장음표시 사용
5쪽
7쪽
Quosmacrobius memorat auctores minime ex eorum peribus cognovisse cuique bene reputanti facile comportum erit Quin imo illo non mihi videtur plurimorum scipiorum libros Versare passus aut legere solitus, sed eos tantum prae ceteris dilexisse, in quibus maior suppeteret eruditionis copia, et suo imitandi studio frequentior esset casus. Hinc Veterum auctorum locos et nomina, quibus omnia sua praesertim Saturnaliorum libros adauxit, ex eruditorum atque grammaticorum Serioris aetatis scriptis potissimum decerpsit, iisdem Verbis aut fere iisdem plerumque usus, quibus et hi usi suerant. Unusquisque enim ex colloquentibus, quos in praedietos Saturnaliorum libros induxit, locum aliquem Videtur recitare aliunde sumptum ac memoriae traditum. Ideoque opus istud alienis opibus constatum similorat integro multis quidem lapillis constanti atque unitatem quandam simulanti, sed uni formae male reddito. Hoc ipsum quoque arguitur ex linguae inaequali usu atque stili discrepantia quam rem maiores nostri parum animadVeditentes, acrobianam Vero copiam et doctrinam plus aequo admirati, Virum clarissimum et illustrem, non modo pro dignitate qua unctus est, Verum etiam pro tot rerum scientia quam praese fert calluisse, laudatores tacitos appellarunt. Scriptores omnes invenire, e quibus hic tamquam o sontibus cuncta sua derivavit, dissicillimum sane est, quum plerique ex eis qui Romanas antiquitates declaraverant, seu alia id genus argumenta persecuti erant, nomino tantum non deperditis hibris nobis innotuerint. Inter eos autem quorum operibus nunc diui-
8쪽
mur, praecipuum locum obtinent Aulus Gellius et Plutarchus, ut d Servio Seneca Valerio Solino aliisque nonnullis taceam: neutrius Vero nomen profert, etsi bis de Gellio annalium scriptore mentionem facit lib. I. 8. 1. et . 16. I. si lutarchum excipias quem semel et obiter nominat VII. 3. 24. Horum itaquo scriptorum locos ea ratione sibi adscivit, ut qui potius auctor quam imitator et pedisequus videri maluerit, remque suam bene peregisse pro certo habeat. Proposito autem suo satis cons luisse arbitratus est magnam simplicitatem ne dicam impudentiam ostentans, dum eos a quibus sua mutuatur et exscribit ignorare dissimulat; ceterorum Vero nomina et res, prout alario accipit, non modo non reticet, sed quasi propriam inventionem saepius iactat Id tamen se facturum, scilicet Veterum auctorum locos, ne immutata quidem sorma sed ut ex ovariae lectione , atque In MVersis seu Graecae seu Romanae linguas voluminibus , didicit, esse relaturum, Eustachio suo in praes tione conceptis Verbis pollicetur ita scribens Q Nec mihi vitio vertas, si res quas ex lectione Varia mutuabor ipsis saepe e bis quibus ab ipsis auctoribus enarrata sunt explicabo, quia praesens opus non eloquentiae ostentationem cod. Paris oste tionem sed noscendorum congeriem pollicetur: et boni consulas oportet, si notitiam Vetustatis modo nostris non obscure, modo ipsis antiquorum)deliter Verbis recognoscas, prout quaeque se vel narranda vel Passerenda suggesserint, Itaque salsa Verecundia se honestans alienarum lucubrationum fructum sibi
adrogat, et ignobile quod fecit veluti oblitus o tralaticio scribendi genere laudem pro culpa . non desperat. Recentiorum eruditorum sententias, qui acrobium acriter vituperant refert Ludovicus Ianus in protegomenn ad editionem suam p. LVIII sq. Gellianis libris diversimodo utitur Macrobius Saepe enim, qua ille in pluribus capitibus longe inter sese dissitis aut in variis libris posuit, hic in uno eodemque capite atque in uno eodemque libro reponit quaeque ille data serie et naturalii dino tradidit, hic invertit atque contraria dispositione retractat. Ita ex gr. arillationem Hannibalis apud regem Antiochum, quam Gellius narrat in . V cap. 5, necnon et Platonis vorsiculos quibus is adolescens lusit ab eodem Aulo in I. XIXcap. II relatos, Macrobius componit in lib. II cap. 2 quae illo docet in . V. 8 de Vergilianis versibus . Ipse Quirinali lituo parvaque sedebat Succintus trabea γ etc. Aen. VII 187 sq. quas in . . II de vocabulo a mature , quae demum in . XVI. 5
9쪽
d signisscatione 4 vestibuli, hic colligit exseritque in l. VI. 8.Ρari modo at ordine magna ex parte immutato congessit in l. I. 5 omnia quas ille monet in . I. I de suis infrequentis et insolontis berbi , in l. I. I de numero e mille , in l. XVIII. 2 de vi verbi cremittere , in I. VIII. I do tribus philosophis Carneade ex Academia, Diogene Stoico, Critola Peripatetico Atheniensium legatis ad senatum Romanum. Item quaeque Geblius in l. v. I momini circa in dias postriduanos, necnon et quartum diem alendas vel Nonas Vel Idus Macrobius, dum sibi vindicat in l. I. 16, aliquantulum innoVat diversaque consecutione eeenset.
