장음표시 사용
321쪽
regressus , Provinciarum illarum pacem turbare , & incauistiores pertrahere ad exitium elaboraret, rem Omnem ab ovo,
quod aiunt, aggreditur , & nervoso quo solet dicendi genere , ita pergit . Est itaque aenus ex ilIis , qui plurimum exiscitant turbaram , Eastaibius e Sebasta minoris Armensae . Hie Mim infli tutus ab Ario , eum is Aeaeaadriae florens , impias adυersias Unigenitum Dei blas emias strueret , sectator iIIius ει inter selectissimos discipulos connumeratus Dit . Postquam vero ad Inos reversus, a beatissimo Hermogeae Caesareae EpiJ- ορο , propicr i iam opinionem eoudemnaretur , confusionem illi . iair DAEae fidei , arque ita maxus impositionem ab ipso obtinuit . Ubi vero iarmitionem accepit Hermogenes , mox ad Eusebium CoastantinopoIitanum sese coatulit e qκi ct ipse nihilo minus Mique quisquam aIius , impium Arii dogma xuetur . Inde
post quibUdam de ea sis passius , aA patriam sese recepit Iillique deauo erroris piaetationem obtulit : fed ita celara ct Obrui mentis impietase , ut quandam exhiberet uerborum rectitudinem . Mox vero tibi utcumqMe adeptus eier Episcop tum , auatbematismum contra . -- .. in S3nodo Aisorae babita , scripsisse deprehen litur . Eae illa ad Seleueiam profectus , cum illis, quos ej dcm babet opinionis , ea gest, quae Omms norunt. Constantinopoli vero iterum ad ea , quae ab Haereticis proposita
sum , consensit . Atque ita 'Mespatu ejectas , proprerca quod jam in Meletina Gnodo depositas esset , virem sibi ipsi , per P m restituereων , excogitaυit ; eam videIicer , ur που vos proficisceretur . Quae υero sint illi a Bentissimo Liberis proposito , ct ad qaae consenserit , nobis elam est : risi quod sisti m atriait, aper quam restitκereris : eam ubi Danae Gnodo exbibuiι , in suum laeum restitatas est . Iste itaqκe jam bdeme m , iπ quam receptus est , depopulatur , cum illis facit, qui
res patraeinatur . Gaviam igitis istisne vires accepit laedendi rarissis , ac n--.. , qaam υos dedistis, ad subversonem multor m Uus est , necesse in , ut isthinc quoque υeniat malorum istorum correctis , feribaturque Ecclesiis , quibus quidem Miιω-nibus ad commini em susceptus su e semeI vera adjici Inr, quo--AEo jam immuIata sententia , mariam 4 PMribvS , qui tum
er-ι , acceptam , irritam reddo . XI. Bamius oratorie utitur voce mε -ι. . Nam ut ait
322쪽
279suidas novissimae editionis Tom. III. p. so. Fia ei a , mi star , Libertas Oratores υocem ab is dieunt Ze illis , qui in auditores in buntur , sive ii sdem aliquid exprobrent , rim eorum, quae perperam focta suat,meutiarim faciunt. Sic Aesebines in oratione cdintra Timarchum: Micodemus aurem ab Aristagora violenta morte necaιαa es , rem- bobus oeviis misero erutis, es lingua , qua , legibus fretus, Itbι- risis locutus fuerat graece est o . exsecta Din oratione de falsa legatione . Decreυι ιπι r. de S palam, quae dicenda sunt graece Παρ 'ε-ι-ε- dicere , libeiaque υera i quens , υitam se are . Haec cum Aeschine Suidas , utut
Isocrates, & Harpocratio dixerint . Παρ h. ια - τὸ - -ορια . Illud autem ad rem nostram quam maxime facit , Basilium oceidentalium Encyclicam, Eustathio, ceterisque Lampsaceni Concilii legatis datam, nuncupasse innuens ex Plebis, Ecclesiarumque persuasione , indubitatam Dogmatis susceptionem . Qua phrasi apud Plutarchum Amphlegm. Imperat. p. Parysatis Darii Nothi uxor
Et Episcopi orientales in libello , quem Agapito Romano Pontifici obtu Ierunt adversus Severum , & Antii imum Acephalos, post ejusdem Pontificis Encyclicam, quae E. in actis Concilii Constantinopolitani sub Menna Act. I.
Hard. Tom. 1. P. I 226. , ita loquuntur ibid. pag. I 2I8.
