장음표시 사용
271쪽
suanto olimbae sejunia indicerentur , quaeritur. Prima Hebdomada MartiI, Iecunda Iunii duobus primis jejuniis destinata. Micrologi Auctor refellitur. IN Canone Coneilii Moguntini superius relato animadvertimus,ueris
num jejunium priori nebdomadae Martii, aestiuum secundae Junii, autumnale tertiae iaptembris, hyemale tandem hebdomadae integrae Vigiliam Domini ei Natalis praecedenti conjuncta fuit Ie . Micrologitamen vetustus auctor lib. de Eccles. Observ. cap. 26. junium vernum prima semper Quadragesimali hebdomada celebratum ait, sibiq; Molunt inum Concilium 'ub Henrico II. Imperatore ut is perperam cen- et celebratum obiiciens, Patribus illis errorem fusti impingit. quod nempe antiquam SS. Patrum traditionem in bac re minus attenderint. Verum auctorem Micrologi deceptum potius existimo, quum enim apertis verbis Moguntini Patres traditam ab Ecclesia Romana consuetudinem se sequi profiteantur, illos adeo imprudentes suspicari
non possumus, ut alium a Romano ritum proponerent. Attamen ueevidentius Scriptorem hunc errasse intelligamus, praesto sit nobis ipsemet ordo Romanus, videlicet Liturgia Romae antiquitus usurpata . Ibi tit. De IV. Temporibus jejuniorum haec exhibentur verba : In
primo mense choc est Martio J quarta σ sexta Feria, vel Sabbato iuprima hebdomada ipsius mensis primum ieiunium celebratur. Secundum in quarto mense in secunda hebdomada ipsius mensis. Tertium jeiunium septimi mensis , idest Septembris, tertia hebdomada ipsius mensis. Quartum decimi mensis, idest Decembrιs quarta headomada ante 'Ha-
talem Domini. Ipsum igitur ordinem Romanum cum Moguntino none plane consentire animadvertas. Hinc autem ea coniuetudo invaluit, ut quatuor Temporum ieiunia vel ab ipsa Romana Ecclesia nuncuParentur jejunia primi, quarti, septimi, ac decimi mensis , hoc est Martii, Junii, Septembris, atq, Decembris, veteres enim annum a Martio auspicabantur. Rhabanus Maurus lib. 1. de Initit Cleric.
cap., Sunt quaque, ait, quatuor Sabbata in quatuor mensibus , in quibus specialia ieiunia sunc constituta, idest in Martio metue primo babbuto; in secundo Sabbato quarti mensis, idest Iunii; in septimiqiioq; mensis, idest Septembris, tertio Sabbato, O in quarto Sabbato
decimi mensis, idest Decembris. Am.ilarius Fortunatus lib. 2. c i p. I. de Eccles. Ossic. similia plane scribit, esc ut in hisce hebdomadibus itatuis tum eorum ieiuniorum futile tempus lignificet, addit: Tunc ιeiunare solemus, etiamsi provenerint in Octaυιs Pentecostis, quando celebra
tur festisitasIeptiformis Spiritus. Alcainus vero lib. de Divin. O.fic.
