De coniunctivo Plautino

31쪽

efr. 546 si te odit qui istum anelies . Epid. 168 - 72. praesertim eum, qua commemores

Mil. I. Ne heres operue pretium quidemat Mihi te nurrum tuus qui virtutes sciam. Versibus Rudontis 112-i , quos supra p. 8 itavi, simillimi sunt hi, nisi quod infinita erat dictio in illis qui quicumque vel ei soletior der'), finita in his te quo

Poen. 1030. Ser τολλι heres te esse oportet et nequam et natum, Nominem perf9ri ιum utque adpenam qui inrideas.

At squitur in proximis versibus indicativus perfecti: I032. At hercle te hominem et sycophuntum et subdolum, Qui huc advenisti nos cupiatum.

d. II16 Tum tibi deos irretos esse oportet, quisquis es, - - - compelleris mil. 406, Trin. 551-2. Most Ii48. Supere iuue uelut oportet, qui, is jupite cundido. Multo probabilior mihi videtur haec coniectura Sehoerulii qui is , quam camerarii s unt ab Ussingio et

Leone recepta. Nam per se elucet, quam facile librarius, postquam quis scripsit, alteruin is potuerit mittere.

St. 555 Uidelicet parcum illum fuisse foenem, qui diae e r ii Quoniam ille illi pollicetur.qui eum cibum poposcerit.

Videliori non fuisse illum nequum dia coitem, fui ilico, Ubi ille poscit, denegunt dure se runum tritici. Multa in his versibus incerta sunt, cum neque satis liqueat, qua ratione compleatur . 55, neque sana esse videatur verborum collocatio impedita quam praeben cod. in v. 556. Et in v. 557 pro codicum nequum omnes sere oditores substituerunt equom in v. 558 pro denegavit cum

32쪽

- 24 ineludor ideo non licet, quia apertum est, inter se respondere v. 555- et 557- non minus quam 559 - 60 et

561 - 2. Quin ex hac pari versuum structura singuli mihi videntur esse emendanda. Ordior igitur a v. 557 in quo cuius sigio si Sch Oollio ver hunt i m mιm Brum 8SSe credo. Frustra autem ill interrogationi signo hos versus distinxerunt h). Ironica nim est dicendi ratis: De Junge arnainrite hei Lum Quod si ita est, quid est propius, quam ut etiam in

o. 555- eandem ironicam dictionem accipiamus, atque

excidisse putemus in v. 555 verbum οὐ eis Most. 10M: 555 iuriise in pureum illum fuisse semon qui .De Alis, de das sane, War nainclita silainstiliati'. De omissa caesura media v. exempla a Iolato' ablata p. 209-11. Sed caesura media est, si scandimus p4roum siliιm sonante littera . ut cum Lomano addidi, quod verbum inter litteras i et Macillime excidera potuit. Deinde versum 556 ita correxit itSehi fluct Sequitur Leo: Quom ille, illi qui pollicetur, eum cibum pDι Oscerit. Verbo quom ex cod. B recepto pro ceterorum quoniam et transpositis verbis pollicetur qui.

Sed, quamvis impedita, non Vffendere debet ea verborum est alio, quam praebent codices: Quouium siti tui piniretur, qui eum es m poposceris, Vere enim Plautina est quam Optime illustravit Plautoque vindieam Lindisog i. se praeeipuo As. 323 et Rud. 18έ-5 p. 3, ne alia addam ex similia ut Cist. 654

id diserit.

33쪽

- 25 Mil. 690. Verum priusquam salii cantent quae me e somno

At dixeris parum inter se respondere coniunctivul V. 556 poposceri et indicativunt . 558 denegavit. Ita saltem Acidalio visum est denegarit coniicienti, quem sequuntur foeta et Schoeli. Sed eadem haec est modorum vicarissitudo in causalibus enuntiatis relativis, atque in o. oen. 1030-3, quos supra laudavi. Errat autem Luebbertus, qui

in L iud. I p. 6 mi coni requirit, quia rum cibi qui sit, itemque I p. 26, ubi in v. 556 eum Misehelioluit Quom - poposcerit. Quae lectio si vera est, mi iunctivus non subiunctae orationi tribuendus est, si causali verbo quom. Nam diei non potuit Videsieri pureum ilium fuisse, qui dixerit, sed qui dixit'.

