장음표시 사용
391쪽
ranti conceditur. Hyper te est igitur Contratu pisces aequora sentiunx Iadiis in altum mollibus 33.
Nam Celsus jactas in mare pilas eius esse dicit qui iecerit 34.
Scit id non concedendum si deterior maris usus eo modo futurussi. Et Ulpianus eum qui molem in mare jacit, ita tuendum dicit si nemo damnum sentiat 3s . Nam si cui hm res nocitura sit, interdictum utique. Ne quid in loco publico fiat competiturum. Ut & Labeo, si quid tale in mare struatur, Interdictum vult conti tere , Ne quid in Mari, quo portus, statio, iterve navigiis deis erius sit, fiat 36 . Quae autem navigationis , eadem piscatus hahenda est ratio , ut communis maneat Omnibus . Neque tamen
peccabit si quis In maris diverticulo piscandi locum sibi palis circumsepiat, atque ita privatum faciat: sicut Lucullus exciso apud Neapolim monte ad villam suam maria admissit 3τ . Et hujus generis puto fuisse piscinas maritimas quarum Varro & Columella meminerunt. Nec Martialis alio spectavit, cum de Formiano Apobtinaris loquitur 38 . Si quania Nereus sntis a si regsum , Ridet procellas tuta de suo mensa. Et Ambihi. 39 Indueis mare intra praedia tua ne desint belluae. Hinc apparere potest, quae mens Pauli fuerit , cum dicit , M si mari S proprium ius ad aliquem pertineat, Uti possidetis interdidium
ei competere . Esse quidem hoc interdictum ad privatas causaS LOm- Paratum, non autem ad publicas , t In quibus etiam ea comprehenduntur , quae iure gentium communi facere possumus) sed hic am agi de iure fruendo, quod ex causa privata contingat, non Publica, sive communi. Nam, teste Marciano 4I , quiequid Occupatum est & oecupari potuit , id jam non est iuris gentium , scut est mare . Exempli causa , si quis Lucullum aut Apollinain
rem in privato suo , quatenus diverticulum maris incluserant , piscari prohibuisset, dandum illis interdictum Paulus putavit, non ibium injuriarum actionem , ob causam scilicet privatae possessionis. Imo in diverticulo maris , scut in diverticulo fluminis, si l cum talem occuparim , ibique piscatus sim , maxime si animum Privatim possidendi plurium annorum continuatione testatus fuerim, iterum eodem jure uti prohibebo: ut ex Marciano 42 colligimuS, non aliter quam in lacu qui mei dominii est. Ouod verum quamdiu durat occupatio. quemadmodum in littore antea diximuS. EX-tra diverticulum idem non erit, ne scilicet communis usuS impedi tur 43 . Ante aedes igitur meas aut praetorium ut Piscari ali-ruem prohibeant usurpatum quidem est, sed nullo iure, adeo qui- ein ut Ulpianus 44 eon tetrita ea usurpatione si quis prohibeatur, injuriarum dicat agi posse .-Hoc imperator Leo As s cujus legibuS non utimur in contra iuris rationem mutavit, Voluitque πρόῖυρα
392쪽
tarent, ibique eos jus piscandi habere: quod tamen Ita procedere voluit, ut septis quibusdam remoratoriis, quas Greci vocant, locus ille occuparetur: eXistimans nimirum non sore, ut quis exiis guam maris portionem alteri invideret, qui ipse toto mari ad piccandum admitteretur. Certe ut quis magnam maris partem, etiamsi possit , publicis utilitatibus eripiat , non tolerandae est improbit lis : in quam merito Vir Sanctus 46 invehitur et Spatia maris sibi a6A MAAῖ. findicant iure mancipii, pisciumque juro sicut v emaculaeum com
ditione sibi servitii fusetta commemorant. Ise, inquis, sinus maris meus est , ille alterius . Dividunt elementa stat potentes . Est
. igitur mare in numero earum rerum , quae in commercio non sunt' σι ρ'' U , hoe , quae proprii juris fieri non possunt. Unde sequitur. si proprie loquamur, nullam maris partem in territorio populi alia' cujus posse censeri. Quod ipsum Placentinus sensisse videtur, cum dixit: Mare ita esse commune, ut in nullius dominio si nisi so- 8 3.F. F.3ὲν lius Dei; S Johaniam Faber 48 , cum mare asserit relictum in suo
ad diei. Ius.de iure, & esse primaevo, quo omnia erant commvnja. Alioquin ni rer. div. adde hil differrent quae sunt omnium communia ab his, quae publica prooDD, ηdις- R. prie dicuntur, ut mare a flumine. Flumen populus occupare ρο-- ι uit , ut iiiclusum finibus suis, mare non potuit. Territoria autemi' ' sunt ex occupationibus populorum , ut privata dominia ex occupatio.
