장음표시 사용
311쪽
tum, vel gratiam sanctificantem , vel solam fidei professionem . Et sane Augustinus in seria
One coram Emerito Donatista n. a. ait: 'o quando venio is fratrem meum , O couiso er- fantem fratrρm meum, adtendo mens in nomine
Farνis, o Filii, , Spiritus Sancti . Iste es
Maracter Imperatoνis mei. De isto charactere mi-ιitibus suis, vel potius comitibus suis , us hune primerens eis, quos congregabant castris ejus , praecepit dicens, Ite , baptietate gentes in nomiane Patris, oc.
Resp. quod etsi Scholasti ei quidam oppositum senserint , Bellarminus tamen, Gotti, Berti , aliique Cl. Viri, quibus subscribimus, affirma inrunt , etiam ςx Scripturis evinci existentiatueharacteris. Quamvis autem illae silerent , claamat Antiquorum traditio, traditionisque custos, di perscrutatra x Ecclelia, quae SS. patrum meti. tem satisi ae super expressit. Et sane quod Patres characterem ab exterio. ri Sacramenti ritu distinxerint, inde patet, quod illum descripserint ut Sacramenti effectum, animae inhaerentem, etiam postquam Sacramentais
lis actio transit. Quod pariter asseruerint chaoracterem a gratia uinctificante , &'a fidei professione esse diversum, ex eo perspicuum est , quod eundem in peccatoribus, in apostatis, ita 'haereticis permanero docuerint. Obi ecto autem in loco Augustinus idcirco characterem appellat fidem in nomine Patris me sive fidem Trinitatis ; quia ex ea fidei proseia sone cognos inius characterem ; cum fidei con- fessio exprimat Trinitatem , cujus invocation sollatum baptisma characterem figit & impri-
urit . Et profecto Augustinus ibi asserit quod
312쪽
3 oes De Theologkis Institutic
Baptismi , & Ordinis character in desertore
Permaneat, ac desertoris nomine schismaticum di haereticum intelligit : agnoscit igitur chara-
Aerem a gratia sanctificante, di a h dei pro se Gsione distinctum . At urgehis . Augustinus paulo ante adducta verba ait: Si Donatus , quando Dbisma fecit ,
in nomine Donati baptiqaνet , deseνtoris ebara- flerem infigerete ego quando vocaν eum ad unitarem , si inυenirem desertoris characterem , exteris minarem , delerem, aboleνem, abjicerem, non astinprobarem , respuerem , anathemat darem , damnaremo nunc vero ipse deseννον characterem fixit Imperatoris sui . Si ergo Donatus proprio in nomine baptizasset, iuxta Augystini mentem suum quidem impressisset characterem , non tamen,
inviolabilem & qui deleri non posset, sed qui
aliud non esset , quam tessera illiusque sectae professio; idem itaque de Dominico charactere dicendum est. Resp. Augustinum ibi de charactere baptismatis in nomine Donati non absolute, sed hypothetice tantum loqui ; quasi dicat i Si baptis. mus in nomine Donati daxotur, iterandus effer, nec indelebilem chara flarem imprimeret, quOniam esset charaeter desertoris et contra vero dum in Trinitatis nomine datur , baptismus iterandus non est, figitque perenne signaculuru, quoniam signaculum est Imperatoris. Sicut au- , rem S. Doctor non git haptismum a desertore collatum in nomine desertoris verum esse ba- Itismum , ita non credidit characterem Donati liturum in ea hypothesi verum. characterem zneque hypothesim ipsam approbat , sed ex ea urget & vellicat Donatistas iter ales collatum
313쪽
in Christi nomine Sacramentum extra Eccle. . siae unitatem . Ex hucusque d ctis apparet . quam falso Κena. nimus in a. p. Exam. Conc. Tridentim scripse. rit characterem ab Innocςntio primitus fuisse confictum . Liquet enim ex cap. Maiores , quod Pontifex Archiepis popo Arelatensi rescribens de charactere loquatur, tanquam de re nota, omni busque comperta : neque ibi quaestio pertractaqvur, an bapti mur chaνatit ei em confeνat , sed , an baptismus chara EIDem confeνat , si baptizenιών amentes aut doνmientes . Denique ante Innocentium etiam Magister in 4. d. 24. meminit characteris, dum ait: Character spiritualis , ubi se promotio 'otesatis , ordo vocatur I docetque hunc ordinis characterem sacrum quoddam esse si
