장음표시 사용
21쪽
Saturnes. I. g. 2 sqq.)a . Varro in libro Rerum Humanarum quem de diebus scripsit, Ηο- mines, inquit, qui ex media nocte ad proximam mediam noctem his horis viginti quattuor nati sunt uno die nati dicuntur quibus verbis ita videtur dierum observationem divisisse, ut qui post solis occasum ante mediam noctem natus sit, illo quem nox secuta est, contra Veroqui in sex noctis horis posterioribus nascitur, eo die videatur natus qui post eam noctem diluxerit Athenienses autem aliter observare idem Varro in eodem libro scripsit, eosque a solis occasu ad solem iterum occidentem omne id medium tempus unum diem esse dicere: I Babylonios porro aliter: a sole enim exorto ad exortum eiusdem incipientem id spatium unius diei nomine Vocare Umbros vero unum et eundem diem esse dicere a meridie ad insequentem meridiem quod quidem inquit Varro nimis absurdum est nam qui Kalendis hora sexta apud Umbros natus est, dies eius natalis idori debebitis Kalendarum is dimidiatus et qui post Kalendas erit usque ad horam eius diei sextam .
Locus hic sumptus est e Gellii lib. III. . et in Varronis d. Bipontina pag. 20 eidem Aulo in primis tributus invenitur, sed iis Verbis tantum expressus, quae Varroni adscribuntur. Liber quem Varro, de diebus , scripsit inter decimum quartum et decimum nonum inesse debebat: nam teste Augustino de CiV.
Dei I. 3 libri qui erant de temporibus tertium locum totius Operis occupabant. Atqui totum opus quinque et viginti libris
constans in quatuor partes dividebatur, unaquaeque ero parSSenos libros habebat, praeter unum singularem qui communiter Disitigod by IOOQ le
22쪽
prius de omnibus loqueretur, et in capit positus erat. Eu Verba eiusdem Augustini: Inrascitaque primis de hominibus scripsit, in secundis sexta locis sex tertios de temporibus, ex qua dis eosdemque postremos de rebus absolvit, Hexa tertia igitura decim quarto ad decimum nouum producebatur liber autem de diebus, quoniam prima si naturalis temporum divisio est in dies, totius hexadis prior necessario esse debuit ideoque XIV. Eadem praeter Gellium et,acrobium, vel sere similia tradunt Plinius N. H. II. 70, Censorinus de die si c. 23, Plutarchus Quaest. Rom. 84 Isidorus Orig. V. 30 aliique nomnulli qui do Varrone acceperunt.
Codices et ditiones Macrobii Ρ - Parisinus B in Bambergensis, lectio codicum emendation anterior omnia ut in yssenhard -- Lugd. nomine optimam editionem significo Lugduni an. 155 exaratam. anus Μaerobii Ambrosii Theodosii opera quas supersunt etc. emend. LodoVicua Ianus, Vol secundum Quedlinburgi et Lipsia 1852. yssenh. Macrobius,
emans autem dictum aut quod ab inferioribus locis id est amant aghus, exordium lucis emergat, aut, quod Verius mihi videtur, ab omine honi nominis nam et Lanuvini mane pro bono dicunt: sicut apud nos quoque contrarium est immane, ut immanis belua vel immane facinus et hoc genus cetera pro non bono.
Doctrinam istam a Varrone traditam suisso discimus partim ex eodem Varrone, qui in libris do L. L. eadem brevissime r ponit, quae sustus in Antiquitatibus exposuerat, cum ei de iisdem robus loquendum est; nam in VI. 4 ita scribit e mane, quod tum manat dies ab oriente, nisi potius quod bonum antiqui dicebant manum etc. partim e Servio Aen. I. 143 Isid. Orig. V. 30. 14, Festo XIII p. 157 sq. aliisque multis Nostri auctoris si diosissimis. Ne prolixus nam, sidori Verba tantum allego: dictum est mane a mano manum enim antiqui bonum dixe-
23쪽
runt. Quid enim melius est luce Alii mans oxistimant vocari amanibus, quorum comersatio a luna ad terram est, Quoad locum in quo Varro haec docuit, nequit dubitari id egisso in libro do diebus, quem supra vidimus I Rer. um existimandum esse Arguitur etiam ex cit. l . de L. L. ubi et mane diei principium appellat, et consequenter de ceteris 'diei partibus agit Eundem ordinem servat Censorinus de dis M. c. 24 circa divisionem diei civilis.
a Floralium, non Floraliorum ait, cum idem Varro non ludos lo- 4rales illio, sed ipsum estum Floralia signinoaret.
