De tragicorum Graecorum fragmentis observationes criticae [microform]

11쪽

2NOI. Strab. X p. 470 της ab ουν Κότυος τῆς ἐν τοῖς πιωνοις λαυλος

ahami re addunt CDhi ορια δ' φναν εχω ς' σου - τον Iaeristros e - ἐπιφέρει, o μὲν εὐχερα ιν βοριβυκρ εχων ,ri Hermannus Aesebno tribuit primum verba σεμνὰ Κοτυς, deinde quem versum magna eum Iib.rtate finxit καὶ ἔρεία χεροι, οργαν' χοντες, denique illa o μὲν ν χερσqιν κτὲ Sed quis crediderit tam licenter ac sine consilio poetae membra potuisse a Strabone discerpia Praeterea ορ ea οργανα quae tandem Mint Nouimus Δράσυς deos, homnes bestias item, Mori προνα ὀρείαν - is illa: γανα ρεια nemo unquam dixerit. De Aeschyleis verbia ne cassamur, videndum est quid ptimi Strabonis laui praebeant. rame in textu σεμνα Κότυς exhibet, in amnotatione docet pro κοτυς duos librosi κοπτο unum C κακτους Praebere. Varum eodices CDia in libro decimo sere soli Mobis certi dueea sunt, id quodie praelatione Mameri vol. I p. XC ICIII operose discendum est. Itaque vim ommauctoritate caret, ΚΟΠΤΟΥΣ manifesto in OTHOΥΣ mutandum est. Nam Κοτυτω Thraeiam deam veteres dicere ridentur, τὴν Κότυν novimus ex Synesitaneom. calvit. p. 85 C et Oeis a Lobeckio indicatis Aglaoph. p. 1014. Ae ortasse etiam supra in Strabone eo gendum, se ab υν Κοπτους εν τοῖς Ἐθωνἀς ,σχυλος ράμιχτα ut vi νους mna intellegamus Aeschyleum, non populum. Deinde patet quae post σεμνα Κότυς extant, ἐν τοι 'FIθωνοῖς se λος μέρινητα, mero librariorum errore hie esse iterata Sequuntur diffieillima verba, ορια ' ρογαν χοντες, ubi teste Mamero πια eo- diem meeptis mi εχοντας hinop. Nisi fallor πια et προνα illographiae sunt oblitterati genuini vocabuli, οργια. Itaque rostituo i

γίθων α σαυλος pae αυτος ἐν 'Hθωνοις κω τας νεβρίθας συrae λεῖ λέγε Hesyeh. . e mannus poetae verba fortasse haec suisse dicit: νεβριθας θ' Ἐθω- ας σι ν Cuius suspieionis non aliud est undamentum quam Suidae annotatio haec: Ἐθωνι ἱματια

nihil de Aeschyleis verbis disci potest. Recte sisterus: hae absque ullo iudicio ex . αγίζειν in hune Iocum translata sunt, nec aliter huc peetant, nisi quatenus in iis sabulae Aegehyli, doni vocatae, mentis t.' Grammatici simpliciter Oeens αἰγίδας ab Aeschylo dictas esse τὰ νεβριθας, ' qua alacbres es Lobeckius in Actia Soc. r. vol. . p. 3l et Rhemat. p. 348. Interpolator ille ineptissimus, qui de Monis Aeschyli mentionem fecit, Poeto scriPεisse ut Vit

Id quo apparet e lamia is uri, quae non legitur . αδίζειν.

12쪽

ra arim eo Mndum suspieo κεκμη- , qua forma Praeter epitos poetas usus est Thueydides 3 59. Derauidae glossa κεκμηκως κάμνων και Bemhardyannotat, observationem non magis probandam esse quam superiorem illam v -δη ur, κότες. Bectissime vero Suidas, modo recte intellegaturi ' ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ. Hesyctius ἀνατατος ἄτρωτος ἐκ χεφω ι 'λος Λυκαμηρ. M annus cum Me Ioco coniungit Hesyehit glossam αξλπος, et Aeschylum seripsisse cohici αδληpro ιον, ἀνουταπος Homeriam . Δ, 540 βλητος και αναπατος dixisse scimus, Aeschylum cur idem secisse credamus non assequor. ' Immo mirum videtur quod Homericae glossae unus auctor perhibeatur Aeschylus Hesychius autem Ioco allido praemittit ανους ἀξυνεσος Ela Seho Soph. ed. C. 674 et Suid scimus Aeactylum in Lyeurgo dixisse νους ἔχων Ηο si Hesychius memoravit, inter set νούτατος collocatum sui Itaque genuinameVehiani Ioel facies hae lueriti

