장음표시 사용
11쪽
De figura Galem. Iu ea ρH- ex ipse Aristotele ostendatur dari Figuram Galeni. Seeundo, obatur istam a prirna communiter recepta distino ; imos multo perfectiorem,stnaturalem ista esse. Tertio, Auermis, Meentio que objectiones dissoluuntur; in istam .e solutione ostenditur Praemissarum transtositionem , ad mutationem, perfectionem, Astinctionem figurarum se cere, O e. modis e tam direm quam indirecti lenisa Figurae pro
Quul sit opinio, & an formido sit de ejus essentia.
In hac primo maria acceptiones visionis enumerantur. Deinde opi- ist proprie sumpta definitur. Tertio, discrimen ponitur inter opinonem mssicionem. Quarto, pronunciatur formidinem, si per illam intelli-Ptur negatio mel priuatio certitudinis emdentiae, non pos intrinsecσ nstituere opinionem, si tamen intelligatur, non tam negatis'mi, cert in midentis asensus. quam positium ordo, mel habitudo quam dicito sensin opinatiuus ad objectum m messium contingen esse de intrinsecam .
creti, est euidentis assenues , quam pro dic positiva habitudine ,semper cum opinione eo unctam esse.
An, de qua ratione opinio & scientia simul esse possint
In ea duo ostenduntur. Primum,scientiam actualemm opinionem M.tuatim simul in eodem de eadem re esse non posse. Secundum, scientiam habitualem opinionem non posse esse ejusem omnino rei in eodem intestectu . Subjunguntur deinde solutiones ad Neotericorum argumenta.
An Scientia habitualis totalis sit una simplex qualitas. In ista tria praestantur. Primo, eontra Nomistas statuitur scientiam
12쪽
buit Iem totalem non esse e am simplicem qualitatem in genere entis reaia Physici. Secundo, ipsorum argumentu in contarium occurritur. Tertio, denique contra Capreolum, Soncinatem, aliosque, probatur scientiam habitualem totalem non esse coordinationem Jecierum quae manent
QU. ESTIO DECIMA SEPTIMA. De subjecto habituum.
In qua primo Gntra Gulielmum Parisiensem probatur habitus esse necessario admittendos. Secundo ostenditur in mi Dctu, moluntate, sen-yias inremi potentia motiua,c . esse habitus.
Deconcursu habitus ad actus. In ira elaia probatur habitis non concurrere sedilia adsubstantiam amu edtantum admodum i .
In quo consistat beatitudo supernaturalis. In hae primὸ dinstinguitur beatitudo , in formalem, mobessiuam.
Neinde, beatitudinu formatu completae definitio traditur. Postea, proba tur beatitudinem formalem Iupematuralemmia originis, eonsistere in v sone, mia perfectionu in amore, Mi c concluditur moluntatem esse praestantiorem intellectu ; ita adaerationu, tum in misione, tum in amore ; simpliciter tamen in absolute loquendo, in amore. Denique, ossenditur beatitudinem nee in illapsu, nee in gaudio collocatam esse.
13쪽
M voluntas possit velle malum, qua malum. In bus, suppositas explicata diuisione moluntatis, inmoluntatem amicitiae, concupiscentiae, pronunciditur cum Doctore Subtili, alijsque, moluntatem posse ferri in malum,qui malum, voluntate amicitiae, quam. tiis in illud ferri non positi voluntate concupistentiae. Postea , ostenditurens, qua ens, esse objectum intestectus. Denique,euincitur dari actum neutrum, idest, qui nee sit finis, nee mediorum.
In quo consistat formaliter malum, seu peccatum. In ista fusὸ refelruntur, qui rationem precati in aliquo positivo μόλtrati sunt consistere, ipsorumque argumentust satis. Postea, decernitur peccatum formaliter dicere priuationem,qume subject messe potentiam,
In quo primo euincitur hominem esse Merum Ia Uposito, Libertas diuiditur in ubertatem defeEtibilitatis,m in libertatem quae talem defect bilitatem non includit. Et tandem statuitur meram in proprie iuctam Ibertatem non inuoluere defectibilitatem, sed coUstere in indisserentia solum ad multa seruato ordine finis.
