장음표시 사용
291쪽
IN DEFINITIONIBUS DOGMATICIS. 26sac propterea ad veram catholicam fidem certo dignoscenis dam non fit opus inquirere, quaenam sit aliarum Ecclesia
rum fides ; feci Romanae fidei inquisitio & cognitio sus
Gaditionis testimonia suis descripta in alio operem vi primat. c. I dum probant necessitatem unitatis fidei cum Romana fide , quam in controversiis definiunt Summi Pontifices, probant simul certum assensum fidei deis finitionibus Apostolicis praestandum , A. cimnis dubitationis
Auctoritas Pontificia, cujus definitiones dogmatiscae in conservationem unitatis mea editae obligant totam Ecclesiam ad assensum mei ias, de trionibus praestandum, omni dubitatione em
el a , in definiendo infasiibilis disenda es , tit ipsa Ecclesia ex promissi Chrsi es infulsititis A
In hae propositione inDIIibilitatem definitionum, quas edunt Summi Pontifices, ex infallibilitate totius Ecclesiae , 'uam omnes catholici lex certis promissis ipsi Ecclesiae fa-e is indubie fatentur , deducimus . Si enim ex constitutis hactenus vis & ratio primatus, instituti ob conservandam unitatem potissimum fidei in tota Ecclesia , vim per se sufficientem requirit ad exigendam hane unitatem & fidei assensum a tota Ecclesia praestandum definitionibus Apostolicis; tota vero Ecclesia ex Christi promissis infallibilis in errorem fidei nequeat deduci ; infallabilis profecto dicenda erit in his definitionibus Apostolis audioritas , ne si in L I istas
292쪽
istas posset fidei error irrepere, Ecclesia catholica, quae alassensum obligatur, in errorem inducatur . Haec praerogativa peculiaris auctoritatis Pontificiae per se , quippe quae per se obligat totam Ecclesiam , non est communis aliis Episcopis , aut conciliis particularibus , quae non obligant nisi suos subditos atque Ecclesias particulares. Hae nimirum Ecclesiae cum non ita sint infallibiles , ut universalis E clesia in fallibilis est ; illorum auctoritatem in fallibilitatis privilegio gaudere opus non est e ac proinde errare possunt Episcopi & concilia particularia , uti sane multi subinde errarunt Apostolicarum etiam Ecclesiarum Episcopi cum suis particularibus Ecclesiis e immo iam hoc tempore omnes aut fere omnes a vera fide aberrasse dolemus,
ct ab Ecclesia catholica defecisse . Si autem quaeras , cur defecerint & aberraverint ; invenies hanc veram causam fuisse, quia cum Romana Ecclesia catholicae fidei centro non custodierunt fidei unitatem , quam cuique servandam ex praerogativa primatus non solum Irenaeus , sed unive salis etiam traditio docuit. Hine patet distinctio inter definitiones editas a Romano Pontifice & illas ab aliis particularibus Episcopis aut synodis ; & cur ex Pontificii primatus auctoritate , non vero ex auctoritate Episcoporum aut synodorum parti larium definitionum infallibilitas consequatur e quia videlicet Romani Pontificis alictoritas obligat ad unitatem &assensum universam Ecclesiam , auctoritas vero a iorum Episcoporum aut synodorum particulari iuri per se non obli- sat omnes, nec totam Ecclesiam, sed suos subditos & suas Ecclesias particulares, quae non sunt in fallibiles, uti est in- fallibilis Ecclesia catholica. Fateor antiquos, cum vim obligandi tribuerunt Epistopis etiam particularibus , haud existimasse necessarium affirmare ipsos , ut ad unitatem suos subditos obligarent , esse infallibiles ; sed credidisse suffcere in id eorum pinestatem a Deo institutam , cui inferiores debent obedientiam, & in materiis fidei legitimum etiam mentis obsequium praestare ex illis Evangelii: VIi vos audit, me au-ν ais &c. ut cum Petro Aurelio Febronius notavit.. Cum vero particulares Episcopi per se non obligent ad unit lem rotam Ecclisiam, neque idcirco ita insessibiles dicen
293쪽
