장음표시 사용
41쪽
nes , & leges ad hoc praefixas, non tamen alienandi substantiam . Usus fructus est, quoquis potest pro se , & aliis juxta suum beneplacitum fructus rei accipere, & vendere, donare &c. salva tamen subsantia rei fructuariae . Usus juris est facultas utendi fructibus rei pro se tantum sine alia facultate illos alienandi, & possidendi. Qua pro peter usus fructus est pinguior usu juris.
Tamen tam usus fructuariu S , quam νusuarius sunt Domini fructuum. QuJnimo duo usust nctuarii ejusdem rei esse non possunt. Bene vero duo usuarii, si fructus necessitatibus utriusque lassiciant. Datur, etiamtusus simplex facti, qui in solo facto consistit, sine quo humana vita conservari non potest, ut sunt cibi, vestes&c. de quo consil. 3. . Expresse proprium Religiosis interdictum legitur a Tridentino fess. a .
p. a. de regul. ibi . Hemini Regularium , tam virorum , quam mulierum liceat bona immobilia , vel mobilia cujuscumque qualita tis fuerint , etiam quovis modo ab eis acquisita , tamquam propria, aut etiam nomino conventus pomere, vel retinere 3 sed statim ea Superiori tradantur, conventutque incorpo
42쪽
. PAUPRRTAs, dic. Irentur . Nee deinceps liceat Superioribus bona stabilia alicui Regulari concedere, etiam ad usum fructum , vel usum, administrationem ,
aut commendam. Administratio autem bono
rum Monasteriorum, seis conventuum ad solos Osciales eorumdem ad nutum Superiorum amovibiles pertineat . Mobilium vero cum ita Superiores permittant, ut eorum supellex
statui paupertati , quam professunt, conveniat et nihilque superflui in ea sit: nihil etiam, quod sit necessarium eis denegetur. Quod siquis aliter quidquam tenere deprehensus , aut convictus fuerit, is biennio activa, o passiva voce privatus sit; atque etiam juxta sua Regula, O Ordinis constitutiones puniatur . Hic Tridentinum statuit administrationem honorum Monasterii non esse a Superiore aliis committendam, quam ossicialibus Conventus , qui tamen ad nutum Superioris , aliis substitutis . removeri possint; hac enim forma res Conventus
administrare voto paupertatis non repta gnat 3 cum res Conventus, & non tam.
quam proprias administrent, nec fructus possunt in alios usus insumere , sed in eos juxta necessitates Religiosorum , dc Conventus, ipso Superiore locali maudante 4
43쪽
s Τ et r. I. C O N s. I. 6. Itemque Superioribus imponI.tur, ut particularibus Religiosis ea indulgeant mobilia, quae ipsis necessaria judi. cantur, nec statui paupertatis contraria existunt, neque Religioso sunt superstua. 7. Quaeritur- quid veniat appellatione
peculii tR. Peculium dictum est , quasi pusilla pecunia , Vel pusillum patrimonium ex Iureconsul r. in leg. depositis Τ. de pecuti Joannes de la Crux tib I .destat. Relig.cap. 3. num. I. dub. I. tradit peculium nihil aliud
esse, quam habere aliquid deputatum, α sequestratum ab aliis ad utendum illo . vel, jure dominii possidendo,& defendendo illud ut proprium: vel, jure solius administrationis ad illud , hoc est, administrando , vel distribuendo secundum leges praefinitas et vel, jure usus fructus tantum, utendo illius fructibus in suam , vel aliorum utilitatem et vel ad usum sinestum juris, ad suos tantum usu S.I. Hinc oritur quaestio . An paupertas religiosa reddat Regularem peculii incapacem tR. Dubium non est, si sensus sit de peculio proprie dicto, includente lus per fectum , & independens, quod est dominium proprie usurpatum , seu iacultas
44쪽
libere disponendi de re, vel fructibus pro suo arbitrio; cuius Religiosus incapax omnino a sua professione constituitur ex num. 2. Si vero quaesitum procedat de peculio late dicto, quoad solam administrationem, possessionem, & usum facti dependentem a voluntate Priuati, qui concessiim usum, & administrationem restringere, & penitus revocare ad suum libitum potest, adhuc lis est sub judice. Duo tamen certa sunt. Unum, quod officialibus Μonasterii committi possit, imo debeat administratio bonorum Coninventus , patet ex dictis num. s. Alterum , quod Frater Minor est ab hac dispositio. ne exclusus, ut in sequentibus . Quod difficultatem ingerit, est , an peralium post eligioso privato non Ossicialieoncedi ῖς. Verum prius resero formulas, quibus peculium solet practicari. Prima est, qua alicui Religioso ex bonis Monasterii , vel Parentum largitione assignantur annui redditus, quibus se alat,& vestiat, dependenter tamen a Voluntate Praelati, qui portionem revocare possit .
Secunda. Qua Monasterium singulis
45쪽
xo Τ I T. I. C o M s. I. lis Religiosis quolibet anno certam pecuniae summam assignat, vulgo dicta 'Uestiaris; sed victius est communis. Tertia. Qua Novitius ante professionem in actu retrunciationis reservat sibi annuum redditum pro suis necessitatibus,dependenter tamen a voluntate Superioris , adeout dominium, & proprie tas sit penes Conventum, ipse vero solum usum habeat a Superiore revocabilem .
Quarta. Qua Religiosus pecunias sua industria, & labore, hoc est, Lectio
ne, Praedicatione adeptas, pro se retinet,& in proprios usus licitos converrit, deo pendenter tamen a voluntate Superioris.
Quantum ad primam , dubium non est, quod directe opponatur decreto Tri. dentini ; S ulterius est penitus relaxativa perfectionis paupertatis, destructiva Vitae communis, & disciplinae regularis eversiva Hinc dolendum, quod nonnulli DD. illam approbaverint. Circa secundam non videtur esse controversia, sed sicut potest Superior licite subdito pecuniam dare ad emendum librum, sic etiam ut pannum emat ad se vestiendum ἀIO. De tertia, & quarta maxime dispu
46쪽
dii utatur. Tales formulas licitas esse, nec improbari a Tridentino dixit Navar-rus in cap. Ne dicatis, in comment. I. de rein
gul. num. I . Quem sequitur Perrinus da subd. q. a. cap. a. S. I. aliique apud ipsum, concordantes Concilium non prohibere,
quin Superiores possint Religiosis concedere pectilia, annuosque redditus ad usus licitos, & ex justa causa; & sub prohibitione Concilii ea tantum comprehendi, quae dantur, vel ad quoscumque usus pro libito voluntatis Religiosi vel ad usus illicitos, vel ex injusta causa. Verum horum opinio non regit. Siquidem Concilium prohibet concessionem honorum immobilium , etiam ad usum fructum , vel usum , administrationem, vel commendam; ideo, cum generaliter,& indefinite prohibeat, non est privati Doctoris dispositionem Concilii restringere, & limitare ad eam solum admini. strationem,& peculia,quae dantur in usus i ii icitos, re ex causa injusta. Maxime Ctia,
quod si Concilium non prohibuisset, nisi administrationem ad usus illicitos, di ex injusta causa, nulla esset differentia inter simplices Religiosos,& Officiales. Etenim nec Osficialibus potest conce: admini-
47쪽
xa T I T. I. C o v s. I. stratio fructuum bonorum , & pecunIarum Monasterii ad usus illicito. , sed inutilitatem Conventus dumtaxat, ut d clarant Butrius, & Abbas in d. cap. Mona
cbi . Aperta autem est differentia intexutrosque, ut ex textu allegati decreti. Quin etiam, dum Concilium ea disposuit ad reformationem Regularium , dicendum est cjus mentem fuisse, quid quam speciale statuere supra coeteros Ecclesiasticos, quibus licita non est honorum Ecclesiasticorum adminid ratio ad illicitos usus, ut ad commessationeS, ebrietates, impudicitias &c. II. Et hinc peculium, seu administratio bonorum Monasterii nulli Regulari, Ossicialibus exceptis, ex nulla causa, nulloqtie casu est permissa, juxta decretum d. cap. a. d. fess. I 2. Quae omnia a nullo inficiari pos. sunt, quin resolutis a Sancta Sede repugnet. Hinc Observandae sunt Declarationes a Sac. Congregat. Concilii in contingentibus casibus editae, quas refert Fagna
nuS in I. cap. Monachi de sar. Monachor. 13. Primo quaerebatur . An liceat Re gularibus utriusque sexus habere annuos reddi
rus , sed provisiones annuas , vel bonorum flabiae
48쪽
superfluum nomine Conventus , ac de suorum Superiorum licentia , O dependentὸ ab eorum voluntate , ac nutu , adeout sint immunes dculpa , σ poena, de qua in cap. a. f g. 23. de Regularib. Sac. Congregatio respondit negative ibi num V 6. quaesitum fuit propolim m ibi num. I. tum de redditibus amnuis, dc provisionibus, quae sibi in acta renunciationis bonorum ΝΟ vitii reservant pro suis religiosis necessitatibus; tum de censibus, aliisque bonis, quae a Parentibus, & Consanguineis Religiosis relinquuntur Monasterio, etiam titulo institutionis, eo tenore adjecto, ut Superiores eidem Religiosis concedere debeant administrationem illorum censuum , & bonorum , ita ut ipse possit convertere illorum redditus in suos honestos usus;tum de pecunia ex pr dicatio ne , vel lectione, aut aliunde a Religioso aliquo quaesita, quam tribuunt ΜΟnasterio ad hoc, ut ex ea emantur census perpetui, quorum redditus quot annis assignari debeant eidem Regulari pro suis necessitatibus. Et stante praxi aliquorum Monasteriorum , in quibus usus erat, ut ex redditibus Conventus unicuique ex
49쪽
et4 Τr T. I. CONs. I. Fratribus, vel Sororibus assignaretur si a. gulis annis certa portio, sive in pecunia ,sive in aliis speciebus ad hoc, ut ex ea pararet sibi nece uaria ad vitam, nec Monasterium eis aliquid ultra praestare, nec
ipsi accepti rationem reddere tenerentur. Circa quae S. Congri resolvit ut supra. I . Secundo quaerebatur, an, cum necessaria ae Superiore , etiam requisito , ideo denegentur , quia Monasterii facultates non suppetunt, liceat Regularibus elam, vel, eo invito, illa sibi comparare , seu retinerer
Sacra Congregatio respondit, licere , si pracisa nec stas sit ad individui sustentationem οῦ coeterum communem penuriam ab omni.bus perpetiendam usque adeo , ut siquid pris tim alicui delatum, vel ab ipso factum fuerit, id tune ad Superiorem rectὰ deferri oporteat 3 qui ex eo primo succurrat ejus necestati, cujus ivtuitu illud obvenerit ,si peculiari aliqua
nece ate ultra communem prematur e reliquum Conventui incorporetur, O in eommunem cedat utilitatem. Quippe praecisa haec, seu extrema necessitas, cum sit de jure naturae,nullis subest legibus, & ideo excusat a Regulς transgressione,etiam Fratres Minores S. Francini, qui arctissimam Profitentur paupertatem, ut ex text. in
50쪽
PAu ARTAS, &c. Is cap. Exiit g. Porro de verb. signi e . in o. ibi. Nee ipsis Fratribus iure poli in extrema ne cessitatis articulo ad providendum fustentationi
natura via, omnibus extrema necestate detentis concessa, pracluditur, cum ab omni lege exintrema necessitas sit exempta . Haec ex Fa-
13. Tertio. In causa Panormitanae petebatur. Quadam Monialis prater dotem Monasterio tributam reservavit sibi scuta quinquaginta annua pro suis necessitatibus, atque indigentiis 3 . petiit 2 Sac. Congreg. sibi feri facultatem illa erogandi in usus praedictos. Sacra Congregatio censuit hane pecuniam annuam , non obstante refervatione, iam qua- sitam esse Monasteris 3 ideoque deferendam esse recta ad manus Abbatissa: quae primam profis elat neeestatibus Monialis Oratricis: o quod reliquum fuerit, in usus totius Monasterii convertat; ibi num. 6Ι. I 6. Quarto . In causa Neapolitana propositum fuit Sac. Congreg. dubium, ut infra conceptum. In aliquibus Monasteriis nounulla Moniales census, oe annuos quosdam redditus, O proventus , seu fructus percipiunt sub diversis contractuum speciebus Gnὰm aliqua in ipsarum persona emerunt certos redditus d personis Laicis a aliqua ab aliis