장음표시 사용
22쪽
DE SACRA SCRIPTURA IN SPECIE .
Act. XXUL EI. ad Rom. IX. x s. X. I. II. ad Cor. III. I s. ad Hebr. X. 13. nec non ab existraneis scriptoribus, quos vide apud Hiiet. in demonst. Evang. Propos IU. e. l. dc Il. Et Hug. Groti de verit. relig. Chri l . L. I. ad hos libros provocatur.
b Uide eeleb. Iudaeorum scriptorem Iosephum Lib. I. contra Appio n. q. s. e Neque obstant illa fata , illaque corruptorum molimina, quae acris literis omni te Pore insidiabantur. Etenim libri veteris tellamenti post captivitatem Babylonicam exacti atque recogniti sunt ab Esdra ejusque senatu . Subinde iterum recensiti a Nehemia. Dispositi porro fixum in canonem a Simone Iusto. Et postquam denique ignes Hierosolymam vallan- res, Ac furentes Antiochi milites cuncta προ dere exemplaria non poterant, haec ipsa a sortissimo illo heroe Iuda Machabaeo congregata ,
atque integra servata sunt. Novimus praeterea, quantum ad continuam eorundem conservati nem contulerit r. illa a a. interpretibus Ptolor eo Philadelpho in gra eam Iinguam facta translatio, quae etiam simpliciter versio 7 o. Interpretum numero rotundo dicitur. 2. illae
translationes, quartim duas Aquila, unam Th
dotio , unamque Symachus, & tres alii ignoti quidam ediderunt . 3. Labor circa medium st-culi tertii ab Origene susceptus , quo in suis Tetramis in columna prima versionem Aquilae, in secunda Symachi , in tertia septuaginta Interpretum, in quarta Theodotionis ; in Ilaxa- is autem in columna prima textum Hebraicum, in secunda Graecum, in tertia versionem Aquilae, in quarta Symachi, in quinta septuagilita interpretum, in sexta Theodotionis exhibuit. Quae vallistima opera injuriis temporum disrepta, quoad fieri potuit, restituit Bern. de Mont-faucon Monachus Benedictinus e Congregatione S. Mauri. Sic quoque in eustodiendis novi testamenti Iibris Echlesia nolira suit quam diligentissima. Quam multas non testatur Augustinus latinas ieriprurae saerae editiones in primaeva fuisse Ecclesia, dc eas inter praevaluis. se illam , quam ipse Italicam ; Hieronymus
vulgatam Ec communem; Gregorius M. vete-rβm dixit. Quanta cum Meuratione dc industria D. Hieronymus, qui adhuc juvenis vetus testamentum ad fidem o. in Hexaptis conte torum , dc subinde ex fonte Hebraeo adminiculo omnium editionum ipss Iudaeorum magiitris adprobantibus restituit, etiam illam novi test menti versionem italam lacundum originem grae-c m Percensuit. Et denique qua cauta sollicitudine , quam diuturno tot seculorum usu vi delicet a Gregorii M. tempore roborata esin stra scriptura vulgata, quam Ecclesia magnam pχrtem ex illa Hieronymiana versione adoptavit, nisi ouod libros sapientiae, Baruch dc utrumque Machabaeorum utpote ab Hieronymo , ut erant , relictos ex antiqua versione itala retinendos, Psalterium autem non illud , quod Hieronymus ex hebraeo, sed id, quod idem ex editione graeca S. Luciani Martyris in latinam transtulit , accipiendum esse decrevit. omnia igitur haec scripturae sata, omnes tot variantes lectiones, omnia illa, quae stupposita suisse non
negamus, minime esticiunt, ut, quae adeo diligenter sunt integra servata, adeo caute recepta, ea quoque non sint genuina. Conf. cl. de Riegger L c. 9. 219. usque 231. 8c 26 . usque64.