Objic. a. Scbolae Theologi vitioso circulo
implicantur, dum probare nituntur tria Sacramenta characterem impr: mere , quia iterari non possunt; a juntque vicissim iterari illa non POL se, ex quo imprimunt characterem . Deinde, idcirco docent in Baptismo, Confiromatione & Ordine characterem infigi , quod ea Sacramenta conferuntur quadam consecrati ne, Per quam in Dei cultum homines depuistentur : arqui id cujuslibet Sacramenti proprium
Postremo, character ille, qui ut signum quod dam distinctionis admittitur , est prorsus inutilis. Cui enim innotescere debent serentes hanc notam An Deo ὶ At iste omnia per seipsum immediate cognoscit . An vero Beatis Sed omnia illi intuentur in Verbo. Ana denique Viatoribus i Verum spirituale signaculum videri
314쪽
non potest ab homine corporeis sensibus alligato. Resp. ad r. vitiosum non esse circulum, dum existentia effectus ex causa, & vicissim existentia causae ex effectu probatur quando eorum unum a nobis certo dignoscitur . Cum ergo compertum sit, haptismum , etiam confessione haereticorum, )lerandum nun esse ., inde colligimus , quod rid ex peculiari quodam & per. manente eiusdem baptissimi effectu contingat. Ad a. Quamvis Sacramenta omnia in Dei cultum homines deputent eo in sensu, ut gratiam conserant, ae liberent a Peccato; non ita tamen, ut spiritualem tribuant potestatem ut superius dictum est . Legitur etiam hac de re
in Catechismo Romano P. a. c. I. n. μ. Chara
ιter εορ ρναφι , tum ut apti ad aliquid sacri fuscipiendum , veι peragendum efficiamur, tum ut
aliqua nota alter ab aιteνo internoscatur . . cBaptismi quidem charactere utrumque consequiis mur , ut ad alia Sacramenιa peνcipienda redda mur εdonei , O eo praeterea fidelis popuIus agentibus, quae .sdem non colunt , disinguuntur . Idem autem in charae ere Confirmationis, D-ενi Ordinis licet agnoscere ' quorum altero veluti Chrsi milites , ad eius nominis publicam conis fessionem , o pi opugnat 3onem , ac contra insitum nobis hos .m , o DiritMalia nequitie in coetu i. hus aνmamur, atque injbuimuν, simulque ob iis , qui nupeν baptizati, tamquam modo geniti infan- res sunt, adcernimur e alter vero tum potestatem Sacramenta conficiendi, o mino randi conjunctam haber, rum eo iam, qui huiusmodi potesate praealti Iunt , a reliquo fidelium coetu diuin Lo.
Ad 3. brevis esto responsio , placuisse Deo
315쪽
filios, milites, ac ministros suos spirituali indelebili charactere signare, ut ita consecrati cognoscerentur ab ipso Deo, mentibusque beatis, o in coelo etiam ad decus, in gehenna autem ad opprobrium eiuscemodi nota maneret . quam vis aliter fieri a Deo potuisse quis negeeὶ Lege Scotum in A. d. 6. q. 9. n. I9. Si postremo quis interrogare voluerit, quo nam sit characteris subjectum . Respondebimus , remotum quidem subiectum esse animam , ut Patet ex Canone 9. sessionis . Synodi Tridentinae: de proximo autem subiecto certum quid affirmari non potest ; num scilicet character 'Immed late recipiatur in anima sub ratione fomm animaei an potius sub ratione formali intellectus, vel voluntatis . Quod si quid de parum utili ac insulubili quaestione candidati non se desiderant, adeant S. Thomam in p. 3. q.63.
a. 4. S. Bonaventuram in 4. d. 6. a. i. q. 3. Vena Scotum in A. d.6. q. 9. P.Mastrium in Φ. disp. I. S. I. a. q. &c.
316쪽
3ro De Theologicis Insituris APUT XIX.
De caere, noniis , quae tu Sacramentorum adminiseratione ferυantur.