di sint, ut tota Ecclesia est in fallibili ; sed eorum auctoritas non extendatur per se extra suos subditos Se Ecclesias particularra: sicut non repugnat hos & has errare ci ea fidem; ita in his in fallibiliras certa non est nisi ea conditione , si concordent cum fide Ecclesiae catholicae , seu cum Romana , quacum totam Ecclesiam catholicam conis venire necesse est, adeo ut ex concordia cum hac discemenis dum sit, quaenam Ecclesiae particulares teneant veram fidem , & e contra me cognoscantur a vera fide descivisse ,
quae cum Romana non conveniunt. Hinc unitas cum Romana fide absolute necessaria est: ac proinde infallibilitatis praerogativa absoluta illi est tribuenda, & vis coactiva ad fidei unitatem p uiter t6ὶ absoluta; scuti absoluta est item in fallibilitas & vis coactiva ipsius Ecclesiae catholicae, quae
Romanae fidei adhaereat oportet , ut ex Irenaeo accepi
debeant. Quod de fide ac tra ditione Romana scripsit S. Irein neus , S. Augustinus expressa prodidit de fide, quam Roma ni Pontifices definiunt . Ese enim lib. i. in Iulianum cap. a. loquens de definitione I nocentii ad Africanos missa contra haeresim Pelagianam ait: Quid enim potuit ille vis San hius Africanis respondere Muci I is, nisi quod antiquitus IAI ea Sedo oe Romana cum
exteris tenet perseveranter Eccle-sa ' Quam belle concinit Augustinus cum Irenaeo Extextu Irenaei omnium catholicarum Ecclesiarum fides, coninvenire debet cum Romana; &ex Augustino Romana fides ab Innocentio definita , non potuit non convenire eum fide
ceterarum Ecclesiarum, quam 6 Alia ratione hanc inis sit libilitatem fidei a Romanis
Pontificibus definitae ex eo de ducere libet, quia Romana fides ab illis definita adem estae files totius Eccleliae cath lieae. Duo in hanc rem concitinentia S. Ireaaei & S. AM stini testimonia expendenda sunt . Cum S. Irenaeus loco saepius laudato docuit, necesse esse omnes qui sunt undique fideles , omnelque proinde Ecclesias convenire cum Romanae Ecelesiae fide ; proculdubio
Maificavit omnium catholicarum Ecclesiarum fidem eamdem esse eum Romana, idemque hanc praecipue commenda vit, inquit Bollaetus lib. I
al. I I. De feni. c. I . , cum pro
fecto certum eget non potuisse fieri, ut a reliquis Ecclesiis di-
294쪽
. Eadem Pone eum infassibilitas etlacitur mel maxime ex promisses ciris, factis S. Petro, ae
Romanorum Pontificum infallibilitas in definitionibus fidei ex Ecclesiae catholicae insallibilitate ac ex promissis Christi factis Eccletiae hactenus deducta , in titur etiam duabus illis ejusdem Christi promissionibus S. Petro factis,
o portae inferi non prisoalebum a sessus eam oravi pro te, ut non. desciat fidas tua .. Non inficiantur advectarii haee Evangelica testimonia pertinere ad primarum , quem horum verborum contextu Christus instituit in M.tro, ae proinde iure a catholicis ea afferrῖ ad probandum ipsum primatum. Hae itaque promissiones Christi ad primatum reserendae sunt et ac proinde non ad unum S. Petrum sunt restringendae , sed peraeque spectant ad omnes Romanos. Pontifices. , qui eodem primatu fruuntur. Enim rem cum eiusmodi promissiones factae fuerint Petro in honum unitatis fidei ab eodem custodiendae in Ecclesia cath
lica iure primatus i proculdubio pertinent etiam ad eius su cesseses Romana CUM CETERIS
mana ergo fides, quam Po tifices definiunt, eadem est ac fides aliarum cathesi earum Ec, chsarum, , ae proinde est eadem ac fides totius Eccl- tholicae .. InfallibiIis igitur sit oportet, uti Ecclesiae catholicae fides infallibills est ia
295쪽
cessores, qui ex ossicio & fine primatus unitatem fidei in tota Ecclesia debent custodire. Neque enim dubitare licet, quin Christus, qui primatum instituit ob conservandam in tota Ecclesa unitatem maxime in fide , promissiones in
