De tragicorum Graecorum fragmentis observationes criticae [microform]

31쪽

Idem s. 4, ubi lar ροπῆα AB, ἐπιρροπῖσον ind. egregie eorrexit ἐπὶ raris ιν Demensitra huius nominis L erod. περὶ διχρονων in necd. xon vol. 3 p. 299, 10 p. 371 Lehrs. τ μιέντοι καρις και ριπίς et μὲν συνηΘεα ἐκτεμι, et δὲ των Ἀθηναι- ια- λεκτος συστέλλει Hoc est, ut recte interpretatur Lehrsius, καριδος et ριπιδος proprium est Atticorum, καρῖδος et ριπιθος iisdem non negatum. Vnde haud seio an legendurusit η δὲ τῶν ΑΘ ηναιων θιάλεκτος κώ -πέλλει De καρῖδος res notissima de ριπιδος hoc Sophoclis loco docemur. TΗΡΕΥΣ. Quos Stob. FIOr. 86, i servavit versus sic scribendos esse suspicor:

m. 1 εν νυλω Vulgo scribitur, ν ψυλον recte Berghius, cui favet Vindobonensis eo- dicis scriptura ἐν φυλων. s. 2 ματρος malim, quod ex uno B assertur, item s. 6praetulerim quod alii suaserunt ἀνάγκας. odem s. 6 σχ pro σχεν scripsi et ante ζυγον septem syllabarum lacunam indicavi commode εν αυλάις α oouus suppleveris. Ex eodem carmine, nisi allor, haec repetita sunt: ταν γὰρ ἀνυωπρη ζόαν ΣΤΡ.

Priores tres versus ex Sophoclis ere asser Stob. Flor. 98, 45 eos qui sequuntur sine sabulae nomine a Plutarcho Mor. p. 24 B appositos huc rettulit Ber ius metri ductus indicio. s. 1 ταν δ' ἀνυ που ζωαν libri, correxit Berg,ius. s. 6 εκτρεφει φροντὶς metri causa suasit ergkius, mihi ἐκτρέφει suspectum. - Denique eiusdem carminis haec habemus: συ χρή, et ' ἀνυωπων μέγαν ολβον ἀπο- Συ.

Ita enim locum scribendum existimo. Stropham servavi Porphyrius in Stob. FIor. 405, 57 θι κώι Σοφοκλης ν τισι φησίν ου - - ἀποβάλλει'. aerei esse Iocum vidit

32쪽

Berotus, ac sortasse ἔν uri ex is ηρει corruptum est. Antistrophe debetur Stobaeo FIor. 98, 46. s. ἰσα-ριος em libri, ἐσαμέριος τις Berghius. Quoniam de strophicis carminibus disputo, addere hoc Iubet, coniungendos videri Euripideae Andromedae Ioeos iu Sehol. Ar Thesm. 1018 et in Stob. Flor. 98, 46 servatos, hunc in modum:

εσται κατα συναλι ν η χρ πια Delenda sunt suam sequuntur, '- του χρείη ἔσται. θ λοηυται δὲ ταυτον recte d. Bom. δε μει και εν Τριχα λέμω χρηστα δέ PQνΘένδ αυΘις. Recte grammaticus Verum tamen non πνοα scribendum est, sed χρῆσται De hac et cognatis formis permira extant grammaticorum commenta. Formam χρη, quod

