장음표시 사용
131쪽
χGUI: ... a rerum mirabilium Scribendarum ratione alienum esse videntur nam res mirabiles explicatae iam non mirabiles videntur. Veri autem similius est, de qua re me admonuit 'V. Selim id, verbis οἰκουμέυας προς απάet' V significatum esse non in uno loco eas sitas esse quasi fixas Sed moveri; quo fit, ut etiam v0X Iop iure apposita eSSe Videntur. Quo autem iure Burgh dixerit Senecam fortasse Sotione usum k 158. esse, compluribus locis nomine allato et verbis , luctores novos habeo significato, non intellego. nam iutictores novos Gerche: bonos) lαι-beo iam III 25, 5 scriptum est, de his autem rebus 7-9 commemoratur et lib0llum Florentinum re vera Sotionis non eSSe no
I) cum καλάθους mutare non liceat, haud scio an Strabonis nariationem
132쪽
g 160. καλάθους autem corrigenti καλάμους scribere non licet, cum litterae θ et μ simil0s non sint et, vocem raram καλάθους pro usitato καλάμους quod scriberet, nemo habuisse videntur.
Sed qui d0 Strabonis seditionu virorum S iubentiees et Tet se huc lis disputavit Heideib. Jahrbb. d. Lit. II 15 p. 289 sqq.
1809 , Calaminas et Saliares confundens verbo καλάθ, ους rationem inesse negavit. idem Sotionem opusculum Florentinum scripsissu et fragmenta apud Photium servata esse putavit δ).
Simili modo Rutilio psius ad Sen. n. q. III 25, 6 p. 193,
181 1), cum Dalec Ampius Calaminas in insula Τάλαι fuisse putasset, καλάμους Strabonem scripsisse contendit, Theophrastum autem d0 Lydiau lacu Xantho auctoro tradidisse. B e r ii h a r d y autem 40 L0b0dhii Aglaophamo disserens Jahrbb. f. Wissensoli. Kritili, h8gg. v. d. Societat f. Wiss. Kr. gia Berlin 1830, 1 Mai nr0. 85, 673ὶ καλάμους χορεύουzας in Germanicam linguam ita transtulit: ,irrende Linsen . - qui rem non explicavit hac sententia sed obscuram roddidit. R0cto G r 0 s k ii r il Strab. II p. 624, 6) emendati0nsem illam falsam esse edocuit. sed ipse quoque ita fere dicit: , eine flen Nympheu hellige Inset Calumina in Lydien bei Sotion im Photius λ). inelehe Stelle Plinius copieri sit . - quam sententiam a. Germanica lingua alienissimam conscribens Mullorum videtur secutus esse FH . IV p. 436 ad Isig. fr. Sin, qui non solum apud Strabonem καλάμους scribi voluit sed etiam Καλαμόυη loco verborum Τάλα l tu apud PF. 43 - Plin. n. h. II 209.
Qui a vero maxime aberra SSe videtur. dum reS non Congruunt, oisi vi adhibita nomina congruentia redduntur. ObScuriora reddun-tUr eo modo, quae non per Spiclin e88e apparet, et coniunguntur, iustu dissurru manifestum est. Plinium autem Sotione personato non eSSe HSum constat, ciun nulla re cum PF. 43 consentiat. recte autem monuit Gi ostiurn dissentire Strabonem a Sotione personato et Dianae nomen neglegere non licere. re vera Strabo eandem rem videtur significare, variis modis ab auctoribus antiquioribus enarratam
ut modo huic modo illo loco ascriptam.' 161. Qui praeterea similia tradiderunt, nympharum tantum Stagnum significaverunt. sunt autem hi: Plin. n. h. II 209. . . . Mithridatico bello salus δ). sinit et in Nymphaeo furnae o. iii
cum Ταλας λacus coniungere non listent et existimandum sit de Dianae fano a nullo alio traditum esse, et in eius lacu Calaminas fuisse.
