Niloi Hieroglyphica

21쪽

pag. 1 s-181 Ita saepissime in contractibus Aegyptiacis legitur nomen Amri f. Trab. Prino. Grαρο. et Demol quam Cl. Reuvens addidit Esistolis creetron-nium ij. orum Graeci interpretati sunt Apollinem derod. II. a. i, in 156 in adnot. noStr. ad morap. I. a T. pug 218j itaque fieri potest ut scriptor Aegyptius merο-gbPhicorum, ut saltem partis ejus libri, quam ex Aegyptiae lingua Philippus vertit, apud uos ipse quoque dorus

dictus fuerit, cui nomini Craeci interpretationem addiderint. Atque sic fortasse morapollinis nomen originem accepit, quod a multis ininus recteruorus Apollo scribitur , duabus vocibus Sid ea enim ratio, adnotantibu IIoesch. Causs de Pauis et Bartesio ad Fabric Bibl. Orαεο. Vol. I. Lib. I. pag. 8. nonnullis modicibus, Eustathii, Photii, Suidae auctoritate, ipsaque linguae analogia, et Xeniplis aliorum nominum etiam ex duobus compositorum inprobatur. Talia memorantur ub. o. Bermanubis, apud Plutareti in s. et s. cap. 61 pag. 25. L. Serapammon et deraclammon, apud Vopiscum, Serapammon et Potammon, apud Athanas EF cic Solit Vil degentes, senostris et Pelammion, apud eun dem in Polog. Fr Fuσα. Tom. I. pag. To5. mermam mon, in m5l. Et Seb. Lib. VII. cap. s. Cronammon, apud Paul Alexandr Carapammon, leg forta8Se Sarapammon), apud Pausan. I. Elicto cap. l. pag. 33. Apammon et der- manubis, apud Cregor in tarm de Vilhενα. Phoebam

mon, apud Photium in Bibl. Cod. CCLXXIX, sin et apud

Suidam, in v. Phoebammon et Nilammon, apud SoZomen.

III is et in Synesii atque Isidori Pelusiotae Pistolis.

22쪽

tiermapion, qui interpretatus est inscriptionem hieroglyphicam obelisci Aegyptiaci . U. Valesius ad Amm. Marc. XIX. cap. 12. Fabric in Bibl. Gr. l. c. pag. 1 os et io 1. Champoli., B ierogl. Vel tim pag. 8o ubi citantur:

chaminon ' . orapollinis nomen invenitur apud Suidam, Stephanum Bygantinum, Photium et Eustathium, neque, quod Sciam, alibi memoratur. Suidas in voce 'Dραπολλων , haec ha

deinde alius nominatur,orapoli , , γύπτιο petra jνωνοββασιλεωσ. Priorem memorat Stephanus ygantin de Orbi otis, in v. ενεβῆθισ καὶ θενεβ=ηθίτχ σ, ουτω γαρ Ωρα- ηολλων ό φαοσοφο εχργ ματι ετo ita enim legendum procυρα πολλῶν, quod olim editum fuerat, recte latuerunt viri docti, nonnullis minus bene corrigentibus Dos ἐθνικῶν, qui memoratur apud eundem Stephan Bygantin in Nικίου

(t Add. osoreris, vel soroeris, quod nomen ex sor, sive siris et Poeris compositum putat Champoli. p. cis pag. III. Osorapis vel osoroapis, Osormnevis e Osoromuevi , in quibus prior compositi pars formam Aegyptiacam retinuit, plane ut orta in orapollo, posterior terminationem Graecam accepit. Nomina hae ex apTris use Lugd. Bat citantur a Cl. Reuvens in Era, ct Lelronnium. p. III. 6, 26, so et in Tob. Prino. v. et Art. II, Id 2I-2d Zo-22. f. quoque)οsegarten, Prisco Aes Litt. Comm. pag. 28. seqq.

23쪽

nis cujusdam mentionem facit Eustathius in IIoin Od. .