Auctores omnes a Gellio citatos et hic quasi semper citat: interdum tamen alicuius Grammatici nomen consulto praete mittit, maxime cum de observationibus in Vergilium sermo fit, quo animadversionem ab alio sactam eluti propriam ac tamquam e penu Suo omnino depromptam edere sibi liceat. Ita incit loco VI. 8, ubi quaestio est de Vergilianis illis a Ipse Quirinali lituo , sic , non dicitur Biginus notasse, ut Gellius te statur, in hisce verbis deesse aliquid, sed contra legitur et in hoc Versu videtur mihi sesse aliquid . In l. Ι non est Cornutus Annaeus qui, ut perhibetur a Gellio in l. II 6, Vergilium autumat non recte Verbum et exasse s interpetratum fuisse cum dixit et Candida succinctam latrantibus inguina monstris Dulichias masse rates etc. Eclog. VI. 75 sq. sed Qt ipse acrobius per Avienum sum obiecta dissicultatem. ni. I. Moodem silentio praeterit Sulpicium pollinarem, cui Aulus J XVI. 5 tribuit quod ibi disceptaturis particulae, e signisscatione cetera sciens omitto, ne exempla multiplicentur. Quod autem ad linguam partinet, dignissima notatu est servilis imitatio Gelliani sermonis, in quam saepissime offendit qui Saturnaliorum libros sumit legendos Verius imo locuti erimus, si ammabimus Macrobium Voluisse potius Gellium transcribere quam imitari Deprehenditur tamen, sed non sine risu, levis aliqua unius et alterius locutionis immutatio, quae sane adaugendam in nobis huius scriptoris admirationem non multum consert, et parum callidae astutiae indicium est. Sic ex gr. in Saturnia I praes. n. 13 haec leguntur 4 Venustatem reprehensionis incurri ai quondam Catono prosectae in A. Albinum, etc., quum in Noct. u. Ι 8. I scriptum sit a iuste Venusteque admodum reprehendisso dicitur A. Albinum, Cato , in S. I. 5. I in is nobis verba multis iam saeculis oblitterata
10쪽
revocareo in N. A. I. 10 c sermone abhinc multis annis iam desit uteris , in S. I. II. 44 et recentior est memoria quam ut possit inter oblitterata nesciri hin N. Α ΙΙ. I Q recentior est memoria, quam ut scribi quasi obliteratum debuerit , in S. ΙΙ 8. 12 et quisquis est his serarum voluptatibus occupatus pi N. . XIX. quisquis est his serinis voluptatibus praevinctus si in S. V. II. I, non partionem solam, sicut ille quem sequebatur, Sed education a quoque nutricationis tamquam belualem et asperam criminatur hi N. A XII. I Q non parti nem solam, tamquam ille quem sequebatur, sed alituram quoque seram et saevam criminatus est , in S. V. IT II Pindarus veritati obsecutus dixit quod res erat quodque illic oculis deprehenditur γ in . A XVII. I Q indarus, veritati magis obsequutus, id dixit, quod res erat, quodque istic usu veniebat quodque oculis Videbatur in S. I. 8. neque caduca et nimium cocta, sed tempore suo temperate adulta Lindi A. X. IIα neque caduca et decocta, sed tempore Suo adulta maturaque s Et alia huiuscemodi aeque levia et inania. Sod ut magis pateat quantum scriptor hic plagiarius tralaticium scribendi genus secutus sit, et quoties ad Gellii volumen veluti praedo accesserit, communes utriusque loco numerabo, ac totidem appositis aequationibus alios contra alios statuam
satum. Foet Att. Saturno et Att.
-XVII. II Eadem ration qua Gellianis libris et Plutarcheis opibus usus
est, iis praesertim quae continentur in opusculis quae Vulgo dicuntur moralia. Integrum namque Saturnaliorum librum dine septimum cum e Συμποσιακων seu convivalium Disputati Disjtjgsd by IOOQ le