장음표시 사용
341쪽
bello, anathema dicerent Arianae perfidiae, & Nicaenam Synodum profiterentur. Quo tunc demuin annuit, ut Siciliam peragrantes , cetera ue occidentis , & Asiae Provincias, mutuo darent, reciperentque Pacificas. Sic Ualens,
3 & Ursacius in Mediolanensi primum Synodo , deinde in
3 9 Romana pronunciati sunt a communione alieni, nisi scripto libello Arianam perfidiam anathematismis confoderem, admitterent Nicaenam formulam , ct palinodiam calumniarum recantarent, quas Athanasio imposuerant. Sie, ut alia 31 mitramus, quum Iohannes Antiochenus Patriarcha tempore Schismatis Paulum Emesse num direxisset Alexandriam , ut ineundae paci prospiceret, minime suscipiendus videbatur Cyrillo, quod nec in epistolis Iohannis , nec in illis, quibus jura legationis Paulo concedebantur, suscipi ab orientalibus anathematismos deprehenderet, quos in Nestorium ai Oecumenica Ephesina Synodus Conciliari decreto sanei verat. Duo hinc egit Cyrillus, quorum alterum fuit, propriae fidei professionem 1 Paulo exigere, anteaquam ad audientiam admitteretur; alterum decernere, quid a Iohanne, di orientalibus , in Synodo Antiochena adhuc congregatis, esset agendum,ad laesam Ecclesiasticae pacis unitatem
X. Sed rem subactius expendamus. Paulus, ut Alexandriam advenit, delegationis quidem scripta protulit, sed absque necessaria , ac sufficienti tune a Catholicis receptae post vulgatam Ephesinam Synodum unius fidei nosessione. Quare, eo haec in Ecclesia recitante , ac Proponente , obstitit Cyrillus , ct abrupisset sane communionis commercia , nisi paulus, oblata in scriptis professione , catholicum dogma ibidem coram populo testatissimum fecisset. Rei hujus & in superioribus dedimus aliqua , & alia in praesentiarum addimus documenta, epistola praesertim ipsius Cyrilli,data Apocrisariis suis , Constantinopoli degentibus apud Imperatorem , Theognosto , & Charmosyno Presbyteris , SLeontici Diacono , qui scripserant , traduci eum vulgo , quod iis omissis, quae in suscipiendis Encyelicis necessaria sunt , Paulum, & orientales praeposterὰ ad communionem suscepisset . Ostendit iccirco Cyrillus, se Paulum minime suscepisse, anteaquam ratam haberet Maximiani Constanti
342쪽
nopolitani Episcopi electionem , ct Encyclicae de eadem
editae, atque ubique subscriptae consentiret : quippe qui post Nestorii depositionem eiectus , a Coelestino, ceterisque Catholicis Episcopis communicatorias acceperat , licet a
Schismati eis statim post Ephesini Concilii celebrationem, in ipsa Synodo Antiochena fuisset depositus, imo S suissent
depositi quotquot illi communicarent. Insuper ostendit, se illud quoque a Paulo exegisse, ut professionem scripto ederet , distincteque profiteretur, Virginem dicendam esse Dei param : quod erat Ephesini Concilii fundamentale dogma Scribit itaque, in Cod. Cassin. cap. 8 s. omnia sunt formata suaviter qκidem , atque pacifice , caute sero, sed sicut oportuit. Nee enim depositionem Dei colentissimi Episcopi Maximiani receperimus , aut communicatores babere, aut absolυere a sententia P quae prolata est Iuper eis. Ne is simpliciter praefato Paulo communionem dedimus pro sua persona tantummodo, nisi obtu- Iisset prius ebartam, confitens, quia Dei Genitrix est Santia Maria , oe quia anatbematietat Restorii dogmata . Sumens vero dicena Eeelisa locum , magna υoce dixit e svia Dei porticem Sanctam Virginem confitemur, oe quia analematizamus eos, Pi non dicunt boc , ct qκia unus Gristus Dominus , non duo. Clarius id urget , & luculentius in epistola ad Donatum Episcopum , quae E. in eodem Cod. e. χO4. Mittunt ad Akxandr m Emesenam Episcopum . Paulum ferentem literas
ad me , commAnicatorias quidem, non tamen valde competenter