Inest in ip e p. 37I. Pertinuisse autem ad Antiquitatum libros argumentamur ex ipso acrobio, qui cum superius de Ferali dis agens locum Varronis o L. L. VI. I deproruptum attulerit, hic vero Floralia memorans adiecit calibi , subintellige . ait Varro Floralium diem quotannis magna Solemnitate fuisse celebratum discimus ab Ovidio Fast. IV. 47, ab Iustino XLIII. 4, nec non et a Plinio, qui . H. XVIIII 8 hoc sostum ait institutum IV Kalendasmati anno DXVI et ex or culis Sibyllae, ut omnia bene denoroscentis, et diem Varronis auctoritato determinat. Cumquo igitur ei de diebus estis agatur, quo libro de Floraliis Varro disseruerit magna probabilitate inferri potest. Augustini verba de civ. De R. 3 prius afferam, quo Varronis Rer Div. librorum ἱκονομια et materies palam stant. . In divinis identidem rebus adom ab illo divisionis forma servata est, quantum attinet ad a quae diis exhibenda sunt exhibentur enim ab hominibus in locis et temporibus sacra haec quatuor quae dixi libris complexus est ternis, nam tres priores de hominibus scripsit, sequentes de locis, tertios de temporibus, quarto do sacris, etiam hic qui exhibeant, ubi exhibeant, quando exhibeant, quid exhibeant, subtilissima distinctione commendans sed quia oportebat di-
24쪽
cere maximeque id expectabatur quibus exhibeant, do ipsis quoque diis tres conscripsit extremos, ut quinquies terni quindecim sterent sunt autem omnes, ut diximus, sexdecim, quia et istorum exordi unum singularem qui prius de omnibus loqueretur apposuit quo absoluto consequenter ex illa quinque- pertita distributione tres praecedentes qui ad homines pertinenι ita subdivisit, ut primus sit de pontisscibus, secundus de auguribus, tertius de quindecim viris sacrorum secundos tres ad loca pertinentes ita, ut in uno eorum de sacellis, altero de sacris aedibus diceret, tertio de locis stigiosis tres porro qui istos sequuntur et ad tempora portinent id est ad dies estos, ita ut unum eorum saceret de seriis, alterum de ludis circensibus, de scaenicis tertium quartorum trium ad sacra pertinentium uni dedit consecrationes, alteri sacra privata, ultimo publica hanc veluti pompam obsequiorum in tribus qui restant dii ipsi sequuntur extremi, quibus ille universus cultus inpensus est in primo dii certi, in secundo incerti, in tertio cunctorum
novissimo dii praecipui arius selectio Liber ergo in quo deseriis agebatur, ideoque de Floralium die, primus suit tertias triadis id est lib. VIII Rer Div.
et Licet Varro quoque eiusdem saeculi homo, in septimo decimo Humanarum dixerit, plus mille et centum annorum est PLocus isto e Gellii lib. I. I exscriptus est a Macrobio, et legitur in ip ed. p. 208 sed pro Q septimo decimo , dicitur decimo octavo , ut reapse habet Gellius. Μihi autem videtur numerus a Gellio indicatus veritati propius accedere, quam quia Macrobio designatur. Si enim non improbabili coniectura sex librorum tertia hexadis argumenta mihi liceat divinari, haud ambigam unicuiquo libro unumquemque ex his titulis adponere:
dis menses annos lustrum seclum aevum; nam et hic ordo se Vatur ab eodem Varrone in L. L. R. 4-II, cum de naturalibus
temporis discriminibus agit. Itaque si de diebus, ut supra statui,
25쪽
sermo erat in lib. XIV', et si Varronis verba plus mille et centum annorum estis ei libro reserri possunt qui erat de aevo, nil vetat quominus haec ad librum XI amandemus; qui et idem ac VII haberi potest, si librum singularem ceteris praemissum, ut in cit loc Augustini memoravimus, numerice addere nolumus; quod probabiliter fecit Gellius.