praesens vulgo dicitur, χρῆ scribendum suisse dicit Butimannus prachi 2 p. 329, s cuius ustathium Il. p. 75l, 58, qui χρη maticinatur a M opus est distinguendum fuisse putat. Imperfecti habemus Ormas χρην et εχρῆν. Breviorem formam qui κατά φαιρεσιν faciam esse dicunt, rem aeque incredibilem narrant atque Heraclides Eustathii d. p. 1647, 17, qui χρῆν et ἐχρῆν infinitivos esse UI verbi nasiae, illum legitimum, hunc praefixo E auctum. Futurum MONM ησεται contractum statuit Hermannus, cui suffragari videtur Obechius athol. Elem. Ol. 14.275. opiniones istae et suspiciones communi laborant vitio, quod singulas sormas explicare temptant, cognatas omittunt. Res autem sic se habet. Substantivum est χρη . id quod oeet accentus hoc si copularis cum Verbo εῖναι, prodibunt illae formae, quae grammaticos exercuerunt. Ergo coniunctiVus χρῆ ortu e Ur ῆ, χρει Mη, χρῆναι e χρηεῖναι rectius igitur ps ναι suerit , χρεών e nn ον sicut βασιλέως habes pro βασιλῆος dictum, νεως pro νηός , imperfectum ram e χρη it, futurum χρῆ- e χρὴ ἔσται. Atque ita, quod Henricus Iacobi mihi indicavit, iam Αhrensius Griech. FormenΙ. p. 245. cf. p. 124. Imperativus formari potest purae, cur non extet quivis videt. Vitiose formatum est is se , rarius illud quidem apud Atticos, Sed optimorum scriptorum usu probatum nimirum ipsa Graecorum gens originem formae oblita est et augmentum falso praefixit, ut in , G rsua; et aliis Ormis. Item analogiae repugnat insultivus πην, cuius Ormae fides uno nititur Ioeo ur Hec. 260: ποτερα το χρῆν σφ' επηγαὐάνθ ρ ποσφαγειν;

33쪽

Si libri et Eustathius 'in nisi allor Iegendum est oll. Here. F. 828 τα χρη- ἐξέσωζεν ita enim codex, το χρῆν coniectura est librarii, qui in margine annotatra. το χρῆν eum inepta annotatione grammatica . iii in Hecubae versu το pat praeserent; sed est quod obstet monosyllabum enim χρεών Reerunt epici poetae, de quibus cf. Naehius in Choeril. p. 1618q. e tragoedia certum huius mensurae exemplum nemo proseret ' . Vnum habeo quod addam sormam χρῆ-α sic enim scribendum, nil inconstantiam sectari voluerimus , qua forma Sophoclem Pherecratem Phrynichum Aristophanem usos esse scimus, ne commemorant quidem nostri grammatici, uti mannus Matthiae rilger l. contra habent illud quod pueri discunt, χρη M. Hoc χρ σε scire velim num satis certa munitum sit librorum ide; nam grammatica lex istam larinam respuit. Legimus in Herodot 7 8, 10 προειμlως παντα τινά μέων χρήσει παρειναι, ubi codex Arch. χρὴ συμπαρειναι, Dionysius autem de vi Demosth. 41 Vol. 6 p. 1086 προ μως luας παντας δε παρέιναι Plato Leg. VII p. 809B:

nam si meliores libri fortasse e χρ η σοι orta est certe indicativum necessarium duco. Interea expectemus quibus exemplis cum alii tum obeckius formam χρησει tueri possint me lateor Parum adhuc hanc rem attendisse.

ρυ χρή ποτ' ε πράσσοντος λβισαι τυχ ανδρος, πρὶν αυτ παντελως ori βιος διεκπερανθη κα τελε υτ σπ βιον. Iure βιος et βιον displicuit viris doctis, nec dubium quin librarii errorem ommiserint in exitu versuum requentissimum, quem v. c. deprehendimus in Stob. Flor. 54,9.

ει γυναιξ δ λευειν χρεων ' τρυναντιον δε δράσετ η δρασαι χρεών, 'x Nili quod p. 751, 5 dicit, το χρῆναι δὲ παρέμ-τον, o καὶ χρῆν μονοσυλλαβεως λέγεται παρα τε Ευριπιδη καὶ ο νοκλεῖ, do Sophocle allitur: s. eiusdem p. li 79, 37 et p. 164l7, 37. ' Spurius est versus Iph. T. 1486s αἰνω ' το γαρ χρεων σου τε καὶ Θεοῦ κρατεr. Ineptissimum illud quod ex Eur Temenidibus proser Stob. Flor. 124, 29:

Vbi versum tertium nemo iacile defenderit sententiae eonsentaneum uerit, το γαρ χρεων ου ἔστι ra χρεων ποιεῖν, quem Versum sine poetae nomine habet Plut Mor. p. 103 B.

