Niloi Hieroglyphica

31쪽

suorum computandorum Tationem non USUrpnSSe enmque primo demum . . Saeculo, apud eos allaiSSE, Chrono

logia legandrina introducta. f. deleri. c. pag. isio, i. i. Capite ii ejusd. Lib. de cynocephalis agensiorapollo,

his significari ait o κουμενην - , πειθη ouήκοντα δύο χωοα τα ἀρχαία φασὶ τῆ o,oυμενη ναι. Veteres historici, quod ad eum locum pag. 1s8. adnotavimus ex Clem. Alexandr. 5. gentes esse et linguas statuerunt, Patres Verο et Scriptores Ecclesiasticos septuaginta vel Septuaginta et duas nationes, totidemque linguas numerasse, exempli adductis docuit Potterus ad Clem Alexandr , quod si Vermest, hic quoque Borapollinis locus Patrum Ecclesiasticorum aetatem non Superabit. - Temporibus serioribus, sacris Christianorum invalescentibus, cognitionem Saltem aliquam hieroglyphicorum apud occultos veterum rituum Aegyptia corum cultores servatam laiSSe probabile est, praecipue apud eos, qui ad Scholas et Secta Cnosticorum aegyptiacas pertinerent. Plures itaque tunc floruerunt qui, sive doctri nas hujus populi antiquissimi, Sive sacram scripturam et interpretationes symbolicas explicare conati Sunt, quorumque opera partem jam sunt edita, partem adhuc inedita servan

tur ' priores in primis referendi Iamblichus, qui

(' Valde quoque veri simile est, scientiam illam veteris AegTptiorum scripturae aliquam partem superstitem etiam fuisse, quo tempore Arabes AegTpsum in potestatem suam redegerunt. Ri vero , artium occuliarum studiosissimi , mox quaedam scripserunt ad illustrandas veterum monumentorum Aegyptiacorum sacras inseriptiones; neque mirandum, etsi saepissime in explicationibus suis erraverint , eos ab incolis , hieroglyphicorum significationem, si non veram, at certe aliquam edoctos, hie illic quaedam protulisse, quibus ad horum cognitionem , aliis quoque aliunde adminiculis accedentibus, adjuvari possimus. Talem librum ab Arabe Ahmed-hen-Abubekr conscriptum Anglice vertit Rammer in p.

32쪽

Scripsit de HSleriis fureliortim, et scriptor librorum timi melicorum, quorum ragmenta inveniuntur apud Sto-baeum. Ad idem genus quoque pertinent pap3ri bilingues Aegyptiorum et Graecorum Sermone conscripti, thaumatur-Iοrum maxime doctrinas illustrantes, qui in Museo Lugduno BatuV SerVantur, et quos ad priorem partem saeculi P. C. III. ESSE referondos, Cl. Reuvens magna cum veri similitudine conjecit, in Eb., eli Onnitum, p. I. pag. T. et in Append pag. 151. Iamblichus vixit Saec. III. exeunte, et scripta Bermetica fortasse ad idem fere tempus recte referri poterunt. Nihil igitur obstare videtur, quominus uteroglyphicorum libri, aut certe magna pars eorum, quaeque monumentorum inscriptionibus confirmantur, adscribantur Ηοrapollini illi Grammaticos qui sub Theodosio , Saec. IV, exeunte, Constantinopoli docuit, atque antea Alexandriae hieroglyphicorum explicandorum rationem, Ualis tunc nonnullis cognita suerit, edoctus esse potuit. Rerum Gnostica rum quoque mentio, qualem inmorapollinis libris fieri, supra indicavimus, pag. XV huic sententiae saxere videtur. Bieroglyphica autem haec, ut ex inscriptione discimus,

in the robio onutiopes Alimod-hen-Ahubeli hen, shili London 866. f. quoque Iaproth in se de Ingens. Eierosi Acrolos ubi Secundum suam Borapollinis hieroglyphicorum explieandorum rationem , nonnulla quoque Arabis illius explicari contendit. Si per comitrem, cui dei significationem recte ab orapolline trihui monumenta docuerunt, cum omni nutrientem indicatum fuisse ait. CL adu nostr. Pag. J T. atque in eo cum florapolline consentit, quod per columbiam significatam fuisse in iustitiam docet. f. adn. nostr pag. 286. Contrariam sententiam jam antea protulerat Vir I. Sylvestre de ac in Norreo EncycI .rivaquain Enobolopodique Tom. VI pag. 1 5-I 5. ubi amplam hujus operis a dammero editi recensionem exhibuit, librum is hieroglyphicorum explicationem nihil utile continere Statuens. f. quοque l. Reuvens in libro antiqtiari yestendor en euvens Inmliquiseiten Vol. III. P. I. pag. l.