I. 6. 7 sqq. Q ullus Hostilius, rex Romanorum tortius, debellatis Etruscis sellam Icurulem lictoresque et togam pictam atque praetextam, quae insignia magistratuum Etruscorum erant, primus ut Romae haberentur instituit sed praetextam illo saeculo puerilis non usurpabat astas erat enim ut cetera, quae enumeravi, honoris habitus. sed postea Tarqui 'nius, Demarati exulis corinthii stlius, Priscus quem quidam Lucum nem vocitatum serunt, rex tertius ab Hostilio, quintus a Romulo, do Sabinis egit triumphum quo bello lium suum annos quattuordecim natum quod hostem manu percusserat, et pro contione laudavit et a bulla aura praetextam donavit, insigniens puerum ultra annos sortem praemiis virilitatis et honoris nam sicut praetρxta magistratuum, ita sbulla gestamen erat triumphantium, quam in triumpho prae se gerebant inclusis intra eam remediis quae crederent adversus invidiam valentissima hinc deductus mos ut praetexta et bulla in usum pue 10 15 Porum nobilium usurparentur ad omen ac vota conciliandae virtutis ei similis cui primis in annis munera ista cesserunt. Alii putant eun IIdem Priscum cum statum civium sollertia providi principis ordinaret, cultum quoque ingenuorum puerorum inter praecipua duxisse instituis-ssque ut patricii bulla aurea cum toga cui purpura praetexitur utem Pontur, dumtaxat illi quorum patres curulem gesserant magistratum: ceteris autem ut praetexta tantum uterentur indultum, sed usquo ad 12 eos quorum parentes equo Stipendia iusta meruissent libertinis vero nullo iure uti praetextis licebat ac multo minus peregrinis, quibus nulla esset cum Romanis necessitudo. 25 Vetustatis peritissimi reserunt in raptu Sabinarum unam mulierem 10 nomine Hersiliam, dum adhaeret liae, simul raptam quam cum Romulus Hosto cuidam ex agro Latino qui in asylum eius confugerat virtute conspicuo uxorem dedisset, natum ex ea pusrum, antequam alia ulla Sabinarum partum ederet eum, quod primus esset in hostico pro- ω creatus, Hostum ostilium a matre vocitatum et eundem a Romulo Disjtjgsd by IOOQ le
26쪽
bulla aurea ac praetextas insignibus honoratum is enim cum raptas ad consolandum vocasset, spopondisso sertur se eius insanti quas prima sibi civem Romanum esset enixa inlustro munus daturum. Non nulli 17 credunt ingenuis pueris adtributum ut cordis guram in bulla antea pectus adnecterent, quam inspicientes ita demum se homines cogitarent, si corde praestarent, togamquo praetextam his additam ut ex purpurae rubore ingenuitatis pudore egerentur P.
Opiniones varias de origine atque signisscatione ulla in puerorum usum fuisse a Varrone propositas eodem sero modo quo hei Macrobius refert, non solum ipsa materia natura et gravitas, sed et Plutarchus nos evincit Qui in libello suo et Quaestiones Romanae , inscripto quod opusculum Varronianis opibus quammaxime conssatum esse iam demonstravit hil G. do Varrone lutarchi Quaest. Rom. auctore praecipuo Bon 1853 cum breviter, uti solet, sed satis perspicue potiores narrationes de puerorum bulla conlegerit, aliquorum denique sententias, qui apud Varronem inVeniuntur, expungit atque a probabili rei sensu dicit abludere. Atqui opiniones quae a Plutarcho reseruntur, et extremo loco Varronis nomine augentur, eaedem sunt a quae in hac Macrobii pagina traduntur. Nam ad n 10 sq. quaerit an ullae usus debeatur memoriae raptarum mulierum, an arquinio puero, an potius virorum desiderio bonum consilium praemature in mentem puerorum insundendi:
eius autem Verba haec sunt Q λο τι κοσμουσι τους παῖδας τοῖς
