Niloi Hieroglyphica

41쪽

Codex est Saeculi XIV. magnamque copiam lectionum diversarum adtulit eum quoque contulit Cl. achmannus, et diversas Iectiones, simul cum iis Cod. Bibl. Reg. 2832. edidit in noccolis Vol. II. pag. 66- IT. - Nonflaucon , ubi hune Cod memoravita, ibi. Coistin Paris. IIII. f. pag. 2 c. seq. non viderat sarraginem rerum consarcinatarum quam indicat post DI. II 6. versum, continere orapollinis pus. - Eum Cod praeeunte I. achmanno, Iifera A. , sequentem, Iiter B indicavimus.

Codex est Chariacetis priores partes esse . possunt Saeculi XIV sed pars illa, qua Borapollinis merosimhic continentur, est Saec. XVI. ineuntis. Scriptura ejus videtur esse hominis Graeci, exaraia junco. Cf. Galal MSS Bibl. Reu. Paris. Vol. II. pag. 558. Ejus Iectiones iescripsit et dia Anecdolis, quae supra citavimus, edidi Cl.

Codex est Graecus omhycinus Saeculi XVI. uno exaratus a Graeco, veIuli Cod Paris. 2S32. - Ηujus Codicis , quem Iiter C. indicavimus diversas Iectiones Parisiis describendas curavimus, atque editioni nostrae addidimus Majorem autem antiquitatem ei irihui Docf. Landois, qui Saeculo XIV. descriptum conjicit. - Caeterum f. Calai Bibl. Aes. Poris. I. c. Pag. 58 .

BIBLIOTHECA CARDINALIS RADULPIII.

Cf. non aucon Biblioth. Bibliotheo pag. I 2, P.

42쪽

BIBLIOTRECA LUGDUNENSIS .

GERMANIA.

XII. Cod ioo continens Nemesii Emeseni Episcopi librum in incitur hominis, Procli Diadochi quaedam Ptolemaei τετραβιβλον, et alia, Porphyrii in Ptolemαetim, Ωραπολ-

Codicem tunc contulit moeschelius; malam, diligentei est exaratus, multasque lectiones praeclaras adtulit. Cir Boeschelius in adnot. ad Borapollinem , et in dedicatione peris, Reiferus in Cotolopo Monu- seristortim Bibliotheco Ausustonoe sag G. et monis aucon in Biblioth. Bibliothecarum. Tom. I. pag. 5sa. A.

Codex est Chartaceus, in dy versionem ianium Latinam continet. In principio cernitur Imperator Maximilianus I elegantissime depicius, tamquam de rege Galliae triumphans Cae Lambeci Commentarii de Bibliothoco Cooscire, Vincohonensi Tom. II. pag. Su.Praeter hos, alius quoque codicis menti fit, quem in suum usum adhibuit Mercerus est autem XIV. Codex Morellianus: 'Nosti 'Mπολλωνo Nει ακουίερογλυφικα. cet.

Codicem hunc a Guillelmo Morellio accepit Mercerus. Continebat autem, ut ex praefatione videmus, maximam tantum partem libri primi Nierosimhicorum, et capitum tituli non praepositi erant, sed ad marginem adscripti. ibi autem codex ille nunc lateat, ignoratur.

43쪽

EDITIONES.

I. Princeps est Aldina hoc titulo: Vil ei Esthellae Aesopi I bellae Gabriae, Phurnutus seu Curnutus, Palaephatus, eraclides Ponticus, ori Apollinis Niliaci torvimhicα, Collecti Proi erbiortim Tarrhaei et Didymi, item eorum, quae apud Suidam aliosque habentur per ordinem literarum. Etiam ex Aphthonio, Philostrato, ermogene, Gellio quaedam in F . Venet apud Aldum, mense Octobri. 1565.

De libris ab Aldorum familia editis, deque praestantia eorum, dedita opera scripsit Aug. Renouarx affamen hanc orapollinis editionem plurimis locis mutilam et inperfectam esse , non ita Aldi viri diligentissimi negligentia , sed exemplarium viti , quae rarissime reperiuntur, indicavit. I. Pierius Valerianus, in P. U Urbonum Dolaακitim, inserta ejus Eierosimhicis Lib. XXXIII pag. 233. C. et 23d. D.

