De coniunctivo Plautino

21쪽

oblitust datu n.

Cas. 77I quus nil sciant more huius quod futurumst..dus doch geschehen ines'. Amph. 1003 Eum fecisse ille hodie uiuet, quue ego Meero hic. Mil. 254 re, is esse credat quae mentibimur. In his eri in Oninibus exeiuplis satis elucet eunt qui in uri tina iram in muri s via i ii 44 cra AE ca Lb. De id, quod verbis vel sententiae ulterius Opponat. M Eadem os indiculis explicutio, quamvis minus aperia, cum ea reperiuntur verba, quae etiam subieci r gentis sententiae iribui potuerunt. In oui parativa sententia, quae est St. 25. Et illi quue equo unimo putietur sibi esse peius

quum fuit, vix meis soli indicativus imputandus est, sed simul ipsi

comparationi, cui ex gr. debetur indicativus in Cic. usc. I. 24. que solum esse sc Plato puta , quod

Num is qui loquitur suis verbis ex sirituit id quod in comparatione est, ut in nostro ex verbis peius quum Q. ei untutui Panegyris eircumscribit notionem ui erme fortunue'. Relativae seni sunt: Amph. 49. urbis, tur Merito otio re furere quae furit. Baech. 699 disit , si tu illum solem sibi solem esse diceres,

Se illunc luna ni credere esse et noctent, quι nunc est dies. iiiiinetivus qui reperitur in comparativa sent. m. m. Probum, patrem esse portet, qui Anutum monu

22쪽

- 14 cure. 333 Res1iondit iihi Μιucis rerbis atque titim id litor Quod tibist item sibi esse musinam urbenti inopiam. Qiiae Hrba non ut ab hospite dicta referuntur, sed Curculionis ipsius sunt notionem inopiae circuniscribentis.

St. 563 Aeneae qui em Viluit, si posset, iudii se de cibo: tu equit, quo εν Geuit elle diris steri.

Verba qua, licuit non senis apologi verba sunt sed apolo-gain narrantis qui ad cortam legeni respicit - ea lege qua

qui indicativus narrantis est, fortasse ad similitudinen ve sus antecedentis, qui in idem verbum exit: 177. duxit uxorem Eundem quum compresserat. eum ad subiectum primarii enuntius respiciat coniunctivus in Aul. 29. Is est udulescens, quo sit, quum compresse serit. Cas prol. 56. S u , si id impetra',

Cavali in id shr. f. hilol. I, p. 266) Ad indientivum csse Ep. 7. mundoris, o sidicinuouum amrebo meretur sibi. Amph. l70. Ipse dominus dites operis et oboris expers, Quodquomque hon in uestidit ubere posse

retur.

Relutiva sententi Sosiae si notionem 'omnii, vel eiusmodi

direumscribentis. Frustra Loo e i. 'aeciderit'. c In promptu est, sua verba ipsiani facile proserre, siquis ultori praecipit, quid dicat ut sontini. De qua re ad I pers. p. 60 fusius disputabitnus.)Diuitiae by Orale

23쪽

i5 Amph. 889 utque diuret inoper, Noli esse dicta quae in me insontem protulit. cis Men. 972. Recordetur id, qui nihili sunt, quid di preti Detur ab suis eris. recordetur m monerid oratio quidem obliqua non minus exoriri potest, si ad universute subiectum respiciunt senientia su iuncta ut Trin. 212-1L 740 43,

Trin. 49. Stetit fortunatorum memorant inmutis, Quo cuncti qui tetatem egerint caste suan Conveniant degerint A. runt ceteri Sed interduin noliis occurrit indicativus in sententiis, quae ab eiusmodi verbo universali pendent:

Poen. 956. Eum fecisse aiunt situ quod faciundum fuit. or recta fecit sibi quod Μerc. 295. Seneae quom extemplo est, tum nec senti nec supii,