133쪽
s duo S u i i se res dictae, quoniam in symphoniue cantu ad ictus modulantium fedum moventur. M. Cap. IX 928. in Lydia nymphumum insidus dici quas etiam recentior adserentius Curro se vidisse testatur, quae in medium stagnum re continenti procedentes euntu tibiarum frimo in cire dum motae, dehinc ad littora rever
Plinium Varrone usum esse etiam hoc Martiani Capellae testi-m0nio demonstrari videtur. Varronis enim aliud testimonium exstat, unde, quod eum Martiani Capellae non consentit, cognoscitur Varronem eam rem SaepiuS tractasSe. Scribit enim Varro r. r.
: loquitur Axius) nam ut Pausius et ceteri pictores eiusdem generis loculatus magnus habent urcidus ubi discolores sint cerae, sic hiloeulutus hubent piscinas, ubi dispares disclusos habent fisces, qu0d, proinde ut sucri sint ac sanctiores, quam illi in Lydia, quos sacri ι- eunti tibi, Varro, ad tibicinem Graecum ormatim venisse distebas ad tremum litus sesque aram, quod e0S cupere auderet nemo, cum eodem tempore insidus Lydorum ibi χορευ0υσaς vidisses, sic hos piscis nem0 cocus in ius vocare cludet. Quibus perlectis recte C u r t i ii in disputasse Archa0l. Zeitiing g 162. XI 1853 . Dent mater, Fors diiungen u. Bericlite, FOriS. d. Ireh. Z., ed. G0rhard V, 1853, p. 150), cum do Diana dissereret quasi non tantum ab hominibus sed etiam ab ipsa natura per Symphoniam , ut ita dicam, cultu, et, cum Dianam nymphis cognatum eSSe Statueret, Strabonem quoque iure de Dinna commemor9 8Se puto, quamquam ceteri nympharum appellant Stagnum. Qua de causa noxios illos pisces Plinius XXXI 25 Ctesius in Armenia fontem esse scribit, ex quo nigros f)isces mortem adferre in cibis, . . . hoc idem et in Lydia in stagno Nympharum tradunt tradiderit, n0n lalane perspicuum est, sed cum Varro r. r. III 71, 4) 00s pisces Sucros esse rettulerit, haud sci0 an alii addiderint, qui e0sedisset, eum moriturum eSSe.
Sed unde hasic omnia deprompta sint, pei Spici Π0n Ρ0test, cum g 163. nemo audiorum quicquam d0 fontibus adhibitis dixerit. at Isigonus, quae apud neminem alium leguntur, de cultu illo ad lacum TalameXercito multa copiose enarravit, mem0ratu maxime digna sed minime perspicua. Curtius haec paucis verbis tetigit sed n0n explicavit. calamos tantum salientes puellas putat suisso calamis vestita S, Sed cum de natura ipsa deam c0lento ipse statuerit, de puellis c0gitari non Oportere mihi videtur.
134쪽
Regem autem, quem Isigonus refert calamum esse deinde autem advenire et abire cum anima regis m0rtui Lydorum confudit E. Mi il-ter Phil. 7, 1852, 239-254). et re vera quasi animarum cultus ibi fuisse videtur, quamquam Mulierum errasse puto, cum genti8 Lyd0rum pr0lpriam cum regibus et moribus patriae artissime cohaesisse illum religionem censuerit, quod ex Isigoni verbis non licet conicere. etiam quae de κοδάλοις disseruit, quos pro καλάμοις legendo8 e88e putavit,
a vero abhorrere videntur.*164. Addenda sunt priuea de cultu illo: ἐξιλάσκεσθαι expiatio prima pars sacrificii est. quomodo autem perfecta sit, non indicavit Isigonus. d0inde omnes tibicines symphoniam in lacus litore incipiunt: κτύπος barbarorum illorum Symphonia acutissime vocatur cf. Selimidi, Synon. 1l7, 2 in III 319 sqq.). deinde numen divinum in calamum descendere videtur credi-