item ejusdem Exercit. de script. sata. primo sonte Iur. Eces. nec non Introduct. in uni v. Ius Ecclesi
II. Ita quoque eosdem Sacrae Scripturae libros & fide digna & divina continere facile evincitur. Etenim dum I. in iis nil , quod vero simile non esset, comprehenditur sa). II. Eorumdem scriptoribus neque scientia b , neque veritas defuit. III. Pro eorum , quae reseruntur, miraculorum veritate in vincibilia. bundant testimonia. d lv. ea , quae, quando praedicta sunt, nec ex causis naturalibus, nec ex praesente rerum flatu ullo modo colligi poterant, maximam Pa
tem jam ad amusIim evenere e . Quid quaeso amplius requiritur, ut hi libri mde digni atque divini aestimentur
a Quid videlicti factum esse ibidem legi
mus, quod fieri potuisse negandum ell. bὶ Erant eoaevi, erant telles maximam par tem oculati Zc eorum, quae scripsere , intelii
eὶ Suspicio Iucri, damni , adulationis, va meque gloriae , ii vel a lovgo in eos caderet , tum siquod demum de eorumdem veracItate dubium moveri posset. Quandoquidem autem tam Moyses dc Prophetae, quam discipuli Cliristi veluti ipsorum Magister per propheticum
apostolicumque munus non tantum nil lucra bantur; sed externam suam conditionem deteriorem reddebant etiam ς quandoquidem iis . B , inter
23쪽
inter quos vectabantur, sine personarum respectu & ingenti animo scelera , pervicaciam dc cordis duritiem conlianter exprobrabant; quandoquidem propria sua non dillimulavem peccata , quis lucri , quis adulationis , quis ianae gloriae nuculam his scriptoribus alpergere au
d Putasne Moysem millibus hominum amisplius sexcentis persuadere potuisse, esse aquam Nili sanguinem, claram lucem densissimas tene bras, dc in medio maris non mare , sed viam siccam fugientibus apertam , dc hanc viam a non transeuntibus teri pedibus. Putasne adeo
facile etiam Christum Ec ejusdem discipulos tam incredibit. suorum auditorum spectatotumque imposuisse, multitudini, & hae in multitudine non fuisse aliquos tanti ingenii , tantaeque simul invidiae, ut fallacias detegere non potui si sent , & voluissent etiam. Fabulas atque im-
posturas Ethnicorum , quia non tantum ratisisnem superabant, sed eidem quoque erant conistrariae, ips acutiores Ethnicorum scriptores risere , veluti id ex illis operibus Luciani lectu jucundissimis euivis inspicienti patebit . Mira
quoque, quae seu ipsius naturae cepe incognitavis sive huic subveniens callida aers unquam pr duxerat , acutissimi Philosophi aut penitus aut magnam partem in sua origine deprehenderunt. At miracula a Chrillo dc Apostolis edita noutantum inter Christianos, sed oc inter gentiles
summi scriptores , summique simul Philosophi, imo de Iudaei dc alii Religionis Christianae hostes insensissimi agnovere. Cons. cl. de Rieuer
e Ueluti quael de adventu Messiae, de Monarchiis praedicta suerant. Conf. Cl. de Rieg ger l. C. j. 234. Hueti demonstr. Eri ri
pos VII. f. I 8. Solutior est cauta ratio eum iis, qui Protocanonicos saltim non negant 4ibros. Ex iisdem enim in fallibile Ecclesiae nostiae 1udicium , atque adeo eam h
ipso insallibilem in dignoscendis scripturae libris judicem , & quidem necessatium
judicem esse tam facile quam aperte demonstramus. f. I9. Enimvero I. nunquam defuere perversi homines; qui libris sputiis obtrudendis, S genuinis adulterandis, aut pravum in sensum detorquendis omncm da-Dant operam a . II. tot ardua scripturae loca scrutari, atque unum conferre cum
altero non rudibus tantum , sed di aliis est quam diiucillimum , b nee quidem
IlI. ad inquirendum genuinum cujusvis textus sensum sat temporis di vitae , saecorum, quae alias requiruntur, subsidiorum adparatus suppetit te .
a Cons cl. de Riegger i. c. . 233. dc qui ibiὸem laudatur Barthol. Germon in Libel. devet. Heret. Ecclesiali. Cod. corrupi. G t. &
b Ad id sane negotium requiritur: ut quis x. Η illoria rerum gestarum de notione vici L studinum, quas ipsa vocabula subierunt, abunde sit inlimaus I secus enim circa hilloricum de litteralem sensim saepissime non errare non
Σ. Sibi seriem doctrinarum conficiat , ut sa-cilius obscuriora loca e clarioribus exponantur, atque illico adpareant; quam in rem plurimum iaciunt Concordantiae Biblicde. 3. Calleat linguam Hebraicam atque Gra eam. Etsi enim iis, qliae fidem moresque attinent , a vulsata infallibili Ecclesiae Iudicio flabilita recedere non licet , in rebus tamen ad sanam fidei docilitam indifferentibus, ct maxime in indaganda quarundam vocum S phrasium energia dc vi ad sontes hebraicos atque graeco frequenter recurri debet; universe enim necesse est, ut quis . Ad genium ieiomatis in interpretatione respiciat , ne , quod multorum enor fuit, in omnibus mysteria dc emphases quaerantur, Io teque alio illat allegoriae, metaphorae dc parabolae sumantur sensis , quam itylus scri oric talium populorum usui adcommodatus. s. Illum cuivis scriptori proprium characterem
sibi familiarem reddat. Alia enim est loquendi seribendique rxtio historicis , veluti Moysi de Samueli alia Philosophis, veluti Salomoni, Syrach ; alia iis , queis oratores agere , veluti Esaiae de Prophetis; alia denique iis , queis li- sata placuit methodus veluti Davidi, ET Iobo. 6. Semper quoque illius, qliae loquens inducitur, persisnae rationem habeat , ne quod subinde ab impio dictum, factumve refertur, id adprobatum esse existimet ; imo ne illos etiam diversos respectus, sub quibus ipsum saepe Numen de se loquitur, sine separatione accipiat, eaque, quae Christus de se ut Dei filio pronunciavit , sine discrimine ad Romanum reserat I ontificem. Atque haec omnia, pluraque alia observandanum a quolibet expectas. Cons. c. de Rieggexl. c. β. 27 o. & seq. a) Cotis . Murat. de Ingen. mod. in relit, metot. e. r. & cl. de Rierser. l. c. q. 236.
