De inquirenda veritate libri sex, in quibus mentis humanae natura disquiritur, & quomodo variis illius facultatibus, ut in scientiis error vitetur, utendum sit, demonstratur authore P. Malebranche ..

4쪽

P. MALEBRANCHE,

C. O. D. I. P.

DE INQUIRENDA

VERITATE

LIBRI SEX

6쪽

VERITATE

LIBRI SEX,

IN I BU S

MENTIS HUMANAE NATURA

disquiritur, 3c quomodo vallis illius facultatibus, ut in Scientiis error vitetur, utendum sit, demonitiatur:

8쪽

PREFATIO INTERPRETIS

U u M prsemim huic Versioni operant dedi, quicquam praefandi animus non erat. Expertum enim ha o hanc methodum , quae Lectoribus praeparandis vulgo dest natur , fastidium potius ut pIurimum creare. Verhmi Inter scribendum, super toto hoc opere multa mentem' sublataint, de quibus Lectorem moneri, operae pretium duxi. Inter Illa quaedam Interpretem M versi mem spectant, quaedam vero Authorem, & ipsum opus de Inquirenda Veritate . Ad me quod attinet, pauca dicere institui. Ne ; quod fieri s let, philauetae imputentur , quae utilitatis publicae gratia proserre Ac revera, in limine libri veniam frustra dcprecarer , dc supplici apologia causim meam agerem. Lector susque deque habita prae- Gione, de sis selum quae vi det judicat, imo judicare tenetur. Go

igitur tum operis difficultatem, tum materiae, id earum Sc hypo theseos novitatem,tum diversarum linguarum genium m. causarer rhaec omnia probe nota sunr,nec in dissicilibus minus est respondendum expectationi publicae, quam in facillimis ad opus arduum non debet se accinge te imperitus opisex. Frustra enim moncrcm de necessitate, quae Interpretibus incumbit , ut variae linguarum indolifatis fiat, multa immutandi, conti ahendi, amplificandi, quae Gallico idiomate tropich expressa sunt, Latino proprie exprimendi oe. Ex quo Id somata inter se commutamur, haec saepius agitata fuere,quam quenquam nunc lateant, sed ita tamen ut nemo ignoret limites & cancellos, intra quos sese continere debet legitimus Interpres. tra illos memet religiosE continere ubique conatus sum, & nilii Nouri . . , stribere aggressus, quod prius clare distincte n9n perceperim. imo vivide senserim. Ut haec igitur , si ulterius urgerentur, inutilia: fiatura omittam,quaedam sunt circa versionem, de quibus Lectorem imonitum velim:

Non deerunt , qui vitio vertant simplicitatem illam quae dbminari videtur in toto hujusce versionis stylo: addent sersan multa pas sim occurrere minus Latina,alia vero obscura& prorsus Nobis equidem dubium non est,multa in hac vcrsione desiderari,imo,

9쪽

trermulta non astechanius. Absit 1 nobis ista mens Inambamentia Attamen ut aliquid de publicae criminationis pondere,quantum in irae erit detraham, non dciunt quae pro partibus meis aisci am. Ad limplicitatem quod spectat, certe iis Latin ae linguae minus la pere mihi videntur, qui turgidum illum stulum ubique conlectantur. At vix non suspicor eos sub phalerata oratione ingenii SI cogitatio num tenuitalcm velare. Oratorem Romanum, Ciceronem intelligo, in rebus maximis, limplicitatis tamen iis te studiosum vidcinus. Immo inter ipsos Poetas Latinos simplicitas a viris cruditis i mper fuit spectati itima Horatius Juvenali apud Doctos palmam facile cripit, ob simplicitatum illam, qua naturam adeo feliciter eli imitatus. Itaque ingenua Latinitas , quae Ciccronis seculo vigebat, ab adulterina illa quae inferiotibus faeculis obtinuit simplicitate, veluti charactere quodam non male dignosci posse mihi videtur. Si vero respcctu illorum auctorum res ita i e habeat, cur, quaeso , simplicitas. in aliis rebus

adhibita , in Philosophicis repudiaretur 3 Qtita potius ibi limplicitas regnare debet, si usquam. Ac revera ilhild privilegium videmus Philolphis semper fuisse concelsina. Licet hic ingcnuc proiitcri debeam. illos hoc privilegio perperam fullse abusos, intromittendo pro limplicitate tantam terminorum aequivocationem,improprietatem de barbariem , ut a nemine