II. Orus Apollo Niliacus de meroglrehieis nolis,

Bernardino Trebati Vicentino interprete. Augustae indelicorum 1515. Versionem hanc Conradias Peutingerus Joanni robent excudendam conceSit, apud quem prodiit,

Nercerus in p. Nuncupatoria ad Ioannem angelasiumaticensium piscopum, quam editioni suae praemisit: Taceo ' inquit quae an Bernardino quodam Vincentino multa non satis feliciter versa sunt, D pleraque etiam praetermissa , quod forte codici , in quem incideratu adscribendum fuerit. 'tilis tamen est, quod ex ea de Codicis Iectione quem secutus fuit Trebatius , quodammodo judicari possit quod vero caui faciendum , nam ipse Trebatius in praef. ad Peutingerum testatur et sibi non fuisse animum ita religiose vertere ut verbum B verbo redderet.

Deinde eadem versi prodiit apud Rob Stephanum Paris. 153o. in p.

Cum Augustini Niphi libris II de imi/riis Basil

44쪽

xxx PROLEGOMENA sIII. ori Apollinis Niliaci mervbφhirct, hoc est de

sacris Aegyptiorum literis libelli II de Graeco in Latinum sermonem a Phil Phasianino nunc primum tranStati Bononiae apud dieron. Platonidem a Gi in . .

Phasianino Codicem haud malum suisse dicit,oeschelius in dedicatione editionis suae; sed de Pau et Trebatii, et Phasianini versiones ineptissimas vocat in Praefatione); hunc autem non secutum esse Iibros antiquos, verum ingeniolum suum judicat.

IV. Ori Apollinis Niliaci mervbaehicet, Graece et Latine Bernardino Trebati Vincentino interprete. Paris.1521. in ' Excudit Petrus Vidouaeus Artium magister, impensis honesti viri Conradi Resch, Bibliopolae Parisiensis, Sub sciat Basiliensi.

V. Ori Apollinis Niliaci mei v πhiοα, Graece et

seorsim latine Jο. Mercer Uticensi interprete, cum ejus observationibus Excudit Christianus echelius Paris. 15.8. in p.

Videtur Mercerus in editione illa priori secutus fuisse textum Graecum editionis, quam IV. memoravimus; nam praeterquam quod libro II. cap. 88. ταφῆc edidit, pro eo*ῆ , quod in Aldina et reliquis Iegitur veluti observavit de Pau in praefatione), in adnos ad cap. s. Ithr. I. Bantequam ' inquit in Veneliantim exemplar incidissem, quoniam in exemplari nostro legebatur καριστο Iegendum credebam v κρατιστo Ubet. Cf. Fabricii ibi. Gr. artesii Vol. I. pag. Io2J.

Iterum, prodiit hoc opus Ori pollinis oris Solis et Seu stiris Libri duo, Graece cum versione Latina et observationibus . Merceri apud Iacobum Xerver Excudit C. Morellius Iacoboaerver Paris. 155s in v.

ano editionem secundum Codicem Ianuscriptum, quem a Norelli ac- Ceperat, primum tantum librum, neque eum totum Continentem , correxit, ita tamen, ut, ubi diversa Ieetio oecurreret, eam , quae Potior videretur , secutus fuerit, adjecia interim margini vetusti Cο-

45쪽

dicis lectione, ut ipse festatur in Praefatione, Adnotationes autem, quas adjecit Mercerus, plurimae pertinent ad Ithrum I. De versione vero editioni Merceri addita, dubitari nequit, quin ab ipso fuerit composita, dicit enim in eadem Ep. Nuncupatoria, quam supra Iaudavimus Dorum ipsum ciυτόγραφον, multo tamen, quam antea Demendatiorem, et eundem a nobis latinitate donatum, scholiisque sillustratum tuae consecrem humanitati, bi in adnos, ad cap. Id. Iibri I. καὶ ἐγγραψι, Potest hoc referri vel ad cynocephalum , t D nos eriimus, Vel ad sacerdotem bet. qua propter miror, fuisse nonnullos, et inter eos Abbatem Rivium in commentatione de qua supra diximus), qui statuerint, versionem illam falso tribu I. Meroero.

aucti Parisiis apud Galeotum a Prato, et Ioannem Buellium. 15 . . in '.

