장음표시 사용
691쪽
υκουοντες. Sublato των, qu0d ante ωτων additur errore
quod saltem αυτο esse debebat. Iudic. vocalium c. 2: Biae of ιιικρο, ἐπὶ τοὶς
δοντεe ἐν τῶ ι ρει. Non recto duo extr0ma per ῆ adiunguntur participio προσβλέποντες tanquam ei subiuncta; neque apis de minoribus γνωρίζονεες. πρonsili ποντες)subiicitur ποθεν γαρ, quod adiungendum erat maioribus quae minus eIspectari posse significatur. Scribendum videtur. Ουδε προσβλεΠοντες, ποθεν γε ἐπικουρουντες η επιδιδοντες ἐν τω μερεις nedum aut adiuuantes aut
8ribvenientes. est. Prometh. c. 12; Plutarchus de facie in orbe lunae c. 23, 7: ποθεν γε την σεληνην δυνατον ἐστιν κ.τ. λ. C. s pro et γανάκτει scribendum puto ἀγανακτε i.
Φὶ C. 7 prorsus eodem modo. quo Dindoctus. voces transpositas in suam sedem redegeram, sed reliqua parcius et lenius muta-Veram Sio: μhριιὼν γαρ ouγοις ἐπεχείρει, τέτταρα καὶ haec recte add. Halmiusi τετταράκοντα λεγον spro λέγειν. Dind. λεγειν ἀξιο- , ἔτι δὲ τήμερον καὶ τὰ Ομοια ἐπισπωμενον, συνηθεία ἰδια ταυτὶ λεγειν Diud. συνηθειαν ωμην, teris omissis). Diqili Corale
692쪽
οου ἀναοκολοπισθῆναι; Nihil aliud esse misereri Mercurius dicit nisi ipsum velle cruei affigi. Dindoefius prorsus sustulit et o κατελ., n0n recte.)Ibd. I 2: oἔτε x βωμοὶ θεων η ναοί' nοθεν δε ἄγαλμα η ξοανον ῆ τι ἄλλο τοιουτον; Iacobilatus: Ποθεν δi; - αγαλι ια, Dindoctus: ουτ' ἀγάλ/ιατα ηξόανα. Scribendum e cod. B nulla littera mutata: ζωμοι ἡ ναοί ' ποθεν γε ἀγάλ/ιατα η ξοανα . . . Te μιωμενα; Vid. ad Tim0n. c. 8. Sed pro ουτε δε p0nendum videtur: ούδε βωμοί, nisi pro altero ουτε subiit
Ibd. 13, 2 a cod. F Guelserbytan0ὶ scrib.: ου pro μὶ λέγεις, ἔτι σου τὰ ἐγκαυματα ἰαοά/ιην. Queritur Usculapius sileri ab Hercule suum beneficium. Ibd. 22 exu. Recte distributis pers0narum partibus, ut fit iam in duobus eodicibus et apud Dindoctum, Scribendum : 'μι εἰς μὲν εἰδωμεν pro ἔμιιεν ταυτα ' καὶ
προσιθί μοι . . . πατ ρα δε ορα μιη καλἐσζς 3ιε ἀκουοντος τινος. Delendi quinque verba nulla minima causa est Diuiti od by GOoste
693쪽
Ibd. 26 1: Ου γὰρ ἐν τω ἀεὶ, ἀλλ' ἐν τω si εταο εινόλως τὰ τερπνον ἰν. Neque μετασχεὶν solum ferri potest neque in /ιεταβάλλειν faciis mutari quod praeterea non recte de homine fruente diceretur , neque ullo m0do vitium minuitur addito ιιη cum G. Hemanno. Oλως prorsus' abundat. Scribendum: αλλ' ἐν τω 3ιετασχεiν νεαλως. In reeenti participatione et mictu posita oblectatio est.
694쪽
Ρigeat. c. 39 praeter eum l0cum, de quo dixi p.
