De tragicorum Graecorum fragmentis observationes criticae [microform]

21쪽

κέστρα σιδηρ πλευρα και καταγαῖ ν

Libri s. 2 ηλοησαι πλειγν praebent, ii in παιων Cusauhoni est correctio aradaei aequam probabilior Fortasse κατ λοησε πλεῖον legeriatum est, nisi mali κατηλοκισται duce Hesychio κατηλοκισται κατατέτριπτα Certe initium huius loci speetat Hesychius: κεστρι- σιδηραῖ, ubi interpretatio excidit. Ex eadem sabula derivata est glossa II sychii: αυρειον πομα - αιγειταυρου ποταμρη Σο κληις Τροιζῆνα πάρα καὶ κ νη Ῥοεσσα. Hae eorrupteIae ut certa medela sanari possent et ei Athenaei Ioeus III p. 122 Frτ δε αυρειον θωρ νομασεν - Σωνοκλ ἐν Αἰγει ἐν γα libri απο του περὶ Τροιζῆνα ποταμού Ταυρου, παρ ε καὶ κρηνη τις Υ σα καλει M. De verbis Sophocleis utrum Athenaeo an Hesychio nos addicamus, haud dissicilis est optio nam Athenaeus ita loquitur, ut unum αυρεια, adiectivum curasse videatur. Sed tuae Atticis, ignotum esse observavit Porsonus in Eur Heα392, non librorum uetoritate ductus, quae in his rebus nulla est, sed metri nixus indicio. Itaque αυρειον π a scribendum. Quae

verba si e trimetro derivata sunt, aut πωμα Ταυρειον - - aut αυρειον - - τωμα Sophocles scripserit. P, , ,

Versu primo ευνυλλοισιν egebatur Barnesi coniecturam εν ωλλοισιν confirma eodex Marcianus, qui s. 2 ἀλλα τῆς κείνης habet, tertio versu nihil salutis affert Hoe deversu quae prolatae sunt coniecturae non satis iaciunt Ceteris praestat quod Din- dorsus scripsit . κινεῖ τις αυρα κανααρυφιζει πτερον at ne hoc quidem verum puto. Fortasse legendum

AIXΜΑΛΩΤΙΔΕΣ Marpocr. v. ἀπομάττειν p.28, 3 και Σοφοκλῆς ἐν , γαλωτισι

Alterum versum non Sophoclis esse, cui editores omnes tribuunt, sed comte poetae,

22쪽

docent numeri Fortasse ipse erravit grammaticus, sicut manifesto erravit Eustathius m. p. ls38.13 τοξοποιεῖ γουν τα οφ G ρυοπάζων λέγει δέ που κω γνοκλῆς το τηρούνα του λώοντας κω φάγοντα τάς ο κ κώ τας κάνεις τεγειροντα. . Vbi

quae Sophoeli tribuuntur comoediam redolent Aristophanis esse eonieeit Brunexius. Contra librariorum culpa AesehyIo tribuitur comici poetae versus in Pollucis 7, 167:

Vtrumque versum ex Aeschyli Glauco Pontio desumptum esse conicit Hermannus, dummodo prior sit Aeschyli . Patet vero verba ' λουται - oreriρον', quae nune alienum iso a Decuparunt, post σωρον καὶ λουσΘαι collocanda esse: atque iam ne levissima quislam est ratio cur Aeschylo malimus versiculum tribuere quam comico poetae. um m o recte scripsit Behherus, αυτ Iibri.