2. ConcesΗiva vel adversativa vis est. Relativae sententiae:

Men. 36l. Animule mei mihi mira ridentur, Te his sture foris, fores quo puteunt Musa qu- domus tua, domus quom Deo tuu sit 1004 9 furinus indignum e murum, Epidumni cines, erum μυ- his in paeat o p pido ei deripier in M, Qui liber ad os senerit

cis infinitam periodum Rud. 393- supra p. 9 allatam. Ρoen. 965. Nain tuo vi iustiti ιmst tua te populari pati Servire ante oculos, domi quae fuerint liberae.

' Ad totam hane poriodum, qualem iam informavimus, e mos conferre versus qui sunt m. 568 Pt enim N ersus Philocratem qui perea veriverbis.l Pol ego ιt mn video, tu inventu's vera anitudine Qui eorιmnc . in quibus versibus aderi reperitur ironia dicendi.

34쪽

Bacch. 178. Mirumst vi ut redeam te opere tanto ucresere, Qui ilire hinc ni llo 33acto possim, i velim. Blas cet mi quidem vere disputat de verbo possum, sed luod in hoc versu pro coniunctivo i fidi sitivum substitutum vult ei non in mentem venit, in concessiva sententiurelativa coniunctivum suo loe esse. Quom adversativum:

capti l 6. Aue iis quom eius incommodum tum uegre ferus, id me putrem pur fucerest, quoi sileat urite pM hi quidum ulla Plautino exempla probari poterunt verba Gebberii M. Stud. II, p. 26: Conjuncti a rimilis an dis indirecto Redo' cum haec sententia non universalis sit Tuto igitur eum Ditimaro ' contendere licet,

hoc esse verum lautinum exemplum coniunctivi post quom adversativum, usurpati. Sed licet in his exemplis non soli subiunctae rationi coniunetivus debeatur, tamen eluce facilius coniunctivuna provenire in sententiis, quae ad infinitivum se apti licant, quam in eis, quae apud indicativos sunt. Nam verbum regens, quo iudicium quoddam exprimitur, facile efficit, ut in subiuncta periodo maris excellat ea modalis vis, quae coniunctivum secundariae sententiae eliciat. 3. At cum subiunctione sola non ames dicimus sente

tias, quae in rebus certis versantur, unum dicendi genus excipiendum ess videtur. Nam ut ad irrealem aut tantum Diodo cogitatam negativam notionem coniunctivi, qui est in interrogativa aut condicionali sententia Secundariuia sententiam, quamvis rem certam exprimat, infra reperiemus

mase De modorum temporumque permuistiones Argum torali 188 p. 40 sq. Cfr indicativum similis periodi: Capt. 955. Quid me oportet facere ubi tu fatis vir falsum autumas.

35쪽

- 27 ea ratione assimilari, ut in re irreali aut tantummodo cogitata ipsa quoque versari videatur, ita ad irrealem notionem infinitivi a verbo equom fuit'

pendenti assimilatur comparativa sententia in Trin. 75. Utrum indicare me ei thensaurum aequom fuit, Adrorsum quam eius me opsecravisset pater'

i. e. utrum indicarem adu quam opsecravisset . ΗΚus eliitim de Sehat angeben sinen8' vel aequom fuit, si indicassem adu quam opsecravisset Confer Bacch. 196, 564 et comparativas sententias, quas infra afferam p. 2 men. 276 6 M. M.