Cm emoniae immen unde deducat originem.
non una est doctissimorum Virorum opinio . Aliqui illud a ccere repetunt Etruriae Urbe , quam Gallico hello furente Vestales . aeternumque ignem perhibent asservassis : ita Strabo , Valerius Maximus , & Livius apud Volsium in Elymologico. At alii ceremoniam derivant a Cerera , in cujus honorem Cereaιia antiquitus inst uia fuerunt e quidam a Ci 'o , quasi in eo mysteria sculpta cernantur . aut Priori mutata litera , a Gero , eo quod sacris Ministris modum ostendant , quo sese gerere in sacrorum administratione tenentur : nonnulli a nomine Cerus, quod veteri lingua bamum , Jusumque significat : aliqui ab Hebraico vertici
'ri, vel a Graeco caνemoniae nomen deinducunt et plerique tandem a caνendo volunt a peltatas ceremonias, quas caremonias , ira quoaubserva ries careant his rebus , a quibus abstinent.
ita sensiit Augustinus in lib. 2. Retraac. 3'. &post eum Isidorus in lib. o. Etymolog. c. 19. Sed quidquid de ceremoniae etymologia dicatur, eo nomine hic intellyguntur externi ritu ab Apostolis, vel ab Ecclesia instituti, ut Sacramenta majori cum sanctitate tractentur, A uberiori cum fructu Percipiantur; ita nimirum, ut uon
317쪽
non ipsa Sacramenta , sed modum dumtaxat &ordinem eadem peragendi ceremoniarum nomine designemus . De hujuscemodi- ritibus duo breviter hoc in hapite quaerimus; t. nempe, an eos Ecclesii, iure merito prudenterque praescri-Pserit. a. an iidem ab omnibus sedulo sint servandi : utrumque enim recentiores inficiantur haeretici. Propositio I. Ecclesia sacra celemonias praecipere iure potuit, ac recte prudenterque Praecepit. Probatur i. pars. Sane quod Ecclesia auctoritatem habeat instituendi sacros ritus & cere. . monias, quas in Sacramentorum administrati ne usurpare solemus , inde facile demonstratue, quod cum Paulus in I. ad Cor. c. m. multa de Eucharistia digne sumenda scripsisset , v. 34. conclusit : Cerera cum venero diuonam . Quae verba reserens Augustinus epist. ti8. modo I q. ad Ian. c. 6. strahit: Unde intelligi datur qMia multum erat, ut in ea epissola totum illum agendi ordinem in si nuaν et, quam universa per orbem θνυat Ecelesia ab irio ordinatum esse quod nulla morum diυersitate variatur . Vides , quod censuerit Augustinus, ordinem ritumque quem in Eucharistia ministranda tenemus,ab Apostolo Paulo fuisse dispositum . Antea etiam scribit , quod ideo Salvator non praecepit , quo deinceps ordine sumeretuν Eucharistiae Sacramentum , ut postilis , per quos Ecelerias d positurus erat , servaret hune locum . Ordinaria autem potestas alla quam hahebant Apostola, perseveravit semper in Ecclesia, de adhuc integra perseverat. Deinde, sacrarum ceremoniarum institutio veterum Patrum traditione probatur . Martye
enim Justinua prope finem Apologiae ad Antoni
318쪽
num Pium commemorat sacros Dominicae di iael conventus, concionum precumque ordinem, henedictionem Antistitum , Diaconorum ministerium, ohl ationes aquae & vini , praescriptaminque Euchar stiae consecrandae rationem. Tertulistianus 'pariter de Corona militis c. 3. abrenuntiationes quae in baptismo fiunt , trinam i m. mersonem, gustatum lactis & me His, Crucis signaculum fronti impressum , aliosque complu-ees ritus ex antiqua disciplina recenset , quos inter nonnulli jam sunt obsoleti, alii vero nostra etiam aetate servantur. Lege praeterea S.Cyprianum in Epistola ad. Magnum , Cyrillum erosolym. in Catechesi 3. Basilium in lib. de
Spiritu S. c. 27. AAbrosium in lib. t. de Sacram. c. I. Augustinum in lib. II. de Trin. c. 26. aliosisque qui de sacris ritibus saepissime pertractarunt. postremo, certa sacrorum mysteriorum ratio ad promovendum Dei cultum omni prorsusserare recepta est ex ipso initinctu naturae, ex legis mandato, & ex auctoritate maiorum. Et quidem nondum lata lege , post pium Abelem Noe constructo altari Domino pecudes volucresque mactavit. Iacob non s lum lapidem er xit in titulum , verum & desuper oleum sacra ceremonia sedit. Iethro Exodi 18. v. ro. Μosssuasit, ut ceremnias, ritumque colendi Deum populo praemonstraret Quae vero idem Moset Domino praecipiente constituit, manifesta suntoninibus. Rituum autem veterum observatio nem ipsemet Moses Deut. q. populum alloquens, & Rex David in fine vitae suae Salomone exhortans I. Regum c. a. summopere commen earunt . Synagoga quoque Judaeorum nova adinoidit sesta, ut patet ex lib. Esthor c. g. ex lib.
