장음표시 사용
281쪽
IM DEFINITIONIBUS DOGMATICIS. 23sciant Imperatoris consilio, qui medium hoc utile ac pene necessarium putabat ad conciliandam unitatem & pacem Summi Pontifices cum suam potestatem ad unitatis finem institutam scirent; omnia media sibi tentanda duxerunt , nullum negligendum, ut dubitantes vel repugnantes ad unitatem adducendos curarent ; neque ob id suam auctor it tem per se insufficientem censuerunt ad obligandum , n que obligandi vim pendere existimarunt a cujusquam conis sensu . Vae auctoritati superiorum , etiam Principum , si vim obligandi non haberent eorum praecepta aut leges ,
nisi subditorum consensus accederet . Vis obligandi ab ipsa potestate a Deo instituta proficiscitur , ac proinde a Deo, qui eum ipsam instituit, vim eidem indidit obligandi: unis de eos, qui potestati resistunt, Dei ordinationi resistere
Paullus docuit Pontificiam potellatem, quam Christus instituit , cum Petro claves Ecclesiae , & potestatem ligandi atque solvendi tradidit, adeo per se lassicientem ad obligancum crediderunt semper antiqui Pontifices , ut consensum desinitionibus Apostolicis debitum subscriptionibus praestandum eXes rint vi ipsius auctoritatis per se , etiamsi nondum adestet ille consensus, qui ad vim omnino coactivam ab adve sariis requiritur. Exempla definitionum Innocentii , Zosimi, Coelestini, Leonis, aliorumque subsequentium Pontificum , qui ad substriptiones coegerunt , notissima sunt Cogere enim ad subscriptiones, est cogere ad consensum rhaec vero coactio ante Ecclesiae consensum fuisset injusta , si Apostolica auctoritas, ut legitimam vim obligandi h beret, indigeret praesidio seu conditione consensus.
Hanc quidem conditionem non minus evidenter reis spuit S. Irenaeus eo testimonio, quo necessitatem conVenien- e ctio
is, seu consenticndi cum Romanae Ecclesiae fide omnibus 'μὴ
undique fidelibus, omnibusque Ecclesiis impositam , non in .iA uia '
consensum aliarum Ecclesiarum retulit sed in polentior in consensum. principalitatem, idest in potentiorem auctoritarem propriam primatus, quae ipsam consensus necessitarem seu obligationem affert. Vide ipsa ejus verba & explicationem in iis o De vi primat. c. I 3. I. Primariis , qui vi sua hanc 'obligationem imponit, vi sua exigit ipsum consensum; neque haec vis exigendi consensus deduci potest ab ipso coim sensu,
282쪽
Totam v miribuit pri-inatui . Oh en Io δὲ interpretatio ab Ohvio senis si aliena.2s6 APPENDIT DE INFALLI BILITATE PONT.
sensu, quem cum exigit producit, ne hic consensus sui ipsius causa simul sit & eiseetus. Adeo vero hanc primarus a Moritatem vim habere per se lassicientem credidit Irenaeus, nulloqtie aliarum Ecclesiarum consensu indigere , quo ad
unitatem obligaret Omnes, ut aliarum consensum inquirere Sc cognoscere necessarium non duxerit s cum omnium fidem ac traditionem inquirere atque cognoscere nimis eia
set longum & sere impossibile j ; sed satis esse crediderit
unam Romanae Ecclesiae fidem cognoscere, quae cum sol x per se tanta vi praedita sit propter potentiorem principalia ratem, idest ratione primatus, ut omnibus Eccletiis necessitatem unitatis & consensus imponat; hac una fide cognita , aliarum omnium consentiens traditio & fides simul cognoscitur. Non ergo vim cogendi omnes ad unitatem Ir naeus deduxit ex istarum consensu , quem nec inquirere nec cognoscere opus esse putavit; sed hunc consensum ex vi coactiva Romanae fidei atque primatus deducens , vim per se sussicientem ad obligandum omnes ipsi Romanae fidei & primatui attribuit . Hinc frustra hunc Irenaei l cum nobis extorquere nituntur, qui dicunt eumdem loqui de Romana EccleIia, seu de Romanae Ecclesiae traditione ac fide, non de fide Romanorum Pontificum, nec de de finitionibus istorum in materia fidei . Quidquid enim a Horitatis in unitatis bonum Romanae Ecclesiae vel fidei tribuitur propter potentiorem principalitatem , seu propter primatum , qui in bonum unitatis suit institutus a Chrissio, pertinet ad Romanos Pontifices, in quibus tantum residet primatiis vis & auctoritas; & idcirco Romanae F clesiae fides, cum qua ex Irenaei docti ina omnes convenire& concordare necelse est propter primatum, alia non p*-
est liuelligi, nisi fides, quam Pontifices iure primatus in
unitatis bonum definiunt, ut fidei unitatem in tota Ecclesia custodiant. Neque vero ob adstruendam ex ipso s. Irenaeo conditionem consensus ingeras illa, quae idem Sanctus post asisertam necessitatem unitatis ciun Romana Eoclesa statim
subjicit: In qua semper ab his, qui sunt undique , consedivata est ea, quae es ab losolis, tradisio I perinde ac si
his verbis significetur Romanam fidem ideo exigere unitatem ab omnibus , quia omnes undique confluentes Romam ν
283쪽
IN DEFINITIONIBUS DEGMATICIS . 237mam, omnium Ecclesiarum consensum ad eam attulerunt. Quis autem hanc interpretationem ab obvio verborum seo.
