De coniunctivo Plautino

71쪽

causalia sent.: Mil. 1411. Iura te non nociturum esse homini de in re

nemini.

Quod tu hodie hic verberatu's arat quod

verberabere. Si te salvom hine mittemus Venerium nepotulum.

sic A nisi quod in I 411 non omittit, verberare istulimus meis coni. d. I336. Detera te mi ammtum a rum

Eodem die, tui vidia ubi si s tua condicionales sentaini. 53. te nusqua--uam nisi das firmarum fidem, Te me, si omisero, auro inerum omisere B ore B lese pri ximum versum: 455. in fidem, si omittis, isto me intro ituram.

Μen. 528. Et isti et aliud, quid curari volvit Me euraturum dieido, quidquid voles. dieito - spondeHHis exemplis perluiliniis eludet, quo Hus loquenti optio patuerit, utrum coniunctivum obliquum adhiberei necne post II personae verba iussiva obliquum eonio fixum dixi. Quamquam enim eadem esse videtur haec, dorum vidistitudo atque postes personas verba praesentia aut impersonalia verba tamen obliquum esse eum salieni coniunctivum apparet, qui in sententiis, quas a certis

rebus praedicantur, usu venit. - Nam in universalibus scilicet non possumus discernere, utrum Obliquus sit, an infinitivo fheatur ut in Mil. 98lὶ - Id autem secundae personae cuni prim eo inlimne est quod indicativus in subiuncta oratione passina restat, ubi quis eloquitur, quae iam sentia velitve.

72쪽

D nominativo cum i nitivo.

A. Coniunctisus.

In vidimus coniunctivum usurpari non solum in eis sententiis infinitis, quae ad accusativum cum infinitivos applicarent, sed etiam - rarius quidem, at prorsus iisdem legibus v. p. 7 sq. - in eis, quae apud dativum

c. ins essent:

Aul. 75 p. 8 ebrio Deere quod lubeat licet. Cas. 72 p. 20h Et tibi audacius liset Quae velis ιbere proloqui. aut apud simplicem infinitivum: Aul. 593- p. 7), s. p. 20 , in quibus tamen

incertuna est, utrum impersonali verbo coniunctivu debeatur an I personu verbo, quod totam periodum complectitur. Quaeritur iam, una etiam in personali structura, qui vocatur nominativus cum infinitivo usu vonia hic coniunctivus infinitae sententiae, quae infinitivi notionem explicet si expleat. - Nam obliquum coniunctivum scilicet non opus est hic respicere: qui cum etiam ad indicativum regentem passim se applicet, res aperta est post nominativum c. ins posse adhiberi ut Mil. 38 p. 36 . Unum saltem est exemplum lautinum, quod probet, re ver usurpari coniunctivum, quem quaerimuA: Amph. prol. 39. Debetis velle quae velimus,

73쪽

- 65 in universali sententia relativa, post secundae quidem pedisonae verbum primarium, sed ita ut de obliquo coniunctivo non magis lices cogitare quam in hac periodo: Par est menes, oportet vos vine quae limus, ubi vera huius coniunctivi natura satis aperta est.

Atque iam per se probabilis est hic coniunctivi usus, si consideramuου, quam prope inter se accedant Structurae impersonalis et personalis. Ut si hoc ex inspicimus:

Cic. r. 44, 151. mos est autem laudari in contione eos qui sis in procli interfecti, quantulum interest uirum dicamus mos mi At hemis lati ri eos an secundum capi 985- p in mos est Atheni-- si s laudare an formit Athenienses laudare 'ne commemorem, multa esse verba impersonalia, quae ad nominativum c. ius proprie reserenda sint, ut mil. 666. decretumst dere vi sic saepius retumst, Persa 66 animasse meus induci potest, Caph. 70l hoo muri aegrest, Mil.

621. me eruciat - crucior. Sed simul non mirum est, raro hunc coniunctivum in nominativo c. in . Obi Occurrere . hi enim verbum finitum adeo praevalet, ut dissicile sit sententiam secundariam cum infinitivo praecipue coniungere ). Quare coniunctivus vix potest provenire, nisi ei aliae quoque rationessu Wyntur qualis est ratio in Amph. 39 in ipso verbo melimus. Nam volo, velim Num in Plauti lii Da non longo inter se distant.' Ut si in

Men. 87. Quem cariemur recte ne infugiat nocis, Eae atque pinori ni miri decet,

cum oliquis codd. legimus debet, relativa sent subiectum sit vortii finiti debet, sin autem cum cod. B scribimus decet, si sent sul lautum est infinitivi vinciri.