nibus singulorum. Vidit hoc Celsus 49 . qui clare satis distinguit im/s L. 3. vi quid ex , quae Populus Romanus occuyare potuit, ita tamen ut usui Deo pu . Communi non noceretur, & mare quod pristinam naturam retinuit. Nec ulla lex diversum indicat so . Quae vero leges a contrariae so Ris. fide sententis auctoribus citantur, aut de insulis loquuntur, quas cia. iisdictis, rum, occupari potuisse , aut de portu. qui non communis est ,
sed proprie publicus. Qui vero dicunt maro aliquod esse imperii R stas L I. . d. mani, dictum suum ita interpretantur, ut dicant ius illud in m , e . dios. . iv re ultra protectionem & jurisdictionem non procedere r quod illi M.Lῖ. et in k. r. ius a proprietate distInguunt: nec forte satis animadvertunt id ii, I LG rer. Gν. sum , quod Populus Romanus classes praesit o navigantium disp λώιised ιλ. nere potuit, S deprehensos in mari piratas punire , non eX pr prio , sed ex communi jure accidisse, quod & aIiae liberae gentes in mari habent. Illud interim fatemur . potuisse inter gentes aliis quas convenire , ut capti in maris hac vel illa parte , hujus aut illius reipublicae iudicium subirent, atque ita ad commoditatem diis, in i - - stiirguendae iurisdictionis in mari fines describi, quod ipsos quidem xiise. L 1. obL eam sibi legem ferentes obligat si , at alios populos non item rsiaiδtis modis neque Iocum alicujus proprium facit , sed in personas contrahet se . amitis o cum jus constituit. Quae distinctio, ut naturali rationi consenta. LMm .Qde los. nea', ita Ulpiani responso quodam comprobatur, qui rogatus, an duorum praediorum maritimorum dominus , alteri eorum quod i venderet servitutem potuisset imponere, ne inde in certo maris lo. Cominor Hat cO Piscari liceret , respondet et rem quidem ipsam , mare scilicet , Mi. eou. tu. ser tute nulla assici potuisset, quia per naturam hoc omnibus pa-
393쪽
teret, sed cum bona fides contractus legem venditionIs servari exis posceret, personas possidentium & in jus eorum succedentium per istam legem obligari. Verum est loqui durisconsultum de praediis privatis, R lege privata , sed in territorio & lege populorum eadem hic est ratio , quia populi respectu totius generis humani privatorum locum obtinet. Similiter reditus , qui in piseationes ma- S tritimas constituti, Regalium numero censentur, non rem , hoc est, mare aut piscationem . sed personas non obligant sa . Quare subditi, in quos legem serendi potestas rei publicae aut principi ex consensu competit , ad onera ista compelli forte Poterunt: sed exteri ue ι Vid. Diadis
ius piseandi ubique immune esse debet, ne serVit impon tur ma- praefur. . p.ιν xi, quod servire non potest. Non enim maris eadem quae fiuminis s. pari. Pin. g. Gratio est fg : quod cum sit publicum, id est, populi, jus etiam ' in leo piscandi a populo aut Principe concedi , aut locari potest, ita ut ei qui conduxit, etiam interdiruim veteres dederint, de loco tablico fruendo, addita conditione, si is cui locandi ius fuerit,
fruendum ali i locaverit s4. : quae conditio an mari Cuznire non
potest. Caeterum qui ipsam piscationem numerant inter Regalia , ne vi Deo pubι. quidem illum locum , quem interpretabantur, satis inmeXerunt . fruendo. quod Iserniam & Alvotum non latuit. Demonstratum est s s , nec SI AG d- '. Populo, nec privato cuipiam jus aliquod proprium in ipsum niare, nam diverticulum excipimus) competere posse, cum occupationem nec natura, nec usus publici ratio permittat. HujuS autem rei causa instituta suerat haec disputatio , ut appareret Lusitanos mare . quo ad Indos navigatur , sui juris non fecisse . Nam utraque ratio. quae proprietatem impedit , in hac causa est quam in caeteris omnibus infinito emcacior . Quod in aliis dissicile videtur, in hac omnino seri non potest i quod in aliis iniquum iudicamus , in hac