D & a contextu alienam poterit approbare λ Uerba , quae unice tresunt fidem Apostolicam conservatam ab omnibus undique fidelibus in Romanae Apostolicae Ecclesiae fide , cmnium quidem Ecclesiarum consensionem & unitatem cum fide Romana cerram praesumunt, at non idcirco causam &obligationem consentiendi , seu vim coactivam ad hane contensionem & unitatem in ipsum omnium consensum reis ferunt. De hac necessitate seu vi coactiva iisdem verbismon agit Irenaeus, sed praecedentibus, quibus eam vim atque necessitatem, uti notavimus, non consensui , sed primatus auctoritati asseruit , propter potentiorem principalitatem . Cum porro ob poetentiorem Vim primariis necesse si omnem Ecclesam, hoe es omnes qui sunν undique Meles conveniaxe, seu unitatem tenere cum Romanae Ecclesiae traditione
ac fide, quae ab Apostolis Petro & Paullo originem ducit;
certum ericitur eos omnes, qui hanc debitam unitatem custodiunt, custodire eam quae est ab Apostolis fidem : & econtra eos , qui hanc unitatem deserunt , aut deserit erunt haeretici , a vera Apostolica fide defecisse convincuntur. Ita porro in unitate Romanae fidei ab omnibus qui suntiandique fidelibus custodita est vera fides Apostolica , ut ipsae , Ecclesiae Apostolicae, quae . fidem acceperunt ab Apostolis , conservarint veram fidem , quamdiu Romanae fidei adhaes,
runt; ex quo autem hanc unitatem deseruerunt, a vera Apostolica fide defecerint Obtrudat nunc quispiam & ingerat alium eiusdem Ir nasi locum, ubi alias quoque Ecclesias Apostolicas laudans, δε
harum traditionem considendam significat . Id sane tunc bar . e. poterat iure fieri , cum illae tenebant necessariam cum Romana fide unitatem. Nunc vero postquam ab hac unitate desciverunt & sola Romana veram Apostolicam fidem una cum ceteris catholicis Ecclesiis tenet, semperque tene. hit immotam & integram ; quis catholicus ad eas cons tendas liuereticos provocet 8 Hinc certe Irenaeus etsi suo arvo laudarit aliarum Apostolicarum Ecclesiarum traditionem; non
tamen de illis , sed de sola Romana ammavit necesse esse cum fide ipsius unitatem tenere, & amrmavit quidem propter potentiorem primatum , qui soli Romanae Ecclesiae ,
284쪽
2s8 APPENDIT DE IN FALLI BILITATE PONT.
seu solis eius Pontificibus competit. Ιa refellenda eonditi ne consensus Ecclesiae , quam multis reieci lib. De G pr matus c. I . num. 27. di in celebri Irenaei testimonio quod eodem in libro fuse exposui, iterum hie diutius aliquando immorandum suit , ne sorte aliquod subterfugium subinde detectum, si non dilueretur, quempiam impediret e sicque ceria remanet tertia propositio , quae Apostolicam auctoritatem ita per se sincientem esse cebere statuit ad unitatis finem exigendum , ut alius cujusquam auctoritatis praesidio aut conditione consensus non egeat.
f. IV. QUARTA PROPOSITIO. Auctoritas, quae si per se sinciens ad exigem
dam cI conservandam fidei unitatem in tota Ecclem , ea vi praedita esse debet, qua ad unitatem obliget non aliquos tantum , sed omnes Clarisianos, non tam disributive quam
collective Jumptos, ex quibus sumptis collective consat ipsa caesolica Ecclesa.