34쪽

Fatium est quod plerique seripserunt M. πι- προ βιαν. Recte Bothius: υ προς βων tam ἶσον, --, deleto κακαν glossemate. Sed δώνην βια nemo dixerit lariasse διψῆν παν Sophoclea scripsi inito alios locos, in quibus sunt quos vitiosos esse non audeamiconfidenter affirmare, velut Soph. M. R i 28 limo' ia δυοῖν ερρωγεν, - ρον , καλαί, δεω ἀνδρι και γυ-- amri κακά, ubi malim τυμ auri κυρεῖ inua requenter in mediis versibus hoc vitium deprehendimus; saur. Here. F. 1101N. 'ου πρω κατῆλθον inris i 'Aδου παλιν ubi prius ti Ἀδου salsum puto, non alterum ἐντολαῖς probabilite Pierionua. Seserias Athenaei IX p. 402 B: DΘ' ατ ποιμὴν ἀξιοῖ νέμειν βοτοὶ τ' ἀσχέδωρος νεμο λενος καπρωζεται,

ubi ex Hir Hipp. 75 αξιοῖ φέρων βοτα corrigendum. Item suspectum quod in Aeseh. Pers. 25 habemus Περσι aua καὶ πολυ πλουτου λιμήν, - ἐν mi πλην κατέψ Θαρτα πολυς λβ . Suspicor καὶ μέγας πλουτα alaas eoIL E in or 1077D ι θῶμα πατρος κώ μψας πλου- του λινο- Sed redeamus ad Sophociis Tyndareum, ubi παντελως ήδη χρονος cum BlomsHdo seribendum videtur Si βίος et πόνος de sede certant in Eueni quodam versu, ero Lyr. p. 475. . Sentensia laci in memoriam revocat Soph. Trach. 946:

Vbi is πάσχειν, passivum verbi ευ ραν, osse toti est. At ΕΥΠΑΘΗ nihil est nisi ΕΥΠΛΟΗΙ, hoe est ευπλοη, aritequam felici cursu superiarii. Confusionis frequentissimae exempla attulit Ohetus V. L. p. 2sq. Adde Gregor. aE. OL 2 p. 181 C:

35쪽

Statim lupiet Uni delendum esse, quod irrepserit ex Aristophani loco. inestat eo ruptum με temptabam Θρει, sed gratum iaciet qui probabiliorem me am attulerit Quem sine sabulae nomine ristotelea B L 2, 23 p. 14004 1 excitat versum Sophocleum, Q Σιθηρι κα φορῶ. Ninqua Mitri V, , , in ii srecte huc rettulit Brunehius. Poterat annotari hune versum respici ab Eust up. 158, 24 κα ὶ et ollaιαζομένην Σιδηρον uintus inesni πνeuhel φορε πιλοικει ονομα. Certe non debebant neglegi Scholia Aristoti Rhet a Neobario odiis, ubi lati 474 16 hae prostant: α φησιν ὁ βιαζων προς mi Σιθ- ol δὲ μάχιμος iam' - κεχρημ

Hinc apparet vulgarem scripturam σαφῶς Σιδηρω salsam esse 'nisi quis ora NMIy aior vel simili verbo ortum putare maliti meque enim ore existimo qui Scholia

Ne s. 2 AB, εν ναικι Vind. amerus Eem Olim in καν γυναιξι incidisset, postea vidisse se ait ' facilius ac certius si restitui posse re γὰρ γωναιξιν - - ον in ἀθει στέγειν . Adeo mira sunt hominum quorundam ingenia. coniunctis D et συνsatile emergit genuinum ευ γυναι-u debe nr librariis qui propter ἐν vel σύν dativum