Virum ipse perearit Hesychius an librarius, hie ut lemnque nec scimus nee scire resere

13쪽

ΜΕ--. Constanter sere librarii Μέμ- in Ἀγαμέμ- depra. ult imisim Agamemnonem norant, non norant Memnonem. Hinc ramalia huiua reliquiae et

Nam quod Hermannus istud σκευοκ Agamemnoni ci 284 inseruit, nullam uim datur probabilitatis specie. Berghius ora vin e Memnones assere amici et huius glossae ope duos versus ab Eust. Il. p. 1156, 18 et partim in Meta. BAL p. 445,

ΜΥΡΜΙΔOMI De verbis multorum imitatione celebratis Ur. 14 Herm. .

editores Iectorem ablegant ad Casauboni Athenaeum, Gaiaheri Adversaria, Valerinarii Callim. Porsoni edeam, alios, quibus Galeni quendam oeum addi iubenti Hune Galeni loeum dudum Gaiaher attulerat editorum erat ut ipsa asserrent veterum testimonia. Quae ego partim ab aliis prolata vidi, partim ipse inveni Meesunt. Aliua p. 494 B: καὶ ταυτα συζυπ' ἄλλων, ἀλλὰ τρις σαυτου περ κατὰ τον Θαυμάσιον is λον ἀλισχη Aristide voL 2 p. 17 ει - βουλει, το τού Mσπλου, ταν Ου - ἄλλων, ἀλλὰ τρυς αυτου περρις, α δρυ ἔς ἐν ἐκεινοις τοῖς λογοις, --κη. Dionysi mal de admir. vi Demosth. c. et vota p. 971 -- γὰρ υκε πορρω διθ ράμβων τινῶν Θέπηια DG σα lHάλλων, Γαλλαδ τοῖς αὐτῶν λογοι Humo ΛΘ α κατὰπὴν τραγμQαν, δαιμον τατε Πλατων ita librorum lacunas explevit Porsonus . Galenus vol. 5 p. 395 και τάχ' in υχ αλλων, ἀλλα το αυτῶν πτεροῖνάλισκόmΘα Philo Iud. vol. 2 p. 501 τοι σὰ ὐχ αλλιον, ἀλλα τοι αὐτῶν περῶ ἀλισκόμενα, νησιν ὁ τραγικος. Eust. II p. 632, 35 καὶ ταυτα συζυ αλλων, αλλα τοι αυτ 7 1 osi, τραγ ικως ειπιιν, ἁλισκόμενον πτεροῖς. Suidas . πάγας Sehos Aesch. g. 822 p. 509 ed. Dind. t καὶ

υ νηκε. Similiter alii locuti sunt, sortasse et ipsi Aeschyleorum verborum memores. Ἐγνόουν δειλαιος τοῖς ἐμαυτου πτερο Ἀλισκόρονος Gregorius Nyssenus Epist. 1 in Gallandi ibi Patrum vol. 6 p. 626 Q τοῖς ἐαυτου χωροῖς ἐαλιυς Procopius Gaa. Dis 62 in ali Class. Αue voL 44. 246 πο ακείοις πτεροῖς καὶ λογοι Auriem Aristid. voL 2 p. 624. τοῖς οικειοι γάρ, νησί sc Iulianus , πιερῶς κατὰ τὴν παροιμίαν βαλλόμΘm Theodoretus Hist. Eccl. 3, 4 voL 3 p. 921. τοι σοῖς ἀλύσκη, πτεροῖς μὰν υν - αν εἴποι ia, τέως et λόγοις Georg. Pachym. p. 194 d. Boisa. τοις ρικεια Δωσs πτεροῖς Seho Luciani p. 118. τρι ιδίοις κατα πην παροι auis Δωσαν πτεροῖς Meharias i l. p. 139. τοῖς εμοις, του λόγου, κατ ἐμου κέχρητα, πτερῶ ς Heliod 2, 33. Specimen hoo esto lestiarum, quibus ramentorum editores implicentur, si nolint periunctorie rem gereri posterum non amplius istius modi collectanea proferam, unde ad ipsos poetaminlaeos aut supplendos aut emendandos nullus redundet huetua.