33쪽

ΗORA POLL. BIEROCL. XIXex Aegyptiorum lingua in Graecam vertit Philippus, de

quo, praeter nomen, nihil cognitum. Ex ipsa vero oratione et scribendi genere, facile apparet, eum ScripSisse temporibus posterioribus, quando lingua Graeca, multis vocibus barbaris introductis, et verbis Saepe a prima significatione ad alias minus usitatas detortis, inquinata ac corrupta fuit Saepe enim verbis utitur poeticis et obsoletis, qualia in primis leguntur II. I. ubi de Phoenice agit Saepe quoque pravam exhibet verborum structuram ita Vb. c. I. 32. dicitur: τῆ προ γυναίκασ

ἐναλλὰξ ibid. cap. si aliaque, de quibus T Meiners, op. cit pag. 1s6, eq. artes ad Fabrio Bibl. Or. l. c. pag. ss. et Caussin in praelat quod vero Caussinus, Umque secutus dariesius his addunt τοίπα I. 6, ne una ni titur illius conjectura, nullo Codice adhuc firmata Neque huc reserendum, quod volebat Meiners, sepoν, quod

34쪽

noesch et de Panis ediderunt, II. i. quoniam hoc errori typographic tribuendum videtur, codicibus reliquis et editionibus Tipi habentibus. Neque tamen ex his equitur, veram 8Se eorum opinionem, qui Philippum illum do- rapollinis interpretem, Saec XV. Vixisse putant, quae ententia sui abbatis ivit, ut monet Requier in sine praesationis, quam praemisit versioni suae Callicae meroglmhi- Corum De aure in praelatione ad editionem Bora-

pollinis, quaestionem instituit, utrum libera fuerit Philippi

VerSi et periphrastica, an adstricta et verbolenus adumbrata. Statuit autem omnia a Philippo esse addita, quae originatione Graecas spectant v b. c. I. II. Lo δ Ωρoc, ἀπ Tot Tων ωρων κραTeta II. 1 oo. notam se. καμηλo;

(' Rivius ille dissertationem scripserat, in qua probare Conabatur, meroqimhic Borapollini non esse adtribuenda, sed Philippo ipsi, qui vixisset Saec XV. Dissertationem eam inspicere mihi non licuit, neque ejus mentionem inveni inter reliqua ivii scripta. Fieri potest, ut Durnquam typis expressa fuerit; sed et reliqua ejus opera extra Galliam Sunt rara, quandoquidem paucissima tantum eorum exemplaria edenda eurabat. Fortasse quaedam de libro illo invenientur in opere Chronique Litteretire cos uoroctes In rimes et MonMserit de P Abbo ine cet. Eleutheropol l 'an 2 quod tamen ipsum in Bibliotheca Academiae Lugd Bai. non adest, neque mihi comparare potui. Sunt autem verba Requieri haec: I 'a modisierae titre de I 'ouvrage 'apres Ia disseriations avssi avante que Iuminense, qui 'a et communique par on aufeiar, DA. 'abbe Rive aia out et a Perudition durauel Ia Bibliotheque de si te Duo de a Vallere est redevahle de se nombreuses richesses. nn volt, par o Traite aussi tendia que proson , que cera' est potnt a Dun florus-Apollo, qu'il aut attribue Ia collectio debes Bieroglyphes,vmais que 'est a meme Philippe, qui dit Ies avoi traduiis de lan langue gyptienne, et qui vivoli , selo fouies le apparences, dans stera Ie si ecle.