14쪽
Approbationes Doctorum. SEleehae Disputationes Philosophicae per R. P. Gullielmum Camerarium , Presbyterum Oratorij D. N. Iesu, & in Andina Vniuersitate Philosophiae Prosessorem, eximiam doctrinam continent. α eum subtilitatis habeant multum, soliditatis habent plurimum. uatestor. Cenomani in seminario PP. Oratori j D. N. Iesu, 8. Augusti
Ludovicus de Morainuilliers, Doctor Sorbonicus:& Presbyter Congreg. Orat. D. N. I esse. Nos infrascripti Magistri in Theologia, fatemur satis attente perinlegisse librum, cui titulus est, se iones Philosophicae Peripateticae, me. in quo nihil reperimus quod ut dissonum ndet Catholicaede orthodoxae; imo minor operis R. P. Gullielmus Camerarius, in hac celebri Andium Uni ditate Professer, mira cum dexteritate ingenii opus istud persecit. ideo dignum quod incommunem utilitatem typis excusem in lucem prodeat, censuimus. Datum Andegauilo. Aprilis ra2'. F. Ioannes Gohier, Guardianus Minorum
Andegavensium. Doctor Parisiensis. F. Iulianus Iouben, Prior Praedicatorum Lu*duni, Doctor Parisiensis.
F. Petrus Cherbonneau , Prior Praedicatorum Andegaui, Sacrae Theologiae Doctor.
15쪽
Il est permis au R. Pere Guillaume Camerarius, Prestre de la Congregation de roratoirede'IEs Vs, de faire imprimer pariet Impri-1neutque bon luy semblera, Vnliure par luycompose, intitule S iacta distulationes Philosophicae, & ce pendant suc ans , a compterdui our qu, it sera achmed imprimer ; Et desenses atous Imprimeurs&Libraires den vendredautre impression que de rimprimeurou Libi ireque ledit Pere Camerarius aura choisi, apei ne aux contreue - nsd amende arbitraire, detous despens, dommages, &interests, comme au long esst porte par tesdites lettres de priuilege. Ledit R. Pere Guillaume Camerarius a cede &transportele Ddit priuilege a Charies Chappellati Met Imprimeur a Paris,poursouir
16쪽
A c o a v s Zabarella libro primo de natura Lo- l.
gicae cap. i . irridet laborantes circa hoc quaesi- gabinia νεά- tum , aitque pugnam auctorum hac de re , esse Veluti caecorum contentionem. Sed merito hac in re irridendus ipse Zabarella, M caecus judicandus; cum nulla omnino sit facultas, nullusque habitus,
qui aliquod objectum non habeat circa quod versetur. Omista igitur Zabarella, subjectum attributionis de eo enim hic agimus, non de subjecto inhaesionis in illud est , ad quod omnia quae tractantur in scientia, vel disciplina, reducuntur, siue ut partes, siue, ut principia, silue ut passiones. In hoc enim consistit tractatio alicujus scientae , ut de certo objecto explicet partes, principia, Massectiones. Dicitur autem subjectum, quia suis passionibus subij-citur. Dicitur attributionis, quia omnia quae tractantur in scientia, habent ad illud attributionem quandam, de ordinem. Appellatur etiam objectum , ut docet Diuus Thomas I. pari. quaest. I. v. T- .art. 7. quia sicut potenti js assignamus objecta quae obijciuntur il- olis, ita recte assignantur scienti js eadem objecta quae obijciuntur tractationi quae in scientia fit. Aliquando vocatur materia circa quam, similitudine sumpta ex artibus, quae habent materiam circa quam versant tir operando , & in quam inducunt formam terum artificialium. Vlterius subjectum in aliqua scientia aut facultate triplex assignari potest; particulare, principale, totale, seu adaequatum. Particulare objectam illud est, circa quod scientia aliqua Duiliam by COOsti
17쪽
x s ELECT. DISPUT. PHILOSOPHI C.