παξδας, Improbabile autem et sere absurdum est opinari a ronem eos tantum scriptores memorasse qui hanc postremam sententiam sequebantur, ceteros Vero qui aliter et fortasse rectius cogitabant omnino praeteriisse maxime quum descriptae tabulae universae antiquitati notissimae ac multum essent celebratae, uti arguitur a Liv. I. 38 Dionys Hai III 6 et alibi, Aurel. Vic do viris illustr. 6. 2, Plin. . H. XXVIII, 7 30 etc., aruus habita ratione summae diligentiae Nostri auctoris in qualibet disputatione nil indictum relinquentis. At est dissicile arronianum librum indicare in quo haec dicebantur. Ni foris quas ad vestes ornamenta et vitae cultum spectant in extrema
27쪽
hexade Rer. Hum quaerenda Sint, ubi sermo erat de rebus,
o hoc satis probabile mihi videtur non est quidem insanum cogitaro hanc disceptatione d bullae usu in eodem libro exstitisso in quo de pueris flebat mentio, id est in aliquo Oxadis primae quae sui do hominibus. Quo autem ordine ibi homines dispositi essent, et quibus discriminibus alii ab aliis secreti, penitus ignoramus Arbitror tamen eandem orto hominum divisionem quae nunc legitur in L. L. V. 80-94, videlicet in homines dictos ab honore, a rebus sacris, a re militari, a fortuna, ab aris et studi etiam in Antiquitatibus exstitisse. Quod si generibus istis naturalem hominum divisionem ab aetate atquo sexu petitam praeponeremus, integra hexas reflceretur, si liber in quo de pueris dicebatur omnium primus habendus esset. Hoc autem credibilius t ex eo quod, ut infra patebit, reges aliique viri in maximis honoribus constituti scundum librum
I. 7 28 sqq.)4 Pelasgi, sicut Varro memorat, cum sedibus suis pulsi diversas 28 terras petissent, confluxerunt plerique Dodonam et incerti quibus hae
post errores plurimos appulissent, in lacu utiliensi enatam insulam deprehenderunt amplissimus enim caespes, sive ille continens limus seu 29paludis sui coacta compago virgultis et arboribus in silvae licentiami comptus, iactantibus per amnem fluctibus Vagabatur, trades ex hoc etiam Delo facta sit, quae celsa montibus, Vasta campis, tamen per Disjtjgsd by IOOQ le
28쪽
maria migrabat hoc igitur miraculo deprehenso has sibi sedes prae 30 dictas ess didicerunt, vastatisque Siciliensibus incolis occupavere regionem decima praedae secundum responsum pollini consecratat erectisque Diti sacello et Saturno ara, cuius sestum Saturnalia nominarunt cumque diu humanis capitibus item et virorum victimis Sa aiturnum placare se crederent propter Oraculum in quo erat και κεφαλὰς Aι, καὶ τω πατρὶ περιπετε φωτα, Herculem serunt postea cum Geryonis pecore per Italiam revertentem suasisse illorum posteris, ut 20 mustis sacrissetis infausta mutarent inserentes Diti non hominum capita sedisseilla ad humanam effigiem arte simulata, et aras Saturnias non mactando vir sed accensis luminibus excolentes, quia non solum Virum sed et lumina porα signinoat inde mos per Saturnalia missitandis 2 cereis caepit P.
Ρraeclarum hoc fragmentum, ut est vocatum a Rilachelio do M. Varronis disciplinarum libris , V opusc. philol. ed. Li'siae U77 Vol 3 p. 395 legitur quoquo partim in Lactantii Div. Inst. I. I; et probabilius in libro VIII or Div. continebatur qui, ut supra diximus, erat do seriis, ni sorte ad lib. XIII r ferre Volumus, ubi de sacris publicis agebatur. Bipontina editio, nescio quo consilio, integrum referre fastidivit Vix de eo me tionem habet in Varronianis incertae odis pag. 350, citatis primis verbis usque ad illud et accepere responsum , et reliqua Scripto 4 etc. praetermittit. Idipsum sere narrat Dionys Hal. A. R. I. Is et alibi. o lacu utilisnsi loquitur linius Varronem secutus N. H. III. 174 109. Victimas humanas Saturno ab Romanis ante adventum Herculis in Italiam suisse immol tas meminerunt Arnobius ΙΙ. 68, Plutarch. Quaest. Rom. 32, Ovid. Fast. V. 25 sq. aliique multi.
