장음표시 사용
671쪽
mnstat fuisse actionem naturalem:ergo reproductio naturalis actio esse debet, alioqui eadem numero actio esset naturalis,&supernaturalis,quod repugnat.
Respondendum tamen ei dubio proposito hac dii tinctio ε 3 ne Dupliciter potest considerari reproductio rei.Primo secum dum eatitatem,vel substantiam et secundo quantum ad modum quo fit, videlicet praeter exigentiam, dc ordinem naturalium causarum , atque extra tempus naturalite requisitum in his de caulis non potest fieri virtute naturali etiam diuina ore xante cum causis naturalibus, sed supernaturali. Prior ergo modo considerata naturalis est, ut probant argumenta pro ratione dubitandi posteriori proposita. Quibus hoc adiungi, test, quia productio rei,4 conseruatio eius ab eodem agente
sine interruptione eadem numero actio eli: ergo si naturalis est una secundam entitatem , erit etiam naturalis alter, sed actio, per quam Deus conseruabat hominem iam a se reprodu-erum erat naturalis, sicut entitas, atque existentia eiusde ua hominis extra causas: ergo reproductio quoque naturalis erit secundum entitatem Considerata vero reproductio quantum
ad modum quo fit, supernaturalis canda est,in hoc probat argum pro ratione dubitandi priori positum. Et si quHeris.
an simpliciter sit dicenda naturalis, exsupernaturalis. Respondeo naturalem esse vocandam simpliciter, quia modus ille e trinsecus est . ideo denominatio ab eo proueniens, etiam est extrinseca, quare non simpliciter, sed tantum secundum quid supernaturalem efficit actionem .entitas vero cum sit ei intrinseca, & naturalis, naturalem denominationem impliciis ter ei tribuere debet. Secundum quod petebat dubium est, an reproductio sit ea 44dem actio secundum speciem cum prima productione eiusdem rei,atque etiam,an sit eadem numero Et quantum ad identit tem pecilicam videtur non esse eamdem,sed specie distinctam, quia distinctio speeifica actionis sumitur ab agente, vel sorma
eius,per quam agit, ut docet expresse D.Th. I 2. q. t. art. 3 Sed
prima productio rei ex propria natura fit aliquando ab uno 2 ente, ut si sit generatio ignis ab igne, reproductio vero abio specie distincto, nempe a Deo ergo actiones istae distinguuntur specie. Secundo quia licet fiant ab eodem agente, diauerso tamen modo iam explicato, cui addi potest quod prima productio rei potest esse eductio sormae de potentia materiae, vel subiecti ,reptoductio vero ex nihilo,ut per se est manifestu. sed distinctio specifica actionis non simitur ab entitate eius, quae videtur esse quasi materialis ratio,sed potius a modo, quuT
672쪽
ός, Lib. II. De generatione es corrupi.
fit,qui est ratio formalis eiusdem:ergo semper, necessario di, stinguetur specie reproductio a prima productione. Ex altera vero parte videtur non posse distingui specie quia idem est teris minus ad quem productionis,& reproductionis,non solum specie, sed numero, ut praesupponitur: ergo non possitnt distinsui 4 specie.secundo,quia silue motus lumatur ut actio,sine ut pastio, dicit intrinsecum ordinem ad terminum per se a quo sumit spe ciema ergo repugnat actiones distingui specie , nisii termini ad quos distinguantur specie,quod patet in productione,& reproductione eiusdem rei non reperiri, ut in generatione hominis,& resurrectione eius.Et ita tenendu est non disterre specie productionem,& reproductionem eiusdem rei,sed solum accidentaliter. Quod efficaciter probant duo haec posteriora argumenta; m,quod eis posset responderi differre specie actiones ipsas, xterminos productos per modum diuersum, quo fiunt iam exisplicatum,non satisfacit,quia cum sit extrinsecus,& accidentalis,
non potest distinguere eas specie. 46 Ad primum argum pro alia parte positum distinguenda est