Si quos enim non posset ad fidei unitatem vi idonea obligare, non esset auctoritas per se sufficiens ad custodiendam in tota Ecclesia unitatem fidei, quae non ex aliquorum tantum , sed ex omnium Christianorum fide coal scit a) . Specialem difficultatem nonnulli adversarii cum
Febrin 1 Ut in tota Ecclesia una servetur ab omnibus, definitio si omnium Christianorum fi- nes fidei, quas ob conservan
285쪽
Febronio movere solent quoad Episcopos , qui cum iure divino sint iudices praeserti m in materia fidei dicis naturam non pati existimant, ut ad assentiendum definitionibus Pontificiis obligentur , ita ut ab ipsa dissentire non possint. Hanc vero dissicultatem penitus sit blatam reor eκxis , quae diiserui in lib. De potes. Eccl. cap. z. n. 3. pag. 28. Cum Christus ob conservandam in Ecclesia fidei unitatem Petro in mandatis dedit, ut in fidei distensionibus a dem ne excitandis confirmaret, hoc est, in vera fide , seu in
imitate ejusdem fidei contineret fratres; fratrum profecto nomine Apostolos & Apostolorum succelsores Episcopos indicasse, & in id exequendum ex fine & ossicio primatus
auctoritatem per se suffcientem, sine qua unitas non P tuisset conservari, Petro ejusque successoribus traditam ab eo fuisse dubitare non licet . Necessitas conveniendi cum RO1nanae Ecclesiae fide , quam vi potentioris primatus omnibus undique fidelibus impolitam affirmavit S. Irenaeus laudatus paragrapho praecedenti , Episcopos non excipit . Immo hos potissimum obligari fatendum est . Cum enim ipsi sint praecipua Ecclesiae membra , at subordinata supremo capiti in idem unitatis bonum, ut in custodiam unitatis potissimum fidei cooperentur, atque cum ipso in unum
Consprrent, cavere vel maxime debent , ne a debita cum eo unitate umquam declinantes, scissuras Bueant praesertim
in fide. Subseriptiones definitionum fides , quas ab Epist pis praecipue exigere antiquissimus mos fuit , ius in hoc Pontificium obligandi ipsos Episcopos aperte testantur.
unitatem edunt Ponti fiees iure primatus, ea vi praeditae esse debent, thita obbligare omnes, ut in tota collectione Ecclesiae nullus sit, qui post definiti nem licite possit dissentire a
dogmate defuito , uti ante de .
finitionem poterat . Id est , quod diei solet obligare omnes non diVtribatiis tantum , sed cottiatis: nec aliter ipta definitiones conciliorum genera lium, quae lane totam collectionem adstringutit, obligant omnes revective. Hane Pontuficiam aucto ii talem in omnes collectivi ex proposito constitui
in opere de potes. Eccles caP. q. f. I.
286쪽
Auctoritas, quae in conservationem unitatis Mesdefinitiones dogmaticas edit, his definitionibus dogmaticis, ut 1n conse andam Nei unitatem sufficiant, obligare debet omnes, non ad meram exterrorem observantiam , sed ad assen
sum oe obsequium mentis: quod eum mei necessarium si, me eo fidei unitas sereari non posset.
Hoc mentis obsequium, quod ipsae definitiones Aposto- solicae exigunt, ut Apostolica auctoritas sit per se sufficiens ad conservandam unitatem fidei, omnino necessarium comprobat debitiina obedientiae, quam eidem auctoritati d finienti aliquod dogma deserendam interno mentis obsequis seu assensu vel adversarii Galli fatentur . Vide lib. De vi primat.. c. 23 n. 74. 32 seqq. ubi inter alia attulimus trium& triginta Episcoporum Galliae testimonium in litteris ad Innocentium X. scriptis aia. Iris 3. die I s. Iulii; eamdemque obedientiam deserendam ex subordinatione hierarchica ipsi Episcopi testati sunt in aliis eiusdem temporis litteris ad Episcopos regni, de quibus vide lib. de potest. l. c. 2.
