장음표시 사용
611쪽
ΛVG. VLTIMUS CONTRA HAERET. LABOR. 6os
Talibus porro vitiis obnoxios fuisse Vandalos, ex Procopio audiamus. Vandali, inquit, omnium sunt quos sciam mollissimi, atque delicatissimi. Illis, quamdiu Africam tenuerunt, mensa quotidie copiosa, & rerum omnium quas fert regio, referta fuit. Gestabant ve-slcm Medicam ac sumtuosam, quam sericam vocant. In theatris &hippodromis, ac reliquis oblectamentis, praesertim in venationibus continuo versabantur: saltatores & mimos spectabant: acroamatis 5c musicis instrumentis aures demulcebant. Eorum plerique in hortis aqua & arboribus amoenis degebant: symposia, c uiuiaque celebrabant : vi nihil deesset, profusi in Venerem erant. Procop. lib. 2. Beg. Vanc
s. LSemiselagianiseni ortus, eims auctores.
428. Nondum obierat Augustinus, cum Pelagi ana haeresis faciem nonnihil immutauit:& videri Catholica voluit,quia iam Gallicanis quibusdam e Massilia Presbyteris placere coeperat. Hos sicuti magnae sanctitatis atque doctrinae, ita auctoritatis fuisse, Prosper &Hilarius commemorant scriptis ad Augustinum litteris r ut haud , AE , dubium sit, quin eos inter fuerint Ioannes Cassianus qui peragratis AEgypti & Thebaidis variis Monasteriis, Massiliae tandem comedit; vetus Chrysostomi discipulus, origine Schyta, exercitatione Mon chus & Vincentius, alius 1 Lirinensi, Genuensis opinor: unum eu demque esse, alii asserunt. Hi detruncatis abs uniuerso errorum Pelagii corpore, aliquot membris; solum retinuerant caput, . quo de
mum animaretur, quod erat praecisum. Dam liberisum arburir, a sectumss. νolendi
612쪽
in naturalis moltis metritate formiet;
Tam bona quemq. es t siectara psι -που IVento . quam posse suben cuique in malafreri. Pros'. lib. de Iurat. cap. 4. In reliquis enim cum Catholicis sentiebant: ab illa vero velis partita Pelagii hcreditate, Semipelagiani appellati sunt. quos ita Prosperloquentes inducit: Imma ratem hominem factum si creditis; ct nas
Nullus non egeat sacra baptisemate Christi, IUants que etiam purg/ntur fonte lauacri: Dum nostri decus arbitrij, lume*qae creatum Priηcipio, quod sponte potest insit tire rectu, Manserit istasium ; nec νiribus absit ab illis, Ruas eo erue Deo generaliter omnis in ada in Susicepit natura hominu : nec Auppetat νιΤιDe non accepta a)bitri, vinule querela: Cum sine delectu , stu lex. seu Gratia Christi, Omnem hominem saluare velit: donumque vocantis Sic fit propositum, νι nullus non possit ad istud Libertate A.a , proprioque petore Pen rei Suque salus, ignis salam , o sente voLENDI. est . s.c. s.
' F. II. Semipelagiani Augustino obtrectant. Eorum dogmata susius relata. .