Cuinam autem horum Bora pollinum iervbPhio sint tribuenda, an vero alii ab his divers , certo Statui poS- se non videtur. Ηοeschelius in adnot. putavit, scriptorem mervbPhicorum eundem fuisse, atque illum, de quo egit Suidas, libros autem hos duos partem suis e conjicit Tεμενικων , quae hic conscripserit; quam sententiam

haud inprobandam censet Idele in Otictest. Amsi is Obs. Siron. Vel pag. 1 o. quod autem Aegyptiorum linguas pus Scriptum dicitur, id pοsteriori tempore additum

censet, ut ita major libro auctorita compararetur. - CaUS

sinus in adn. neque ad Borapollinem illum Phaenebethitem, neque adiorum Alexandrinum, quem Suidas in v. Ωροσ, multa ad Grammatica pertinentia Scripsisse testatur, mervbPhic referenda putat quia scriptor horum librorum Siliαcus vocetur; quoniam Aegyptiaca lingua Scripsisse seratur, et Suidas, qui tam accurate utriusque scriptoris opera enUmerat, ut ne tractatum quidem des diaethongo omittat, nullam mentionem hujus operis mero ire icorum faciat. Cum Caussin facit Mortiosius Polyh. l. o. 2. S. I. Ηoeschelii sententiam partim amplectitur de PauW, neque tamen quum ad T εμενικα pertinere non potuisse hos libros judicet, inde sequi dicit, ut, qui illa scripserit, non etiam alia lingua quaedam Scribere potuerit, praeSertim,

24쪽

quum IIorapollo ille, etsi Graeco sermone in suis peribus usus suisse videatur, Aegyptiorum linguam, quandoquidem

in ea regione natus fuerit, bene novisset. - ossius in risfαrCh. sis cerari. Ur m. I. i. dubitavit, utrum alius fuerit dieroglyphicorum Scriptor, an Vero, proUtiritum

tui de auri, Aegyptiace quoque nonnulla ediderit Scriptor illa I εμενικων, vel denique salsum sit, quod inscriptio praefert, pus a Philippo ex Aegyptia lingua redditum esse. Fabricius Biblioth. Orαeo. Vol. I. Lib. I. cap. 13. . . mero inphic refert adiorum illum antiquissimum Isidissilium; quod quam absurdum sit, facile intelligitur. IIarlesius in adnot. ad Fabric Biblioth. GrαeC. l. c. pag. 8 seq. et in Inlrο Cl. in ist Zim. meo. ,

pag. 1 si seqq. , Bruc erus utat Crit Philos Tom. I. pag. 2 1, eq. Ed. Seo. Statuunt, quae hodie seruntur Borapollinis mei vimhicα, non ab eo scriptore suisse commposita, Sed ab homine nec sapientiae Aegyptiacae, nec linguae Graecae Satis perito, profecta videri Aegyptiorum sermone a Scripta SSe non potuisse Meiners conjicit ex eo, quod plures explicatione etymologicae addantur, quae ex lingua Graeca sint petitae tum quod multa dicantur atque Aegyptii tribuantur, quae hi prorsus ignoraverint. s. Meiners p. cit pag. is , eq. quidquid sit, nulla harum sententiarum argumenti idoneis confirmari posse videtur; neque, silentibus Scriptoribus, in quaestione illa de vero mervbyhiCorum Scriptore, ejUSque aetate , certa quaedam lux nobis oritur. Illud tamen, ex ipso libro, adhibitis iis, quae in studiis an

25쪽

liquitatis Aegyptiae, virorum doctissimorum laboribus sunt cognita, patet, etiamsi liber re vera ab homine Aegyptio

prosectus non sui SSet, multa tamen in eo inveniri, quae ipsi monumenti confirmantur, atque adeo ab Aegyptio homine recte scribi potuerunt. Neque huic sententiae bStare puto rationes, qua Meiners, ut contrarium eniceret, adtulit; nam

quod dicit, i. c. pag. is 5 se inscriptioni libri primi idem habere non posse, sola Aldini MSti auctoritate, et quod interpres ille Philippus aliunde non it cognitus; non solum Aldi Stum, verum Codd. quoque Aug. PariSS. et

reliqui omnes, quorum inscriptiones novimus, in eo cum Ald conveniunt, quod pus ex Aegyptiaca lingua versum dicunt quod vero multae originationes Graecae in eo inveniuntur, animadVertendum, aut fieri potuisse, prout statuit de auri in praelat ut Philippus eas de suo addiderit, aut nihil impedire, quominus Aegyptius, qui scripserit iis temporibus, quibus lingua Graeca in Aegypt ab omnibussere intelligebatur, etsi vernacula librum SuUm compoSUerit, quaedam ex ulla lingua explicuerit. Neque obstat versus domeri, qui laudatur II cap. ios neque dicti IIο-merica II cap. 5. πολεμου στομα; hune enim poetam, quippe iis temporibus in Aegypto notissimum recte citare potuit orapollo, praecipue quum et aliunde, b. C. Ex Aelian de j f. nim. V. s. quem locum citavit de Pauni praefat. satis constet, Aegyptios certe nonnullos, tempore Aeliani, domerum testem adhibere solitos suisse, ut sententias suas probarentri id quin etiam plures servantur

