장음표시 사용
301쪽
fider, quae est in praepuιio. fit parvuli ex Abra
Dae semine procreati nascebantur , ut ceteri Omnes, filii irae , & originali infecti peccato . Cum iis itaque Deus in circumcisione foedus iniis bat, impertiendo justio cationem 3ς gratiam , cujus circumcisio practicum signuin erat.' Objicies 3. Apostolus ad Rom. 3. U. t. ait: Z idorso amyi us Judaeo est ρ aiat quae utilitas circum- cisiouis ' Multum peν omnem modum . Primum
qIidem , quia credi ιa sunt illis eloquia Dei . Si orgo praecipuum emolumentum, quod Iudaei ex circumcisione traxerunt , fuit legem icriptam habere; dicendum profecto videtur, circumcisionem non delesse peccatum quod opus est prophetia ες lege praestantius. Hinc & ad Gal. 3. V. 6. legitur : In Chνso Iesu neque eiνcumcisi aliquid vates , neque praeputιum. Resp. 4d i. quod eo loci Apostolus asserat , Judaeis gloriandum non esse , quod legem, aecircumcisionem receperint; quoniam circumcisio carnis , lex , quatenus Uectant ad vetus test mentum , litusque Iudaicos, absque fide Christi, di absque circumcisione cordis in spiritu, nihil,liud conferunt utilitatis, nisi notitiam praeceptorum , & eloquiorum Domini, quae peccatum redarguant, non expungunt et ideoque semper,& in unoquoque statu justitia repetenda est a Christi fide, fine qua lex fuisset inutilis, & circumcisio carnis vulnus, non iustitia: signaculum
Ad a. Apostolus ibi agit adversus eos, qui legem Mosis non a Christo abrogatam, sed ad salutem adhuc necessariam esse dicebant ; cum obi; gare desierit, & circumcmo fuerit Sacramen. xum quidem, sed illius temporis , di quae adim-
302쪽
Plet in , quae Praenuntiabat, nuda remansit, ae nuhil valet; quemadmodum nihil valet Sc praepilatium ; id est , sina fide, pisae ster ebar tatem Ορ - νatur Dec Judaeus. circumcisus, nec gentilis prae-pumatus potest obtinere salutem. Opponunt etiam plures SS. Ρatrum auctoritates, in quibus aperte a stirmare videntur, quot circumcisio nullo pacto data fuerit in origmatis. culpae remedium, sed dumtaxat in signum, ne Judaei gentibus commiscerentur. At Patres illi ci eum cisionem sub ea tantum ratione considerant, qua carnis signaculum erat, & a Mediatoris R. de se juncta, di aliquando penitus abroganda et ei
vero non denegant praerogativas alias , quatenus.
erat religi Ona symbolum , fideique in promissum
Repar torem signum protestativum , ac Sacramentum : alloquia iidem Patres quomodo tam diserte affirmassent, ipsam mei carnis circumcisonem fuisse foederis cum Abraham ibiti , di in
vi narumque promissionum symbolum, typum baptismi , lignum innovationis spiritus,& circumcisionis cordis, &c quae non nisi ex divina in institutione possunt rei sentibili convenire i quomodo enim asseruissent, circumcilionem suisse signum illius temporia, cum etiamnum Judaei illam ita tesseram gentis suae circumferantὶ Αlitex ergo de circumcisione nuda & legali , aliter de ea , ut symbolo ac Sacramento, dicendum est ἔ eademque ratione expone i sunt Patres. Obiicies 6. Si circumcisio initituta fuisset in Temedium originalis peccati, potuisset quolibet tempore applicari , maxime dum id necessitas exigebat et atqui circumcisio parvulis ante Octavum diem applicari non poterat.
303쪽
& seminis debet esse commune: atqui circum. cisio talis profecto non fuit. Deinde, quadraginta annis in deserto circum. eisici omissa fuit, ut legitur Iosue 3. Verisimile autem non videtur permisisse Mosen, ut tanto tempore Iudaei carerent medio , per quod originale piaculum delebatur. Resp. ad i. Sacramenta justificandi vim ha here iuxta Dei voluntatem . Cum ergo ille die octava circumcisionem masculis indix sit, si isti ante hanc diem obirent, salutem consequi poterant per solum legis naturae te medium. Et D. ne circumcisione uti sine vitae discrimine non
poterant Iudaei in parvulis nuper natis ς ideo. que in his per dies octo rationabiliter indultum. Deinde idcirco ad octavum usque diem di.
lata est circumcisio, quia, ut ait S. Bonaventu. ra in Φ. d. a. a. 3. a. a. circumo isto significabat utramqste circumcisionem , seu et primam in anima a culpa, o Iezundam in corpore a miteria, quae futtira erat in otitaυa returνet ionis.