maior, nam actio non respicit agens,vel formam eius secundum se sumptam,sed tamquam principium a quo procedit,& consequenter res, qua agit, non respicit actionem,nisi tamquam pri cipium quasi emittens eam a se, quod est eam respi ere tamquam dependentiam termini a se, side primo ad vitiis iam actio non respicit agens, nec agens actionem, nisi ut continet sua virtute terminum a se procedentem media eadem actione. Unde sequitur actionem sumere unitatem,in distinctionem specifi- eam ab agente,vel forma eius, ut principio a quo procedit terminus, & proinde eum ordine intrinseco ad illum,in non alio modo. Et iste est germanus sensus verborum D. Thom. quod actio,vt actio sumat speciem ab actu agentis, ut principio termini, passio vero ab eode termino,ut recepto inlata ab agente Quem modum distinguendi actionem, lassionem intelsese, d motu, copiose explicuimus in nostris Commentariis super 3 lib. Physic. I eum applicemus ad materiam argum. propositi, constabit esse solutum, nam licet aliquando prima productio rei,& reproductio eiusdem procedat a diuersis agentibus , non certe, ut diuersa sunt, sed ut continent sua virtute eumdem terminum ab utroque productum principiumque productionis eius sunt, & ideo per actiones eiusdem speciei, I lum diuersas secundum modum accidentalem, atque extrinsecum iam explicatum. 47 Ad secundu arg. respondeo in casu illo produci accidens eum nouo modo essendi, simili modo essendi per se substantiae; ideo
673쪽
Ideo produci peractionem pecie distinctam. Dum autem dicimus productionem, reproductionem esse eiusdem speciei, intellisimus supposto, quod reproducatur res cum suo modo essendi naturali,quem habuit prius, Mnon cum alio modo supernaturali. De unitate vero numerica productionis. reproductionis eiusdem rei, hac distinctione loquendum est, nam si utraque fiat a Deo per se immediate,erit eadem actio numerq, quia licet fiat diuerso tempore , nihil resert quia Deus et se immediate agens non dependet a tempore, neque ab eo individuatur actio eius. Si vero fiat productio rei ab agente creato, reproductio a solo Deo , non possunt est eadem numero actio, sed diuersa,cuius ratio est manifesta, quia actio dependet
per se inunediate ab ageuteri caua modus et iis .ergo repugnat eamdem actionem procedere a diuersis numero agentibus totalibus,& adaequatis,scut repugnat eumdem modum esse diuersarum rerum. Et unitas numerica actionis sumitur ab eodem numero agente,ut probauimus I lib. Phys ergo repugnat a diuersis numero agentibus procedere eamdem numero acrionem.
ires per sesuccessiva semel extincta, possit eaarin
numero reproduci per potentiam Dei absolutama Specialem habet 4ifficultatem reproductio eiusdem rei sue 48
cessiuae propter specialem modum essendi eius non permanentem , sed continuo fluentem , ratione euius videtur semel transacta no posse redire, ut postquam efluxit Lic numero motus,vel hoc numero tempus,non videtur possibile,quod iterum
suat,vel reproducatur. Propterea tonueniunt omnes non posse
id naturaliter fieri, vel per potentiam Dei ordinariam. Solum ergo potuit esse quaestio, an contradictionem implicet,ac ideo nec per potentiam Dei absolutam fieri possit. Et prima opinio tenet non implicare contradictionem , sed fieri posse a Deo.
tima huius libri, ex iunioribus non pauci. Probant primo, quia non implicat contradictionem, quod eadem actio instantanea redeat: ergo nec implicabit contradictionem, quod redeat eadem actio successiua,quae est motus, atq; eadem duratiosius,qua est tempus. Consequentia videtur euidens,quia nulla
674쪽
66 Lib. I De generationeis corrupi.
potest assignari disterentia:quantu pertinet ad hoc inter actionem succesItuam δε instantaneam.Sed probatur antecedes,quia eamdem illuminationem instantaneam potest Deus conseruare per horam continuam ergo potest eam in medietate hora interrumpere,in in fine horae iterum eam producere. Probatur consequentia, quia non requiritur maior virtus ad conseruandum,quam ad producendum, nec ad coseruandum tempore in , terrupto,vel continuo:ergo qui potest unum,poterit alterum,&ita poterit producere,& reproducere eamdem actionem in extremis partibus horae,etiamsi in medio tempore fuerit interru.pta.Quod confirmari potest ex quaestione praecedenti,ubi probaui mus,Deum posse reproducere eumdem numero effect u per eamdem actionem,quam potest repetere ergo non repugnabit, quod possit eamdem numero actionem bis ponere in rerum natura. Secundo,motus accipit speciem a termino,sed potest Deus
reproducere eumdem numero terminum motus Pergo poterit reproducere eumde numero motum .Probatur minor,quia bene potest Deus reproducere idem numero corpus cum eadem,
mero praesentia locali, quam acquisiuit per motu:ergo poterit
producere eumdem numero motum,per quem eam acquisiuit.
