Institutiones historiae ecclesiasticae N.T.

221쪽

CAP. 111. S. XXV. II

initium dedit Synodo, qua in tutam tranquillamque habuissent piscopi in Dei nomine congregati,

nisi motus praetoriae coortis Io Onomachorum Scelus anhelantis insurrexissent. Hinc rebus imperatoria auctoritate pacatis an . 787. sectum est, ut Augusti grandiora mente conciperent, et quoqUOVersus mitterent, qui piscopos omnes Nicaeam Bithyniae Urbem advocarent, eamque resertissimo So. Episcoporum numero, Apostolicis rocuratoribus, Tharasio, onachis, et Optimatibus bene multis instructam ornatamque Viderent i 73j. S. XXVI.

Res Concilii gestae.

Octo recensentur hujusce Synodi Actiones, et in prima Constantini et Irenes ad Synodum Divalis lecta est quae jubet dogmaticas Hadriani Literas

in Omnium conspectu, et silentio ad audiendum petito, ii secundun jus synodicum n obsequea iter recitari, deinde pax cclesiae et pristinum insularum. decus Basilio Ancyrae, Theodoro Myrensi, et Theodosio inmoriensi ob ejuratam haeresim restituitur: Caeterorum Vero redintegratio qui superiori anno Violandae Synodi, turbarumque incentores extiterant, in posterum desertur Actione ΙΙ. Ol-

425 Cs Christianus Lupus T. III opp. de Synodo VII. Cap. XI. pag. 255. edit cit.

222쪽

lemniter lectae sunt dogmaticae Hadriani epistolae Imperatoribus, Synodo, et Tharasio inscriptae, et ab egregia christianae prosessionis laude piscopis ad unum omnibus commendatae. Item lectae Actione III. Tharasit ipsius Synodicae ad caeteros Patriarchas, horumque responsiones, Venerandae pro sacris Imaginibus traditionis testes Scripturariam oracula, et S. Patrum judicia, quae eidem cultui favent, Actio IV in medium adduxit, et Iconomacos Patrum sensu repugnantes et Iudaici, Samaritani, Saracenique ritus servatores et SerVOS ostendit Quinta. Insequenti Actione, post salutationem reverentiamque sacris Domini nostri Deiparae Virginis, Caelitumque Imaginibus adhibitam, Acta Pseudo-Synodi sub Copronymo i 74ὶ eorumque refutatio locupletissima recitata sunt. Quod de Fide Decretum, subscriptum, et de gestis omnibus ad Hadrianum, virosque principes relatum est, Actioni III debemus. Hisce ita exactis, piscopos omnes cum Legatis in regiam Urbem vocant rincipes Augg. rerum , quae intercesserant, significationem, et eorum Ore excepturi; unde principalis civitas ctionem VIII habuit, Canonibus duo supra viginti Oecumenica VII. Synodus ecclesiasti.

cae disciplinae pr0spexit i75ὶ

374 Cf. sup cit Lupus cap. X. pag. 253. T. III. 425 CT. Labheus T. VIII. Condit col. 646. d. unci. 42 29. et Chiistianus Lupus . .

223쪽

CAPUT IV.

DE DOCTRINA ECCLESIAE.

S. I.

Quod ubique, quod se inpex, quod apud Catholicos

omnes ab ipsis Ecclesia incunabulis viguit, Ut profani, et vaniloqui ad nova dogmata consurgentes quorum Sermo , inquit Ap. ad Tim. 2. 6. ut cancer ei Pit , subversi, delinquentes et condemna-i ad Tit i. o. haberentur , id quarto a posterioribus saeculis Ecclesia, cisitas peritatis Zach. 8. 3. pro ossicii sui religione praestare non destitit. Ad quam veritatis custodiam, veluti ad aram confugerunt omni aetate majores nostri, Cum magistros mendaces novisque rebus studentes sectas perditionis introducere viderent. 2. Pet. 2. I. et cognatam Catholicae Ecclesiae doctrinam hesternis commentis objiciendo, an Spiritus ex Deo essent, an Satana traditi, acillime dijudicabant. Ita praeclare incentius Lirinensis, cum P. Omnibus Ostendit, non aliunde enatas haerese quam a Vperbo venerandae antiquitatis fastidio, concinitque mirum in modum S. Literis, quae homine secundum

224쪽

desideria ambulantes et qui non erant ex nobis Iudae. v. 7. S. Oan. 2. I9. passim praenotarunt. Nobilissimum e contra pro Catholicis argumentum

effulget, qui majorum vestigiis insistentes non ab

omni vento doctrinae, sed ab ultima antiquitatescit et dogmata requirebant, et quae Apostolorum praedicatio clamaVerat, quae Martyrum sanguis decorabat, ad extremum vitae exitum tenere gloriabantur. Hinc non nisi indignanter audiendi sunt qui pseudo-prophetis parcentes, putidam novatae doctrinae notam in Catholicos conjiciunt, et quos Veritatis custodes honoris testimonio persequi debebant,

eosdem, OnVersa rerum facie , tamquam seductores et loquentes eruersa traducere non erubescunt.