N. q. Idipsum quoque confirmarunt Gallicam occasione ce- Iebris csus, ut vocabanr, conscientiae, qui cum eXIernum, non autem internum obsequium definitionibus Romanorum
Pontificum exhibendum praeserret, iisdem Gallicanis postulantibus Pontificia auctoritate damnatus, & damnatio ab illis non solum recepta, sed laudata etiam suit , ut explicavi in lib. De vi primat. Ioc. cit. Nemo ab hoc debito mentis obsequio subtrahendos putet Episcopos , qui b/erAEmebica
287쪽
ctica subordinatione eidem obedientiae praestandae, quam i rejurando spoponderunt, non minus quam laici, sed multo magis obligantur.
Qui ex doctrina Synodi Constantiensis ipsas s3, par
ticulares Ecclesias ac Synodos particulares Apostolicae auctoritati subjectas agnoscunt, dubitare nequeunt quin om
nes saltem particulares quantumvis Episcopi) definitionibus Apollolicis obligentur. Ii tantum, qui cum Febronio &Gersone ex illiment eas definitiones obligare saltem 3 si nemini particulari
liceat dogmatizare contra definitiones Apostolicas , quamdiu Ecclesia non reclamat sadeo ut quod dicit Febr ratus proia te illis obf- quendum si ; quomodo fieri possit ut aliquando reclamet Ecclesia , quis congrue explicet t. Numquam prosecto id eveniet, nisi quidam in particulari ante contradictionem Ecclesiae incipiant se se opponere, & contra editam definitionem aliquid declarare conintra superioris sententiam, quod Particularibus saltem illieitum esse adversarii negare non possunt. Nee vero ex illicita aliuorum particularium contra-ictione expectari potest iuridica contradictio Ecclesiae . quae semper adhaest , & adhaesura est centro unitatis fidei, quo Cum omnes undique fideles , ipsamque Ecclesam eonvenire necesse est propter potentiorem principalitatem . Ii soli se se opponere audebunt , qui nec Potestatem primatus notenti rem ae per se sufficientem agnoscunt , nec se quamvis particulares eidem potestati subjectos , nec debitae unitati atque obedientiae mentis quoque obsequium exigenti obnoxios arbitrentur.
Haec thesis , qua cum Gersone asserit Febronius, deinfinitionibus iudieiisque dogmaticis Summorum Pontificum esse obsequendum provisorie ,
saltem non dormatizando contra rium, quamd/u non reclamat Eseclesia, a nemine conciliari pol erit cum illis eiusdem Febro. nii verbis cap. a. f. 8. r. I. pag. 62. Si ex insperato Pontifex exintra concilium ita ediceret, ut iueius eloquio Ecclesiae fuam traditionem non recem cerent , his competit ius contrisitendi . De
particularibus Eeeles is seu Episcopis Febronium hie loqui indicant sequentia , quibus δε-
flem hoc casu Ecclesiarum par rictitariam contradictionem a pinpellat . Voces autem praemissae ex insperato ediceret : definitionem vix editam innuunt , antequam posset innotesceredissensus, seu contradictio catholicae Eeclesiae. Si particularibus saltem Ecclesiis non Ii-
288쪽
262 APPENDI x DR INFALMmLITATE PONT. ad non domarietandum contrarium , quamdiu ricissa non recumat ς contenti esse videntur obsequio illo externo, quod contradimonem exteriorem impediat. At in exteriori h
iusmodi obsequio, cui non respondeat obsequium & assensus mentis , nonne simulationis & mendacii vitium inel, ditur λ Quaenam esset is haec obedientia atque subordinatio hierarchica, quae simulando & mentiendo obsequeretur Io, I. Certe unitas fidei, qua ex Apostolo capti Iur omnis imiellectus in obsequium Christi, praeter externum obse uium, assensum interiorem Magitat, ut omnes in materia fidei e. ix. idipsum invicem sentiamus , ct idipsum dicamus omnes . Huic ergo unitati in tota Ecclesia servandae si vis per se' ''sum eiens Apostolicae auctoritati attributa dicenda est ne gari non potest definitiones Apostolicas obligare ad assensum etiam internum, sine quo unitas fidei servari non
cet dogmatizare contrarium, an.
tequam reclamet Ecclesia; quomodo licere eisdem potest contradicere , si ante detectam contradictionem Ecclesiae suam traditionem in definitione vix edita non recognoscant Z In eo, qui salsam sententiam propugnat, quam facile est con tradictionem aliquam inventis re t Neque Febronium iuvat conditio, si in Pontificia definitione particulares illae Eeclefiae suam traditionem non
recognoscerent. Nonne ex S. Irenaeo didicimus certam regulam verae fidei discernendae ab errore esse Romanae Sedis. traditionem, cum qua ob primatus vim potentiorem omnes
omnes convenire necesse est ,& in qua semper ab his qui sunt undique conservata est ea quae est ab Apostolis traditio tbonne ex hac regula ad eam. dem traditionem Romanam exigenda est particularium Ecclesiarum traditio . ita ut siqua cum ea non concordet , tamquam error repudianda sit ξ.