Tertio, quia si repugnaret reproduci eumdem motum, ideo esset,quia non potest reproduci idem tempus, quo sumit suam identitatem numericam, sed hoc non est neeessarium: ergo re- produci poterit.Probatur minor,quia vel repugnat produci eudem numero motum,qui repugnat produci ide numero tempus verum,& reale:quod sequitur eumde motum, vel quia non potest correspondere diuersus numero motus eidem tempori imaginario;sed utrumq; horu est falsum:ergo nulla est propter hoc repugnantia. Probatur minor de tempore reali, proprio, quia intrinseca indiuiduatio huius motus non potest sumi ab hac eius duratione,quae posterior saltem natura, vel ratione est eo,& ideo illum praesupponit individuum. Et multo minus potest indiuiduari ab hoc tempore imaginario, quod prorsus emtrinsecum est motui, ex consequenti tempori reati,quare non potest dependere ab eo indiuiduatio intrinseca horum. Et certe si ab illo dependeret, sequeretur etiam Angelum dependere in sua indiuiduatione ab aeuo imaginario quod etiam datur,sieut imaginarium tempus wideo implicaret contradictionem,
quod Deus reproducat eumdem numero Angelum, cuius Op-.positum docuimus'.praecedenti Probatur consequentia, quia non minus dependet existentia Angeli ab eius duratione reali, quae est aeuum, hoc ab euo imaginari , quam motus a proin pria duratione succestiua reali,4 haec a tempore imaginario:
675쪽
sicut non potest redire idem motus,nec eadem eius duratio, quia non potest redire idem tempus imaginarium,cui correspondent, pari ratione non poterit redire idem numero Angelus, neque idem numero aeuum eius.Et tandem proba nt,quia
argum.in oppositum solui possunt, quod sufficeret, ut Deo non
Secunda opinio putat contradictionem implicare, quod so
videtur nobis probabilior Sed probari solet quibusdam argum minoris momenti, quae ideo facile soluuntur ab aduersariis. Primo quidem, quia ad praeteritum non datur potentia: ergo impossibile est praeteritum tempus redire. Cui bene respondent diuersa esse illa duo,&propterea qui concedit primum,non tenetur concedere postremum.Dari enim potentiam ad praeteritum non est aliud,quam fieri posse,quod praeteritum uod vero idem numero tempus reproducatur, non est, quod desinat elli praeteritum, ses quod eum vere fuerit praeteritum, iterum redeat,hoe est iterum fiat praesen Mi-que praeteritum, iri quo nulla apparet repugnantia. Secundo probant, quia si successivum potest reproduci, po saterit etiam conseruari, sed hoc repugnat eum intrinseca eius successione,quia si conteruaretur, eo ipso permaneret, iuere desineret; ergo etiam repugnat reproduci. Et confirmat Sotus. quia repugnat successivum non fluere,dum est: ergo repugnatiam transactiim redire.Probat consequentiam,quia facilius videtur detinere illud, quod fluit, quam reproducere quod iam non est. Nam quod fuit iam supponitur esse. Sed respondent negando utramque consequentiam, quia conseruari, vel detineri successivum pugnat cum ratione intrinseca successionis. . quare implicat contradictionem dedine , quod postquam e fluxit, iterum fluat nulla videtur esse repugnantiassit ita intel-
illud de nouo producere, postq
io probant, quia si pars praeterita temporis reproduca. rur, sequeretur simul esse cum parte praesenti, aut futura erui de temporis Meonsequenter duas partes temporis simul fluere, quod patet esse impossibile, quia partes eiusdem temporis di-
676쪽
stinguuntur tamquam priores, posteriores, ut ex definitione eius constat,quia dicitur esses Numerum motus secundum prius. O potieria Aed probatur consequentia,quia partem preteritam xeproducere,non est aliud,quam efficere,ut iterum fluat;sed iterum fluere,et iterum fieri futuram vi praesentem: ergo simul fluentem cum futura, praesenti.Cui facile respondent negando c5sequentiam,quia si reproduceretur par prasterita,suspendenda esset futura,ne fieret praesens, doco eius poneretur re- producenda, cita haec sola fieret praesens immediate post in-Itans,quo terminabatur,& sola flueret,non cum alia. 31 Probant tandem,quia intrinsecum est tempori habere partes reales priores, posteriores,nempe praeteritum,& futurum: er go intrinsecum est et,quod ex praeterito,& futuro copulatis instanti praesenti, atque efficientibus unum numero tempus pex continuationem componatur, ted nihil horum habebit tempus,