Iaree tantum versatur, ut est Coelum in scientia physicae Princlpse objectum est, circa quod maxima ex parte scientia versatur, ut est eorpus mobile in Physica, secundum quorumdam silentiam. Totale autem, seu acaequatum , est illud quod omni ex parte ascientia consideratur; nimirum quod ita adaequat scientiam, ut id solum consideret, vel si alia considerat, non nisi ordinata & rei ta ad illud, consideret. Vnde quidquid in scientia consideratur, debet aliqua ratione ad objectum adaequarum illius scientiae reduci; cujusmodi est in physica, secundum quorumdam sententiam. substantia naturalis. Denique objectum in scientia, siue illud sieparticulare, siue principale, siue adaequatum , est adhuc dirutex,
materiale scilicet,& formale: Materiale est, res illa quae consider tur, & de qua proprietates demonstrantur; ut est homo in medicina. Formale objectum , est ratio sub qua praecise consideratur obiectum materiale; ut est curabile in medicina. Homo enim co sideratur a medico, non quomodocumque, sed ut curabilis est Unde objectum materiale & formale non tam debent dici duo
objecta, quam duae rationes particulares constituentes & integram res unam rationem totalem objecti. Objechum materiale alio timmine solet appellari, ratio quae consideratur ; formale vero, rati
sub qua ipsa ratio consideratur. quae appellatio frequens est apud
philosophos. Hae autem duae rationes objem ita se habent ad imuicem, quod ratio formalis, seu modus considerandi, limitat οὐ
se uti materiale, non secundum se, sed secundum considerationem illius; idest, facit ut objectum materiale, quod secundum se varijs modis poterat considerari, sub unica tantum ratione con deretur. verbi gratia, ratio curabilis addita homini, limitat consi derationem hominis, ut tantum sub hac ratione a medico consideretur, qui tamen alioqui varijs modis poterat considerari; verbi gratia, quatenus est ens, quatenus est substantia, quatenus est cor
pux Hinc fit ut sicut in rebus naturalibus forma est quae dat virtutem rebus, & distinctionem ab alij s, ut Arma equi facit ut equus sit unum ens ab alijs omnibus distinctum; ita etiam objectum inscientia, dat virtutem & distinctionem scientiae, non quidem ob jectum quodcumque, sed adaequatum,& formale. His postis
Prima sententia affirmat res omnes esse objectum Logicae. SNquuti sunt hanc sententiam multi Platonici , Proclus lita r. in Eucl. cap. Is Plotinus Enneade r. & videtur colligi ex Platone in Philebo, de in Sophista. Ad hanc etiam sententiam reuocari potest sententia illorum , qui asserunt res omnes esse LVicae obj ctum , non quomodocumque , sed tantum quatenus substant secundis intentionibus, seu entibus rationis: ita ut res omnea sint
18쪽
primarium objectum Logicae, secundarium autem objectum sint
secundae intentiones. Ita Iandunus L. Metaph. quaest. vlt. & alij raudunis. post ipsum. Fundamentum hujus sententiae eis, Primὁ quia Aristo- puisdam rivitcles 4. Metaph. tex. i. & I. Poster. cap. 16. ait Dialecticam pro babiliter disputare de re omni. ergo Logica versatur circa res omnes. Secundo, illud est objectum, & tractatur in scientia, de quo verificantur definitiones , diuisiones , & alia hujusmodi quae tractantur in ipsa scientia. sed definitiones, diuisiones, & alia hujus-imodi quae traduntur in Logica conueniunt rebus , saltem prout subsunt secundis intentionibus I verbi gratia , definitiones seneris& speciei conueniunt ipsis naturis rerum , non secundum se , sed ut subsunt secundis intentionibus , a quibus habent quod praedicantur de multis. crgo res ipsae considerantur a Logico , si non secundum se, saltem ut habent annexas secundas intentiones, id- est, ut si bsunt secundis intentionibus. Secunda sententia est eorum qui assirmant Logicae objectum esse Π I. Voces. Hanc sententiam videtur indicare Simplicius praefatione in Praedicamenta , Ammonius praefatione in Porphyrium , & quae' simpluiαι.