24쪽
DE sACRA SCRIPTURA IN SPECIE . is
.iis. Expende IV. ab ipso Cluillo Apostolis diserte esse injunctum , ut Evangelium omni creaturae praedicent , atque doceant, non autem, ut id cujusvis arbitrio exponendum relinquant ca) . V. relicta privato cujusvis sensui striptura numquam uniformitatem dc certitudinem , sed quam a tot sectis j m experti sumus , Ut versissimarum opinionum copiam , te continuam , quis rectistrino animo ad in- vcstigandam scripturarum veritatem accellarit, disceptationem obtentam iti b .
Taceo IV. quod neque ita legibus protinis ejusmodi judicia privatis permittantur se .
a Marc. C. XVI. v. t . dc seq. Matth. tuis loquuntur, nunquid omnes interpretaANC. XXVIII. v. is. 8c seqq. Hine etiam Apollo- tur lus i. ad Cor. C. XII. ait quosdam quidem po- b Cons. Murator. l. e. item Melch. C suit Deus in Ecclesia primum Apostolor, δε- num in loc. Theol. L. II. C. 7.cundo Prophetas , tertio Doctores , deinde te Quae enim non sequerentur absurda , fi
virtutes, exinde gratias curationum , optim authentica civilium legum interpictatio cuivis lationes, gubernationes , tenera finguarum , privato concederetur , si non L Principe eum interpretationes sermonum, & subiungit quae- in finem constituti essent iudices , ut latigantistiones : numquid omnes Apostoli e nunquid bus jus dicerent , si non plane ab iisdem judi- omnes Prophetae nunquid omnes Docto- cibut , etsi sint fallibiles subinde adpelixtio de.
ror -------- nunquid omnes tin- negaretur. Cons. el. de Riegger i. c. q. 23s.
g. 2I. Quandoquidem igitur ad dignoscendos se rite intelligendos sacrae scripturae libros necessarius est judex , 5e quidem , quia in rebus ad essentiam Religionis pertinentibus certissimos nos esse oportet, judex infallibilis, num apud altas naremus veritatem, quam facile est ab Ecclesia samere a . Num alius esse hic
Judex poterit, quam Ecclesia, cui facta est notissima illa promissio : spirisam veriatcltis ab Ea nunquam recessurum esse b . Num denique hane infallibilem Eccle siam, dum nobis scripturae libros , qui genuini agnoscendi sunt, praescribit , nouaudiemus , postquam ab ipso Christo lata est haec sententia : Qii Ecclesiam nouax ieris, sit tibi Maii Ethnicus ct publicanaes c .
a S. Irenaeus contr. Haeres Lib. III. c. 4. bilis Ecclesae in examen vocare & ratiocinio bi Ioan. XIV. v. ety. α seq. ; quamobrem suo sibjicere nequeat , & cum nunquam ex Apostolus I. ad Tim. III. 1 s. eam eoumnam ipsa lege, quae interpretatione indiget , sed Rec firmamentum veritatis adpellat ; qi iam ob legislatore, aut eo, quem hic constituit , ejunrem Augustinus L. contra Cresconium Cap. 33. modi interpretatio authentica peti debeat. IIs. ait et scripturarum a nobis tenetur veritat , Licet sacrae scripturae lectio commendanda Oim cum hoc facimus , quod universe Jam pla- nibus cum vn quibque , ut ait Ambrosius , cuit Ecclesiae , quam ipsarum scripturarum in ea inveniat quo aut vulnera sua cureo , commendat authoritas oce. aut merita confirmet , promiscuarn eam Inde eorollaeriorum instar sponte Lia haee scripturarum linguis vulgatis sue ieritima au-rroiluunt, I. sacras literas eodem spiritu, quo thoritate editarum Iectionem prudentissitne absunt scriptae, atque adeo, eum spiritus hic ab Ecclesia esse proflibitam. Coni. cl. de Megper Ecclesia non recedat, secundum sensum ab Eo l. c. β. 41. 236. dc seqv. 174. dc 277. Melch. clesa definitum exponendas ei se . II. impium Canum in Ioc. theol. L. II. c. 7. Concit. Trid. omnino esse hoc axioma: Tune esse audiendam Sest . IV. Nati Alex. in Hist. Ecesec Saec. XVI. GcIesiam, quando cum diminis litteris eonia Diff. XII. f. io. dc seq. ΤOm. IX. dc meum
scutis , cum privatus talibilis judicium insessi- eorλ Iur. Pasto rat. Nov. P. III. Constit. VUL
De Traditione in specie. q. m. Et si autem Sacra Scriptura primum est ae fundamentale Icgum Ecclesiastia earum principium , extant tamen substantialia fidei sancita seu dogmata , qine ca- eram in scripturam in ii redacta sua sed seuti viva Christi legislatoris voce praposta sunt, ita ad posteros suere derivata, atque constanti de perpetua observa via ad nostram usque memorim pervenere . .