si pars praeterita reproducaturiergo impossibile reputandum est. Probatur minor, quia si pars praeterita reproducatur, fieri poterit immediate futura post instans praesens,& ita eadem pars erit praeterita, & futura, nec poterit futura coniungi cum prael rita per instans praesens, quia idem non coniungitur realiter sibi ipsi , nee secum continuatur continuatione reali, quae diuersitatem realem continuatorum dieit. Immo sequitur, quod
breuissima pars temporis possit fluere semperi, ita ut mille anni, immo omnes computabiles in ea includantur, vel solum sint breuis illa pars semper repetita per reproductionem, quae videntur impossibilia. Respondent tamen haec omnia
Leonsuetudine temporis decurrentis,nec esse naturae eius consentanea, sed non implicare contradictionem, quia satis inilla parte temporis reprodueenda saltaretur distinctio realis praeteriti,&futuri,&,nio realis,vel continuatio earum,non in t
men necessarium hane distinctionem partium dari in tota extensione temporis, sed suppleri potest per reproductionem, replicationem eiusdem partis. 33 Aliis ergo emeaeioribus arg. probanda est communis sententia, quam sequimur, & sit primum indiuiduatio motus sumitur ex quatuor,ut docet Arist. s. .& .lib.Phycnempe ex subiecto,ex termitio,ex tempore,& agente:ita ut quodlibet horum variat , varietur idem numero motus, It alius numero distinctus;sed ad reproductionem eiusdem motus, atque eiusdem
temporis,quod est propria duratio eius,necesse est variari tempus imaginarium, per ordinem ad quod sumitur indiuiduatio motus;ergo implicat contradictione, quod reproducatur idem numero. ides est consequentia,quia euides es variari eudem
677쪽
numero motum variato eodem numero agente subiecto , vel termino,de quo nemo dubitat:ergo non est minus euidens triari variato tempore , quia ab omnibus simul sumitur unitas numerica eius secundum Aristotelem,ac omnes eius interpretes tam Graecos,quam Latinos Sed respondent tempus esse exos trinsecum motui,& ideo non eue tam necessaria dependentiam ab eo,quam a caeteris,quare bene potest Deus eumdem numero motum reproducere in diuerso tempore imaginario.Sed contra hane solutionem sic arguo:in toto ora e naturali rerum adeo reputatur necessaria dependentia motus a tempore imaginatio, ut hoe variato necesse sit actionem,motum,atque rastrictum variari,quae omnia fatentur etia aduersarii;ergo motus secundum suam naturam intrinsecum ordine dieit ad tempus. hic motus ad hoc tempus imaginarium;gratis ergovi line fundamento rationis asserunt talem dependentia a tempora extrinsecam esse motui,potins quam dependentia ab aliis tribus. Quod autem tempus extrinsecum sit,nihil refert, nam etiam lubiectum est extrinsecum euio Meidenti. ex consequenti motui quare hac ratione posset esse idem numero motus variato subiecto, quod tamen negant omnes,quia Ileet extrinseeu sit subiectum, intrinsecus est accidenti respectus dependetiae ad ipsum; demergo modo licet extrinsecum sit tempus imaginarium motui, intrinsecus tamen est eidem motui rei pectus dependentiae ad ipsum,cuius ea est ratio satis efficax, quia gentia corporea intrinseram habent dependentiam in uis operationibus a tempore , quare hoc variato necessario variantur.
Meundo probatur, quia sicut eorpus per suam extensionem II permanentem est presens spatio imaginario loci , ita motus per suam extensionem succeinuam durationis est praesens spatio amaginario durationis. Quod probatur euidenter, quia licat coelum quiesceret, meus suspenderet propriam durationem motus particularis corporis quod certum est posse, supposito quod propria duratio motus distinguitur ex natura rei ab eo nihilominus idem motus particularis haberet extensionem durationis extrinsecae, atque imaginariae;vnde sequitur implicare contradictionem dari motum, qui non sit praetens spatio durationis imaginariae, sicut implicat dari corpus exte sum in loco, quod non sit praesens spatio imagurario loci;sed implicat contradictionem, quod idem corpus per eatndem praesentia simulsit praesens duobus spatiis imaginariis loci,vel per eamde praesentiam utrumque repleat;ergo etiam implicabit contradieti
nem,quod idem motus per eamde numero durationem sit praesens diuersis spatiiue durationis imaginari vel quod utrumquς
678쪽
cm Lib. I 2 e generatione se corrupi.