siim me barbarum est , atque inhumanum . Non de mari interiore hic agimuS, quod terris undique infusum alicubi ctiam fluminis latitudinem non excedit, de quo tamen satis constat locutos Romanos jurisconsultos , cum nobiles illas adversus privatam avaritiam sententias ediderunt : de oceano quaeritur . quem immensum, infi
nitum , rerum Parentem, caeso conterminum antiquitaS vocat: cuia
ius perpetuo humore non fontes tantum & si lumina & maria, sed nubes, sed ipsa quodammodo sidera pasci vetereS crediderunt: qui denique per reciprocas aestuum vices terram hanc humani generis secdem ambiens , ne ius teneri, neque includi potest, ct possidet utaxius quam possidctur. In hoc autem oceano non de sinu aut freto, nec de omni quidem eo, quod e littore conspici potest, controversia est . Vindicant sibi Lusitani quicquid duoS orbes interjacet tantis spatiis discretos, ut plurimis LeculiS famam sui non potue- .rint transmittere. Quod si Castellanorum , qui in eadem sunt causa , Portio accedat , parvo minus omnis OceanuS duobus populis mancipatus est, aliis tot gentibus ad septentrionum redactis angustio; anulumque decepta est uatura , quae cum UcαQuum illud
394쪽
omnibus circumfudit, omnibus etiam sussecturum credῖd t. In tam to mari si qu s usu promiscuo solum sibi imperium S ditionem exisciperet, tamen immodicae dominationis affectator haberetur: si quis piscatu arceret alios, insanae cupiditatis notam non effugeret. Atqui etiam navigatum impcdit , quo nihil ipsi perit , de eo quia statuemus Θ Si quis ab igni qui totus suus est, ignem capere, tuismen suo de lumine , alterum prohiberct, lege hunc humanae soci
tatiS reum peragerem: qui a vis ea est istius naturae.s6 Enniux . Ut nisiAminus ipsi luceat, cum illi accenderit s6 Ouod ni enim quando sine detrimento suo potest ; alteri comis nun cet, in iis quae sunt accipienti utilia, danti non molesta s Es cice U haec suris , quae philosophi s8 non alienis tantum, ita S ignaris' hue . praestari volunt . Quae vero in rebus privatis invidia est , eadem' in re communi non potest non esse immanitas. Improbissimum enim hoc est , quod naturae instituto , consensu gentium , meum non minus quam tuum est. id te ita intercipere, ut ne usum quidem mihi concedas, quo concesso nihilominus id tuum sit, quam antea fuit . Tum vero etiam qui alimis incumbunt, aut communia intercipiunt, certa quadam possessione se tuentur. Quia enim prima , ut diximus , occupatio res Proprias fecit, idcirco imaginem
quandam dominii praesert quamvis iniusta detentio . At Lusitaninum, sicuti rerras solemus, sic mare illud impositis praediis ita uirudique cinxerunt, ut in ipsorum manu esset quos vellent exclud re P at vero tantum hoc abest, ut ipsi etiam , cum adversus alios populos mundum dividunt , non ullis limitibus aut natura , aut
manu positis , sed imaginaria quadam linea se tueantur . Quod si recipitur S dimenso talis ad pollidendum valet, jamdudum nobis cometrae terras, Astronomi autem coelum eriperent. Ubi hic igitur est ista. sine qua nulla dominia coeperunt, corporis ad corpus adjunctio 2 nimirum apparet in nulla ro verius dici posse , quod sp ruina ι Fa- Doctores nostri prodiderunt s9 : mare cum sit incomprehensibile. Ber non minus quam aer, nullius populi bonis potuisse applicari . Si
G Nr, i . vero ante alios navigasse. & viam quodammodo aperuisse , hoc vincant occupare, quid esse potest magis ridiculum 2 nam cum nulla pars sit maris, in quam non aliquis primus ingrcssus si, sequetur omnem navigationem ab aliquo esse occupatam . Ita undique excludimur . Quin & illi qui terrarum orbem circumvecti sunt totum sibi oceanum acquisivissu dicendi erunt . Sed nemo nescit navem Per mare transeuntem non plus juris quam vestigii relinquere. Vc. rum etiam quod sbi sumunt neminem ante ipsos eum Oceanum n v gasse, id minime verum est. Magna cnim pars ejuS, de quo agitur, maris ambitu, Mauritan ae jam olim navigata est: ulterior &co res pahi , ΤΠ DyiςΠιςm Vergens Victoriis Magni Alexandri lustrata est usque hs ε h. iii Arabicum sinum 6o . Olim autem hanc navigationem Gadit i. .i M. iis nis percognitam fuisse, multa argumento sunt, Curu Caesare A. susti silio in Arabico suiu res regente , signa iuvium ex Hispaniem