74쪽

- 66 In cetoris pntentiis relativis, quae huc inerri possunt, aperta est coniunctivi explicatio: Ut in negativis sententiis:

Trin. 357. Non auri perne iure possum quicq/-- quod netis: Truc. 699. neque potes ιγ reperirier, quoi Hius - --.s L 346. Neque quem uni iuni plus credivi potes Minere. in infinitis sententiis affirmativis: As 560- post Nu steriiri possunt', True. 85- post mille more ruri poterat,

in consecutiva sent.: Ps. 797 Num hi solus illis coquere quod placere Potest. Condicionali os coni in Ost. 443. Prite tersu coniunctivuR Ohis Occurrit in con lici Onalibus periodis tibi in podosi est tulicativus Urbi modulis cuni infinitivo, in protus coniunctivus. Huius coniunctivi rationem syntacticatu qui concinnitatem modorum condicionalium laedere videtur, duobuη viis explicaro studuerunt viri docti, neutra recte: 1 aut

enim ad ellipsim vel brachylogiam confugiunt, i aut indicativum verborum, alium idem sere aiunt exprimere quod coniunctivum ceterorum verborum. i. Ellipsim statuit angen esse. p. 50, cum hanc

explicationem proferret: I Oen. Is,l. Si sapiat, curam hanc facere Ompendi poteS. du anns di dies Sorge paren und wdrdes e thun γ

Neque quid luuiu profecit ind8kο bruchylogia proellipsis nomine substituta re autem non explicata. Quid

Cum in lautino serinon coniunctivus non reperiatur POΗt formulam maiati sunt qui , indicativus autem in Rud Dium post

, in m e sunt trimamna tibi, suspicari licet propior infinitivum muli iterari po-m ubi in As 560- et huc. 86 sumius coniunctivum provenisse.' in his De en apud Pl et Ter condicionalibus p. iis M.

75쪽

- 67 enim deest aut per brachylogiam addi potest in xemplo allato Nihil iuod ei verba, quae adsunt, diligenter

specternua, et e coniungamus, quae sunt coniungenda. Si enim coniungas si apitis , psos nulla evadit ratio condicionalis. Nam potes thgiiIute dictum est, si sa-sias voti loco est. Sed si infinitivui facere I ectes, verus

cotidicionalis nexus elucet. In infinitivo enim latet is o iunctivus ad quem respondet condicio illa in sapias Si sapiari raram hanc compori facis. Deinde verbo μια haec periodus subiungitur. muni explicationem iam p. 2 paueis adumbravi ab que hoc impersonalis verbi exeniplo illustravi:

Bacch. Υ18. sine si ullus deus amaret plus annis lecem, Plus iam viginti mortuom S Re oportuit. i. e. si amaret, mortuus esset ita oportuit.

Iridem ratio orsitan etiam apertior sit, ubi ab indi- euhio verbi modali non infinitivus pendet, sed coniunctivus, ut Ps. 285. Fuha deustis, si vellet, iam pridem ammitum ut daret. Nam nimis mirum est, angenium in hoo quoque Oxomplo do ellipsi loculum esse . 46, verba fui ore is, si vellet explicantem, quamquam luce clarius est verba hac

ratione iungenda esse:

Fuit occasio iam pridem ut daret, si vellet. Simus es in praesentis temporis Ter Andri 918. Ni metuum patrem, Me sis in re illum quod moneam 'obe. cum enina verbum quod est habeo nulla condicione

astrictum sit, apparet ad hanc normam verba esse copulanda: . Habeo quod moneam ni metuam .

Aul. 320, Trin. 85-87, 157-8. sed ad inmitti vos redeamus.