HIs veluti bustis fundamentis, scripta Augustini contra Pelagianos carpere CC pCrunt: ac dicere, quidquid in eis de vocationee laetariem secundum Dei propos rum docuerat; Patrum opinioni, &Ecclesiastico sensui ella intrarium. Prup. El=ia ud Augustm m. Et quamquam nouissimo Augustini ccimmentario, quem de Comreptione & Gratia ad Monachos Adrumetinos dederat, veluti praesentissi-Diuiligod by Corale
613쪽
AVG. VLTIMUS CONTRA FLERET. LABOR. isos
sentissimo antidoto, sanari potuissent:quando eadem videlicet cache-xia laborabant: euenit nihilominils, ut eis non tantum non prosta rit tam excellens medicina, quin potius vehementer obfuerit, sicuri latius ibidem Prosper enarrat: quem ut non sumciat, versa oratione
loquentem audiuisse; prosa repetemus. Haec enim ipsorum, inquit, definitio ac professio est: OMNEM quidem hominem, Adam peccante peccasse e & neminem per opera sua, sed per Dei gratiam regeneratione saluari e viai-
uersis tamen hominibus, propitiationem, quae est in . , acramento Sanguinis Christi, sine exceptione esse propositam; ut quicumque ad fidem & baptismum accedere voluerint, salvi esse pollini. Qtu autem credituri sunt ;quive in ea fide, quae deinceps per Dei gratiam sit iuuanda, mansuri sunt; praescisse ante mundi constitutionem Deum : &eos praedestinasse in regnum suum : quos gratis vocatos; dignos futuros clectione.& de hac vita bono fine excessuros praeuiderit. l deoque omnem hominem, ad credendum & ad operandum diuinis institutionibus admoneri : ut de apprehendenda vita aeterna nemo desperet, cum voluntariae devotioni remuneratio sit parata. Hoc autem propositum vocationis Dei, quo vel ante mundi initium vel in ipsa conditione generis humani,cligendorum S reiiciendorum dicitur facta di scretio ; ut secundum quod placuit Creatori , aliι vasa honoris, alii vasa contumeliae sint creati )N. lapsis curam resurgendi aclimere, & sanctis occasionem torporis adferre: eo quod in utramque partem superfluus labor sit , si neque reiectus vlla inaustria possit intrare; ne lue ele laus vlla negligentia pol si excidere. Quoquo enim modo se gesserint; non posse aliud erga eos, quam Deus definiuit accidere, di sub 1ncerta spe cursim non polle essu constantem : cum , si aliud habeat praedeltinantis electio, casta sit annitentis intentio.
Remoueri itaque omnem industriam, tollique virtutes;s Dei constitutio humanas praeueniat voluntates: & sub hoc praerulestinationis nomine, fatalem quandam induci necessitatem ; aut diuersarum n turarum dici Dominum conditorem; si nemo aliuo possit esse, quam factus sit,&c. Prest. Digad post pauca: QUIDAM vero horum in tantum a Pelagianisse miris non desinant, ut, cum ad confitendam eam Christi gratiam quae omnia prae ueniat merita humana, cogantur; ne si meritis redditur,frustra Gra-
614쪽
tia nominetur ad conditionem hane velint uniuscuiusciue hominis pertinere, in qua eum nihil prius merentem, quia nec exmentem , liberi arbitris, & rationalem,gratia Creatoris instituat : vi per discretionem boni & mali , & ad cognitionem Dei, & ad obedientiam
mandatorum eius, possit suam dirigere voluntatem et atque ad hanc gratiam, qua in Christo renascimur, peruenire per naturalem scilicet facultatem potendo, quaerendo, pulsando: ut ideo accipiat, ideo inueniat, ideo introeat; quia bono naturae bene usus, ad illam saluantem gratiam, initialis gratiae ope, meruerit peruenire. Propositum autem vocantis Gratiae, in hoc omnino definiunt; quod Deus constituerit nullum in regnum suum, nisi per Sacramentum regenerationis, assumere. Et ad hoc salutis donum omnes homines uniuersaliter, siue per naturalem , siue per scriptam I gem , siue per Euangelicam praedicationem, vocari: ut & qui voluerint , fiant Filii Dei; & inexcusabiles sint, qui fideles esse noluerint: quia iustula Dei in eo sit, ut qui non crediderint pereant; bonitas in eo appareat, si neminem repellat a vita, sed indifferenter uniuersos
velit fatuos fieri, de in agnitionem veritatis venire. Idem ea d. Epist.