requirerent. Scribendum igitur ni mala lora στέγαν. r i

Mors omnium rerum extremum dicitur, medinum extremum nemo iacile dixerit. Nam levioribus morbis mors non medetur insanabili morbo non tam extremus quam unus vel optimus est medieus. Sic Aeschylus G Θάνατε παάν, μή μ' ἀτιμιάσης μολει μAσς γὰρ λ των ἀν κέστων κακων ἰατρός et Θανατον - μωστον lut των κολλων κακων. Itaque Sophoriem scripsisse eonteio ἀλκ εσθ' ὁ Θάνατος Φους ἰατρος me νύ Quae suspieio confrinatur eo quod tragici poetae forma Otain pro λο Θιος nunquam usi sunt. Nam QSoph. ed. C. 583 o Iibrorum vestigiis τὰ λείοι iam βιου revoeatum est; eorruptissimns versus Euripideus et 1597 'ο-- ο μέν 'ς λοΑΘ Ο ὐειται δόρυ nihil demonstrat bH il , i , i , ΦΙΝΕΥΣ. r. PInt. 635 εξωμεμάτωται κάὶ λελάμπρυνται κόρας Seholia deteriorum librorum quod huic versu adscribunt ἐκ πινέως Σαφοκλάως ὁ στίχης non movit eriticorum suspieionem. In eodie Veneto de versis 636 'A-ληπια armanos rυμενάα, τυχών hanc egimus annotationem: - τα re annστάτω ταύτα δε ἐκ το πικέως Mili κλεους λαβεν. Quae sine dubio vera est lectio, nam ipsa verba Ἀσκληπιῶ - τυχών, tragoediam spirant. At Dindorsius utitat utram unum an vos versus ab Sophorie Aristophanes sumpserit. Ista vero dubitatio earet certo undamento nam deterio in librorum scholia ut plerumque fide indignου sunt, ita hoc loco, ubi unius versus intervallum agitur, nullain vim habent. Scholi suo loco moti exemplum habes in An

36쪽

Lys. lial, ut versu quae a erihuntur, ολος ο ιαμβος Hymema ἐξ Ἐρεχθέως, reserenda sunt ad s. 1135 εις με λόγος mu δε γ' ι πιραινετα quem uripideum esse ex hoe Ioeo olligi poterat etiam sine testimonio grammatici a Bachmanno editi Αneed. voLI p. 191, 29. . Novioris Me liis viro doctissimos afrum deceptos esse facile potest demonstrari a Lucaeenturni rei exemplis osser Euripidis Meleager, euius dramatis prologum ridet Aristophanes illo λναλω ἀπω -εν' Ran. lao sqq.:

Vbi Sebolia: οἰνὰς ris ἐκ γῆς Irri, in Μελεαγρου arm ἱκανα τῆς ἀρχῆς si δε αρχὴ

του δραματος Καλυδων μὲν ηδ γαι Πελοπ- Θωκ'. o δὲ uino, τῶ στίχου κίλαν Ἀρτέμδι' riis ema verba magnas immitates pararunt eriticia Metrum est tuere temptantibus itaque miliae , ni iurae mutae sunt. - εμεν Ἐνοδέ, o larum παμεν Ἀρτέμὰ inu cis μέρει Ἀρτεροθι, - καΘωσιιιπέ μοι, - τψεν Ἀμτερον, iat. omnia ista pericula-dilabunturi a consideraris Verba ora λεαον κτὲ ab antiquioribus libris abesse suspeeta vel . adeo sae poterant, quod male collo insunt. Habemus igiIur αὐτοσχεδ- μα nescisi uiua grammatici, qui sententiam Euripiadestrum verhorum veIIet indieare et sal imu supplementum alterius versus nobis negatumsessi secum scientea reserre noluerint, relatur ignorarint.., Pollux 7, 193 το δὲ των Memλον ἐργαστήριον ain λεῖ. εἰ καυσυ οἱ κω vetavitium o MM M a me υμενον εν Σαωκλέους νει βλάψαρα κέκλητα, ως καπήλεια Verbis tus καπήλείου ραι, quae inest comparatio non potest Sophocli tribui sine imemiae crimine; itaque non dubito quin ista comita poetae debeantur lusui, id quod Pollux ipse verbo τ κωμωδ ριενον quodammodo indiea Sophocles quid dixisse videatur, sag ciores velim exquiranti ΦΡΥΓΕΣ Stob. Flor. 8, 5 τοῖς πενεῖς γὰρ καροῖ συς, ω παῖ, φιλει Ἀρης ἐναρειν οἱ δὲ τῆ μυσπι Θρασέες

Parum aptum est extremum Verbum λογρύπα Quid requiratur docet Sophoeteum illud, -εῖ δὲ πολε uin ἄνδρα ἀγρευειν νέους Itaque Philol. 2 p. 64 suspicatus sum ληιζεται seribendum esse ex Sehol. ILR833, ubi de Θισήνωρ Martis epitheto sine poetae, nomine apponuntur verba Ἀ- γὰρ συδέν των καλων ληιζεται'. MupuIati mihi sunt Selineidewinus in Soph. PUL 435 et Dindorsius in Aeschyli edi see. p. 269. Sed nuper SehueideWinua formai ληίζομαι Atticia abiudicavit, qui ληζομαι dixerint, et μαίωται Sophoeli restitui iussit auctore Coningio uo Epis erit ad Th. Galalardum,