76쪽

- 68 Si iam in oon. 35 dissicile erat brachylogiam fi gere, qualem brachylogiam accipiamus in curo. 246. Potin coniecturam facere, M narremihi

me nocte quod ego soninum dormiens 'equidem concedo me plans non intelligere nisi quidem etiam huiusmodi nexui eam possis obtrudere:

Potin tit coni facias, si narrem' aut huic cir Trin. ): Promitti coni facere, si narrem flVel si id exemplum examinamus quod ne ellipsis

quidem auxilio Langen potui explicare: Μ t. 62. Quo modo surrum sinu A non tangerem' quam aperia est modorum ratis. Intimis enim vinculis eo nexa sunt verba piatur et si non iungerem .hlapsin sine et inhon' quae omnia complectitur vocabulum potui, perind ac si scriptum sit:

Quo modo fieri potuit, ut pultarem, si non tangerem' aut Quo modo credidisti me miliare, si non anserem in Langen esu p. 47 Lediglic dure - - - --0iat, a vies Hi erim mst iste inrise Sucte Mosi das, da in rimores das posse sesquis rim dem 'tim re ut hangi iat.' In exomplo quod est Cas. 440. Volui Cluilinum, si domi esset, mittere.

non necesse est excultam vim irrealis praesenti accipere, sed verum praetorii temporis notionem non minus agnoscere licet quam in Ps. 2M v. supra vel in hoc Versu:

. 452. Sed, si domist, Demaene Quoiebam, i. o. Es war metae Absinit ala te Heber gine - ,1 - 44 igitur: aseum e silium fuit, ut Chalinum, si domi αε ι mire .

Nam verba volebam et uolui solito Romanorum more usurpain sinit, quibus placebat, ubicumque fieri posset, praeteriti temporis verbis uti, etiamsi ad praesens tem Iius aequo iure rem referre licaret, ut Morc. 434 Quo vortiari Fraus Iasing quo vortia tenMil. 86 modo intem nun versisti icti, , Cist. 69s.

77쪽

Cotera ex sunt:

Bacch. 447. hoeine hie paeto potest Inhibere imperium magister, si ipsus primi mpides' i . cogitari potest, magistrum imp. inhibere, si L privapuletρ mon. 864. Me non per u ut perdan furere so sen, si velim, Meum erin re perdaris, ne mihi metuam Dido, perde nussum BDL possim CD, ne B, ne emcondidionibus si resim et ni minuam non verbum possum astringitur, quod absolute dictum est, sed infinitivus furere. Bacch. 479. Millo pari ros num lusu pote, usi iesi

identidem Munus ferat ei ad pappulus, labra a labris nusquam aufera tys et Leo v. 479 uncis inclusit Uoeta.J

borum modalium incrementum cepisso cuius attractioni Oxomphim illustro At Varro L. L. I 23 si enim q-quaque messet 3ualogia, tum sequebatur ut in verbis quoque non Met. Tamen si imperfecti coniunctivum ex practior it tomporis notione paulatim attenuata ad irrealem vina rRBNonti pervenisse inutim , non est cur non mi in via etiam indicativum iri realem verborum modalium per se non ad coniunctivi similii uilinvini excultum esse credamus. Qua ratio et in illis exemplis Ps. 285, Cas. 44M, qua laudavi, persi, nur et aperia Hi, si cogites, quan tutum interat inter praeterii temporis Oxomplum: hoe iam pridem fuerum esse mortuu et praesentis hoc nune factum esse oportuit. Disitired by Corale

78쪽

In reliquis ex aut concessivi aut optativa vi insuper inhaeret condicionali sententiae coniunctivo indulgens. Concessivae sent.

Amph. 450. Quadrigus si me inscendas oris Atque irae fustius, a vi poteris effusere

infortunium. . 164 Cas. 314 16, p. 10-1, OQ. 351, eo M. curo. 449-5l, ere. 595-6 M. 803 Ps. 792-3. Optativae sent. Μil. 763. Haud ente suma m Partem dixi atque otium rei si s t it, s sum

Capt. 850 , Cist. 308, Mil. 1356 Poen. 351, s. 785-7 . Sed vera atque iusta brachylogia est ea, quae perspicitur in Trin. 565. Et ego esse locuples, verum nequicquam Milo.

Quid enim est por so orbum illud auxiliarium eo tum est, nisi cogitatione expleveris. luid sit quod licuerit i. e. locuples esses Dum igitur cogitatione suppleamus id quod et ad sententiam plane necessarium est et in verbis proximis ita adest, ut non opus fuerit diserto idsm rursus exprimere, habemus, quo se referat condicionalis sententia si rilles:

Gestu-st locuples esses si velles, ne quis eum Langen mes tam ellipsis explicationem ashibeat 'Lesboninus hones in de Thas Meli lethsin undore es με - , -- er es anach gemach hausi'.