Cuius indicativi multa reperiuntur exempla in Fastis OVidii I 87-9, 14, 795-6, VI 257-8 ab impe sonali verbo ut Tam est vel simili pendent IV 801 2, 625-6, 29 di post nomin e cinis III 869 70, IV 36st 70, 33. Forsitan iam in ipsa universali dictione, siquidem pra sontis temporis est, huius indicativi explicatio posita sit, cum

saepe non tam exprimamus alienam esse narrationem, quae tali verbo subiungitur, quam nos ipsos illud audivisse et At ipsi Obliquae orationi a loquente opponitur indicativus in Curi . 504. AEum rem denique perdere, tum etsi nil sedit, aiunt

cir ex P. 12-13 allata.

24쪽

- 16 scir quod narratur narrant fama est, audivi, novi, Scio; ad ιiunt Merc. 296 cfr ι'clara inus s. 682J. Quare nescio an eodem iure indicativus adhibitus sit atque in Mon. 43. Et postquam es emissus curaum ac te riruissu furnii seto p. 45, e In enuntiatime, quae est:

Men. 668 Mule mihi uxor ea fecisse censet, quom me lusit forus,

non te iii pus Oluna sed tiam modus ab olutus esse vi-dsetur ut in causali nuntiato gaudet lusini ni exclusis',

de qua ro eis quae p. 10 disputavi et Men. 1l36. Itona absoluta est et causalis sent in St. 559-60 et cond. sent in Ps. tuo. Num qui liberos se ilico esse arbitrantur,

Eae conspectu eri si sui se ubdiderunt, D i in duobus exemplis Plautum vidimus cum coniunctivo obliquo coniungere demonstrativum pron pro reflexio, ita una est sententia, in qua offendat indicativus propter reflexivum pronomen pro demonstrativo adhibitum:

Merc. 238. Dicit caprani quia ni Litteram servandunt sibi,

deria F, ι erim uelle Pro A. Plaut. p. 379J. Sed et Poen. 956 et alia exempla conferri possunt, in quibus cum indicativo copulatur reflexivum pronomen notione verbi ipse instructum.

Trin. 395. qui Mil liud nisi quod sibi soli plure Consulis. Men. 956. eum fecisse iunt sibi quod faciundum fuit Baeh. r. II. quidquid est nomen sibi. 550 quod tu se fuit. cure. 80 sibi quisque ubeunt quod suomst. Rud. 7 ut se aequomst. Mil. 187.

Sobis doni iani irntion compitrii in diiudicari potorit, quid in his rebus metrum valuerit. Digiliae by orale

25쪽

D2. Verbum impersonal est in primario nuntiato.

A. coniunctisus.

Impersonales significationes orationem obliquam secum habent, ubicumque eam requirere personalis species, quae ad sententiam respondet, substituta, ut cupi. 378-8l,

Amph. 225-6 conrenis se inter eoo Ἱngerunt'. ceteroquin non iunctivus est apud infinitivos ab impersonali verbo pendentes I. In universalibus sententiis vel quibus res sumptae exponuntur.

1. Relativae sententiae intra periodos, quae tota insinitas sunt et in rebus cogitatis versantur, eoniunctis millime induuntur in Mibiuncta oratione: eas 570. Num me pride- unimo, qui ui oculos duoeet, Rogitur oportes prius et per contarier,

Adsitne ei animus necne ei adsit quem advocet. Quae causa Ussingium cornmoverit ut in v. 57 pro adi cet scriboret adme it, non intelligo, cum ne incertam

quidem esse litteriun e designet Studemund in Apographo a. h. l. Aul. 593. Si erum ridet superure umorem, hoc sereni esse fisidium reor, Retinere ad salutem, non enim quo ineumbu mini uere. Don enim , non eum UZJ.' Sed in irarenthes est indicativus Capt. 353.2Dssiliae by o le