CvMQv E inter haec inquit innumerabilium illis multitudo obiicitur paruulorum, qui utique excepto originali peccato sub
quo omnes homines similiter in primi hominis damnatione nascuntur nullas adhuc habentes voluntates, nullas proprias actiones, non sine Dei iudicio secernuntur : ut ante discretionem boni ac malide usu vitae istius auferendi, alij per rcgenerationem inter caelestis regni asTimantur haeredes; alii sine baptismo, inter mortis perpetuae transeant debitores: tales aiunt perdi talesque saluari, quales futuros illos in annis maioribus, si ad activam seruarentur aetatem, scientia diuina praeuiderit. ibidein. Et paucis interiectis. Hanc sane de humanis meritis praescientiam Dei , secundum quam gratia vocantis operetur , multo sibi rationabilius videntur adi ruere, cum ad earum nationum contemplationem venitur,
quae vel in praeteritis saeculis dimissae sunt ingredi vias suas ; vel nune quoque adhuc in veteris ignorantiae impietate depereunt, nee vllaeis aut legis aut Euangelii illuminatio coruscauit et cum tamen inquantum praedicatoribus ostium apertum est & via facta est, gentium populus qui sedebat in tenebris & in umbra mortis , lucem viderit
615쪽
AVG. VLTIMUS CONTRA HAERET. LABOR. εο
viderit magnam:& qui quondam non populus, nune autem pepulus
Dei sit: de quorum aliquando non misertus et , nunc autem misere tur; praeuilos inquiunt a Domino, credituros: & ad unamquamque gentem ita despensata tempora, ac ministeria magistrorum; ut exor
tura erat bonarum credulitas voluntatum.
Nec vacillare illud, quod Deus omnes homines velit salvos fieri, R in agnitionem veritatis venire: quandoquidem inexcusabiles sint, qui di ad unius veri Dci cultum potuerint instrui intelligentia naturali ; de Euangelium ideo non audierint, quia nec fuerint rccepturi.
Pro uniuerso autem humano genere , mortuum esse Dominum nostrum Iesum Christum: & neminem prorsus a redemptione sanguinis eius exceptum, etiamsi omnem hanc vitam alienissima ab eo mente pertranseat: quia ad Omnes homines pertineat diuinae miserico diae Sacramentum: quo ideo plurima non renouentur ; quia quod nec renovari velle habeant, praenoscantur. Itaque quantum ad Deum pertinet, omnibus paratam vitam aeternam : quantum autem ad arbitris libertatem ; ab his etiam a
prehendi qui Deo sponte crediderint, de auxilium gratiae, merito
In istam vero talis gratiae praedicationem , hi, quorum contradi ctione Oisendimur, cum prius meliora sentirent, ideo se vel maximὸ contulerunt; quia si profiterentur ab ea omnia bona opera praeueni ri, de ab ipsa ut possint cilc donari ; necessitate concederent, Deum, secun/um propolitum de consilium voluntatis suae, occulto iudicio de opere mam iusto aliud vas condere in honorem, aliud in contumeliam: quia nemo nisi per gratiam iustificetur, 3c nemo nisi in praeuaricatione nascatur. Sed refugiunt istud fateri: diuinoque adscribere operi, sanctorum merita formidant. Nec acquiescunt, Praedesti natum Electorum numerum nec augeri posse, nec minui: ne locum apud infideles ac negligentes cohortantium incitamenta non habeant, ac superflua sit industriae ac laboris indictio, cuius 1 udium , cessante electione, frustrandum sit. Ita demum enim polIe unumquemque ad correctionem aut ad prosectum
vocari; si se sciat sua, diligentia bonum esse posse: de libertatem suam ab hoc Dei auxilio iuuandam, si quod Deus mandat, elegerit. Ac sic, cum in his qui tempus acceperunt liberae voluntatis, duci sint quae humanam operentur salutem, Dei scilicet gratia, de hominis
616쪽
Obedientia; priorem volunt obedientiam esse, quam gratiam: ut initium salutis ex eo qui fatuatur, non ex eo credendum sit stare, qui saluat: & voluntas hominis, diuinae gratiae sibi pariat opem; non gratia sibi humanam subiiciat voluntatem. iad. Diff. Similia sunt quae Hilarius, olim Augustini contubernalis & ditacipulus , magistro per litteras significauit: binas, ut apparet ex unis quae exstante quibus impresse loca quaedam ex operibus Augustini pridem editis refert, per quae nouitium suum dogma Semipelagiani firmabant.