25쪽
a Ueluti de Canone Sxerae Scripturae, de profligarunt. III. ex decretis povilscum , qui
Raptismo haereticorum valido , de Sacramentis pariter contra.Varias opiniones dc errores, v Eaptismi , Confirmationis ιχ ordinis non ite. luti Victor in sopienda de Pascitate celebrandorandis . Cons. clarii sim. de Riegger loc. citi controversia & Stephanus de haereticis non re- . 1 p. baptizandis ad traditionem provocarunt . IV. b Ican. C. XX. v. 3o. XXI. v. 23. Act. denique ex monumentis M. Patrum, qui una-Αpost. C. I. v. 3. Il. ad Thest . c. 2. II. ad Ti- nimes doctrinae suae etiam traditionis sun&moth. C. I. Enimvero I. ex hisce pluribusque mentum subiternunt, luce meridiana clarius ad aliis aerarum literarum locis II. ex actis con- Paret, a Chriito usque nunc continuam exstioliorum , quae haereses traditionis argumento tisse traditionem.
g. 13. Huiusmodi sane traditiones, quae ad fidei nostrae capita conferunt, EMINEa summa semper eum sollicitudine & cautela genuinas ca) custodivit b atque simul illo , de quo paulo ante diximus, adsistente veritatis spiritu nos de iisdem reddidit quam certissimos. Ipsum igitur in fallibile Ecclesiae judicium omnem hac in parte quastionem facti non excludere non potest.
a Characteres genuinae traditionis sunt ,
ut ea non sit contraria . I. Rectae rationi.
a. Sacrae scripturae decretis. 3. Moribus temporibusqtie , unde derivatur. 4. Conditioni illorum, qui in ea partes habent. 3. Scriptoribus ejusdem aevi, aut insequentium gravissimorum doctissimorumque virorum testimoniis. Porro ut neque alia eontradictoria , sabul sa, de silperilitina contineat Sed denique suo modo susticienter seu argu mentis rei , de qua agitur , aptis si probata . Cons. el. de Riegger l. c. g. 3o2. dc seq. P. Honoratiis a S. Maria in animadv. in Regulas . t usim crit. Lib. I. dist . III. Nullam profecto traditionem , quam qui dem inter fidei nolirae eapita veneramur, mihi quislum producat , quae recensitis traditionis genuinae e racteribus sit destituta. Neque enim qua se vulgares illas opiniones, quas hic atque
illie apud rudes , imo & alios deprehendes ,
purissimae nostrae Ecclesiae impinge. Anne traditiones Testamenti veteris Gen. I s. v. 17. 29. propterea omnes ridendae erant, quia ipse Christus illas Pharisaeorum falsas , atque corruptas
rejecit , quia populus Hebraeus superstitioni ,
imino idololatriae, aut saltem eandem redolanistibus quamplurimis actibus summopere erat deditus . Tolle si uno impetu, s selici cum eventu potes, opiniones vulgares ejusmodi omnes , ct non tantum Ecclesa nostra, sed & provinciae, quae a nostra religione alienae , hominum tamen superstitioibrum plenissimae sunt , tibi grates rependent. Laborandum quidem non dissiteor, ab utraque potestate, ab Ecclesiae reipublicaeque ministris alsduo , ut illud superstitiosum pedetentim minuatur , sed vel ideo , quod pedetentim ejusmodi minui debent, quae uno impetu tolli non possitnt, exerens sese hic permissionis prudentia cavillationem omnino non
b, quaestionem facti tum adesse dicimus ,
quando num aliquid factiun sit , in utramque partem disceptari potest. Quemadmodum igitur in re , de qua disceptari nequit , omnis facti quaestio cessat ; ita etiam in tradisioni ε pa tem nostrae Religionis eonstituentibus eadem de causa, quod de iis, num genuinae sint , ob infallibile .EeeIesiae judicium disceptare non licet , omnis iacti quaestio exulet , necesse est . Cons. Cl. de Riegger l. c. I. aso. & cl. Lall-vvein in Pri . Iur. Eccles Tom. I. Qu. Il. C. 3.