quod ημῖν λιμος cum Leopardo ac unt, non probo: ημιλιγδος libri, ergo faciliore

δὲ και ἴχνη. Sic codex Λυδῆς pro λυδις scribendum esse vidit usurus, celera nemo editorum aut expediit aut addubitavit. Interpretationes duas proponit grammaticus, quarum priorem secutus videtur Ulendlius Lex. Soph. V. κερκις P. 952 αχνην κερκ2ος- idetur propter subtilitatem dixisse. Altera repetitur tetro sic Ieg. της Θαλαο σιας χνης. Non opus arbitror ut his interpretationibus immoremur ipsa verba νην Λυδῆς κερκιδος, quo diligentius expenderis, eo lacilius concedes nullis interpretandi machinis posse enodari. Ipsum Ἀνην quamquam grammaticus explicare studet, corruptum puto, idque eo maiore cum probabilitate statuere mihi videor, cum ipse Hesychius alios ἴχνη legisse prodat. In his variis scripturis χνην et ἴχνη Ialere suspico αχημα et ait χήν. Forma χη a usus est Eur. Iph. A. 1045, ubi ἰαχμμαμ libri praebent. Longe frequentius est radiat Hom. Aesin Eur Plat. , quam Atticam esse formam doeet Moeris p. 162 et idii Ἀττικως, χος ' Ἐλληνικῶς Κερκιδος λημα vel adimi eodem iure Sophocles dicere potuit quo dixit ἐπειγομένων sortMSe Ἀπεγες

aseulinum o ηχος omnibus dium, rarissimum est neutram το ηχος, quod in Thesauro Paris ex Iohanne Hala a sertur. Eodem usus est avetor holiamborum quos habet Pseudo calliast 1, 46 p. 534 ubi bis seribendum διδυμον pro διδυμωνὶ ὀργ ων χος Item Iohannes Damascenus hymn. Pentecos str. 6, 5:-ρωδες πυρωδηs est ἡχος ἐν Σιων τοῖς ἔμεσιν. Quo de loco Eustathius in Spicileg Bom. V p. 256 μολ- ιν ii τοτ πρὸ ων λημ' εας ηχος ἀντὶ octavus ii

23쪽

μένων eum Berghio leg. κερκιδος υμνοις, τοὐς υθοντας ψειρα Schol. Arimul. 541 t adde quod την τῆς κερκιδος φωνήν ex Sophoclis Tereo tommemorat Aristoteles Poet. - 16 p. 45, 36, et κερκιδος ἀοιδου μελέτας Εur in Meleagro P.

Verba ματην λακτω multas excitarunt coniecturas. Qui τὶ λακτα tuam syniserieeterum vix legitima vel f ματην λῶ vel 'crae ματην volebant, de metro solliciti neglexerunt sententiam: γ ματην κλυui nescio quid significet, ἡ πην κνιδ a seripturae vestigiis longius discedit. Praeterea miror hiatum pessimum is Minis uni displieuisse Gaissordo, qui υκ κουετε dicendum fuisse existimat. Probarem, dummodo trimetrum

esse hunc versum constaret. Sed haud raro tragicorum o tarum Ioeo sive a librariis sive a criticis qui trimetros flagitassent turpiter corrupto vidimus. Ita quae Philo Iud vol. 2 p. 44 ex Sophocle Proseri, Θ εος μοι εμος Med. αρχων, rarisit ζων δὲ Ουδ εις, -

suerunt qui in trimetrum cogerent tentaminibus inselieissimis. Suspicabar equidem Sophoclem scripsisse Zmὶς εμος αρχων, θνητῶν θ' συθείς, et ex hoc Ioco coniciebam Sophoclis esse anapaestos sine poetae nomine ab Arist lese Eth. Eud. p. 12 424 3 servatos, in quibus ipsa verba Ζευς ἐμοις a. tu is Intur. Postea vidi occupatam esse hanc coniecturam a Berghio Nanciscimur igitur hos versus Sophocleos: o γάρ τι νόθος τῶδ' μεθε Θην, . iiii αρι νοῶν δὲ παπηρ αυτος ἐμ Πη'Zευs lutos αρχων, Θ ores δ' oυθείς. In Euripidis Hippolyto velato haec verba extitisse viri docti opinantur:

αντι γὰρ π os πυρ αλλο μειζον ad δυσμαχώτερον ἔβλαστον αι γυναικες.

Debetur hie locus Stobaei Ior. 73, 23, ubi legitur: πιπιθης Ιχπωλυτε.