s. III. A Prostera re Hilario conssultus Augustinus scribit de Praedestinatione Sanctorum s
Porro duos hosce, Prosperum & Hilarium, perpetuae Gallorum
querimoniae, quibus undequaque satisfaccre non tolerant, ad Augustini opem rccurrere compulerunt: praesertim cum inter eos quidam etiam Episcopali dignitate fulgentes, sanctitatis insuper opinione plerosque mortales in idem secum periculum doctrinae raperent. Quare totam Semipelagianorum opinionem scripto complexi ad Augustinum miserunt, rogantes ut quid esset de ea sentiendum, quove pacto rationibus corum occurrendum, quanta posset perspi
Et quod Prosperum spectat; circa hoc tempus scripsisse videtur Epistolam ad Ruffinum, de libero arbitrio : qua non tantum Semi- pelagianos errores strenue confutat; veru metiam Augustini peras. pisten, di luculentum laudatorem agit. Augustinus vero iam vetus & multarum palmarum pugil, qui tot tantisque voluminibus Pelagianum errorem plostrauerat, ut potuerit non immerito dici illius triumphator; acceptis amborum litteris, calamum strinxit, ad ea eluci danda quae poposcerant , unaque aduersariorum obieetiones confutandas. Fecit id editis duobus libris, uno De Praedestinatione Stanctorum, De dono perseuerantiae altero: tanta luce atque energist, ut non tam ingenii virca latendisse, quam diuino afflante spiritu Iocutus fui sie videatur. Ac Diuili od by Cooste
617쪽
AVG. ULTIMUS CONTRA FIERET. LABOR. scis Ac primo quidem docet, quod fundus S seges est controuersiae
eotius, Non tantummodo incrementum fidei, sed initium quoque ipsum, Dei donum tale : ideoque praedatulatione in ex moriti S, am-
quam nostris, esse haud posse. Nam , ut inquit cum Apollolo : Quis prior dedit illi, O retribuetur ει. quoniam ex ipso ct per 3num c tu ipsi Iurit omnia. Et ipsum igitur initium fidei nostrae, ex quo nis ex ipso est ' Neque enim hoc excepto ex ipsossint caetera; sed ex ipso S per ipsum & in ipso sunt omnia. Libr. depra es. cap. 2.
Sequenti vero capite fatetur summa humilitate se aliquando aliter se ille; ante Episcopathim nempe sed respuisse , consideratis Apostoli verbis ubi ait: Quid aurem babes, quod non au sit si autem accepisti, quid gων ris quasi non acceperu Quo praecipue , inquit, te limonio etiam ipse conuictus sum cum smiliter errarem , putans fidem qua in Deum credimus, non essedonum Dei, sed a nobis esse in nobis, S per iliam nos impetrare Dei dona quibus temporanter R iuste Spie vivamus in hoc saeculo. Neque enim fidem putabam Dei gratia praeueniri, ut per illam nobis daretur quod posceremus utiliter; mu quia credere non possemus, nisi praecederet praeconium
veritatis et ut autem praedicato nobis Euangelio consentiremus; nostrum csic proprium, & nobis ex nobis elle arbitrabar. Quom meum errorem nonnulla opuscula mea satis indicant, ante Episcopatum meum scripta. libr.de ρ destinat. cap. q. Sunt autem opuscula illa, quorum hic meminit, praecipue Expositio quarumdam propositionum ex Epistola ad Romanos: ex qua errorem suum Semipelagiani Maiasilienses Augustini verbis & auctoritate tuebantur, ut rosert Hilarius Epistola ad Augustinum:qui olim imprudenter a se scripta, potae a palam retractauit libr. i. Retract. cap. 13. Et iterum lib. de