272쪽
de IV. Temporibus in haec verba loquitur: In bis quatuor ann Temporibus oportet nos Vlunare, etiamsi venerit infra Penteconen. Quare jejumum aestivum ita hebdomadae secundae Iunii adfixum erat , in ut saepissime longe post Pentecosten , raro in Octaua Pentecostes cele- . braretur. Hoc & in verno jejunio usu veniebat, quod ante Quadragesimam nonnumquam observandum erat,ita temporum curis,ac rati isne suadente. Sed & hujus veritatis fides nobis relicta est in vetustissima illa, & ante nongentos annos usurpata, Romanae Ecelesiae Liturgia, quam anno I 68O. publicis typis tradidit eruditissimus P. Iosephus Maria Thomasius Cl. Reg. una cum aliis Sacramentorum codicibus. IIbidem cap. XIX. haec leguntur: Ista orationes, qua sequuntur, prima Sabbati in mense pi imo sunt dicenda. Orationes, τ Preces in XII. Lectionibus Mense primo: Deus qui delinquentes c. Tum cap. XX. proxime sequitur ordo qualiter in Romana Sedis . postolicae Eeiaesia Presbyteri, Diaconi, vel Subdiaconi eligendi fuit. Mensis primi, quarti . septimi, ct decimi Sabbatorum die in XII. Lectiones ad S. Petrtim , ubi
Missa celebrantur . Postquam Antiphonam ad Introιtum dixerint oec. In libro vero Sacramentorum . quem S. Gregorio male adscriptii Angelus Roccha evulgavit Tom. Operum S. Greg. edit. Paris. MDCU., jejunii verni mentio Feria quarta , Feria sextae, O Sabbatori Mensis Primi, hoc est Martii , coniungitur . nulla prioris hebdo- ' rimadae Quadragesimalis mentione relicta . His accedit vetustum illud Lectionarium Sancto Hieronymo suppositum , ac a P. melici vulgatum , ubi post Hebdomadam tertiam , quae Pentecolles Feliu in sequitur , it a leguntur : Incipiunt Lectiones mensis quaristi . Feria quarta , Feria sexta , σ Sabbato in XII. Lectionibus. Quibus nobis triduanum Junii designatur ieiunium non Pentecostes hebdomade, sed prima Iunii celebratum. Chorum claudet conis stitutio D. Conventus Aquilaranensis habiti Ann. Ch. 8i I. apud Sismondum Tom. 2. Conci l. Galliae. Statuitur ita ut in hebdomada Pentecostes non 'ectantur genua , ct non ieiunetur , nisi statuti fuerint
dies ieiunii. Ubi vides tunc solum ieiunitim celebrari intraheb uoma dam Pentecostes, quum in illam ita tuta quatuor Temporum ieiunia inciderent. Interm gemus itaque Micrologi Auctorem cur ab antiquis tum Romanis, tum Gallis Scriptoribus ieruntum vernum primo mensi. videlicet Martio semper adscribatur, quum non raro ex eius sententia Februario mense contingat. Respondet ille: Nec mireris boe ieiunium portus Martio, quam Februario adscribi, quamvis in Februarιο eum ipsa Quadragesima nonnumquam occurrat. bemper enim idem ieiunium, aut Kalendarιa aliquando , aut Lunatιonem Martit, aut utrumque simul incurrit. Februarar autem Kalendaria aliquando,Lunationem vero numquam attingit. Ergo multo congruentius Martio adycribitur, quem numquam relιnquit, quam Februario , quem multoties penitus non at-tιαις. Obserυatur Iane boc Ieiunium cum ipsa Quadragesima secundum
273쪽
mationem, sicut σ Pascha. Viae non incongrue ipsum Martis promter Lunationem adscribitur , quamvis in Februario occurrat. Sicut σPascha Aprilι semper adscribitur, quamuis saepe in Martio contingat.