Ad a. Sicuti mares ante octavum diem decedentes, ita & semellae per solum legis natura remedium , sive per protestationem fidei sensibili aliquo signo factam, ab originali peceato mundabantur, & gratiam obtinebant. Adnotat etiam hac super re S. Bonaventura citato mox in loco, quod eircumciso non tantum fuit in remedium , sed etiam in signum di inctionis, tit gens Judaeorum ab aliis discerneretur I ex quo Christus. de-hebat ab ea nasci quia propagatio , oe genealogia attenditur penes mareriideo illis data
Ad g. respondent aliqui, cum populo illo fui Gse tunc dius ultus dispensatum, ut sine circum-
304쪽
eisione. salvari posset, eodem nempe modo, qua ante instri utam circumcisionem sub naturae lege eontigerat οῦ idque propterea quod essent velut in perpetua probetione, ignorantes quando vel castra movere, vel contra hostes praeliari deberent. At alii cum Augustino q. 6. super Josue probabit sus arbitrantur In deserto praetermissam fuisse circ4mcisionem negligentia, culpa, & incredδlitare parentum: Quidam enim de AEgypto exeuntium filii, inquit S. Doctor, in illo popula
sus; illorum Icilicet sit os qui genuerunt in deserto, oe contempserunt eos circumcidere, quod in edientes erant legi Dei
obiectare etiam solent, Apostolum scripsi me
quod Sacramenta veteris legis suerint infirma egena, umbramque dumtaxat futurorum bonorum habuerint, falutemquct promiserint quidem, non vero contuleriat. Concilium etiam Florentinum de antiquis Sacramentis indefinite pra- nunciat, ea non causasse gratiam , sed illam m.
Ium per Christi passionem dandam figurasse ;quod & Tridentinum asseruit sessi. 7. cau. ΣώAt restoni a. potest , circumcisionem ad veterem Mosaicam legem minime pertinuisse, uti Christus amrmat Ioan 7. v. 22 Propterea μνηθι dedit vobis eircumcisonem .' non quia e MY.se es , sed ex Patribus . Deinde Apostolus, Coacilia, & Patres tantum innuunt , circumcisio. nem nihil valuisse ad expiandum originale pec ε tum, quatenui erat signaculum carnis,& antiqui foederis ceremonia nudumque symbolum 'non quatenus ei ex Christi meritis , & institvrione divina conjunctum erat peccati remedium.
305쪽
L b. XXIV. mp. XVII L. 79 CAPUT. XVIII.
In quo de secramen tali Charactero idisseritur.
DUplex est Sacramentorum effectus; gratia
scilicet, & character. Illa de qua huc usque diximus, Sacramentis omnibus est commuis nis : iste vero de quo nunc agimus, quibusdam dumtaxat competit Sacramentis. Est autem Cba. racter spirituale signaculum quoddam animae indelebili modo inhaerens, per quod Christiani in quorumdam Sacramentorum susceptione divino cultui deputantur, ejusque ratione Sacramenta, Per quae confertur, iterari non possunt. Wiclesus primo, ac deinde Lutherus , Calvinus, & Ilii. Novatores summo consensu negarunt per Sacramenta ullum imprimi characterem , eundemque ah Innocendio III. primitus excogitatum fuisse dixerunt. Scholae vero Do. Hores characterem concor iter fatentur existere, . & in exponenda tantum eius natura, M in asinsignando suhiecto dissentiunt. Durandus existimat characterem esse relati nem rationis, sive extrinsecam denominationem, per quam homo ad sacra quaedam munera deis putatur ; cuiusmodi est in nummo ratio pretii, di in homine a principe delegato character ducis ac praesulis . Nonnulli vero Scotistae chara.cteris naturam in reali qua'am relatione continuunt, quae tamen inhaerentem larmam nequa.
