장음표시 사용
151쪽
De Fragmentis Hieroglyphicis obeliscorum partim
subterraneis, partim muris Romanorum Aedium insertis, partim denique necdum erectis, in hunc
usque diem superstitibus , caeterisque, quae post ultimam Oedipi editionem ad Authorem missa
De Obeliscis adhue prostratis, , necdum erectis . VM Authore P. Victore ex minoribus obeliscis, qq.
ex Aegypto , ab Imperaroribus praeter minores m diocresque Romam adductos sitisse legamus , hodio vero nonnisi S. partim integri partim vitio temporum ex varijs Urbis reuolutionibus contaminati adhuc restent. Maiores vero partim erecti, partim prostrati er monem expectent ; nulli dubium esse debet, quin magna illorum pars invasis Romanae Vrbis ruinis adhuc delitescant, que admodum si gulis sere annis nonnulla eorum stagmenta, quae detegi s lent, testantur. Ita forsan secuturis quoque temporibus plura luci publicae patebunt. Vnde operae precium me iacturum existimavi; si hoc loco, quinam obelisci, & ubinam locorum in Urbe adhuc sepulti neglectique reperiri queant, ostenderem; & una Antiquarijs Litentium antiquitatunia
quaerendarum, emendarumque nonnullam occasionem praeberem .
Dum reperio Obeliscos in Vrbe ex maioribus, prostratos & necdum, erectos; quorum primus est, quem BARBERINUM vocamus, eo quod a Francisco Card. Barberino, ex Verani agri ruderibus erunim in Palati j Montis Quirinalis ornamentum destinatus fuerit 3 ubi adhuc iacet in 3. partes constactus ; cuius interpretationem vide in Oedipo. Alter in Horio Ludovisiano , in Monte Pincio prostratus & in duas partes confractus cernitur , cuius interpretationem Oedipus conti-' net. Qui duo obelisci , magno sane Urbi ornamento forent, si esset, qui eos erigeret. Sed iam ad alios.
152쪽
obeliseus olim a M. ihi Rege Aegypta era
De Obeliscis Romae subterraneis; necdum
Ob Isem Campi Mart ij. BELISCVS hie sine ingens , magnitudine Flaminio
non cedit , & in hunc usque diem latet in Campo Martio ad radices Montis Citatorij , ex pari S. Laurenti; in Lucina , ubi basis eius incipit, & reliquam molem extendit usque ad eellam palatij vulgo dicti de' Conii. Qui tametsi totus terra obrutus sit , per cellas tamen vinarias vicinarum domuunia nonnullae eius adhuc partes cernuntur . Fuit autem hic a Sothi Re Heliopoli primum erectus , quem postea Augustus indὰ auulsum Romam transuerit , atque Ut tam nobilem molem debito honore condecoraret, eum in Campo Martio , amplissimo & celeberrimo loco erexit, ut sicuti a pristis erectoribus Soli laedicatus putabatur, ita Soli quoque ad horas, quas in dicto loco sub ampli Lsima horologij, aeneis lineis conspicui forma elaborauerat, commostrandas , loco gnomonis seruiret , cuius vertex a terra II . palmorum altitudinem, telle Plinio, erectus, aureoque globo insignitus spectabatur. Verum de origino, ereilone, postea de suo in monstrandis horis munere , de horologi j sorma & ratione, de magnitudine symmet ria
huius obelisci, alijsque eum amplissime in Obelisco Pamphilio sol. 76. tractauerimus, eb Lectorem remittimus. S. D Ob liseus in Insula oberina. Pomponius Laetus in sua Typographia alterius cuiusdam Obelisti in Insula Tyberis erecti, qui loco mali nautici seruire videbatur, mentionem facit. Quod verum esse, experimentum me docuit 3 siquidem nouis semper & nouis Aegyptiaci monumentis detegendis simmo mentis aestu agitatus , cum dictae insulae angulos pene omnes discussissem , tandem exiguum Obelisci fragmentum, ante Eccle-
153쪽
siam s. Bartholomaei , detexi , quod inter alias
