장음표시 사용
441쪽
sallibilitatis praerogativam in sillulam a Christo suisse, non
usque ad apostolorum obitum solummodo duraturam, sed ad eorum SucceSSOres USque ad finem mundi prorogandam. Id quippe arguunt verba Christi: Et ecce ego vobiseum sum usque ad consummationem saeculi. Sane non est nunc Christus cum apostulis Super terram docentibus, ligantibus, Solventibus. Proinde ne mendax promissio divina dicenda Sit, necesse est ut adsit apostolorum succeSsoribus, eis continuans collatam olim apostolis potestatem et praer0gativam. Ergo, ab apostolorum successoribus, id est, Episcopis, assentiente Petri successore, id est, Romano Pontifice, edita desinitio circa fident
aut more S, erronea esse nequit, et Omnes ad credendum
obligat. Notet vero lector hanc e Scriptura sacra probationem, quae insallibiles evincit generalis Srnodi desiniti0nes, assentiente Papa editas, Omni prorsus vi carere, qu0ad desinitiones dicto papali ass0nsu earentes. Enimvero quando apostolis
contulit Christus dictam in lallibiliter docendi seu desiniendi
potestatem, cum ipsis aderat Petrus. Unde constat quidem datam hanc praerogativam apostolis docentibus simul cum Petro; at minime eonfiat datam eam apostolis, etiam sine Petro, docentibus. Imo contrarium certissime constat. Nam Petro seorsim et personaliter contulit Christus totius Ecclesiae pu Scendat plenam potestatem. Porro plena haec Petri potestas Stare quidem potest cum plena etiam poteState apoStolorum, dummodo haec poSterior non poSSit exerceri nisi simul cum Petro; at nequaquam stare potest cum plena p0tes late quae apostolis quatenus a Petro Sejunctis competeret, quamque possent apostoli exercere Sine Petro, vel elium invito Petro. Quia tunc voluisset Christus duas supremas Ecclesiae regendae potestales instituere, quod insanum est et impossibile, nec sine blasphemia de Christo asseri potest. - Ad rem etiam facit caput xv Actuum apostolorum. Fuit enim constans Patrum persuasio Apostolos Ierosolymis synodaliter congregatoS
442쪽
4l7 et desinientes, typum et formam secuturis conciliis generalibus indidisse. Ab isto proinde concilio ad alia similia valere illationem. Iam vero in ista frnodo facta est definitio ab apostolis assentiente Petro, Seu potius Petro ante omnes definienti assentientibus. Et adhibita fuit formula risum est Spiritui saneto et nobis, ex qua certum est ipsos habuisse insallibilitatem, eamque sibi tribuisse. Igitur in quolibet simili concilio, id est, quando congregandi Episcopi definient assentiente Romano Pontifice, non deerit Spiritus sancti assistentia; id est non deerit insallibilitatis praerogativa. - Duos alios scripturae lotus allegatos vide a Suaresto de Fide, disp. V,
Probatur 2' eae perpetua Patrum traditione, ae totius Ecelesiae per Suasione. - IpSamel concilia generalia sibi apertissime tribuunt insallibilitatem, necnon potestatem obligandi ad credendum desinitionibus suis; siquidem renuentes credere tanquam haereticos sub anathemale damnant. Et quamvis dictam insallibilitatem et potestatem non sibi tribuant absque Romani Pontificis approbatione, siquidem per ejusmodi approbationem procurant decreta sua roborari, tamen sibi omnino tribuunt cum assentientem habent Romanum Episcopum. Et pyriter Patres generalium conciliorum judicia, quibus non defuit Romani Pontificis assensus, censent insallibilia prorsus et immutabilia. Ita ut etiam sanctus Gregorius Magnus dixerit, quatuor prima generalia concilia, quatuor evangeliorum instar esse recipienda. Et sanctus Augustinus docuit in definitionibus generalium conciliorum audiri totius Ecclesiae sensum; disputare autem de eo quod universa Ecclesia seniit, insolentissimae dementiae eidem Augustino visum est. Unde nisi insallibiles revera forent generales synodi, in suis circa fidem et mores definitionibus, assentiente Papa editis, dicendum so-ret ab octodecim saeculis errasse perpetuo Ρatres, erraSSe pedipetuo universam Ecclesiam; seu potius ab oetodecim saeculis defecisse veram Christi Ecclesiam, utpote contra quam prae-
443쪽