Oxon. 1852 p. 5 . Elandem conieeturam a. 85 per litteras mecum communicavit C. Keilius quφndam praeceptor meus, nune amicus. Nec dubito quin elegantissimum

37쪽

ratiores s. emoνθη exhibent, quod ex alia editione in aliam tranni neque mitIe rum suspicionem movisse videtur, quamvis ineptum siti, Hariungius ex isto σπονδὴ sabulam indagavit, cui allatos versus insereret. Quod MLhero teste eodex hahetor δη ne ipsum quidem intellego; scribendum videtur mutatione saeillima ' , που

Clemens Alex. Strom. II p. 494ν re οὐ mi τραγωδια is του Ἀδου γράφει

Sophocleos esse hos verius docet Plutarior. p. 61 F, qui Meundin et tertium attuliti magnerus hune loeum Aleestidi adscribit, cuius nominis drama ab Sophocle compositum esse nemo veterum tradidit, ae diserto testimonio negat auctor argumenti Euri Λlc. παρ συδετέρω κειται et μυθοποιία Gravior illa est neglegentia, quod Brunaio auetore versum primum sic plerique scribunt 3 ' προς δ' ἀον isti δαιριο , i i verbis ς ερυrra simpliciter abiectis. Certe hoe Ioeo debebat agnam librorum seripturam indicare, quam locis innumeri ab eo neglectam esse mirabitur qui p. X legerit. Sed de illo προς δ' ἀον ἡξεις δαίμενα quid dicamus Facile, opinor Brunaio inscientiam ignoseemus, aegre licentiam, qua damnari quae nesciret emmdarer nostra aetate et cautiores expectaris erilleos et metricae artis peritiores Canonem quem dicimus Porsonianum impugnare studuit magnerus Poeti Trag. Fragm. voL3 p. 190M., sed ita rem egit ut a Porsoni mente longe aberrare Qui a Porson praelationem Hecubae saepius et attentius legerit, ortasse μετανοη-. Sed periustremus locosuilli non adversantes Euripidis Antiopa haec asser Clemens Alex. Stro I p. 418r

Laesum esse metrum concedemus, si quis ex his verbis probabilem sententiam elicuerit nunc ante κομωντα aliquot verba exeidisse suspicamuri auripides ἐν γνοῖ ap. Schol. Ar PIut 52l dixisse fertur πολλοι παρῆσαν, ἀλλ' ἄπιστοι Θετταλοί Felici eas idem versus in Schol. Euri Phoen. 408 servatus est, ubi ἄπιστα Θεσσαλοῖ:extat, quamquam etiam hic απιστοι codex Augustanus ebriora Θεσσαλῶν seripsit Η-sterhusius, qui Porsonianae legis nullam habuit notitiam. In Pirithool iripidis haeeseruntur Greg. Cor. in Rhetti Gr. Vol. 4. 1Jl2 has γὰρ' ἔλει μητρὶ κεδνῆ προς λυος Indieabo magnero lacillimam quam desiderabat medelam scribendum κεδνον ις λέχοo quod oeeupatum video a Coningtono: nam πρός et εἰς Ioeis innumeris permutantur,

Nimirum praecedentia Σοφοκλῆς litteram finalem repetiverunt librarii. In Soph. ed. C. s libri fluetuant inter ως σαφ' alaaσa et e strinασαι mihi hoc quod Laurentianus habet, praeferendum videtur. Da spiritu nemo sollieita erit qui legerit doctissimam disputationem C. Eoilii Sehest epigraph. p. 7 11. ''