35쪽

Philippo adscribantur, quandoquidem orapollo, etsi in

Aegypto natus, et Aegyptiorum lingua opus suum conscribens, Sermonem tamen Graecorum, qui inde a Ptolemaeorum tempore in Aegypto viguerat, probe intelligere potuit praecipue quum sacris Christianorum in Aenpto receptis, magna copia verborum Graecorum in antiquam regionis istius linguam introducta fuerit, ita ut tandem ipsae Graecarum literarum formae receptae sint, quibus aliae Septem addebantur, ex antiqui Aenptiorum ignis, ut videtur, Servatae atque ita orta Coptica lingua et scribendi ration quod tamen ante Saec. III. aerae nostrae accidisse

pag. 62. - Neque tamen utamus totum opus Ab ora- polline esse profectum, quum credibile non videatur, eundem hominem , qui multorum hieroglyphicorum tam bonas interpretationes tradat, iis simul tot ineptas Iplicationes immiscuisse, quales in primis in Lib. II. continentur. Itaque do ortasse prioribus hujus libri capitibus, et duobus posterioribus Borapollini relictis, reliqua a Philippo ex historiae naturalis scriptoribus compilata, atque Ilorapollinis operi addita esse videntur. Si quae v b. e. II. a. dicuntur, ita conveniunt cum iis, quae apud Pliniuria esist A l. VIII. G. leguntur, ut exinde sere Graece versa utpVerim.Cs adn. οStr. pag. 33s. Inde a cap. i. -ioo signis

36쪽

cationes explicantur,nimcilium terrestrium et tantartim cap. 1 os et 162. 'hibiorum, et a cap. 163-11. FiS- Cium , ααOrtimqNC,nimαlium in qu degentium. Praeterea multa in secundo libro dicuntur contraria iis, quae in prim leguntur, b c de Columbαrtim felle CT I. T. et II. 8. adn. nostr pag. 3.2. ouae autem verba ad postremam demum Graecae linguae aetatem referenda sunt,

omnia fere pertinent ad partem illam, quam a Philippo

compilatam Sse conjicimus. Mercerus in adnot. ad cap. s. dixit, titulos capitum non

ipsius esse Philippi, sed a diligenti postea lectore adjecta;

idque patere ex St Cod in quo ad marginem adscribantur. Vellem addidisset quoque, num eadem manu tituli illi scripti essent; nam illud non abhorrere a more posterioris aetatis Graecorum, ut e modo argumentum capitis vel paragraphi uniuscujusque praemittatur, patet ex papyro Chemico S. 66. Muse Lugduno BataVi, in qu singulis capitibus tituli, eadem manu atque reliqua, Sunt Superscripti Pertinet autem Stum illud, ut ex literarum larmis conjicitur, ad tempora Constantinorum. s. l. Reuvens in stat. Ubelronniam p. III pag. 65. Art. XI. in Zαθ. v. r. et Dem pag. o. Art. o. et in Addend.pag. 162 163. Attamen in orapollinis opere Merceri conjectura veritatem aliquam habere Videtur; nam, praeterquam quod in libro posteriori, praecipue in extrema parte, capitum tituli plures sunt mutili, im et plane omittuntur, Cod Paris A. titulos habet, diversa prorsus ra

Antequam ad reliqua transimus, commemoranda quoque hic est nova ratio, qua Bοrapοllinis servimhic accipienda, atque ad interpretandas monumentorum Aegyptiacorum inscriptiones adhibenda putavit Vir Nobilissimus

37쪽

de Coulianos, quamque rationem, quodammodo amplificatam et ad multa IIorapollinis capita accommodatam edidit Vir Nob. a. Κlaproth in Intientis timeroglmhicis orologi-otari j. Conjecerat de Coulianos idem signum, pro diversis vocibus, in Sacra Aegyptiorum Scriptura USurpatum suiSSe, quae omnes inciperent ab eadem litera, quam signum illud indicaret ita ut vh. c. voces detis, Aminet S comtis digilus, Uiεονε, aliaeque a litera, incipientes promiscue eodem hieroglyphico indicari potuerint eaque signa vocaVit Crolviσα. uio doctrinae sese opposuit Champollion in hemeridibus Selenitartim, partem antiquariam et philologicam continentibus, editis a Nobil de Ferussae (-l- ubi operis a Maprothio editi, censuram exhibuit dic, iterum epistola edita Champollionis censurae respondit Sed, ut videtur, ea lis majori quam par erat acerbitate, ab utraque parte acta St, neque poStea iterum quaesti illa tractata fuisse videtur, nisi quod in opere nuperrime edito '' . Maprothius interdum mentionem secit hieroglyphicorum acrologicorum. - De Coulianos, anno 182 T. ipse librum

edidit Callice, de meroglawhicis Eoi mollinis iiij.

