장음표시 사용
451쪽
3 7 O ERYCI PUTEA Nisic irraeae explicationis. Carmen ip sumta Latinum est, sed thesaurum Omnis cruditionis comprehendit. Uid verbis opus est ' Minervam, . velut studiorum praesidem agnoscet, chiis quis studiis operatur : Minerva ipsa, Ternarius est: ut si numem colimus, numerum quoque debeamus.
Etenim Pythagorici, ut est apud Plutarchum, De Iside & Osiride, Triangulum aequalium titerum, Minervam nominarunt , isiam e vertice natam, o Tritogeniam. Rationem addo, & sic finio In Triangulo Ternarii quaedam Divianitas est. Tribus enim perpendiculis dividitur, c tribus angulis eductis. Sed haec plura in Crastinuivi, rejicio. Adeste qui Gratias amatis, ternς sunt; imis adeste, qui Musas amatis, ter temnae sunt, & in ipso Griphi limine atq; penetrali morantur. Q Uae repentina cogitatione congessi, sic DixI.
452쪽
o Virum Gravem ac Sa entem Ri deceat. D delicias & hilarita tem venio, Α V D I ΤΟ -R E S, ut quae hactenus severiora visa, lepore suo Condiantur. Etenim ju cundiores abire, quam venistis, quam adhuc sedistis, cupio. Sermone reliquo & argumento suavis ero, & vos quoque faciam; omnesque e fronte delebo rugas, ne inveniam; meum in vestro vultu videbo. Etenim nisi lepos amoenitasque auribus omnium iner' rent nisi ipse alas Iocus expandatiant 'mosque bona voluptas imbuat; Con
demnabo ipse quae dixi, & dimarus sum, & infestam Suadae Sapientiam arbitrabor. Alibi Auditorum curiosi-Αa a talem
453쪽
372 ERYCI pvTEAN1tatem erudire pulpiti conatus seleti hic quoque debet delectare. Nemo dolbrem, aut damnum Cogitet; D ERi s v dicturus sum: nemo pauper-talcm,aut alia vitae ἀncommoda; meliorem fortunam Risus amat. Dionysia olim cum Risu Graeci celebrabant: nos Saturnalia. VIRUM produ-Cam ; sed omnem aetatem aestio Complectetur. SAPIENTEM producaminin tanti nominis umbra ludet, quisquis Hilaria amabit. Vt Gravitatem & Sapientiam ostendas, ridere poteris: quod fieri hic silet, & animi causa instituitur, Virtuti adscribam: imo quod olim apud Athenienses in Academia non licebat, extra culpam collocabo. Ridere illic nefas erat. Nam, ut AEliani verba repraesentem, injuria or ignavia rum se inaccessum servare hunc locum conabantur. Sed, si res dicenda est, tam graves Esserit esse voluerunt,ut desiperent:&cum Sapientiam vultu affectarent,homines 1e esse obliti sent. Nos tam tetricam Mine vam non habemus. Sapientiae Musas
jungimus & Gratias: sed Ridere, imo ludere
454쪽
ludere hae amant. Ad rem igitur. Risu a gaudio: gaudium ab eo quodjucun dum est. Nam quoties suavitas pectu
imbuit, cor se laxat,&jucundo fervo . re hilaritatem exprimit. Animi mo tum vultus indicat,cum agitatione vioscerum,thoracis,adebque oris musculi tenduntur. QSam Imayiter natura ludat, ignorare nemo potest, nisi cui cornea fibra est. Gaudium Certe neo
mo Sapienti ripit; sed gaudii fluctus
Risiis est,sicut & doloris lacrymae sunt. Si fructum proscribimus , Cur arbo
rem toleramus Z Lacrymas certe nemo reprehendit: ρur Risu m ' & apud Homerum sapientiae exemplar Vlysses lacrymarum tape imbrem effudit. Quid si lacrymarum quoque Vicem Ristis occupet Z Nam & hi affectus,stimulante naturae genio,in contrarium eruthpunt: irta lacrymas gaudium, in Risum dolor sive pavor. Ita Apuleius de Aristomene narrat, quem inversa lecticula evolutum & excusium humi obtegebat. Loquentis, an , potius ri dentis verba audiamus: Nam ut lustry
masepisse de gaudio prodeunt: ita se in
455쪽
Ego nimio pavore , Risum nequivi continere, de Arisommetinia uisus. Sic igitur communis interdum laetitiae*tristitiae affectus Risus est, ut & Lacrymae: cum ti gaudentium & dolenti- .um tape stillent oculi, rivulbsque ab
eodem animo educant. Spartanos omnes cives,illos severit tis alumnos,
Xenophon scribit nescio quo victoriae nuncio repente in gaudiu&inlacrymas actos, &causam adfert: Ita&titiae'moerori communes iacrymaebe miremur, Risus ipse amat lacrymas, Mcum lacrymis frequenter erumpit. E
enim originem & fontem illae quoque a corde habcnt, & hinc scaturiunt. Ab oculis deinde fluunt, & torrentem faciunt, quo gaudii atque etiam tristitiae affectus vehatur. Volunt autem 2Esculapii filii, tres in humano Corpore exhalationes humidas esse, a Stomacho, Iecore, Corde; & ad totidem membra superna seu receptacula educi; ad Nares, Aures, OCulos. Α Stomacho mucum, & pern-s effundi: a jecore Cremium, &Per autes expurgari: a Corde denique
456쪽
