De Claudio Aeliano

61쪽

ciet tim olim ei e re eundius Fabulae de Nerito a Venere vel a Sole Neptunoque aemulantibu amato, quam ad lectorem delectandum se implexisse dicit ), hanc excusationem ' addit S qui conjiciendum sit in rebus obscuris,

m 6αqriC Crb Cry eo bonet Sin utem in obuliso liquid licue itis Sit, strum HS c tiἰφαγ. Semper Veretur multum versari in fabulis, quae incerti aliquid diis tribuant Galen veneticam aruestate irata in mustelam mutatam esse narrat' ; protinus ece Sit mihi, inquit, rosit iu sublitus subtiliartimqtie αγγα tionem liis relinqtios. Omnino linguam coercendam ESSe, quum Valde propensa Sit ad malum, et praesertim in rebus divinis silentium saepe plus honoris habere non semel probat '). Linguae continentiam tanti aestimare deos dieit' , ut fp ter umili seria erunt sursum omniblis Atheniensium ris et tem glis et simi ueris et heeutombis, Quia hae linguae eontinentia carent, leue unimo libidinososque nuctutores Athenienses 8Sedicit, quo deficere vietulem Berctin. Nam Superbum et insolentem sermonem ita non inultum manere Aelianus censet, ut ad hunc puniendum Nemesim institutam Sse contendat. Certe alia vitia sceleraque hanc persequi et ulciscinuSquam legimus, Sed appellatur Nemesis tiStodienS, tiα66αStictu mores Sufer hos et in So Pentes, q). ultri Berborum immodicorum et effrρηαtor igni, q), ἰtriaest loriosorum homiritim, quo cum soCnu SHquill aes ), e m6SiS, qtiue obsisti Stis ephis' . Omnium aliorum scelerum vindicatio est penes Itis filiαm, eat riv). quam eriαἰMτα insomnem diBinum ineaehutissum omniα identem, appellat'). Ea quoque est ultriae, q), ut Nemesis, non tamen superbiae, Sed sceleris. Itaque quum Clearchus, IIoracleae tyrannUS, eo impietati progressus esset, ut deorum honoribus frui ellet,

62쪽

Bestibus deorum simi ueris similibtis ter6ltir, 'io tis nomHRI Zmini curet, rimum Iustiti eum interfeeit dein id Chionis munus, te. ). Quum Justitiam e Maet Joυem 6 ere et vlimorum consiliortim urtiosem, esse dieat 'i, inter ceteros deos eam habuisse Aelianus non putandus St, Sed referenda est haec Iustitia ad eum, quem Jovis auetorem nominat, id est ad summum animum mundi creatorem et rectorem. In hoo ipso est ustitia, quae celera indicat, Ne me Si S, quae Superbiam opprimit, Pro Videntia, quae summam habet omnium deorum hominum rerum custodiam. Nam froi indeni H quoque aliquantum divinae mentis et potentiae attribuit Aelianus, qua Deum uti, ut cogno Seat, quo tempore adhibenda sit Nemesis vel Justitia. Ptitu unis citis isse scit Didymaei aede Apollinis barbaris traditai

non modo Milesios, Sec tium Iustitium ProBicentiu ero ei non cormis '). - Ηρriliores Stini fueris, qui cicuri deos(eto degoti non obseri rere ius es,' . Quibus in rebus non negligendum est Aelianum, quotiessiunque non deum certum sed summam divinam potentiam velit significare, verbo de ovuti, id quod demonstrat eum distinguere inter deos, quibuSalicujus naturae partis potestas attributa sit, et illam vim Superiorem, quae totum mundum per Providentiam Justitiam Nemesim l po volet, An i, Ne feci; observet atque regat. Qui ProVidentiam esse negant, non minus Vituperat quam qui deoS contemnunt et, ut soli , exemplis Providentiae vim probare conatur eouic Bosra itis, his rebus, qui roi istentium sibi non ConStαγρ αλαGθαt confesta ilis, si otitillac ue cicunt qui tollunt aξαtpo eta: froo conlium, ) Maxime tribus his adjutricibus et baio vindicat in eos, qui majore quam

pro humano modo se reddere conentur Vel nimiam potestatem sibi sumant, nam e Non robretraeus os, qui Octim obicrurit

sedibtis et scitin ic, Moc Si Si r HOS, Cqti ruri CS, ἰαS'i . Quam culpam etiam ii in se admittunt, qui consilio deorum se obnoxios inferioresque esse aliqua in re obliviscantur et quasi putent id malum, quo vacenti in praeSeBS numquRm

63쪽

sibi accidere posse. Quam impiam opinionem iis fuisse putat Aelianus, qui quum ivibus suis leges imponerent, obli Viscerentur earundem legum poenis se ipsos assici posse. Quare maxime justa poena complures viros afflictos esse dicit, quum legibus ab ipsis constitutis primi punirentur Zaleucus Locrensis edixerat, ut adultero uterque oculus effoderetur. otio sititoni, inquit Aelianus ii, uti χveeturus, id contret 6m utquc intori6m cetis oαιμων ε imsosuit num lius ejus in cultHri congyr6h6ristis liniensis ercti utri l e etc. Diopei thes Atheniensis legem tulerat, ut qui Urbis incola in Pirae maneret supplicio afficeretur, quam poenam pSe aliquando invitus retardatus subiit. Et secundum I6schylii ei b suis retibus inoideri H obstrictus reqtieis, quo ulli S αγαναι tir 6 6cti foenum Subiit: TED

