De coniunctivo Plautino

91쪽

- ι morari post iussivam vocem recordetur indicationi eodem iure quo post moneo vel vitio rectare in Men. 972. Recordetur id qui nihili sunt quid dis preti

Detur ι sui eris. Non obscurior est indicativi ratio post ρgativas sent. primarias ut curo 33 Ne=no in prohibet ne petat Quin yi od uitii vis venale argentun vi, en as.

nemo prohibe - nihil prohibet. se Amph. 4 et Trin. 210 I supra. II. Verbum impersonale est in primari enuntiato. g. conitinctimui obliquiis sequi potest et ubi ressentientes vel loquentes inducuntur et ubi locutio impersi natis ad sententiam personalis est. Ps. 1033. αὐ- eae metas

Si non educat mulierem secum simul, in aeviatun eae pectore iust smyiat neo. Μil. Num ego ha=ι machaeram mihi consolari volo, Ne la=ne=uetur ,

Qui se iam pridem sideristitium gestitem.

p. 225. Convenit, isti utri sint eo proelio. Urbem agru)λι, rus focos eque uti dederent. convenit - pepigerunt. Capt. 378. Nun ita convenit inter me utque hunc Ain te, mittam, Ni non rebitas, v i o ut 0inti minus De=ν pro te. Huc refero etiam

Bacch. 329. Quia id sig/ιumst cum Theotim' qui eum illiu G

si ui urum ui reddat.

92쪽

- 85 -- munem inter me et Theotimu- Coniunctivuin iis /χu, quem proposuit Ussing necessario accipiendum esses credo pro ui eret, quod secundum camer editores vulgo amplexi sunt, non, ut ait Ming, quia Plautus modum secundariae sententiae ad primariam accommodare solet' indicativum enim udfere reperimus in cure 432 post Ipersonae verbum praesens), sed quia obliqua notio aede tu in curo 347, 550. cum exemplo, quod est

Bacch. 673. quo=ιiam occasio ad eum rem fuit Mea tirtute parte, vi quantum pelles uritum

sumere

consentit hoc: 352. Ita feci, ut ruri quantum pellet sumeret, uantum at tem lubeat reddere ut reddat patri. Nam occasio erat me virtute puris ut fecerum M. Sed

in his consecutivis periodis potius quam obliquus coniunctivus assimilationis est, qualem videmus esse praesentis eo iunctivum in v. 353. De Capti M. et s. 33 numqu-cuusus quis' nu recus is quin- v. infra. B. Indicativus laeumscribentis est in Truo arg. I Opis illi in unu qui nutum eo enit. In condidionali sent :Amph. 63ι is quoique Ompurarumst in uetuis hominum: Iu di si s est plueitum, Miluptutem, maeror

Quin incommodi plus malique ilico adsit, bonis optigit quid, doni J quod 'ΕJD Jindieativus non ostendere debet, cum non tam deorum consilia quam quas fiunt referantur. Nam ita dinis est pluri- tu idem est atque illud quod praecedit: si euique -- μι-tunis vest-itu si M. Disitired by Corale

93쪽

III primae personae verbum praeteritum es in primario

eminuato A. conitinctivus. i. cond. sent.

Iul. 26. Feci, thensaurum, his reperiret uesio, Quo illum fucilius usum s vellet, dure Mere. 23i. N. d Mordurens nus umba in uno essen ι

Utrum obliquus sit coni an potentialis si si forto non ausim diiudicare in 941. Rogito quis eum, habeat, si ibi indie Iuudiverit. 2. Relativae sent. curo 3 6 ei nurndum, qui anulo Meo Mellus obsis Mitiis, tulisset, u duret operum, vi mulierem abduceret. Μ d. i5i me rupi cuus currendo tum in uua seirem scio actutu-, Minoiret. discind. s. 72. Trin. 313. Istue - habui integumentum,

Ne penetrarem me Squum, ubi esset damni conciliabolum.

De B esset ceteruDe Bacch. 352 V. SuPra. 3. Temporales senti

Amph. 127 sumpsi - ut qui essem fumi ures ouererenι, Vorsuri eratro his quom sideren in domi. . 356. in quom redisses, ne ibi eius v. esset. 500 Conduet τε ni ut fidi s cunturem seni,

Dum rem usinum faceret. Qui coni etiam ad condueentis contilium referri potest. Mil. 950. conduat Qui tutarentur, mihi dum fieret otium Disitired by Corale

94쪽

Tuos, quando illi a me darem, esse allatum id aps te crederet. mst. 88. Eum rem volutari et diu disputari, -9. Imminem quoius rei quando nutus esse ι, Similem esse arbitrarer. Ium p. 38 dixi eorrections Leonis non minus e syn--etiea quam e metrica ratione pus esse. 4. comparativa sent. Aul. 6. Coeyu obsereare, ecqui maiorem lius Mihi Mnorem haberet, quum eius habuisset puter. B. Indicativus est in his relativis sententiis explicativis:

Μil. 31. Dedi , qui ad illum deferri Meum erum qui Athenis fuerat ela. 949 finiri Ut uisures quos conduxi hine ad Se leueum diuore ι .cas. 32. - σω in seno hoc eodem poculo quo ego bibi biseret Mere. 230. - noeeret, quam domi uni hubui euprum . nisus sum etc. Ps. 72 me quae ego seisi ut scires curari omniis.