q. 6. N 2 . Id autem advertas velim, etiam genuinas traditiones non omnes Elisas esse. Quamvis enim, ut supra memini, leges ipsam Religionem nostram fundaniates legislator, alius nisi Deus, & Dei Filius dare non poterat, idem tamen Dei Filius, veluti mox infra patescet, Apostolis eorumque in Ecclesia successoribus ea , quae ad disciplinam pertinent , quaeque variae pro varietate adjunctorum accidere polIunt, legibus determinanda, immo summa quo'ue fidei nostrae capita sancitis, quae interpretentur, aut urgeant, munienda reliquit. Quo igitur facium est , ut per ejusmodi leges ab Apostolis, eorumve successoribus latas praeter divinam, etiam
a Exempla Apostolicae Traditionis sint
Tastatis & sabbathi translatio, nee non inuitutio quadra o AE dcc.
tb Exempla traditionis Eccles sunt observatio quorundam festorum, abstinentia a carnibus certis anni diebus dcc.
26쪽
le Patet igitur traditionem esse. 4. UeI conaves interpretati x. Vel divina vel Humanam stitutivam
hanes. Ues genui vel pi ra, vel vulgarem . Ueteri de
quae quae nou. Test. elel. qua
In rebus nulix versitem quaerem quae bili Eecle nionibus apud auctoritate Δ
certi red-tiquo inolitis testimonio mu nam respicit. Ecclesiam I Rrdimur a circa res in Re. nitis superstiticularem spe ligionem extertiosas creduli ctatanam influentes. tates sev t.
maticam rem Cons ei. de Riegger s. c. g. 233. usque 2 o.
g. 2s. Non parvi refert traditionem divinam ab humana discernere. Etenim Lilivina Dogmatica ; hamaais disciplinaris est, II. illa hoc ipse perpetuam atque necessario iam versalem, haec vero mutabilem, di plerumque singularem tantummodo
a Exemplum traditionis humanae , Ac quidem ecclesiallicae , quae universe obtinet, habemus in Bidua ante Pascha absque divinorum sacramentorum celebratione transigen
b Hoe qui discrimen novit, non ea, quae ad disciplinam pertinent . Inter dogmata res
rei ; neque comperiens, quaedam, quae apostolicis institutis debemus, abrogata esse, aut abiisse in desuetudinem, propterea execraendam mutationem contigisse arbitrabitur . Cons. cu de
26. Neque in distinguendis ita traditionibus tantum oneris cui fidelium impositum est. Cui vis scilicet vel I. ipsa traditionis materia ta) vel II. temporis ra. tio bὶ vel III. M. Patrum testimonium se vel denique I v. illa, quae quemvis tutissmum reddit , de in omni ambiguitate necessario consulenda est , in fallibilis Ecclesiae decisio rem omnem hae in parte expeditam facit d .
a Illius nempe , quae potestatem Ecclesiae superat, origo divina est. tb ipsa pe doctrina tempus prodit, prout vel Λscensum Christi in caelos non antecedere non potuit, vel tempori cundem consecuto, ocquidem aut Apollolorum aevo . aut posterioria rati correspondet , vel plane nulla primorum saeculorum vestigia labet. Ceterum invaluit etiam In traditionibus, ut si pervetustae sint, dca viris apostolicis deicenderint, apostolicae di
e Legitimi sanae traditionis testes sunt SS.
Patres, ac quidem si cirra dogma quoddam consentiunt , non tantum vim probandi . sed indubium traditionis divinae argumentum suppeditant. Id quod jam demonstravimus. dὶ Sie Christus quidem in ultima coena Sacrmentum Eucharistiae in panis Zc vini sp ciebus Apostolis tradidit ; quia tamen propterea praeceptum inde deduci nequit, ut etiam alii fideles omnes Eueharistiam utraque sub specie sumant, traditione E est aestica ob vere graves musas una tantummodo species semper totum Christi eorpus & sanguinem alioquin continens indulgeri potuit Cone. Conflantae e sess. XIII. Tom. VIII. Ep. Harduin. l. 3. 1 . Concit. Trid. sest. XXI. GI. sie quoque liere Christus aquam vino miscuerat, tam parum tamen inde aquam vino de necessitate Sacramenti miscendam esse do it Benedictus XIV. de sacris Missae, quam parum de necessitate Sacramenti est, aut celebrare in Mymo, quia Christus ita eo consecravit . aut Eucharistiam sumere exacta coena, quia Christus eam non jejunis Ap stolis tradidit . Quemadmodum jam Gregorius VII. Alexander III. Eugenius III. dc IV. Ioannes XXII. Benedictus XI. Paulus v. dc coningregatio de propaganda fide a. I 633. hanc com mixtionem disciplinarem, & tantum traditione humana hactenui necessariam factam esse ἰ atque quidem posse , non tamen ob hane ipsam antiquissimam traditionem debere dispensari existimarunt. Cons. cl. de Riegger l. e. 9. 296. usq.