Ita Gaissordus edidit pro εκβλαστουμεν codieec et Vind. ἐκβλαστῶ at praebent hoc esse βλάροομεν nemo non videt. Stobaeo vel potius norilegio illo cui nos Stobaei nomen inscribimus fortasse Orionis est, ortasse alius scriptoris usus est Clemens Nex. Strom. VI p. 742, qui corrupta praebet Euripidis πει ba, ' ἀντὶ πυρος δε γὰρ auorris μειζον και θυσμαχώτερον βλάστον γυναικες '. Recte vero Stobaeus, modo aliter e sus dispeseas: α ι πυρος γαρ αλλο ν

Quae iam patet chori esse verba. Ja apponit ehor notam codex Vindobonensis tam in hoc loco quam in Acrisii versibus. Ibi verbum λακτι ineptissimum esse nemo negabit;

24쪽

requiritur enim an et amis est timorγ' Proinde facillima mutationes ' sese ossert nem. s. Anecd. BAh. p. 385, 13 αλυκτειρο υσφοραν ἀγαν τειν addit Suidas . Hesychius: ἀλυκτεῖν ' κλαίειν, λυπια ι, δυσφορειν Θορήειν addit E in Μ. p. 71, 8 . Seripturam Δυκτειν habet us Od. p. 1636, 29. Persecto αλα κτημαι ustis S ΗΟ-merus. ox πάντα pro παντα praebent A et Vind. quod si verum est, scribendum erit C 'at . i' l, ris Iu , ακουε HV vi μάτην ἀλυκτω', πάντα γάρ τοι

Stobaeus Flor. 1 19, 12 Σοφοκλέους Ἀκρισίου.

Ceterum non dubitarem einehi correctionem recipere, si rationem assequerer, Cur ῆλον in ηθιστον mutatum videretur. Quam rationem nemo non agnoscet in Eur. Erechth. p. Lycurg. c. Leocr. q. 00 ηδιον is βροτοῖσιν.

Si libri AB. τις vs omittit Vindob Alterum versum qui asser Clemens Mem Suom. VI p. 741 - ἴτην pro προτίαν praesis aeditur M. 1 4 θη ρ Θος τοῖς γνησιρις ισον Θένει, metro vitioso, certe parum probabili. Nam τοῖς σιὸις, si rhythmum spectes, oeabulum quattum syllabarum sere aequat versus autem qualis hic est 'i' σὲ τον βόλοις νυν- ποις δυσχειρι ν

25쪽

a tragica poesi alieni sunt, id quod docuit Porsonus in Euri Hem p. XXVI aqq. -- centiores critici passim neglexerunt Non credo Agathonem aeripsisse u νη το σῶμι ΓανειμένηJ J ἀργιαν, . o /Hubi νειμένη libri ignorant. Neque Euripides dixi in Phaethonte ti, Milo, di in

quae Euripidis esse verba neque Clemens lex Paed. III p. 260 neque alitis quisquam veterum prodidit Iu ur Andr. 44 edebatur

eum propter articulum του olim in suspicionem vocavi Philol. vol 44 556 sq. , postea didici, quod exherus non indicavit του ab Valchenario additum esse Por- sonus, λεβης τις maluit. Multi sunt alii loci qui cum olim huic regulae adversarentur, nunc sive e libris sive agitante sententia correcti sunt etiam ab iis qui maluerunt Euripidi Andr. 397 et Neophroni Stob. Flor. 20, 34 librorum sordes re

καὶ προς τί ταυτ δυρομαι μχνὶν ἐμ sit, quam ταυτα θυρομαι eum Porsono revocare Sed hoc addo, recte se habere versus qualis hic est, Θάρσος ὲ προς τὰς συμφορα ς μέγα Θένει, quia προς τας sere coalescit. Similiter habes ου τῆς βαρβάρου Soph. Ai. 1289. προς τους δυσσεβεις ed. C. 280. μισῶ o καὶ τὰς σωφρονας μὲν εν λογοις Euri Hipp. 413. κώτοις Θεσιν Eur El. 385 De Iph. A. 1470 olim proposuit Hermannus ταχΘιστά τοι τοῖς φιλτατοι ων lutina, quod ut salsum esse intellegatur, non opus est Euripidem inspici serri potest quod postea coniecit, τ Θιστά. εἰ τοι φίλτάτοις νουμεΘα Contra vitiosus est versus Soph. I. 282 εγω 'Gρωσ' η θυσμορος κατὰ στέγας, euius medelam alii reperient. Quod Leonidae tribuitur in Stob. Flor 120, 9: πασακη μεμυκοτων θευεται, miror nou Suspectum suisse Beroto Anal br. p. XV in burg 185l Dicit poeta de via quae ad inferos ducat:

Neque εκ neque μεμυκως aptum puto, atque Odec κηκμεμωκότων praebet temptabam κεκμηω γων θευεται Verum haec hactenus. In Sophocleo illo versu patet non τις sed τοῖς delendum esse. Emergit igitur haec scriptura, o ει νόεις τις γνησiοις πον MAE Vbi initium manifesto corruptum est, et pro γνησίοις ἴσον σθένει requiritur id quod solum rei consentaneum duco, ut nothus non inferior esse Iegitimis, γνησίων ο ησσον Θενειν dicatur Sententiae satis factum erit, si scribas

26쪽

Sed is alio dueit, itaque transpositis versibus restituerim

Versus alter legitima caesura caret, is λέων in fine prioris versus collocatum fuisse aegre, rediderim; itaque versus alter si potius scribendus erit λέων δραγαυν τε, Στυρ, θωρ, et video idem suasisse Grotium x p. 127 Priora quo modo emendanda sint incertissimum est, quoniam sedem eormptelae ignoramus Haud incommodum fuerit

Certe si Eur Med. 1185, διπλουν γὰρ ori 'μ' ἐπιστρατευετο Des duplici verbi ἐπαττρατευειν structura disputavit alia in ur Phoen. 292 Hesychius o quietτειος πρΘος δια το εκ in πανώλίσκεσΘαι ἔρωτα ' εὐτα γὰρ ἐσμραν γίγνm ἀνΘρωποις ἐραν' κώ- ἈχιλHως ἐρα-ῶς 'ομματοπελογχα φνμιν verbis κα- Ἀχιλλέως ερασται apparet alius Sophocles ramatis locum praecessisse, nimirum, quod iam Ellenditus vidit, verba ομμάτειος et Θος, quae sabuIarum incertarum reliquiis addenda sunt. De monstros illo ἀελμα παλογχα φησίν non attinet criticorum et non criticorum commenta recenseri Partem veri Vidit Casaubonus, qui ομροτων ἄπο λόχχαις φησίν scribendum conieci Recte illud quidem, nisi quod AOP iram in ΛΟΓΟΣ ΙΗΣΙ mutandum ira etrum trimetro aptum,

Audaciore metaphora in re simili utitur Lucretius 4, 1054 seu mulier toto iactans ecor ore amorem Consus elementa et et I in memoriam mihi revocant Euripidis Iph Τ. 539: Iet . Θωθος δ' ο τῆς Νηρῆθος ἔστι πως ri; OP. υκ εστιν αλλως λεκτρ' ἔγημ- υλίδα ΙΦ δόλια γαρ ως γέ φασιο -πονΘότες. Sic seriptum extremum versum editiones omnes exhibent: a irchhomo discimus ain Palatino codice non extare, et concedes insertam hanc particulam, librariorum et critieorum panaceam, nulla probabilitate commendari. Scribendum potius

, f., ΔΑΙΔΑΛΟΣ. Pollux , 117 τ συ ὐοδομου τέκτονας μηρος καλει , καὶ ὐχιτεκτωνειρητος παρὰ Πλάτωνι βιαι γαρ et ἐν τρα- κλεους Δωδάλ τεκτόναρχος Μασα . Nomen τεκτοναρχος hoe uno loco traditum non Potest Significare nisibo των τεκτο- αρχοντο ideoque Musae epitheton parum aptum videtur. Melius certe erit τεκτον προς- υσα h. e. quae tauquam τεκταινα εργάζετα , alque id ipsum a Polluce scriptum suspicor: propter praegressum ἀρχιτέκτων proclivis erat librariorum error. Hesychius τεκτο