dictatas . Simulabant enim, S reprebensiones inferre, tanquam non re ite quaedam dicta, ct gesta in Sancta Mnodo fuerint. Et epistolas quidem tales minimἡ attendi, sed dixi, quia illi, qxi θ -ηiam postulare in his, quae acta sunt, debuerint, quoniam S secundas in urias inferunt . Ex sante autem praedicto religiosissmo Episcopo, o cum Sacramento affirmante, qMod talem non babuerint intentionem, sed potius ex si Ilaisme ad bas υenerint Iiteras, pro charitale ct illud omisimus. Non autem prius ei Missas nobiscum celebrare eonees, nisi libellum dans in scripto, anasbem
tietasset Nestorii dogmata, ct confessus fuisset, eum se habere depositum , S consentire ordinationi r erratissimi , es resigi; - .mi Episcopi δε Iaximiani . Haec quidem cum Paulo Eme Diano acta sunt publice, Ilenniterque , di specimen sunt nobilissimum prisci moris, quo tum de ordinationibus , tum aliis
343쪽
aliis de rebus ad subscribendum dirigebantur Encyclicae. Quod autem ad Johannem, ejusque epistolas attinet, rejecit eas quidem Cyrillus ; caussas vero proponit ipsemet in epistola ad eosdem Apocrisarios, scribens : stitia sero non υeni; ebanam babens, quod anathematizaret Pobannes Nestorii dogmata , ct eooreretur, quod depositum baberet , sed erant simpliciter epistolae, quae ab eo diresiae sunt , nibiI necessarium
babentes, a xi, quia non ei pessumus communionem reddere , anteaquam faciat baec Scripsimus communicatorias literas : dictata est vero charta cum consilio reserentissim Episcopi
Pauli, in qua debeat subscribere re Amtoebenus. Et misi eum admirandi simo Arisolao duos Clericos , itaui si subscriberet Το-bann s dejefctioni, vel damnationi Nestorii , oe anatismaiietaret dogmata ejus , daret es commun catorias IlIerat, aIroquin detineret eas . Et in epist. cit. ad Donatum . Subscribente igitur reli osissimo se scopo Toba e ,-bis , qui cum eo sunt clarioribus f Metropolitanis videlicet Antiocheni tractus Janatbematizantibκs Nestorii dogmata , confitentibus, eum se babere depositum, e sentientibus quoque ordinationi religiosissimi Episcopi Maxin taxi , communionem reddidimus . Et mOX . Scripserunt υero eandem epistolam , quam direxerunt ad me , oend Religisset mos , ct Sanct Isimos Episcopos tam xxtum magnae Romae , quam Maximianum Sanctae Ecclesiae Constrint, nopolitanorum. Eι necessarium fuit , ut de bis subtiliter docere. tur perfectio tua. Subjecit deinde exemplaria epistolarum , quibus de istiusmodi Encyclica Episcopos omnes edoceretia Quum vero loquens de Iohannis Antiocheni epistola, scribit, eam a se omissiim , quod nibil necessarium haberet , sat innuit, caruisse illam signis, di characteribus , quibus Communicatoria judicari postet, atque Pacifica; proindeque communi dogmatis professione, quae potissima id genus epistolarum nota erat, caruisse . Atque adeo dubitabit nemo, cum in Communicatoriis reliquis inseri eam consuevisse , tum merito Antiocheni Concilii epistolam abjecisse Cyrillum, ut receptae in his suscipiendis epistolis consuetudini obsequeretur . Quare necesse fuit, ut in Encyclicis, quae mittebantur subscribendae, controversi dogmatis clara adesset, distincta, minimeque fucata professio. XI. Itaque Pacificarum , quibus in universa Ecclesia pax
344쪽
sanciebatur, fideique unitas , & inter Episcopos concordia servabatur , conditio haec potissima erat, ut sancito in illis controverso dogmate , utraque dissidentium pars conveniret , atque ambarum una esset certa professio , di ab omni suspicione tunc vigentium praejudiciorum libera . Ex quo di illud statuendum est , tam in Encyclicis , quam in Pacificis tradendis de his enim loquimur , quae publicam faciebant fidem duo haec imprimis fuisse requisita . I. , ut Suffraganei , consulto Primate Episcopo , subscriberent, ne videlicet dissonae circumferrentur Episcoporum ejusdem Diaeceseos subscriptiones , sed quam fieri poterat , Prima. tem inter & Suffraganeos unitas servaretur . Quod pIuri-ribus jam h nobis expensum est . II ut , si vel Clericis , vel Fidelibus , vel etiam Episcopis peregrinantibus epistola Pacifica , Communicatoria , aut Formata tradenda esset , id ab Episcopis illis tantummodo fieri posset , quibus a Primate , vel ab antiquiori in Provincia Episcopo qui apud Latinos primae Sed is Episcopus , apud Graecos proto thronus dicebatur γ jus factum esset earumdem tradendarum . Nec immerito quidem cautio haec fuit adhibita. Quum enim peregrini Epit copi eum Civitatum Episcopis , apud