Heic sane quamquam subobscuris verbis Scriptor iste utatur, ita tamen loquitur, ut multos errores errasse videatur . enim inquit illa . vernum ieiunium in Lunationem Martii semper, numquam vero in Lunationem Februarii ιncidere Imo, inquam ego , numquam in Lunationem Martii , semper vero in Februarii Lunationem lsi Annum quandoque Embolismicum fortassis excipias) ieiunium vernum cadit. Vt praecepto Sacrae Scripturae pareamus,qilo Pascha celebrandum prinstribitur primo Anna mense, a SS. Patribus constitutum fuit, ne sub alia Luna Dominicum Pascha perageretur, Quam ubi Luna Martii o bem suum implesset. Ea autem Luna Paschastis dicitur, cuius decima quarta dies in aequinoctii diem incidit, aut eamdem proxime consequitur, ita ut a die XXII. Martii usque ad XXV. Aprilis computatis te minis celebrari semper Pascha possit. inamquam non iidem semper fuerint Paschalis temporis termini, illud tamen semper observatum est, ut sub Lunae Martiae, seu primi mensis cursu Pascha Perageretur. mare primo consequitur falli Auchorem Micrologi , quum Aprili Pascha semper adscribi affirmet, quod revera primi Mensis, hoc est Martii Lunae adscribendum est. Secundwrum accurate dicitur jejitniram iavernum , si constituatur in prima inadragesimae hebdomada , semper in Lanationem Martii incurrerer etenim Luna Martii nisi adulta Gadragesimi, atque adeo peracto iam verno quatuor Temporum iei nio, nasci non potest. Februario itaque melius quam Martio triduum illud tribuendum foret, si Lunae rationem haberemus. Atque hinc patet, ieiunium hoc priori tantum hebdomadae Martii alligatum olim , ruiti. neque iccirco institutum, ut tunc Ordinum collationes celebraxentur, quae ex Gelasii Papae testimonio in priorem Quadragesimae , non Martii, hebdomadam incidebant.
Deommoda ex antiquo ritu celebrandi hae jej-ia. Pluinium ci Hellicisam Ope bιs Iubvenitar . Sub Gregorio m. Pri qua tu ον Dauniorum sedes cotuιtuta. Vεrum procedente tempore quum aliqua ex hoc ritus'
rentur incommoda, ac differentiae, nonnulli aut ignorantia, aut religione ducti statas, ac definitas quatuor iei torum Sedes minime observabant. Si enim Martiae Kalendaeo in quintam Feriam incidebant, quibusdam Placebat quarta Fedia . hoc est die polirema subruarii, aut ipso Primo Sabbato Martii ieiunium a
274쪽
vernum Incipere; quibusdam vero in alteram Martii hebdomadam
differre. Incommodum etiam arbitrabantur nonnulli extremos. Baciachanaliorum dies ieiuni transigere, siquando eveniret ut triduum obis servandi im eo tempore foret. Praeterea quum in hebdomadam quae Pentecosten praecedit, aestivum ieiunium incidere posset, tunc ieiunio dare operam religio erat veterum Canonum cultoribus. Ea propter ut
his dissicultatibus obviam iret Loncilium Salangun stadiense Anno IO12. coactum,Canone secundo haec decreta promulgavit: De incerto ieiunio quattior Temporum hane eertitudinem natuimus. ut si calendaminiit in quarta Feraa ,sive antea evenerint , eddem hebdomada ieiu-ntu celebretur. Si autem calendaMartii in auintam Feriam,aut sextam
aut Sabbatum distenduntur, in se uentem hebdomadam ierunt ije tar σα si quando vero ieiunia mensis Iunii in Vigilia Pentecostes lecti dum yrsdiaam regula eveneritinon ibi celebrandum erit,sed in ipsa bo- domada solemni Pentecostes σe. Post hujus Synodi tempora veri simillimum est a Bernone Augiensi Abbate scriptum fuisse libellum de quibusdam rebus ad Missamspectantibus. Cap. 7. dojejuniis quatuor Temporum disserit, ae praeter alia observatione digna haec adfert: Seire
optas , utrumnam statim in primo Sabbato Martii sit ieiunandum. etiamsi ideo Mensis quinta , sexta, aut septima Feria incipiat, an ad aliud Sabbatum propter quartam Feriam sit disserendum. Ad quod tibi ex eo uetudine s. Ecclesiae, qua pro maxima auctoritare tenenda est, respondeo, quod absq; ulla refragatione semper eiusdem mensis quarta Feria debeat expeuarι, quoniam idem ieiunium, quod quarta Ferid incipitur, Sabbato finitur, nequaquam Februario , sed totum