repleat,sed repugnat,quod reproducatur idem motus, quin se praesens duobus patiis imaginarijs durationis ergo impossibile reputandum est, quod reproducatur Minorem sic probo, haec pars motus praeterita per suam durationem est praesens
huic parti spati imaginariae durationis, sicut hoc corpus pex suam extensionem est presens huic parti spatij imaginarii loci,
si vero reproducatur haec pars motus, necesse est fieri praesentem alteri parti eiusdem durationis imaginariae,qui repugnae eidem parti elle praesentem , cum hare pars durationis imaginariae transeat non reditura inde sequitur repugnare , quod eadem pars motus cum sua propria duratione reproducatur, alioqui eadem pars motus per hanc durationem stet praesens duabus partibus imaginariae durationis, quod repugnat, sicut etiam repugnat,idem corpus per eamdem praesentiam localem
simul esse praesens diuersis partibus spatij imaginarii.
s Huic etiam arg.conantur respondere recentiores quidam, assignato duplici discrimine, uno quidem inter tempus verum ex una parte, imaginarium ex altera.Alio vero inter spatium imaginarium loci ex una parte,& spatium imaginarium tem poris ex altera.Et differentia inter temphis verum,in imaginarium in hoc dicunt consistere, quod spatium imaginariu flues,
quod vocatur tempus imaginarium,concipitur,ut omnino necessarium,& immutabile in suo fluxu,4 ideo pars eius, quae concipitur semel praeteri ta, non potest concipi, ut iterum flues, vel iterum rediens. Et huius ratio est , quia spatium imaginarium concipitur,ut non causatum, propterea concipi debet, ut habens fluxum in ordinem suarum partium a leo non ab alto,quod est esse necessarium,& immutabile,& hinc prouςnit, quod pars se inel praeterita non potest concipi,ut iterum redies, tempus autem verum,& reale non habet a se ordinem in successionem suarum partium, sed dependentem a sua causa em ciente, qua dependet in suo esse,& ideo neque omnino ne :eς. sarium,& immutabilem, sed dependentem,& variabilem,quare non repugnat eamdem partem iam transactam, iterum fluege. et Et hinc etiam fit, ut licet D t necessarium, atque intrinsecum tempori,& motui habere partes successivas priores, io teriores, non tamen est alicui earum intrinsecum esse prior em, vel posteriorem,sed variari potest ordo i ita ut quae nunc prior transiuit, postmodum sit futura , atque adeo posterior ead:rru
Ex hoc etiam discrimine intelligitur, quod pars teporis realis dupliciter potest sumi, primo , ut coirespondet parti temporis imaginari j,& quasi spatiu durationis eius replet hoc modo
considetata non potest semel traulacta redii , vel ireprod Ici, quia
679쪽
quia cum pars illa teporis imaginari,irrevocabiliter transeati iterum non possit redires etiam ars veri temporis ei comparata irrevocabiliter transit,in redire non potest sub tali re- duplicatione coexistentiae. Secundo consideratur, secundum propriam entitatem, quo pacto accidentalis est ei, atque extrinseca comparatio illa cum parte temporis imaginarij, quia non conuenit ei secundum se, sed in quantum sub ea concipitur ab intellectu nostro. Secundum discrimen inter spatium imagiriarii teporis 4 spatia imaginari u loci in hoe dicut esse
positu quod patium locale concipitur ut permanes,4 immu- tapule,& ideo corpus non dicitur neri praesens diuersis partibus eius,nili per sui mutationem,& consequenter per acquisitionem alicuius modi essendi sibi inhaerentis Spatium vero temporis imaginarii concipitur ut successivu,& fluens, atque transiens .Et hinc fit,quod ut intelligatur idem motus, vel tempus coexistere illi,non est necessarium, ut distinctos modos reales, aut durationes in se habeat,sed solum,ut iterum, atque iterum fiat,acciditque illi,ut coexistat huic,vel illi parti eiusdem im ginariae durationis. Deinde sicut duratio vera ut coexistens maiori, vel minori parti eiusdem imaginariae durationis con-eipitur a nobis,ut maior,vel minor licet in se maiori, vel minor non sit,ut patet de aevo, quod in quatum eoexistit maiori, vel minori tempori,concipitur a nobis ut maior,vel minor dα- ratio licet in se formaliter non sit maior,vel minor,sed indiuisibilis;ita duratio eiusdem motus,quae est tempus,si bis exteno 3 datur per reproductionem,uel extendi concipiatur, coexistere potest duabus partibus eiusdem temporis imaginari j, tar quam maior concipi propter talem coexistentiam, etia si in se non sit realiter maior aut distincta secundu partes, sed eadem, aequi ualens tamen duabus,aut tribus per repetitionem .Ex tota