ORATIO XVI. i 37s Lacrymas, & per oculos manare. cum ita sint,videant obsecro tri- stissimi homines, ne moeroriS damnent voluptate, dum Gaudio infesti. Risus e pectore vultiiq; sii Micitur, in exilium pariter Lacrymaeibulat, quas amant. Vir Gravis δί Sapiens tamen homo est: homini natura Risum dedit; quia Hilaritatem. Osciuus que & vultum examina: non ridere, vitium potius corporis dixeris, quam venustatem. Quo icum que sales Vetustas recensuit , A ustero S potius , quam Graves, & Morosos Disticilessique quam Sapientes accepimus. NeCenim potest: serenus esse animus, ubi frons nubila : quemadmodum tibi perpetuo gelu rigent omnia, nulla amoenitas faciem telluris imbuit. Agelastorum agmen Heraclitus ducit, ille tam a Risu alienus, ut fleret Continuo: de sic quidem ut Seneca ait, inter
deplorandos. Sed profectis Mirandum es, unde ille oculisse fecerit humor ; misi aqua intercus filii, qua & obiit. Hunc Certo . Sapientem atra bile laborasse The
phraae olim scripsit.alii,odio hominu,
457쪽
in avios montes, & remota tesqua se-ςessisse, ut paullatim a se abiret, & qui suavitatem exuerat, jam quoque humanitatis oblivisceretur. ' Anci, & arrogantiam compungo' Cogitate qua Sapiens fuit, qui tuae se auctorem scisentiae fecit. Fecit Heraclitus. Talis esse debeb t i qui nunquam rideret. Nihil vero stultius, quam quod senex jactaret, se nihildgnoraine; ci juvenis nihil sicisisset. Verbo osmplectar: ne riderei,delirus suit; ut sciret omnia, stultus. Multa eum ignorare oportet, qui se unum aestimat:atque tantae quoquc dementiae Heraclitus fuit, ut omnes
tem, Hesiodumque , divinos homines, dignos verberibus censeret, uui e certaminibus , ut Laertius rC-Wrt, Cicerentur. Sio vero qui Risu ca- . ruit, morbo laboravit; & qui severis simus esse voluit, Risum omnibus movir. Anaxagoram Clazomenivi a AElianus scribit, Nunquam ridere visim sicineque omnino fibridere, Aristoxenum etiam admodum a Risu abhorruisse.' Sed isti quidem canto fortassis Hera-
458쪽
clito meliores,quὁd saltem non fleu rint. Dionysium etiam Siciliae Tyran, num idem AEliamas tradit, am Tragoediam,or aptasse cothurno dramata; af co autem or Cominia alienumfuisse; qt d non esset adRisium proclivis. Sed Tyrannum nominavi. Marcum Licinium Crassum, avum ejus, qui bello Parthico periit, alii semel, alii nunquam ritsisse volunt. Nunquam, Plinius: F runt Crassum, avum Crassi in Parthis inurmpti, nunquam risisse, ob id Age tum moratum. Et Solinus,in eadem prope modum verba. Semel, Sidonius scri- . bit :Tam Censerius haudfuit veluti,stium risisse esserunt in aevo.
Agelasti autem olim credebantur reddi, qui in Trophonii specum ora-sulorum Caussa descenderant. Vnde. Parcemia: In Trophonii antro vaticina tus est,de homine tristi, totrico, & moroso. Ridiculum, quod de Parmeni sco Metapontino Athenaeus refert.Is
postquam ilia specu Trophonii Ri' .sum amiserat, Apollinis percuncta- . tum ivit remedium. Apollo respondit
459쪽
Reversiis ad Penates parentemque, cum ridere nihilominus non posset, a numine se deceptu censuit. Sed quid' interjecto temporis aliquo spatio, r- te in Delum venit, ubi Latona, mater Apollinis, colebatur. Ergo curiose lustrans cuncta, tandem ad simulacrum ductus est. Vbi ligneu ac deforme vidit, praeter opinione in Risum seliatus est,& aegritudine sua liberatus.Qui noRiserunt, isti quidem sunt: sed tales,ut exemplo suo, aut potius vitio, delere hilaritatem nostram non possint. Haereo tamen, & jam exspecto, ut IE s V MCH RI S Τ VM,Omnis Sapientiae & Virtutis,imis omnis Laetitiae & selutis sontem, mihi repraesentes, quem flevisse inter homines legimus, non , Risisse. Quid dicam 3 In homine Deum agnoscor sanctitas haec fuit, & divinitas. Quod mortalibus a natura Concessum erat, noluit usurpare: imo quod dederat ipse omnibus, sibi negavit. Ad dolores, opprobria, tormeta,ad Cru G deniq; mortemq; natus, amplius pra stare quam homo voluit, etialon rid
460쪽
ORAτ Iro XVI. 37sre.' scias quantae molis ac momenti erat generis humani salus,nullas deli-
Cias,ac ne signa quidε ulla jucundita
tis admisit. Et sane, ubi Deus homine induerat,& aeternae Sapientiae Bonitatisq; radius tenebrarum coepit vilitate circumdari; ne Ridere quidem rerum Natura debuit: nisi debuit tamen,quia Auctorem suum complexa..Sic igitur, quod AEternitas norta fecit , facere mortalitas potuit, ac deinceps perenni laetitiae gestu exsilire. Hinusmodi Certe vox Genii Numins': ad Pastores fuit,Christo iam risino:An πcio vo bis magnum. Gaudio ecce.
magnum ; o quo erit omni populo. Atque haec laetitia, qt magis animos hominum excitarer squantum opinor Risu quoque, ceu verissimo typo figurata fuit, in Patriarcharum gestis. Ete-inim Christus ad hoc natus, ut Deo Vi ctima esset, & im molaretur. sea tanti tamq; horredi mytherii imago Isaacus fuit, que unigenitum a patre Deus in holocaustu petiit. Tertullianu audiamus : Cum hau a Patrehostia ducereturior