306쪽
quam excludat. Alii denique censent, charactein rem esse formam aliquam ah tutam. veram qu qualitatem; qui iterum inter se dissident , an . eluscemodi qualitas collocanda sit necne sub specie aliqua ex iis, quae Aristoteles adinvenlt. Non minor etiam discordia est in designanda subrecto , cui immediate character inhaereat. A lii enim intellectum , alii voluntatem , alii utramque potentiam , alii dedique ipsam ani- .mas substantiam pro proximo characteris subje- eto constituunt, 'Ρropositio. Datur character, eumque in anima imprimunt Sacramenta quae iterari non ponsunt, Baptismus scilicet, Confirmatio, di Ordo Probatur. Apostolus in a. ad Cor. c. v. 21. ait et Qui autem confirmat nos vobisctim in Cbri- βο , . qui Mnxit nos Deus, qui s fgnavit nos, o dedit pignus Diri ius in cordibus nostris . Ue enim Catechismus etiam Romanus in P. 2. r. n. 3o. ait. Apostolus mea illa, signavit, non o ἁ-scure characterem descripsit I cujus. proprium est, otiquid signare , o notaνe. Et re quidem vera graecum illud idem denotat ac int. pieso suilis injunivit, & permanente nota Obsignavit. Hinc & Paulus ad Rom. 4. v. m. δε-gnum circumcisions utique carni impressum &indelebile, appellavit, ταν iret,ραγ ῖδα τse δικαιοσοῦ-, si
gnaculum ivltiti . Ex quo patet, quod etsi nonnulli illud signaυis ad gratiam referant, Proba.hilius tamen alii referunt ad characterem. Legitur etiam ad Ephes. I. V. ι 3. In quo mcredentes 'nati estis Spiνitu promtilionis Sancto. Et c. q. v. 3o. Nolite contrillare Spirittim Sanctum Dei, in quo signari estis e super quae verba Chrysostomus hum. a. inquit: Porro cha . citer
307쪽
eser Spiritus Saneti nos insigniυ1t. Et infra '. Sι gnati sunt Ihaelitae , sed eireumesonis nota, νι pecorae nos autem, ut Alii , fgnati sumus Spi-
. Alii quoque Patres catholicum dogma demonstrant. Nam S. Ambrosius in ita de mysteriis c. 7. scribit accipere nos in haptismate signaculum spiritate. Cyrillus Hieros. in praesar. ad Ca- . rech. ait in haptisma nobis .imprimi sigillum sanctum indelebile. Basilius Orat. I 3. in S. Baptisma inquit homines obsignari, ut Angelus curam eorum geratς Mioquin, subdit S. Ductor, qκomodo eripiet te ex hostibus, nis impressum μεil im agnoscat ρ Comparat etiam baptizatorum animas domibus Hebraeorum in aegypto illitas
sanguine, easque appellat obse attim thesaurum, ovemque Mnatam. Eadem comparatione utitur
NaZiangenus scribens in Hortatione ad sacrum Lavacrum et ovis enim, ρι- fgillo insignita vi, non faelis patre insidiis , o e. Item Epiphanius
haer. 3. n. 6 characterem baptismatis ligno circumcisionis assimilat, aitque: Circumcisio magna, des, baptiImaiis , signantis nos in Dei nomen. Prae caeteris autem Patribus Augustinus apedite docuit in tribus praefatis Sacramentis impriami characterem. Pluribus enim in locis hapti iami characterem aequiparat notae, qua milites ab Imperatori bas signabantur , adhibetque ovium smilitudinem quam supra produximus . Lege
tract. 6. in Dan. n. II. lib. I- contra Crescontum . 3P. lib. c. de hapt. contra Donae ista c. l.&o. Sed praesertim in lib. 2. contra epist. Parmentam G. 3. S. DOctor comparationem militaris ch
308쪽
nota 8 Cum videamus , nec apos aras carereptismute, quibus utiq&e per paenitenι iam redetiniaribus non νω tuitu ν ideo amitii non pess judicaιων. De Confirmatione etiam inquit in lib. a. contra lit. Petillani c. io . Sacramentum Ch, ibmatis in genere visibilium Iignaculoνtim facio 'anodium est, sicut i ρ e Bapi qmus e sed mi εβ esse σin hominibus pellimis , se. Denique in lib. 2.
contra epist. Parmeniani c. i 3. Ordinem Baptis. mo comparans ait: Utiumque Sacrament tim est, in quadam conlec, aιione utrumque hominι datur illud eum baprietatών , sνὰ eum otainαιών d ide que in Catholica utrumque non licet iteraν. . .
