Tractatus De Papa

461쪽

loribus, adeat eximium opus Alphon si Mureta relli, quod inscripsit: de auctoritate Romani Ponti tela in conciliis generalibus Gandavi, irpis Poel man, sine anni indicatione). Si plenissimam, percurrat conciliorum collectionem, editam a Labbe et fossaris; vel eamdem a Coleto auctam; vel hanc postremam novis additionibus ditatam a Mansi, qui tamen eam, ad vigesimum usque volumen in solio perductam, absolvere non potuit. Nimis jejuna suisset nolio quam patiuntur praesentis tractatus limites; et ideo prorsus omisSam eam maluimus.

Scripta mea omnia iudieio ac correctioni Romani Ponti seis subjicio. Diuitiam by Cooste

462쪽

INDEX

g 1. - An et quo sensu Romani Pontificis insallibilitas sit personalis

et separata I

Prop. I . - Romanus Pontifex, etiam quatenus distinctus a reliquo Ecclesiae corpore, est subjectum insallibilitatis imop. II . - corpus Episcoporum, quatenus complectens caput suum Romanum Pontificem, est insallibilitatis subjectum iv Prop. III . - Corpus Episcoporum, quatenus distinctum a capite suo Romano Pontifice, non est subjectum insallibilitatis, nisi in eo sensu quod semper extituri sint multi Episcopi Romano Pontifici quoad sidem consentientes et obsequentes Prop. IV . - Alii praeter Episcopos christiani non sunt infallibilitatis subjectum, nisi in eo sensu quod semper extituri sint mulli sideles. Ecclesiae gubernanti quoad fidem adhaerentes et obsequentes. vii Prop. V - Ergo erroneum est systema insallibilitatem ita reponens in senatu seu collegio Episcoporum, ut nullus Episcopus quatenus ab isto collegio distinctus, sit insallibilitatis subjectum vii Prop. m. - Ergo erroneum est systema insallibilitatem non agnoscens nisi in conjuncto consensu capitis et corporis; ita scilicet ut nec Papa quatenus distinctus ab Episcoporum corpore, nec corpus Episcoporum quatenus distinctum a Papa, insallibilitate potiatur. vii Prop. VII . - Εrgo erroneum est s7stema, quo insallibilis quidem Papa declaratur. Sed solummodo quatenus instrumentum, per quod Ecclesiae fides resonat et edicitur ut Prop. VIII . - Romani Pontificis insallibilitas est personalis in vero ae magis obvio hujus vocis sensu, licet personalis non sit in aliis minus obviis sensibus T

463쪽

Prop. IX . - Lucullo in lallibilitatis separatae recta est in aliquo satis obvio sensu, erronea in alio xu Prop. X . - Εx eo quod Papa insallibilis sit quatenus distinctus a reliquo Ecclesiae corpore, seu ex eo quod ejuscin lallibilitas sil, in e posito sensu obvio, personalis et smarata, Sequitur in praxi Papalem definitionem esse pmrsus quoad omnes et singulos statim obligatoriam, antequam constet accessisse aliorun Episcoporum

g 2. - Adnotatio de quibusdam tomi secundi verbis, desultas Galliae respicientibus; necnon de commodalis mihi documentis a elarissimo Carato corin XIV

Prop. I . - Duplex moveri potest, et de facto mota est quaestio de potestate Papae in rem temporalem societatum civilium, videlicet, an sit et qualis sit 2Prop. II . - Ex eo quod doctores catholici inter se non consentiant de modo hujusce potestatis, et modus ille incertus sit, non sequitur rem seu potestatem ipsam non esse omnino certam atque ut talem ab ipsis communiter admissam 2Prop. ΠΡ. - Ut erroneus probetur Primus e quatuor articulis gallicanis anni 1682. satis est certam pmbari aliquam Romani Pomtificis potestatem in rem temporalem statuum ; non autem necesse est ut potestas illa directa indirectavo probetur SP p IV . - Praecipua et maximi momenti quaestio est an Romano Pontisci jure divino competat vera potestas in rem temporalem Statuum. Qualis autem luce potestas sit, directane an indirecta, est Secundaria seu minoris momenti quaestio. . 4Prν. V . - Quibus argumentis Ecclesiae vindicatur potestas in rem temporalem Statuum, iisdem et Romano Pontifici eadem potestas vindicatur 6. Prop. VI'. - Opinio quae omnem potestatem, id est sive directam sive indirectam, in rem temporalem statuum Ecclesiae denegat, expresse damnata suit a Pio Papa IX, in bulla duanta cura, Prop0

