Pauli Voet, Gisb. ... De duellis ex omni jure decisis casubus, liber singularis

281쪽

a s P. V o E TObjici denique possent alias ab iis quae subsequuntur. Cuivis licitum est propria auctoritate na amissa repetere, at

que vindicare, si per judicem iustitia haberi non possit. Igi

tur etiam poterit fama vindicari, quando copia non es magistratus, qui eam vindicet. Ast Non censetur esse copia, si nolit magistratus illatam injuriam, vindieare, aut si differre malir, ne unquam injuriarum pro cessus ad finem perducatur. P

ria enita sunt in jure aliquem nolle, dc non possem t si dicat magistratu se non polle ho-nriem laesum reparare, id privato cuivis in propria liceat

Nam quod aliter aut alio medio expediri non potest, est necessarium & sus te, ut illo experiatur medio, quo potest. Necessitas enim legi non sui

Et .sepe facit licitum

282쪽

De Duellis. 27 quod de jure est illicitum. Ne & hoc addatur, neminem tenerI eligere viam , per inliti. r. quam judicium suum everta- n.6.7 ibi.

tur, saltem sciat sibi latis consultum non esse. Testam,

Nescis, enim, inquit Plautus , quam meticulosa res stri ad i .Plaut. iudicem. Praeterquam , quod quis certo persuasus sis, judi- C,' .cem cautan iniuriarum dila

turum esse, ni In urtam non la' Axiom

ciae, si suae consulat indemni-liritati, quoquo potest modo. Cum enim magistratus sit Otacium, ne patiatur quempiam

. populo iiijuria assici; quid saperest, nisi fi in illo deficiat

munere, singuli suas reparent injurias, quod deficiente, magistratu, singuli videantur suum jus a natura concessum revocasse, ut eo gaudere possint. Ut enim capitis est in eorpore humano universis singulis corporis p artibus consulere, si

283쪽

P. V o E Ttamen deficiat,ipsa pars affecta, sibimet prospicit. Ita & si magistratus malo remedium non

paret, singulis saltem id sibi

parare permittetur.

Vertim respondeo, haec quidem speciosa videri, non ta- lmen admittenda esse. Et quod tales ponantur casus, 'ui non evenient, ut Elicet judices sint denegaturi justitiam. Et si sorte evenirent, praestaret patienter injurias ferre, quam ut nosmet lipsos vindicaremus. Praesertim. cum inter verbalem illam in- a juriam de vitam hominis injuriantis non sit proportio. Et plus injurianti adimeretur, quia vita, quam nobis, quibus esiquid tantum , Vana quo rundam opinione, non in rei veritate ademptum esset. Ut omnes illae regulae, & olomata allegata, potissimum locum habeant, in cassibus, ubi agiturdo corporis adeoque vitae, & 'bo

284쪽

De Duellis. 279 bonorum defensione, non item

de honoris, s qui tantum ablatus, aut imminutus fingitur

reparatione.

C A P. XXXIII.

Utrum si quis aliquem e pectet,

i dicendo nolim tecum congredi, verum aliquo, sum iturus, qμime adoritur virum me sentui: excusetur adellicto

CIrca duella inter milites

atque nobiles varii ineudunt casus, quibus statuta duellorum prohibitiva, eorum-

- que poenas evitare conantur.

Unde quaesituin,utrum is, qui

- aliud quasi agendo,id emimulando se eum adversario, a quo rovocatus est, congredi nc,

e , dixerit advorsario: oportet

285쪽

Frago

libr. ε . .

de his qui sui

ais P. V o E Tut peregre abeam,& qui me in itinere fuerit adortus, m e VNrum sentiet, a poena duellatoribus imposita sie exemptus φResp. quod non . Id agit enim,

quod omni jure illicitum est. r. Quia designat locum de

tempus, dc exit animo depugnandi, ut ex pacto ex condi cto duellum ineat, adeoque non tantum in culpa, sed εc in dolo est constitutus. a. Quia non ille tantum in leges im

pingit, qui agit adversus legis verba , sed etiam, qui ad

versus sensum ac sententiam.