Ex quo Cbristus Deus noster pro debitis vobis praemiis propter ipsius in omni tempore cum vera fiducia graece est sua imisibili , ac terribili υirtute diis alam confessionem, esse. XII. Tomus interim occidentalium , in oecum enica II. Synodo laudatus , nec non ejusdem evulgandi occasio qua de re in III. Dissertatione diligentiore criterio , quam hactenus ab aliis factum sit , Deo dante , disseremus vix ac ne vix quidem intelligi potest , nisi caussa illa Eustathiana in sua hac origine introspiciatur . Enimvero quanti saceret nova haec , quae postulat Basilius , Encyclica subsidia , sat hisce commonstrat verbis , quibus claudit epistolam . HOWum exram a vobis requirimus . Eam adhibebitis , F uniυersis interiis Gelasiis seribere digηabimisi , ut eos , qui Hritatis doctrinam ad baxe modum adauerarum , ἔκm demum
323쪽
ad communionem admittant , si quando errata correxerint . Sivreo contentiose rerum πουationi immorari υalueriης , ab illis secedant. Ceterum baud ignoramus ct ipsi , quod oportuerat πυυestrae prudentiae asse1soros , communi de bis r bus consideratione tractare 2 verum quoniam nee temporis id raIio permι trit ,
ct dilatio perniciosa est, propterea quid Hominum istorum pestis radices agis , necestate adaeii , Fratres hosce misimus , ut simul quaecumque literas fugiκnt, de Do ws perdocenes , pietarem vestram eo pelliceant , ut quaesitum Ecclesiae Dei auxilium exhibeatis . Vides ergo Basilium arbitrari , ex aequo auxilium pestiferis Haereticorum ausibus instingendis afferri posse per Concilia , ae per Encyclicas , atque postremum
hocce remedium tunc praesertim esse adhibendum , quum mala celerrimam,expeditissimamque opem videntur exigere . XIII. Alterum porro se se offert non minoris efficaciae ex eodem Basilio argumentum , quod pondus, autoritatem que Encyclicarum luculenter commonstrat. Scripserat pressus Eustathiano um calumniis atque criminationibus, epistolam ad Patrophilum Episcopum , quae est n. 82. In ea autem enarrata Eustathii, sociorumque apostasia , nec non rejectis , quibus per illos traducebatur , calumniis , resertquae adhibuerit media , ut Apostatas, ac perjuros ad bonam frugem reduceret , eosque ex Encyclicis epistolis , quas illi ipsi detulerant, redarguere se volui me testatur, quarum vim minime va Ientes evertere , falsaque veris commiscentes, judicium declinarunt . me in ipsis admiratus sum . An propterea quod exbibito a nobis Libello subscripserunt , rario disdendi
studio usi, ut exsisteηtia, re non exsistentia commiseMerint, quo deIaIoribus fidem facerent, non cogitant, quod Romae scriptum ipsorum, quo Nicaenam fidem confessi sunt , reconditum habetur : nec quoae Roma aeceptum Libellum TFanensi Sanodo obtulerunt . Quin resud nos , eandem hane fidem babens, repositus est. Pronum est ex hoc loco eolligere , quum in laudata superius ad occidentales epistola dixerit Basilius , ignorare se, quam consensionem Eustathius Romae edidisset , occidenta Ies dum rescriberent , ad eum transmisisse exempIar Libelli, quem versipellis Homo, sociique Lampsaeeni Concilii Legati edi derant, propriaque manu subscripserant, quodque in archivis Caesareensis Ecclesiae repositum , exscriptumque ad
324쪽