SECTI0 I. - Argumentum ex unanimi consensu doctorum catholicorum, at empore sancti Bernardi, seu a duodecimo saeculo, usque ad annum 1626. 78 1. - Doctrina sancti Bernardi. - Inanes Bossuetii artes ad eludendam ejus auctoritatem.

g 2. - Doctrina Petri Cluniacensis, qui obiit anno 1156 178 5. - Doctrina Petri Blcsensis, qui obiit anno 1200 18

464쪽

' 4. - Doctrina Hugonis a Sancto Victore obiit anno 1140 . . . . HR 5. - Doctrina Joannis de Salishury ot Alexandri do Ales U

R 7. - Doctrina sancti Thomae et Sancti Bonaventurae My 8. - Doctrina beati Augustini Triumphi . . . . . tag 9. - Doctrina aliorum viginti trium e celeberrimis Galliae doti ribuS 45' 10. - Doctrina cleri gallicani in comitiis generalibus anni 1615o . . Mx 11. - Ab iis etiam soliolae doctoribus qui audaciores extitere in deprimenda Romani Pontificis auctoritate, aliqua Ecelesiae tribuitur potestas in rem temporalem statuum siug 12. - Etiam jurisconsultis Galliae usque ad sarculum decimum septimum, indubitata fuit Romani Pontificis potestas in rem tempora- Iem statuum . GR 15. - Anno dumtaxat 1626 coeperunt ali Quot Iemitto Galliae necnon Sorbona adhaerere opinioni, qua Ecclesiae denegatur qua libet potestas in rem temporalem statuum, quae tamen adhaesio non videtur fuisse Iibera, sed per vim et metum extorta ing 14. - In aliis praeter Galliam regionibus, unanimis suit doctorum scholae consensus de aliqua Ecclesiae potestate in rem temporalem statuum tax 15. - Γnanimi seliolae consensioni de dicta Romani Pontificis potestate, accedit auctoritas, tum ex consessione ipsorummet regum et principum, tum quae praecipuo nolatu digna ex ingenti numero sanctorum et beatorum qui eidem doctrinae adhaeserunt fremissiuH. My 16. - Εx communi doctorum scholae consensu certa rigo se probatur Ecelesiae potestas in rem temporalem statuum 81 fi 17. - Inania Bosmetii essustia.. SI SECTI 0 II. - Argumentum ex conciliis c umenicis quinque, necnon e pluribus synodis particularibus . 100 CAP. I. - concilium cecumenicum Lateranense tertium, anno 1179, sibi adscripsit potestatem in rem temporalem statuum 100C P. II. - concilium cecumeni cuin Lateranense quartum, anno 1245, sibi dictam potestatem vindicavit 102 C p. III. - conellium cecumenicum Lugdunense anni 1245, eamdena potestatem sibi vindieavit 107C p. II. - concilium Constanti ense eamdem sibi adscripsit potestatem . . ita C . V. - concilium Tridentinum eamdem sibi potestatem vindicavit. . 111L1p. II. - 0biectiones quibus tentavit Bossuel argumentum edictis qui que conciliis deductum eludere, prorsus inanes sunt 1121' obiection de Bossuet. - Si les conciles ont exercu un polivole fur letemporci des Et ais, iis ne ront lait qu'en vertu du consentement des

inces - . . . . 112

2' objection de Bossuet. - Dans Ies decreis des concites cites, i I n'est pas question des Bois ni des Souveratias proprement diis, mais seulement des laudataires - 1205' objoetion de Bossuet. - Lo commenoement dii decret cito da Dconcile de Latran. ou il est dit que t 'Eglise se contente si ius ente IesisStique saris Dire rexecutions Sanglantes, ripum que, Selon