di, quod ullis sutiendum constituerunt, is si seu fiuntur, '). Periclem lege data, ne civitatem haberet quin excivibus natus esset, essenαm hujus 6cti non efflictis 36v

dicit 'i, quum legitimi ejus filii morerentur. Constat igitur

Aelianum non modo omnes deos patrios, quorum cultu RD-tiquitus traditi erant, summa fide religioneque ampleXum

esse, sed etiam superiorem quandam potentiam agnOVi88e, quae mundum a se creatum atque inStitutum maxima sapientia benignitate justitia regat ni id attinet ad peregrinorum deorum cultum illo tempore maxime Vulgatum, etiam in hac re Aelianus tempori serviebat et ita quidem, ut iis numinibus, quae amplissimam habebant religionem, haud minorem attribueret venerationem, quam Jovi patriisque diis. Ochum non minus quam Cambysem 'i interfecto gravi poena Sucri lectit, afflictos esse dicit Aa Isim efficere, ut qui aedem ejus ineant a scorpionibus tuti sint q); imprimis autem Serapim fere eadem laude effert, qua Aeseulapium, quia medendi arte multo juverit' . tuta eques quidam a

64쪽

renti med ri, quumBi tetigitis stetis, te. ). nee pinio Aeliani ita non est mira, ut e Stoica ejus philosophia necessario efficiatur. Nam qui et a singulis nationibus populisque ad totius generis humani complexum animo transgreSSU Sit, totamque naturam diis divinisque viribus impletam esse censeat, facere non potest qui peregrino deos eadem ita patrios religione afficiat. Restat, ut brevibus explicetur Aeliani sententia de mortea de vita, quae post hane futura sit. Mortem neque timere

neque malum habere eum supra' demonstratum est. Quum in hac quoque re eum Stoicis consentiat, qui animum humanum et omnem in natura Vivendi vim ex universa mente dirum vina delibata esse putant, essistitur, ut animum iam corpore interire opinari non possit. Potius animos post corporis interitum ab aliis ad alios transire et hae in re priorum factorum aut praemium aut poenam accipere cenSet. Quam Sententiam etsi de hominibus expressis verbi non profert, quia hujus rei indagationem etiam magis quam deorum Veretur, tamen satis elucet ex eo, quod contendit de animalibus quibusdam. Nam ciconias post mortem in humanam formam mutatas praemium pietatis aecipere dieit' . Etiam hominis animum post mortem mentis o eisque potentem ESSE et aliis apparere posse credit' et mortuorum animos diis inseris curae esse probare vult his verbissi): Dorios tros

Certe igitur censet Aelianus nobis probe pieque vitam agendam esse, quia et vivi a diis observemur et mortui factorum mercedem accipiamus. Quam sententiam ipse praeclare

his verbis' eloquitur: sil uueunt dii bonos Collini qu et Sufer et Inferi. Non mihi idesti hoc in Besti-

65쪽

Natus ego sum Carolus Aemilius Augustus Reinholdus Schoener a. d. VIII Id. Nov. anni MDCCCIL Erfurtii patre

Reinholdo, quaestore militari, matre Ludovica e gente Moeh-ring, simu praematura morte mihi ereptae vice summa cum pietate fungitur diuque fungatur altera patris uxor ridericae gente enecue. Fidem profiteor Vangelicam. Postquam pater munere in republica administranda suscepto Parthenopolim sedem a domicilium transtulit, illa in urbe primis elementis in ludo litterario imbutus ab anno h. s. LVIII usque ad annum LXVII gymnasium regium cum aede cathedrali conjunctum frequentavi regentibus iggerto orkelio Wicherto summis viris, praeter quos maXimam habeo gratiam Carolo elida utZ, optimo praeceptori. Anuo aetatis XVIII, quum patre publice aliud in munus transmisso Vratistaviam me contulissem, in Gymnasii Magdalenaei primum ordinem receptus sum auspiciis Caroli Schoenbor summi Viri, quo ordine biennio percurso testimonium maturitatis legitime nactus m. Aprili anni h. s. LXIX hane adii Universitatem Vindrinam Baebigero . ill tunc fasces tenente. Apud philosophorum facultatem nomen rite professus do sientes audivi v. iij. Elveuich ert duuli mann aro Neumann Reifferscheid Rossbach ueckert Stengle Zuptiga. Per duo Semestria, interruptas quo anno Stipendium militare merui, intersui consessibus seminarii regii philol. regentibus oss-bachio et Reifferscheidio v. ili. Omnium eorum, qui Vrati-StaViae in altera patria, de me studiisque meis bene meriti Sunt, plurimum debeo quum gymnasii praeceptoribus Schoen-borni et einertio tum erigi Reifferscheidio Rossbachio Vv. ill , qui non modo doctrina splendidissima sed etiam privatis curis me juverunt. Quare Summa iis gratias ago neque umquam pio gratoque animo eorum memor esse de

sinam.

66쪽

I. Librum, qui inscriptus est 'AT potvtκα 'Entetetoaetat, Aeliano tribui quum usus orationis tum sententiae Vetant. II. Quae a Suida laudantur Aeliani I apis povotα et sapiseatu, 'Evαpiatisv neque unum ridemque meque diversa scripta sunt, sed illud prius memoratum pars est alterius. III. Aelian Var. ist. IV 2 ita scripserim se os o αμα GT GE AVO Ot Dc Gα κα T setorum, αλλα α τάχ' - , deletis vocabulis 1 ovo post os et vi HS I p. IV. Agricolarum epistolarum ' AT potκ. Emetet.), quae Ossuntur Aeliani, in tertia pro is o ore i us legendum puto