quos divertari contingebat , sacra concelebrarent , atque ad Populos sermones haberent L necesse erat, ut Civitatis Episcopus fidem illorum, doctrinamque posset dignoscere. Quod secus , quam per Formatas, ab Episcopis Provinciae concessus, fieri haud potuisset. Pariter quum Clerici, & Cursores peregrinantes, hospitalitatis officia apud Fideles , quibuscum diversabantur , & incredibilia experirentur chari ratis munera , ne sub eo praetextu maleferiati Homines fidei candorem contaminarent , cautum est dc circa fidem Episcoporum , hasce epistolas concedentium , dc circa Formam , qua Pro Personarum qualitate uterentur . Unde in Concilio Turonensi II. can. 6. decernitur . NuIIus Clericorum , vel L icorum praeter Episcopos , epsolas facere praesumat . Quod & antiquissimus Canon inter Apostolicos XXXIII. jubet I di quum ea , quae hactenus disseruimus , constituisset , rationem subjungit hanc inter alias . MMIta enim per subreptionem fiunt . Et in veteri Scheda de ossicio , Sordinatione Episcoporum, quam vulgavit Baluatus,
345쪽
2so pertinere ad Episcopos asseritur earum conscriptis epistolarum , 'quae Format se dicuntur .
Inter multa autem epistoIarum genera , illae, de quibus diximus , quasque Communicatorias prior aetas indigetavit,
frequenter occurrunt . Hae autem prae ceteris eo collineabant , ut mutuam animorum concordiam , charitatisque vinculum servarent . Hinc eaedem pro rerum tractandarum
qualitate dicebantur aliae Commendatitiae , aliae Formarae , Canonicae aliae , di similes , quarum multa. vestigia in Canonibus , & apud sacros Ecclesiasticae disciplinae Tra. ctitores deprehenduntur . Harum aliquas ad eorum , quae dicta sunt, confirmationem, breviter expendemus, easdemque directas considerabimus ad fidem , doctrinaeque unitatem statuendam . XII. Ab ipso nascentis Ecclesiae primordio Communicatoriarum origo est repetenda . Meminit autem Apostolus Commendat itiarum epistolarum , easque asseverat datas , ut ad communionem susciperentur quicumque iis munitide una in aliam Ecclesiam commigrarent . Scribit enim in epist. 2. ad Corinth. c. 3. v. I. In pimus iterum nosmetipsos commenda re λ aut numquid egemus , sicut quidam , Commendarisiis epistolis ad vos , aut ex υobis. Supponit hic aperte obtinuisse ab eo tempore , ut epistolas hasce Commendat itias darent alii , alii reciperent , ad dogmatum , & communionis unitatem , & ad ministeria obeunda . Respicit insuper ad morem, iamdudum apud Hebraeos vigentem . Pontifex enim , seu quis alius Patriarcha dictus , aliquos deligebat , qui & Apostoli nuncupati sunt , di ad Synagogas missi pro eleemosynis corrogandis quorum meminit Epiphanius , & L. I . C. Theodosiani de Iudaeis . Qui ad
exigendum aurum, atque argentum d Patriarcha certo tempore diriguntur . Unde , ut in superioribus commemosavimus ,
quos Novatianus miserat Dominicos Cursores ad usurpatae Fonti fiealis dignitatis nuncia perserenda , Apostolos nuncupat Cyprianus . Commendatitiarum sanE epistolarum specimen quoddam exhibitum videtur in priori ad Corinth. c. I 6. , ubi idem Apostolus . Si autem venerit DimoIbeus, υidere , ut sine timore sit apud vos e opus enim Domini operatur, sicut θ ego : neqκis ergo iIIum spernat o de cite autem ilIMm
346쪽