26쪽

Aul. 750. nimis vilest init m atque amor,

Si ebrio alique amanti impune facere quod lubeat licet'. 8atis ostendunt haec exempla ), iam ex ipsa subiunctione coniunctivum provenire potuisse, cum in his nulla insuper percipi possit ratio, ut hic modus tribuatur, licet inlaeteris ex consecutis aut alia mi alis vis plus minusve eluceat. Ps. 38. Protam putrem esse oportet, qui gnatim suom Esse probiorem quum ipsu fuerit postulet.

d. 112. Peculiosum esse ad decet servom et probum, Quem ero praesente praeterga oratio, Aut qui inelementer dic ι homini libero. t Et impudieum et impudelitem hominem addecet, Molestum ultro advenire ad alienum domum,

Quo debeatur nil. 8anusne sit v. 113 eum Leon valde dubito, quamquam probabilem sanandi viam non invenis.

Pseud. 460. Decet innocentem qui sit atque in noritim Servom superbum esse apud erum potissumum.

in norius libri l. Rud. 21. Cum istius modi virtutibus operisque nutu qui

riuere- - - re.' Plautus cum si negligentor vulgari scilicet sermoni obnoxius accusativum haud raro omittat, nam in servomini semmon id maxime fieri observavi et promiscito inlaesum ustupet post impersonalia verba aec. e. las. dati . lassimplicem in1 ut post re mi re, tu res esit, necem eam, mistra has iunctura semper diligenter inter so discernamus o solum hic animadversum velim,

quod ex iam allatis exemplis luco Etiam apud dativum c. in . Rut implicet in s. Onitinctivum nostrum usu venire. De nominR-tivo c. iras. v. infra . I4 q. ' Quibus adde Truc. 224- V. P. 19.

27쪽

- is uirilitatis notio aisne insistinis est in sententiis, quae sunt: Ps. 1085. Num quanti refert ei nee rem disere, Qui it i fuci ut, quique insitius non Mycas. 563. Stultiti munus me quidem sententia,

Hominem amatorem ullum ad forum procedere In eum diem, qu ili pmd amet in mundo siet. Concessiva vel adversativa vis praecellit in Rud. 393. υ facinus impudicum, Quam libreum esse oporteat, servire postulare.

Resinetiva vis in Men. 203-4. De Persa sis. p. 34'λ. In sententia, qua definitur pronomen nemo, per se coniunctivus suo loco est claruere. 520 mn 7 M: Trin. 46. Nuni pudici- ne an in eni Deputu re oportes, qui aps terru ad curium peris enerit. Obliquus esse iotest coniunctivus ine l. 985. Quia his est oblitusci homini sNeque novisse, quoius nihil i sit furiundu utia. cla tamen Cic. r. 44. 5l Per verbi speciem modus non dispicitur in Truc 227-8. Meretrice- - - δεπει quemquem - attigeri - damnvm dure. 8M eum in simili iunctura coniunctivus paucis versibus antecedat in sententia, quae a verbo, incipit:

Truc. 224. Bonis esse oportet dentibus leuam probam: Adridere a quisque in mi it.

ut quis tuo, quisquis ceteriJconiunctivus probabilior est. In comparativa sententia: Trin. 1173. miserumst, de promerisu, ut meritu sint, si, eisci non lices,

binis uleiae Bem,

28쪽

- 20 ubi coniunctivum in contextun recepit itschi, noscio an cum Lindemam et ceteris editoribus praeferendus sit indidati vim sunt. 2. Si quibus in sententiis relativum pronomen tantummodo infinitum est, coniunctivus nobis occurrit ad suturum tempus spectans: Aul. 129. It u aequomst, quod in rem Sse utrique urbi tremurn mihi te et tibi me consulere et monere. - quodcumque arbitrabimur)Αs. 24 Video necesse esse eloqui quidquid roges.

St. 69. Puti Nos oportet, quod ille fuci ut, quoius missius plus potem. - quodeumque faciet Persa 273. Emere oportet, quem tibi oboedire selis.

si quem voles eas. 72. Et ibi uti eius ridet Quae selis libere proloqui laetis A, ni ecte m.