Martio deputatur m. Tum alia addit, quae quatuor Temporum ieiunia ostendant statis mensium hebdomadibus celebrata fuisse, uti Mo-guntinum Concilium, ceteriq; Auctores nos docuere . Et quum iaex consuetudine S. Ecelesia se respondere amrmet, procul dubio conia stat, non aliter eo tempore ab Ecclesia Romana hujusmodi jejunia fuisse usurpata. Quibus auctoritatibus addas velim Concilii Rot magensis decretum An. I 1. promulgatum, per quod quatuor jejuniorum Temporibus eadem designatur sedes, ac a Mogintino Concilio olim adcripta fuerat. Hactenus vidimus unam conciliis , atq; Auctoribus mentem , curamq; fuisse, ut ieiunia laudata fixum in anni mensibus invenirent locum, nullaq, sanctione cautum fuisse incomis modis illis, quae ob hanc ciuisuetudinem afferebantur. Quapropter. ut Beldricus in Chronico Cameracensi lib. 3. cap. s I. testatur, Patres
Synodi Triburiensis Anno x os t. aliqua dictorum suorum ' M-buerunt capitulum , ut si quando ieiunium primi mensis ιn ea hebdomaiada , qua conra caput iei ii, ficut solet, eveniret, amorum trauniorum celebritas una oscii expletioηe eompleretur. In hoc rursus moderatisimus Pastor Gerardus cameracensis Episto pus antiquam Patrum
conjuetudinem servari mollehat in altera hebdomada licium prima
275쪽
ieiunii celebrandum pro antiqua consuetudine censebat . cuivis oblata sententia visa est congrua , se ab eis decreta est tenenda. In Synodo
Pollea Arvernensi i 17. earum , quas collegit Lambertus Episcopus Atrebat ensis, iit ad Golfridi Vmdoc mensis E pist. 23. lib. 3. scribit Sir- Incandus V. C. e Soc. Iesu, decretum est , ut semper fiat ieiunium veris in prima hebdomada Quadragesimae, ieiunium vero aestatis infra hebdomadam Pentecostes. Quo Anno haec Synodus habita fuerit, mihi non constit; fortasse tamen ad Gregorii VII. tempora videtur reserenis da . Et sane sub hoc Sanctissimo Pontifice quatuor Temporum jejunia
certam, stat .imq, sedem obtinuere, quam nostra etiam tempestate tenent. In Synodo Qvintilineburgenti Anno io8s. coram Pontificio Legato celebrata, ut refert Berthoidus in Historia, constitutum est
ut vernum ieiunium in prima bebdomada Quadragesimae , aestivum in Pentecoste semper celebretur. Nihil de reliquis duobus jejuniis Septembris, ac Decembris excogitatum est, nam iisdem semper diebus antea indici solebant, quintis nunc quoq, in dicuntur. Anno itidem a Io9s. sub Urbano Il. Pontifice Maximo in Placentina , & Garomonia tan a Synodis laudatae sanctioni totius pene Latinae Ecclesiae suffragium accessit, uti nos docet Rertholdus prae laudatus. Quamquam non ubique statim pio decreto obtemperatum eu , Golfridus enim Vindo- Cinensis Lb. Epiit. 13. ad Hud, bertum Cenomannensem Episcopum haec verba scribit: In qua hebdomada Iunii ieiunia sitis celebraturi, nobis notificare curetis . Qitare nondum Omnibus conitabat, quae foret aestivi Ieit mri sedes . imo, quod m igis stlipeas, in Anglia a Concilio Oxoniensi Anni i 111., uti animadvertit doc illimus Thomassinus, ita sancitum legitur: Ieiunia quatuor Temporum in totius Anni temporibas . In Martio prima hebdomada ieiunandum est. In Iunio in secunda , quod dast iciter obserυatur a pluribus, in prima hebdomada post citantas, aut tu hebdomada Pentecostes. Novis exinde summorum itontificum decretis horum ieiuniorum usus ita firmatus est , ut Latinis ommbus una nunc sit accuratissima horum servandorum rat; o, neque gravi crimine careat eorum contemtor. Quod si quis haereticus reponeret, huic piae consuetudini , ac decreto neqv iqi am Parendum , utina antiquis temporibus nullum hac de re univeriale praeceptum Oret , continuo res,γndebimus , vel ab ipso Apoliolorum aevo usurpatum, iit ab Episcopis ieiunia indicerentur, quibus parere subiecti po- uti cogeb.intur , testibus Tertulliano lib. de Ieiun. cap. I 3. S. AmbrO-io in cap. 3. dc ε. Ionae, dc S. Leone M. Serm. i. de Ieiun. Sept. mensis. Quacuor vero Ieiu morum tempora non Romanus modo Pontifex , videlicet Ecclesia Catholicae caput, ac Magi uer, sed Concilia tum Oecumenica, tum Provincialia ex praecepto servanda constituerunt.