DE LITERIS ENCTC. 3οῖ, pace . Et in ripsi. ad Rom. c. I 6. Commendo autem υobis Phoeben Sororem nostram , quae est in ministerio Ecclesiae, quae est in Cenebris : ur eam suseipiatis in Domino d gne Sanctis :ὸν assistatis ei iκ quocumque negotio υsri indigueris . Haud aliter de Onesimo ad Philemonem . Tu autem iIIum , ut mea υ sera, suscipe . Et mox. Si ergo babes me socium, susepe iIum, sicut me . Si autem aliquid nocuit tibi , aut debet , Memibi impura . Ego Paulus scripsi manu mea . Subscriptio porro haec , distincte a Paulo proposita , sat innuit , quod aiebamus , dantem scilicet illiusmodi epistolas , manu propria debuisse subscribere , ut dignosceretur , eum tradendi autoritate frui , proindeque in omnibus secure commu
XIII. Commendatitiae autem a Communicatoriis sunt secernendae . Illae enim communiter Christianis omnibus exceptis Haereticis , & Poenitentibus ) dabantur: iis autem tantummodo Commendat itiae , quorum perspectam haberent fidem , mores , & opera : S suscipientes ex illarum lectione agnoscebant , quemadmodum esset cum peregrinis agendum , di qua eos donari communione oporteret . Unde Canon Chalcedonensis XI. statuit . Omnes pauperes , O indigemes Ecclesiasticis auxiliis , cum proficiscuntur , sub probatione epistolii, sive Pacificis , quae dicistar Ecclesiasteae , tantummodo commendari flatuimus , ct non Commendaria iiis epistolis : qaia Commendaritias epistolas , quas dicimus , eos tantum reccipere conismi , qui in opere sunt clamores. Et iure sane optimo . Erat si quidem communio ad Sacrificii participationem , quae dicebatur persecta , di plena communio ; erat di illa , qua venientes cum hisce episclis adorationes tantummodo admittebant , non vero ad Sacramentorum , di mysteriorum praesentiam , participationem
que . Qua de re exstat Dionysii Alexandrini epihola apud
Eusebium I. I. c. '. , ubi de quodam peccatore locutus , subiungit . Verum ilio naIlum legendi finem facit ad mensam accedere penitus exhorrescis e vixque rogaIus , inreresse oratioribus sustinet . Erant hae itaque distinctae communiones , ad mensam simul & ad publicas orationes , di ad orationes tantummodo . Cuius discriminis elariora reperies vestigia in Canonibus poenitentialibus, qui in epistola S. Pe-
347쪽
tri Episcopi Alexandrini exstant , quaeque legitur in Codice canonum Ecclesiae Graecae . Sed di insuper erat Peregrina , atque Laica communio , de quarum discrimine dic serit Gabriel Alba spinaeus observation. l. I. c. 3. Omnibus enim Peregrinis cujusque status , cum hisce epistolis venientibus , victui necessaria subministrabant Ecclesiae , inhumanum censentes , eos sine hospitalitatis officiis dimittere . Ad communionem tamen admittebant neminem , nisi prius , discussa epistolarum Forma , agnoscerent, cuius esset communionis dignus . Quapropter de istiusmodi Peregrinantibus in Canone, vulgo Apostolico. 33. , cautum est. Cum scripta detulerint , discutia tur attentius , S ita suscipian- ur , si praedicatores inritatis exstiterint . Atque eandem ob causs in Iohannes Chr3 sostomus,quum Monachos Origenistarum Dogmatum seqhiaces, ex Aegypto venientes, exciperet, iidemque se manifesta calumnia premi, conquererentur, reperspecta . Iobannes vero illos honorifeὰ excepit , S d procum