eumdem finem Petro factas ad omnes ipsius successores extenderit : cum praesertim auctoritas omnino ruta in Petri successoribus eo magis esset necessaria quam in aliis Episcopis successoribus Apostolorum , quo minus horum fideserar confirmata , quam fides Amsolarum , ut Bossiletus ' ί2 4 'notavit. Hinc sane eas promissiones Petro factas successori- b. 2;ta. bus ejus aptavit traditio, quam explicavi in libro De G D. - ρο primatus c. I S. 2. 3c 3. Immo etiam Gallicani Episcopi ,,. eas ab ipso Christo praesumpserunt, & indicarunt aptatas, cum in litteris ad Innocentium X. scriptis die x. Iulii an. I 6s3. amrmarunt, iudicia Sedis Apostolicae in negotio fidei a Pontificibus Romanis edita, non solum summa ditana Textum d
auctoritate, sed etiam CHRISTI POLLICITATIONE
NIXA, ita ut his de causis ipsum mentis Obsequium re- DII not. . quirant. Idipsum comprobat ea Patrum traditio, quae Bos- sueto cum ceteris adversariis assentiente Romanam fidem a
S. Petro in Apostolica Sede depositam immotam Sc indeis sectibilem esse & seinper futuram pronuntiat; idque Christi promissis attribuendum agnoscens in libro De promis ria si factis Ecclesiae ubi agit adversus haereticos , qui Eccle sam visibilem in fide posse deficere autumant, indefecti biblitatem fidei eiusdem Ecclesae , quae cum Romana fide unitarem custodit, ex promissis Christi deducens scripsit rsi ergo firme adhaerebιmus huic eauedrae idesh dostrinae ex hac cathedra editae in xuii erimus ex Iesu Chrisi promissis. Apertius vero lib. I a. al. I s. Desensionis c. 7. ex veteri formula fidei, quam omnes Ecclesiae subsignarunt ,& tota Ecclesta approbavit, minime dubium esse pronuntiat, Sedis Aysolitae ct Ecclesae Romanae fidem integra perfecta sit di3ale consare, M NE UMQUAM DEFLCIAT, CERTA DOMINI PsLLICITATIONE FIRMATAM. Fidei, quae cerra Domini pollicitatione firmata es, ne umquam deficiat, nonne certa insulibilitas est asiserenda λ Neque reponis, his testimoniis sermonem esse de fide Sedis, seu EecIesiae Romanae, non de Pontificum fide,
seu definitione ab ipsis edita. Quidquid enim ad Sedem ,
296쪽
2 APPENDIT DE IN FALLI BILITATE PONT.
cathedram, Ecclesiamque Romanam pertinet vi & ratione primatus, Romanis Pontificibus ut saepe diximus ὶ tribuendum est : vi autem ac rationi primatus tribuitur, qui Gquid pertinet ad custodiendam unitatem maxime in fide . Quis igitur Pontificiam infallibilitatem tam certis promisi sis, ac traditione, ipsiusque Bollaeti non obscura consessione probatam repudieti 7ὶ
tum lib. io. Deseusionis C. II. t m. Σ. Pag. 2C3. non modicum niti, ut traditionem Patrum,
qui promissiones Christi Petro factas Summis Pontificibus
aptant, ea interpretatione distorqueat, qua eae tormulae apud ipsos Patres non certam fidem, aut omnimodam c rtitudinem
alibi signifieanr, sed piam fiduciam tantum , & meram Praesumptionem , qua scilicet pie creditur numquam suturum , ut iudicia ipsorum etiam circa fidei eontroversias a Ueritate deficiant, ut.ne exinde
infallibilitas proprie dicta deis duci queat. Duo in id agere,
I. non absimiles sere formulas a quibusdam antiquis applicari particularibus Episcopis, quos tamen nemo in fallibiles somnia. Vit: Il. quandoctue etiam legide Summis Pontificibus ia aliis materiis, in quibus eos posse
errare omnes nobiscum fatentur. Qui vero his moventur, non advertunt magnum, quod
interest , discrimen inter alios atque Epitcopos Romauos Pontifiees ; & inter definitiones proprie dims , quae ab istis
eduntur in negotio fidei, ae inter opiniones seu alia documenta ab iisdem scripta in aliis materiis. Qui prima animadversione minuetitur, considerent dicta *. 7. pag. 26 6. ubi explica v i d iscrimen& rationem discriminis inter Papam & alios Epilcopos, dum serunt sententiam in materia fidei; & infestigent cur Papae, non vero aliis particularibus
Episcopis iudicantibus aliquod fidei dogma, infallibilitas tribuenda sit iure primatus, &ex promissionibus Christi , uas & Gallicanos Apostoli eis e fide iudieiis asseruise , &Botae tum quoque eisdem satis aptasse hoc para grapho indicavimus : quae non piam mduciam, aut probabilem tam tum praesumptionem, sed cero tam fidem , & fidei certum assensum requirunt . ini a tem altera animadversione imis pediuntur, si considerent Christi promistiones ae traditionem Patrum re ieera solas definin