IR CTATΓS DE PAPA.4ra valuissent inferorum portae, id est, sundamentalis error de insallibili auctoritate concilii generalis, Simul cum Successore Petri Romano Pontifice definientis. iProbatur 5' ratione theologica . - Constituit Christus Ecclesiam suam ita ut essent in ea pastores et oves, id est, qui docerent et regerent, ac vicissim qui docerentur ac regerentur. Dixit siquidem Petro paὀce Orci, paSce agno3, eum paStorem supremum constituens. Dixit et ap0Stolis euntes docete, pa tores etiam eos constituens, licet Sub pastore Supremo. In
quo is deles pascendi ossicio, apostolis Episcopi, petro Romani Pontifices successerunt. Principia illa hic omnino certa supponimus. Ex iis autem aperie sequitur insallibilem esse ac firmiter credendam definitionem, a papa simul et generali concilio prolatam. lasallibilitatem enim quoad veram dignoscendam et definiundam fidem contulit Christus, vel Romano Pontifici, vel caeterorum Episcoporum concilio, vel conjunctim Papae et iceuterorum praesulum collegio, vel reliquis fidelibus, vel tandem nemini. Porro in tribus primis hypothesibus certo insallibilis erit et credenda desinitio a concilio simul et Papa prolata, ut patet. Quarta vero hypothesis absona est siquidem repugnat voluisse Christum reliquos fideles a Papa et Episcopis doceri, et simul insallibilitatem contulisse, non eis qui docere, sed ais i qui doceri debent. Imo tunc Episcopi non essent pastores sud oves, utpote qui a populo veram iidem edoceri deberent. Tandem salsum est nullam a Christo in terris relictam fuisse vivam et insallibilem fidei regulam. Alioquin enim fideles incertos reliquisset de vera fide. Non enim per sacram Scripturam certo dignosci potest vera sides, siquidem protestantas, qui hanc unicam si dei regulam sequi profitentur, in sectas quamplurimas, quoad dogma prorsus ab invicem discrepantes, scissi sunt. Neque voluit christus per immedia las Spiritus sancti revelationes veram fidem a singulis dignosci. Nam de facto non extant ejusmodi revelationes, ut quisque quoad seipsum testari potest. Ergo remanet
444쪽
HRS OCTAVA. 419 insallibilem et obligatoriam fidei definiendae auctoritatem esse penes concilium generale, assentiente Papa desiniens. Non dicimus non esse nisi penes concilium definien3 eum Papa, quia est etiam in solo Papa definiente sine concilio; prout sequnda parte probatum eSt. ΡmposiTIO II'. - Concilium generale, in quo Papa non adest per se, sed per Legatos, poὀιquam ab ipso Papa eontii matum est.
est infallibilis regula fidei. - De illa propositione dicit Suarer :a Est assertio de fide, in qua omnes catholici conveniunt is de Fide, disp. V, Sect. vii, n. 9ὶ. Ad eam probandam valent rationes quibus praecedens probata est. Nam rationes istae in eo sundantur, quod desinitio sit conjunctim definitio concilii et Romani Pontificis. Porro licet Papa non sil personaliter praesens in concilio, sed solum per Legatos, statim ac desinitionem consirmando secit suam, verum sit, illud idem quod desinivit concilium a Papa etiam suisse desinitum. Igitur ex omnibus rationibus, in praecedenti propositione adductis, habenda est definitio pro regula sidet. - Εxtat praeterea quoad casum ipsum Ecclesiae praxis et persuasio. Nam plura e conciliis generalibus, quae pro fidei regula recepta suere, celebrata sunt hoc modo. Id est, praefuit Papa per Legatos, et
Pno postrio IIP. - Quando Legati habent a Papa instruetionem de rebus in porticulari deliniendis, et eoncilium jurta instruetionem illam desinit, destinitio statim est insallibilis regula fidei, quin expeetanda sit papalis confirmatio. - α Ila etiam sentiunt communiter catholici, et est res certa; quia illa desinitio jam habet consensum totius concilii, et Papae, non solum per Legatos, sed etiam per seipsum. Ergo habet tantam auctoritatem et certitudinem, sicut definitio concilii generalis, ubi adest praesens Papa. Patet consequentia, quia ut dixi, praesentia vel absentia personalis Seu corporalis parum reseri, si alias constat de judicio et de consensu Pontificis. Deinde probatur, quia illud concilium, quoad talem desinitionem, habet