465쪽

la doctrine de ce conelle, Ia puissance spirit uelle ne s'et eis pas autem rei des Llats 1214 obieetion de B suet. - Le concite generat de Lyon ne pronve Pien, pareo que la sentence de deposition contre Frederic II a site pronun-cee Draesente concilio, et non pas approbante concilio 4255' objection de Bossuet -Saint Louis et les Fran is continusirent , rogarder Frederic comme ompereur legitime, apres que Gregoire Ixi'eut dopose, quantumvis a Grestorio G fuisset. . . depositione perseeutius: done On ne croyait pas au pouxoir de l'Εgli se de deposeries .souveratiis, et la dwposition de Frederio dans te concile de Luon nes uve pas ce p-voir 1516' objectiori de Bossuet. - Lo decret dii concile de Trente fur les duel sne prouue pas que l'Egli se se soli altribui un pouxoir de droit divin fur te temporei des Lials 155 Cip. VII. - Mulla concilia particularia Ecclesiae adscripserunt potestatem in temporalia Statuum i57SΞCTI 0 III. - Argumentum e praxi Romanorum Pontificum 145CAp. I. - ago potus Papa, anno M6, sibi dictam potestatem vindicavit. 145 cap. II. - S. Gregorius Magnus eamdem potestatem sibi vindicavit . . . 44GC1d. III. - Item Grecorius II. anno 726 H0 cap. IV. - item S. Zaccharias Papa. anno circiter 751 465 CAP. X. - item Stentianus Papa IlI. anno 754 17s C p. II. - Item I.eo Papa III. imperium ala 0riente in 0ccidentem transferendo. sub initium sieculi noni 4 1 C p. IlI. - Item Gregorius Papa F, electores imperiales instituendo. . . 202 CAP. IIII. - S. Gregorius VII et viginti subsecuti Pontissees dictam in temporalia statuum potestatem sibi vindicarunt 207C1 p. IX. x dicta praxi Romanorum Pontificum merito insertur Ecclesiae competere jus in rem temporalem societatum civilium 210SEGI 0 IV. - Arcumentum o constanti Ecclesiae praxi 2IΤCAP. Ι. - sun Dsis chronolorica 2UCAP. II. - Constans praxis qua auctoritas ecclesiastica sibi potestalem via- dicavit in rem temporalem societatum civilium, prohat ejusmodi potestatem ipsi revera jure divino competere . 246 SECTI 0 V. - Consulantur Bossuetii argumenta e traditione divinoque lextu deprompta 248

Ap. I. - Non valent argumenta e traditione a Bossuclio deducta . . . 248 CAP. II. - Non valent argumenta e sacro textu a Bossuetio deducta . . . 262 CAP. III. - Quam periculosum sit sSstema Bossuetii, ad verum Scripturae Sacrae Sensum necnon ad priorum saeculorum traditionem provocantis. 2 2Cap. IV. - Quam poliori jure ad sacram Scripturam provocent Propugnatores Ponti sciae potestatis in rem temporalem statuum 2DSECIl0 VΙ. - Argumenta e rationibus theoloeticis 289 CAP. I. - Argumentum ex utriusque societatis sine 280gs. - De societatis religios: di domesticae et civilis proprio sne, et de eorumdem statum subordinatione 280 Prop. I . - Non potuit Deus homines creando alium sinoin ultimum

sibi proponere quam SeipSum tanquam Summum bonmN attinge .-

466쪽

dum, per uniuscujusque hominis aeternum cognitionis et amoris

actum. . . . .

μον. II . - Deus voluit et instituit societatem civilem tanquam medium ad finem societatis domost istae seu familiae: Societatem vero domesticam tanquam medium ad finem societatis religiosae seu Ε cleSice: ipsam vicissim Ecclesiam tanquam medium ad finem ultimum, quam Sibi homines creando DPopOSuit P P. III . - Finis societatis civilis subordinatur sini foetetatis domesticae Seu familia . et filiis lamili in subordinatur sini Ecclesire.' 2. - Quaestio de possibili. - Non repti nat seu possibile fuit a Deo datum Ecclesiae ius aliquod in rem temporalem statuum P P. I . - potuit Deus ambas poFestales, ecclesiasticam scilicet et civilem. distinctas instituere, et simul velle civilem alteri certo

modo subiectam .