14쪽

γαρ τα- -ρημένα μα τερ Ἀναι κώ- μονωτερος και ἀρχα-ερος Αὐαλχαλ vel Meuma ς' et ἀρχα-ατος sormari Potuit, non αρχέστατος. ine obeatus amL p. 8 Aeactylum, suspicatus est scripsisse ἀρχέστρατος Sed potest ἀρχέστατος derivaria substantivo risi leui habes βασιλευτερ- βασιλευτατος, κυντερος κυπατος ἀοιδ τερος Δεδ τατο Δαναότατος, Βαροτατος, alia hinumera Pro me τερος igitur inraim M. χστερος legendum est. Ita et arti grammaticae satis laetum erit et sententiae. Nam

quod nuper Lo ehiua seripsit Elem. Pathol. 1 p. 337, ubi coniecturam suam denuo commendat 'quia Penelopae aequalia se Cretum antiquissimum praedi ea rei potuiti sponte dilabitur, quoniam a A non est antiquus. Haec hactenus L eti utem adiretivorum in O terminatorum quorum συγκριτμὰ in ΕΣΤΕΡΟΣ et ΕΣΤΑΤΟΣ esserantur, indicem subierea exclusis iis quae dubitationem videantur admittere. αἰθριος aiso ρος Dionys P. 172. αιδα τατος Pind. OL 3, 42. κρατος:

15쪽

ο φησιν ψυχον. Sed duabus tu rebus ab vero aberram ridetur extrema verba, Θανόντων Hσιν ἀψη χιών, aut non temptanda erant aut aliter eorrigenda deinde νςντ- εἰσὶν olim in Θανόντων ἀσιν mutari Scribendum potius ii

Hesychii enim glossis εινας et νες nem eam vim tribuemus, ut si pro ις distum

fuisse statuamus. '. . .

Aese hyllis Ἀκτέων scripserat'. Non mea haec verba, sed clari uiusdam Phi-

16쪽

aliud novi quam auspicionem Elinsteit salis caute prolatam in Euri meeh. 337. Atia Ἀλκμέ- Attiei diu runt non aequitur inde ut Ἀκτέων dixerint nullus Ioeus extatian secunda huius nominis syllaba eorripiatur, ae verbis Euripides Ἀκτιάονος et tam DP,υτονοην δε- eertissime diphthongus tabilitur. Verta πονου πλο-sma magnu non intei mi; fortasse intelleget Soph. A 876 πονου γε inam καμ ις αμν πλέον.

Hemanno videtur dubitari non posse quin poeta dederit

Ossissioni ei luit, nisi fallor, semininum κρεμάσασα hoe facilius removebitur, modos hamus κρεματα δὲ τοξον. ustaliaua lamen κρε -τας τόξον legit eui si quid tribuendum est, κρεμιάσας τὸ τάξω tm Bothis licebit eorrigere. Aristot Poet. 22 p. 14584 23:

Quantium atamus, μναθεν η μα libri praebent hine sufficiet φήμαιν ἀεί ψυ

sviuentiam huius loci facile assequimur mortuos ipsos gaudii et doloris experi nec beneficio neque iniuria assietes sed tuentur dii mortuorum iura et contumeliam iis illatam puniunt. Ad verba poetae restituenda indices nostri fere nihil adiumenti praebent: s. 1 εἰ Θέλεις om AB de Vindobonensi non constat . s. 2 ρ si eae, D d ABVi . Potuerit haec sere Aeschylus aeribere:

ri lux F χαψαν ηα λυπεω Θα ς Θιτους. Vbi de tertio versu Hermannum secutus sum. Extrema verba πράσσει κότον non intellego. Iesendum suspicor κα τῶ Θ ob os liniacet πράσω τόκον. Sic και πράσσει mosis Botrach. 185. ' ωλόμναν πράσσουσα μη Aesch. Choeph. 3lo. ἀντίποινα παις ἐμιος πράξειν δοκων era. 476. Hesychius Brim ηαι διατριβαι, θωται. Alim'λος Φρυξιν Nixus hoc loco Berocius Aeschyli Phrysibus ascripsit versum sine poetae nomine ab usi. d.