Libro in tres sectiones diviso, prima sectione agit de hieroglyphici ex παοονομασια Xplicandis, qua plure Voces eundem aut sere eundem sensum efficientes, eodem Signo egprimi potuerint, ita Vb. c. Stella indicaverit quoque temφνε, quoniam hoc

38쪽

Aegyptiorum lingua dicatur et om Stella vero Cio . qua ratione tractavit libri I. cap. o, io, id, T 18, 21, 2s, ut sis , 58, o et libri II cap. 1, 23, 25, 26, sit, s. pag. 11-2o. Sectione secunda continentur,orapollinis hieroglyphica per acrologiam illam explicanda Libri I. cap. 5, 1 I, 21,

Sectione tertia denique i comprehenduntur observationes quaedam:

observationes Sua astronomica et astrοlοgica expresserint; quumque Secundum V. l. sententiam, Borapollo tradiderit: n quibus symbolis planetae, numina odiacalia atque center Aegyptiorum Sacra expressa suerint in monumentisn Aegyptiacis, pag. 55. plurima quoque illius scriptoris

capita, eadem parte '' explicantur, quae suo loco in adnotationibus meis addita invenientur.

39쪽

Superest ut paucis dicamus de Codicibus manuscriptis, Borapollinis utervidit Ortim de editionibus atque versionibUS.

LIBRI MANUSCRIPTI.

BIBLIOTΗECA LAURENTIANA MEDICEA FLORENTIAE.

I. Plutei 58. codex . Constat soliis 15. inscribitur:

II. Pluteiis Codex 2 . una cum Philostrati Vis, o lonii Zναnensis, et Procli Diadochi Lycii Elemeritis Absi-CiS, complectitur inde a pag. 68. IIori pollinis Nilo meroglmhicet, libri II. ut testatur Bandinus, cum codice . Plutei 58. penitus convenit soliis constat scriptis 5.

Codex Graecus Chartaceus in c. Majori, Saeculi. XIV multis in locis madore a temporis diuturnitate corruptus in calce ejus egitur: Ego Christophorus presbyter de Boudelmon de Florentia hunc emin librum apud Andron insuIam maris Aegei, ICCCCXIX. mensis, Junii Bandini Colat ibid. pag. 6 si).

III. Plutei s. Cod. 5. praeter Aristotelis orαli ad Eudemum, inde a pag. 3. habet dorapollinis ieroglν-γhicα, καe Midem edidit Ose lingti , Ut Cα, er- fit litem Philiretis in Grαροαm, libris duobus. Initium et sinis conveniunt eum Cod. . Plut 58.

40쪽

IV. Plutei ejusdem i. Codex o praeter Aristotelis orcili ad Eudemum, quaeras priore paginas implent, et Definitiones Platonis, quae inde a pag. 23, usque ad 128. extant, continet, inde a pag. 1 oo-123. Ηοrapollinis Niloi term rehiore, libris duobus ut in Cod. 15. hujus Plutei.

Codex est Graecus Nembranaceus, in c. majori, Saec XV. nitidissimus, cum emblemate in fronte PhileIphianae domus, ac literis librorum initialibus minio et auro affabre depictis. Constat foliis scriptis I 28.

V. Codexetsi cum Philostrati eniοris Vilis S histαrtim, Vil ollonii Iracinensis, libris VIII, et Cebetis Thebani Iribu , complectitur quoque Borapollinis cieroglawhiρα.

Codex es Chartaceus, Saeculi circiter XV constat foliis I 56. cf. Lau reniti Theupoli. Graeco Dis Marci Bibliothec pag. Isci. BIBLIOTRECA VATICANA, ROMAE.

Cf. Monflaucon Biblioth. Bibliothecαrum Tom. I. pag. . . Fortasse aio res codex, quem mes: contulisse miti Pierius Valerianus Dieropl. Lib. XLVII. cap. 25; et cujus meminit de Bast, in Pist.Crifieo, Boissoniacium pag. 3. - addito numero S I.