columnas , quae data opera ante dictam Basilicam ad rhedarum Equorumque impetum cohibendum positae sunt, versus partem , quae aditum ad Monasterium S. Francisci de obseruantia praebet, utrimum locum obtinet, de rep*guli l co seruit. Fuit autem, uti Topographiae Romanae authores scribunt , in medio Insulae Tyberinae seu Aescialapij, quam natura in figuram nauis adaptauerat, constitii eratque, ut arboris nauticae
sermam exprimeret ; quemadmodum di inta eis, qui Mundum referre videbantur , eandem ob causam constituebantur. Obeliscus stat ex eo rum Classe, qui Minores vocantur , cuiusmodi sunt, Mahutaeus, Monticaelius, Medictus. Fuin se autem fragmentum ex ea parte, quae proXim
contingit pyramidion , auulsum , ipsa hieroglyphica instriptio, quam illa apponendam duxi , sat superque demonstrat. Vides in hac accipitrem
cum cultro intra ungues , cum circulo serpenim
sero supraposito 3 deinde pisces duo in contrarium positi 3. accipiter uti in primo loco globus serpente scelus, quae omnia sese in praece- Pistium hiadentibus exposita sunt; restat, ut piscium Her glyphicum hoc loco eκponamus . Pisces inter . hieroglyphica reperti, semper Typhonis malignitatem arguunt. Erat enim
piscis symbolum Typhonis Osiridis Antitechni, seu antagonistae 3 cuius rei rationem hanc sabulae Auptiae assignant l, Quod piscis myrinctus, quem N phagnun de Lepidotum appellant, ab Aegyptis , Plut. teste , in summa semper abominatione sit habitus ; eo quod vererrum siue Phallum Osiridis a Typhone in Nilum proiectum deuorauerint de quo vide Plutarchum lib. de Os & Isi. dant & aliam causam huius abominationis, quod videlicet piscis cibi genus sit non necessarium , sed supraua
reum 3 vivantque in mari ab elementorum finibus excluse tanquam alio. num excrementum correptum, S morbosum ; eandemque ob causam Nautas & maritimos homines abominentur, tanquam Typhonis asseclas;
mare siquidem Typhonis spumam appellant. Vbicunque itaque pisces pinnantur, semper ij Osiridis cum Typhone antitechniam notant, hac enim lacunditatis Osiriacae virtus destruebatur.; verbo per accipitrem cultro instruetiim pistibus suprapositum malorum omnium contra Typhonis
insultus vis apotropaea notabatur .
154쪽
III. Obelisei Fragmentum in Area cist. F mani.
S Tabat inultorum annorum tempor ante portam posticam Collegij Rom ni paruum Obelisci fragmentum , donec tandem, veluti publicae plateae non leue impedimentum, ab Aedilibus Vrbis sublatum, in Collegium translatum fuit , ubi spectandum proponitur . Fragmentum est sex palmis altum , parallelepipedum , cuius duo tam tum latera inscriptiones hieroglyphicas habent , caeteris duobus edacitate temporis Corinruptis . Inscriptiones vero tibi exhibemus L ctor, in figura A. f. IV.Fragmentum Obelisci e reaeone Ecclesiae S. Ignati, muro insertum. PR esens fragmentum B. videtur 8 regione Ecclesiae S. Ignatij , an gulari lapidi domus cuiusdam pharmacopaei imserium. Est septem parumis altum , quadrangulum, cuius duo tantum latera spectantur, his hieroglyphicorum schematismis in nitum, reliquis duobus lateribus muri insertis.
grtium fragmentum ἡ regione Collegij Romani & Palatij Pamphiasiani, in via, qua ad plateam, quae Curius dicitur, tenditur, an gulati
155쪽
I 3 sulari domus lapidi insemini spectatur, ex quo duo tantilin, ut inpii
ri, latera cernuntur, reliquis duobus Iateribus intra murum ab ndius. Hieros Iphicae apparentium laterum insicriptiones, cum paucis de fere iisdem
13mbolis constent ea, hic apponendas non censui.