17쪽

nespieit hunc vereum Aristides, cuius Ioeum et indieavit Betoria et eorrexit, valP. 388 αντε ι πως υτ πορρω ουτε, πρηνμον πέλαγος ωα Συ -καὶ Muriis, ποιη- αν εἴποι, ἐπιστροφα uimF- libri, Invenim Berghi dispulationem inmus. Bhen novi vol. 6 lase. l, qui editus est anno 1847 Aesesini indorsan editios unda prodiit Oxonii anno huius saeculi primo et quinquagesimo. Sed sortasse etiam longius licet progredi. Aristidis enirn Deo ad eo ut Aeactylum simispice dixisse χυφις τα μῶν καὶ Φρυγων πισUχτα Κίλιξ τε χώρα κώ Συρων ἐπιορ γαι. Quorum versuum priorem sine poetae nomine multi servamni, antiquissimus testis Straboat p. 572, Aeschyleum esse eoniecit Hermannus in Soph. ed. CIM,

Phrygibus petitum esse non improbabile videbituri iri, h . . m ii ii HXΟΣ ΣΙΑ. Hesychius: ἀνηκίδοτα ἄνευ ακιδος. Aur λος Ψυχοστασι- Io gam eorrexerunt viri docti ex Anecd. Ah. p. 402, 25 ἀντὶ aωτα ανευ ἀκίδος. Μihi olim ἀνακιδωτος seribendum videbatur duce Areadio p. 82, 24 ubi editur ἀναο δι mos quod eorrigendum e eodice Havniensi. Husdem lormae vestigium servavit Hesychius: Δίδωτον βέλος χω. .. σιδηρσυ η ρμον επὶ τ κατασκευB. Genuinam seripturam ὐ πιθωτον βέλος χωρk σιθηρ , monstrat accentus. Extrema verba, ορμον aro si enim Ieg. τῆς κατωχευης, quo spectent dis alex necd. Ah. p. 371, 24. Potuit tamen Aeschylus μηκίδωτοι dicere, sicut habes ἀνηρομος, resis , alia. G:. iii

Aeschylum dixisse testatur: F μὲν φαίνοντι δι- ίλλει πτερον

Verbum λαινα posse pro μώo suti dies multi contendunt; b certum exemplum huius abusus prolatum non vidi. mihi probat Soph. Ant. 1078 m γὰρ υ μωρα πον τριβη ἀνδρων Ραμων τοῖς sto a ς κωκυματα, ubi κωκυματα ace ativus est a νανε pendens. Vitiosum est quod in Eur. U. 1234 legimus Fi. P. . ii

Facili opera corrigas βαίνουσι, de quo cogitavit Κircthosfiua . Sed omnino extremam huius sabulam partem 41233 - 1359 non possum me impetrare ut genuinam existimem, tot miracula insunt et ineptiae ' itaque nolim ex his versibus dieendi

in In iis qua attulimiis verbis opponuntur ibi alμονες et moneontra tragieorum usum. Postea προσπτυξον habemus 1255 et 13as, ubi προσπτυξαι dieendum erat, item v ιμ- pro νυμνευε δέμας Ηλιωπας id M. Absurde dietum est illud, εο κη 'λεὶ νηφοισιν ιμ-oc πέρι 2594 similiter Militia ἀλλο rati ΦηΦοισι Φονον μητρος τέξω i. e. ἄλλων νη Ους Φερωσων τε δίκη ξω 1317. Et quia unquam μηνιν eo modo usurpavit quo factum videmus 26ν quia lauae βάλλειν - τενι 1344ὶ dictum rotat gaia intelleget quod 130 extat. μοψαν ἀνάγκης ερον το χρεω ' Mitto alia. Sed plane ineredibilia est illa ineptia qua reserti sunt versus 1303 - 15. leetra interrogat, si δ' ἔμ' 'Aπολλων, raro χρησμοὶ φονέα ἔδοσαν μητρὶ νενεο Θαι Vbi et ἔδοσαν miro dictum est et absurda videtur aenauque eam interrogatio Bospondent Dioscuri αμφοτέρους Orestem et Uectram μι - διαπιαισο ι ae mox iidem Dioseuri pergunt om x pr

18쪽

Ieges repeti. Denique in Aesctyli Ag so quod Hermannus reeepit, ἀγανα -- ελπίς, oniecturae debetur minim. probabili ἀγανα φαυσκ codex Medieeus, unde σαυν ας ἀναψγαίνεις es Franzius, alii alia. Restat locus de quo disputamus, in quo