tum eSSe, cum autem re X appellatus Sit neque de nympha neque de Diana licet cogitare. quom0do autem numen illud vel anima regis mortui cum nymphis cohaerent, minime Videtur perspicuum eSSe.D0indu num0n illud divinum ἀποπέμπεται. cum de eXpiatione in initio actum sit, dixerit aliquis num0n illud inter θεοbς ἀπο- Πομπαίους referendum e880 cf. Bolide, Psyche 273, a. 1); sed n0n
arcendi causa numen illud cultum esse voto colentium demonstratur. ἀποπέμπειυ igitur, quamquam nemo alius hoc verbo ita usus esse videtur, cum ὁμυρις ἀΠΟΠεμπτικοῖς cohaeret, qui cantabantur ,/cenn derGotu sein Helligitim fur erue bestimnite nil im Fest juhr ne qieβ ΡW. II 173). qua re etiam explicatur, cur advenerit ante sacrificium
g 165. A vero non longius aberrare mihi videor existimans incolas eius regionis numen quoddam divinum sicut regem venera toS esse, cum agros ab eo fertiles reddi putarent, - Graecos autem nympharum cultum religionem illam non recte intellegentes cum ea coniunXisse Sive permi8cutSse, quo factum sit, ut modo de nymphis modo de Diana nympharum simili) mod0 de mari aliquo numine commemo
Sed cum hanc narrationsem maxime mirabilem nemo alius inter auctores adhuc exstantes eandem tradiderit, Isigonus vel eius auctor
libros raros et a paucis adhibitos legisse videtur fortasse Varronis')librum aliquem) sod si ipsius libri rorum incredibilium in rariorum illorum librorum numerum referendi videntur. ad ΡF. M. De naphthae sivo bituminis liquidi Diato in Babylonia vol Su-g 166. Sinna pr0fluente leguntur apud veteres auctores haec: I) cf. p. Ilol6 g 150.
135쪽
Plin. n. h. II 235 fin. XXXV 178 9 libri II locum attingit).
similis est nutu, α nuphthue. itu reppellatur circa Babylonem et in
136쪽
Austueenis Puri cive profluens bituminis qui modo. huic ni Myna 609-ncilio ignium, transiliuntque in eum protinus undec) mque visam . ita ferunt a Medea faelieem fremutum, postquam sucrificatura ad aras acceS-serat, coronu Une rapto. g 167. Inter hos auctores nemo eodem modo et ordine rem descrip8it, quo ISigoniis. Sed, quae rettulit, alia apud alios auctores leguntur inter quos maximi momonii est Strabo, qui Eratosthenem et Posidonium se esse secutum tradit, quo significari vid0tur Eratostheniena Posidonio relata esse. quod re vera ita se habere ex eo licet 00nicere, qu0d alii quoque auctores, quae Strabo Erat0stheni et Posidonio Se debere testatur, coniuncta referunt: Dioscurides enim de naphtha, si sphalto Babylonica commemorat et ξυυάμεως ἁρπακῖρκης mentionem facit Eratosthenem secutus, de alba autem et nigra Secundum Posidonium; Rufus deind0 de alba secundum eundem refert, Sed verba χμζIάμευος παραοτα ηι πυρὶ conscripsit secutus Eratosthenem. Galenus autem ἐπαλειφθη: Eratostheni, ets0 θειου και et ς UIρας ἀz- άλzου Posidonio debui. Plinium quoque rem eadem ratione describentem apparet Posidonium secutum esse Eratosthenica simul refe
g 168. Quae cum ita sint, Isigonum quoque secundum Posidonium rem enarra SSe apparet. adhib0t enim
alios auctores non leguntur. Sed mirum hoc non videtur. nam qui de hac , aqua commemora Verunt, OmneS multo post Posidonium fuerunt. errare igitur mihi non videor existimans Isigonum haec legisse apud auctorem aliquem P0Sid0nio HSum sed nequo apud auctor0m Strabonis, neque apud medi-c0rum illorum Ser Utorum auct0rem, cum verbis nimis dissentiat ab illis. Plinium autem Isigono usum esse seadem de causa a veri Simili abhorrere videtur.