Patrophilum ipse transmittit . Caussam mox aperit simulati illorum ab Arianis recessus, quo ementitis legationibus , imo dc Nicaenam fidem pro- te mi, Liberium , atque occidentales appellaverant : repetitisque rem omnem ab Eudoxii Constantinopolitani Episcopi,& sociorum persecutione, patrocinante Imperatore Ualente , apud quos, ut latam in se eluderent depositionis sententiam , ἀ Synodo Constantinopolitana confirmatam , simulaverant poenitentiam . Quin f pergit Basilius 4 ct prο-priae orationis obliti sunt : qua eam in medium ικm eo lit uti
essent , de sedinione conquerebantur , qua illecti , consen eat Volumisi , quod ab Eudoxii congregatione compositum fuerat. Quo-eirea es erroris illius φ.rm excogitaisrunt apologiam , ut Romam abeuntes , Patrum inde fidem acciperent : atque ira noxam, qua Ecclesas ex mali consortio laeserant , per melioris inductionem corrigerexi . Sed qki tam longiκquarum profectionum laborem sustinuerunt, tamque sapi Ier tum ista concinnati sunt , nune conviciantur , quos dolose amb lenius , ct sub praetexin maritatis , insidiant ιum fraadem occxltemus . Et quae jam circae erun-ιur , maηiffisum faciνnt , quod Nicaenam fidem condemna-rixi. Viderunt enim Caeticum , ct mox , mAtara fide , reisssunt . At quid de verborum immutatione dico, eum ex ipsis rebus factam esse ad contraria inυersionem, multis potioribus demonstrare queam argum ntis p sui enim quingratorum Episcoporum contra se promulgato decreto non obedierunt , nec ab Ecclesiarum admis ratione amoveri sustinuerunι , cum tot consentientium Episcoporum sententia ab incis depositi esseat e propterea quod illi , ut aiebant , SpiriIus S. non erant participes , nec per gratiam Dei Ecclesias gubernabant , sed per bumanam potentiam , ex inanis gloriae desiderio , Ecclesiarum gubernarioncm rapuerunt : bi nunc eos , qui ab illis ordinati sunt , pro Episcopis agnoscunt. COIligit ergo ex Encyclica epistola ut Eustathii improbitatem , qua periurus , di ab EccIesia extorris factus , sententia depositionis fuerat multandus ita ca Iumniatori hujusmodi ac periuro Homini fidem minime esse adhibendam . Sed quae hic cursim tetigimus , ubi de Tomo Damasi, librata lance expendentur .
XIV. Quod autem auxilium in Encyclicis praestolari se ciebat Basilius , id ipsum pridem gravissimum, aptissimumque
325쪽
13Σ que remedium iudicaverat Alexander Alexandriae Episcopus ad contumaces, rebellesque motus comprimendos, quos Arius excitaverat. Quum Haeresiarcha cum asseclis , parvi pendens Ialam a proprio Antistite excommunicationis sententiam , in Palaestinam aufugisset , in secunda Encyclica
errorem de nuncians Alexander , contumacemque eius mentem , innuit quas mutuas ab orbis Episcopis suscepisset epistolas , di post brevem quidem , sed doctrinalem errorum oppugnationem , concludit , inter cetera remedia peropportunum esse Encyclicarum usum . Ita enim legimus in ea epistola , quae exstat ante Concilium Nicaenum , TOIn. I. p. 7O7. Et cum multae aIiae curationes ad bos sanandos , qui hae emore υulnerati sunt; tum istud etiam remediam
ad medicinam populo ab istis decepto faciendam , in Dentum est obIemperant i , S cum consensum Collegarum nostrorum intelligant , eorum Ioritate ad poenitentiam se serio reci lene. Qua propter non secus ac Populis , ut Oecumenici Concilii autoritas nota , manifestaoue facta est, praestanda injunguntur obsequi a ; ita Alexander , & post eum Basilius asseverant, declaratum per Encyclicas epistolas consensum, unamque doctrinae pro sessionem essicax esse remedium , quo &Populi consonam Episcoporum in suis Cathedris sedentium definitionem audientes , obtemperarent , & ad poenitentiam adducerentur rebelles .
