Ioannis Cantacuzeni Eximperatoris Historiarum Libri IV. Græce et Latine

531쪽

τος προς γερον is διαπλέειν μηδεν α ριν παρεχ ηοχρηυατα , Ἀλκαδ ριυριοφορον ἐπ αγκυρων ρ3μίσας κατανοριέσον το ρενυα, ὁπλίτας ἐγκαθιδρωσε ολλους καὶ ἐκέλευε χρηMατα λαυβάνειν παρα των ἐμποριον. οἱ δ' ούδεν μῶλ-λο χ προτερον ἐλάμβανον ανυλωματων τυρ προτερον πολλῶν καὶ τριηρεων - ἐπιχειρησις ε)ειτο, στε αρχειν τῆς θαλάσσης, ειθα μνημεντα καὶ κρείττους γενυιένους των 15πλεόντωπι ιν ρα)ίας δε υσος προς avra τῆς παρασκευῆς, καὐοι θατμαστο ἐκεῖνοι nυροι καναὶ προσρδοι ἀπωλλυντο.των συγκλvτικῶν δε οι πολλοι σοι μη δια το προ βασιλέα θος, ῶσπερ ἐν νειροις, ἐπείθοντο πλουτειν, εἰδοτες ως - νηνυτοις ἐπιχειρεr, την μεγαλοσυῖαν θαυμαζήν προς ειριο-αονείαν κα των πάλαι βασιλέων κατεγίνωσκον πολλην κουφο-P. 646τητα, οτι τοσουτον ἐν χερσὶ πλουτον εχοντες θνοουν. βα

narent, modum commentus est, quo eos circumduceret a ludificare Nam palam eouetonabatur rationem pecuniae conficiendae commodissimam se iuvenisse, qua non Cantaei Zeno solum, sed universis hostibus resisterent. Omnibus enim undecumque mercatoribus tributa necessaria impositurum. Ex quo Romanos vectigalia maiora, quam unquam antehac, Pereepturos prosectusque Ilierum, ut nomini nisi portorium solventi liceret traiicere, onerariam graudem et in anchoris stantem, multis ei gravis rimaturae militibiis impositis, in medios uetus provexit, iussitque a negotiatoribus Pecuniam accipere. Verum nihilo magia, quem ante accipiebaut Suru -ptu magno et triremibus multis opus erat, ut doinini naris et potentiores iis essent, qui navigarenti ob cuius aptiar tus isticultatem admirabiles illi reditus et veetigalia evanescebant. Coniplures porro proceres, qui non credebant, propter odium in imperatorem vellit in somnis i divitias stluxuras eum seirent onatus fore irritos , per simulationem eius animi magnitudinen admiratiantur veteresque imperatores levitatis et incogitantiae non parvae

532쪽

A 345κι εἰπεῖν, ὁ -- προτερον, υτ νυν ἐπιλάθοιτο τῆς ἀπατης καὶ πανουργίας κα στρεβλοτντος, αλλὰ τε περι-οντι τῆς περὶ ταυτα σχέσεως καλλον νηιιζοι δυνασθαι ἐγαπαταν καὶ γαρ πάντα αλλον διανο ιιενος κ ἐκ παραταξεως ἀχεσθαι προ αυτον, κεσιας καὶ ἰλασαους παραγ-5Bγέλλειν ποος θεον τοῖς ἱεoευσιν πιο αυτον αἱς έλλοντος ti εισθαι. ἀλλ' εἰδέναι σαφως, ως υτ λος, χοα Πτει-Mi διανοεῖται, ἀγνοεῖ, καὶ οἱ ανθρωποι δὲ, εἰ χ προτερον, ἀλλvστερον γε ταλαπάτας υτου - τὰς πανουργια πάσας συνορωσι. τι γαρ μὴ τὰ προτεραία τὴν στρατιὰν ἐξῆγε προς romi μάχην, ἀλλὰ ετ το ποθεσθαι αυτον ἀπάγοντα τὴν