445쪽
420 Isthel 1TΓS DE PAPA. confiirmationem Pontificis quasi anticipatam; ergo non habet minorem auctoritatem quam concilium generale confirmatum n Suarer, de Fide, disp. V, seci. vn, n. 10 .PpoposiTio IV . - Absente Papa, et ejus Legatis particularem instruetionem non habentibus, desinitio concilii, quamvis consentientibus Legatis saeta, non est regula si dei ante obtentam a Papa eontii malionem. - Εquidem propositio haec controversiae apud doctores catholicos obnoxia fuit. At non magni facienda est contradicentium auctoritas. Sunt enim serme iidem qui erroneam opinionem de concilii supra Papam auctoritale propugnarunt; quique, ne sibi contradicerent, debuerunt in casu posito insallibilem et obligatoriam propugnare definitionem concilii, etsi nondum a Papa confirmatam. duo praeno lato,
probatur thesis sequenti conglusionum serie :1' Contingere nequit ut omnes vel fere omnes generalis synodi patres, ea dant in Sehisma aut haeresim . - Nam perire nequit Ecclesia qualem Christus constituit, utpote contra quam, ex divina promissione, non praevalebunt inferorum portae, et cui nunquam deerit ejusdem Christi Dei assistentia, ut testantur ipsius verba : Ecce ego vobiscum gum usque ad consummationem saeculi. Atqui periret Christi Ecclesia si generalis synodi Patres omnes vel sere omnes iidem dic de generali- late Episcoporum dispersorum , in haeresim aut schisma caderent. Nam ita Christus Ecclesiam suam constituit ut constaret pastoribus seu Episcopis paScentibus Seu gubernantibus, et ovibus seu caeleris fidelibus, qui paScerentur et regerentur.
Insuper Ecclesiam pascentem seu regentem constituit cum forma, non democratica, non aristocratica, Sed monarchica.
Ei nempe praefecit principem, cum plena et suprema potestate docendi et gubernandi, non tantum fideles caeteros, sed etiam ipsorum pastores Episcopos. Et huic principi contulit insallibilitatis praerogativam, cum potestate ac officio fratres suos, id est, Episcopos caeteros in si de confirmandi. Insuper voluit Christus Ecclesiam suam regi, non per solum Episcopum to-
446쪽
lius Ecclesiae principem, nec per ipsum et paucos alios, Sed generaliter per Episcopos tanquam ordinarios pastores. Unde quamvis possit Papa hanc aut illam dioecesim supprimere et
in vicariatum apostolicum transmutare, contingere tamen nequit ut omnes aut sere omnes Episcopos, quatenus ordinarios paStores, supprimat, et Sedis Apostolicae vicarios eis substituat; quia tunc subverteretur et periret Ecclesia qualem Christus instituit. Igitur Ecclesia docens et regens, ex institutione Christi, est corpus morale, conflans Romano Episcopo, Petri successore, tanquam capite, et caeteris Episcopis ordinariis populorum pastoribus, tanquam membris. Periret proinde Christi institutio, sive supprimeretur caput, Sive membra re- Secarentur. Quae omnia principia, certa et alibi probata hic
supponimuS.IamVero, si omnes aut sere omnes generalis sTnodi patresn schisma aut haeresim caderent, hoc ipso a capite rescinderentur, et desinerent esSe membra, nec jam per Suam aeum
capite unionem constituerent corpus illud morale a Christo institutum. Cum ergo corpus illud nunquam desinere posSit, nee contingere unquam potest ut omnes aut sere omnes generalis s3nodi patres in haeresim aut schisma cadant. 2' Contingere nequit ut omnes vel fere omnes generalis Synodi Patres, sibi tribuant auetoritatem absolute ae de sinitive decernendi de side ac moribus, absque Romano Ponti siee - Nam id sibi tribuendo, hoc ipso negarent plenam et supremam R0mano Ponti sici competere potestatem regiminis quoad universam Ecclesiam. Enim vero plena et suprema non esset in
Papa fidem desiniendi et imponendi potestas, si Episcoporum
caelus, sine Papa valeret fidem definire ac definitiones suas obligatorias sacere. - Insuper id sibi tribuendo, hoc ipso negarent se in fide confirmandos esse a Papa: immo sibi ius et ossiicium usurparent Papam in fide confirmandi. Nam aliquem fidei articulum absolute ac desinitive decernendo sine Papa aequivalenter decernerent teneri omnes, ac ipsum pr0inde