προοκαλω/ιεν κάκείνους, ῶς δίκην υΠOUχωUιν κ. z. λ. 'ὶ In Charone quoniam propriae, quae coniectura fiat, emendationis nihil est. exempla tria ponam, in quibus mihi non recte ponderata codicum auctoritas videtur. Nam c. 9 puto cum Vindob. et reliquis contra Gorticensem et Paris. retinendum fuisse: ἀς καθελῶν τον Κροῖσον αρχοι απάντων tilli ἄρχειν , ut consilii et finis, non effectus significatio emineret. Nam optativum Lucianus in sententiis sinalibus etiam post praesens aut futurum primariae sententiae tempus non ininus quam coniunctivum subiicit particulae cog sive aiς- vid., ut intra tres libellos subsistam, Char. o 1 ἐπικυέλθοιμ, 3-6 βλέποιαι. piscat. c. 13 περιπατησειε, 16 γένοιτο, 27 καταφρονοίη, 34 ἔπιτηδευοιεν, 44 ἀντιποιοῖντο, 47 uοις, Hermol. c. 13, 21, 30, M. 61, 64, 78, 86) et oπως tu. e. Prometh. c. 19 οπως ἔχοιεν) ; in ἴνα hoc ut cum optativo post praesens aut futurum ponaturin non fit apud Lucianum, fit apud Philostratum non raro, ut vit. Soph. Π, 25, 5 et 26, 2, vit. Apoll. II, 11, 5, V, 29, 3 et 32, 1 et 35, 5. Deinde c. 10 male e sortie. scriptum est
αυτος ἀξιοις pro παρα το πορθμειον αυτό. statim ad ipsum navigium; o. autem 14 e Vindob. seribendum: D eo novis δὲ ἐπαιρε σθωσαν ἀφ ηλοτερου . . . καταπεσουμενοι pro
ἐπαιφέσθων M as. Nam ως ἄν cum participio h. l. ferri nullo modo potest. Diuiti od by GOoste
695쪽
ληφθῆ. In eod. Marciano, Sommerbrodito teste, omittitur καν δοθῆ, Drtasse prave suppletum, cum post λθ ἐν
adsentientes. Vid. bis accus. c. 18 τῆ τιθεμιενον). Alia exempla sic positi τίθεσθαί τινι Hemsterhusius ad Thom. Mag. p. 443 ed. Bern. collegit e Libanio, Heliodoro, Synesio; nam antiqui tantum γν μην τίθεoθαί τινι
Τ) c. 9 ἀπολογήσεσθαι ὁπολαμβανω pro ἀπολογήσασθαι restituendum esse, Vix opus est dici. e. 30 post haee: φοικε γὰρ υκ αλογα o ἁνho προκαλεῖσθαι propter terminationis similitudinem excidit alter infinitivus ante Κρι-, quod nunc perverse abundat. Recte igitur deteriores codices et editiones superiores δικάζεσθαι nisi quod etiam κρίνεσθαι esse potuit. Diuiti su by Cooste
696쪽
ρμ σε δεδειπνν κεναι και τὰ καινον εἶναί σοι τὰ Πιρο- μιακτρον τιθέμεενοι. Extremum V0cabulum e codicibus correxit Dindoctus - edebatur enim τιθεμενον, eo prurius, qu0d ipSi convivae το χειρο/ ακτρον asserebant -); sed nee oratio nec sententia recta eis itur nisi sublato ποιου- ιιενοι, qu0d constructi0ne n0n intellecta accessit; coniunguntur enim: τεκμηριον . . . τιθε/tενοι καί, etiam . Ρaulo ante retinenda erat codicum Scriptura: ἐπισκοπεiν,οπως ες . . . Tην γυναIκα, εἰ πολλα κις si forte , ἐκ περι-ῆς ΓΠOβλεχθεις.nd. 27: 'HMως ἄν μοι δοκεις καὶ ποιητῆς γενε- σθαι . . . ῆ κυν ἄλλου ποιησαντος δυνασθαι αδειν
Pro αξίως, quod sane ineptam cantus laudem habet, Dindoctus δεξίως. Sed ipsa sententia, qualis nunc c0nlarmata est, in verbo δυνασθαι evertitur; debebat enim e8se: fδεως ἄν 3 Οι δοκεῖς αδειν. Scribendum: η καναλλου ποιήσαντος δυνασθαι αδειν ἀξιοὶς, cupias optativus enim est). C. 26 miror etiam a Dindorfio neglectam esse scitissimam Casauboni emendati0nem, τους ἀλλάντας ενειλουοιν pro τὰ ἄλλα συνειλουοιν. Corrupto substantivo articulus servari nequibat.