297쪽
I. IX. Qium Eossueti di inguentis inter seriem oepersonas Pontificum quam inane Ο repu
gnans . Scio movere errores quibusdam Pontificibus ait ut , quibus Bossuetum adeo permotum fuisse ' Vidimus , ut ne . LM is p. secum, & cum traditione ac promissis Christi a se quoque agnitis videretur repugnare, distinctionem plane novam in-Vexerit , qua Romanorum Pontificum fidem immotam &indefectibilem dicendam esse affirmavit in eorum serie ac successione, non vero in singulis Pontificibus , cum quosdam ex ipsis in fide defecisse ex aliquot gestis negari non posse arbitretur. Haec vero distinctio , quae ex ipsa novitate suspecta esse debet, eo solum coli lilio potissimum in. Yona , ut Patrum traditionem, qliae Romanae fidei indes, diibilitatem apertissime tellatur , cum praesumptis quorumdam Pontificum erroribus aliquatenus conciliaret , penitus reiicienda cognoscitur, quum ipsi traditioni opponatur manifestissime . Ex traditione enim concedendum credi. tur , Romanam fidem immotam ct indefectibilem es- ..ii se . Cum porro eodem Bostileto auctΘre conceda- De f. e. s. tur , Romanam fidem non esse distinguendam a fide , contis di. quam Summi Pontifices docent ; istorum fidem in do. uda 3. 1M cendo esse immotam & indefectibilem est pariter concodendum. Quomodo autem eadem fides immota & indes,
tiones fidei editas ex fine &olficio primatus, quae unitatem exigunt fidei , non vero opiniones, aliave documenta Pontificia a definitione fidei diversa, quibu non ita debetur unitas uti definitionibus fidei; omnis difficultas protinus eva
298쪽
ν72 APPENDIT DE IN FALLIBI LITATE PONT.
ibilis concipi potest in serie Pontificum, si aliquis ipsorum Ecclesiam docens deficere posset, & pro fidei dram
te errorem doceret ac definiret Nonne quicumque inter illos deficeret, ad ipsam seriem pertineret λ Nonne Christus ob conservandam unitatem fidei instimens auctoritatem primatus, hac auctoritate, 'uae in aliquibus deficeret, mi--at. c. II. nus congrue eidem unitati providisset Neque dicas hoe ea. su Romanam fidem immotam adhue & indefectibilem fore, unitatique satis provisum, quia Pontifex, qui erravit, vel per se ernorem corriget, vel a successoribus error corrigetur; sicque indefectibilis semper erit vera fides in ipsa serie, si non physice, certe moraliter; quae moralis indefectibildas ad traditionem Parrum , & promissiones Christi explicandas sufficit. Haec vero alia distinctio cum opis
ponatur fini primatus, quem declaravit traditio, commen. titia & reiicieuda cognoscitur. Quomodo enim primarus auctoritas, quae in aliquo Pontifice fidem docente deficeret, & errorem fidei contrarium proponens, unitatem non posset exigere , ad fidei unitarem servandam esset per se idonea atque sussiciens λ Hoc eerte Pontifice auctoritas, quae in Christi institutione esse deberet potestas in conservati nem unitatis, nonne esset medium in ipsius destructionem di scandalum λ Si hac in circumstantia remedium expectanis dum esset a correctione, quam vel idem Pontifex, vel aliis quis ejus successor, aut alius quicumque postea saceret nomne antequam haec correctio fieret, vera fides in serie Pometificum defecisset , & auctoritas , quae per se habet vim obligandi, ad errorem deberet ituerim obligare
Errores Pontificum, qui ab adversariis opponis tur, ut in rem praesentem 'obarent aliquid , duo probanda essent: L errorem, qui opponi-ς-- ita esse certum errorem Mei ut nulla
possi apta interpretatione purgario II. esse
299쪽
praeterea errorem desinitionis dogmaticae. Unus ejusmodi error congrue probatus, ad evertendam prepositam thesin jusceret . Nullus ve- .ro advers riis prodes, cum ex omnibus, qui objiciuntur , erroribus nullus sit error fidei certus, Cel non si error de itionis dogmaticae.