Quis defendere iuste potest contradictionem iis definiti nibus , quibus debetur unitas
289쪽
Pontificia auctoritas, quae ab omnibus Grifianis etiam Episcopis exigit obsequium oe alensem internum protrium fidei erga definitiones a
Summis Pontificibus editas , omnem dubitati mem debet excludere , ita ut dubitare non li
ceat, num illi cum Mei controversas definiunt, tu ipse definitione errent..
Assensus interrius proprius fidei, quo captivandus est intellectus in fidei obsequium , cum dubitatione coniungi nequit; ac propterea simplex dubium circa aliquod dogma sumeti ad violandam fidem . Auctoritas autem, quae omnem dubitationem debet excludere, omnimodam certitudinem asis ferat necesse est: alias ellet inlassiciens per se ad consedivandam in Ecclesia fidei unitatem. Porro definitiones Apostolicas circa fidem per se omne dubium excludere, &omnimodam certitudinem parere ex antiquis exemplis &Patrum tellimoniis liquet . Sic S. Augustinus definitione Apostolica contra Pelagianos causam finisam, totamque duritationem sublatam prodidit. Vide lib. De vi primat. cap. 13. n. so. & s I. Similiter S. Caelestinus, & S. Leo, cum desinitiones ediderunt, unus contra errorem Nestorii , alter contra illum Eutychis, eas ita certum assensum exigere crediderunt, ut noluerint in ipsis generalibus Conciliis Ephe.
sino atque Calchedonensi de Apostolicis iudiciis quaestionem moveri & iudicari. Vide ibigem n. sq. & 66. Idem est de aliis aliorum Pontificum definitionibus dogmaticis, quas si quanae
290쪽
APPENDIX DE IN FALLI BILITATE PONT.
si quandoque novo examini in oecumenicis synodis aliquatenus subjici passi sunt; non ea de causa id permisere , quasi licere crederent de iisdem ambigere, sed ut nova discussi
ne dubitantes aut repugnantes convicti , ad unitatem adducerentur aut eorum pervicacia atque perversitas evidentius patefieret, ne ignaris aut minus cautis sucum facerent
Unitatis bonum, ob quod vindicandum Pontificia auctoritas fuit instituta, Romani praesules ira praestare censuerunt,
ut quod 3. monuimus media omnia sibi tentanda duxerint, ex quibus unitas sperari posset , etiamsi aliquod
forte suae auctoritatis dispendium , seu offensio aliqua exinde timenda videretur apud eos, qui fortassis ex novae huius discussionis indulgentia Apostolicas definitiones non omnimno certas deducerent. Has autem ita cereas per se se habuerunt Episcopi Gallicani , ut suam fidem in Eutychis
causa certam omnino & catholicam agnoverint , eae quo ipsam cum fide a Leone desinita concordem deprehenderunt; non autem e contra fidem a Leone definitam certam habuerint ex eo , quod cum suarum Ecclesiarum fide conveniret. Vide ibidem n. 76. & 77. s). Id ex principio antiquissimi Gallicani Episcopi S. Irenaei didicerunt, quiveritatem ab errore discemendam docuit ex concordia cum Romana fide, ita ut certa regula dignoscendae verae fidei si Romanae Ecclesiae fides. Cum enim ex ejusdem Ιrenaei doctrina necesse omnino sit omnes undique fideles, & E clesias omnes concordare cum Romana fide ; aliarum ut, que omnium catholicarum Ecclesiarum fides eadem esse deis bet ac fides Romana : quod idem est ac dicere Romanam fidem eamdem esse ac fidem omnium catholicarum Ecclesiarum , idest ipsius Ecclesiae catholicae. Fidem autem catholicae Ecclesiae cum veram fidem esse certissimum sit ;certissimum quoque erit veram fidem esse Romanam, cum qua omnium aliatum catholicarum fides debet concordare ac prom
nimium non tribuit Gerson in sermone , quem habuit coram Alexandro U. , cum ab eaeertitudinem fidei petendam pronuntiavit: A qua Mei cem ri: uri petenda est. Tom. a. edit. Dupiu. p. 136.