CD coni obi Merc. 52 me rupi in tιae scirem scire uelut ran tibi liceret. Et ex his duobus exempli coni paratis et ex illis quas p. 3 contuli Curc. 25 et Bacch. 788 apparet, indicativo indulgere collocationem enuntiationum, ubi per sententiam utrumque modum liceat adhibere. Nam

et in Ps. 72 et in Cure. 25 a relatio sententia inodus incipit.

95쪽

- 88 IV Seeundae personae verbum est in primario nuntiato. α iraeteriti temporis verbum est: A. Coniuractios.

Cur 3. 49. Quid fecisti l Quod mandasti 'od tui honoris

gratia, Tuom qui signum ad me attulisset nuntium

ne peruerem.

Quid feci BE, fecisti FZJ

lades delevit feci, recte ut mihi videtur, cum necesso sit ex verbo mundusii pendere periodum ne spernerem qui attulisset. - Cuius iiDilem iuncturam 8upra repperimus in Rud. 73-4. - liter enim coniunctivus attulisset explicationem non habet. Nam post verbum feei huiusmodi periodum exspectamu8 ut qui attulit - non spernerem. Frustra uelis tui ut honoris Aul. 740. Cur id usu's facere, ut id quod non tuom esset tungeres 'fe8Ses, corr. B JMerc. 622 qui percontatu's, hominis quae facies foret Qui illam emisset 'In oen. 56 incerta est verbi species detulerit. Cum libris legendum est adpentes, non adpenies aut advent ar es. B. Indicativus est in explicativa Sent. quae ara quente additur vel opponitures personae verbis. Capt. I7. postulavisti novicium 9. Te perdocere, ut melius consulerem tibi

Quum illi quicum unu αὶ puero aetatem

96쪽

- ει Men. I 057. Pruecucurristi obolum, ut quae feci ati n- 'ius eos. Praesentis aut suturi te imporis verbum est 1. Affirmativa est primaria ent. A. coniunctivus Trin. 99. Id agis, ut iis admittitem - ud rinxeris Atque eum agrum dederis ne e quicquum in tibi sit qui ritum colus,

Mitigias eae urbe . Ps. 562. Sus1 cios mihi nunc mos , si ica Hiem, Me idcirco haec tanta fucinor promittere,

Quo nos oblectem, hunc subulum dum transigum, Neque sim facturus quod Deturum diserum.

lacerta laetio est in Mil. 846 Ut tibi si proin ues alium subpromum pures.spromtis B, propiis CD promptes Leo promus sis.Jconiunctivus certe requiritu im alterius consilio reserendo.

B. Indicativus.1. In relativis sententiis quas is qui loquitur ipse

circumscribit. Men. 686 Quue commisi in me defrudes, ud - remudfectus iam. Quia cod. corr. Oth. l855. imperas, ut ego huius membra Comminuam illo seipione, quem J Se habet. Ps. 2l7 tenes Quo se haec tendant quae t quor. 565 quod fucturum diaeram . S m. Disitired by Corale

97쪽

- - 2. Ubi Meundae personae verbo eae periodi subiuiseguntur, quae re vera loquentis sunt. Condicionali sent. Ps. 109. Seis tu quidem hercle vie si conιmovi Sacra, Quo puri et quantus soleam turiatas dare. D----- Sem ius sches. Aen. IV, 30IJ Ηο enim secundae personae verbum inmativum scis ad sententiam primae personae verbum ut moneo exaequat vel iussivam sermum ut vita, de qua ius a Giem in universali sent relativa Amph. 104. Num ego vos novisse credo tum ut sit -us pater, -6. Quantusque amator VH quod complacitumst

semel.

sputer mem trai Both.J- nori se credo nos mone vel vitiite. 2. Interrogativa est sententia primaria. Coniunctivus obliquus in vera interrogatione suo loco est, indicativus autem in rhetorica vel ubi is qui loquitur non eius, quem interrogat, sententia re vera exquirit, sed suas ipse aut quasi exclamans profert ut aequom tibi idetur' non aequom est aut hortans ut quin diei - dio,

aut ubi simpliciter ex aliquo quaerit, probetne id quod suis verbis ei ipse proponii

A. Coniunctivi obliqui exelupi certissima non ex-Νtiint. Nam quod eiusmodi coniunctivum esse dices in relativa sententia

Mil. 300. Quid tibi sis diram nisi quod uiderim' nescio an arguat indieativus in prorsus simili ex post Maser talus:

Ep. 19. quid sibi is dierem nisi quod esιy

98쪽

- l coniunctivuna viderim OIa deberi verbo is, quod utruiti adsit necno in his exempli ad iodos nihil intoresse videtur Perbene enim dici potuit misso illo verbo:

Quid tibi em di in uiri quod uider 'De quo coniunctivo inha. Obliqua vis sine duin inest coniunctis e dicionalis

sontentias Ps. 92 An tu te ea caussa vis sciens suspendere in me defraudes, drachumam si dederim tibi'

drachum CD', drachmum AJ quamquam in eiusmodi iunctura, in qua etiam modorum assimilationem fieri reperiemus, item ut in capi. 353. Numquis susus quin, Moue huc non rederet, siginti mus Mihi des pro illor

ma num recusas quin y

vel in relativa sent Cas. 252. B. Indicativus.

In Rud. 379. Quid fuderet 8 ii inubui, rogus quid tuererer condidionalem sententiam is qui loquitur ipse addi extra

interrogationem relatam. Non mirum est indicativum restare in Rud. 1230 Aequom videtur tibi ut ello alienum quod est Meum esse dicam Nam aequom nidetur tibi nihil aliud est quam mihi non equom videtur ut in Aul. 162-4. qui dubitas ν non dubii m est, in il II 84. quin dieis' dic Parenth si lac esse verbum is in p. 19 supra commemoravi. Incerta est verbi species in Ps. 33, sed indicativum -- mendat versus ero. 654 p. 57 comparatus et Aul. 162-L

99쪽

- 92 3. Iussiva est sententia primaria. A. coniunctivi obliqui a dicendi verbo pondentis certa exempla sunt: Mil. II 85. ue renito et matris rei bis hi arcessito, Ut si itura sit Athenas, eat tecum ad portum cito

Atque ut iubeat ferri in natum, siquid imponi velit.

Nisi ut te soluturum esse navim ventum pertim dare.

sit 86 siet thenus Α, est thenus Z. est thenas B siuethenas , siauethenas D eat ceteri, e JApparet ex versu 188 hic obliqua oratione tradi ea

verba, quae proseret is cui niandantur, quasi re vera an illiu verba sint. Quare necessario coniunctivum in 1186 requirit non metrum solum sed etiam oratio. Futurum uuleni periph rusticum reperie iam non in coniunctivum Assimilatione abire in Mil. 1299, Amph. 324.

Τrin 1105 Iubeto usu Durionem huis e iis pera seri mCurare ut ferantur. studet corr. iusJ verbo affectus pendet coniunct. in Truc. 26. per tua obsecro Genua, ut tu istuc insipienter factum sapienter fert

Mihique ignoscas, quod nimi impos in nitio

fecerim.

Hic enim coni non personae verbo regenti obsecro debetur sed obliquus est, qui ades personae verbum ignoscas statim se applicat, ut in Mil. 1035. Me inclamato, qui sic te volgo volgem. Eadem ratione coniunctivum licet interpretari in

Bacch. 173. veneroque te, Ne leobulum me sinas nostrum senem Prius convenire quam sodalem viderim, Disitire b Corale

100쪽

siquidem orat Chrysalus ut deus hanc sententiam pro sua accipiat, atque ita dei sententia obliquo redditur. Sed finalis vis insuper in hoc coni inest quoniam recte dicitur: Nicobulum nolo prius connem re u Im sodatim viderim. Alia quoque exempla sunt haud pauca in quihus Oniunctivus suo loco est, etiam non ad I personant relatus. Quae ex melius una cum ceteris coni non obliquis tractabimus, quoniam non licet diiudicure, utrum obliquus ubique

sit necne, ut post dicendi verbum

Persa 60l. rogo in tibi pereontur lineo quae elis: vel Trin. 40 42, post sentiendi verbum Trin. 85. fucis cogites, Id u nium esse tuis uti sis optumus: Si id nequeus, scinem, optumis sis proae musi eo neque ad salutem CD, optumua DJnam ad coniunctivum nequeas nil interest, utrum antecedat cogites optumum esse an optumum est.

B. Indicativus. Licentiam post iustiva II monae verba indieatisi

retinondi demonstrant haec ex: capi. 737. Atque hunc me velle dicite ita curarier, qui deterius huic sit quam quoi pessume St. ita me velle dicite trai Flech. Persa 383. Verum rideto, me ubi voles nuptum dare,

Ne hue fuma faciat repudiosus nuptius. friolas e ante ras.JPost de ne sein metuo ne obliquum ianiunctivum non main exspectamus quam post eune ne ut ut 585, Amph. 608. vel uino ut Men. γέ vel sine sinite ut Mil. 108ι, cas. 206. Ἀ-miliationi debetur coni inmori. 966- ms i id ne.