communione minimὰ exclusiI: Sacrorum sero masteriorum communionem indulturum se, negaυit, antequam caussa cognita esser . Ut scribit Socrates l. 6. c. 9. Clarius autem Soromenus l. 3. c. I 3.7obannes vero illos ad se υenientes benignὸ excepiι , S in pretio ba-bnit, ct in EecIesia orare nequaquam probibuit. Cum illis tamenbaudquaquam communicandum sibi esse existimaυir , propterea quod ante caussam cognitam id eri non liceret. Atque hinc Concilii Venetici Canon V. Iucem foeneratur non modicam , statuentis . Clericis fine Commendabilis epistolis Episcopi fui,IU -ria non pateat eυagandi : in omηi loco , ad quem sine epistolis Episcopi sui , ut dictam est, υenerint , d communione habeantur alieni . Et Concilium Epaonae habitum, quae celebris olim in Sabaudia Urbs,vieus hodie tenuis est ad Rhodanum, Penna vulgo dictus , statuit Can. VI. Pres tero , vel Diacono sine Amisitis sui opistolis ambulanti, communionem nullus impendat. Scopus itaque & finis Communicatoriarum is erat , ut qui vel sui, vel aliorum caussa dissitas perlustrarent regiones, Ope earumdem ab Episcopis agnoscerentur, cujus fidei essent, ocinstiti ui ; Formam autem quum exhibuissent, jura obtinerent aut plenae, aut alterius speciei communionis , qualem ipsa mei Communicatoriae epistolae Forma exigebat . Hinc decreverat jam Arelatense Concilium I. Can. 7. , ut Praesides
348쪽
psi, qui ad munus suum obeundum, longinquiores Urbes adibant , a proprio Episcopo Literas accipiant Ecclesiastieas Communicatorias . Quatenus scilicet Ioci Episcopus, ubi Magistratum acturi erant, qua dignus quisque esset communione , dignosceret. XIV. Inter Communicatorias primum sane locu ni vendicant quae in primitiva Ecclesia Formatae epistolae sunt
nuncupatae . Nomen autem Formatae traxisse videtur originem ri publicis illis epistolis , quas Imperatores pro Reipublicae negat iis emittebant. Has Formnses vocat Suetonius in Domit. c. I Pari arrogantia quum Procuratorum suoraem no
mine Formalem dictaret episolam, sis coepit e Domixus, ct Deus ηοstersie fieri jubet. Qua notione apud Ciceronem l. 7. epist. 12. Iegimus . Ubi porro illa erit formula fiduciae, ut inter bonos benengier oporter.' Ad quae verba Scholiographus annotat. Hoc est Lex fiduciaria r Formula enim pro lege, S institutione ponitar. Unde & a. de orat. Norma juris,aut judicii Formula . Et ibidem occurrit : Praescriptum aliquod , aut Formulam exprimere . Nee aliter pro Cecinna . Formula pacti, ct conυenti. Et q. contra Verrem . Postulationum Formulae usitatae . Atque eodem sensu Ammianus I. i . scripsit . Utri, mula milsa Ialbetali occideretur. Ecclesiae itaque,& Ecclesiarum Pastores, quibus jus istiusmodi tradendarum epistolarum ad publicam faciendam fidem , concessimi rit, ne fraus intercurreret ulla, verba quaedam , di certa. formulam inserebant: unde & Epistolae genus , & conscribentis autoritas dignoscebantur
pariterque Formatarum nomen manavit .
XV. Formam porro epistolarum attendisse Eeclesias, Epincopos , & Concilia, docet Facundus, qui quum I udasset tres Synodi Antiochenae sub Iohanne epistolas , Proclo, Cyril lo, & Theodosio Imperatori datas; necnon eiusdem Proeli Tomum ad Armenios transmisium c quae sane scripta omnia erant Encyclica asseverat,illas ex Forma a Chalcedonensi Synodo in Adlocutione ad Marcianum suisse laudatas . Sic enim ille l. 2. c. h. Et quum Iobannes Antiochenus, ct ceteri orientales Glycopi . . . . in eisdem epistolis , quarum Formam se attendisse in suis definitionibus, Galaedonensis Gnodus fatetκr ,
tanquam Amflesteam declarantem doctrinam, ut epistolam B. Leonis aceIperet . Synodus itaque ex modo , seu Forma , quae I ILA. C. To
349쪽
ab Antiocheno Concilio servata in scribendo est , collegit, epistolas sui me Encyclicas . Hinc in eadem Chalcedonensi Synodo Act. XIV. , ubi dissidium de Perrhenorum Episcopatu inter Athanasium , & Sabinianum compositum est , Athai s, qui Sedem primo sponte repudiaverat , & repetere dtan contra Sabinianum volebat, haec habet de Literis Formari , quas a Cyrillo Λlexandrino , di Proclo Constantinopolitano ad Domnum Antiochenum eo fi ne obtinuerat. Mea caussa a Iongo tempore ineboata est: ct banc audierunt B aememoriae Grillus , S Proesus S certas Formas πο , qui fuit Antioebenus Episcopus. Et mox de Sabiniano. Et quum cognoυisset mortem Brati Grilli, resilιwt, ct a' u