pol sint intelligi, licet a multis legantur. Quod me in hanc injicit opinionem. Nempe Philosophi Scholasticos illos intelligo Phil

sophos, cxceptis ab corum classe antiquis) cum rerum habcrent idcas admodum confusas& obscuras, ne dicam nullas, cas tamet, explicare satagerent, simplicitatis studium prae se ferentes, id sibi juris arrogarunt , in novos cosque barbaros obtruderent terminos, sub quibus ipsbrum ignorantia latitaret. Nec ipses sane res male cessit. Q uppe Lectoris attentio circa iciminos satis superque occupata , re imipsarum scit ilitatem deprchendere amplius non valuit. Ita, ut, lis uid obscurum esset, id paltim proiundae Philosophorum eruditioni,

partim ipsorum ingenii tarditati lectorcs tribuerent, atque sic gens barbara,dum limplicitatis studium simulavit, obscuritatem tibi cquidem commodam invexit. Hinc igitur patet vocem simpluitatu esse aequivocam. Philosophi vulgd dicuntur loqui, & o namenta orationis negligere. Nos vero dicimus illos barbare i qui, nec ornamentis uti,quia illorum quae dicunt deformitas tanta est ut nullum patiatur ornamentum. Haec non est verorum Philosophirum, nec fuit etiam nostra in hac versione. Terminos

10쪽

scholasticos cane pejus δί angue ubique vitavimus. Simpli itin Igitur hic adhibita opponitur turgido illi, & metaphorico stylo, qui nihil sapit praeter phaleras & cothurnos, quo authores saeculi veluti gratiis incedentes populo fucum faciunt. Dixi veros Philosophos ab ejusmodi stylo abhorrere. Idque non una de causa. Etenim cum Verim sit objectum Philosophiae, homines vero iis quae sensus palpant longe magis addicti sint, quam iis

quae pura mente percipiuntur, si Verit, orationis, ornamentis & tr pis, seti aliis quibussibet involucris induta, ipsis proponeretur, sensibus& imaginatione Ita detinerentur circa illa externa, ut ad veritatem

sub iis delitescentem assequendam inepti prorsus evaderent. Philosophi igitur veritatem nudam, quantum quidem fieri potest,hominibus proponere debent,ac proindesimpliciter dc proprie loqui. Nec tamen, ut hic dicam quod res est, male institutum fuit, ut caeteri homines dum non philosophantur, istius Hilosophica simplicit

ru jugum excutiant, & imaginationi indulgeant. Etenim chm V ER IT A S,circa quam versantur Philosophi, sit admodum brevis 5 unia formis, si homines puram dc nudam veritatem simpliciter ubique ς ptimere vellent,c Itb ad silentium vel ad injucundas redigerentur repetitiones , sicque societas interiret. Omnes veritates ad quasdamtasque paucissimas generales classes possunt referri, quibus peractis eadem diccnda semper recurrerent, vel silendi necessitas incumberet. Hinc factum est, ut homines ad Qeietatem nati, tropos & figuras tum in verbis tum in rebus invenirent, quibus res easdem, licet

divel sa sub veste, indesinenter sibi mutub offerrent. Αdeb, ut de plerisque illorum libris & colloquiis, si quis absque praejudicio & seclusis sensibus judicare velit,comperiat haud dubie in iis sub innumeris

prope ornamentis Zc externis modis veritatis & realitatis oppido partim subesse. Sed haec vulgus observare necesse non est, immo nequit, utpote quod de omnibus per sensus judicet. Utinam saltem qui Philosophi audire gestiunt, ad id attenderent. Hoc pacto enim stilaira

ita instituerent sua, ut veritate a veritatis speciebus secreta, ab ingemitum illorum voluminum lectione abstinerent , quae, si sola veritas ex iis exprimeretur, ad paucissimas redigerentur paginas, & futiles illas syllogisticas disputationes procul arcerent, in quibus dies toti cons muntur ad rem evolvendam,quae unico momento simpliciori meth

do confici posset. Verum praeter haec de plisi te generatim dicta, pressius ago,& dico styli simpllcitatem mc noa mota iuge consciitaneam,verum