319쪽
Iudith c. 15. ex lib. r: Μὸchab. c. q. Quis vero majorem Synagogae, quam Ecclesiae hisce in re. hua tribuet auctoritatem ὶ Denique in Evangelica lege statuerunt Apostoli instinentiam a suffocato & sanguine, electionem Matiuae per so tes, septem Diaconorum institutionem, &alia
bene multa , quae opportuna noverunt .
Ex dictis apparet quam merito Tridentina Synodus in sess. et r. c. a. declarat , hanc potesarem perpetuo in Ecclesia fuisse, ut in Sacramen. rum di pensatione , fAυa illorum substantia , ea statueret, vel mutaret, quae suscipientium utili-
rati , seu ipsiorum Taeramentorum venerationi, pr. rerum , temporum , o locorum varietate magis expedire itidicaret.
Quod vero ad i. partem pertinet, nimirum quod Eeclesia in ceremoniarum institutione rea Se prudenterque se gestirit, eadem Sacrosan Synodus in sessa a. c.3. verbis hisce demonstrate cum natura hominum ea sit, ut non facito is queat sine adminiculis exterioribus ad rerum ,, divinarum mediationem sustolli; proptereari pia mater Ecclesia ritus quosdam, ut scilicetis quaedam submissa voce, alia vero clariore in is Missa pronuntiarentur, instituit. Ceremonias item adhibuit, ut mysticas benedictiones, tuisti mina, thymiamata, vestes, aliaque id genuari multa ex Apostolica disciplina , & traditi m ne, quo & majestas tanti sacrificii comineniam daretur, & mentes fidelium per haec visibilia ,, religionis, Sc pietatis signa ad rerum altissis, marum, quae In hoc DCtificG Iatent , comes templati em excitarentur.
Hisce consona scribit etiam Catechismus Romanus In P. a. c. I. n. 18. iuquiens ς is Merit
320쪽
is quidem a primis usque Ecclesiae tempori hus,, illud semper servatum est , ut Sacramenta is solemnibus qui husdam ceremoniis minii ra- ,, rentur . primum en .m maxime decuit sacrisse mysteriis eum religionis cultum tribuere, ut is Sancta Sancti tracti re videremur. Praeterea, ,, quae Sacramento emciuntur, ceremoniae ipsaeis magis declarant , ac veluti ante oculos P es nunt, & earum rerum sanctitatem in animosis fidelium altius imprimunt. Deinde vero men is tes illorum, qui eas intuentur, I diligente e,, onservant, ad sublimium rerum cogitationem
is erigunt, fidemque in eis, & charitatem ex- citant: quo major cuta Si diis gentia adhiben- da erit, ut fideles vim ceremoniarum , quiis bus singula Sacramenta conficiuntur , cogni- is tam & perspectam habeant. Propositio et Peccan qui secluso etiam scandalo Sc contemptu, praescriptos ab Ecclesia ritus in solemni Sacramentorum administratione non servant.
Probatur. Ii protuldubio peeeant , qui Ecclesiae praeceptum infringunt : qui autem , secluso etiam scandalo ac contemptu, praedictos Titus omittunt, Ecclesiae praeceptum instingunt rergo &c. Maior propositio constat ex dictis in lib. II. c. Io. vhi probavimus esse in Ecclesia Potestatem condendi praecepta , quae fideles in conscientia ligens. Minor etiam paret ex Canonibus, ac Rituali hus libris , praesertimque Romano , in quibus spectantes ad Sacramentorum administrationem ceremoniae praescribuntur. Merito itaque Tridentina Synodus in sess. . can. i 3. sic decernit: Si quis dixerit , receptra ,