장음표시 사용
431쪽
plano depelli atque excludi solent. Cnsimus hoc in nobis ipsis nec parum uobis obfuit, hanc ni
versam aduersus dolorem Commentutionem Onmulto ante animo a merit PCI Currisso. Quamuis
enim permultos Plii Iosolphorum libros vel do luctu, vel de morte satis CCurale egissemus, Ut Theo phrasti Xenocratis, alioriam, quo CommCmΟΓΛΓΟnihil attinet lamen hocmon ideo feceramus, quod uenturum utaremus, i ii ipsis ii 11ostro moe rore toΓCIIIUΓ. - CISU Ul Cm repentin OppreSSi, non prius ad libro constigCre posuimus, quin alato acerbitatis V prostera 1Cromur. Qua Πquam poSi Catempore ipso actum est, i dolor CC, Vt Ial CI, acrior, et Inon ipsa paullo osse sedatior, et ad
medicinam accipiendan magis idonea. - Pu
do in VirorUm grauissimis usibus repetendis Ion gior xli oratione, cum Virorum maximo peculiaris virtus sit, ut in Viris filorescat ac vigeas maxime. Quamobrom do foeminis potius dicendum est, Vt, cum eas rtissianas suilas cognitum sit, tum Pudeat viros, a mulierCuli Virtuti exempla petere, et ab iis a Virtute, quae ipsoriam propria esse dChoat videri aliquanto iaporatOS. am, Si Verum est, quod a Theophrasto alicubi prodisiam memoriae mandauimus orbem errarum ili atrum quod dam esse magnirem, diuina mente Optotum et coelos lis indicandae sapientiae gratia tam multis undique collucentibus ornamentis illustratum ac depictum in eo autCm medio Collocatos Esse homines a deo, Vt Cum sortiana, dolore, ΟΓbis, gC- stato, a Sibusque permultis assiduo Iuctentur deum vero ipSUm, Uantum quisque pugnando valeat, quamque viriliter fortitudine diuinitus accepta ta lur, C SUPer aspectare hoc tu quam Verum
432쪽
412 CIC CONSOria si dubiisvi prosecto non potest, quin, - dii immortalCs, si quos ex hominibus nimis anxio do vita sollicitos, eiusquo exitum detrectantes aspici ant, iis aliquo modo suo enseant Dos Vero et Caros habeant et muneribus tirosequantur, qui si e vita reuoCentur ipsi, Vel suos reuocari Videant, alacres
Jaetique deo pareant, nihilque propterea mali sibi accidisse iudicent. Quod si foeminas praestilisso intelligimus cur iis imbe illiores atque infirmiores videri velint viri -- Quae virtutis non vulgaria in foeminis exempla mirari aliquis ossit, qui se
xus imbecillitatem ac mollitiem cogitet At
vero, qui fortissimi si genitas parentibus, et sorti
bus elium auis maioribusque progΠatas reCordalus fuerit, nihilo ab eis minorem et prudentiam, vel animi magnitudinem requirat. Quorum in vestigia pedem onere oportet, qui laudabiliter vivere, quique honestis in actioni bus CXCrCeri Volunt, ne VIIo 31 .entis Errore ad ni mium dolorem atque insaniam tradu ri Nomina Vimia eliterno magnos Clarosque viros collogimus de nostris Plurimos, quibus morti sensu no11
modo ingratus, Sed etiam optatus et iucundus accidit Addatur, si placet, etiam hornmen ES,
qui Orieno poto maxima aequitate animi, Judens in morie, quod erat in spoculo reliquum, Critiae propinauit. Ergo illo, sua morte vir clarus et sapiens ludebat uos in filiorum, aut amnium mor 1 Iugebimus et votorum dicta quotidie legentes
atque addiscen1es praeclara VCCmus, Exempla re pudiabimus 3 aut eam vitam, quae mortem haΠΟCΟΠSCCUiura est, immortalem, beatam, a miserita omnibias Vacuam, negligemus Quamuis enim Dudum coamus et Oxanime discedens relinquat ani-
433쪽
anus, nec amplius liceat homini, qui e vita discedat, suis opibus, bonis, diuitiis perfriu:
Astante, ut ille ait, Ope Barbarica, I ectis caelatis, laqueatiS,
Tamen mullo maioribus et bonis, et opibus, quae villa Clusius absumet, nulla Vis eripiet, torum mentes assidue potiuntur. Sed - Veniamus ad id, quod nusquisque sensu percipit, quantiamque e
morte Consoquamiar molumenti a Commodi re
ipsa factisque Probemus. - Si quisquam Et qui Secundo in omni ita rerum exitus adipisci et consequi possit, nihilque timent aduersi, vino nemo iniitiairi potorit, iure dicturum, si Vitam sibi morte mullis partibus meliorem firmet. Atqui
nemo est, qui non modo miserias atque aerumnaSab Ilaaman Vita segregare sed ne semihoram qui
dem solicem sibi ac boatum ΡοIlioeri possit.