299. item ejusdem diff. de tradit. sect. II. ι. XIII. 6. 2 . Denique etiam eave, ne traditionem I. cum iis, quae subinde adstito tra
ditionis nomine veniunt sa) H. cum consuetudine s=ὶ III. cum moribus ce) con
27쪽
Riadas; porro IV. ne quibuscunque , quae viva Christi, Apostolorum, ectrumque successorum voce prolata , S ad nos usque derivata sunt, etsi ea non ut dogmisti ca, vel ut praecepta prolata esse constet, legis rigorem luelle existimes c d) .
αὶ Sumitur enim sub nde traditio etiam I. pro doctrina scit institui. Oile, quae vi obligandicaret, de tantummodo quis de idoneo att-ctore constet in fidelium ii se trita est . aut II. pro usu re observantia juris constituti. Atque hinc aliqui tralitionem in constitutivam, interpretati varii , & incides in dividunt, id quos ObservDuia in juris cum ipso jure confundere test . Hinc quoque alii traditiones Apos licis in m e dc divinω - Apostolicas, K::ae non ab Apollo iς, s d a Clit illo originem
trahunt, ta p apololns ad nos pm- Pag tae sunt , distinruunt ; verum etiam ita conius io juris cum modo , quo id p opagatum est, committitur ; neque rationem video, cur Lon ita etiam traditiones Ecclesiasticas in me-xe Ecclesiasticas ct apostolico- Ecclesiasticas di-
traditio viva ejus ioce vim accipit. Et si consuetudinem j cxta legena spectes; haec nequi- lem, uti traditio , novum jus constituit , se a tantummodo est observantia, seu continuus usus rum , quae lege vel consuetudine proprie sumta, vel traiitione jam constituta sunt.
eὶ Aut stib moribue intellitis actiones legi
adtemperatas, ex his ipsis oritur observantia, quam a traditione differentem esse ostendimus; aut actiones ejusinoes , quae citra animum inducenda: obligationis pio fidelium consilio susceptae , atque continuo usu firmatae sunt, veluti aquae lustralis usus; dc neque istae strictum traditionis nomen sibi vendicare queunt, vel ideo, quod triaitio jus atque obliWationem viva ipsius legislatoris voce promitra turn involvit. Cete. m pii hujus generis m res in s nci vere lato traditio Bb ra ai-
d) Ut videli edt trassitio obligationem dc
jus constituat, praeter supra recensitos genui. nos traditionis characteres etiam vel ut dogma , vel ut praeceptum proposita esse debet. Hinc ea, qua' arbitrio sdelium relinquuntur,
veluti traditiones de sudario & sndone Christi, de praesepi, de domo Lauretana , aliatque similes, licet bullis roboratas, eadem denuo de causa non jus & proinde non stricti sensus traditionem, sed pias tantummodo opiniones ad Pellamus . Cons cl. de Riegger. l. c. β. x P.
De principIis proximis humanarum legum Eccleside ab H dem Rectoribus editarum. g. 13. Ab ipsis praecipuis duabus legum divinarum fontibus , Scriptura di Traditione ad sontes alios legum Ecclesiasticarum deducimur; scilicet legum , quae ab Episcopis, & a Romano Pontifice inter eos Primatum tenente nobis perlatae sunt, quos S. Petri & Apostolorum successores & Ecclesiae nostrae rectores a Christo conia ili tutos esse , ex scripto traditoque divino jure uberius suo loco demonstrahimus G. M. a n . 9 29. Quae demonstratio donec sequatur , hic interim indicandum venit , eadem , quae Rediores illi decrevere , ex traditione humana f. II. ex actis conis ciliorum, ex consensu & praxi Ecclesiae, eX scriptis Sanctorum Patrum, ex rescriptis Summorum Pontificum & Episcoporum , tamquam ex proximis suis riseipiis haurienda esse, nec aliunde a nobis allata iri.