447쪽
TRACTATUS DΕ ΡΑΡΑ. 422 Papa in , ad credendum huic articulo. - Insuper negarent causas fidei, utpote majores, esse Romano Pontifici reservatas. Quae tamen reservatio certa est, non tantum ex perpetua Ecclesiae praxi, seu jure ecclesiastico, sed vi primatus jurisdictionalis, seu jure divino. - Insuper Christus non constituit unam auctoritatem ad docendam et imperandam fidem, et alteram pro reliquo Ecclesiae regimine; sed uni eidemque auct0ritati contulit plenam universalis Ecclesiae paseendae ac gubernandae potestatem. Igitur dicti Episcopi, sibi usurpando jus definiendae sidei sine Papa, hoc ipso totius reliqui regiminis plenam potestatem sibi vindicare censendi essint. Id est, aequivalenter Suo agendi modo declararent, non penes Papam, Sed penes Se quatenus a Papa Sejunctos, residere primatum jurisdictionis, supremamque ac plenam totius Ecclesiae docendae ac regendae potestatem. - Insuper erroneam illam et haereticam doctrinam saetis suis profitendo, legitimae Romani Pontificis auctoritati resisterent, ab ipsius obedientia SeSe Subducerent, et sic schismatice agerent. - Ιgilur sibi jus tribuendo absque papa desinitivo decernendi de side, multipliciter in schisma et haeresim caderent. Sed, ex praecedenti conclusi0ne, contingere nequit ut omnes vel sere omnes generalis synodi Patres in schisma aut haeresim cadant. Ergo neque contingere potest ut sibi jus tribuant, absque Papa desinitive ac absoluto decernendi de fide aut moribus conserpartis III, sectionis m, capitis I, propositionem Vli. 5' Contingere nequit ut definitio omnium aut fere omnium Putrum eoncilii sit absoluta seu proprie dicta definitio, antequam a Romano Ponti iee approbetur. - Nam, ex praecedenti conclusione, contingere nequit ut omnes vel sere omnes Patres jus sibi tribuant absque Papa definitive ac absolute decernendi de fide aut moribus. Ergo si decretum aliquod d0gmaticum ediderint, omnino certum est eos non intendere ut decretum istud, ante Pontificiam approbationem, sit desinitivum, absolutum, et ad credendum obligans. Nimirum, ex ipso-
448쪽
Mrum intento ae certissima voluntate, hujusmodi desinitio est solummodo inchoata, non autem completa, Sed per Pontili, iam approbationem complenda. Et sicut post quatuor aut quinque patrum subscriptionem alicui decreto dogmatico, nondum dici potest decretum istud esse eo ne illii desinisionem, ita postquam omnes subscripserunt, nondum est aut dici po,
test desinitio proprie dicta, ut pol e cui deest, per quam solam compleri possit, Romani Pontificis adhaesio. 4' approbatio Papae, sine qua dari nequit de imitio proprie
dicta seu completa, non continetur aequivaleriter in adhausione Legatorum, nec per eam suppletur. - Ideo quippe requiritur
approbatio Papae, quia requiritur judicium ejus insallibile Nam si Papa in approbanda concilii desinitione non . esset i saltibilis, non magis necessaria foret ipsius approbatio quam cujuslibet alterius absentis Episcopi. Jamvero insallibilitalis praerogativa est personalis Romano Pontifici. Inhaeret nempe judicio ab ipsam et Ρontificis mente elicito. Γnde nequit Papa suam insallibilitatis praerogativam delegare vide supra, parte II,
Sect. V, cap. V, ἶ 2; - et tracta lum de Curia Romana, .parte III, Seci. III, cap. viij. Igitur insallibile pontificis judicium, seu neces- Sariam ejus approbationem, supplere nequeunt ipsiuS Legatu5' Ergo definitio omnium aut fere omnium generalis, synodi
Patrum, etiam accedente Legatorum adhaesione, non est regula fidei, ante obtentam Papae approbationem. - Nam, ex consilusione 5, absolutum seu definitivum esse nequit sidei d lex tum ab omnibus seu sere omnibus patribus editum, nisi si pervenial Pontificis approbatio. Et ex conclusione vi, hane apse probationem Legati non supplent. Ergo expectanda. est haec
approbatio, ut concilii desinitio evadat regula fidei ..6' A sortiori regula fidei non est, ante obtentam Pontiliciam