εἰ inter κυν et τι, ut sit: δἐ . . . καὶ ρητορας εἶναι
697쪽
Ibd. 16 seribendum: Ταχα δ' αν τινα ἐκπληξειε τῶν sprave recentissimi τῆς e G0rlic.) κατ' ορθον λογισμῶν V. λογισ/ιονὶ και Get ρατιωτων πλῆθος, οἱ μιεν Προωθουντες, οἱ δὲ ἐν τῆ τάξει τῆς Προσαγορευοεως μὴ si ἐνοντες. Additum, quod οἱ /Hν ... ol δε ad πλῆθος appositione adiunctum non intellegebatur, in codicibus ων inter nλῆθος et Οι, a ceteris patienter lateratum est, Dindorsio lacunae suspicionem obiecit. Hermotim. c. 9: ἀπηγαγε παρῶ τον ἄρχ'ντα ἐναγχος περιθείς γε αυτω θ'Oh tύzιον περι τον τράχηλον. Adverbium εναγχος et abundat - nam πραην hoc factum Lueianus iam dixit) et incommodo I0co ponitur; γέ pr0rsus pravum est. Fuitne: παρῶ τον ἄρχονetα ἄγχων
ου γάρ; - πιστευσαί μέ σοι τοιαίτα λεγονet ι. Ironice affirmatur, talia narranti fidem habendam esse. Dindorfius temere delevit, quae sanare nequibat. Tum c. 18 e cod. G - melioribus in hoc dialogo caremus - scribendum: ουδενάβρον Ουν αυ πάνυ ἐς τό διώ-ο ρο ν in contrariam partem, pro ἀδιάφορον) υπερεκπὶπτον, ως . . . εἶναι κυνικον. C. 20, qu0niam ora ἔτι in interrogand0 pro nonne plane inusitatum est, scribendum videtur: et oιόνδε ἐστίω οἶδ' ὁτι . . . προοζεις αυTOiς καὶ ξiους . . . Tῆς γνωμης. De c. 30 vid. p. 19. 3Ibd. 33: Di ει το τοιουτον διιοιον ἄν εἶναι. Haeca Lycino ipso adiunguntur, ut scribi debeat: ἐπ ε; . . . διιοιον ἄν εἴη. C. 43 scrib.: ου γὰρ ἄν εδερ pro Oet
γάρ εἶχες). De c. 49 dictum p. 375. 3 C. 53 oratio sic
698쪽
λογοπιιενον fieri debet, qu0d adverbium huic loco incommodum est, sed una littera mutata usitatum indo a Demosthene et aptissimum: ανθ o/ιολογουμενον. e. 6l αυτον δέ
Dυ ιιικρον εἶναι κακον lallendum est εIναι, qui infinitivus rati0nem non habet. Auditur set , ut in altero membro sis δυοῖν ὀβολοῖν ὁ κίνδυνος .