Oso ουπω πάλιν ἐπελευσεσθαι καὶ uv-ειν διὰ τουτο, ναM τε λυποῖτο ἐπιπλέον κα παρασκευάζοιτο προς μάννα si S

c ρῆγος μὲν ου, ἐλθεν εἰς Γαλατῶν καὶ οιδὴ που τινος

iaποθέμενοι αἰδω, τοιαυτα πραττουσιν, οἷ πῶς τις αν μισοιο συνιδωθώφασκέ τε, ιος προς - τοιαυτας ἀπολογιας, λς

senti Cantaeuxenus regum non paneis diebus apud se diversatum dimisit cum mandato , ut iis, a quibus euisset nihil responderet solum magno due diceret , illum nec antea , nec modo familiaris sibi impostume, alliditatis a pravitatis oblivisci posse putareque propter suam in his excellentiam etiam ipsi Deo sese sucu ita facturum. Nam eum quidvis in animo haberet potius , quam acie opposita secum congredi, tamen supplicationes et placamina face dotibus pro se, ut pugnatum, indixisse. Interim se certo scire, neque Deum latere, quid ipse agat et cogitet et homi ues si non

ante, at eri post fraudes eius versutiasque omne cognituros. Cur enim non pridie, sed postquam discessisse adversarium exrrcitum audierit, copias suas ad proelium eduxerit Tum se ista fuga contristatum dixisse, eum Ipsemet pugnam vehementer fugeret. N porro diutius eius fuga doleat, primo quoque tempore rursus assciturum et ob id praemouere, ut nec moereat amplius . et se ad certamen expediat. in regiis Galatam venit, nc eos, a quibus missus fuerat, verbo dignatus est. Magnus dux , ut regum reversum accepit, iero renavigans eum de legatione obita pereunetaturus accersit qui nullus cuit et ipsum ac satellites eius palam repro licndit quod omni timore Dei hominumque reverentia soluti ea designarent quae quisquis scirci, detestaretur aiebatque ad clan

533쪽

αδτοι ποιουνται ἀνερυθριάστως βασιλέα μονον ζαοκεῖν λοῖ A. c. a 345τως ἀποκρινεσθα διο καὶ μετ' λίγον ῆξει, εργω τὰς ἀποκρισεις δωσων παρήγγελλέ τε αυτοῖς παρασκευάζεσθαι, eo ριαχουμένους πρὸς τοῖς τειχεσιν ἐκεῖνοι sit οὐ τα εἰωθοτα πρα αντες,5ούειν καινὰ ἐνό/ιιζον ποιεῖν βασιλευς δε αυθις ἡκεν εἰς Βυζάντιον πανστρατια καὶ προ τῆς αρσιας υλης υκ λιγον Dδιετέλεσεν στως ἐπε δε ουδεις αντεαεξ ει , αναστρεφας ἐστρατοπέδευσεν ἐν τη Ιετρογεσυρα καλουμένω τοnm, ποταμου τε αραρρέοντος καὶ φθονον τροφὴν τοῖς ιπποις παρέχον-roτος του τοπον κα - στρατια ἐκάκου τὸ Βυζάντιον, σα

βασι λωος ἡγους ἐποιεῖιο, o ου δαμως ista του πολέμου ει , ἀλλὰ πατριάρχης καὶ ο αλλοι, or ταυrην βουλομέ-ννν ον ἐῶσι χωρεῖν πρῖς την εἰρήνην, πείθυντες, ως, αν εν -

i5τω τροπω περιέση, ἐκεινον τε αποκτενεῖς αυτικα κα τα τέκνα. ων ἀκουουσαν, και τοι κα αλλως ουχ αυτῆς κυρίαν ουσαν R647ωστε πραττειν, αττα αν δοκῆ συμφέρειν, πάντα ἐκείνοις ἐπι-V-537

τρέπειν πρὸς ἀνάγκον βασιλευς δε τοῖς ἐν Βυζαντιφ φιλοις

κρυφα διαλεχθεiς, ἐπεὶ ου ην αυτοῖς ευκαιρον πραττειν τι

Σουπερ αυτου ανθις ἀνεχώρεα ουδεν γὰρ ἐν oranti εται κτὰς τειχων. καὶ πρῖ τον Ἀδριανο ἐλθόντι, ἐκεινη τε ν πόλις

