장음표시 사용
121쪽
WE NAE R I s. FIpse Amor puer Diones
Rure natus dicitur. Hunc ager, quum parturiret Illa, suscevit sinus Ipse florum delicatis Educavit osculis. Cras amet, qui numquam amavit 3 Quique amaVit, in amet. Ecce iam super genistas Explicant tauri latus ;Subter umbras cum maritia Ecce balantum gregem. Quisque coetus continetui Coniugali foedere.
Diva iussit alites. Iam loquaces ore rauco sta- cycni perstrepunt. sonat Terei puella Inter umbram popuIi; Ut putes motus amoris ore dici musico, di neges queri sororem De marito barbam. Illa cantat, nec tacemus Imque Phoebus respicit, Quando feci quod nelidon. N tacere desinam, Perdetem uiam tacendo, Quando ver venit novum. Sic Amyclas, quum tacerent sperdidit silentium. Cras amet, qui numquam amavit Quique amarit, cras meri
122쪽
Ad Pag. 9α Versu Spargis humentes aqvies. Post haec verba, decem versiculos abstulit elegantissimus SA, A Wo. Sed ne iacturam sibi putentasse factam eruditi, hic eos reiicere visum est. Hicunt igitur et
Et micant lacrymae trementes De caduco pondere. Gutta praeceps orbe parvo Sustinet casus suos. In pudorem florulentae Prodierunt purpurae.
Humor ille quem serenis Astra rorant noctibus, Μane Virgines papillas Solvet numenti peplo. E enim duetiis est interpres ingeniosus ut versus Istos resecaret, quod multa in eo carmine confusa
sunt, a suo loco vina, neque etiam eo loci, nec alibi illa conveniant.
123쪽
127쪽
129쪽
A savs Tibullus Romae, ut creditus, natus sa inicio Iania Cossi qui annus tuuri Nasonis Κε natalibus insignis sui : nam uterque Consilicum ad liberandum inutum pud utinam mitter xur fugato Aotonio, sopisus est Parentes habuit ex maesti ordine . hellavi pace satis illustres. Is autem 'ribusus, suo inpenio licis, infresia forma scis3 et, nobiliores eximi civitatis sibi concibavit cinquorum mahmo uitiessala Corvinus , qui mira viligentia Massiduis ossiciis politam Tibullum sevit, itaque sui studiosum vocat eum Tibullus, insigni mine laudes eiusdem, ac virtvt- celebraVit. N que illud ignoratur, sum iu ejusdemmessata combratu in provinciam Phaeaciun perseret, in adversam cum valetudinean incidisse; ex quo tali cumine Gdem suam, atque fortunam Vesuit post pris commen, dari: Hic iacet immiti consumi plus mort Tibullus, mariam terra, dum sequiturque mari. Horatium quoque Flaccum, macrum Poetam, qui de herbis libros conscrips1t, familiariter dilexit; AEu upluutatur, ut retias castris,i militia, ad -ores,in Venere redeat. Albius enim Tibullus is
130쪽
amoribus e deliciis, ut apparet, paulo proclivioe fuit, ut qui Μarathum, & Cerinthum pueros, ramo affectu dilexerit, sicut Deliam , Sulpiciam Neaeram, & Nemesim de cuius forma, moribus frequem in verem libris mentio est, unde illini
Ussit amatorem Nemesis lasciva Tibullum, In tota iuvit quem nihil esse domo. Sed, L. Apuleius, quo loco de amoribus disserit apud Claudium Maximum Proconsulem, fictum De vae nomen . POEta Tibullo refert , Etam Plaucia vocaretur. Quin etiam Flaccus liber illum hortatur amicitiae nomine, ut sorti animo, constanti, immitis Glyςerae fastum, ε inolentiam perserat, tum morum exempla distat, quanta sit in amor varie- a. In scribendo autem carmine Cassio Parmenii eundem praeponit, quo loc' suorum sermonum jud, em smix bonaque animi εγc'rporis illi adscribit. Albi nostiorum sermonum iudide ludex, Non tu corpus eras sine pectore Dii tibi formam, vii tibi dividitas dederage, artemque fruendi. Quid vovitat dulci nutricula malus alumno, Quam sapere, ectari possit, quae sentiat, doces
Gratia, fama, Valetudo, contingat abundὸ, Et mundus victus non deficiente crumena
Is vero Tibullus in carmine admessalam copiosὀ stendit, parum sibi licere in otio versari, quod ipsa torturueriniquitas rumium illi obfuisset, ad satis alli opes florerent, conaitione eriporum saeum, u .a paupertatem redigeretur. Cui suerant flavi vitantes ordine laici, Horrea faecundis indeficientia mensiss Cuique pecus denso pascebant agmine colles, Et domino satis,' nimium serique lupoque t Nune desiderium mperest.