i ξεις potius quam εIi, et ποτε et latus locus clamat. Quomodo historia eonscribenda sit j c. 1: 'Eo γελoiον
δέ τι νιαθος περὶ τη τάς γνω/ιας αυτων. CodiceS περι- ωτα, antiquissimus Fl0rentinus περιiστας. Imperfectum n0n aptum; scribendum videtur, ut haec ad superiora ad-
ὶ Libellus neque in exagitandis pravis valde lepidus et in praecipiendo tenuis et vulgaris genus sermonis habet difficilius. quale in uno et altero praeterea libro Alexandro, de parasito reperias. Scripturam antiquitus gravius quam in superioribus corruptam arguunt et codicum discrepantiae et plures loci prorsus perturbati se. 13 et 15ὶ et lacunae te. 43, 59). Diuiti su by GOoste
699쪽
Ibd. 12: καὶ /ιάλιμα ἀνδρωδεις τὰς γνω/ιας ωοιw ωσπερ 'Αριοτοβουλου sto νο/ιαχίαν γράψαντος ', λεξάνδρου καὶ Πώρου καἰ ἀναγνοντος αυetis τουτο in λιπια et ὀ λ ωρίον της γραφης, , λαβων ἐκει- νος τὀ βιβλίον, , i ρρι νεν ἐNὶ κεφαλὴν ἐς το et δωρ. Huic editionum scripturae valde vere0r, ne prave ob silentium auctor adscribatur codex Florentinus; ceteri boni: 'Αριστοβουλος sto νο/ι. γράννας 'AE. καὶ LI. καὶ ἀναγνονetoς κ. τ. λ., intolerabili orationis perturbatione; tum, ad quod minus editores attendisse videntur. Omnes eodiees fetiam Florentinus) omittunt ἐκεIνος. Apparet, lacunam, quam eodex Vindobonensis Η apertam ostendit ω σπιρ 'Aλεξάνδρου καὶ Πώρου), in ceteris prave supplendo occultatam esse veramque I i sormam hanc fuisse: Aon ερ 'Aλέξανδρος, 'Aριοτο βουλου μον Ο μ α - χιαν γ ρά is αντο ς Ἀλεξάνδρου καὶ Πώρου , λαβών τὰ βιβλίον κ. v. a. Error enim ex bis p0sito Alexandri nomine ortus e8f. Ibd. I 3 primum haec a sequentibus separanda: Toι-
Deinde, qu0niam pro θεραπευοντες codices omnes habent θεραπευεσθαι et qu0niam e vulgata scriptura prava sententia emcitur, scribi debet: Καίτοι δέον codd. , edd. καὶ et o ιδιονὶ καὶ et ὀ χρειωδες, o τι αν ἐκ et ης ἱστορίας
utililiath. Eodem capite extremo, adhibito indicio cod. Πο-
700쪽
rentini πας pro πάσε,', scribendum: εἰ ει τις πάντως go
primum negati0, quae post γνώμην facillime excidit: καὶ γνώ μην με ἡ στρατι coetικήν, non gregarii militis. Deinde alterum mendum arguit verborum ordo deb0bat enim Scribi καὶ στρατηγικην ἐροειρίαν - , sed magis ipsa re8; nam in eo discipulo μαθητῆ), de quo agitur, usus imperatorius neque postulari poterat, neque eum p0stulari cetera 0stendunt; requiritur γνώμη /ιετὰ της πολιτικῆς καὶ
στρατζγική, animus imperatorius et sens . Tollendum igitur εριπειρίαν, prave additum, cum non animadverteretur, audiri γνωμιν. C. 45 in his: τιυ ιιὲν κάλλει et ιῶν λεγο/ιόνων . . . ως ἐνι stάλιστα ὁμοιουμένη, ξενίζουσαδε μηδ' υπὲρ τον καιρόν ἐνθουοιῶσα. Ocius revocandum
quamvis reclamantibus codicibus, quod ante ξεν γυοα excidit p0st νη. Ex ιιηδε sumi negatio in hac affirmativi et negativi membri copulatione null0 pacto p0test. 3Ιbd. 51 scriptum ad hanc formam olim fuit: ου γάρ,