stione An Logica sit pars Philosophiae; ex recentioribus lanus initio suae Logicae, Flaminius Nobilius in quaestionibus logicis, & alij. Fundamentum hujus sententiae est, Primo, quia vi- Fundameη detur illud esse objectum in aliqua facultate aut arte , ex quo fa- cultas illa essicit quod intendit, ut habetur i. Politici cap. 7. Vnde sibjectum artis iraenisectoriae , est id ex quo ipsa essicit finenum.
sed Logica facit quod intendit, scilicet instrumenta sciendi, ex vocibus. ergo voces sunt objectum Logicae. Secundo , non videtur Logica aliud praestare, quam xradere notiones vocum, ut patet, uia a Porphyrio traduntur quinque illae voces, genus, species, isserentia, proprium, & accidens; in antepraedicamentis & praedicamentis traduntur significationes vocum , ut quid aequi cauni voca, denominatiua &c. similiter in libris de interpretatione,& alijs libris sequentibus, ut quid nomen, verbum , enunciatio, afrmatio, syllogismus, demonstratio deci ergo voces sunt Logicae obiectum. Tertia sententia, & celebris inter recentiores, est eorum qui aD IV. firmant Logicae objectum esse operationes intellectus. Ita Suarius Tmias' disput. 39. Metaph. Conimbricenses quaest. s. prooemiali, art. Hurtadus disput. I. Log. & alij passim, qui eandem tribuunt Di. susitum g .uo Thomae r. periermenias in principio,& quibusdam Graecis,&antiquis Peripateticis, ut Alἀandio, Philopono,& alijs. sed certe n-ήμ.
longissime assent ab hac sententia, nisi eorum scripta & moni- θmenta deprauare velimus, potius quam expliαα Αὀhuc tamen
19쪽
multi ex his recentioribus putam objectiun Logicae materiale, esse omnes tres operationes , alij unam tautum, videlicet syllogismum, aut demonstrationem , aut argumentationem ; alij duas, hoc est, definitionem & diuisionem, simul sumptas. Rursus aliqui ex his volunt operationes, tanquam directivas aliarum operationum intellectus, esse Logicae objectum alij ut dirigibiles. Vt autem lucsententia melius percipiatur, sciendum est quid hi authores intelligant per operationes, quas dicunt esse objectum Logicae. Volunt itaque , & bene, operationes quae possunt ab intellesti humano fieri ad tria capita reduci. Primum , est: operationum earum quae dicuntur primae operationes intellectus, ad quod spectant illa: mentis operationes omnes, in quibus nulla dicitur eme veritas aut falsitas intellige complexam; nam veritas incomplexa reperitur in visunt appraehensiones rerum simplicium ;vi, verbi gratia, quam do intellectus concipit, seu appraenendit hominem, equum, leOnem &c. Item appraehensiones propositionum, aut etiam argumentationum, dummodo nullum judicium fiat; ut si quis appraehendat, verbi gratia, istam appraehensionem, Mater diligit filium, aut istam argumentationem, Haec est mater , ergo diligit filium ;dummodo tamen nullum ferat judicium. Sed aduerte talem propositionem, aut argumentationem , respecta ejus qui nullum fert
aut insert judicium, esse tantum propositionem aut argument tionem materialiter, non vero formaliter, cum ejus terminos, nec intellectus connectat, nec seiungat ad inuicem, in qua tamen cO