Pi m. m. - Potuit Deus, etsi ambas potestates distinctas instituerit, uuoad casum ullo civilis ecclesiasticam injuste pretepediret, jus ecclesiasticar tribuere civilem coercendi. etiam regem aliosve civilis potestatis ministros deponendo Prop. III . - Potuit Deus, stante ambarum potestatum distinctione, Ecclesiae supremum judicium tribuere de priedicto casu, id est, an civilis potestas ecclesiasticam injuste prsepediat Pron. IV . - Potuit Deus, etsi ambas potestates diuincias instituerit. veste ut in materiis mixtis. id est. ad utramque simul pertinentibus, civilis ecclesiasticae subesset Pron. Ι . - Potuit Deus velle ad ecclesiasticam potestatem pertinere iudicium, an materia sit mixta, necne Prop. VI . - Si Deus ambas potestates praedicto modo instituisset, sequeretur civilem esse ab ecclesiastica independentem quoad ori

pinem. non quoad subordinationem . . . .

Conclusio varastra 'hi. - Εrgo possibile fuit a Deo dari Ecclesiae jus aliquod in rem temporalem Statuum g 5. - Quaestio facti. - Do laeto praelatum jus a Deo Ecclesiae sua c0llatum luisse. merito colligitur ex utriusque potestati S line. . . Pron. P. - Voluit et instituit Deus civilem societatem et potest tem tanquan medium ad finem societatis et potestatis religiosae seu

M281286

Pro'. D. - Hoc ipso quod Deus voluerit et instituerit civilem p testatem tanquam medium ad Ecclesiae sinem, voluit potestatem civilem Ecclesiae subesse quantum opus est ut haec finem suum proprium convenienter proSequi pOSsit Et attingere. . . . . . . Prop. III . - lloc ipso quod Deus voluerit potestatem civilem Ecclesiae subesse quantum exigit sinis Ecclesiae proprius, j iis Ecclesiae contulit ea impediendi sola coercendi per quae societas civilis, non medium sol impedimentum foret dicto Ecclesiae sint Prop. IF - De laeto jus Ecclesiae competit: 1' irritandi seu annullandi societatis civilis leges sini Ecclesito adversas; 2' obligandi ejusdem societatis civilis rectores ad cohibendam irpographiae libertate ii, ita ut odi nequeant libri absque auctoritatis ecclesia

467쪽

tiere lacullate; 5' quoad juvenum instruetionem sive litterariam sive scientificam ea Bxigendi circa libros et magistros quae fini Ecclesiae necessaria, ea repellendi quae noxia existimabit; 4' reges seu imperatores deponendi, si fidem catholicam subvertant. . . . 295Prν. - De lacto Ecclesiae competit supremum judicium de hae quaestione: an civilis potestatis agendi ratio praepediat necne proprium Ecclesiae sinem 204 conclusio totius capitis. - Do facto Ecelesiae a Deo collata suisse jura quaedam in rem temporalem societatum civilium rigorose colligitur ex utriusque potestatis sino. 296 CAP. II. - Argumentum ex eo quod Reges Christiani non solum quoad actus vitae suae privator, sed etiam quoad restiae potestatis usum Spiri'tuali Romani Pontificis restimini subsint. et ab eo puniri se etiam deponi possint Usi Prop. I . - Reges Christiani sunt et ipsi oves relativo ad Summum Ecclesiae pastorem Romanum Pontificem Ust Prop. ID. - Reges Christiani subsunt spirituali Papae regimini, etiam quoad regiae sude potestatis usum 2b7 Prop. III - Auctoritas Papae reges dirigendi quoad usum etiam regiae potestatis suae, non ust mera facultas dandi eis consilia, eosve monendi aut rogandi; sed est auctoritas obligandi 293 Pron. IV . - potest Papa : 1' leues civiles bonis moribus seu religioni noxias irritare vel de se irritas declarare; 2' pronuntiare an bellum aliquod sit injustum. Et casu quo iniustum iudicet, Drohi here regi ne hellum istud inserat ; D reges obligare ad p stan dum Ecclesite brachii specularis auailium . . . . 298 P P. ν' - Reges per suum gubernandi modum Leelesiae noxios potest Romanus Pontifex excommunicatione coercere, ac etiam Si causa subsit in regno privare remissi vel 300 CkP. III. - Argumentum e materiis mixtis, seu quae simul utriusque P testatis interesse ae sinem langunt remissi vel J00 SATIO VII. - Qualis sit Leelesiae potestas in rem temporalem statuum, id est, directane an indirecta Mig 1. - De prima sententia quae diis etiam Ecclesiae tribuit potest

tem in rem temporalem statuum . . . . 50l1' Exponitur 5012' Quinam ei adluerere videantur 5055' Quid de ea sentiendum . 504g 2. - De secunda sententia; quae propugnat indirectam solummodo