Versionem tantum confine Latinam et Gallicam Latina expressa est Secundum eam, quam Trebatius composuerat. Interpretationem Gallicam curavisse videtur Ioannes Martinus, ut adnotavit aliquis in I pagina editionis quae in BihI. Lugd. at servatur Ioannes ille Martinus scriba fui Cardinalis de Lenon cour, et Praeter alia Pera,

Verterat quoque libros octo Irohiloottiro Vitruvii Pollionis editos Parisiis apud ierosme de Narnef. I'an Isi 2 et litorouimhio ori Apollinis s. Bibliotheo Fr a Cruce pag. 2a2 2 3. i.

fide Codicis Augustani MS. correctari suppletari illUStrata, Graece Latine, cum observationibus Io, Merceri, et notis Boeschelli Augustu, Vindelicorum i5s5 si'. Iterum nonnullis mutatis prodiit 6o S in '.

Ηοeschelius passim secutum se exemplar Aldinum quoniam nullum aliud ad manum esset, et suis demum ad finem perductis, accepisset, Gallicam editionem a Fr Sylburgio nisi ubi aperte mendosum Coum Staret Iacunas porro e Manuscripto nonnullas explevisse, et Vitia quaedam Correxisse, partim conjectura, partim ex Phasianini interpretatione, testatur in dedicatione, quam supra Citavimus. Ver-

46쪽

quum paulo mutasset ex Codice Morelliano, oeschelius ipse quoque, postquam hujus Codicis lectiones vidit, hic illi versionem ad marginem adnotando correxit in Graeco textu Aldinae tantum lectiones diversas adnotavit, neglectis Morellianis, quae cum Augustano inplerisque conveniebant. Cf. de Pau in Praefat.

ris emendationibusque in margine Graece et Latine, edente Iulio Franceschino. Romae. 15ss. 12'.

Ejusdem fortasse est editoris, atque alia editio, quam Romae excusam esse , ex Merceri aliisque versionibus conflatam, anno I 6o6. in I 2'. memorat Morhosius Polνh. iter Vol. I. cap. 2. S. I. med.

IX. Joannis Pierii mervbφhicct accesserunt loco auciarii Amer- πλαοrtim GlleCἰαΠρα, ex Veteribus et recentioribus auctoribus descripta , et in sex libros digesta do- rapollinis item merv rehieortim libri duo, ex postrema Davidis IIoeschelii correctione, praeterea ejusdem Pierii De e mαliuncti r Aαrb GCer itim, et reliqua Tuscula sive Oemcti Omnis Editi novissima, adnotationibus ad

marginem ac indicibus necessariis adornata, emendata et

locupletata. Francosurti ad Moenum. Sumtibus Antonii Bierati s 61. in .'. Ibidem sumtibus Chr. irchneri anno s6 8 in si'. do Pierii Valeriani Bellunensis mei mimhicet, is de moris egrelior tim/lictrumque Genitam iteri commentariorum Libri LVIII. accedunt re mero Amhicortim libri Coelii Augustani Curionis. Ejusdem Pierii Pr SαCer

47쪽

Lugduni. 1626. Folio.

Commentarii, quos adjecit Pierius pertinent tantum ad librum I. Texium Graecum et versionem Iasinam expressit Merceri, Iectionum diversitate ad marginem adnotata. Eloropimhio Pierii, in quibus Rorapollo saepe citatur atque emendatur, prodierunt quoque Basileae 556. in folio iterum 15 5. Coelio Augustino illustrata per Lud Guariu in fol. - Cum aliis operibus et adnotationihus ad marginem, Lugd. 6 Io in So Gallice versa Lugduni IBI 5. D. et Italice quoque Venetiis I 625. Cf. Norhosii Pol&h. I. c. pag. 25. ei Fabrio Bibl. Gr Bartesii I. c. pag. Iog.

P. Nicola Caussin Trecensi, e societate JeSU Paris. Um-

tibus Romani de Beauvais. 1618. in .' Coloniae. 163 1 in p.(Cons Morhosii Polyh. it. l. c. pag. I 2 si in sine. et postea Paris. 163. . in ' Iterum prodiit 16. . in '.

obscoena omiserio addidit porro versionem Ierceri, et adnotationes utilissimas

XI. Orapollinis ieroglmhic Graece et Latine, cum integris observationibus et notis Ioann Merceri, et David. Ηοeschelii, et selectis Nicolai Caussini curante Joanne Cornelio de auri , qui suas etiam observationes addidit. Trajecit ad Rhenum, apud Melch Leonard Chariois 1 2 T. q.