395쪽
Diensibus naufragiis agnita . Et quod Caelius Antipater tradidit . vidisse se , qui ex Hispania in AEthiopiam commercii gratia navigastet . Etiam Arabibus, si verum est, quod Cornelius Nepos te status est , Eudoxum quendam sua aetate cum Lamyrum Regem Alexandriae fugeret , Arabico sinu egressum Gades usque pervectum. Poenos autem, qui re maritima plurimum valuerunt, eum Oceanum non ignoraee longe clarissimum est, cum Hanno, Ca
thaginis potentia florente, circumvectus a Gadibus ad finem Ara-hiae , praeternavigato scilicet promontorio , quod nunc bonae spei dicitur , s vetus videtur nomen Hesporion ceras fuisse in Omnc id iter, situmque littoris & insularum scripto comm plexus sit, testa tusque ad ultimum non mare sibi , sed commeatum defuisse . Ab Arabico autem sinu ad Indiam , Indicique oceani insulas , Sc auream usque Cher Blaesum , quam esse Japanem credunt plerique , etiam re Romana florente navigari solitum , iter a Plinio 6t descriptum . legationes ab Indis ad Augustum , ad Claudium etiam λῖ- ex Taprobane insula , deinde gesta Traiani & tabulae Ptolemas satis ostendunt. Jam suo tempore Straho 6a Alexandrinorum mer. 6δ- νε catorum classem ex Arabico sinu, ut AEthiopiae ultima, ita St Indiae, petiisse testatur , cum olim paucis navibus id auderetur. In- . de magna populo Romano vectigalia. Addit Plinius 63 impositisi gittariorum cohortibus piratarum metu navigatum: solamque In ' γ' diam quincenties sestertium , si Arabiam addas Sc Seres , millies anni S omnibus Romano imperio ademisse , Sc merces centuplicato venditas . Et haec quidem vetera satis arguunt primos non fuisse Lusitanos. In singulis autem sui partibus oceanus ille & tunc cum eum Lusitani ingressi sunt, & nunquam non cognitus fuit. Mauri enim , AEthiopes, Arabes , Persae . Indi eam maris partem , cujus ipsi accolae sunt , nescire neutiquam potuerunt . Mentiuntur ergo, qui se mare illud invenisse iactant. Quid igitur, dicet aliquis , parumne videtur , quod Lusitani intermissam multis sorte seculis navigationenem primi repararunt , & , quini negari non potest , Europaeis gentibus ignotam ostenderunt, magno suo labo. re, sumtu, periculo P imo vero si in hoc incubuerunt , ut quod soli reperissent id omnibus inonstrarent , quis adeo est amens , si non plurimum se illis debere profiteatur P candam enim gratiam, laudemque Sc gloriam immortalem illi promeruerint , qua omnes contenti fuerunt rerum magnarum inventores , quotquot scilicet non sibi , sed humano generi prodestu studuerunt . Sin Lusitanis suus ante oculos quaestus fuit, lucrum quod temper maximum est in Proertendis negotiationibus , illis sufficere debuit. Et scimus itinera prima proventus interdum quater declupos , aut etiam Uberiores dedisse : quibus factum ut inops diu populus, ad repentinas diu tiaS subito prorumperet , tanto luxus apparatu , quantuS ViXheatistinis gentibus in supremo progressae diu fortunae fastigio fuit. Si vero cidem in hoc preiverunt , ne quisquam sequeretur , gratiam
396쪽
iam non merentur, cum lucriam suum respexerint. Iucssim autem suum dicere non possunt . cum eripiant alienum. Neque enim illud certum est, nisi ivissent eo Lusitani, iturum misso neminem. Advertebant enim tempora , quibus ut artes pene omnes ita &terrarum & marium situs clarius indies noscebantur . Excitassent vetera, quae modo retulimus , eXempla , & si non uno impetu omnia patuissent, at paulatim promota velis suissent Iittora , alio semper
aliud monstrante. Factum denique sitisset, quod fieri potuisse Lu.