2' Quinam ei doctores adhameant 3 Quid de illa sentiendum g 3. - De tertia sententia, quae propugnat indirectam potestatem per

solos spirituales actus . 1 φ Exponitur 2 Quinam ei adhaerant . .

δ' Quid de ea sentiendum

468쪽

DT POT TATE PAPIE EUPHR CANONES. ET ALMA TUA E IURE DIVINO PMEROGATIVIS ' l. - Romano Pontifici competit jure divino potestas supra canones. 5DP P. I . -P3ya rei supra canones a praedecossoribusεuis conditos. 110 P P. II . - Papa est supra canones a concilio-sine-Papa conditos. bis Prop. III Papa est supra canones a concilio uni apa conditos. Si μον. IV . - Papa est supra canones per generalem Ecclesiae dis- Persae acceptationem et praxim firmatos 511 Pron. V . - Ρapam esse Susera canones confirmat Ecclesiae praxis. JllProp. VI . - Tenetur aliquo vero sensu Bomanus Pontifex ad obse vantiam canonum, licet potestatem trabeat illos immutandi. . . . III Prop. VII . - Auctoritates quas Gallicani urgent tanquam praecipuas ut probent Romanum Pontificem subjici canonibus, nec posse ab ipso canones conciliares abrogari, eorum intentum nequaquam

probant. . . 514 Prop. VIII . - Papae competere potestatem Supra canones, eo Sensu

quod dispensare valeat in statutis universalis Ecclesiae, est de fide. SUI 2. - Mire praecipuae Romani Pontificis e jure divino praerogativae . . Suμ restativa I . - Romanus Pontifex est jure divino totius catholicae unitatis centrum . 518P-rogativa ID. -Εst jure divino universalis Ecclesiae monarcha in

proprio ac stricto sensu . . . 118μωrogativa III . - Ipsi jure divino competit potestas condendi leges seu decreta fidei et morum, quae cunctas Ecclesias constrin

gant ........ 518

Proe qalisa IV . - Ipsi jure divino competit potestas e nSUPiS, EX- communicationibus , aliisque poenis animadvertendi in eos qui leges ipsius transgrediuntur Zis Praerogativa P . - Εx divina dispositione soli Romano Pontifici jure ordinario competit concilia generalia convocare, eis praesidere, eaque transferre, dissolvere ac confrmare 520 Proerostativa VP. - Ipsi, ex jure divino reservandae sunt ac reserendae causae maiores. ac proinde causae fidei et generalis disciplinae. 320Prinrogatina ΠΡ - Ipsi jure divino competit potestas sibi reservandi in laro conscientiadi graviorum criminum absolutionem: item potestas sibi reservandi dispensationes, collationes benefici Pum, et munia ecclesiastica 521 Proerogatira VIII . - Romano Pontifici jure divino competit potestas recipiendi Episcol orum appellutiones a sententiis quibuslibet contra ipsos prolatis 522 Proerogativa n . - Ipsi jure divino competit potestas Episcopos electos confirmandi, seu eis dandi institutionem canonicam; ita

469쪽

ut ad metropolitanum aut alios confirmatio haec pertinere non possit nisi ex concessione sedis Apostolicae 525 Proerogatira X - Ipsi jure divino competit potestas Episcopbs de-Ponendii non tantum ob crimen, sed etiam stante utilitatis causal nullius delicti reos, ac omnes simul alicujus regni PraeSuloe . . . 524'inrogativa AP. - Ipsi jure divino competit potestas novas dioecosos constituendi et antiquas restringendi vel etiam supprimendi .. 525 Proerogativa .XII . - Ipsi jure divino competit ordinaria jurisdietio in omnes mundi dioeceses 525 Proerogatira XIII . - Ipsi jure divino competit iurisdictio inim dista in omnes et singulas mundi dic ceses.. 526Proerogativa Ad V . - Ipsi jure divino competit potestas certos lio-mines ac etiam communitates et territoria eximendi ab ordinariorum jurisdictione 328 'inrogativa AN . - Ipsi jure divino competit poteεὶ s in aliqua ecclesis seu dioecesi constituendi administratorem seu vicarium apostolicum 528minrogativa XVI . - Ipsi jure divino competit potestas in provinciis ac regnis habendi Legatos Nuntiosve iurisdictione quoad haec loca praeditos 529 Proerostativa X VII. - Ipsi iuro divino competit potestas exigendi ut