26쪽

papyri, domeri poematum fragmenta continentes ' . Atque praeterea posterioribus temporibus, Cnostici, in primis qui Marcum Sequebantur, etiam de rebus sanctissimis Graece sunt philosophati ita b. c. ortis mystice confunditur, vel cum 'Oosp, terminus, vel cum 'Dθα. T. Malter cisi Gnοεlio II pag. d. V. Reuvens in P., Zeli ONM. Ep. I. pag. i. seq. Correct et Add. pag. 15s, seq. - Objicit porro Meiners, pag. is s. deo

rum, dearumve nomina memorari, et nota explicari, quae Spectent Graecos, quorumque notitiam Aegyptii veteres non habuerint, veluti Martis, Veneris, Iunonis, cet. Sed praeterquam quod eadem reSponSio, quae Supra, etiam huc pertinet, dicendum Aegyptios sub aliis nominibus simillimos deos habuisse , quod abunde ex ipsis monumentis probavit Champoli., et de multis jam antea docuerat dabions ius. Neque tamen distitemur, multa in servimhioortim libris explicari, quae ad tempora Seriora pertinent, neque omnia ejuSdem esse ponderis atque momenti. Puod ver Meiners etiam ex iis probari putat, Aegyptiorum lingua opus suribi

non potuiSSe, Vereor ne nimium quam par St, huic argument tribuerit.

De auctoritate libri atque de utilitate, quam sacrarum Aegyptiorum literarum explicationi adserre possit, diverse senserunt eruditi. einers l. c. pag. io 2. IIartes ad Fabric. et in Inlrod. in ist. in . Gr. l. cc. Statuunt, Scrip

27쪽

torem clierorum Phicorum: non praecepisse de scriptura, hieroglyphica ipsius jam tempore obsoleta, nec explicatu

nsacili, sed quae suo tempore suerint nota symbola, et D symbolica deorum , rerumque sacrarum adtributa aut amu-n letis inscripta, ea illustrare adnisum esse.' Minorem quo-

qud auctoritatem per tribuere videntur . . olss, et Wyttenbachius ' - Ηis vero temporibus, quibus Hortuae oborta est in antiquitate Aegyptiaca, quibus magna

monumentorum copia in praecipui regionum Europearum Museis SerVatur, et Viroriam doctorum, monumenta Aegyptiaca non ex descriptionibus, picturisve, quas homines inperiti consecerant, sed saepe ea in ipso quoque locο, ubi exstructa fuerant, spectantium peregrinationibus et labori bus , aditus in interiorem Aegypti antiquae, mοrumque et institutorum, atque literarum ejus regionis Ognitionem a

Litercitur, uSyesebon On Guniter Vol. II pag. cos scriptorem vocat: Bhominem inseeritum Suec. V. ut VI. ipsumque librum continere ait Baesretiorum hieros Ohicortim saepticia fionem rατα α τριρ- Brum Aesretiorum certe mente alienom. 33ttenb in tot in ed. demst Philos Aef. I. Secf. . . .: Duo tamen ' inquit, nobis com-nmemoranda sunt Graeci libri, qui ad Aegyptios referuntur. Alter est BRermetis ejus, quem nominavimus, cuique Trismegisti nomen additumn est, in quo pauca eaque obseura sunt philosophiae Aegyptiacae vesti-Baia, omnia plena philosophiae, Alexandrinae ineptae illius ex Saec. IV. 'vel'. quo uno librum Graeculus Christianus composuisse videtUr.' Alter es Borapollinis liber co toroqἰνγhiois, qui a simili fraude Graeculi profectus est, quum compilator ineptus , adsumto divino Ro-Brapollinis nomine scriptiunculae suae famam conciliare studeret . In quo loco nescio quomodo Vir Cl. orapollinis nomen diginum habere potuerit, quum ita Grammaticum vocatum fuisse satis constet, ut supra vidimus. Postea iamen auctoritatem paullo majorem huic scriptori tribuisse videtur idem vir l. in adnos ad Plutarch in primis de Is et S.