sitani docuerunt , cum multi essent populi non minus flagrantes mercaturae & rerum externarum studio . Venetis qui multa jam Indiae didicerant , caetera inquirere promtum fuit . Gallorum Britis. tonum indefessa sedulitas , Anglorum audacia coepto non defuisset. Ipsi Batavi multo magis desperata aggressi sunt. Nulla igitur. aequitatiS ratio, ne probabilis quidem ulla sententia a Lusitanis stat. omnes enim qui mare volunt imperio alicujus subjicii posse , id ei attribuunt , qui proximus portus & circumjacentia littora in GLfine iri ditione habet 64 . At lusitani in illo immoni littorum tractu , ' ρος- ῆ paucis exceptis praesidiis, nihil habent , quod suum possint dicererit. ι. δε Deinde Vero etiam qui mari imperaret, nihil tamen posset ex usu
insito, o tibi communi diminuere , sicut Populus Romanus arcere neminem m. n.G tne.li' tuit , quo minus in littore imperii Romani cuncta faceret , quae
eri fisse' iure gentium premittebantur 6s . Et si quicquam eorum prohibere posset , puta Piscaturam , qua dici quodammodo potest pisces
OS L crasso exauriri at navigationem non posset , Per quam mari nihil perit. G isti hin re argumentum est longe certissimum , quod ex Doctorum initio HKF I. i. sententia ante retulimus, etiam in terra, quae cum populis, tum ι. is Mnem. hominibus singulS in proprietatem attributa est, iter tamen, certe inerme & innoxium, nullius gentis hominibus juste negari: scutS potum eκ flumine. Ratio apparet , quia cum unius rei natura. liter usus essent diversi, eum Guntaxat gentes divisisse inter se viis dentur , qui sine proprietate commode haberi non potest; contra autem eum recepisse, per quem domini conditio deletior non esset futura. Omnes igitur vident, eum qui alterum navigare prohibet 66 I..et, nullo iure defendi, cum eundem etiam injuriarum teneri Ulpianus νυ ςMid in D dixerit sit alii autem etiam interdicium utile prohibito competere λ' Achai i eXistima erint ετ . Et se Batavorum intentio communi jure niti. tii iis linis. tur , cirm fateantire omnea, Permissum cuilibet in mari navigate,
tibi. etiam a nullo Principe impetrata licentia et quod legibus Hispanicis 68 Bal. in LI, diserte expressirin est 63 .