Episcopi relationes mittant de statu suarum dioeceseon, necnou e rum acta, si visum fuerit, improbandi ac rescindendi 129 Corollarium ea reum ratis Praerogntiris. - Ergo salsa et haeretica est doetrina Bicli erit, Febronii, et aliorum novatorum, contendentium potestatem clavium immediate a Christo Ecclesiae suisse coli tam, et ab Ecclesia I'etro ejusque successoribus commissam . . . . bM

PARS VI

DE Tonma CANONICA H -Num PONTIFICTm ELIGENDI SEU CONATITUENDI. Remissive ad tractatum de curia Romam, ubi expensas reperies hae de re quaestiones praeter Sequentem . . 541 CAPET nXiccu. - De Praetenso Erclusirin jure 5 1 Praenotandum. - Quid sit Exclustra et a quibusnam scriptoribus de ea disceptatum IllProp. I . - Exclusiva nunquam esse potuit jus dictis tribus guberniis inhaerens quatenus sunt gubernia 5,2Prop. II . - Exclusiva non est jus competens tribus dictis guberniis,

470쪽

quatenus Successoribus populi Romani et imperatorum, qui olim suas partes habuerunt in eligendo Romano Pontifice 3 3Prop. III . - Exclusiva ne privilegium quidem est dictis guberniis a sede Apostolica expresse concessum 543 Prop. IV . - cardinalium collegium non sese obligatum existimavit ad deserendum ejusmodi exclusionibus per p sata gubernia tran

Prop. V . - Exclusiva non nititur nisi meris lactis ex parte gubemniorum, et mera tolerantia ex parte auctoritatis ecclesiasticae. . . 144 Prop. m. - Ratio tolerandae exclusivae hodiernis temporibus omnino desiisse videtur. . . 544

DE CONCILI Cum TNICO.c p. I. - De Concilii incumenici natura seu recta notione 545g l. - De concilii ineumenici desinitione 554g 2. - An concilia cecumenica sint institutionis divinae vel ecclesIa ticae 5 g 5. - An concilia cecumenica Sint neceMaria vel tantum utilia . . . . 554Prop. D. - Quando res aliqua necessaria dicitur, misi simul dicatur, aut ex adjunctis intelligi possit, ad quid res ista necessaria pronuntietur, locutio sensum non habet . . . 554Prop. II . - Potest Papa sine concilio cecumenico omnes fidei controversias dirimere cum auctoritate plena, Seu qua major esse nequeat 3 Prop. IV. - contingere nequit ut Papa careat lumine ad definiendam sine concilio cucumenico aliquam sidei controversiam, ita ut necessarium sit concilium ut dicta controVersia dirimi possit. . . 556 Prop. IV . - Concilium oecumenicum non eSt necessarium ad diri mendas aliquas fidei controversias, quas Papa non possit sine comcilio oecumenico, cum plena auctoritate dirimere 357 Prop. V . - Concilium in umenicum non eSt necessarium ut errores et lucreses damnentur cum Plena Seu qua major esse nequeat, auctoritate 5 Prop. VΡ. - concilium cecumenicum non est necessarium ut schi mala proprie dicta damnentur auctoritale plena. seu qua major esse nequeat 158 Prop. VII . - Concilium ineumenicum non est necessarium ut ab sus et vitia proscribantur auctoritate Plena, Seu qua major esse nequeat 3

Prop. VIII . - concilia incumenica non sunt necessaria ad hoc ut Loelesia subsistat, Seu non pereat 559 Prop. IX . - NeeeSSarium non est concilium secumenicum ad hoc ut non violetur praeceptum ChriSii conciliorum incumenicorum cele-hrationem injungentis Z