276쪽
colliguntur dicta. Tres Quadragesim olim celebrata. Bachiarii verbis quadam explietuis adbibetur .
NVης eorum, quae harunus disseruimus, rationes subducamus
Qviatuor Temporum Jejunia ex Apostolica traditione , atquatiani tutione prodeunt. Eorum usus numquam apud Orientales obtinuit, & aliquot a Christo nato seculis komae tantum, aut summum in paucis aliis Latinorum Ecclesiis viguit. Sectilo Christi octavo in Gallias, in Hispanias, ac per totum ferme incidentem Propagatus est. Nullum primis seculis Brtasse habebatur jejunium quatuor Temporum vernum praeter integram chadragesimam, quae Cum tribus aliis Anni Temporibus quatuor constituebat abstinentiae Tempora. Sequenti tempore ieiunium vernum exeogitatum videtur. IHoc priori mensis Martii hebdomadae, aestiuum vero secundae Junii conjuncta suere. Gregorio VII. Petri sedem implente, stata ac certa horum jejuniorum seces stabiliri primum coepit, quae nostra etianus aetate servatur. Si igitur quarto vulgaris Epochae seculo aut Romae solum, aut paucis in Urbibus quatuor anni Jejunia usurpabantur, restat, ut fateamur , nihil rei haec jejunia habere cum attentioriabus illis, quae tribus anni Temporibus colenda esse Bachiarius pronunciat. At quaenam, inqui haec fuere Bachiarii aevo tria tempora jej
niis destinata 3 Hercle dimcile est demonstriare conjectivas tame a meas in hanc rem accipito. Uti stiperius ex S. Hieronymo animadvertimus, Montanistis in more fuit Quadragesimas tres innis singulis jejunando celebrare. Neq; illorum abstinentia apud Catholicos male audiisset, nisi de privata consuetudine Praeceptum omnibus commune facere molitus est et Montanus . Idcirco is damnationis sententia repulissus est,quippe haec jejunia ex arbitrio agenda, non ex imperio censebant Catholici , ut lignificat Tertullianus Montani assecla lib. de Jejuti. cap. r3. Aliquot poli Montanum seculis pia nonnullorum consuetudo increbuit, ut Quadragesimae tres non ex prava Montanistarum imitatione, sed ex Christiana pietate coIerentur. Ex his jejuniis primum Antepaschale eraeinlterum post Pentecosten,tertium ante Nativitatem Domini. Quare Carolus M. Imperator lib. 6. Capitulari P. I 8 . edictum nil jusmodi proserer Insuper admoneant Sacerdotes, ut legitima in tria jejunia in anno Mantur, idest XL. dies ante Nativitatem 'Domini ET XL. dies ante Pascua, ubi decimas anni solvimus , σ post Pentecosten XL. dies. Quamquam enim nonnulla ex bis Canonicd priventur auctoὸ itate, nobis tamen omnibus simul propter consuetudinem plebis, σparentum nostrorum morem hac observare convenit. Huc etiam respexit Λmalarius lib. 4. 4e Eccles. Ustic. cap. 7. ubi fuit β. Hieron m φ
277쪽