27쪽

EPIΣ. Hesychius: ευ ο γαμιος Σο νον se ριδι ητο πιο η ολ im γάρ λέγου κατα αντιορασιν, ως ο αυτος εν Σκπρις χρητα 6 --ζειν. Omiuis υωρος quae proponuntur interpretatione quomodo locum habeant, nullo pacto potest intellegi, nisi correxeris ευωρος γαμου. Hoc alii Volebisnt esse λιγωρος, alii ραος et ama. Vtra rectior sit interpretatio, dubitari vix potest, cum ραῖος γάμου frequentissimum sit cs Piersonus in Moer. p. 426 . Eam ipsam ob causam ἡτα ρα. corriso quamquam γάμω ριος dixit Antonius Anth Pal. 7, 188. EPI I ΥΛΗ. Cum Euripideo is νιχον πνου Θέλγητρον, ἐπίκκχυρὴ νοσου Clemens Mex. Strom. VI p. 74l comparat verba Sophoclis si scripta:

Valchenarius, quem editores sequuntur, temptavit Ἀπελ γ' ἐκεινης' υπνος Στρος νόσου. Fortasse in κεινης verbum alet, unde accusativus Imo pendeat. Non contenderim Verum esse quod conieci, δεπε ε' κινεῖς υπνον ἰατρον νοσου Cui simile est 4ξ υπνου κινεῖν θέμιας ur Bacch. 690. f. . ΘΑΜΥΡΑΣ. ath. IV p. 175F του ε μοναυλον μνημονευε Σοφοκλῆς - συ ς' οἴχωκε γαρ κροτητα et κτιδων μέλη

Versu 2 templabam λυρα μοναυλοι Θ ρξ χαιρομεν τέως. Quae si Vera sit suspicio, huc reseras quod Suidas habet, τέως ἀντὶ τρη προ το - Σωνοκλῆς δε ἀντὶ si πρό

καὶ κλίνεταί γε κἀποπιρκρυται βότρυς' δείλη δὲ χῶσα τέμνεται βλαστουμένη

Primos versus quinque exhibui quemadmodum a viris doctis restituti sunt emendationibus certis in quibus unum est quod dubitationem admittat, λαμπρΞς ω s. 3, ubi λαβραδέω codex Ven. 47l, α βράσως Vat. 909. Versus sextus, ut nunc scribitur, non potest intellegi egregie Mei nekius γλυκαυεταί τε, quo reperto lubenter abicio quod ego temptaveram πεπαινεταί τε Quod Sequitur κἀποπερκρωτα βοτρυς, debet significare strescit u . Praepositionis viro quae vis sit in isto verbo, non assequor: fortasse κἀπιπερκωυται egendum. Difficillima vero sunt extrema nam βλαοπουμενος teste aret et hoc loco maturatae uvae indicandae sunt, non crescentes. Requirimus igitur vocabulum quod cum κλαστηριον et κλάστης Dominibus Ohaereat. Mox Prooπωρα καλως Scripserunt καλους πωρα e coniectura alchenarii. Sed καλως mihi iners

28쪽

videtur et fortasse a librario additum est ad Iacunam resarciendam Quodsi

statueris hanc suisse traditam Scripturam, τεμνετο βλάστου oπωρα κἀνακιρνατωπατον, facili per restituere licebit quod sevientiae salis faciat: A oti: δείλη δὲ πασα τεμνεται κλάστου χερι

m. dimo pro πα- restituit Meinatus Quid Βαισχυπτει significet, non assequor; et oniectura haec est editoris Lugd. ἐμωυπτει libri Haud difficile erat ἐπικτυπα

agnoscere.