Postremo hujusce dogmatis rationem Patres ex eo desumunt, quod Baptismus, Confirma.tio, de ordo sine sacrilegio iterari non possint: unde & consequitur tria tantum haec Sicramenta characterem imprimere. Quare Synodus Tei. dentina in sess. 7. can. q. ita decrevit i Si quis dixerit, in tribus Saeram iis , Eaptilms scilicet, Confirmatione, Ordine, non impνιmi clae resσ-orem in anima , Me ess signum quioddam Is iritale, o indelebile , unde ea iterar; non possunt, renu tbema sit. Idem antea docuit Eugenius iv. in Decreto, quo instruxit Armenos. Iosertur ex dictis, quid indelebilis sit character; idque etiam communi Theologorum asisertione Probatur alantium , characteri nihil ess. Contrarium, a quo destrui possit οῦ peccatum enim
gratiae opponitur, non characteri, tum quia potest etiam impius ferre Christi signaculum, quem admodam desertor hal heum militis, tum quia character non confertur ad animarum sanctificationem , sed ad consecrationem quandam , p, ritalemque potestatem . Unde communiter Schois
309쪽
lae Doctores asserunt etiam in Beatis ad Oci;arum , necnon in damnat .s ad dedecus, spirituale illud signaculum permanere. Vide S. Thomam in p. 3. q. 6 . a. I. S. Bonaventatam in A. d. s. p. I. a. i. q. 3. & Ven. Scotum in A. d. 6. q.9.
Deduci quoque videtur, characterem esse physicam qualitatem absolutam ab anima reali Oistinctione secretam; id enim non ob cure designant ea verba, quibus Concilla ac patres utuntur , ut characteris munus exponant , aiumque illum imprimi, infigi, imponi, haerere &z. quae profecto accidentariam realem formam esse characterem evidenter ostendunt. Nequit autem dici forma relativa ; nam nihil magnum praestare potest iners sterilisque relatior erit igitur accidentalis qualitas absoluta. Relege quae diximus in lib. 23. c. r. vhi simili modo de gratia satis ctificaute censuimus.
Si vero quaesieris, in quanum qualitatis De
'cie reponendus sit character et respondebimus , hac de re quae nullius momenti est. definite albquid assirmari non posse; locari tamen non improbabiliter poterit in secunda qualitatis specie , quatenus est potestas quaedam spiritualis ad recipiendum aliquid , vel agendum . Ut enim Angelicus Doctor ait in p. 3. q. 6 I. a. a. z
cramenta noυae legis c baractexem imprimunt , --yuantum per ea dsputantuν homines ad cultum
Dei secundum ritum Christianae νeligionis, Unde Dion us in Σ. cap. Eceles Hieraνchia eum diis Aisset , quod Deus in quodam riuo tradit sui participationema accedentι ad baptismum , subiungit, Persiciens eum divinum commμnicaIorem
divinorum. Divinus autem euirus consissit , vain recipiendo aliqua aiυina, Hl in trauendo ali sp
310쪽
3o4 . De Theologicis Insilui s
ad ea , quae sunt diυini cultus . Ita etiam opinatur P. Mastrius in 4. disp. I. q. I. a. 2. n. ZOI. amrmans, quod potenria , suae est secunda Decies quatitatis, importat essentia iter qua 1ta3em,
quae fit principium alienius operarionis : bed eharacter Wι ρMalitas ex ιιιυma instituit me ordinara ad aliquam opeνationem ς ordinatur enim ad eultum Dei , qui in Dorammtorum Veceptione , vel adminimatione exercetuν : nam eba acter baptismatis reddit bominem habilem idoneiam
ruν quasi ex proprio officio , munere e regoebaνacter in secunda Decie qualitatis reponi potes.. Sed contra principalem Propositionem obiectant haeretici ς quod neque ex Scripturis, neoque ex Patribus demonstrari possit sacramen. talis charam ris existentia. Pliares enim postremae etiam aetatis Scholastici confitentur nullum de charactere in sacris libris extare vestigium. Patres autem signaculi quidem baptismatis a Iicubi meminere, & Augustinus tharacterem e presso quoque vocabulo nominavit; at nequaquam id , quod contendunt Scholastici, eo vo