Granii tim ratio suadere videtur ut περ μέγαττον ρυμα corrigamus, quod si non eessarium, certe legitimum est . In uripidis Alexandro Stob. Flor. 38 20 editur:

docet sententia, quam considerans olim Philol. voL4 p. 535 sq studui hune Ioeum vindieare Diripidi latus perquam similem habes sententiam in versibus notissimis,

Nee sugiet quemquam AeschyIi Sophoclis Euripidis nomina quotiens scriptorum neg--entia coniundantur Fortasse tamen probabilior datur ratio dubitationis nostrae

Electra olωτρα πεπανΘεν, πλην τι λελι πολιν Ἀρνἱων. Num igitur διεκναισΘη Sed audi Orestem: αἰτι γαλλαι ποναχαὶ μειζους η ς πατρι γαρον ἐκλείπειν mi στοναχ αἱ in hoc poeta non mirum est, sen tentia verborata huic rerum conditioni nullo modo consentanea. Nam reati ea imminebat alamitas quieum ollata sororis conditio felicissima videri debebati Haec in praesens sufficiant, quibus spurium esse dramatis exitum ostendam. De tempore uicisti versus debeahtur, iudicare non audeo nam metri elegantia eum verborum et sententiarum perversitate mire pugna nullo scriptore ex his CXXVII versibus usui patum quidquam inveni. . Verba ανδροῦν γαρ ἐστιν ἐναρετων τε καὶ σοφοῦν ὲν Q -κοτσι Di ΟΘυμοῦμαι Θεοχ Aesehylo tribuit

Plutarehuamor. p. 116 Fit Euripidea esse apiearemur etiam sine testimonio Stobaei Flor. 108 43 , qui pro iliorem offert ieetio eni. . ἀνδρῶν ταδ' ἐστὶν ἐνδ&- τε ad σοφων ,

Eustathius B p. 12s4, 24 ex Aeschylo profert πέπλους μελαγχιμους, quod Hermannus et alii ad Cho. 11 res arunt, ubi α ρεσεν λαγχῖμαις lenitur sed πεπλους μελαγχιμ- Euripides Phoen. 372 dixi Aeaehulandi versum ιν αγγέλου ναρ κρυπτος ρBoυται λορο qui propter Eusti vel potius Seho Il. O 207 auripidi ta huerunt, eundem poetam ditare poterunt verbia vela ιν τελει βεβωσι πείσομαι ex Schol. II K 56, item versu notissimo σφι τυραννοι των '-- ξ overis ita Theag. p. iacti. Reip. VIII p. 568 A. Stob. Flor. 48, 5. Si quandoatymologicum Gaissordi Wagneriis inspexerit, nitidum hunc inveniet versum Euripideum, ρο- καὶ Φαρκυνος obem ριον. Suppaditabo eidem loeum Nicephori in Synes. p. 404 A. or Εὐριπίδης συνετύτερος ων τ του Προπιδεεως ονορο, εἰς τον Mνον am Nimmum ιναργῶς λέγων

19쪽

eomponendae. stri enim Clementis hae praeheni, o et ' φορι - τε ἰσχυλος Brio Θω σεμνως σφοδρα φησιν Ζευς - α ρ'. Quod nune editur 'ri Μορμος Aur λος debetin Eusebio, qui Clementis locum' repetiit e fortasse hane ipsam eo ruptelam suo Marte emendare conatus es Patet disitari posse utrum Aese Ius Euphorionis filius dicatur an Aeschyli filius Euphorion. oe mihi probabilius videatur scribam igitur ' Ευφοριων ὁ τῶ A. λου, mutatione lacili, quoniam et tis a passim arathrariis permutantur. andem coniecturam agner Trag. GR Fragm. ed. Dido p. 634 olim secit, postea tacite repudiavit, cum mire ento futili usum se esse intellexisset, quod locis Pausaniae 2 24 4 et 8, 37 6 diluitur Photius Lex. p. 497, 14 σαλα φροντις ω ς Αι λος. biudicandam Aesctylo hanc esse glossam laeti concedes, si fontem annotationis adieris, An d. BAh. p. 450, 28 αγαλης μανία laηθεν hροντιέουσα. σαλη γαρ τὶ φροντίς. υτως Αἰσχυλος. Nec σαλα nec σαλη Αmehylus dixit, sed σαλὴς μανια id quod perspicue traditur in Etym. M. p. Si,