praedes. Iocomata. ubi statim subditi Quapropter videtis certe,inquit, quid tunc de fide atque operibus' sentiebam ; quamuis de commendanda Dei gratia laborarem. In qua sententia istos fiatres miltros esse, nunc video: quia noli sicut legere libros meos,ita etiam in eis curauerunt proficere mecum. Nam h cu-τassunt inuenissent istamquaestionem,lecunddin veritatem diuinarum, Scripturarum, solutam imprimo libro duorti, quos ad beatae Inem siae Simplicianum scrips, Epis mpum Mediolaneusis Ecclesiae, . Ambrosi succetarem in exordio Episcopatiis mei . nisi sorte non eos no
618쪽
6 i uerunt. Quod si i ta est; facite ut nouerint. t. de PradeII. Sanct. c. . Neque enim volo qucquam sic amplecti omnia mea, ut me sequatur ; nisi in iis, in quibus me non errare perspexerit. Nam propterea nunc facio libros, in quibus opuscula mea retractanda suscepi: ut nec me ipsum in omnibus me secutum fuisse demonstrem, sed proficienter me existimo, Deo miserante, scripsisse,non tamen a persectione coepi se: quandoquidem arrogantius loquor, quam verius; si vel nunc dico me ad perfectionem , sine ullo errore scribendi, iam in ista aetate ve-
iussu, di c. l. δε dono perseu. cap. at.
Iam & respondet ad id, quod in opusculo quodam suo contra Porphyrium , sub titulo De tempore Christianae religionis, dixerat:
tibique fauere, Semipulagiani ex illimabant. ι de Pria. Sanct.c. 9. Cumque iide moleste ferrent, ita diuidi gratiam, quae vel tunc primo homini data est,uel nunc omnibus datur , ut ille acceperit perieuerantiam,non qua fieret ut perseueraret;sed sine qua per liberum arbitrium perseuerare no posset: nunc vero sanctis in regnum per gratiam praedestinatis,non tale adiutorium perseuerantiae detur; sed tale ut eis perseuerantia ipsa donetur: non solum ut sine isto dono,perseuerantes csse non polsint; veru mcti am ut per hoc donum, non nisi perseuerantes sint: Ηιων. Epist. ad August. latius id ipsum lucidiusque pertractat&aperit altero Libro, quem De dono Perseuerantiae inscripsit. Et ubi dissicultates omnes, quas liue Prosper siue Hilarius proposuerant tam suo quam errantiu in Gallia nomine,enucleate soluisset. ut ne atomus quidem unica dubiorum restaret;ad extremum ait: Qui legunt haec,si intelligunt;agant Deo gratias: qui aute non intelligunt; orent ut eorum ille sit doctor interior, a cuius facie est scientia di intellectus. Qui vero errare me existimant; etiam atque citam diligenter quae sunt dicta considerent, ne fortassis ipsi errent. Ego autem cum per eos, qui meos labores legunt, non solum d ehior, verum etiam emendatior fio, propitium mihi Deum agnosco:
di hoc per Ecclesiae Doctores maxime exspecto, si & in ipsorum manus venit, dignenturque nosse quod scribo. tae dono perseu. c.a ..
Ceterum quo tempore ambo hi libri conscripti sint; colligi exinde , Potest,quod, cum Rctractationu suarum duos libros absoluisset, primum acceperit Prosperi & Hilaris scripta prolixiora, siue litteras: l. ΔP dest. Sanct .c. s. ut perinde computari debeant inter ultima morte
iis verba, quae suo iuneri caelestis hic cygnus praecinuerit.
619쪽
AVG. VLTIMUS CONTRA HERET. LABOR. 6it
s. I V. Iulianis octo Libris Augustinum oppugnar: ex his quinque Alipius ad Augustinum transmittit.