Dι Priecipio Drum Ecclesia etiam in Principum coclitutionibus colueando . g. 3o. Demonstrabuntur quoque suo loco veritates istae , I. ipsa religione nostra curvis imperium civile tenenti, tantum etiam juris esse & relictum, & confirmatum, quantum ad perficiendam civitatem , eamque eontra nociva quaeque defendendam est necessarium, II. essentialia nostrae religionis haudquaquam civitatis seli. citati nocere, haudquaquam eidem esse impedimento, neque Ill. Deum velle, ut a: bi
28쪽
DE TRADITIONE IN SPECIE . t arbitrio hominum quidquam Religioni accedat, quod fini civitatis est adversum
atque adeo omnia ea , quae religioni arbitrio hominum advenere S accide, alia vocantur, quam primum Reipublicae nociva esse incipiunt , porro religiosa esIe non posIe ct imeo jussu Principis , cujus solius est nociva reipublica cognoscere , e republica debere eliminari, denique IV. Rectores civitatum, quandoquidem summam virium in Republica habent, ac mediis ellicacissimis sunt instructi , prae aliis Ec elesiae Patronos, & Advocatos esse. Ex quibus veritatibus consequitur, ut Summis Principibus & tanquam defensoribus suae Reipublicae , & tanquam Ecclesiae advocatis potellas ferendi leges circa sacra nequeat controverti a
aὶ omne jus circa cacra haec duo comple- tibi denegabit Audies, quibus inediis Christus, ctitur : jus videlicet religionem promovendi , quibus Apolloli , quibus omne et primi fideles oc jus avertendi a republica , quidquid eidem simili Principum excessui obviaverint dc jam
sub praetextu religionis noceret. Religio sine nunc notare potes quid de ejusmodi excessu fini civitatis divinitus praestructo nocere non Chrysol tomus : Lib. adv. Gentil. Cum impius potest ; id vero poteli religionis praetextus . ait: aliquis I frator νδ inat, qui nos undi-Itaque illam promovet Princeps , utpote me- quo urget , qui nos infinitis malis exarcet diis eam promovendi unus omnium maxime tunc eadem pretium accipiunt, atque incla instructus, atque liunc jure desentionis avertit. refcunt , tunc praemiorum ac triumphorum Quid quaeso mali hoc jus circa sacra continet rempus , tunc coronarum , praeconiorum ac Quomodo periclitatur religio, si id, quod rei- Tirtutis omnis ostentandae remi us . Cons. Clpublicae nocet, religio non cit . Sed excedent de Riegger. cit. op. totum cap . de dii linct fortasse Principes Sed tu fortaste comedendo utriusque potestatis. cxcedere posses oc quis tamen comedendi jus
g. 3I. Quae summorum Principum leges, cum ad Ecclesiam qua talem sint di rediae , inter principia legum Ecclesiam concernentium etiam constitutiones Principum non esse non possunt a .
a Cons. Reverendiss. Rautensi rauch Ab- . pag. 74. .. 7 o. quae uti cetera opera hujus vi-hatis Argei noviensis proleg. institutionum Iuris ri, doctrina , cruditione dc honeilare tam no. Eccles Ger inaniae accommodatarum Pragae r 774. bii quam exteris celebrati, ante alia commendo.
De Jure Naturan tanquam proximo principio earum legam , quae ratione , is rZmeto illarum , qu. e positiva Dei hominumque consiturione Ecclesiae innotuerunt.
g. 32. Religio revelata religionem naturalem a) confirmavit potius, quam destruxit, imo nec destruere poterat, utpote immutabilem , . b Id quod per decursum legum. Ecclesiasticarum quovis opportuno loco fideliter monebimus.
a) Cons. Cl. de Martini Exercit. de lege in nov. edit. P. I. S. I. cap. 2. dc S. 2 Cap et naturali c. 6. q. Cl. de Rierger. in Iur. Institi bὶ Con Cl. dc Reverendi sis. Rautenstrai ci P. oleg. q. 42. dc seqv. di P. I. S. 2. C. 9. & cit. prol. q. 71.
g. 33. Hinc Ius Naturae & illarum legum , quae circa Religionem atque Ecele-sam 3am sola ratione innotescunt g. I. R. ) sons est, ct in reliquos quoque sontes quarumcumque Ecclesiae legum sese diffundit sa).
' a Etiam ea , quae jure naturali permissa fimi , hoc ipso ad illud sese reserunt , cum jure naturali praecepta prohiberi , Iure Naturali prohibita praecipi , Iure Naturali praecepta aut prohibita permitti nequeant . Neque igitur leges Ecclesiasticae, quas auctoritare dc origins tales dicunt , circa aliud quam
circa permissa Iuris Naturalis possunt versiari .' Leges, quas Ecclesia a Jure P aturali acceptas sua authoritate dc positiva fanctione confirmavit, vulgo leges authoritata duntaxat, non etiam ore ine Ecclesiasticas compellant. Cons Cl. de Rie ger. l. c. 6. 436.