unam Quadragesimam ponit in obser vatione, nos observa us tres quadragesimas, idest ante Pascha Numini, circa Festivitatem S. Ioannis σai te Nativitatem Domini. Addit tamen: Sic a piis mentibus ste luentatur apud nos, ut pateat abstinentiam hujusmodi non ex imperio, ted ex arbitrio fui illa usurpatam. L bro etiam i. cap. 37. recensitis hisce jeiuniis, contra allatis argumentis occurrit inquiens: Non sequiamur nos in prcenti ieiunio Montatorum. in suos sectatores, sed consideramus peccata non ra, ρro eis certamus fructus dignos reddere poenitentia. De lyis jejuniis praeterea meminit Rhabanus Maurus lib. 2. cap. ao. & 2I. de Institui. Cleric. Ne vero puta trium jejuniorum usum se culo dumtaxat octavo, ac nono inter Catholicos ut gii ille ,etenim quum Carolus xl. ita loquatur: propter eo uetudinem pubis , O parcntum Hrorum morem haec observare convenit . utique in aperto eli, ab an liquis temporibus Quadragesimas tres in Gallia invaluisse. Seculo vero Cliristi septimo S. Egbertus in Hybernia Monai uae observantiae reparator, ut refert Bedas lib. 3. cap. 17. Hist. Eccles Angi. in Quadragesima semper non plus quam semel in die reficiebatur , non aliud quam panem, ct lac tenuisimum, O boe etiam mensurd gustabat oc. Cuius modum continentia etiam Quadragesimae diebus ante P ut ιυιtatem Domini, totidem quoq; post peracta Iolemnia Pentecostes , hoc est Quιnquage-Θae observare solebat. Sed neque in hisce subsistimus. Concilium,
Turonense secundum adeamus Anno s67. celebri tum, in cujus Can ne 17. ista leguntur: De jejuniis vero antiqua a Monachis instituta se
ventur, ut post Pinquagesimam videlicet post Pentecosten ὶ tota be
domade ex asti Ieiunent . de Decembri usq; ad potale Domini jeju-nent. mibus duobus jejuniis si radragesimam ante paschalem adiicias, tria inveniesjejunia majori observatione digna, quae deinde aucta trium Quadrageumarum nomine distincta fitere. Fateor: hic usus solis Monachis, & ne his quidem omnibus. eo tempore videtur Placuisse; atqui satis hoc λrtasse erit, ut Bachiarii sententia expli tur, illum enim, ut in Prolegomenis animadverti, Monachismo opera a dedisse probabile est. Quod si quis ex adverso obiiciat, tempore quidem Turonensis Concilii haec jejunia viguisse, non tamen Bachiaria aevo , cujus aetatem adseculi quarti finem referendam adnotavi, oppido re-Ponam ego, longe ante illius Concilii tempora jejuniis illis Monachos vacasse, etenim iu eodem Canone aut qua Monachorum iHiituta reiii.
tuuntur, Monachos vero, eorumque Coenobia in Occidentis regio nibus ante Bachiarn aetatem nor uisIe, nemo dubitat. Igitur non adis modum a veri similitudine ablIOrret, ad naec tria, utpote Plaecipua , jejunia respexisse B ichiata uiri . Tu pro tua diligentia , atque eruditione omnigena, qua clares, lingula quae, Perpende , melioremq, naehus explicationem, mihi, verbisq, B.ichi arti tenebriis telιOus erisin , ego enim
uno voto, ac una prece rem huc usq; Iongo sermone deductam claudo, at me ames, Obsequvumq; meum boni consulas. vale.