Ex quibus omnibus, multisque aliis perspi-Cuum CSt, CruertCP laomine Ea, quae sunt humanae fundamenta Clicitatis, cum tilitatem amori Seththgunt, aut cum miseriam Cum morte ConneClunt. - Quis nego iis ipsis, qui laec in tuor Cogantur, mortem esse non modo dotreCl-dam, sed etiam optandam qui autem ne in horum temporum lammam incidant, mortis ben si io Coninsecuti sint, o Vero beatissimos iure omne existi
Itaque hoc Alubilito, sXo, mortem saepisSime beatam homini contingere, non Solum, quod nosi beatam vitam iuducat, sed etiam, quod multarrum magnarum liae miseriarum sensu liberet, Ot a suturis vel calamitalibus, Vel doloribus abstriatiat, quid iam relinquet , cur non mortu luctari, C
434쪽
clarorum hominum Virtutem, qui nullius infernuperturbati sunt, imitari debeamus 3 Et vero nihil fuit, quamobrem elato excelsoque animo homines Vitam non despicerent, Vt SCmpiternam gloriam Consequi POSSent. Nam iam nullo, Vel Certe minimo doloris et Su, quom morientos Pors Crunt, instillam laudem Coivinulabant. Unc uim locum de Xiguo, e nullo potius dolore mortis, quem supra CistrinXimiis, Paullo berius Orotia ramus.
Neque nim absurde dixisse mihi videtur is, iii
morientium mortuorUmque hominum statum et conditionem duabus polissimium e robus percipi atque intelligi posse affirmauit quarum V a1n O- vinum latuit, ulteram Vero tempus illud, quod nostrum CuiuSquo ortum ant Cossit. Et sane ita est, Vt e omnibus opinionibus, quartim errore duci Vulgus solet, Cum de mori loqHilur, nulla plane ad Veritatem Videatur Osse propensior. Ita enim mulli Vivunt, Vt praesentibus bonis fruantur: ne sane Cogitent, quid paucis post annis Vol ipsis vel ceteris boni, aut mali possit euenire. 1aque saepe nota Pinati morbis, Orturbationabias, 'an goribus VeXantur morti Vero, de qua potissimum comtare debuerant, ita non reminiscuntur, ut a 'se minimum illam pertinere, nec sua quidquam interesse existiment: qui Vt Panaetius Africanunt dicere solitum tradit, ferociores equos domitoribus tradendos esse, tintillatim parere, sequo mitio res a molliore praebere incipiaut si ipsi in gyrum sortitudinis a patientino reduCendi sunt, Ο, si mors imprudentes oppresSerit, perleri Cani irrplaneque Concidant. Sed nesCio quo modo volu
ptate luxuque delinita hominum consuetudo derecta maiorum ita esseXit, eoque sensim delata
435쪽
cst, ut nilii minus, URITI Verum, agnoSCat, eo, cum aliquid agitur, Te Clum id, DCCII Sit, magno Doro cogitet. Qua nulla maior estis reo pernicies
humanis rebus, Valde iam Iab auialis, potuit assor H. Atqui, si in Vllo homine, certe in iis ipsis
vulgare dictum et Veriam, et aCUt Cogitatum esse
depretionditur. Quid enim isti Iiud agunt, nisi
lotos dies per inertiam perdimi, atque ita iuunt,
Vt stertere potius quam Vllo Paeto Vivere Videan
tu Ormiens autem ut nihil seniit, nihil agit, nihil curat si mortuus quid agere, quid Curare, aut sentire possit haud sane intelligas. Morteiri igitur si quidem somno similis est, singuli noctibus induimVS, et, cum in somno sensus Sit Plano
mollias, nullum etiRm in mort futurum Sse SCH- sum , Orissime statuor debemias. Quod ut sensu
ipso Plane percipitur, si ne do altero quidem du-lulari Vllo pacto potest, quin quale Ante, quam oriremiar, fuimus, tale etiam morsu futuri simus. Mors enim quemadmoduli ad eum, qui nondum ortus est, nihil pertinuit, si ne ad eum quidem, qui mortuus est, Ulla ratione pertinebit. Ad mo rientem ero Vel nihil, et pariam Corte pertinet. Siquidem tam angusto spatio, tamque I Cui curri Cialo CoerCetur nec si Velit qUidem Vires suas nimium porrigero, aut e Xplicare possit. Quae est igitur eorum oratio, qui tantiam in morte dolor mse timere atqiae expauescere dictitant quanquam non Sane ideo, quomodo aliter facere poSSitit. Qui enim mortem nunquam experti Sint, Unm C me homo subiturus est, quomodo, bona maiane Sit, Vere Sentire a diiudicare possutit Morientes aiunt cruciari, ungi, distorqueri quod in nonniit