MIMOI ath. II p. 86m των στραφηλων concharum μνημονri ει καὶ Σοφοκλῆς εν Καμικιοις πως ἀλίας στραβήλω τῆσθε, τεκνον, εἴ τινα δυναι in θ' ευρεῖν.Meinehius Exerci in Ath. Spee. 4. 10 4δε pro τῆσδε scribendum conicit genetivos pendere dicit a verbo quod in superioribus fuerit, nisi scripserit poeta στραβέλους τηδε, τέκνον, ει τινας - . Prosecto lubricum est iudicium de frustulis poematum compage divulsis; sed hoc loco poterimus fortasse probare integram esse Athenaei scripturam, quamvis nune nequeat intellegi. amiciorum argumentum mortem suisse Minois a Cocali filiabus interempti, vidit Brunchius. Schol Il. B, 145 Δαίδαλος uiri

sy Saepe indignatus sum importunam grammaticorum veterum et librariorum sedulitatem, qui laennas meum anomarte expiaverint interpolationibus foedissimis et quae vulnera sanare non possent, ea oblitaterarint. CLaur. Iph. . 630-632: Ἀώταιον ευχήν, ω ταλας, στις ποτ' εἶ, ευξω ' μακρα γαρ βαρβαρο ναίει Θονος. μὴν istειδη τυκχανεις 'Αργε ς ων, ἀλλ ων γε ματον, Ῥυδ ιγω L st φω χαριν. πολυν τε γαρ σοι κοσμον ινλωήταψω κτέ. Tres extremi versiis patiter laborant pro os μὴ aptius fuerit καὶ μὴν scriptum, certe o μην - οὐδ' ἐγω nemo iacile dixerit deinde, nequit intellegi πολυν κοσμον inepte gloriantis est, quod eo magis displicet, eum mortuum ampla dona nihil iuvent. Itaque suspicor in fonte nostrorum librorum initia horum versuum

αδικως uiat , am αδικον του ἔστ ιμον ο Ἀγλαια si δωματων ἐμου Φυ,ειγατηρ ἄνανδρος πολια παρΘενευεται τω του Διος δὲ λεγομένω Διοσκόρω ou ιστον. Quinque versuum exitus laboranti Nam a. ναδίκως non habet quicum iungi possit, nisi us 1 καὶ φονευ ψωκλυε, eum Badhamo seripseris similive medela loco succurreris. Verba ταδικον του ἔστ' ἐυόν obscurissima sunt vel potius inepta sententiam eam requirimus quam habemus in Sophocleis, δαπτει δὲ καὶ τα ἡνδικον. Euripides quibus verbis usus sit, dicere nequeo. Deinde δωματυον ἐριου τε admodum ieiunum est. ΠολιακαρΘενευεται nemo intellexit nemo intelleget sine dubio πολια interpolatoris est. Denique aut τω Διοσκορυ, aut τω του Διος λεγομέν ω κορω dicendum erat; quod nunc habemus τω του Διος λεγομένω Διοσαόρω, δε- surdum est Vides quid de his versibus statuendum sit remedia alii circumspiciant. 3.

29쪽

Diod. S. 4, 7 et Hygin sab. 44. Fortasse hanc fabulam spectat Libanius Deci uol. 3p. 64 ουχ ορατε τον Μυι δεινα πάσχοντα ἐπι τῆς me νῆς In hoc mytho cochleae memtionem facit Zenobius 4, 2 p. 112, 20 ο Μινως ουν διωκε Δαιθαλον και καθ' ἐκαρπην

Quae Cocali verba suerint unam de filiabus alIoquentis. Pergit enim Zenobius ελ-

haec annotat: παρα o Φερεκρατης et κεν in B D. τερυδ πο ad αποῖς τερΘρία μέντοι πνοὴ θια του omσΘία V. αποῖς τερθρι μεντοι ποη δια τρυ λη πισΘία σοφοκλης κ κενον εαφα Μ. Ocus Videtur Sumptus ex Cedalione, sed verba non extrico. Αpposui ipsissima Gaissordi verba, quae considerans nemo non intelleget virum clarissimum praeter morem suum neglegenter egisse et ea tradidisse, ut de codicum lectionibus dubitationis non nihil relictum sit. Interea videtur aucti e codicibus Ioel haec

scriptura emergere τερΘρεία - - του κενοσπουδία, παρα o τερθρευειν και τερΘρευομανος