38쪽

ae vos ne aptuni quidem huic loco εἰς necessarium. Euripides in Telapho dixisse

inum hos erat uui Aristophani Ach. 440 hune ellexisse paululum a tragici

vectis nemo nurabitur itaque non opus erit ut ad coniecturam coniugiamus. De M. Aeh. 540 ψει ς in χρην, αλλα τί θρην ειπατε, qui versus item e Telepho derivatus esse dicitur, non audeo iudicare vili immunem non crediderim. ι ποτε τωτου eum. Eurip. Phaeth in Stob. Hor. 93, 2 pessimi libri B est lectio, eteri τουτο praebent, Arsenius p. 461, 22 τουδε Euripides p. Stob. Flor. 73, 1:. aera γένοιτο α ια τοιουτ ἐν militi,dior αν λόγος δειξων. Vitiosam esse prioris versus elausulam, docet Munno sorma a tragicis poetis aliena; itaque τοιουτον γραφῆ corrigendum arbitror. Astydamanti hic.tribuitur versus in Stob. Hor. 86, 3 εν αδρα τουτων ἐστὶν mi in δυσχερές. Ita nimirum A in mari et B sed eodex Vindobonensis et alii libri hane ostendunt eorruptelam ' Ἀ- των μυ- - αν 'ενα . mi is inuo agnovit Porsonus ceterorum medela est incertissima is ' κατον πειν ωρ is εστι in si ci Conington. In

θεὶς δὲ - μα Θελ σης τῆς τυχης. Non cohaerent hi versus: Chaeremonia prior est, alter poetae comici Lycophron in Menedemo teste Ath. p. 42o dixit: ἐγω μὲν κών, ως παπι, στρ ri . Istud vero Mama quantopere veteris tragoediae severitatis exuerit, patebit ex iis

Restat Astydamantia versus Alia XI p. 496 , cuius me Iam non habeo, ρέοντα θωθεάμων τοὶ ais αἰ ἀργυραην, δυο δὲ χροῶ, - τ δ ετ ον 2 γασος. Sed reflectamus oculos ad Sophocleum versum. Non desuerunt qui illud μ ἔρωτα expedire luderent: ως ἀρηροτα debebat ἀραροτα Proposuit rotius, ς ε μενον R. Motetius, EI τατον Bothius. Quarum coniecturarum ultimam non probo, Ceteras ne intellego quidem. Nec repperi equidem certam medelam temptavi προς θ' οῖον ῆξεις δαίμον, ἐξερω ταχα

Eadem sere Suidas . λυσανιας , Sicut Aristophanes lusu etymologico Λυσανιας nomen propritim de eo dixit ος λυε την ανιαν, ita Sophocles me ανιας usurpavit et quae cum eo coniuncta sun Similiter tragicus poeta nescio quis sortasse Aeschylus dixit λαειὸν ἀριστον-ον ἐν λαχη κράτος teste Athenaeo X p. 457 B. mine νικομαχα in inofa o mutandum suspicor: ικομαχος

39쪽

enim notissimum est nomen Νικομαχα sive Νικομαχης Ma nori. Vera alter quod Bentleius suasit κατ Ἀτρειδαν, non nullorum assensum tulit, equidem quid si non video Sophocles ut νικομαχος et παυσανίας, item πριιδης appellativo dixerit o signiscatu quo ατρεστος dieitur. Eodem plane modo ἀτρέα δῆμον usurpavit Euphorion in Μeinehit nai Alex. p. 126. Iam vero νοστον non potest Esse non inspectum: nam reditus vix potest aut inoluαχος dici aut πείθης. A videtur νωτον αγα τον Suidae deberi Seholiorum editio Aldina ανους αγατ habet, de codiethua nihil annotatur. Probabilius νοτος in αυτος mutato eripseris: αευς αυτος ποι τον--μαχ'

Quae si de homine Sophocles dixit, ut dixisse videtur, aptissime andronymicis trinusum esse intelleges.

Μerito καλων araspieiones movit, quamquam probabilem medelam allatam non vidimus: sententiae conveniet πολλων πονιυ δε Sed quid est 6 καλως τιμω asiae Labores subeundi sunt non ei qui καλως τιμαται sed ei qui gloriam quaerit ho sere diei debuisse manifestum est ex versu altero. Ilaque scribendum suspicor του καλῶ τι μω uisite. Participio μωμενος in trimetro usus est Sophocles Trach. 1136 ἡμαρτε 'χμπια μωμένη vhi ινωμένη libri . s. Helladius in Phot Bib p. 53 a 4. Postquam in 1 asii mala coniunctum est, librario non mirum est καλον in καλῶς mutasse Litteris autem salso vel opulatis vel distractis longe plurimas deberi eorruptela nemo ignorat. In Euri Cressis ex Apollon de adv. p. 5l4 9 editur: ἐγω χαριν σν παιδας ου κατακτενῶ , Qui prior Behhero hunc locum protulit astius in Greg. Cor. p. 32, χωλέ- 'Pro παιδα ρυ praebet, recte pinor, modo interrogationem restituas r