nexione vel diuisione consistit secunda mentis operatio , nec unum ex alio inferat, in qua tamen illatione tantum consistit tertia memtis operatio, ut pollea dicemus I sed tantum concipio unum terminum post alium, vel saltem omnes conglobatim , de per modum unius, secundum diuersas authorum sententias. Ad secundum caput attinent operationes illae, quae dicuntur secundae operationes intellectus; ut omne judicium, quod fit dum affirmamus vel negamus, nullo tamen interueniente discursu. verbi gratia , quando quis iudicat leonem esse animal rugibile, aut aliquam propositionem esse veram vel falsam. Ad tertium genus spectant illae actiones, quae dicuntur tertiae opctationes intellectus, idest omnis disi cursus; vi, verbi gratia, quando intellectias sic discurrit, Homo est animal rationale, ergo est risibilis; & ex eo quod quis videat Petrum conuersantem cum improbis, colligat ipsum esse improbum, hoc modo , Petrus versatur cum improbis, emo & ipse erit improbus. Hoc posito volunt hujus sententiae authores operationes has explicatas esse objectum Logicae, quamuis diue si aluerso mo do explicent, ut diximus. . Duili od by Cooste
20쪽
Fundamenta eomm qui ponunt operationes ut dirigibiles, sunt V. haec. Primum, Objectum quod tractatur in Logica eodem modo ' debet assignari, quo solet in artibus assignati. sed in artibus illud objectum, in quod inducitur finis ipsius artis; sicut quia in hominem inducitur sanitas, quae est finis medicinae, ideo homo, quatenus subest illi fini, nempe ut curabilis est, est objectum medicinae. ergo eodem modo illud est objectum Logicae, quod subest fini Logicae, di in quod inducitur finis ipse. sed in operationes intellectus inducitur finis Logicae, qui finis est directio ipsarum operationum. ergo ipsae operationes, ut subsimi huic fini, id est v t simi dirigibiles, erunt
objectum Logicae. Et hoc argumento maxime nituntiar authores huius sententiae; quod tamen est falsum secundum omnes illius propositiones, ut postea dicemus. Secundum, Logica ex communi consensu considerat syllogisinum, demonstrationem, definitionem, diuisionem&c. sed haec omnia sunt operationes intellectus. ergo operationes intellectus sunt objectum Logicae. Tertium, Illud est objectum, cuius principia, partes, & passiones tractantur in Logica . sed omnia quae tractantur in Logica vel sunt principia, vel partes, Vel passiones operationum intellectus. ergo operationes intellectus sunt objectum. Quartum, Sicut se habet philosephia moralis ad operationes voluntatis ita Logica ad operationes intellectus. sed operationes voluntatis , ut sint regulabiles recta ratione, sitne objectum iphilosophiae moralis dergo operationes, ut dirigibiles, sunt objectum Logicae. Fundamenta eorum qui ponunt operationes, ut sunt directivae, VI. esse objectum Logicae, sunt sequentia. Primum, Artes quae essiciunt Fungam mM- aliquoὸ instrumentum, & non utuntur, pro objecto habentidem instrumentum, & non illud quod e citur per instrumentum; sicuti ars fraeni factoria, quia facit fraenum ad equitandum, eo tamen non utitur, ideo fraenum est objectum illius, non autem equitare. sed Logica, inquiunt, essicit instrumenta sciendi, quae nihil aliud esse possunt quam operationes intellectus, & illis non utitur . ergo operationes, ut sunt instrumenta directiva, erunt objectum Logicae. Secundum, Logica essentialitcr est instrumentum sciendi, quia facit instrumenta quibus diriguntur operationes intellectus. sed ipsa instrumenta aliud non sunt, quam operationes a Logica directae. ergo
Quarta, Δ vcrissima sententia, est eorum qui assirmat objectum VII. Logicae esse ens rationis logicum, vel,quod idem est, esse secundo in- ρηγκια, tellectu Quae quide sententia, exceptis paucis neotericis,expresse docetur ab omnibus, tam antiquis, quam recentioribus Philolophonuit' lectis. Ita erum expresse Averroes in epitomet Logicae, seu potius in