29쪽
I. . I, Tullum Hostilium eum bis do Albanis, s Sabinis tertio triumphasset, invenio lanum Saturno ex voto consecravisse et Saturnalia tunc primum Romae instituta, quamvis Varro libro sexto, qui est de sacris aedibus, scribat aedem Saturni ad forum faciendam locasse L. Tarquinium regem, Titum vero Larcium dictatorem Saturnalibus eam dedicasse P.
In ip ed. p. I servantur tantum verba Varronis, scilicet aedem Saturnio est usque ad verbum dedicasse . Sed notum est Reatinum scriptorem aliorum Opiniones quamquam suae oppositas numquam dissimulasse, immo solitum fuisse ante suam prodere. Probabilissimum ergo est et eos memorasse, qui qui non L. Tarquinio, ut ipse asserebat, sed ullo Hostiliori num Saturni saniquo dedicationem tribuebant. Nec me moVet Verbum inVenio , quo utitur acrobius, ut res ab aliis inventas sibimetipsi plerumque adroget. Ceterum et ipse Varro alios reges Hostilio antiqui os meminit, quibus exstructi atque dicati aedis Saturni in primis adscribebatur, X. gr. . tium Sabinum Romuli collegam, ut est videro in L. L. V. 74: cur ergo de Hostilio a nonnullis eiusdem aedis existimat a ctore nullam mentionem fecisse credendas esset Nostro videtur accepisse Dionysius Hal. R. R. I. I, qui ιτον Λαρκαν et βασιλέα αρκγιον opportuno inter alios nominat Livius autem ΙΙ. 21 aliam opinionem tuetur.
et Est porro idem Κρονος κρα χρονος. Hunc Saturnum aiunt abscidisse Caeli patris pudenda, quibus in mare deiectis Venerem procreatam, quae a spuma unde coaluit 'Aφροδέτη nomen accepit ex quo intellegi Volunt, cum chaos esset, tempora Disjtjgsd by IOOQ le
30쪽
non suisse, siquidem tempus est certa dimensio quae ex caeli come stono colligitur. Hunc aiunt glios suos solitum MVorare eosdemque rursus evomere, ops quod similiter signincatur eum tempus esse a quo Vicibus cuncta gignantur absumanturque et ex eo denuo enascantur.
Augustinus, de ciV. Dei VII. Is omnia quae Varro circa S turni significationem docebat brevissime tangit, et hanc physicam interpretationem de Κρονου eadem i atque χηνου ab eo inter
alia testatur didicisse. Quamquam autem Reatinus scriptor antiquissimum Latii deum non videtur cum Graecorum Κρονω unum putasse atque idem numen, aliorum tamen opinionem cum Fferro voluerit, integram certissime tradidit, ac Saturni casus et temporis vices inter sese comparavit, ut mos erat physicorum. Haec autem opinio tunc Romae communissima erat ac praeclaris theologis acceptissima invaluerat enim usus Romanorum et Graecorum deos ita inter sese copulandi, ut adflnitas unitatem pareret, prout sero magna ex parto contigit Cicero denat deor. II. 25 haec habet α Κρόνοι nim dicitur, qui est idem ac χρονος . Idipsum praedicant Dionys Hal. . R. I. 38, lu- tarta. Quaest. Rom. 12 stra Is et mir. 32, Arnob. ΙΙΙ. 29 et alibi, Isidor Orig. VIII. II. 31 etc. Locus autem, in quo Varro suam aliorumque doctrinam de Saturno exposuit, erat iuxta sundem Augustinum libor XV et postremus er Div. dii vomsesscti dicebantur Ianus Iupiter Saturnus Genius ercurius Apollo Mars Vulcanus Neptunus Sol Orcus Liber Tellus Ceres Iuno Luna Dianaminerva Venus Vesta.
Alii Ianum mundum id est caelum esse voluerunt Ianumque ab Ieundo dictum, quod mundus semper eat, dum in orbem volvitur et ex se initium faciens in se refertur.
Ita Varronom in lib. XV Rer. Div. de Iano ratiocinatum esse adstrmat Augustinus de civ. Dei VII 8 Eandem interpre-