approbationem, desinitio, a majori Patrum numero, etfii, consentientibus Legatis, edita. - Casum nunc expendimus quo desi, nitio fieret, non a sere omnibus, sed a majori patrum numero. Qui casus connectitur cum quaestione, an major pars Episc0
449쪽
424 TRACTATΓS DE PAPA.porum, Sive in concilio Sive extra, errare possit in side, ae sese a Romano Pontifice abscindere. ΙIanc quaestionem exposui
jam supra sparte III, Sect. iii, cap. I, prop. VI, in Scholio , et absque solutione reliqui, eo quod viderem doctores hac in re, non concordare. Dicit, verbi gratia, Melchior Canus : a Non ego admitto ut totum concilium cum Legalis errare possit. Aterrare poterit mrior pars constitit, et erranti illi poterunt Legati subscriberes de Loris, lib. V, cap. v . Contrarium alii tenent, id est, errare non poSSe majorem partem cum Legatis. Igitur conclusionem probabimus in utraque hypothesi. Primo, Si errare possit major pars cum Legalis, planum sit definitionem majoris partis et Legatorum non esSe regulam fidei, ante Pontificiam approbationem. Secundo, si dicta major pars errare non possit, hoc ipso nec poterit unquam contingere ut praesumat fidem independentera Papa proprie desinire. Nam id praesumendo erraret; siquidem sese caput et rectorem Ecclesiae praetenderet quoad praecipuum Ecclesiastici regiminis ossicium, quod in docenda et praescribenda vera fide consistit; nec proinde agnosceret verum Ecclesiae caput a Christo constitutum, Romanum Pontificem. Igilur definitio a majori parte concilii facta, non poterit unquam esse des nitio proprie dicta seu absoluta, sed lantum inchoata et per Pontificium judicium complenda et perficienda. Nec unquam contingere poterit ut major pars velit et praetendat proprie dictam desinitionem independentera Pontificia confirmatione edere. Unde in utraque hypothesi
7' Ε praemissa sex conclusionum serie sequitur veram DSSe
propositionem l ' , id est, absente Papa, et Legatis particularem instruetionem non habentibus, desinitionem concilii, quamvis consentientibus Legatis saetam, non esse regulam fidei ante obtentam a Papa approbationem. Nam per verba desinitio eoncilii intelligenda venit desinitio, vel ab omnibus aut sere omnibus patribus, vel a majori eorum numero facta. Porro in neutro
450쪽
PARS 0CTA A. 425 casu est regula fidei, abstrahendo a Pontificis approbatione, ut probatum est. 8' Confirmatur eadem propositio IV', ex eo quod adversarii non negent neque negare possint, eontroverti hoc ipsum quod sustinent, videlicet concilii desinitionem, in dicto casu, ante obtentam a Papa confirmationem esse regulam Iidei. Nam quod inter doctores catholicos licite controvertitur, hoc ipso non est nec esse potest regula sidet. Objicies 1'. - Agitur de concilio generali, legitime convocato et praesidentibus Papae Legatis celebralo Αliunde autem certum est per generale concilium repraesentari Ecclesiam universam, prout definivit Martinus V in Constantiensi concilio. Porro repugnat fidei regulam non esse desinitionem concilii, a quo universalis Ecclesia repraesentatur. Respondeo. - Distinguo : repugnat definitionem talis concilii non esse regulam fidei, si per impossibileὶ desinitio ista
esset absoluta et proprie dicta, concedo. Si desinitio ista non talis proprie sit sed dumtaxat inchoata, et per Pontificiam approbationem complenda, nego. Igitur id objicientes errant ex salso supposito. Supponunt quippe contingere posse ut tale concilium praesumat independenter a Papa desinitive de s deaul moribus decernere. Hoc autem conlingere nullatenus potest, praecise quia late concilium, id praesumendo, ab Ecclesiae capite tolum reliquum corpus abscinderet, sicque Christi Ecclesiam perimeret; quod ne contingat divinae promissiones
Objietes 2'. Tale concilium, utpote omni ex parte legitimum, dici potest in Spiritu sancto congregatum, habetque Spiritus sancti assistentiam; ut adeo cum veritate possint Patres desiniendo dicere visum est Spiritui sancto et nobis. Porro absonum est regulam sidei non esse, id quod Spiritui sancto visum fuit. Respondeo : praecise quia sancti Spiritus assistentiam habet tale concilium, contingere non potest ut praesumat, Sine