29쪽
. 13 LIBER II. CAPUT VI etd Adser seripturae sacrae Textum. Si Naturali Juri, si publico universali eonetraria interpretatione explicas, non admitto; quis en in supremum Numen iis, quae immutabili naturali lege dictavit, lege positiva contradix uic adm: tici a . a Cons. Cl. de Riegger. in Ins. I. E. P. I. l. c. r. g. 277. et . Adser traditionem a divinis adtributis alienam ; discernam illico , st vulo rix aut fabulosa sit, atque legis qui dein naturalis lumine discernam g. 23. .' K 46 E 1ie in hoc illove concilio quoddam decretum absque matura deliberatio ne conditum, aut integras quasdam hujus illusue Concilii seu;ones tibi non cecu menicas uidera. incipiemus ab iis, quae de societatis cususvis natura di negotiorum socialium determinatione jam leges naturales nos edocent, & Iam inde alia meniis sensa tibi fore polliceor a .
a) Co is Cl. de Mistini Posit. de lege Nat. Cap. 34. q. 67o.
dim) Inde non minus jam multa de Ecclesiae per totum orbem dispersae concsensu & quidem num adsit di quomodo obtineri potuerit , dilatata cogitatione comprehendes a).
aὶ Cors Cl. de Riesger. l. e. q. 3s .s et 8. Neque in iis , qui praeterea sunt Iuris Canonici sontes , videlicet in Patrum Sanctorum scriptis, in Decretis Pontificum S Principum constitutiombus tuis risorudentiae naturalis axiom Ma abjici possunt . Felices nos, si quorundam Patrum scitoti non hic atque illic malis eorruptorum artibus vel mutilata , vel interpolata rises transivissent . Felicis si quemlibet hujus aut illius voluminis locum primo conspectu intime penetraremus i Haec curn se ita non habeant , ad universalia in-εeroietationis subsidia confugiendum est , illa nimirum sublidia, quae modo ex ea , τὶ ernitur materia , modo ex ipso , quem voces habere debent , essectu &modo denique ex libri ejusdem aut ejusdem saltem authoris clariora alio te-llimonio Iegem obscura in demonstrant a .sa Cons. Cl. de Riegger. loc. cit. f. 4 4. lege naturali cap. r. de leg. & pacti interat V. dc seqq. Item Claris de Martini Polit de pret. s. eto. In Decretis Pontificum nec non aliorum etiam sacrorum Antistitum se ei os absque naturali jure omni sere momento haesitabis . Coniundes ea , quae aucuiusdam potes alis es lantiam pertinent, cum iis , quae temporum intervallis au vcnere Confundes autem hoc ipso etiam omne constitutionum eccletiasticarum pondus . Quod non aliunde, quam ex natura potestatis, cui constitutiones innituntur, rite aut i mari potest sa). vereor ne contra primam cujusvis promulgationis notiorinem illud , qu id etiam Romanis tantum valvas aifixum est, vel ideo iam per co- tum orbem valere admittas b). Vereor ne admittas porro decreta quaecunque , etsi immutabili it: i , quam Divinus civitatum auctor statutis essentiae contrariis neque ipse violare potuit , immutabili inquam illi naturae legi sint quam maxime
e Cons. ibidem β. 393. α seqq. atque limul animadverte, quam modice sapiant ii, qui Canones quosdam contra postivam Dei tereri incidenter quid flatuentes ipsi rejiciunt , naturali autem & publico universali juri , a quo
Divino, contrarios pertinaciter tuentur.
30쪽
DE IURE NAT. TANQUAM FONTE LEG. ECCL.
f. o. Si vero alicubi tum certe in perspiciendo illo , quod Imperanti circa sacra vindicamus , jure omnes jurisprudentiae naturalis partes in usum atque consilium veniant neccsIe est. Ipsum jam nomen hujus circa sacra Ioris mentem tuam exturbabit, si non ejusdem naturam ex naturali civitatum lege, atque id non tantum quid innocui sed Majestatis essentiale esse comprehendis. Si non imperii civilis a potestate sacra distinctionem ex eadem naturali lege fueris edoctos.' Non pstris igitur di Ecclesae & Reipu- erit, qui non in omnibus jurisprudentiae parti-blicae prospectum esset , quam si sacros cano- bus sc solide versatum cste , docere poterit . nes explanans non continuo , aut quod probe Iuvat hic subnectere verba Cl. Pros Lipsiens notandum est , non sincero & convicto animo Frid. Scholi , quibus eundem mecum sensum Ius Naturae & publicum universale sequere- ita exprimit: Non Institutor solummodo phitur .. Conf. Ιo. Endrcs Dissert. de necessario Iosophicus, sed potius doctus Iurisperitus qui Iuris prud. nai. cum Ecclesiastica nexu, & illius ne dure Naturali instruat, seligatur. Ex illo in hac usu. enim , τοcum 1s u fortasse haud satis ex-- Nunquam autem explanandis rite legibus plicato, earum usus, qui plurimum opus est, naturae , earumque, ut necesse est, cum alio non expectandus , pag. hor. , in juridicialis quovis jure advertendum nexum ollendendo par Encyclopaedis O Muthodolottie exemplum.