B. Indicati Vus. I. In sententiis, quibus certae res narrantur, sive quae sunt sive quae tactae sunt sive quae sunt futuram numquam subiunctione sola coniunctivus reditur. I. Rotativae sententiae, R. quae adduntur, ut singulas voces non inlinitivum)explicent: Bacch. 524 2 Lam illi aequomst me consulere, qui uum meo Mensidium ei dimit.

Cas. 147. Quid me putre su Deerest quoi ille est

unicus '

Explicativas sententia hae quoque sunt quae Curtum genus hominum describunt a simplici infinitivo pendentEA:

Persa 266. Num id demum lepidumst: tripurcos homines retulos unidos ursi os

'on men im 3 modi variantur in Rusalibu Sententiis. V. p. 22 Diuitiae by Orale

36쪽

28 Bene admordere, qui salinum sero obsisnunt cum

sale.

Truc. 244. Semyer datores novos si Ortet quaerere, Qui de thensauris intes ris demus danunt.

Γdemum ccerunt A, demus duriunt ceterdb quae cum universa sententia penitus cohaereni, ut abesse non possint Indic perfecti est: Rud. 1384. Quod serro meo Promisisti, meum esse portet.

Ep. 31. Atque De stulit iust me illi vitio uortere uomet quod fuetitus in adulescentis. Men. 396. Qui lubet cir i uius mihi Fuctu quae sunt 'Mod. 63 min. 72, Mi 8L 100-l, p. 517-2i ius

exesam.). Indic praesentis temporis est: As. 36 hi fit 1 olentu, te fortasse dicere. Capt. 396. Quae remini mora meras mouerier. Poen. 1253. Λ iιnc quod boni mihi dei danunt , Eus deis est aequom fruitia nos assere - . . 381 Hasce aedis esse oportet,

Demaenetus ubi dicitur ubi ture. Cas. 265. Ilium mi equius quum me illi quue solo

concedere.

True 769. De nilui nihil est is es, qu- ω non Deo fudis. l. 587. me es ferri furinus frugi facere quod ego per-

37쪽

- as

Indie futuri est: Aul. 2I0. - quod is percontabor, ne id te pigeri proloqui.

D Cist. 6 , ius a p. 33. 2. comparativa enuntiata: eas. s. Non mihi licere meum rem me soli- ut solo

Loqui.

Trin. 311, 620. Nimium dis iles reperiri intuminum seu ut

nomen cluet.

3. Causales sententiae, quae praesentis aut praeteriti temporis sunt, modos absolutae iunctionis semper rotinent, non solum ubi adverbii vicibus languntur: inph. 266, As 80 capi. 23, eas prol. 7 Poen. 25. sed etiam ubi obiecti Deo infinitivis proxime subiuncta sunt: capti 259. Nequa pes tibi nos, qui nos serpus, equomvio itis sortere. Mere. 782 Fortasse te tuum mirari coquom Quod enit ut qua hue attulit. Iram se habent concessivae sent qualis est St. l. Quid mi opust, eum m eis Gerere belli m quom nil quam ob rem id fu

ciam neruis re arbitror δ

arbitrer ambinusJ Cist. 26 7. De coniunctivo post quom adversativum in Capt. 146, quem modorum assimilationi sala tribuit Luebberi, supra disputavi p. 26 4. Idem valet de temporalibus sententiis, quibus certum quoddam tempus significatur. mst. 220. Eundes animum oportet nunc mihi esse, rosettim ut impetras iij, Atque olim triusquam id Giudi, quom illi su b

blandiebar. Diuitiae by Orale

38쪽

-Amph. 739. SH, mulier, postquam Xperrecta' te pro

digiali ori

Trin. 1092. Res quom unimin yebat, tum esse fusu in oportuis se aquam.