Eustathius II p. 48, 3 quod habet, α ισχυλος δέ πω, rem τον ἰατρον μαντινονομάζει, inter incertarum sabularum reliquias recepit Hermannus. Fortasse respieitur Suppl. 263 ἰατρομιαντις παις Ἀπολλωνος. Neglexerunt editores versum o συγγεν γὰρ κώ Θονειν --τας- 'i' lquem sine poeta nomine habet Aristoteles Rhet. 2, 10 p. 1388 Aeschyli esse mstantur Scholia huius loci a Neobario Parisiis a. 1539 edita sol. 37b28. Item neglexerunt duos Philonis locos, quos primus indicavit Staneidewinus Philol. OI 6 p. 60 et 6lo. Sed ipsa Aeschyli verri fortur ae iniquitas nobis denegavit, eum Philonis opus per Ameniacam versionem nobis innotuerit, quam Latine reddidit Auehe . Prior oeus hic est Philo Iud de provid. II p. 52 vol. p. 50 ed. Richter. si ut

Aesebius dieit, 'Io m ex sceleratorum genere eximit et ab initistis lex', oporteret contrarium esse illum ex iniustis non ita tamen res se habet. Se vide. hune in modum Aeschylea verba restituere temptavit: 'τον τοι Δια

Egregius est alter Ioeus, in quo ne duplex quidem versio spiritum AesctyIe eothvmi et maiestatem potuit extinguere. Alias ei tales,' inquit Philo . . p. 102 bol. 8 p. 88 ed. Richt. , estilentiae acuas ab hominibus reddideru, quod lenius Aesebius serie dicens, dira lues acuam moxiuiam Onacem in Populos circumferens crini let mortuorum cor ora se eliendo Schneide-inua hoc est trimetros:

20쪽

At fori in senariis, quanium scimus, neque Aeschylus usus est neque et rorum quisquam tragieorum insed unus Sehnei Win Gravius vero vitium est in tertio verauo qui trimetra tra6ei Iegibus turpiter insultat ne melius Aeschylo consuluit Setaeide inus, quam a quia tragico poetae hunc trimetrum vindicarit,

Reemis igitur si fere potuisse Λeschylum scribere opinabimur:

studui verbum de verbo exprimere minus anxie Philoni se astrinxit einatus, cuius hi sunt versus elegantissimi: - δεινος δὲ λoquo . . . γναλ πενην

Denique Aeschyleis fragmentis addendus erit Probi locus in Verg. G. 3, 34 p. 57, 22: Ahthonius ex Electria et οὐ nascitur, ut Milo scrφω tragicus sentit. In o rupto scitos, Vel quod P habet mitis, optime schneideWinus Aeschyli nomen agnovita librariis vitiose scitos scriptum. Σαύλου pro Λαχαου in Stob. E cI 2, 7, 10 p. 340 eodex V habet testemeerenio MLII voL2 p. 125.

Εἰ θειν ἔδρασας, δεινα κώ πψειν σε δει. Δίκας δ' ἐξέλαμψεν - φως. Cum hi versus non cohaereant, verba Δίκας δ' Ευλαμια Θειον ναος, utrum SophocIis sint an alius poetae, incertum est Nam ΣIO in OMON mutandum esse vidit Cohetus V. L. p. 9, ubi eandem Mesam adhibe -- adespoto in Stob. eL 1, 4, 2- p. 154 οσι δ' ἀνάγκη πολεμικωτάτη Θεος. Sane obui ἀνάγκη nihil est, sed Cobes eorrectione ineptia non tollitur: nam Θεια ἀνάγκη nec πο ιικυπάτη potest dici, quod Cobesus vult, neque quod libri habent πολεμωτάτη nisi addatur cui sit πολεμια. Itaque sine ulla mutatione legas, ασια ν ἀνάγκη πολε -τάτη Θεος. i. e. pietati maxime Gersatis necessitas Ieges nullas curans Euripidis esse hune versum mihi paene eertum videtur. In superiore loco ἴαντι unus habet Canterus, qui nescimus utrum libros sit seeutus an suum errorem licenter Stobae obtuIerit: nam Theophilus ad uiol. 2, 5 p. 258 labulae nomen omittit, in Schol. Dionys. Thr. p. 965, 28 ubi εἰ δεινὰ δέδρακας seriptum est ne poetae quidem nomen indieatur.