προσεχωρει, του ταυτος ποντος Παρασπονδυλου πραττοντος, καὶ τα αλλα φρουρια, α περ αὐτὴν ως περ μητερα

lorem solum pro eo a deceret respondere doneum, et propediem affuturum opereque ipso responsurum. Quare se instruereui ante ipsa enim moenia eonfligendum. Illi, quia quod solerent laeerant, Dihil se novi fecisse opinabantur. Imperator denuo toto cum exercitu Byzantium venit, et ad portam Charsiam non parum diu praestolatus, cum nemo Pugnaturus exiret retroeedens , ad Petrogephy-xam loci nomen est eastrametatus est, ubi praeterlabente fluvio.

Irrigua prata abundantem pabuli copiam equis usseiun Ae militea quidem quantum valebant Byzantio Incommodabanti regus veron imperatorem rediens , Augustam purgabat, nequaquam ab illa, sed a patriarcha et aliis bellum prosluxisse, qui ipsam volentem amplecti paeem non sinerent, eique persuadere niterentur, si quomodo Cantaeuaenus praevaluerit, statim ipsam eum liberis necatu-νum. Quae eum audiat, quamquam nec alioqui ita sui ipsius sit, ut quae probe essicere possit, omnia in illorum arbitratu neeeaario ponat. Imperator cum amicis, quos Byzantii habebat, eculte agens, quoniam illis eius adiuvandi deerat opportunitas, et nodextra moenia occuparetur nihil erat, inde iterum diseessi AdrianopolIm venient etiam illa urbs, Paraspondylo praelaeto interprete. ae dedidit aliaque item castella circum ipsam velut circa matrem Dipitia i Cooste

534쪽

τῶν οἰκετων ων βασιλέως Ἀνδοονικου, καὶ πολλῶ ποος τον πολεμον κατὰ Καντακουρηνου του βασιλεως πραξας καὶ εἰ-nων. ἐν τῆ Ἀδριανο δὲ καὶ τερος τις η των βασιλέωςS Ἀνδρονίκου οἰκετων, Μαναφας ονομασμένος τουτον dosv τους τρεῖς, Μαγκαφαν τε καἰ Πρακα κα Παρασπονδυλον, ὁ βασιλευς μεταπεμ ραμενος, ου ἀγνοεῖν μεν φασκεν, ως παρα τὸν του πολέαο χρονον πάντα πάση προθυμία καὶ σπουδῆ προ αυτον υπὲρ βασιλέως ἐπολέμησαν. ου μέν- Io τοι διὰ τουτο προ αυτους ργιζεσθαι, ἀλλὰ καὶ ἐπαινεῖν την προσηκουορον οἰ-αις ἐπιδεδειγμενους προλυίαν Ουδε γαρ υδε παρακοιμωμέντ α τοῖς λχοις τι ἐπολμησαν ἀργιῆεσθαι, ἀλλ' οτι σεσυκοφαντοκασί τε ζαοχῆς καὶ χρι

νυν συκοφαντουσι, φευδει νευδος συρραnτοντες καὶ τον is πολεμον υ ἐωντες καταλυεσθαι - μον ἀλλὰ κακείνοις τοσαυτον προ αντον Πωυοσυνον ἐπιδεδειγμένοις, εἰ των δολων καὶ των συκοφαντιων ηθέλησαν ἀποσταντες διαλυεσθαι

προ αυτον περί τε των κοινων κα των καμεαυτους, ου-

δειείαν ἄν ἐνεδειξατο πικρίαν , ουδὲ ἐπεμνῆσθη των κατα-ὀνα

πολεμον γεγενηuένων παο αυτῶν τοσουτων ἀλγεινῶν ωλλ'

ηδεως ν εῖδε καὶ ε κενως , κα τῆς αρχαίας ηξίωσε φιλίας κα συνηθείας προ αντον προς δε αυτους ουδ ιχ ο μῆ- νιδος φέρειν et ὀργῆς, νει προσκεκρουκέναι αυτε νομιζειν,

is ἐωσι M. g. sita. Praeterea Teternomianus, quae se defendere non poterat cuius praefecturam obtinebat ierax, imperatoris Andronici domesties quique bello adversus Cantacuzenum qua dictis, qua saetis non parum momenti attulerati Adrianopoli alius erat ex eiusdem α-dronte domesticia, Maneaphas nomine. Hos igitur tres, an pham . Hieracem et Paraspondrium, advocans imperator, non amelam esse ait, eos, quamdiu bellum fuerit, summa cupiditate si grantique studio pro iuvene imperatore contra ae decertasse necta me idcirco succensere laudare etiam, quod se pro ossicio amis lorum strenuos in eo praebuissent. Neque enim vel praesecto ev-bieuli atque ceteris, quod belligerassent, iratum esse, sed quod a Principio usque nunc sycoi=hantias fabricantes, mendaeium mendacio assuerent pacique obniterentur. Verumtamen si illi, qui tam improbi in se fuissent, a dolis et calumniis temperantes, inire secumroneordiam voluissent, nec in commune, nee in ipsos quidquam acerbitatis ostensurum, neque tot miseriarum bello ab iis inureta

rum recordaturum, sed amice et iucunde eos visurum veteraqHe

535쪽

HISTORIARUM III 85. 27

καια καὶ τα προσηκοντα δουλοις πνωιιοσι πεποιηκέναι,)αλ D

ta, ob ovir αυτος - πολ ιος των βασιλέως παιδωνκα διαφθειρειν ἐκείνους ἐκ παντὸς τροπο ξρηιιένος, ἀλλα 5προτερον τε τα αλιστα ἐκείνοις καὶ 'Pωμαίοις συνοίσοντα σπουδαζειν, καὶ νυν ουδὲν νῆττονἈετὰ τον τοσοῖτο πολωον κα την φατον ἀγνωιιοσυνην καὶ ανίαν, ἐν οἱ ιπὲρ ἐκείνων δμεν, τῆ δ' ἀληθεία κατ' ἐκείνων τον πολε/ιον κεκινη- κοτε ἐνεδειξαντο. ἐκκαλυς ει γαρ ηδε το ἀπορρητον αυ-

εἰ περιγένοιτο των πολεuουντων καὶ κυριος των βασιλέως παίδων κατασταίη, ἄσαν την πην 'Houαίων φ' εαυτον

των πριν γεγενηuένων ἀπεχθάνεσθαι, υτ τον επειτα χρο

νον, αὐαντρ βουλωνται συνεῖναι, βασιλεῖ ρ Α οιεσθαι s

avlem nullum esse in se odii aut irae vestigium , neque putareae offensum, eum pro imperatore suo ita depugnarint feeisse enim quae probos ac fideles servos facere iustum ac decorum sit praesertim eum nec ipse liberos imperatoris persequatur, eosque quo Iure, qua iniuria perditos velit, sed et antea quae eorum ac Romanorum rationibus conducerent diligenter evrarit et modo nihilominus uret, post tam atrox bellum et Insandum scelus a furorem quem , qui verbo pro illis, re autem vera eontra illos belli mmoverent, declararint. Deiecturum enim ipsis mysterium. Voluisse se, si Deo approbante, hostibiis debellatis totoque imperio Romano sibi subiuncto, Imperatoris limiorum dominus essiceretur, non eos paterno principatu depellere, sed admitiistratione retenta, usque dum adolescentulus Ioannes aevi florem contingeret possetque suo Iarte populos regere , tum denique ei rerum habenas contradere. Ilo igitur cum ex animo vereque statuerit, neque Irasci illis, qui prius oro illo arma tulerint, neque arbitrari, eos, qui secum sint et in inperio acquirendo simul navant operam , peceare in imperatorem luveneni, si illi potius hae ratione servent, quam adimant imperium. Quare nec illis insensi in esse propter praeterita, nec si in posterum sibi militare voluerint, imperatori adolescenti existimare hostes esse actos. Sed penes ipsos optionem esse. Sive

536쪽

A. 13έ πολεμιον γεγενῆσθαι, ἀλλ' ἐπ αυτοῖς τὴν α*εσιν εἶναι

βασιλέως καὶ πίστεις ω ρκων παρασχέσθαι, cia OBT aA στήσονται, υτε ἐπιβουλευσουσιν αυτ συνοντες, αλλὰ πα- σαν ἐπιδείζοντα ευνοιαν καὶ σπουδον περ αυτον βασιλετ δε αυτοῖς την αιρεσιν αυθις προετίθει, ως ου κωλυσων, MD προς Βοωντιον βουλωνται ἀποχωρεῖν αμα γυναίζ καὶ κνοις συνῆσαν γαρ αλοῖς κατα τα πολεις, ων ηγουντο. δὲ ταυτα βουλονται καταλιποντες μονοι ἐκειν ποος νζων

enim suam militiam elegerint, libenter suis annumeraturum s Byzantium redire maluerint, nihil impediturum quin et eum curneribus dimissurum. Haec ad illos imperator, triduum praestituem, quo excussis omnibus, id quod e re sua iudicassent, sequerentur Illi imperatori, ut sui amanti ae sollicites, gratias agunt verbis N plissimis reque deliberata, potius ab Cantacvzeno standum decer nunt, et die tertio accedunt, sententiam suam renuntiant, nust nimirum pro ipso stare et eius causa periculum quodvis et δ' borem quemvis subires quippe qui et Romanorum communiter filiorum imperatoris dignitatem utilitatemque et consiliis et actiomsemper quaerat. Nam nec se nescire qui Byranti guberna summa teneant, eos nihil cogitare laudabile, sed quae agunt om ad publicam eladem perniciemque dirigere. Ne quando autem gauspicionem apud eum venirent, rogabant, ut liceret ipsis saeramento fidem obligare, nunquam ab eo desecturos neque ian dias molituros, sed omni eum henevolentia studiisqne omnibMProsecuturos. Imperator de integro eis potestatem Deit Byzanti Meum uxoribus et liberis, quos secum haberent in urbibos, quibR

537쪽

ΠISTORIARUM III 86. 529

νάτως το τε γαρ αυτου κατα την διυρνον νεουθιον ἐνέπρησα, οἱ -πῖνοι καὐτὰς ναυς - τὰ προς τω λιιιένι noυθιον κατασχοντες, τριηρεις τε χοντες ἐκεῖ παραπλεουσας ἐκώλυον

στόλον ἐξαρτυειν καὶ ταῖς ναυσὶ προς ωρακην περαιουν Σονον στρατιαν. εκ τε της μειρον δίοδος αυτ ii ου ἐν προς τὸν Ἐλλησποντον, Σαρχώνη του Aυδιας σατραπου περί τινων ορων γῆς ἐκπεπολεμωuένου προ αυτὸν κα μέλλοντος κω v. 5 is λυειν, εἰ διὰ τῆς αυτου προς Ελλήσποντον ερχεσθαι ἐπι- CByzantium abire optarent, nihil rei familiaris, nihil possessionum

ablaturum sed uxoribus omnia pormissurum. Illis idem quod ante nascuerantibus, iurare iussit scirent lainen, si peierassent, non impune laturos quando non cuiusquam coactu, sed sponte sua se illi subiccissent. Iuratum Imperator ut accepto fidei pignore suspicionem deposuit Hieraci gornomiuiani praesecturam reddidit cum collocato ibidem pracsidio, viro bellicoso et risu atque strenuitate nemiui secundo Paraspondylo Adrianopolis praefecturam confirmavit. Haec sere hunc tu modum gesta sunt, et Thracias urbes Pene omnes imperator iu ditionem suam adduxit. 86. Amurius autem loniae satrapa rursum se imperatori adiuuingere cupiens , uti promiserat, ideo nequibat, quod avale eius una cum navibus Smyrnae Latini remavcrant, castelloque ad lacum occupato, triremes habebaut, quae illic diseurrentes, classem aedificari et instrui, exercitumque in Thraciam transportari impedie-hanti cr continentem vero transitus ad Hellespontum non dabatur, Sarchanae Lydia satrapae de finibus quibusdam bellum ei meditanti, et prohibituro si per anam provinciam eo tarn capesseret. Propter profectionem igitur ad imperatorem, quam sibi omnino uinscipiendam sentiebat, per legatos archanem appellandum, cedendumque loeo, de quo euutroversabantur, caistimabat si modo usque macuaenus II. 3έ

538쪽

Λ. 4345 χειροιο οθεν διὰ την προς βασιλέα φιξι αναγκαια αυτ νοι ιζ ἐνην, γνω δειν πρεσβείαν ποιεῖσθαι προς Σαρχάνην, καὶ παραχωρειν αντου τῆς χωρας περ ὁ γ ν αυτοῖς η διαφορα, εἰ ονον προς Ἐλλησποντον δίοδον παρέχοιτο Σαγχάνης δι μενος τε δέχετο τὴν πρεσβειαν, καὶ τὴν χώραν5εχων, φιλος τε ν 'movi, κα την διοδον αδεως παρει- χετο, α δ καὶ τον ἰον συστρατευσόμενον αυτ si ρος βασιλέα ετ στρατιας καὶ προς Ελλησποντον ἐλθοντες, D ἐπεραιουντο προ τὴν θακην ιππέας δι-υριους εχοντες αυτικα τε εἰς ιδυμοτειχον ἀφικοντο προ βασιλέα, φέροντες ro

καὶ δωρα μου δὲ ἐδεδε βασιλέως μὴ έλλειν, ἀλλὰ χωρεῖν κατα του Μομιτυχον μῆνι γαρ ὁ βαρβαρος ἐς τα

ιιάλιστα ἐκειν' των κατα βασιλέως νεκα τετολμηuένων. ἐπεὶ δὲ ἀπαρασκευος 'Po-αιων στρατια, κατα Μυσιας

το βαρβαρικον ἐχωρει, ἐπανGειν τάχιστα εἰποντες, χριςrsos παρασκευάσοιτο ἡ στρατιά ' βασιλέως δὴ κωλυειν πειρω-Mένου cii φάσκοντος σπονδὰς καὶ σνMuαχίαν χειν προς Ἀλέξανδρον, ου ἐπειθοντο, πολ ιο αυτοὶ Μυσοῖς εἰποντες εἶναι καὶ καταδραιιόντες, ἀνδραποδων τε καὶ βοσκη-nατων ἐπανῆκον λειαν χοντες πολλήν. ετὰ δὲ τουτ καrio τῆς μωαιων παρεσκευασuένος στοατιας, ἐχωρουν κατα Η

s. τὸν om P. ad Hellespontum transire se pateretur. archanes Iegatos omiter excipit . accessioneque illa soli murio reconciliatus, transitum impune concedit simul ei filium una imperatori militaturum commendat. Sic per Hellespontum eum vicenis equitum millibus in Thraciam apprilsi, Didymotichum ad imperatorem adeunt, ei dona

offerunt quem murius rogat, ut Ilomitallum ei tra procrastinati nem invadat oderat enim illum acerbe barbarus, ob ea, emae in imperatorem audacissime commiserat. Quia vero Romanus exerci tua nondum paratus erat , Persae in Moesiam irrumpunt promi tentes excessuros, quamprimum se copiae imperatoris instruxissente quem conantem prohibere, taedusque et foetetatem eum Alexandro opponentem, audire noluerunt, eum dicerent, se Moesorum esse hostes et agros percursantes, eum opima hominum Pecorumque praeda reverterunt. Post Romanis iam instructis omitatium petunt.

Qui copias non spernendas habens, et principatum sibi constituens, Xanthiam adortus eperat . t oppidula Merope tenebat omnia. atque ad Morrhae fines usque pervaserat. Audiens autem impera Diyitia i Cooste

539쪽

ΠISTORIARUM III. κάγα ine αὐτον ὁ βασιλεις μετὰ τῆς Περσικῆς ἔκειν A. ,345

lonασιν ὁμου καν Ptiouαιοις καὶ βαρβαροις ' εἰς τοσαυτην γὰoαυτον παραπλGιαν η νοια ἔζηγαγε καὶ ο θρασυτης γεν μενου δε ἐν Περιθεωρι , α η'Iερσικὴ στρατιὰ ἐφαινετο ἐπιουσα - ἐπεὶ δε προσερον τε ἐπέκειτο τοῖς ἐν Ιεριθεον' , καὶ τοτε θνάγκαζεν εἰσδέχεσθαι, ἐκεῖνον μῖν οὐκ ἐδεχοντο, i5ἀλλ' ἀπεκλεισαν urti τὰς πυλας, τους βαρβαρον ἐπιδεικνυντες καὶ κελευοντες εις χεῖρας αυτοῖς ναι, o τοῖς νικω- σιν αθλον τον πολιν ἐσοι ἐνην τῆς ανδραγαθιας. να δε ξδοκοῖεν παντάπασιν αυτου φιστασθαι. εδεδοίκεσαν γαρ, ητον κίνδυνον διαδιδρασκων, πικρως κολάζη της προδοσιας 'ao ν γαρ ἀπαραίτηττος προ οργας, καὶ sucio καὶ πανθ ρω-Cπως ποκτείνων του προσκρουοντας, καὶ ni μικροῖς κειαείζοσιν ἐγκληuασι θάνατον τον ζηαίαν κατα νηφιζοπινος, τῖν δελφιδουν Pαικον νωα εἰσεδεξαντο, πεντήκοντα --νa3. ποινομα M. Ptorem Persis adiuvantibus expeditioni contra se aecingi, legations missa, tentat eum, ut alias , ductare dolis, et a proposito avertere. Cruciari se vehementer de malevolo in ipsum animo, cum tot amfeetua ab eo beneficiis, inimicum se immemoremque praebueriti Si veniam sibi det, nunquam de cetero aliquid sceleris in eum attentaturum sed examussim ei pariturum. Postquam irritis precibus certo intellexit, exercitum adventare, contractis et ipse quantis valebat copiis, ad pugnam eum Romanis atque barbaris simul pugnandam processit eo namque vecordiae stulta illum confidentia deduxerat Ubi ad Peritheorium fuit, et Persieum agmen apparuit,

cum et prius ad eam urbem capiendam ineubuisset, et tum vi ei-vibus iustaret, ut intro reciperetur, illi Portis occlusis se recepturos negarunt, barbaros ei ostentantes, et ad proelium cum iis conserendum invitantes: utpote civitatem virtutis praemium habituis eis qui vicissent. Tainen, ne prorsus ipsum viderentur deserere. metuebant quippe, ne si salvus evasisset, crudeles Proditionis poenas sumeret, quod erat iracundia inplacabili, seseque laedentes eum aeritia et immanitate intersiciebat, et in minora perinde ut

in maiora delicta capitale supplicium statuebat, ex fratre nepotem Balcum vocabulo, quinquageuia dumtaxat militibus stipatum intro- Dissilia ' Cooste

540쪽

A. GP στρατιωτας ἔχοντα, ν εἰ μὲν νικω', παραίτησις προς --

8. τετρακισχιλίου M. II. ἐν ἐπιταγυασι M. g. mittunt ut si vinceret, nepotis susceptio fieret veniae ab irato impetratio si victus caderet , pauci illi nullo sibi essent obstaculo, quo minus utilitati suae servirenti Itaqu Momitellus ad propugnaculum aut urbem expugnandum aciem dirigit sperans si illii loccupasset, quia non parum adiuvaret, se posse resistere. Persae, eum primi impressionem fecissent, repulso Momi letili ei rei ter quatuor millium exercitu, propugnaculum diruerunt, et plures ad praedandum dispersi, ipso die omnia usque Mygdoniam incursariin Imperator cum muri et reliquo agmine sequens non esse ictas, sed via solum arbaris cessisse omitEili copias ioneque ordinatas et dispositas animadvertebat. Quocirca adhuc conflictus restare videbatur. Illuc Romanos et a rharos tripartito dividit dextrum eornu Amiario eum Persis committit qui quod sagittarii essent,

in hostes levis armaturae irruentes, telis ros conficerent sinistrum Ioanni sani, uxoris fratri, eum Bomanis gravis armaturae , quieontis pugnare consuevcrant in modio ipso selectos nomanos atque Persas ducens curabat. Momi letiliis similiter contra directa acie progrediebatur. Ubi tutor so propinquariatii, irimque Concursum est infestissime. Ad extremum Nomitatius superatus, complures