Mitur enim de Aeropa et Verba sunt Nauplia Theognostina P. 1 19: φω, βασιλευ, viro πολλων σε περι κυκλε νυ νορ μενον, κα τ ἀχάριστον δὲ διττομενος - προξενον os βαψειας αγαν te πραχΘέν τον κίνδ/ον ἐκτρίβομα Quid ait, διττομενος nemo non intelleget. Ibidem paulo post δωρεαῖς άθραις και βασιλικωτα,αις in δ α και -

0 γὰρ γαλισθs eodem modo quo δὲ διττόμενος satiandum est, littera nulla mutata. Areadius p. 27, 23 τα ει ΤΗΣ παρα τὸ ετο και ἔργον ξυνεται stram τροπῆς, κλεπτο rus ναξισυργης. Nihil est κλεπτουργής facilis medela, και λεπτουργης Scholia Hesiodi Theog 138 χλωρὸν δέος interpretantur τὸ χλαρὸν χωον . corrigas τὸ ' ροπριον Vitiose

40쪽

soritiatum est quod in Sestiam Arat. 636 extat, is τῆς ἀστροέσεως noli dubitare quin τῆς - - istis .eribendum sit. Geminum vilium habes in Pholii Lex. p. 437, 18:-μάνωρ me inis D. s. mino παμην ἀνδρων. otistrosum est quod in Phot Lex. p. 656, 14 editur Pi ραας διον - ον. Quae ex Schol. Od. γ, 17 saeillime curabuntur: υρα νησίλον lauκρόν. Et omάντορον Pho p. 341,2 in o ut 6ρον mulandum esse docet interpretatio τον πιπηνοτα uo a G. Di Chrys. 1, 76: ρ ης π τῆς

τ σεσ Δ Ihidem p. 52h: ἐνταχα Καμπανευς - χει Miam', corruptum ex DΘα Καπανευς περιτταελκ ἐφλάχ' Sed iam audio exprobrantes hane exemplorum silvam, quorum pleraque ex vilissimis deprompta sint scriptorinus ad

illustrandam rem salis notam. Verum tamen exemplis ubique distendum est scriptores consulto eos delegi, in quibus non verendum esset ne nigaris lectio aeriores haberet defensores, ac sequiores scriptores etiam hane nobis praestant utilitatem, quod in iis emendandis mane seimur usum quendam artis criticae et exercitationem multiplicem. Quantia autem erroribus obnoxius sit qui tritos librariorem errores non meminerit, disci potest ex Heliconia Iliade, quam ante aliquot annos philologus quidam ill strissimus e odice Romano produxit, ubi haec leguntur: η δὲ δοκα- ἀρχαία 'Iλιας,λπο-Rη ἀπ ἐλικῶνος, πρωίμών χει τουτ minas Misis κα Ἀπολλιον κλυτο ξον. Edito pro αρδελικωνος primum an Ελικωνος, postea m. Em inoe, seribendum duxit, et operose demonstrare conatus est, eur tandem Heliconia dies fuerit Bias. Nos par est librariis gratiam habere, qui corruptelam noluerint importuna eorreelion Oblinere.

Scribendum esse λεγομένην δε Ἀπελλικωνος, dixi in Sehneide in Philol. Ol. 6 p. 563. Genetivi sorma tum aliorum 'nominum similitudine munitur tum Plutaretii laco, Sull.

Osores Vlixis si fuerunt impii, hoe ainen loco de impietate eorum non agitur. Ergo

pro δυσσεβεις corrigendum erit θυσμιενεῖς Saepissime tragico Poetas in Domine ineu

quaerere, docet Elmsteius in Euri Baech. 508. Neque ab hoc neque ab Euripidearum reliquiaruin editoribus annotatus est locus armilis L. L. 7, 2 vud Ennium Andromaehas nomen Mi indidit, recte indidit', item 'cria myter Parim Pastores nunc Alexa n in oeant'. imitari dia muli Eu idem et Onere τυμον, est usus; nam Euripides quod Graeca Posuit, τυμ sunt a Portia ille ait ideo nomen additum Andromachae, quod ἀνδρὶ ριι ετ