397쪽
Mare Mi ius nasgandi propriam nos esse Lusitanorem titulo donatiοκis Pontificia. Donatio Pontificis Alexandri, quae a Lusitanis mare aut ius
navigandi selis sibi vindicantibus , cum inventionis deficiat titulus , secundo loco adduci potest satis ex iis , quae ante dimiunt, vanitatis convincitur. Donatio enim nullum habet momentum in rebus extra commercium positis: Quare cum mare aut jus
in eo navigandi proprium nulli hominum eum possit, sequitur ne. que dari a Pontifice , neque a Lusitanis accipi potuisse. Praeterea cum supra relatum sit ex omnium sani iudicii hominum sententia, Papam non esse dominum temporalem totius orbis, ne maris quiadem esse satis intelligitur: quanquam etsi id concederetur , tamen jus annexum Pontificatui In Regem aliquem aut populum pro 'rte nulla transferri debuisset . Sicut nec Imperator posset Imperii provincim in sitos usus convertere . aut pro suo arbitrio alienare I . Illud saltem nemo negaturus est, cui aliquid sit frontis, cum jus t VEL Aeo eia disponendi in tempora lihus Pont fici nemo concedat , nisi sorte toto n. λει quantum ejus rerum spiritualitam necessitas requirit, ista autem de quibuS nune agimus , mare scilicet & jus navigandi , lucrum &q Uustum merum, non pietatis negotium respiciant , sequi nullam
hac in re fuisse illius potestatem . Quid, quod ne PrincipeS quidem , hoc est , domini temporales possunt ullo modo a navigatione aliquem prohibere, cum si quod habent ius in mari, id sit tantum jurisdictionis ac protest, onis Z etiam illud notissimum est
apud omneS, ad ea facienda quae cum lege naturae pugnant , nul- Sit i tam esse Papae auctoritatem et . Pugnat autem cum lege naturdo,
Ut mare aut eius usum quisquam habeat sibi proprium , ut iam satis demonstravimus. Cum denique ius suum auferre alicui Papa minime possit quae erit facti istius defensio, si tot populos immerentes, indemnatos, innoκim ab eo iure, quod ad ipsos non mi nus quam ad Hispanos pertinebat . utio vorbo voluit eXcludere Paut igitur dἰcendum est , nullam esse v m eiusmodi proniantiati nis, aut quod non mirus cred bile est, eum Pontificis animum misi se . ut Castellanorum Sc Lusitanorum inter se certamini interces,
398쪽
illa autem publico usui non admodum noceat . Alterum autem Angeli argumentum , quod ex aquae ductu sumitur 7 , eodem Iri, C. δε Castrensi monstrante , ut a quaestione alienissimum . ab omnibus V 'merito exploditur. Falsum igitur est talem praescriptionem etiam eo tempore gigni , cujus initium omnem memoriam eXcedat'. Ubi e I. , ff. do Ilim lex omnem omnino tollit praescriptionem , ne illud quidem a mi quot. et tempus admittitur, hoc est, ut Felinus loquitur 3 , materia im- Praestriptibilis tempore immemoriali non fit praeseriptibilis . Fatetur S Adς.β 'd ' haec vera esse Balbus 9: sed Angeli sententiam receptam dicit hac
ratione, quia tempuS eXtra memoriam positum idem Valem credi ' pari. s. pari.
tur privilegio, cum titulus amplissimus ex tali tempore praesumatur. Apparet hinc non aliud illos sensisse , quam si pars aliqua reipublicae, puta imperii Romani , supra omnem memoriam Us. esset tali jure , ei dandam praescriptionem hoc colore , quasi principis concessio praetisset. Quare cum nemo sit dominus totius ge neris humani, qui ius illud adversus homines omnes homini , aut populo alicui potuisset concedere, sublato illo colore . necesse etiam praescriptionem interimi . Et sic ex illorum etiam sententia inter reges aut populos liberos prodesse nἰhil potest lapsus ins niti temporis. Vanissimum autem & illud est , quod AngeluS dO- . Cuit, etiamsi ad dominium praescriptio profitere non poteth , t
men damnum esse possidenti cxceptionem. Nam Papinianus Io di ' rod.Lucta . sertis verbis exceptionem negat: & aliter non potuit sentire, cum
ipsius staculo praescriptio nihil esset aliud quam exceptio. Verum igitur est, quod & leges Hispanicae exprimunt ii , in his rebus quae O Par. D
communi hominum usui sunt attributae, nullius omnino temporiSPraescriptionem procedere; cuius desilitionis illa praeter caeteras 'E As L. tio reddi potest, quod qui re communI utitur, ut communi uti. videtur, non autem iure proprio , R ita praescribere non magis quam fructuarius potest vitio possessionis i et . Altera haec etiam non i contemnenda est, quod in praescriptione temporiS cujuS inem riR 'Vν χυδερ. non extat, quamvis titulus & hona fides praesumantur, tamen si is 8. re ipsa appareat, titulum omnino nullum clari posse, & sic mani- ὰ-6. festa sit fides mala , quae in populo maxime quasi uno corpore Perpetua esse censetur. , & ex duplici desectu praescriptio corruit.