Ct Ed neque laterea omittendi sunt ali j, beatissimi Antistitis prae-Annooter- propter haec tempora exant lati labores. Romae ctenim exi- 29. stente adhuc Alipio, ut diximus, Iulianus secundum opus suum publicauit, volumini secundo Augustini De Nuptiis & Concupiscentia oppositum , octo Libris. Hos cum Alipius Romae accepisset; nondum omnes descripserat, cum oblatam occasionem noluit pr.eterire, perquam quinque Augustino transmisit: promittens alios tres cito se esse missurum, & multum instans, ne respondere Uifferret. Disi. ad Quodpulid. Tomo 6. Erant hi Iuliani libri plenissimi calumniarum . conuitiωrum , &acerbissimae bilis : tanto denique fastu tantoque tumore conscripti, ut ex eis solis planissime liceat haereticum in Iuliano spiritum a stimare. Vocat in primis ore contumelioso Catholicos omnes, qui confitentur Originale peccatum, Traducianos: imitatus maiores suos, qui quoties a Catholicis exierunt, nouum eis nomen Imposuerunt. LI. . smy. c. I. σ77. δέ t. a. c. I . Ipsum Augustinum, Tractatorem Poenum e sorte a Tractatibus quos ediderat in Ioannem. Sed cui paronomastic.s respondet Α ugustinus: Magna tibi poena est, disputator hic Poenus: & longe antequam nasceremini, magna poena hae. resis vestrae, Poenus prassiaratus cst Cyprianus. I. I. v. l . c. 8. Nimirum cum eodem improperio, iam ante in opere priore, Iu-
Iianus fuissit petulanter usus; ipse vero Augustinus, auctoritate Cypriani errorem eius conuicisset: Poenus inquit j disputator, non ego, sed Cyprianus,
mmolat: ct paeniam selerato ex dogmate sumit.
620쪽
Obiicit deinde, Augustinum Manichaeo , Ioviniano , aliisque pridem damnatis haeresibus amnia docere: idque verbis tam aculeatis ει maledica phrasi; ut satyram potius aut inuectivam acccpto conuitiandi pretio scribere, quam aduersario respondere, videri maluerit. Sed neque beatae Monicae, arreptae medio viti litigandi occasione aliqua, pepercit homo procax: euius perinde vindicias Augustinus suscipiens, Quod autem, inquit, etiani Matrem meam , quae te nihil laesi, nec contra te aliquid disputauit, conuitio laceraddam putasti; victus es maledicendi libidine: non timens quod scriptum est, Neque maledici regnum Det pessidebant. Sed quid mirum cst quod te inimicum etiam eius ossendis, cum sis inimicus gratiae Dei; qua eam dixi ab illo luellari vitio liberatam i Ego vero parentes tuos, tamquam Cathoicos Christianos, honorabiles habeo : cisque gratulor, quod ante defuncti sunt, quam haereticum te viderent. I. l. op. imp. c. 69.
Lucubrat die noctus: π Iuliano restondet.
Hos quinque luliani libros sibi Roma ab Alipio missios accepit
Augustinus, retractandis quae restabant Operious suis intentus, cum iam emendallet Libros a se conscriptos centum triginta duos, eosque in duo volumina redegisset. Restabant autem, ut ipse testatur, Epistolae & Tractatus populares, quos Graeci Homilias vocant. Et plurimas iam Epistolarum legerat, sed nihil adhuc inde dictauerat. Epist. ad Quodvuld. tom. 6. Clim verb instaret Alipius, ut Iuliani libris rcspondere ne disterret; neque opusculorum tamen suorum retractationem utpote rem, ut ipse indicabat. plurimum necessariam omittere aut tantisper intermittere vellet; statuit utrique operi simul incumbere, uni diebus, alteri noctibus: quando ei ab aliis occupationibus hinc. inde interim venire non desinentibus parceretur. ιθ d. Euenit Diqitigod by Corale