Et fraus fit legi, quando non quidem propalam,sed per con-s uentiam, non directe, sed indirecte lagi adversamur. Ut

aeque severe in talitre delinquentes sit animadvertendust . . Quia homicidium 'ex voluntate in tali duello factum praesumitur, cum non sit ex

necessaria ortum defensione. Et

286쪽

De mellis. 261 Et omnis ille actus censetur illicitus, in quo dolus praesumitur. 4. Quia vindicta est, non defensio, quando provocatus primum ad actus divertit extraneos , ut accidit in casu proposito, neque inIixaaut in continenti proeellit injuriam. s. Quia unusquilque tenetur quantum in se est periculum

effugere dc evitare, non autem ejus quaerere occasionem. Nam

qui periculum amat, etiam in illud incidet. Vertim qui si tuit locum de tempus , quid aliud agit, quam ut adversario secum depugnandi copiameiat, susurat occasionem; ut merito illius mali promotoria auctor sit dicendus, quod aliter praepedire potuisset.

Gail. de

287쪽

An quis aliquem licite occidat, si primum illi concesserit, aut per miserit arma φ

laesum existumat adver, sario in loco solitario fiat ob viam. Cumque eum absque ense reperiat, in haec forte verba erumper. Unde tu timi.

de φ qu*e tibi ensem,& quanto us ad me revertere; ego hie subsistam, teque exspecta- 'bo. Inde quaesitum, an si adversarium revertentem, dc gladium stringentem interfecerit, jure fecisse dicatur L Resp. Adl.A- Minime gentium. Et quia non incidit in insidias, adeoque semet legitime tutatus non est, sed irruit in eas ; non evitat malum, sed provocat, quod etiam citra omne periculum effugere p*tuisset,adeoque debuis

288쪽

De Duellis. 283buisset. Et quia ex condicto

cum adversario congreditur, sedata mente, 6c quidem ex intervallo, non in continenti, ut vim vi non repellat; adeo-

qi' in nullo moderamen in- cάlpatae tutelae servaverit; per allegata in seq. Idem quod diis 'cendum de adversisto, qui domum ivit, gladium petiturus. Injustam enim habuit depugnandi causam,quin non necessariam.' Incurrit in pessculum, quod domi manendo evitare

poterat. Inde nec in conscientia redire tenebatur, licet se i.ν ε ρο

reversurum promisisset. Quod an malis fidem rescindere non . D.

sit peccatum; hoc quippe nihil de Con- aliud est, quam vinculum ini-νzi.cquitatis ditat vere. Ne ad-loe. supradam, quod uterque vindictae cupiditate stimulatus, propter Hst. Nillatas vel acceptas injurias suscipiat duelli conditionem: ut neuter sit extra legis poenam constitutus. Qu AE s T .

289쪽

Utrum qui insignibus vel armis al-

treius familia usus est , duello provocari possit φIN tantum de opinata qua

existumatione, & honoris . apicibus inter sese contendunt viri nobiles, ut etiam justissimam certaminis singularis ineundi causam existument, si depretcedentiae jure oriatur qUaestio. Erquod huic malo eo fine est, si insignia nobilium aliquis . assum plerir, ut non erat de famili nonnila duello armorum fumum vindicari posse censent. Nulla tamen ratione, nullo fondamento. Etsi enim grande dedecus sit, nobis eripi nostra insignia, quae sigillo nostro comparantur, & ex quibus dignitas dependet familiae. Noli tamen ideo licebit eorum gratia, aliquem duello provocare; . multo minus occidere. Cum enim

290쪽

De Duil s. 28senim honoris conservandi gra tia initum duellum,rationibus superitis allegatis, per omnia fuerit improbatum, multo magis illud quod suscipitur armorum ereptorum gratra. Neque enim unquam in rei veritate nobis periit fama, aut ademptus familiae splendor , si quis armis nostris fuerit abusus. Praeterquam quod si hielaesa sit existumatio, ea pu- i I biotiblico iudicio, pubi it legibus muηd P reparari possit. Ideo enim constitutiones a Principibus sδnt Philipp. emissae, quibus poena statuitur

in eos, qui non propriis utun- Sept. ALtur armis, vel nobilitatem pret- 'tendunt, quam non habent. ann.i6i Ideo etiam armorum Praese-I27-ctis, & Principibus, quos He c 2st.

raldos appellant incumbit OG Braban ficu nomine, ut In ungulorum ,

insignia inquirant, & si quem in non suo usum fuisse appareat, in eum animadverti curent.