장음표시 사용
511쪽
δο αυτ περ πλείστου τιθμενοι σαφές τι πεοι του παυλA. . 34s Ῥωμαίοις κεκινημένου πολέμου γνωναι, δεῖν γνωσαν, ἐπει
ἐγγυς ην στρατοπεδευμένος, πέμπειν προς αὐτον τινας, rδιαλεξομενοι τας αἰρίας εισονται σαφως , ἐζ ων ὁ πολεμος 5κεκίνητο καὶ πέμπουσι δυο τινὰς τῆς τρον ενονριων ταξε ως μοναχους, συνετους μὲν καλαλλως ο μὴν ἀλλὰ καὶ σοφίας τῆς παρα Ῥομαίοις εἰς κρον ἐληλακοτα καὶ τω Ἀριστοτέ-P. 63έλους καλλιστα ἐλσκημένους. ην δε ὁ εν ερο αυτρον ἐκ βωας τῆς πατρωας οἰκίας Aren τῆ βασιλίδι, των ενου-roριων ηγουμενος διὸ καὶ τοτε προς βασιλέα παρα των ὁμο- φνλων ἐπέμφθη, D' ως μαλιστα τὰς αἰτιας ζεταση του πο-λθιον τῆ προς βασιλίδα την υνναν οἰκειαν ι ου μονον
βασιλε μὴ χαριζHuενος, ἀλλὰ καὶ ἀντιλέγων καὶ πελεγχων,
ω δυνατά ὁ δε λοιπος των Ιεταζωενων ἀκροατης ἐσο-35μενος ονον ηκει, α μὴ ἐκεῖνος αυθις χαριζοιιενο εαυτω, ἀποκρυπτειν ἐθεληση ταληθῆ ἐλθόντες δὲ εἰς το στρατοπεδον κα βασιλέα προσαγορευσαντες , ηκεινυιεν φασαν καὶ Bouιλίας νεκα καὶ συντυχίας τῆς προ αντον , οπιως ἐγρος ἐστρατοπεδευμένου το μαλιστα δε πεῖσαν εἶναι φικέσθαι,2oοτι χρονον ηδε συχνον του προς ἀλληλους μοιιαίοις πολέμου τουτου κεκινηMένου καὶ διαφθειροιιένων σοι εραι τοὐν
πολεων α' ἀλληλων στασιαζοντων καὶ τῆς αλλης χωρας vino Pomαίων καὶ βαρβαρων των κατατρεχοντων κα πλείστων καὶ ἀνοκέστων τελουuένων κα πολλων καί ξιιέραν 25κτεινοι Dων καὶ ἐδανδραποδιζωένων, ου τε λυσις των κακων
eertum aliqni de belli ausa et inii iis ognoseere nimiopere euplentes quandoquidem is prope castra haberet, quosdam eum Per cunctatum mittendos statuerunt ut quod volebant, explorate discerent. Mittunt igitur duos minorum instituti mouachos, ceteroqui prudentes et Latiuis litteris excultissimos et in Aristotelea philosophia exercitatissimos. Horum unus erat Saba ullus , paternaeo gnatione Annae imperatrici iunctus, monachorum minorum antiates. Quapropter et tum ab homophylis ad imperatorem missus est, ut originem belli accurate indagaret, et ratione propinquitatis eum imperatrice non modo imperatori nihil eoncederet, sed etiam contradicerct, quantumque posset, eum refelleret. Alter tantum ut huius indagatiovis auscultator a testis veniebat, ne postea socius imperatori gratificatus, veritatem celaret. Ingressi igitur castra se eius onveniendi et alloquendi causa, quando tam prope tenderet, advenisse dixerunt. Potissimum autem idcirco venisse, quod diu iam bello hoc inter Romanos durantes, et vastatis quotidie urbibus inter se dissidentibus, reliquaque regione a Romanis et barbaris
praedatoribus, qui pluribus et irreparabilibus eam culmentis asse- Diqilia πιν Corale
512쪽
στευειν κεκρικεναι, τοῖς σφετεροι αυτων πάθεσι συι υεταβαλ
ravrοις κατα τυχον ἀφιγuένοις παρέχεσθαί τε δεηιένοις, ν
eissent multisque assidue apti interomptis, nullus adhue malom in uis appareat neque hoc saltem cre cognoscere liceat, unde bellum primum coeperit, et quas ob causas usque hodie seda in equi Verit sod non secus quam furons flamma omnia pervadat ei absumat. Et quamqtiam ex aliis multis aliter audierint, ut quiPque aut bene aut malo in inporatorem animatris est tamen ii credrudum non censuisse, qui titio modo ipsi sensus et cogitatioue suas mutant sic etiam res mutari dehere opinantur. Quare se 'gare magno Pere ut ipse memoret quo pacto singula se habuerisi, qui a prae uanibus certissimo norit et veritatena retillare nolei, iit pote eiusdem inde a priorO siciat cooperint tonacissimvs idqne eo minus , quod extent pluri ini, qui ora sublicentem possint e darg aere Imperator non do adventu tantummodo, sed etiam ς
petitione eos laudat, gratiasque magnas agit affirmans, pride* optasse tales sibi contingere, ni ad verita loni, non ad litem ex altercalionem audire volt ut Praeter alia ilippe mala, quae M ibelliam hoc inflixerit, et hoc inolestum accidisse, quod nondum viros aliquos prudentes invenerit, qui iustam de armis istis sevies tiam proiiuntiarenti Nunc ipsis improviso ait venientibus et re e Pon rogantibus , quos ipse nancisci votis summis optaverit, et
513쪽
dι τὴν σοφίαν καὐτὴν συνεσιν, ἀλλ' οτι και ἐπ αιτου του- . 345τω κοιεν, ω ἐκ των λεγουένων τἀληθῆ περὶ του πολέμου PM5 γνοῖεν, εδιστά τε παντα αὐτον ἐκθήσεσθαι κα χάριν εἰδήσειν τῆς αλήσεως ἐδεῖr τε αυτων, μηδὲν ποστειλαμένους si ελεγχειν α φαίνηται ἐπιορκουν καὶ ἀδικων κα ν τοῖς βασιλέως παισi του φιλου ἐπιβουλευων , et του πολέμου Λιος καὶ τῆς Ῥωμαίων ἀμυθητο φθ ας γεγενημένος. οξάμιε- νος τε α ἀρχῆς εαθυς διηγεῖτο ἔκαστα , τον τε αυτο καὶ
βασιλέως Ἀνδρονίκου ευνοιαν καὶ φιλίαν ποὸς ἀλλήλους ἀκρι- roβῆ, καὶ ως μετὰ τὴν ἐκείνου τελευτὴν πολλὴν προνοιαν
αντος ποιησαιτο , ου τῶν βασιλέως μονον παίδων κα γυναι- . sos
κὸς τῆς βασιλίδος, ἀλλὰ καὶ τῆς Ῥωμαίων ωφελείας, ου χρῆ-B
ματα μονον τοι/ιος περ ἐκείνων ἀναλίσκειν ων, ἀλλὰ καὶ ζωὴν τὴν φίλην, εἰ καιρος καλοίη7, αστα προησοιιενος ' πως i5τε π παρακοιριωμένου ἐπιβουλευθείη ουδεμιας αἰριας ενεκα , i φθονκ σαντος αυτρ κα φθείρειν διανοηθέντος , , αυ-
τος ρχη των πραγματωπι καλως πατριαρχην καὶ τους αλ- λον ἐξαπατησειε, ψευδο πλασάμενος καὶ συκοφαντίας, μουδε ἐνεθυμολγ κα ως ἐκεῖνο των scio ἔνεκα, ως ωοντο,αod ατορων α' ἐστατα εἰδοτες, τι ψευδονται καὶ συκοφαντουσιν, περ βασιλίδος δῆθεν κα των παίδων τον πολε/ιον μνοῖεν πολλα ζαπατήσαντες, καὶ οἱών ἀγνωμοσυνην καὶ ἀπανθρωπίαν οὐπερ αυτὸν μονον καὶ μητέρα καὶ τους οἰκείους ἐπιδείζαιντο, βρεσιν τοποις καὶ φαυλοις προσηκουσαις Cet. γεγεν μένους 24 ποοσοκουσι P. iudicii in munere ungi possint sed ob id ipsum venerint, ut ex
eius ore veritatem de hoc bello crei perent, libentissime omnia explicaturum et petitionem lianc in memoria habitiirum. Orabat si ritu , ne se reprehendere vererentur, si se aut peierassc autiui uritim fuisse, aut inperatoris amici filiis insidias omitosuisse, aut bello commoto calamitates tu explicabiles invexisse deprehendererat. Exorsus igitii a principio , ordine singula recensuit quam persecto ipse et Andronicus inter se dilexissent et quomodo eoauortuo non liberi solum et coniux et res publica tantae sibi curae si erint . t eorum causa non modo pectauiam . sed , si opus oret, vitam itoque impendere paratus esset: iromodo item praesecti M-biculi insidias immerito perpessus sit, qui ex invidia necem sibi Parare quaesierit, ut ipse rerum principatum obtineret quo etiam Pacto ommentis ac sycophantiis suis, imponendo sibi, quod nun- qtiam cogitarat, Patriarcham aliosque deceperit: qua ratione illi.
quamvis se mentiri et calumniari scirent manifestissimo Vrrho pro
imperatrice et filiis eius . re ipsa pro commodis suis ut putabant multa cum saliaeta bellum concitariut quamque impiobi et tuliu- Diqilia πιν Corale
514쪽
A C. 345καἰ νελευθέροις χρησαι ενοι ἀνθρωποις, αντον ιδ' is ἐσχατιαῖς νης ἀγνοουαενον α του πλουτον εἰς ζιόχρεων Ουδιν, ἀλλ' εἰκῆ καν τον διασθείραντες, ἀλλὰ καὶ περιτους φίλους καὶ τους πωσδήποτε ἐπιτηδείους' ,α ωοος αυτῶν ἀπέκτειναν, τους δὲ ἐν δεσuωτηριοις χουσιν χριόνον, μεγάλη vinoaγια καὶ δε-οῖς ἀφυκτοις προσταλαιπω
τοσαυτακις ἐξαρχῆς τε ευθυς καὶ tiέχρι νυν πρεσβείας ποιουμένου καὐδεομένου περ εἰρήνης, ου ονον ἐπιεικὸς -δbus ἀποκρινασθαι ἐκείνους, ἀλλἀ τους τε πρέσβεις αἰκιζεσθω
- βρεις κα διὰ τοιουτων τὰς ἀπολογίας ποιεωθαι προς τοὐς πρέσβεις, πάντα αλλον ἀνεκτὰ ηγονιιένους, χ περῖε ρηνος διαλέγεσθαι γ ἀκουειν. τῆς τε βαρβαρικῆς προς τροχο
P. 636ενεκα, ἄλλα καλτροποις τέροις χρῆoθαι τοῖς βαρβαροις --ταναγκάζοντας χρηματα γαρ παρεχωενοι καὶ nougr8. πρὸς τα πρεσβείας Μ.man cum in se, tum in matrem suam et propinquos extiterint, iniuriis eos insolenter, illiberaliter et nesaile exagitantes, e div tia suas per ultima mundi eutes auditas ad nullum operae pre lium temereque consumpserint sed et amicorum et quoquo modo sibi deditorum quot occiderint, et quo usque nunc dirissime et vinculis insolubilibus maceratos in custodia delineant et quomodo communes inimici fuerint, tum sui, tum optimatis cuiusque 30'mani nee solum nobilium, sed et monachorum et episcoporum et militum, et in quaque re publica excellentium. Quae omnia pro Pter praesentes Bomanorum miserias oblitus sit a pro nihilo in rarit, pacemque non semel aut iterum ac tertio sed saepissime, mox a principio usque nunc per Iegatos petiveri Illos non modo nihil aequitati consentaneum respondisse, verum legatos insurrverberibiis pulsasse et ignominiose tractasse in se autem plaustruconviciorum invectos, Isto potius modo ad legationem respondirae nihil non patiendum prius, quam de pace loquendum audiendum stat bitrantes. Quod autem barbaros adversus nationem suam indu xisset, ita se luebatur, non se coepisse illo adversum se priv
515쪽
βαλων δυνάστην, ἀλλὰ καὶ Ἀλέξανδρον τον βασιλέα Μοσων αντον πολεμίους εῖναι, ἔλαστον καν ἐαυτον αἶ-κρεων ποὸς 5μ ν οντα συμπασιν μου ' μαίοις, se ἄν no. ἀναροπνκαὶ αὐτον συνελαυνομενον τῆ συμμαχία χρῆσθαι η βαρβαρικῆ , αλλως τε σανυς εἰδοτα, ως εἰ ἀπωσοιτο αυτος, ἐκείνους χρησομένους ἐn αυτον. - γὰρ διὰ το μὴ βουλεσθαι λ
IOδυνασθαι μῶλλον ἐκείνω αἱρουμένους συμμαχεῖν ονπω γὰρ χθὸς καὶ ποων προς υπάνην τον ΙΙDσχρον πρεσβείαν πεποιημένοι, ἐδεοντο σωίσι συμμαχεῖν, πολλὰ ἐπαγγελλομενοι --Dέξειν χρήματα τον δὸ μῶλλον λέσθαι- ἐκείνω προῖκα συμμαχειν, et πολλὰ παo' ἐκείνων χρήματα λαμβάνειν. υι ηιο αλλὰ καἰ προτερον ὀλίγω τον Ἀσάνην 'Iσαάκιον τὸν πανυπερσυαστον προς ουλιμῶν τον Καρασῆ Φρυγίας σατρ- πην ἀφικέσθαι - δεῖσθαι αυτου χρηματα πολλα λαβοντα συμμαχεῖν ἐπ' ἐνεῖνον τὸν δε μηδε αυτον πεπεω ι καἰ μις τον παρακοιμωμενον της αυτῆς ενεκα αἰτίας ἐπὶ τον Ioαυτον ἐλθεῖ τον δὲ τοσουτον δεῆσαι πεMεσθαι αυτ ii, V. Mo
eoegisse. Nam illos data e nia is vrhihus propiantis et Bomano imperio ingentibus et admirandis quibusdam honis spoliato, non ratem dumtaxat Triballorum prineipem , sed et Alexandrum ΜDesoram regem , utrumvis per se universis Romanis simul parem Permovisse, ut sibi hostes fierenti mine se quoque coactum barbaricum invocare auxilium cum praesertim sciret, illos adversum so eo usuros, si ipse uti noluisset Non enim nune ideo harbarorum OPera eos non uti, quia nolint ae quod ita Cantactizeno millinis malentibus, societatem persuadere nec eant. Recentissime enimaa Orchanem Persam legationem misisse, oravisseque OPPetias, pecuniam praegrandem pollieentes. Verum ipsum sibi gratia, quam illis Immani mercede socium esse praeeligere. Neque istuc solum, quin et paulo ante Isaaclum sanem Pan hypersebastum ad Suli manum cerasae Phrygiae satrapam rogatum abiisse, ut aceepto ingenti pretio sibi contra Cantaeugenum erret subsidium. Ne hunc siexum esse. Ad quem praelaetus ubiculi eadem de causa prosectus sit, tantumque abfuisse, ut se exorari pateretur, ut ne in conspectum quidem illum admiserit. mi sermonibus dies illa et plerumque noetis cum luce ae nocte sequentibus consumpta rint, imperatore quidem narrante probarieque se ad arma nece sitate adactum La Disilia ' Cooste
516쪽
την ἀπολογίαν εγγέωνται ἀκουειν ποιονuένου καὐ των m- ΙοP. 63: λαιων τις βασιλέων φασκε, το δεῖν τὴν τέραν των ἀκορον ἀκεραιαν ιιάλιστα τῶν κατηγορουιιέν φασωζειν, τοτF ποσθαι εἶναι κοινον παράγγελιι ἀνθρωποι τῶ θιστα λοοια - λουν κατα τον βίον ἐγ- ρ σου πολλὰ αἰ δεινα ut πο- ρουντων τινων ἀκηκοως, τι τε τῆς θαυi αστῆς ἐκείνης si i
σιλέως προς σε φιλίας uvnsιονησας, ἐπεβουλευσας ι His
αν ἐν ἰδιώτου ris ατι, υκ ενοιιισας τὴν καν Iaoximi εἰ ξ ἐκεινους ἀποκτείνας το κράτος ἄπαν περιστησεις εἰς
u. ton' P. ἐn m. Q. ἐν m. I. . om. . . 8. ἐλθον tinis ad quaedam oecurrentibus et quae Byzantii tu erimen vocareni, Producentibus, deditaque opera facundioribus, ut Iiquidius veri
83. oe olloquio finito Minorum rector Aregiis nomine, ae quum est, inquit, eum qui sibi vitam eum virtute eoni unera. Proposuit, cuique veritatis et iustitiae vel modica cura est, nunqu3 prius ullum condemnare, quam eius ad obiecta responsionem ' dierit. Et quidam de vetustis regibus aiehat, alteram aurem intcgram servare oportere. Quod ego mortalibus in commune prae ceptum et vitae humanae inprimis conducibile opinor Fam ην
multa et pessimi exempli tibi obiiciantur quod nimirum admira bilis illius amicitiae, quae tibi eum imperatore suit, oblitus, i eius, R quibus nunquam violatus es, insidias feceris et cum Q manum imperium privati habitu administrares, id tibi ad piorum sufficere non putaris, nisi illis interemptis, totum ad te attraheret; quodque patriarcha ct aliis conatu tuo adversantibus, propter re Pulsa in insanus et bellum o texueris et harbaro in fines ms nos induxeris et de pace ne andite quidem verbum sustinueri3
517쪽
αν εἰ τις ἀποσφαττειν υνήθη, την χεψα κατεφίλουν αἰ
πατρώας αρχῆς τη βασιλίδι, φίλτρον τι τρέφω προς τους roἐκείνης παιδας ι τὴν ἐκ του γένους κοινωνίαν, καὶ προς
τὴν κακοπραγίαν καὶ αυτος συνάχθυιιαι. καίτοι γε ο παρατων φίλων ονον, ἀλλἀ καὶ των άλιστά σοι πολ- ντων πολλους καὶ θαμασίους ἐπαίνους ηκουον διευοντων. καὶ την τε φυσιν os θανι ασίαν κα τὴν σκησιν ἔαιροντων
αονικοσαντες, θι σπα δοθυσι κατωρθωκέναι. νυνὶ δέοιο τοι- ναντίον απαν περιέστη. τοῖς τε γαρ εγκωπιάζουσιν ἐκείνοις D
ἐχθρου καὶ κατηγορου τοὐν τε ιαλιστα γεγένηMαι φιλουντων,
tere ac disperdere constitueris et eaedes servitutesque nihili pendas his inuibus cognitis , tam hostili odio tui incensus sum, ut multorum servatorem ac de re publica eue meritum existimaturus eidemque manum osculaturus fuerim qui te iugulare potitisset non solum propter cladem a pestem tanto belli tempore Romanis iv Porta tam , cuius te primigcniam causam credebant, sed quod et ipse, cum Saba udus sim, e paterno scilicet principatu imperatricis, ob cOuini unionem teneris, ipsam et eius liberos amo eorumque in sortuuiis similiter doleo. Tametsi non ab amicis tuis tantum, sed et infestissimis hostibus multas exivitasque laudes tuas audivi, cum et tiatura praestantiam et honestarum rerum exercitatiouem, quibus Romanis universis lotago intervallo anteires, in te extolleretit. Qui- hos nihilo tuus deo non sum assensus , quod utrosque , et illos ex amore et istos ex odio mentiri existimarem. Est enim quando et hostes hostibiis illustre praeconium impertiunt, ut aut victi ama gliis aut victores magnorum cati ae selices habeantiar. Λ nemini prorsus contra contigit nam et illis laudantibus non mediocriter auccenseo, tam multa quae in te sunt bona taeentibus et
518쪽
συνωθῆ πέπεισμα τε ἀκριβως, - προ αλλους ει σου διαλεχωον- αντες ἐπενδ αυτος ἐκέλευσας περιπάντων, ων ἀνθέλοι-ν, πυνθάνεσθαί σου ἁδεως, τί περ της εἰρηνης ονον διανοῆ ἀρ τοίμως προς αὐτον, a τινος ἐπιεικους
ἀπολογιας τυχοις, et προς κ' ἐκείνων ἀγνωμοσυννν α Οα-nασιν ἀπέγνω πρὸς τας διαλυσεις καὶ αυτος;V βασιλευς δεαυτον τῆς τε παρρησίας ἐπαινέσας κα τῆς περ τὰ πραγματα δολου διαίτης καὶ δικαίας, καὶ ἀντιφιλεῖν αυτον καiis αυτος εἰπών διὰ την προσουσαν συνεσιν - την εωφνια τῆν
πρὸς τὰ καλὰ εὶ ἀπεκρίνατο καὶ περὶ τῆς εἰρηνος, αἶς
in ἐκείνοις In τοῖς nολε-υσι κανη του πολμου κανὴ τῆς εἰρπνης ἀρεσις. ων τε γὰρ σονθοσεσθαι 'στα προς - δι-οσεις, αν ἐθέλωσιν ἐκεῖνοι, καὶπολεανπειν κατὰ δυνα-ν,- αν ἐκεῖνοι - δίκαια αν θελακτι ποιεῖν. κεῖνοι γὰρ πρότεροι auo ἰρξαν διαβαλοντες κα συκοφαντοσαντες , καὶ πιτν τε μοτέρα λέγου δεῖν ἀπέκτειναν --χειρ , ἐν δε-i8 4 alterum add. . latus, ex inimico et accusatore evas mi insimus, teque praeciaris dignum laudibus iudieor ne solum quamdiu apud Romanos sum, sed in Italia quoque, quo brevi me proseeturum opinor, altitudinem et aequitatem animi tui, et ad res egregias naturam idoneam apud omnes palam depraedicabo. Quod igitur ad hellum attinet, a principio hucusque nullam penitus causam ipse praebuisti, ea invitus ab hostibus ad arma ompulsus es quod mihi plane e suadeo, et id apud alios pro te eonfiteri non dubitabo. Quia vero de omnibus quae vellemus libere interrogari te iussisti, quia est quaeso tuus nune de pace sensus an si illi aequum respondeant, prompte eam coles an eorum improbitas facit, ut pacificationis spem omnem repudies Imperator libertatem viri integrumque ac verum de rebus iudicium laudans, et se propter prudentiam et ingenium ad virtutem natum redamare illum testificans, respondet, belli et paeis electionem in arbitrio bellantium consistere. Nam aequidem iacillime ad compositionem consensurum , si ipsis lubeat re pugnaturum pro viribus si iidem ius fasque contempserint. Ipsos quippe calumniis et mendaciis indulgentes, hellum orsos, matremque suam in carcere aegrotantem nulla cura dignatos, tantum non
suamet manu oeeidisse et filium duodennem, qui nihil in eos Dissilia πιν Corale
519쪽
II-ηριω νοσουσαν προνοιας διωσαντες μηδεμιας, καὶ τον A.c. 34sωιον uno δωδεκα λη γεγονπα κα μηδεν αυτους ηδικνκο- τα, δια τὴν noὸς ἐμὲ πέχλιαν πο δεσμοῖς κατέστησαν τοσουτον χρονον, καἰ τους φίλους παντας διέφθειραν καὶ 5τους οἰκείους, α ουδὲν πέλιπον παροινιας ουδὲ βοεως. ἐω γαρ λέγειν τὴν τοσουτου πλουτου διαρπαγον μου τε καὶ Cτῶν συγγενων, ους δει, τοσαυτην κακίαν συνειδοτας ἐαυτοῖς καὶ ως τῆς ααυθοτου θυρας Ῥωμαίων αἰτιωτατοι γε νονται , λεον των σ'uέραι διὰ το αυτων κακίαν καὶ uos Ioριαν λαβοντας κτεινομένων, πρωτον τῆ εἰρηνη προσδραμεῖν
καὶ τον πολεMον σπουδάζειν καταλυειν. ἐπεὶ δ' ἐκείνοις οὐδενος τέρου μέλει, η τον των πραγιιατων μονον αρχειν, ντινα περιλειφθωσι, των νάρχοuένων οὐδεμιιαν προνοιαν ποι-
ἰδια διαφέρειν, προτιuῶσι. pnu τοίνυν, ως ἐὰν μὲν ἐθελη-aostos βασιλέα δέχεσθαι καὶ τοῖς παισὶ συναρροντα βασιλέως, χυδ αυτον πολυπραγιιονοσειν μηδεν περὶ τῶν κατὰ τον πολε κον γεγενημώων, αλλ αμνηστιαν τε αυτοῖς παρεδειντων κακιον, κα των ηρπασμένων μοδενος ποστεροσειν αντε των οἰκείων ἁσιν et τῶν φίλων ν των συγγενιον. δει
peccaverat, odio patris tamdiu in vineulis retinuisse, et amieos aepropinquos mu es sustulisse, quamque potuerant , petulantissimo et contumeliosissime se gessisse. Taceo enim, inquit, tantarum opum et mearum et cognatorum direptionem. Quo oportebat tan torum scelerum conscientia stimulatos, et Romanos o calamitates incredibiles, eorum opera illatas, propter quorum nequitiam et improbitatem quotidie trucidantur nil seratos, primos pacem Inplecti et studere bellum disiicere. Quoniam autem aliud non cogitant, quam ut soli rerum dominentur, si modo aliquid rerum relictum est. subditosque nullo loco ducunt, ego quemadmodum inde a primordio ad ommunem salutem omne meum studium laboremque contulit sic et nunc, quae omnibus profutura sint, omnia edicam. quibus licebit illis aut meliora eligere , si universitati consultum velint aut bellum accipere, si id privatis utilitatihus auis omtiibus anteponendum sentiundi Aio itaque, si voluerint me imperato rei et illorum demticti collegam pati, non solicite inquisiturum in ea , quae bello praeterit commissa sunt sed iniu- rias oblivione sempiterna deleturum, et spoliis suis ae praeda nullum privaturum: sive ea Druiliarium, sive amicorum, sive cognatorum Disilia ' Cooste
520쪽
τῶν τε μοναχων καὶ ἐπισκοncio τοῖς λογάσι κα τῶν Pesuuis eo ν ει τινες ἔτι κατελείφθησαν τοις αριστοις, ου μὴν ditatio καὶ των κασταχου πολιτειων τοῖς συνετωτέροις. κἀν uir
Cχρωντο , αλλον δὲ υ τῆς βασιλίδος καὶ πατριαρχοι τοῖς
fuerit neque ablaturum quae ipsis bello ardente Augusta dona Vorit, vel honores , si praeter diguitatem ac meritum ollati vide'
antur, Vel possessiones , sive illae publicae erant, sive ad me pri vatim pertinebant verum aequi bonique iacturum omnia neque uti tuam eum corum damu bellicas offensioues iudieaturum. Quia si hoc nec iustum, nec fercndum censueti ut totum negotium iudi ei permissurum. Iudicibus autem aliis non utar, Di, ipsa impe ratrice, Patriarcha , monachis et delectis episcopis et Romanis, qui supersunt, optimatibus imo vero etia tu cuiuscumque rei publi' eae viris prudentioribus. Et si qui dei iciiquus, periurus et insid 'ator comperiar, quod isti dictitant, sectoribus meis non aliud sur 'licium, quam mortem ingloria in et in salvem irrogari volo. Si ba damuationem aversantur, crudele ducentos, in hominem sententia scapitalem ferre: at ego ipse ante iudiciu in atrum adversus me cal cultim dabo, ut ipsi, postquam eonvictus fuero, supplicii huiMreprchen, ione vacent. Sin autem potius alia omnia constiterint M an simpliciter ac temere auirmante, sed dicta mea videntibus testi moniis confirmante, non quidem petitis a mearum partium studio i=,
ne mihi gratisicari exisιimenturo velum ab illis, quos pri in