- quaecumque voleo In concessivo vel adversativo sententiarum nexu:

Mosi 287. Quid opust, quod auom eas nolit, e i intro

s la te ceteri, nouite a corr. f.JUtrum coniunctivus sit an indicativus futuri, per ser mas non licet diiudicare in his: Amph. 316 Abia formuri 33 oportet, quem tu pugno elleris. 3I8. percuraeri8.

3. In condicionalibus periodis satis cognitum est ad coniunctivum minaeos respondere posse inop Diuitiae by Orale

29쪽

- 21 dos indicativum verbi modulis quod dicitur J. Quaerati undo venerit, haud obscurum est cum coniunctivus protaseos non ad indicativuin verbi modalis proprio re ex

minata respiciat, sed ad infinitivum vel coniunctivum), qui ab illo verbo pendet, ut, inspicias: Bacch. 818. IIuno si ullus eiu amur et plua utinis decem, Plus tu si Mi mortuum esse portuit. e. Si amares, mortuus esset ita oportuit.

In hac igitur dictione ei niunctivus prolaSeos Suam habet vini condicionale in neque est ullum Plautinum exemplum, in quo liceat pro certo assirmare ex ipsa subiunctione coniunctivum ortum esse, nisi fortasse in uno, quod est: cas. 529. Quid me unium refert, nisi sim doetus uecuculus' Noetus Hea rimo , diras nivis ceteri, corr. Me ling; sum E et sic temere angen Belis. p. 50J

in quo ex 'sim' pro ero forsitan dictum sit in subiuncta oratione ). - Blas Wolff. reh. I p. 24 adhortativum coniunctivum esse putat ausser ic mus hiucundisitetigsein Sed hoc quoque ex possumus interpretari ad ,

militudinem ceterorum, in quibus modulia verba sunt. In qua re iubet conseris

Me ira in opus lienum S nescium au mula esse su fruui sensu. quod ex amas. 529 non discrepat nisi quod coniunctimis est etiam in primario nuntiato. Ubi, pro Vorbis fluuitia

sit substituamus: Quid refert ' neque sententia ulla in re mutetur neque coniunctivi natura, qui est in condicionali

sent. Si nesciam. v. Lindμho De en apud Plaut. et ex condicionalibus, Lunda 1895, p. 121 sq. iis indicativum in Bacch. 704 v. P. 31. Diuitiae by Orale

30쪽

- 22 Exempla haec unt: capi 259. Neque pes tibi nos, qui nos serosis, equomst sitio sortere Nepu te nobis, si Meum hinc, si mur eousio. concessiva vis est in Bacch. 128. Qui si lecem habeas bisuguas, uti m esse adi s t. l045. Si plus perdundum it periisse vaviust Quuin illud lugitium volgo dispulescere. Stich. 27 Tamen si faciat, minum irasci

Deeet Tametsi . Tumensi eteri 'ι3-46. Et si illi improbi sint , tum pol Nostrum offlesuin meminisse deceri. Irrealis est notio in

Bacch. 8I8. Hunc si ullus deus avr ιν et, plus annis lecem, Plus iam viginti mortuo u SN UUri tat. Stich. 5I2. H mugis par fuerat me uobis dare cenum --τenientifrus nisi nouem et u orsarier.

optativa vis est in M. 112.

Nam non opus es II personae exempla commemorare ad universale subiectum spectantis ut Truo. 62, Merc. 550. II. Coniunctivus ubi invenitur in pntentiis, quae in certis rebus versantur, non EX Subiunctione sola iro venit sed aliquam insuper

habet explicationem. 1 causalis est vis in relativis sententiis quae sunt: p h. 705. At pol qui certa restiano est obiurgare, quas m Niluerit salutiare.

Capt. 564. Pol ptunum id quidemst