Textum Graecum, quem secundum editionem Boeschelii, curavit de Paum, et cui addidit versionem Ierceri, sequuntur diversae Iectiones editionis Aldinae, Merceri, Codicis Norelliani et Augustant; tum adnotationes Nerceri, quas magno Iectoris incommodo, ad paginas , reliquas vero omnes ad capita ordinavit deinde,oeschelii adnotationes, tum Caussint eae, quae ad rem aliquanto propius pertinent; quibus adjunxit tandem suas quoque observationes. Nullum iamen novum Codicem consuluis et quamvis muIta utilissima, fucumen atque ingenium editoris testantia, adnotationibus Paubii contineantur, rivi multis riamen nimis audacter, et mimia destinatione

48쪽

egit, saepe quoque de viris doctissimis acerbius quam Par erat Iocutatus quam ob rem reprehenditur in Aesis Ertiditortim Osiensibtis, anni T2T. pag. 565 seq. ubi censura editionis ejus exstat. Amplius vero, sed acerbius quoque, recensetur a Cl. 'orviII in Crifico anno, in nonos Iocinnis Cornelii cisonis oleas. AmsteIaedam apud Ianss-Waesbergios. TZT. pag. 5 3 seq. cap. XI. Sed nimi , ut videtur, Cl. 'orville odio adversus Paumium ductus fuit, quam ut sine cautione omnia quae de eo dixerit admittamus. CIericus quoque in Bibliothec Veteri V τα 'i, Tom. XXVII. Pag. III sqq. Censuram, sive potius analysin edidit editionis auisti; in qua eum maxime Iaudavit quam vero addidit επίκρισι; de Aegyptiorum ieroglyphicis, meIius fortasse omisisset.

Atque hae quidem sunt editiones, quarum mentionem inveni plurimae nominantur in Fabricii ibi. r. ed dar- lesio l. c. - Ad versiones etiam pertinent:

49쪽

delle significagioni di Scotture sacre appresso gli Egittit. Tradotio in lingua volgare per M. Pietro Vasolli da Fiviggano. in Venegia, appresso Gabriel Giolit de errari. 15.8. 8'.

Vid. Pationi Bibliotheo Scro tortim V fortim ditorum ' nom. III. pag. 2. Dedicationem autem Vasolli scripsit et signavit anno Ilia , qua propter in nonnullis catalogis hic liber Ao. Gu . editus Iegitur. Cf. Crevenna Colatos Vol. IV pag. 22d. Fabricius Bibl. r.

et ibidem 155 3 12'.

Cf. Schweigerus in pereri quod Iaudavimus. Fortasse hanc versionem edidit Gothosredus Thor sive Tory Bituricensis Geulio Thor o Tor de Bourges en errT qui composuit Ithrum inscriptum L Chon, eurrum contenant ore ei science No prosortion es effres,ttiques conliques et tityoiremento'elleos letires Omoines servortisnnees selon e coras et isose Atimain imprime et Poris Porraui mesine onust in . o. et deptiis in So eundemque morosimhic Ori Apollinis vertisse, discimus ex Bibliothec dom. a Cruce, quam supra citavimus , pag. I 25.

Continet hoc opus versionem Gallicam dieroglyphicorum, omissis minus honestis Adnotationes vel ex Paumii editione sunt translatae, veIspectant historiam naturalem. In calce libri Requier addidit capita nonnulla orapollinis Graece, ad suam mentem ope duorum Comdicum Bibliothecae Regiae Parisiensis 28 2 et 2ss2. restituta Singulis his capitibus adjunxit interpretationem verbalem suam , et Latinam Nersteri, praeterea observationes criticas de Iocis a Paunio inutiliter reprehensis in versione Ialina Merceri, et de vitiis, ab eodem in ea non animadversis. Sunt autem capita haec Libri I. I

50쪽

Latine quoque vertisse seruori meruimhie ait Caelius Calcagninus, i5ἰοαοαrtim Ouαestioni m Libro II. Ep. ad silium pag. 18 in qua epistola compendium de dit totius operis. Versi autem haec numquam edita suisse videtur, etsi Calcagnini de Aebκ egreliαeis Commem-ἰαlio, inter alia ipsius scripta edita est, Basileae s sit Fq.

(' Bis demum impressis mihi innotuit Fr Ritschelii, Pros. Uraiisla-