33 Tertia vero, quia res haec est merae facultatis , quae non Prae- r 3 Paehin. I. scribitur, ut infra demonstrabimus . Sed nullus est finis argutia- c. a 4rum. Inventi sunt, qui in hoc argumento a praescriptione consuetudinem distinguerent, ut illa scilicet exclusi ad hanc confugerent . Discrimen autem, quod hic statuunt , sane ridiculum est :eX praeseriptione aiunt ius unius ,. quod ab eo aufertur, alteri ain .plicari i4: sed cum aliquod jus ita alicui applicatur , ut alteri non auferatur, tum dici consuetudinem: quasi vero cum iuβ n Vig Π Vsa bis, d.
di, quod communiter ad omnes pertinet , eXclusiS aliiS ab uno ibis u. 2.
usurpatur, non necesse sit omnibus perire quantum uni accedit, vide V.C .eonis
Errori huic ansam dederunt Pauli verba non recte accepta , qui trita.zAn. ὀου
399쪽
cum de iure proprio maris ad aliquem pertinente loqueretur, sibis S AGAE'4. ri hoc possit, dixit Accursius is per privilegium aut consuetudinem: quod additamentum ad durisconsulti textum nullo modo accedens mali potius conjectoris esse videtur quam honi interprotis . Mensi' ' Pauli supra explicata est . Caeterum illi si vel sola Ulpiani verba i6. quae paulo alate praecedunt, satis considerassent, longe aliud dictu- ,1 Vid, Gisi. ri erant . Fatζtur enim ut quis ante aedes meas piscari prohibe
ebd. o. tur, esse quidem lisurpatum II, hoc est, receptum consuetudinae sed nullo iure: ideoque injuriarum actionem prohibitio non den gandum . Contemnit igitur hunc morem, & usurpationem vocat,a 8 t,ousa 8. ut & inter Christianos Doctores Ambrosus i8. Et merito. Quid Gent M. , . 19 enim clarius quam non valere conluetudinem , quae iuri naturae , V Y, aut gentium ex adverso opponitur I9 consuetudo enim laccies xurti seriei , i jur S positi Vi , quod legi perpetuae abrogare non potest . Est sanin tanto . autem lex illa PerPetua, ut mare omnibuS usu commune sit. Ouod sonu ei. autem in praescriptione diximus, idem consuetudine verum est, si quis eorum, qui diversum tradiderunt, sensus excutiat, non aliud aTeperturum, quam consuetudinem privilegio parari: Atqui adve sus genus humanum concedendi privilegium nemo habet potestatem: quare inter diversas respublicas consuetudo ista vim non ha-xo ob res iv. bet- Verum omnem hanc quaestionem diligentissime tracti , it Vanquius 2o , decus illud Hispaniae, cujus nec in explorando iure subinis. tilitatem, nec in docendo libertatem unquam desideros . Is igitur posita thesi, sica publica O iure gentium communia praestribi nos posse, quam multis firmat auctoribus: exccptiones deinde subjun. git ab Angelo S aliis confictas, quas supra retulimuS. Haec au
tem examinaturus recte judicat istarum rerum veritatem pendere a. era juriS, tam naturae , quam gentium , cognitione. Jus enim naturae cum a divina veniat providentia, essct immutabile . Hujus
autem juris naturalis partem esse jus gentium , primaevum quod dicitur, diversum a jure gentium secundario five positivo i qu .llum posterius mutari potest. Nam si qui mores eum jure gentium primaevo repugnent, hi non humani sunt ipso judice , sed βαλῶ corruptelae Sc abusus , non leges & usus . Itaque nullo temporear nepotes te praescribi potuerunt, nulla lata lege justifimri , nullo multarum
etiam gentium consensu , hospitio , ct exercitatione stabiliri, quod
exemplis aliquot, ct Alphonsi Castrensis Theologi Hispanii testi.