Sed indulgeant, quaeso, nobis paullisperi, et saeculum quartum quod jam legentibus obversatur respicere velint innumera obversabitur prosecto Christianorum multitudo, quae per Egyptum, Palaestinam Syriam, Asiam, Graeciam, Italiam, ΙΙispanias, et Gallias, late dissita, nihil in ea terrarum dissociatione inauditum, ni Patribus dissonum audet, sed in catholicam professionem quasi Omuni consilio, conspirans, in eodem sensu et in eadem sententi I ad Cor. persecta est.

225쪽

CAP. IV. S. II. S. H. Episcopi Presbyteris Divino Jure potiores.

Quid itaque, non doctas fabulas, sed receptam doctrinam secuta Ecclesia Catholica, in profanas egerit novitates, parcissime delibabimus. Ac meminimus primo erit reprobationem , qui errores Arianis erroribus superaddens, discrimen resbyteros inter et Episcopos a divino jure statutum denegare, piacularia defunctorum, Christiana jejunia, sestum aschatis diem tollere nitebatur, et veteris sententiae contemptor OVaeque confictor, antiquariorum nomen et contumeliam in Catholicos institutorum tenacissimos aciebat i76j. Rursus ab Α-tianis dissidens, et Catholicis satis invisus, hunc demum tulit laborum fructum, ut haereticus utrisque haberetur. S. III

De Caelibat et Martyrum Cultu.

Procul e Patrum doctrina recessit, quarto aeculo ortasse elapso Jovinianus IIuic tum caeliba tus e Sane, et juxta nonnullos, etiam nomine a Caelo deductus, tum jejuniorum labor, in quo ani-

476 CT Epiphanius haeres. 25. Philastrius haeres. 72. et Augustinus in lib. de haeresibus col. 8. T. VIII opp. edit Mauritiae, Parisiis 1688. De non discussio haereseos Aerii a Ioach. ildobrand. edita Helmstadii 4656.

226쪽

mae nostrae humiliantur Iudith. . . nil amplius apud Deum proficere quam conjugale Deduc, et pipara obsonia videbantur. Haud dissimiliter Vigilantius, saluberrimis ejuniis, Sacerdotali

Castimoniae, et monachorum institutis iniquus, tumulis et Martyrum ossibus, quae custodit Dominus, pervigiliis ac precibus, quae in eorum honorem agerentur, acre admodum bellum indixit. At Hieronymo, qui Catholicorum causam adversus fallacissima hominum ingenia defendebat, nil aliud opus fuit quam ad continentem et ubique terrarum receptam Ecclesiae consuetudinem denter provocare, ut illud verum quod prius, illud salsum quod

posterius praedicabatur, ostenderet, ideoque Ecclesia, Civitas haec sancta jerusalem consuetudinis ac traditionis suae praesidio, tamquam Omni armatura sortium munita hostium armis objici potuit, concedere non potuit, et in sua ad haec nostra tempora possessione ad Versariorum vi ac pene memoria deleta, constanter permanet Ecclesia 177 .

Dogmatum Fidei uberior explicatio.

Accuratior ac novus verborum Usus, qui post exortas haereses in Valuit, et ad eas proterendas apprime sacere videbatur, superiorem dei desectum

472 Vid. Hieronymus in libris adversus Vigilantium et Joviii ianum, et in epistolis.

227쪽

non arguit, sed potius cavet in posterum neque de novis vocibus curaturi esset, nisi dogmata, quae significabant, fuissent ampridem excepta Resulsit itaque progressu temporum majori perspicuitate, et clariori lumine Catholica doctrina, sed plenitudinem atque integritatem suam numquam desideravit, quae omnia immobilis Fidei, ut Tertullianus praedicabat, atque irresormabilis propria omnino dignoscuntur. lurimum sane ad hujusce auctoritatis firmitatem juvarunt Ecclesiam, numquam interrupta Patrum Traditio, quorum comunis sensus , Spiritus Sancti sensus est, tum gravissimi illi omnium undique piscoporum caetus, quorum VOX, Ecclesiae vox est; non alia enim generalium conciliorum

extitit causa, quam ut doctrina singulis sub Sole fidelibus comunis, latius ac dilucidius a publico Ecclesiae Magistratu explicaretur, quae a Scua Vibus permittenda, quae contra vitanda a astoribus consultaretur, et ad haereticorum licentiam, fraudes, ac spes praecidendas compendiarii canones, certaeque regulae decernerentur 178j.

S. V.

Controversia de Hypostasis et Personae Dominibus.

Adsdam sinceramque veteris doctrinae UslOdiam utrumque pertinere sentiebant Catholici pi-

478 CL Aug. Orsius lib. . operis inscripti rae irresormabili Romani Pontificis in definiendis fidei controversiis judicio Romae 47S9.

228쪽

scopi, ut et nomina repiadiarentur, quae apud Patres in Fidei explanatione minime occurrerent, et ut primo nunciarentur quae proprio vocabulo inonini antiquitate carebant. Hinc astores, qui pascere debent scientia et doctrina, et e quorum labiis requiritur sermo, Mat. c. 2. ne CCommodata deesset nobis locutio in augustissimo illo Trinitatis Mysterio, cujus obsequium numquam defuit, deerit numquam, Personae apud Latinos, apud Graecos hypostasis nomen tribuerunt. Etenim Vm Unam CSSentiam, et tres hypostases, ideoque Divinitatis

naturam, et trium personarum proprietatem Graeci fateri solerent Latini queis ob illius linguae inopiam hyρostasis distinctio ab essentia non satis innotuerat 179J, ne triplici Essentia blasphemi viderentur, personarUm Vocem admiserunt. Inde celebre dissidium exortum , quo Orientales tres in Deo hypostas es libere praedicantes, Sabellianismi

suspicionem in Latinos commovebant; hi e contra par pari reserentes, et tres hypostases dicere resormidantes Ariani sensus Graecos insimulabant: eoque devenit aestuosa Contentio, ut periculum esset, ait S. Gregorius Naz. I 8o ne Orbis terrarum ne una cum syllabis abrumperentur. Utrique immerito tamen, atque injuria, cum Utrisque

179 Vid. S. Gregorius agianetentis Ora l. XXI. in lauden M. Allianasii pag. 409. . oin I. unice a Maurinis editi a istis ly78. 380 S. Greg. Nagianet orat. XXI pag. 440. S. 5 cdit Maur. cit.

229쪽

CAP. IV. S. V. a19

Catholica Fides plane constaret, et levis ac jejuna, de Oe una sono altercatio diversae dei speciem praeberet. Sustulit in Synodo Alexandrina Christianae plebis ossensionem, et inanem OgO- machiam permagnus ille Athanasius, qui Orto doxam utriusque partis fidem vel in misera disceptati0ne detegerat, et Vocatis ad se contendentibus, fidemque rogans, hinc in tribus hypostasibus Trinitatem an clam , Deitatem Unam Un Um

que Principium, illinc in una hypostasi Filium

Patri Consubstantialem , et ex eadem essentia Spiritum Sanctum a Patre et Filio procedentem indubitanter praedicari sensit, vere homo Dei magnusque animarum dispensator. In hac tanta doctrinae concordia 181 Latinis Personarum nomen, Graecis trium hypostasum aeque ratum habuit

384 Quae cum beatus ille vir Athanasius ait S. Greg. Nazianzenus Oc. it. magnusque animarum dispensator oculi auribusque usurparet, sibi tam absurdam et a ratione alienam Verbi sectionem dissimulandam ac negligendam non putavit utraque parte leniter et benigne accita verboruinque sententia diligenter et accurate Perpensa, OSteaquam concordes reperit, nec quantum ad doctrinam ullo modo inter se dissidentes , ita negotium transegit ut nominum usum concedens , rebus eos constringeret ag 440. cit edit.

Legatur etiam Appendix S. Gregorii agiang. de Fide orthodoxa contra Arianos pag. 89 cit edit Maur et Cis de voce hypostasis Lupus in diss de vocibus substantia essentia etc. ext. . II opp. edit. Ven. 724.

230쪽

Eadem inter Graecos altercatio.

Neque res inter Graecos tantummodo et Latinos vertebatur, sed in Graecis ipsis discordias ge-nUerat, Cum Neocaesariensis Ecclesia, et Paullinus Antiochenus ejusque assecla trium hypostaseon appellationem caverent neque tempore Magnae Constantinopoli lanae Synodi a lite cessatum suerat. Quae post obitum Athanasii dissidia passim re- germinaverant, Gregorius agi angen Us compressit, a Cunctus postea Oriens in sanctissimo Athanasii decreto conquievit 18a . S. VII.

Hac Controversia Schisina Antiochaenum auctum.

Sed in crodibile dictu est quantum in illo con

tentionum aestu discordia, quae inter Catholicos Antiochenos jam servebat, succresceret. Anno 331. Constantino Magno, quem Arianorum doli cir-CUm Venerant, Fus thatius Antiochenorum onti sex in exilium, in quo mortem oppetiit, Oncedere CO-gebatur, Venerandamque Sedem, a qua suerat exturbatus, intrusi ab Arianis homines polluebant. Quamobrem ingentem Christianorum numerum

382 Consulatur cit. S. Gregorius NaZianZenus.