coit : ego reseripsi , quia si υellet permanere in datis sentem ras ab Archiepiscopis , paratus essem : si vero υellet
non audire me Cus citationem . Semel enim praecedentes se copirem eertismam decreverunt. Quas in P q. verat , hic Sententias indigetat , iisdemque adeo lidit , ut Σynodicas citationes spernere se hinc posse asseveret. Iae Formatae Cyrilli,& Procli epistolae in plena Sy nodo ibid. relectae sunt , ex Collect. Hard. Tom. II. p. 37s. esset istiusmodi Forma, vix determinari potest . Quidam volunt, si tam eam fuisse in certis, conceptisque verbis, dinibus sormulis, quibus epistola al liis discriminaretur. alii
a notis quibusdam ; ab apposito S uo alii: unde & veteres
Glossae , ubicumque vox Formatae o urrit, eXplicant, οι-gillata . Verosi milius putaverim, a Cursore Dominico , ab
epistola Diaconica , a Metropolitani si scriptione, Stibus Formatas hasce discriminari potuisse . Eo vel magis nhac sententia confirmor , quod Sigilla sub mediain Ecclesiae aetatem coepta sint adhiberi . Sed d. his Caroluad Synopsim Basilic., Franciscus Bernardinus Ferrarius de
antiquis Eccles Epist. ,Bignonius in Formulis Veter , Ste . 'nus Balvetius in Appendice ad Capitularia Regum Francorum.& in nova Collectione. Formularum , & Philippus Priorius in Differt. de Literis Canonicis. Non tamen abnuerim, varios sui sie pro diversa epistolarum Forma characteres . Atque ut
in ceteris- ita in Pacificis potissimtim , & Cominum ab ipso Christianae Religioni sexordio sipnum illud opinori usurpatum quod e primis Graecis literis nominis Christi
350쪽
eompactum est R-, dc ab eruditis Antiquariis mon gramma Christi appellari solet . Neque enim arbitrandum est , quod multis placuisse novimus , signum illud sub Con
1 antino primitas aut revelatum , aut inventum . Namque& Eusebius in ejus vita lib. I. c. 3I. hoc monogramma abs solute,ac generatim πο -M mλ- gnum salutiferae appellarioais indigetat ideoque rem vulgo notam , exploratamque innuit : & Constantinus in occidente natus, dc commoratus, non Graecis, sed Latinis characteribus invexisset. Igitur divinare lubet , hoc monogramma tunc primum a Fidelibus excogitatum , quum Antiochiae , dc per Orientem Christiani appellari coeperunt : Insuper ad iIlud Iohannem in Apoealypsi respexisse , ubi de insigni Electorum, quod cap. 7. v. 2. signum Dei vivi , di cap. I . v. I. ipsum Agni nomen appellat, mentem hauddubie referens ad literam T. ab Ege chiele cap. 9. praedictam,quae a veteribus Samaritanis pingebatur , velut nostrum X , leviori discrimine ab eo , quo de agimus , monogrammate Christi. Equidem hujuscemodi tesseram in Epistolis commendarunt Apostoli: & si id hoe loco ageremus, monumentis vetustissimarum Inscriptionum docere in promtu esset, eandem sepulchris Μartyrum fuisse insculptam , ut in pace, di communione Ecelesiae obiisse illos, tignosceretur. Quod& in Gemmis annularibus Antiquo. rum viderunt non semel Antiquarii; dc proclive est observa. tu in Titulis sepulchralibus Marii sub Hadriano, Alexandri sub Antonino Pio, Cati sub Diocletiano, aliorumque apud Bosum , Severanum , Arringhium , di Fabretum. Romae in vetustitano B. Constantiae Templo volumen opere musivo expressum visitur , quod Redemtor nescio eui Apost lorum tradit, additis hisce verbis : DOMINUS PACEM DAT R . Unde artificem ad formam Literarum Pacificarum mentem intendisse, acuth conjiciebat Vir multa eruditionis laude insignis, Philippus Buonarotta . Quamobrem ruum diu ante invectam Orientalis , & occidentalis Eceleisiae divisonem pro Symbolo communionis , di pacis , &pro Areani disciplina servanda adversus Ethnicorum fraudes, oc criminationes , saerum illud monogramma inter Fideles obtinuerit , nullus dubito , quin illud ipsum inter ceteros Pacificarum, Communicatoriarum , aliarumque id genus Li-