mazitur itaque hoc loco , virum haec tria fragmenta unius Obelisci sint, an diuersiorum ἶ Resipondeo , diuersorum Obeliscorum ess quia i lipsum luculenter demonstrat, de mensium fiagmentorum, & hier glyphicorum contextus : mensera siquidem nulli ex histe tribus stammenita competit , neque apte committi possunt, fragmentis nunc ex T ri'ri parte anSustioribu , nunc in inseriori latioribus ; quae quide difformitas partium, M in commissione improportio apertae docet, unius Obelisci fragmenta minimo esse posse. Accedit dispar fragmentornm C Ior, qui parata indicat unius obelisci partes esse non posse. Secundo id ex hiero Iphic Nim contextu apparet , qui in singulis dictis fiagmentis T O- disparatam rationem ha t. Unde concludo trium orum Obelisco
rum haec fragmenta suisse . Obelistos autem ex eorum numero eisi ,
quos minores vocant, inbutam , ac Mediceo , quoad magnitudinem uales , quorum qq. differentis magnitudinis uti paulo ante diximus Romam ex Aegypto delatos Publius victor testatur. ubinam vero locorum huiusmodi obelisci erecti siserint, paucis accipe. Constat G Topographiae Romanae Ruthoribus , uti & in principio libri monuimus eo in loco, ubi modo Templum Beatae Virginis, quod a Minerua nomen habet, & Celeberrimum ordinis S. Dominici Coenobium est , olim Isidis templum constitisse, in ovo uti omnis Religionis Aegyptiacae verius superstitionum cultus summo seruore exercebaIur,
ita omnigeno quoque monstrosarum imaginum apparatu id Aegyptiorum more adornabatur 3 adeo ut posteris temporibus eκ nulla Romanae Urbis partet anta Aegyptiorum simulacrorum copia eruta saerit, quam ex hoc loco; quod apertum N luculentum πιλυμορφίας Aegyptiacae , quae in dicto Templo vigebat , testimonium est. In hoc itaque districtu Isaeo haud dubid inter caetera Niloticae Religionis argumenta , & Obelisci quoque erecti fuerint , quorum haec Qgmenta tantummodb supersunt, reliquis vel terra subrutis , 'el nouarum fabricarum fundamento iniectis . Lege quae de hoc Isdis & Serapidis Templo sese tractant Pomponius Laetus, Boissardus , & P. Alexander Donatus in Topographia Vibis , & nos sua in Haecedentibus, qui totum illud spaciunia, Quie Collegium Romanum & Coenobium ordinis S. Dominici usque
aia Lantheon occupat , ad Isidis & Serapidis regionem pertinuisse aiunt, ει ingens antiquitatum Aegyptiacarum copia , quae paucis abhinc annis, ex ruderibus loci essessa est, quarumque non exiguam partem in meo Idusaeo spectandam exhibeo, luculenter demonstrat.
Haec dum scriberem ; Ecce eruditus D. Iosephus Vincentius Maraccia Panormitanus, mihi reseri , insgne se obelisci veteris sumem
156쪽
tum detexisse, in Regione Romanae Vrbis,il Rioue delia I uola vocant . in platea Branchm-rum, vulgo nesta de Franchi, quae in pes tio olim iurisdictioni Cardinalis Caualerij , modo Familiae Mamiorum paret, ad quem cum me duxisset, inueni tandem verum esse , quod dixerat , videlicet obelisci partem haud spernendam, ex lapide omnibus obeliscis communi , muro angulari insertam 3 cuius altitudo Ita palmorum , latitudo Vna quarta circiter tenebat , quem statim a meo socio designatum , hic Lectori exhibendum dum. Latera quaterna singula , ijsdem prorsus hieroglyphicis constare deprehendit, prout in praeienti schematisino apparet . Latet & aIlus inter rudera Mausoloei Augusti, consimilis illi , qui ad S. Mariam Maiorem erectus fuit. Sed rasus uterque sine literanira hieroglyphica . Non dubito , quin se cessu temporis complures alij hinc inde in celebrioribus Vrbis subterraneis locis detegenturi; sed hanc
eorum eruendorum curam posteris relinquamus.