κενον fui ρα φερεκρατη ἀγροις τερυία μέντοι ποη η πατΘία θια τρυ i ri mσΘία σοφοκλης κ . Iam γροῖς manifestum est cum Gaissordo in Ἀγρίοις mutandum esse, deinde quod Dindorsius agnovit Sophoclis verba esse τερθηρία πνοή. Pherecratem dixisse suspicor τερΘρε μενος κενον ἐράζει . De Verbo ρά εὐα disputavit Meinctius Com. 2 p. 557. ΝΑΥΠΛΙΟΣ Achilles at in Petavit Vranol. p. 122:ουτοι δ' φευρε τειχος Ἀργείων στρατω, σπαΘ QιΘμων κα μέτρων πήματαταξεις τε ταυτας υρανιά τε σηματα.

30쪽

Si testem Keilio Philol. ol. 14. 157 sq. codex Vaticanus 19l omisimus, ut par

erat, recentioris manus correcturas et supplementa Codex Laurentianus 28, 44 paucis in rebus discrepat habet enim Ἀ-Θριο δ αριΘμων, s κακειν ετευξε, 6 ο χιχ' ς στρατε, 9 φυλαξεις στιΘω, 10 πη ιαντηρσιν 11 στροφας τε καὶ e. Laurentianum codicem expressit Metorius, nisi quod A. 9 σημάν in dedit, quod sive calami sive operarum vitium omnes tenuerunt , Victorii exemplar sine ulla mutatione repetiit Petavius. Reeenliores eritici variis temptaminibus locum vexarunt, neque e magneri verbosa disputatione Soph. D. p. 329-332 librorum Ieclionem didiceris. Vt tollerem graviora vitia mihi non contigit. Vs 2 σπαθ μέν coci latae ei Grotius, παγρtων ὐιΘμων Salmasius. s. 3 post s. 8 transponi iussit caliger. s. 6 κά χαρσφ temptabam. M. Petra δειξε et ψm ε ortasse sedem uam mutarunt. S. λαξιν σΘλα σημαντημα ci. H. Keilius, ego ψάλαξι πιστὰ malim. S. 10 νεῶν τε πριμ αντηρσιν reStituerunt,

hoc eathius, illud Iomsieldus. ΠΟΙΜΕΝΕΣ Scholion Soph. Ai. 58 e odie Florentino G editum a Dindoctio

sententia perversa. Scribendum videtur ot γὰρ εὐος ουθὲν ἴδ' ακους onti ree τυχόν . Lexieon rhet post Phot. p. 674, 27 ποσάγγης α σαγγάθης και παρασάγγr Maαγγαρος eum φέρει οροσαγγαι μὲν οἱ σωματοφυλακες - αγγάνθαι δὲ ρι ποστελ 6Δενοι κ λουνται Σοφοκλῆς δὲ ν τοῖς Πριμε τι και υριπιθης ν Σκυριας παρασάγγας αυτ υς κεκλη- κασιν χρῆν δὲ λιν σακχάνθας γὰρ παρασάγγης μέτρον ἐστί. Quae hoc loco extat forma σαγγάδης sive σαπάνθης, nusquam alibi legi videtur e Plutarchi et grammaticorum consensu ἀστάνδης corrigendum arbitror Sophoclis verba ortasse erui possunt ex Hesychio, ubi vol. 2 p. 868 Iegitur: παρασαγγιλόγω οἱ IΠέρσαι τ υς ιαγγέλλοντας ρη τω λέγουσι. Mutila est haec glossa nec poterit probabiIiter restitui, sed corruptum lemma nihil videtur recondere nisi παρασάγγη λόγω. Quae Sophoclea esse suspicor verba certe o Ποιμε, Sophoclis plurimae Hesychii glossae repelitae sunt. . . ΣΚΥΡΙΟΙ. Stob. FIOr 59, 3 et χων ναυται τῶν ταλαι- ae βροτων,

supra p. not. 3 significavi: verissimum arbitror, quod Meinekius coniecit pro Θεων scribendum esse βροτων, quod ad s. 1 aberrarit. Ceterorum medeIa incerta; probabiliter tamen Meinehius: