장음표시 사용
311쪽
pam & Cardinales edidit, eadem Christi promissione Iauis data , approbat quod in eap. Haec es fides de Romanae sedis fide traditur: Ipse semper immaculata permansit, o in futuro permanebit I insertque stat im , Ex quibus omnibus satis paset, quod ejus numquam descis fides , uti Christus sῖα 1;, c.
promiserat . Non absimiliter Ioannes Gerson in sermone .nis sente coram Alexandro V. die Ascensionis Domini habito , rationem redditurus, cur Graeca Ecclesa erroribus fidei vitiara fuerit, non autem Latina ; Romanae fidei indefectibilitatem exinde deducit, quia Latinitas ipse purior im. maculata sedem habet Petri , pro cujus fide ne deficeret , specialiter oravit ille, qui in omnibus exauditus es pro sua
Quomodo haec conciliari queant cum sententia , quAhi auctores aliis in operibus Romanos Pontifices in fide posse errare propugnant, explicari solet Iὶ distinctione solemni inter fidem sedis seu cathedrae Romanae , & fidem.
sedem & Praesidentem ex S. Leone sumpta adversarii nimium abutuntur , cum definitionum Pontificiarum errores ,
quos possibiles praesumunt, nousedi Apostolicae, sed ipsis Pontificibus attribuunt . S. Leo eam distinctionem inter sedem& Praesidentem perinde acce pit , ut distinguendum indiearit inter legitima iura sedium, S inter vitia seu demerita Praeis fidum , quae legitimis sedium iuribus nihil praejudicant. Uide lib. De vi primatus c. I q. n. 24. Id generatim convenit
omnibus Ecclesiae Praesidibus in iis actibus , in quibus proin prio vitio vel defectu aliquo
rarent . Ab hoc numero nousunt excipiendi summi Pontifices quoad eos actus, in quibus sive ex obreptione , si veex subreptione , sive opini
num Praeludicio. aut vitio ali. quo in Apostesicae auctoritatis usu errarent, uti multis in capitibus eos posse errare nega ri non potest. Cum Uero e
rare nequeant in proprie dictis, quas explicavimus , definiti nibus fidei, de quibus vis & ratio primatus, nec non promissiones Christi, atque traditio cavent ,
in his ea distinctio, qua definitionum errores praesumuntur, tametsi ne unum probare licuerit, locum non habet, nec habere potest; ac propterea iarem , de qua nunc agimus , est prorsus Iaepta.
312쪽
28s APPENDix DE. IN FALLI BILITATE PONT. Pontificum .. Quam, conciliationem afferund vel . illi acerbi res Pontificiae, infallibilitatis impugnatores ' Laumius , atque Dupinius, cum explicaturi quorumdam Patrum testim iit. Du- monia, quibus. Oratio Christi pro fide Petri numquam de sectura. ingeritur , . hetec accipienda affrmant de sede Petri, di φινα ad non de successoribus ejus , quos ire fide posse deficere, &gis., aliquando, desecisse non dubitant Ita. omnes ex traditione a 4.cradob- Patrum atque oratione: Christi immotam & infallibilem -ὸ υ,, praesumunt Romanae sedis , non autem Pontificum fide ma i. Eamdem conciliationem ingerit etiam Bosuetus , dum I a tibis ut quitur de textu Petri Cardinalis de Alliaco , qui memor ta distinctione inter sedem & sedentem utens , huic conciliationi primus aditum aperuit p. unde in ejus verba Bossuetus notavit: Cum ergo ex Petro Assiacensi aliud sit sedes, I- aliud sedens; non mirum es aliud convenire sedi , quod sedenti non conveniar, nempe ut sedes descere non post, cumsedens ' deviabilis etiam in judicio de fide . Mirum autem vel maxime esse debet, eumdem Bossuetum hanc conciliationem ducere. ex ea distinctione inter fidem sedis Apostolicae seu Romanae , fidemque in ea sedentium Roman rum Pontificum,. quam idem aperte destniit lib. Io. Dein sensionis c. s. illis verbis: Neque vero dis inguimus a Romanorum Pontificum Me Romanx Ecclesae fidem , quam scilicri non aliter, quam a Perro primo a que a Petrisuccessoribus Romani didicerint, traditam scilicet ex sede Petri, quam a persona Pontificum haud distinguendam ibidem pratini serat scribens : Neque propterea disimus ipsam sedem aliquid exercere posse potesatis, aut jurisdictionis aliter quam per ipsum Praesidentem. Hac itaque conciliatione repudiata ,. sicut & illa est repudianda , quam idem Bossuerus induxit , at Iata alia distinctione inter fidem seriei & successionis Pontificum , ac fidem singulorum, perinde ac si illa immota & indefectibilis sit, & dici possit, etiamsi alisui s
paratim aliquando deficiant quod. non minus ineptum a ' δι pro , s. que repugnans' ostendimus ) : ut conster certa traditio de immota & indefectibili Romanae sedis seu Ecclesiae fide, quam hi ipsi adversarii praesumunt certissimam , ω constent cer die Christi promissiones, quibus eadem traditio innititur ;constent, inquam, componanturque aliquo modo cum d- Ioram sententia , qua Puntifices definiendo fidei dogmata
313쪽
IN DEFINITIONIBUS DOGMATICIS. 287
errare posse & aliquando errasse arbitrantur , alia aptiori si fieri potest, nec repugnante conciliatione utendum est. Non alta autem praesto esse videtur nisi distinctio imter definitiones, quas Pontifices edunt , ut fidei unitati ex ossicio primatus custodienda: Irospiciant, & inter cetera d cumenta, quae Vel ad fidem non pertinent , vel nihil cediti dogmatis in conservationem unitatis constituunt. Hanc distinctionem ex primatus natura ac fine, nec Non ex cir
cumstantiis ipsarum promissionum Christi erutam nemo jure reiiciet & hoc quidem sensu quicumque eos Theologos
explicandos, contrariasque eorum, uti videntur , sententias conciliandas putet , inveniet quomodo ipsi veterum tradi. tionem reipsa non deseruerint, sed continuarint, ita ut comtentio tota & contradictio in verborum tantum fgnificatione & interpretatione diversa posita sit. Quodsi haec conciliatio abhorrere prorsus credatur ab eorumdem auctorum
sensu, qui insallibilitatem Pontificiam in ipsis proprie diactis definitionibus reipsa videantur impetere; id imrum in. advertentiae tribuendum , qui pro apta & congrua distin.
Elione atque conciliatione .ceriis principiis repugnantem a
Id autem quodcumque sit, eorumdem sententiae nihi. Ium proderit. Semper enim haec contrariae nobis sententiae origo inductam ab ipsis novitatem antiquorum traditioni oppositam, di promissis christi contrariam satis Teproba.hit , & circumstantiae dissicillimi schismatis , quae ejusmodi
novitati occasi em seu causam dederunt, quibusque vetus traditio deserenda Visa est, excusare quidem vos aliqua. tenus poterunt, non autem novitatem in tuto ponere. N que invictam auctoritatem ipsis praestare credendum est Concilium Constantiense , uti a nonnullis perperam praes
mitur. Nam etsi sessionibus quarta & quinta statuatur de. cretis generalium conciliorum circa fidem ipsos Pontifices obligari s quae propositio per se verissima est , ut explic Ni c. 8. n. q. ) ; mon Tamen hinc sequitur eosdem in do. finiendis fi)ei dogmatibus posse errare neque hac in re quicquam ibidem aut alibi uspiam decretum invenietur , quod cecumenicae synodi , aut dogmaticae definitionis vim habeat , uti colligere est ex dictis in opere De potestare Eccles. c. 7. & 8. Hinc quidem statim etiam post eam Suoque
314쪽
288 Ap p nix UE IN FALLI BILITATE PONT.
quoque synodum licuit semper veterem traditionem atque lententiam sequi, quam plerique amplexi fuerunt etiam in Gallia , adeo ut inter ipsos Gallos omnes sere Scriptores sive Theologi sive Canonissae Pontificum infallibilitatem defenderint usque ad an. I 682. Claudio Florio teste dissere. q. in Historiam Ecclesiasticam : In Gallia vix remis rietur Regularis, cui certa non si Romanorum Pontificum infallibilitas. Non Regulares tantum, sedpresbierorum etiam
saecularium in qui privilegiis carent , ct Episcopis subsunt,
coetus, in hanc senrentiam tamquam pietati magis consor mem inclinan3. Ita multo magis in aliis universae Ecclesiae regionibus potestati Apostolicae magis addictis , veteri traditione retenta , omnes serme in infallibilitate Romanae fidei defendenda perstiterunt. Post declarationem vero Cleri Gallicani anni I 682. nihil mirum si non pauci ex Gallis Contrariam sentenriam coeperunt sortius ingerere & vindicare , cum auctoritas ejusmodi Comitiorum licet certam'. i. e. z. Mei doctrinam ' non condidissent in apud eosdem Gallos
praevaleret, & quodammodo cogeret. Cum autem postea e trmis iusdem declarationis Defenso olim a Bossueto hiculentissi- '' me scripta, & subinde auctior edita duobus magnis voluminibus pro ierit, & toto orbe fuerit vulgata; summa tanti viri auctoritas, & multo magis modus tractandi hanc materiem effecit, ut eadem sententia extra ipsam Galliam facilius persuaderetur, & persuaderetur non paucis , qui antea
nostram veterumque sententiam propugnabant. Licet Μ
Mus Bossiaetus de Ecclesia catholica , ac de fidei dogmatibus , pro quibus contra Novatorum errores invicte dimicavit, benemeritus, auctoritate plurimum valeat: non in men in hac causa tanti est, ut ejus gratia antiquorum sententia de Romanae fidei firmitate atque infallibilitate in definiendis catholicis dogmatibus, quae promissis Christi, a liquorum traditione, ac principiis nostri systematis adve sariorum consensu demonstratis legitimeque deductis fulciatur, deserenda sit. Qui Bossueto ipsi surimum deserunt, ponant tria il la principia, quae de Romana fide idem Auctor certis nae
4 m. statuIt . I. Certum esse S. Petrum semper in successoribus Da vi prima- Vivere, atque in ipsis loqui, & loquuturum semper eam fi- F Α dem, quam Christus bono unitatis fidei in Petro ac se
315쪽
IM DEFINITIONIBUS DOGMATICI m. a
cessoribus eius ratione primatus totius Ecclesiae sundame tum instituit. II. Certum quoque esse eamdem fidem in cathedra Petri depositam , α ad eosdem successores trans. missam esse petram illam firmam, stabilem, & immotam, supra quam Christi pollicitationibus di oratione munitam atque firmatam ita Ecclesia aedificata est, ut contra ipsam portae inseri praevalere non possint , nec unquam si deseactura. III. Certum tandem esse hanc fidem perinde firmatam & indesectibilem non esse distinguendam .a fide, quam o Petri Sede successores ejus Romani Pontifices docent , &ex fine primatus definiunt ut in dissensionibus & controversiis fidei fratres in unitate fidei contineant atque confidiment. Haec tria si cenissima ipsius Bessueti auctoritate comeedenda sint, .nonne definitionum Apostolicarum infallibi. tas, quae exinde.necessario sequitur, certissima pariter diiscenda erit λ Nonne sperandum est Bre ut illi , qui eidem
Bossueto maxime deserentes, eius potissimum auctoritate ab antiquorum sententia ac tradit ne recesserunt, .mero praeiudicio. ac studio partium se permotos agnoscentes, in v terem sententiam cum primatus ratione- ac promissis Christi cohaerentem, sibi redeundum intelligant λ
Concludam hanc Appendicem testimonio Romani Sacramentarii omnium antiquissimi, quod S. Leoni attrib Tum tomo secundo operum ejusdem Pontificis recudimus . .
In praefatione Missae x IV. , die natali M. Petri & Paulli haec leguntur. Qui secandum promissionis tuae inviolabiis . 'Dοου. mconsis utum apsolicae confessoni superna dispensatione lar giris , at in verisaris 3 uae fundamine solidata , nulla mortiferae fastatis jura praevaleant I ct quantalibet exi- far errantium multitudo , illi sim redemptionis tuae filii, illis Ecclesia tota numeretur , qui ab electorum tuorum PRINCIPALI traditione non dissonant d ipsaque si saericorporis tibique 'vera compago , quae re dispensante devota obsequitur, quidquid j des illa censueris, quam tenere u lusi totius Ecclesiue PRINCIP-UM. Haec quae S. Lemmis stilum exhibent, eum vetustissimum Romanae Ecclesiae sensum, ac Principalem, seu princi Plis Sedis traditionem praeserunt; tum infallibilitatis Pontiliciae sundamenta , quae praemisimus , satis indigitant. Verba : qui secundum pro. Missonis suae inυiolabile consiturum, infallibilitatis funda-O o mentum
316쪽
29o APPENDIX DE IN FALLI BILITATU PONT.
mentum Christi promissioni innixum declarant. Huius promissionis effectum & emcaciam indicant sequentia, quibus Apostolica confesso , seu fides ex promissione inviolabili in Romana Ecclesia ac principali ejusdem Ecclesiae nraditione ita solidata dicitur , ut nulla falsitatis iura praevaleant
nec contra ipsam, nec conita illos, qui ab eadem fide ac principali traditioni non dissonant e quae verba unitarem cum fide ac Traditione Ecclesiae principalis necessariam adstruunt. Ut autem inter errantium ac dissidentium multitudinem discematur , quaenam si sacri corporis ubique ver compago, 'hoc est vera Ecclesia Christi ubique dissilia, contra quam in fidei dissidi is falsitas non .praevalebit ' ea esse subjicitur, quae te dispensante, devota obsequitur , qui quis sedes illa censueris , quam tenere voluisi totius Ecclesiae principatum. Nonne haec unitatem fidei cum obsequio mentis debitam significant decretis dogmaticis , quae e sede Apostolica summi Pontifices edunt , ac debitam quidem ratione principatur seu primatus, quem ob unitatem potissimum fidei in tota Ecclesia conservanda ipsorum personae adnexum, idonea auctoritate praediti ri, Sc promissis ac oratione Christi munitum vidimus λ Quam belle hoc unum Romanae veteris traditionis testimonium totam Appendicem
317쪽
iescis Asricani quantum detulerint Romanae sedix auctoritati.
de Alliaco Petri Cardinalis Cameracensis sententia de infallibilitate Romanae sedi
tributa . 284. Quomolo. conciliari soleati cum locis , in quibus eam negare' videtur .. 286. Verior conciliatio . Gue Decreta Constantiensia sessionum IV. RVia de auctoritate generalis concilii supra ipsum Pa pam non credidit propos, ta tamquam dogma fidei iaII s. . nec quaestionem hac in re definitam .. Ibi L. Aluari Pelagii sententia, cur ligandi potestas Petro data separatim ab aliis , aliis autem data una cum Petro . . I s. nor. I S. Anselmus laudatus . I . non Z-
Petro' ratione primatus ... 8. R in noti
I 64. tiuerunt potestate pares excepto primatu prinprio solius, Petri .. I 66. qui cum primariis fuerit non meri honoris seu ordinis , sed praecipuae iurisi dictionis , ius aliquod peculiare Petri proprium a gnoscendum est , quod aliis Apostolis non compolebat , de quale . V. Pria
Apostolorum potestas in t tam Ecclesiam ius extraordinarium suit,. quod in Episcopos ipsorum successo res non transivit. II. illis initiis quam necessarium. I 6 . quoad solum. Petrum fuit sus ordinarium: , quod in Romanos Pontifices Petri success,
nulli successori aliorum A. postolorum ius competat supra alios Episcopos iure divino ,. soli autem RomanoPontifici competat. ILO o a Non
318쪽
Non omnia Apostolorum praece 3 sunt divini iv.
Apostolicarum Ecclesiarum traditio : quantum praester Romanae E esiae traditio aliarum Ecclesiarum Apin stolicarum traditioni. Σ17. Ructoritas Pontificia in unitatis bonum instituta, debet esse per se sussiciens ad hune finem, obtinenadam . 25 I. Cum finis praeci. pinis fit conservatio unitatis maxime in fide , ad hune finem conservandum debet per se sussicere , &obligare ad unitatem , ne que in id obtinendum debet indigere consensu Ecclesiae. as . Vim habet obligandi per se omnes Christianos collective. HL etiam Episcopos, asste Obligat ad assensum fidei ,
Aviti Viennensis testimonium in causa Symmachi . 6.S Augustini Ioea 'explicata 2. & q. not. 3. I fi noti a.
Bonifacit VIII. dissidium &gesta quaedam indieata 1 82. . ti eo sterunt sparsa semiana, ex quibus schisma mriginem duxit. 6ῖ. not. Inde exortae' quaedam mpiniones contra Apostoli. 1m auctoritatem. Ibiiumssuetus laudatus. I s. 27.4I. I 3. II . Bossuetido. ea discussa . 8. ψς. XI. G. Io . Izo. I 2I. 277. noti g
t Anon Π Papa apud set Gratianum casum hy.potheticiim ponit de erro. re Pontificis circa fidem.
Causae maiores reservatae se. di Apostolicae. 2 2Censurae injustae ex Augustino plus obsiunt ei, qui eas seri , quam ei in quem
Gaves Ecclesiae pro potestate Ecclesiastica quo sensu dieantur datae Ecclesae. MD quibus traditae a Chri.
sto . t u. V. Iurisdicti Eccles astica.
Cleri Gallicani Comitia an. 1728. laudata. Communionis necessitas cum sede Apostolica. 2IRConcilii VIII. generalis ca- non , quo staturtur quid agendum in controversiis cum Romano Pontifice .pa. Boflueti explicatio exisPuncta .. 72
319쪽
Concilia orientalium ex approbatione Romanorum Pontificum evaserunt generalia. 83 Concilii generalis notio ' ac natura . SL Id. r. ripa quam necessarius tamquam caput, ut concilia fini generalia. 3 2. Cur . sto. non
ob praesentiam tantum L sed etiam ob directionemst assensuriri s 3
Concilia generalia a quo convocanda. M. Quinam convenire debeant , ut concilium sit oecumenicum. 89./De iure Sc qualitate sus. fragii Episco,sorum ac Pa.
pae in concilio generalipa. Nee solius Papae, nec Episcoporum tantum' susis stagia constituunt sentenariam aut definitionem , quae constituat, & sit se tentia , aut definitio conis edit cecumenici. 3 . n. L
Unitas & consensus Papae cum Episcoporum se Sagiis parit robur invictum
7. Sq. De necessitate oo firmationis , tau assensus Romani Pontificis ad vim.
& infallibilitatem definitionum fidei, quae in conciliis eduntur. 36. n. I a Cur necessaria' judicata fuit expressa dc nova confirmatio Papae Leonis pro definitione Calchedonensi , licet ex aliis gestis de ea
confirmatione dubitari noni posser. 37, not. ΦConciliorum confirmatioPoatificia tribus modis data, vel ab ipso summo. PO tifice per se, ves perlega. ms , vel per litteras conis firmationis 3 Conciliorum generalium uti inlitas quae & quando. 24 Sententiae de auctoritate conciliorum generalium supra ripam contradicti irem quamdam involvit .. I. quam sero inducta,
seqq. Sententiae hanc comciliorum superioritatem neasans , ad' quatuor princiis
pia revocatur, quae Gemon. strat nem quamdam con stituunt. IConcilium generale Papam superiorem agnoscit . SOConciliorum generalium potestas in materiis fidei. 32.
Quaenam dissensio in hi qmateriis positi contingere inter Papam & Episcopos Concilii cecumenici .. Z.. Numquam inter ipsos disi sensus suit aut esse potuit dεfiniendo fidei dogmata .
q. Semper Patres conciislii generalis concordabunt,& concordarunt cum de
finitionae Papae , nisi d his aut vis impediant; quo
320쪽
sed conciliabulum . Ibid. In concilio V. discordia Patrum a Vigilio Papa. non . suit discordia in materia fidei,. sed in quaesti
ne de personis. g. not. 2. Conciliorum generalium canones in materia disciplinae , quibus Papa agenium praebuit , quo sensu obligant ipsum Papam non iure coactivo, sed directi-Vo , quod in naturali ac divino iure laniatur . 4 I. Qui carent assensu Papae , non habent vim generalis concilii . 4'. De Calchedonenti canone , quem S. Leo reprobavit. Ibi. Duo Bossueti effugia reiecta. Ibi. De necessitate approbationis Pontificiar in canoni
D. Calchedonensi approbatio . reservata fuit Papae, Anatolio. CP. teste . . s Comitia Gallicana anni 168 I. confirmationem Apostolicam necessaria praeo
ria admittenda sit concilii generalis auctoritas supra Papam saltem in casibus extraordinariis, qui nominantur in decretis Constantiensibus. I 1 Concilia particularia ex Constantienti nullum ius, po testatem nullam habent su-
pra Pontificem. XXII. M. 4. uid si Papa se eisdem subiiciat. Za
Conciliorum provincialium antiqua potestas cur , &quam aeque restricta. 24Ο.
haecque restrictio non a Pseudo - Isidoro inducta , sed testi inoniis antiquioribus probata. Ibi. Conscientia perplexa quae, &quid agendum in Uubio, ubi. duo praecepta pugnare
Constantiensis synodi decreta sessionum IV. & U. quot difficultatibus & desectibus
laborant.. Io I. His desectibus sanandis necessaria suisset approbatio, Apost lica , quae tamen defuit .
decreta non constituunt dogma fidei. Io7. Quid significet ea formula, qua eadem decreta dicuntur edita per mstdum consitutionum is nodalium. Log. I g. Fuere edita tamquam opinio , quae tum videsatur medium necessarium. ad tollendum
schisma . II 3. . & seqq. Haec ratio probabilis tantum visa est sufficiens ad opinionem , at inepta ad definiendum dogma de fi