Capt. 955 v. p. 26 . Μon. 29. re emel meliust te interim atque accumbere, Dum ego haec a J PGno. Merc. 656. Quanto te satiust rus aliquo abire, si esse, Gi

visere,

Adeo dum illius te cupiditas utque mor missum faeityPersa 448. Dum tua, reditum oportuit. Pseud. 1126. Dum recens erimm mist, dum datur, deporari decet cium. Me A, dum diu dum Hes etsi iJMil. 1329. Meero sine eomplecti, priusquam proliciam. II. Ἀ indicativo passim exprimitur in Oratione quRBab impersonali verbo pendet etiam id quod simplicitor sumitur, et quidem semper si praeteriti temporis est ver . bum ineundari enuntiati. i. condidionales sententiae, quae in Plauti sabulis reperiuntur, indicativum vulgo servant'. Nec mirum. Nulla enim est sententia intra infinitam periodum, nequeos ulla futuri semporis sententia, in qua modus dispici possit. Contendere igitur possumus iure, quin nece8Sario, d-lii bitum ess indicativum in his sententiis condicionalibus: ' Vidimus enim supra nullum corium xstaro Templum coniunctivi condicionalis sententiae ex ipsa subhinctione profecti. Diuitiae by Orale

39쪽

- 31 Indicativus praeteriti temp. est, regenti ver ira

cedens:

Amph. 920. Siquid dictumst per iocum,

Non equomst id is serio praevortier. Capt. 95. Si di tu oluerunt , Decet id pati. 198. Nune semitiis si renit, ei nos morigerari mos

bonust.

m. 140. Amans per umorem si quid re V, Milphis, Dumere id te mi aequomst. Men. 195. Num si amulus, is oportisu nusum ahrmum mordicus. St. m. Num aut olim, nisi tibi pluereant, non ut

oportuit. Poen. 25. Sed si properabas magis, Pridie nos hue duetisse oportuit.

Indicativus praesentis est in his sententiis, quae aeausalibus non nimis distant si siquidem aut quod , et quidem sequitur cond. sent in exemplis quae sunt: Amph. 29. Miruri nori es aequom sibi si praetimet, Ep. 116-7, 586 Cas. 286, 27, in ceteris praecedit, quo magis absoluta esse percipitur: As. m. Si Mohmon esse opinet. l. 699. Merc. 1025-6.

si um esse oportet in manu uera tibi. e. 222. Si eget, necesse est nos puni. Indic post nisi cis coni Cas. 52 p. 2l reperitur in Bacch. 704. Qui P mih refert Chrysalo esse nomen, nisi fontis probo. St. 442. Diuitiae by Orale

40쪽

- 32 Ex futuri temporis sent quae est Curc. 555. Quid refert me fecisse , si hi me hodie deriserit 'nil concludi potest Absoluta est hypothesis in Mori. 239.2. Temporales sententiae, quibus in universali semientiarum nexu emporis quoddam spatium definitur, indie rivum praebent: Merc. 550. Adulescens quom seu , tum quomst sanguis

integer/mi tua quGerundue com mi operum dare. Persa 113. Dum manest, omnis esse mortulis deces. qimplici infinitivo pendet temp. sent in Μost. 379. Miserumst opus Igitur demum fodere puteum, ubi sitis Duces tenet. Iruc. 301.

De Bacch. 765 Mil. 1169, Rud. t v. p. 20.3. Universales denique sententiae relativae, in quibus coniunctivum vidimus haud raro usurpari indicativum absolutae dictionis salvum praebent, a non solum ubi universali specie res certa eo rehenditur: M t. 801. veri quidquid est, id domum trahere oportet.

- omne lucrum uiu emptioreis.

Men. 117-8. St. 2l Rud. ii 46 quisqvis N in areii thesi , vel ubi certum hominum genus comprehenditur atque describitur: Truc. 76 omnes qui quod dent habent.183. Non istaeo, me beni tua, decuit te fabulari, Sed istos, qui eum gremiis suis belligerunt pa cepromi bi sed etiam ubi pronomen vere insinitum est qui- si quis quicumque),

' a peruolim coniunctivus ad univcrsalo subiectunt Spectans.