137쪽
Cum narration0 de lacu Sabatino et Cimino conscripta A ni - ad DF. 41. iii iani Mareollini verba XVII 7,l33 conserenda videntur, quibus g 169.
urbem Saecumum ,in Ciminia Ituit te fui es tera ne motu deletam set in solum demersam esse refert. de Sabatino autem lacu nemo eadem rettulisse videtur, quae apud Sotionem personatum legimus. sed et Ammianus et Sotionis personati auctor communem Secuti Videntur esse auct0- rem non solum de voragine referentem, in quam urbs illa demersa sit, nequo de lacu solo urbis ruinas tegente Sed copiosiu8 rem enarrantem et voraginem illam aqua repletam eSSe addentem, quo factum esset, ut in laeus tantum itando illae reliquiae viderentur Cimini. quem auctorem secutos puto illos alium alia decerpentem rem descripsisse. S0d Isigonum eum auctorem sui880 veri Simile non eSse apparet. immo de auctor0 Latine scribente cogitar0 licet, cum vox λάκκος ibi
λ μυηρ Κιμιυξαι commemoravit. quis autem fuerit ille auctor Romanus, ex his fragmentis non cognoscitur; sed ab auctore R0mano in capitibus 13 14. 27 28. 30 39 conscribundis adhibito eum fuisso diversum verisimile non est. Varronem ergo puto, intercedent0 Isigono, S0tionis personati auctorem fuisse. Auctoris nomine omisso aliis autem de lacu Lychilite tacen- ad DF. M.tibus, quis Sotioni p0rs inato haec obtulerit, minime perspicuum est. g 170. qua de causa iis qui Isigoni esse putant assentiri - ut videtur licet, cum alia quoque Isigono deberi constet ab aliis aut omnino non relata aut plane aliter descripta es. PF. 2 l. 13. 14. 21. 27 . 40. 43), quamquam ita ex silentio aliorum concludentem errare me
Pauca add0nda videntur do particula δέ in initio capitis 40 po- ad PF. 36 sita, cum ad fontes Sotionis personati definiendos est usus sim 34. g 171.
Strare conatuS Sum. Sed eodem modo adhibita esse videtur quo in cap. 27, ut auctorem J) ad alium scriptorem transisse significaretur sed haud scio an vori similo sit rerum diversitatem capitibus 39 et 40 descriptarum ea particula notatam esse. auctoribus autem diversis capita 36-43 Sotio quidum debere non videtur; sed Isigonum eo e insilio partieulam δέ adhibuisse a vero abhorrere non Videtur. POStremo pauca videntur adicienda essu do libro, quo d 0 Nili de ΝiIi incremento agitur ad calcem S0tionis personati scripto. incremento Codice Florontino a Sotionis personati non separatus est nisi g 1ῆ2.
signo et in eadem linon initium lib0lli de Nilo legitur qu0 finis
138쪽
libolli Sotionis personati. de Nili autem incremento non solum mirabilium rerum scriptores disseruerunt sed etiam permulti alii. qua de causa alio modo auctores inter se cohaerere videntur, atque in aliis robus mirabilibus tradendis, tacentibus nonnullis mirabilium scriptoribus Antig0n0, Aristotele per8.). Iure igitur auctores recenti0res de Nilo non una cum ceteris aquarum mirabilibus egerunt. quamvis enim mirabilem esso Nili inundationem esse Graeci putavissent, accuratius et diligentius eam descripserunt et causas eruere conati Sunt. Omnibus veterum testimoniis usus nemo adhuc Nili describendi historiam scripsit, sed pleraque adhibuit et novissime rem tractavit J. Paris ch d0s Arist0tules Buch libor das Steigeia des Nil in K. saetis. Ges. d. WiSS., phil. -hist. Κl., Ablin. vol. 27, N. 16, 1909). qui etiam enumeravit, qui recentiores de ea re Scripserint. nuperrime autem V. Capelle in , Neve Jahrbiicher fur das hiass. Alterium Geschieliteund Literatur und fur Padag0gili 17, 19 14, XXXIII 316 361 e0mmentatione, quae , me Nilschioelle inscribitur, c0piosissima de Nili inundatione egit.