278쪽
Qtia Romanorum Imperatores in Insubribin coronari solent,
Metropolitanae Basilicae Canonico Ordin., ac Theologo
diorum meorum instituta, communicare soleo, &Hi- quam de rebus eruditis subinde quaestionem iniicere, non ut diem tantum honesta consuetud me occupe- mus, verΗm etiam ux communione doctrinarum mi norem ignorantiam postremis vitae annis Raremus Quo quidem ex commercio quam doctior quotidie discedam, quantumq; utilitatis inde mihi obveniat, si velim promeri, non tam ingenui, quam grati Phominis officio perfungar. Enimvero ita Ecclesiaῖicis studiis, hujusq; praesertim amplissimae Urbis Historiae animum addixisti, ut nil iam tuis obiiciatur oculis nouum ,&quod ante memoriae tuae non commendaveris. Quem igitur ego potius ia inscitiae meae subsiduam, quam te , deligam consiliorum meorum in literis excolendis, ut ita dicam , auctorem Memineris porro, quoties nos exercuerit celebris de Corona ferrea quaestio , quum videlicet eius originem, v sumque investigaremus,& an eadem rebus sacris accensenda tore r. inquireremus. H saccedebat intellιgendi studium, a quo, αub: eiu idem Coronae collatio olim perageretur, hinc Mediolanenu, illinc vero Modoctiens populo tantam sibι gloriam vendicante . occurrebant etiam, quibus Imperatorum coronatio in Insubribus novitatem sapere videbatur, eamquς in sententiam pendere claritumi
279쪽
nominis viritin Unuphrium Panvinium meseste sere mimis nandi in Oppido M octiensi Caesares non tantum novam, sed & absurdam consuetudinem Blondus apri labat, ita scribens in Region 'II. Lon bardiar Modoetia nobilissimum totius Zombardie Oppidum , iv quo servat absurda consureudo a trecentis annis introducta cesares
Germanos Corona ferrea in Romamos Reges, Imperatoresque insigniri. quidem opinio quum insignis oppidi gloriae non leuiter ossiciae, Ieselienda videDatur. Eapropter oblata mihi scribendi caussa ex Henrici Vll. vita, quem Mediolani dumtaxat, de non Motinetiae , teste Cermenatensi , Italico diademate cinetiam vidimus, quid mea ser evinio praesentia prodere volo. Te vero non iugit, heic Potissimum di IIutari polle de praestantia Mediolanensis Antistitis , cujus olim erat, prout nunc etiam est, Italiae Reees inungare, imo , si nonnullis Scriptoribus fidem habemus, eos quoq; aa Regnum eligere. Et hoc prosecto gloriosiim est nostri Metropolitae decusi quamqu/nus
nostris temporibus tantum ab eius usu Italia ab si qua uim a veterum incolarum gloria. Mutata nimium est rerum facies, atque intestinis eXterni'; iis concussa est Provincia, olim orbis terrarum Domina, ut si cum antiqua Romanorum virtute, ac potentia nunc componeretur, se Psam vix agnoscere pos lat. Neque tamen iccirco ea nobis sunt vota, ut veteris Regni ambitionem velimus, quum optimori vi sum-m que piorum Principum imperio nunc pareamus , quibus nihil anti-Τuiu pii quam pace, & clementia subiectos populos moderari. Nobis 'Is conducit sub optimis Principibu parere, q in eum Disi inis imperare. Itaque veteribus monimentisinsistamus oportu, ut ii Mediolanensis Arcniepisconi iure inquirendo, serreaequό coronae usue plicando tutiores progrediamur. Interea si quid minus nte , si quid imperite disseram, tamanitate tua supplendum , atq; eriendandum spero, ut animus mihi alia imposterum pro is ae Urbia digestate 'molienti addatur. , n . . . '
corον Am origo, Oufus apud antiquos. corona a diademate diversa.