3 In hoc exomplo: Ps. 785. Si quispuim et qui man- gravior sol, 7 Comprimere dentes videor posse aliquo modo. certe ni iunctivus non verbo uteor debetur Dic enim potuit: Si in det. 88um etc.

79쪽

Eadem esse ratio, si pro testin t scriptum esset postrea si i. e. potuisti locuples erae M vines. Nam etiam infinitis viri cogitatione supplere liossumus pos liei timst: Liritumst tibi locuplati esse ει viales.

Eiusmodi sunt x.

Aul. 254. Neque - Dei neque, si cupiam, optast i. e. copiast ut faciam si cupiam. H. 291 si facere possim, pietas 1 ohibet ne fucium . Trito. 77. Hae igitur omnia exempla ita explieavi, ut dicerem in infinitivo sis ascripto rivs audito) qui a verbo, dati penderet latero sum coniunctivum apodosis, ad

quem respondere coniunctivus prohasis. Deinde totam hanc periodum condicionalem complectitur verbum module haud oliter atque I personae verba in exemplis, quae attuli p. 41 42, aut ina personalia p. 2l 22. - Sed ut in illis periodis, quae I personae verbi alit impersonalibus subiungerentur, coniunctivum dixi iam in absoluta dictioii adesse, ita ne hic quidem ullum est ex . in quo pro certo contendere liceat, ex ipsa subiunctione coniunctivum protRSI Ortum essese etiamsi non absonum est eiusmodi explicationem

accipere in Bacch. 447-8 vapulet pro vapulat in subiuncta periodo universali, itemque in Bacch. 479-80 ferat pro feret.

2. Hac via modorun ratione xplanata simul intelligitur, cur improhanda sit eoruni senisentia. lui Ocsent indicativi verborum Odali uni SOS ESSE Romanos, quiuliae Ornine an per se id seu fere exprimerent quod Oniunctivi ceteror uua verborum. Haec enim coniunctivi modiris, penitus re spectata, non in ipso indicativo verbi mo- Die Voraehiebun lateiniselier Tempora in den man. 8machen melimeri Roman Studien Vm Argentorati W764 263. Cum eo aut V e D mod temp. permutation p. 44.

80쪽

pendet, vel potius in utroque artissime coniunctis. Nam cum proxime cum infinitivo su verbum Odale cohaerer t. fieri vix potitit quin ita potissimum verba acciperentur, quasi coniunctivus protasis in absoluta periodo condicionali respondero ad indicativum illum cum infinitivo aut ontulichivo copulatum Qui infinitivus aut coniunctivus amodali verbo pendens cum haud raro non acri heretur sed audiretur, eo faciliu latiusquρ hic usus indieativi orbi modalis ad protasis coniunctivum responde litis analogiae nuxilio serpere potuit. - Id quoque monendum est parenthesissere loco haud raro esse condicionem illam inii restringitur indicativus verbi in alis, qui per se absolute valet et quidem non solum ubi concessiva ut Most. 35 l. Nec ulus nobis saluti iam esse, si cupiat, potest. aut optativa si si indo vo dum ut Caph. 850 eis bene esse, si sit unde)est cond. sent. sed stiam ubi si idem os quod si forte ut in oen. 864 facere possum, si elim. Ch Merc. 430 Afeyo si velim iam duritur, vel Rud. 020. Numqui minus, sireniat nunc dominus quoiust, ego fi r sum quum tu'Amph. 336, St. ITI, oen. 1085. - habebit, siquid

B. Indicativi exempla nil attinet in re aperta numerare, qui frequens scilicet nobi Occurrit in secundariissent. quae ad nominativum c. ins. aut impersonalem structuram quae idem valet, ut certumst. - decrevi, volo pudet - nolo se applici,nt, sive in certis rebus versantur, sive

in infinitis ut Capt. 352, Mil. 645 M. Commemini Macer uti, quom alienas oratio; etiam in eis, quae ad futurum tempus spectant ut Mil. 312,

Cas. 1 - 2, Quo otiam post factum est, ut interitum coniunctivus verbi