Systema de infallibilitate Pontificia in definiendis conistrovernis fidei, ex vi & ratione primatus deduinim , &promissis Christi ac traditioni innixum, de quo in praecedenti libro De vi re ratione primatus , & hac in Ap. pendice egimus, nonne demonstratum dici potuit λ Quid demonstrationem ex certissimis principiis legitime constitu. tam possiet infringere λ Soli errores id possent: iique soli
adversarios moverunt. Omnes siquidem conditiones & diis stinctiones, quibus vel principia ipsis opposita restringere, vel consequentiam ex principiis deductam studuerunt eneris Vare, ad errores re ocantur . Ideo enim debitum unitatis& obedientiae definitionibus Apostolicis alligarunt conditio. ni consensus Ecclesiae , quia Ecclesia eriare non potest ;Pontifices autem in fide poste errare ex ptae sumptis errori. hus certissimum iudicant. Haec quoque errorum certa praesumptio causam dedit disti lictionibus inter Sedem Apostolicam & Praesidentem, inter insallibilitarem seriei seu successionis, ac illam singulorum Pontificum. Ut autem prae sumpti errores vim demonstrationis conititutae eliderent, & contra ipsam evincerent aliquid, duo ellent praestanda . I. Errores, qui opponendi credantur , deberent probari errores fidei ira certi , ut nulla congrua interpreta. xione possent explicari atque defendi. Si qua enim congrua ratione explicari & intelligi queat, quod errori tribuitur,
cur pro certo errore traducatur cum ex certa regula in
dubio pro superiore semper sit priesumendum, nec in det riorem partem sit accipiendum , quod in saniorem sensum explicari possit λ Id autem tanto magis dicendum , ubi, de thesi agitur , quae ex certis principiis, nec non ex Christi promissis ac traditione Patrum demonstrata videtur : GM in quidem
300쪽
'cur soli1 destillionibus fidei in alliis
quidem contra demonstrationem nulla obiectio per se insol bilis potest inveniri, adeo ut si praesto non occurrat Vera solutio, non idcirco reipsa deesse dicenda sit, nec de eo, quod demonstratum est, sit dubitandum. II. Quod si certus esset & evidens error in materia fidei, nihil tamen nostrae thesi ac demonstrationi obesset , si nequςat simul probari esse errorem in definitione fidei . Cum enim auctoritas Romanis Pontificibus tributa sit ad . custodiendam in dissidiis unitatem fidei , unitas vero fidei in dissidiis seu controversi iis circa fidem ab Ecclesiae Pra posuis non alia ratione vindicetur nisi expresse definiendo, quid vel credendum vel damnandum sit ex catholico dogmate ; idque ita expresse atque praeci se, ut obligatio assentiendi, unitatisque praestamia ex ipsis verborum formulis innotescat; quiὸquid extra huiusmodi definitionum terminos
est, nec satis exprimit debitum unitatis, sicut non resertur ad finem primatus, ita nec ex ea auctoritate primatus editum dici potest , cui infallibilitatis praerogativa tribuendast. Qui hanc restrictionem in fallibilitatis ad solas definitiones fidei veluti novam atque violentam male audiunt , velim consderent duo . Primo animadvertant in utroque Evangelico textu, qui duplicem Christi promissionem ante memoratam continet, sermonem esse de varietate opini num in materia fidei, quae unitatem discluderet; & in uir
que item promissionis Christi respicere fidem Petri, cui
tamquam fimiamento & centro unitatis omnes adhaereant ,& quae omnes ex praecipuo fine primatus in ejusdem fidei unitate confirmet, quod definitionibus emcitur. Adeo solas eiusmodi definitiones promissiones Christi respiciunt, & in his solis infallibilitas Pontificum requirenda. Secundo cogitent communem esse Theologorum cocti inam, in ipsis generalium conciliorum actis solas definitiones fidei vim in- fallibilem habere, & ad assensum cogere, nec obesse , si vel ratio definiendi, vel alia quaedam actis obiter inseria dissicultatem sacessant, aut a veritate abesse videantur. Viade, quae in hanc rem Bossi ictus cum Cano monuit lib. 3. Defensionis c. I. & quae eodem libro addit c. 24. ubi de quadam Bonifacit VIII. constitutione sermonem faciens , cristinguenda esse ait, quae Pontifex exponit in exordio, ab iis quae definit: Haec enim non ejusdem virtutis esse idi