. Tres Corona recentioribus Romanorum imperatoribus usurpata. Ferrea describifur . . . '
Coronarum usus non apud Graecos Romanosq; tantum , sed apud
ipsos Reges barbaros antiquissimis temporibus, longeqs ante Romanae Reipuolicae ortum invaluit. Alia enormus, aliae e frondidius, aliae demum ex metallo consitabant pro varia Sacrorum , regio numq, consuetudine, pro diversa utentium ratione . Majestatem vero'
280쪽
militibus e praelio eum vuctoria reversis exhiberi soleret. Deinde vialuti peculiare Principum ornarrentum usurpata fuit, nostraq; tempe- sate nemini , praeterquam Regi S, magnisque Principibus, aureo diademate uti fas est. Hic autem praecipuus aurearum Coronarum
silendor priscis quoq; Imperatoribus adh bebatur, quamquam Iulio
Caesari, eiusq; successoribus regalem in Urbe speciem praeferre, aut periculam λret, aut iis abstinere servientis Reipublicae sol .men videreiatur. Sunt qui male intellectis Scriptorum locis ducti albitrentur, sub Aureliano dumtaxat aureas Coronas a Romanis imperatoribus usur-Pari coepisse. Sed si nequaquam vetera numismata animad verterunt, in quibus quamplures ante Aurelianum c aes res cum radiata corona conspicui visuntur. Ex hέs nonnulla inspexi ego tum in Citne itis Biahliothecae nostrae. tum etiam apud Patinnm, a io', erud:t s. Cernun
tur ibidem DIVUS AUGUSTUS, NERO CLAUDlUS, IMP.
CAES. NE R. TRAIANUS, tum Pertinax, Jubanus, Alexander Severus, Balbimis, Philippi ambo, Traianus Decius, Hcrennius Etruscus, Hostilianus, .Emilianus, Valerianus &c. singuli radiatis coronis rediis miti . Quamobrem ea mihi stat sententia , coronis aureis Romanos Monarchas usos fuisse, soliusque diadema dis gemmati usum iis Visplicuisse quod insigne potissimum Regni id foret. Caligulam propterea , ac Domitianum legi mus coronam auream in Publicis ludis genasse ,
quamq,parum abfvisset, ut Caligula diadema sumeret, admonitus est, Principum, oe Regumse excessisse fastigium , uti Suetonius in ejus Vita
Cap. 22. narrat. Ad Rurelianum Caesarem usq, hujusmodi in Romanis Principibus modestia obtinuit. Primus hic omnium, si Aurelio Viet ri credimus, jam fatiscente Imperio ,& ad Regoi mrmam delapis, Diadema capiti innexuit, quod adhue fere incognitum Romanis moribus videbatur. Reliquis subinde imperatoribus cum aureae coronae, tum diademata in usu fuere. Mutato dem Imperii statu , S a Graecis Augustis ad Francos,atq; ad Germanos jure Imperii Romani translato, non una latum corona redimiri coeperunt imperatores, ac Reges, sed duabus, tribusue, prout latiora, aut breviora erant dommationis continia . Tribus vero coronis supra ceter s fam 1 accellit, nempe au- Teae, argenteae, ac ferreae, quibus deteriorum temporum Caesi res ornaiaxi consuevere. Argenteam accipiebant ii, quum Aquis grani ad Germanicum Regnum inauguriabantur ἡ ferream, 'mi H Langi bardorum Regnum obtinebant demum auream quum Rcam in lucri Imperatotes appeIlabantur. Α vero plane abhorret Auctor G osse in L. Romani. c lementina de jurejur. hae scribens : Scire di b s incoi t h ib tur etiam an Pontificali J quod dex Nomavorum eo Onatu ut coiana. Prima est ferrea, quam recypti ab Archi PII sto colonii se in qui gra eiusdem Dracesis. Secunda est argentea. q/Om ingressus in Italiam recipit a Mediolanensi Archiepiscopo tu υula Modicensi elusedem D acesiis. Teuta est de puro aura, qua coronatur per Papam imb