igitur hac doctrinai quam summatim collegi) respondent ad
formam noliri argum . negando maiorem, quod sicut se habet praesentia localis corporis ad spatium imaginarium loci, ita se habeat duratio motus ad spatium imaginarium durationis, quod vocatur tempus imaginarium. Et ratio disterentiae est,
quia eorpus non fit praesens spatio imaginario oci, nisi per aliqud modum sibi intrinsecum,& ideo per sui mutationem,&proyterea non potest per eamdem praesentiam fieri praesens diuersis spatijs: motus vero, tempus non coexistunt tempori imaginario per adi quid sibi intrinsecum,sed solum per comparationem nostri intellectus ei accitientalem extrinsecam, quae ideo variari potest in ita non repugnat per locum ab in
triuieco , quod eadem ars repetita per reproductionem possit
680쪽
s, o Lib. II De generatio is inrupti
eorrespondere diuersis partibus eius. 3 Haec tamen doctrina,m qua soluitur arg.apparentiam quidem veritatis habet, diligentius tamen considerata, tria, vel
a tuo iti ea inuenio difficilia, & quae mihi videntur falsa in1ptu excogitata ad eludcdu arg.Primu est, quod coparatio motus per sua duratione reale cum spatio imaginario durationis, si ei extrinseca,& non necessario,neq, per aliquid intrinsecum ei 5ueniens,seut coparatio coloriscu spatio imaginatio loci conuenit ei per alique modum ibi intrinsecu. Dd vero hoc
sit alsum,probo,qui corpus per sua entitate, vel extensionem permanentemtaquam per fundamentum sufficiens intelligitui:
praesens spatio imaginario loci, per praesentia se alem intelligitur praesens formaliter;ergo motus per sua entitate sue-eessium t successiva realis est,taquam per fundamentum se
ficiens intelligitur presens spatio imaginario durationis jex
sua durationem formalem ab intrinseco successiva intelligitur praesens formaliter. Probatur consequentia, quia quemadmodum extensioni permanenti orporis debetur praesentia permanens in spatio imaginario loci , ita ut contradictionem implicet esse sine illa,ita etia entitati,Mq eatensioni successiuae debetur praesentia in sparto durationisum sinatiae, ut cotradictionem implicet esse sine illa. Probatur emcaciter paritaSrationis quia entitati reali existcnti extra causas debetur ex se,&ab intrinseco propria pra sentia in spatio imminario, sine qua esse non potest per ulla potentia,corpore quidem si sit entitas corpocea,spiritualis vero si sit entitas spiritualis. Quod adeo
necessariu reputat recentiores opposita sententia detendentes, ut affirment,tot praesentias deberi cuiςumq; corpori, quot na-bet accidentia realia,aut reales entitates distinctas , sed motus habet entitate reale extra causas per se, M per sua durationem
realem rgo debetur ei ab intrinseco, fer aliquid reale sibi etia intrinsecum realis praesentia in spatio imaginario,n5 praesentia permanes,cum sit entitas realis ab intrinseco successiva. nec in spatio loci, quia spatium loci ex sua propria ratione est
permanens, hoc est,per modum permanentis conceptum; go debetur ei praesentia successiva, fluens in spati imaginaribsuccessivo, 'uente, quod est spatium durationis imaginariae. Et ratio huius a prior est,quia extensio realis eius non est pe manens,sicut extensio corporis,sed successiva,&fluens,& ideo occupatiua spatij fluetis,qusd no est loci,sed duirationis. Vnde sequitur , quod sicut non potest idem numero eorpus habere
eadem praesentia in duabus partibus spati localis sibi adaequatis,etiamsic potentiam L ei absolutam ponatur in eis sed