1is sori se animaduerti atque obseruari Potuit In
436쪽
quo tum isti aliquid dixisse Videri possent, si iocie ipso mortis Sensu penderet. Nam si mors iΡAadolore suo Corpus Vsque eo Cruciaret utque angeret, v tino doloris edere indicia cogeretur negari prosecto non posset, quin doloreui non leuissimum Inor ipsa SSet allatura. Cum vero huiusmodi Cria Ciatii paucissimo ungat, et O anuXime, qui intemperanter sagitiose, es arte ViXCrint, uno dubitavi non potest, quin tales 1Omine ΠΟΠ ΟΓS, Sed admissorum scelerum Consolentia VOXet a Leatque sollicitos. Qui enim se morituro nunquam crediderint, C e Cogitarint quidem, Cum ad ipsam mortem Peruenerint, anguntur, non do
1ore moriendi, Sed quod e vita inuit discedunt. In
qua Cum omnia Secunda feliciaquo experire11tur, ne Secu mortuis Ceidat, Valde Vereri ac dubitare Coguntur. At bonis, qui mortem Semper, an i, quam PraeSEntis tempoStultis portum, in or a sermone habuerint, quique e lurius vitae procellis, mortis beneficio, aliqualido egredi, Saepissime ΟΠ- cupiuerint, nihil libentius ac iucundius mentionea nomine 1mortis aCcidit. Atque in iis etiam praestans planuque admirandum deorum munus agnoscitur Bonos enim, et quidem plurimo8, non modo cum exiguo dolore, Vt optare homines Vulgo AO
lent, sed omnis plaΠe doloris experies ex hac vita egressos, sine vita dubitatione reperias. - Quid bos in ipso mortis articulo doloris expertos existianes, qui paullo ante laeti Vivebant, et in eo, quo moriebantur, puncto temporis, iliit lugubre testati
sint, nihil flebile dixerint morte, inquies, oppreSSi
sunt. Λ sapientissimi et optimi Viri, quibus moselem, tanquam beatae vitae initium, dii immortales largiri volueriuri Quum eo fortasse iucundiorem
437쪽
ipsis ore videbant, quo minus eo tempore tantum boni exspeCtauerant, a ne peraΓ quidem pol Erant. Nam cum mors e diuina voluntate lola pendeat, haud sane in hominis potestat Esse pos sit, quo potissimum die, itaque Conditione mori velit. Nec Verum eSt quod dicitur a quibusdam, mortis eundem omnibus hominibus diem ac ter minum diuinitus esse Constitutum ut autem vel citius, Vel serius moriamur, singulorum hominum vel cintemperantia, ' Vel iegligentia' contingore.
Νam, ut illud Verissimum eSt, praefinitum SSe
vitae terminum a Deo, quem praeterire, Ut CXquo egredi nemini liceat sic illud ami mare nemo
Possit, eundem Omnibus, Eademque hora vitae furem impendere. - Cur enim prudentia teretur homo, cur abstinentia, cur tempCrantia, si Coclem, quo reliqui omnes, temporis spatio Vitam esse ter
minaturus diutius, inquis, Vitam Producere liceret At, si vitae terminu fatalis est, ne
immutari quidem posse nece SSE St. Sin Volunturhis, et in hominis arbitrio positus, nihil est, cur, eundem omnibus a Deo constitutUm CSSO, quisquam aDMmet. Sed de his statuat nusquisque ut libel. Quid autem verius sit, Deus ipse viderit hominem quidem scire arbitror neminem. Stet modo nobis illud, doloris esse nihil in morte. -- Itaque Iao diuinitus a ominibus datum est, Vt quoties molesti aliquid experiantur, tum mortCm EXOPleΠt, C Ο-tis etiam Conceptis saepe implorent. Quid ita
fimum Posse homini a natura insitum est Itaque
438쪽
Iolore perculsi mortem imploramus, eamque unam,
vi miseriarum malorumque terminum, Nostia mus. - Quanto autem gaudio exsultare Creden
clus est illorum animus, qui Corporis admistiono solutus, in CoeleStes ignes, empiternasque domos, unde exierat, reuertit Profecto enim ex diuina
mento delibatos habemus animos, qui hac molo