Sussiciat, nos, i, , hucusque desideratam hieroglyphicorum notitiam ad eos interpretandos , submi-
158쪽
Expositio figuravis Expositio sutuae s
Idolum Aegyptiacum cultum Nephtar, seu Isidis
Foeminae Isidis cultrices eodem modo , quo Isidem vestitam suiso credebant, se induebant, ut hoc pacto similes illi sectar facilius ab
ea, quod petebant, obtinerent, videlicet prolis secunditatem , in multos annos prouectam aetatem corporis integritati sociatam , medicinania morbis profligandis aptam , & reliqua humanae conseruandae vatae necessaria sustentamenta, quae in operibus nostris, potissiimum in Medicina hieroglyphica ubertim prosecuti sumus. Atque huius farinae statua fuit, cuius ectypon non ita pridem mihi attulit Illustrissimus & Reu,rendissimus S. R. I. Comes de Uvaldstein , indefessus bonarum artiunia promotor, quod ipse ab Eruditissimo Viro Ioanne Uanslebio Germano, Urientalium linguarum notitia illustri , ex Aegypto reduce acceperat , hie opportunὰ inserendam duκi I Fuit inuenta haec statua in Cairo in morat Kehia Chale , & delineata a supra laudato Ioanne Michaele Vanslebio , cuius interpretati nem apponimus. Est hoc Idolum Isidis Hylaeae, seu quam Nephta v cant mystico amictu Isidi proprio indutae , Caput velo, more solito, co pertum habet , ad excrementitias capillorum sordes , quas Dij oderant, contegendas 3 pectori amuletum appensum gestat , quo contra aduersarum potestatum machinas armari credebatur , in ipso amuleto sub varia fluminum forma Mundanorum Numinum influxum exprimunt , eratque magnum contra Bebonias aduersitates praesidium , uti in Oedipo varijs in locis ostendimus ;JCingulo in formam Crucis adaptato , necnon vari, hieroglyphicis , quae efficaciam inae notauant, insignito cingitur ; deindὶ nouemplici catenarum mundialium letae uia Hylaeum Regnum protensa , quibus ipsa substat , conspicua adornatur. Fluius ansatae Crucis formam in praecedentibus quoque exhibuimus . Sequitur tandem extremus vestis limbus hieroglyphicis praenotatus sunt A Ibis. B Segmentum cum ara . C Statua Numinis averrunci. Daccipiter. E bos procumbens. F Ibis cum serpente. G duo hydrosthemata cum retinaculo mystico, H cum Mercuriali statua in ibidis rostrum trans.sormata. Ibis Mercurium resert rerum inuentorem, uti in praecentibus ostendimus. Ara cum supraposito segmento Tauri characterem eVrsemit. Figura B. Genium averrui cum notat, & flagellum seu scuticam iliam u gestat, qua aduersis potestatibus se opponere videtur : & in alijs
Obelistis hoc pacto plerunque depingitur. D accipitrem notat, de o dentis Solis symbolum est. E figuram resert Bouis procumbentis, qua Osiris initur hylaeus. F Ibis cum serpente, refert Mercurium, cuius praesidio liquor tum superior tum interior per G signatus vivificatur, per sacrificia H
159쪽
Ibiformis statuae praestanda; Limbus lapidis quibus simulacrum includ batur, plenus est hieroglyphicis; quae tamen sera paucis exceptis , uti e i dem, quae in limbo vestis iam exposuimus , continet , ita quoque s peruacaneum esse duxi , ijs exponendis immorari . Qvid enim pistis symbolum e reserit, quid baculi incuruati , quid papilio draconismo phos, quid Ibis, & accipiter, quid hydrosthema, iam in praxedentibus docuimus. Fuit itaque hoc simulacrum Isacum, quod per sacrificia s
lita veneratione cultum , necnon characterum symbolicorum virtute Messieacia Numina Geniosque averruncos contra aduersas potestates mirifi-
αὸ allici attrahique seperstitiosus credebant. Sed haee de Idoli huius his roglyphici significatione sussciant. Qui singulorum interpretationem su-siorem desiderat , ei ut Oedipum Aegyptiacum ; & Artem nosti am hieroglyphicam quam secundae Oedipi
editioni, Deo dante reseruauimus, adeat consulam, ubi omnia nouo