L. 14, fide tuis morio aut aequora eo jure communia erant , fed etiam reliquae μ
ε ποι ras immisiles . Et licet ab eo jure puteo recessim Doris υνο porre
400쪽
parte, puta quoad dominium O proprietatem terrarπm , quarum δε- minium jure naturae commune, disin Hum c sui sum . Aque ab illa commanione segregatum fuit: as tamen d versum fuit oe est at AlicsTd in dominio moris , quod ab origine mori ad Lodio num usiue y- diem es fuitque semper in communi , nulla ex paris immutatum , tit es notum. Et quametis ex LusitaniS magnam turbam ha N au- do ti . M.A . diverim in hac se opiniose, ut eorum Rex ita proιτθf rit M. e station m Indici Occidentalis i forte Orientalis j eis cmque vastissimi maris, ita ut reliquis gentibus aequina illa transfretare nouliceat, ct ex nostri et Hispanis vulgus in eadum opinione fere esse viditur, ut per vallissimum immensumque pontum ad ludorum rogiones, qsas potentissimi Reges nostri subegerant , reliquism talium navigare, praeter nam Hispanis jur minime sit , quasi ob eis id jus praescriptum fuerit . tamen isorum omnium non minus insimae fiant opiniones . quam eorum , qui quoId Genuc es ἐπ sic tor in eodem fore somnio esse adsolent , ςMas sntentias inepti. re zel ex eo dilucidius apparit. quod istarum nationum singulae contra seipsas ne fiunt praescribere; huc es , non respublica Vene riurum contra si metipsam , non respublica Genuensiam contra s Vctipsam, πυn regnum Hispanicum contra semetipsum , πυμ regnum Lusitani cum contra sm uisum et . Epe enim debet dist rentia interventem patientem . Contra reliquas vero nati π i lovge minus 14 AD. 4 ετ pr scribere possunt : quia jus praesicriptionum es mere civise , sit T. de Uue. j. ras Utendimus supra . Ergo tale jus cessat, eum agitur inter Priu- itaque ui ι.ει
cini uci populos, superiorem non recognoscentes in temporalibus . O ira Jμ Iura enim mere civilia cujustumque regionis , quoad eXt oipo tilba ρ ἡ ιοι. nationes, vel etiam Bomines singulis, nou mogis sent in cut ' Bariviai Jὐ m. fi oratione, quam si re vera non esset tale jus, aut nunouam Dis de l. t. i. p. i. Jet, θ' ad jur commune gentium primaeetum vel fecundarium re tu pr.q. 3.et 4. currendum est, eoque utendum, quo jure talem maris praes ripti s m γ' Uurpationem admissam non fuse satis consat . Nam o hodie Uus aquarum communis est, πιn fecus qπam crat sib siri itiis ne mundi. Ergo γ' in aequoribus i ' aquis nullum ius es oret in L. i. et r. J is psites humaΗo generi, praeterquam quoad usum communem. μα- ει- δελ-λιον eo A iure naturali O ino es illud hraeceptum , ut quod tibi L. 2-qμαεne non vis fieri. alteri non facias. Unde estis navigatio nemini possite' nociva nisi ipsi navigavit . par es ut nemini post, out debeat
impediri , ne in re sua natura libera . sibique minime π*xia nos liliau . oreb. gantium libertatem impediat . ct Odat contra dietam praceptum fringendos, C. O contro regulam; praefatim cum omnia intelligantur esse permis de tu sis.ieltiso, qua non rc periuntur expressim prohibita et s. aeqnimo non μ' tam contra jus naturale estit, Oelle impedFre talem navigationem,
sed etiam tent mur contrarium facere, Me es, prodesse iis q*ib rm mus , cum id sine dumis nostino fieri potes . Quod cum muW-Lδερι iatis auetoribus tam divinis quam humanis confirmasset , subjungit tia.is, ctae Nise