inclusi tamquam terrae grauitate, Sic ipsi nimio Pondere Corporis opprimuntur. Vbi autem soluti corporibus ad propria SedeS euolauerunt, tum vere vivunt, Nec libidini, Voluptati, dolori serui unt: Sed ut Compotes, nulla re anguntur, nihil requirunt, omnibus imperant. Recte igitur di
concretum, iam diu teTTOStrium rerum amore dia citur, Uoad in terram ipsam Vnde ortum duxit, reuertatUS. Animus Vero, qui e Coelo sumtus St, sempiternium quiddam et Coeleste appetit, ne iiS idem, ilibus Corpus, finibus cogitationes coercet Sua S. iussu lo quam qui CSCET O, C Vere iuero Putandii CSt, quamdiu Corpore ConClusus, inuitus
propemodum mortali labe terrenisque Vinculis cohibetur. At illa,quanti sunt, grauissimis Vita' Iahoribus liberari, in mediis doloribus et aerumnis
obdormi SCere, et quasi emissos e molestissima Vitae custodia, in iucundissimam Suavissimamque do mum remigrare 3 sua os recordatione potissi inum res C ae recreari decet, qui Carissimam filiam, opthneque de nobis meritam ita Vixisse Cimus, tud optimOS OVES, summamque prudentiam nihil posset accedere et ita morιuam, Ut in dolore, quem
439쪽
etiam iucunda accidit. Qui enim aliter debet cum nec ipsi quidquam Ccideret mali, DC ego Ila
omtibus Itominibus Communicet, Angi ut Ortur bari debeam. Ilaque quibUS maxime robus OgOrct saepe homines solentiis, sortitudo et prudCntia,
hapo ita in muliere abundabant, Vt Sili naOeroiis
medicinam non peteret foris, Sed in Se ipssin
SpOCinnS, X Ua semper Virtute pender L imnso autem grauiores ac dissicit ores animi morbi sunt, quam Corporis, C magi mirandUIn St, talom X stitisse illam, cuius fortitudini corporis maIa pure Tent, rudentiae Cro omnes animi morbi facile cederent. - At, Cum illam Corporis inculis o Iutam, omnibus XSutam miseriis, et immortalitatis Compotom faClam, nimo CDUtumVS, non modo in dolore conquiescimus, sed etiati praecipue lue tam ur. - Cum praeSertim, duabu ex rebus, quae praecipuae in animo Sunt, illius Oterna natura
facile intelligi ac deprehendi possit. Haec aut OmSunt, molias, ni in C PraCCipialis est, 1 inoi pium
Perpetuitas motus appareat, quippe quae etiam hi dormientibus agnoscatur et vigeat idcirco dubitari nullo modo potest, quin diuinus sit et sempiteritus futurus sane ita esse ratio incit. Et rerum
440쪽
probat exitus Dei enim imago quaedam animus est, e ipso Deo delibata ac profecta.
Quod si Deus immortalitate fruitur, Cur eam aYtem, quam X CisS sumsit, mortalem esse Velit 'Quin hoc ipso singularem et eximiam diuinam esso vim indicandum putauit, quod non solum ipserim mortalis sit, Sed etiam, quos Velit, suae naturae Compotes et plane immortales efficiat. Corpus autem Voluit esse mortale. eo immeritos cum terra, Cuiu mutationi subiecta natura est, initium duxerit, et in eam ipsum Vitae Cursu Confecto, abire debeat. Sed animus, proseCtus a Deo, Coelum ipsum appetit: nam in eum locum Vnde di Messit, empor Plat redire. Terra autem, si cui appetenda, Corpori Soli est. At Vero animis aeterna coeli sede quaerenda, eaque propria illorum a tria: siquidem animorum nulla in terris origo in
veniri potest. ihil enim est in animis mixtum
atque Concretum, aut quod ex terra natum atquesctum esse Videatur. Nihil ne aut humidum quidem, aut flabile, aut igneum. His enim in naturis nihil inest, quod Vim memoriae, mentis, Cogitatio nis habeat quod et praeterita teneat, et futura praeuideat, et complecti possit praesentia. Quae
sola diuina sunt, nec inuenietur Inquam, Unde ad hominem Venire poSSint, nisi a Deo. Singularis est igitur quaedam natura atque is animi, Seiun
cla ab his sitalis notisque naturis. Da quidquid est illud, quod sapit, quod Vult quod Viget, Coelesie et diuinum est, ob eamque rem aeternum sit ΠOCesse est. Ne Vero Deus ipse , qui intelligitur