28쪽

rum sententia, orapollinis libris plurima contineri, quae

conferant ad cognoscenda ea, quorum explicationem in Scriptio peris promittit itaque in tantis tenebris, librum esse quantivis pretii. f. Champoli is merui. Vel. m. pag. dii, seqq. Neque tamen diffitemur multa ines-

Ipsa V. Doci verba hic addam: Les notions es plus eienduesn qnera' antiquit nous ait transmises surrae caracteres fruique des'igyptiens, sont enferme es dans te celebre uvragere' orapollon institulo IEPOTAT OIO, traduit de I egyptien en reo par, certain D Philippe. - a jus Iu 'io considere e et uvrage comme devant j eter Dune grande lumiere surta marche et Ies principes de Veseritur hiero- 'strahique propremens dites et cependant i 'etude debet auieur, an donne aissane qu' de vatiles theories, et I 'examen des inscriptions megTptiennes, Son livre u Ia main, n a produit que de hien aiblesn resultass. CeIa ne prouvera it-il pas que a lupari des ignes decriis et expliques par Borapollo ne falsatent Oint exclusivement parti de Doe que nous appeton Vecritur hierosimhiqtie, et fenaient primor-ndialement a uelque uir system de representatio de Ia pense ps Ie, a reconnuis en esset, jusqu'ici, dans Iesseae te hieros trahiques, que freni seulement des solaeonfe-iliae vel Physiqties indiques par

29쪽

se, de quibus jure dubitari poSSit, utrum re vera ad veterum Aegyptiorum hieroglyphica pertinuerint, multa quo

que, quae ad GnοSticorum Sehola referenda videantur caeadnot. noStr. pug 161, eq. 11, eq. 25, eq.), quaeve originem suam debeant Romanorum temporumque posteriorum superstitioni eae adnot. οStr. pag. 1 8. 321.3, nonnulla quoque, quae a Seriptore minus recte suerint

intellecta cae adn. nostr pag. 1β6, 22 , 236, 23s, 28T, sd do o. quae vero, et Sunt ea haud pau

ca, nondum ex monumentis confirmantur, vel ulteriori explichtione indigent, fortasse pluribus hanc rem tractantibus, temporumque prοgreSSu, majorem lucem nanciscentur, et planiora fient. Illud tamen ex ipsa libri lectione patet, Symbolicas , quae dicuntur, hieroglyphicorum significationes tantum ab Ilora polline explicari, quum nullam

mentionem faciat signorum phoneticorum praeterea majorem auctoritatem libro priori, quam posteriori esse tribuendam , omnibus sere, quae monumentis confirmantur, ad

librum illum priorem pertinentibus quam ob rem doct.

s dant unis, approelies et mis en action. Ces has-relie se purements IleqoriqMes ou Fnibolique , qui abondens Sur es constructions egyp- nitennes , furent particulierement designes Par Ies anciens solas Ie nomvd'αηασZmhes, que nous adopteron deformais. Meti distinctionnetabile, illast ais de voir que I'οuvragere 'liorapollo se apporte biens plus specialemens ara' explication des images doni se composaiens Ies cincisimhes, qu'aux elemens vicaracteres de rueritur hieroqimhique proprement dite te fitre si vagiae de edivre I ρογλυψι κα scumlures DSocreus ou rατtires ct crees , est Ia seule cause de Ia meprise. ohservandum autem est Champollionem, postquam hae scripsisset, multo plurium Rorapollinis hieroglyphicorum confirmationem in monumentis invenisse, maximam Partem constituentium eorum, quae in tab nostr depingenda curavimus f. Inde III.

30쪽

Sal sibi constare multis rationibus ait, librum primum, et partem priorem libri secundi, scripta esse ab homine hierogl3phicorum Aegyptiacorum satis perito, neque tamen minus sibi esse persuasum reliqua inepte esse lapposita, praeterquam sortasse tria, quatuorve capita pοSteriora, quae ipSius operi partem essecisse videantur, ibique addita in sine, ut melius lectores deciperentur ' .

qua vero aetate dorus sive IIorapollo vixerit, certo statui posse non Videtur; si egyptiorum sermone reVera Scripserit, acile patet ex versionis stilo nullum argumentum ad eam rem certum deduci posse, neque ex ipsis sententiis certi

quid argumentari licet, quum recte distingui non possint ea, quae ipsius Sint ornpollinis, ab iis quae a Philippo ex aliorum scriptis suerint adjecta Pauca tamen mihi deprehendisse videor, quae si sint ab ipso Borapolline profecta, de aetate, qua vixerit, quodammodo statuendi sa- cultatem praebeant. Lib. I. cap. . legitur: Doυλο αενοί

tur e tempore, qu haec Scripta fuerint, Aegyptios quarto quoque ann diem intercalarem addidisse. Iam vero, si doctissimus Idele in p. quod ad IIorapoli locum citavi-IDUS, udn. OStr. pag. 1.2. recte judicavit, ex Censorini aliorumque locis equitur, Aegyptio Vetere talem annorum