XV. Sed ad Basilium regrediamur , qui in eadem epist Ia ad Patrophilum data , quum de Eustathii , sociorumque apostasia suisset locutus , in hunc modum pergit . Parem circa fidem inconstaminm , quam in illis υideo, baud scio , an in aliis ipse υiderim bactenus , aut ex aliis audiυerim . Arium primum securi, postea ad Hermogenem sunt mutata sententia eoaves , qui ex diamerro boseis erat Ari; Cacodoxiae e quem AEdmoum manifestum est ex fide , quae ab illo Gro Nicaeae
pronune ι ara est . Post dormitionem Hermogenu , iterum immuIati ad Eusebium defeeerunt , Uirum , qui omnium eorum , qui Arium sectantur , Cor baeus est , sickt offerunt qui experti sunt. Inde elapsi , incertum quibus de ea sis , iteram ad patriam Uersi , denuo Arianam sentextiam celarunt . Ubi Episcopa-tκm nacti suηρ ut quae inserea temporis gesta suM ab illis, omittam J quoties fidem exponendo novaruat 3 Anorae dede
326쪽
runt aliam , Seleuriae aliam , aliam Constanti poli , Ai I. atam illam , ct aliam in Lampsaco : postea ct quam dederunt in Nieaea Thraciae , ef jam aliam in C et/co : de qua ess
tem fidei formκlae, quas recensui , etiamsi non omnes , sbi ipsis
inter se coκιrariae δεηι , nibilominus sententiae profluκι inconstan- Iiam propteres quod nunquam iisdem verbis contenti , flabiIespersi ni . In hoc ergo orientis statu , & qui recens contigerat Ariminensium Iapsu , non opportunius aIiud reme- 313dium Basilio suppetit , nisi occidentalium excitare Zelum,
ut , facta ab Episcopis lapsis Ariminensis formulae per Encyclicas ejuratione , scriberent unanimes , Legatosque in orientem dirigerent , editas omnes sormulas , una demta Nicaena , antiquaturos. Iccirco scripsit & ad S. Athanasium epist. 31. , in qua cum ejus pro Nicaena fide Zelum extollit , tum imprimis hortatur , ut Dominicum Cursorem ad Occidentales dirigat , apud quos in summa erat nominis gloria , quatenus ejuidem hortatu compulsi , Encyclicas vicissim ipsi in orientem dirigerent , atque legatos , omnia secum babentes , qxae in Arimino ad necessariam fiesorum, qκae illic facta sunt , eυaeuatae em. Quoniam vero sat noverat, Vale utem Imperatorem, tunc ab Arianis partibus stantem , legationem , & epistolas impediturum , haec more
consulentis subjungit . Et Me nemine sciente , a que strepitu , tactic , per mare ad eos , qui bis su ι , veniaηr ; ne qκi pacis 1sent inimici , adventum eorum praesentiscant . Imperator quippe dubio procul remedium auxiliumque hos Encyclica rum , Arianorum suasionibus , praepedivisset. XVI. Dixerat Alexander, & Magnus Baslius firmaverat , Populorum animis iacile revincendis aptissimum per Encyclicas remedium auxiliumque afferri , quatenus indubiι a. tam Dogmatis susceptionem admittant . Alio id exemplo , eoque sat insigni, venit demonstrandum . Quum Nestorius sua meti 18 improba scita, stetus Chrysaphii,imodi Theodosii Imperatoris potentia , apud quem strenuus erat fidei Athleta , libere in Urbe Constantinopolitana disseminaret, nemo unus audebat improbum Haeresiarcham , grandia loquentem , fascinantemque
327쪽
temque Plebem , impetere . Eusebius tunc Iaicus . Doryleensis subinde creatus Episcopus , tacito libello Populum pestiferae haeresis commonendum duxit , in quo quidem non alio documentorum genere usus est , quam colla. tione facta inter errores Pauli Samosateni , & Nestorii , assumens in amplissimum documentum veritatis, Encyesicam a Synodo Antiochena evulgatam . Haec itaque Contestatio , tacito autoris nomine , totam brevi Constantinopolitanam Urbem pervagata est . Legitur in Parte I. Conei lii Ephesini p. I 27 r. , atque hanc praesesert epigramen. Contestatio proposita in publico contra Clericos Constantinopolitanos, in Ecclesia issinuata , qxia sectator esset Nesreius Pauli Samgarent,nnathematiet-i ante annos CLX. ab Ortiadoxis Episcopis . Brevis illa quidem , sed vehemens & succi plena in hunc modum orditur . GHuro accipienIem banc cbartam, per Sanctam Trinitatem, in eam palam faciat Episcopis , Presb31cris , Diaconibas , LectoribMs , Latris babitantibus Constan. tiηορο Iim , insuper etiam exemplar eis praebeat ad increpationem baereiici Nestorii , qui similia sapit anatbematizato Pau- Io Samosatem . Pergit deinde Nestorii verba cum erroribus in Encyclica Antiochena descriptis , conferre , atque alia aliis velut e regione Iocare, concludens. Propterea desigηavi tibi, o Zelota Sanctae fidei , es pariem matbematis f hoc est , Encyclicae fidem statuentis 3 Eeelso AntiocMηae . Uidebat ergo Eusebius , Encyclicam Antiocheni Concilii ad Plebem suadendam , quod Nestorius haereticalia doceret, emax illud esse remedium, quo praemuniti, ab illius labe
Praecaverent . Certe tam vehementes motus apud Urbem
Constantinopolitanam , & Plebem excitavit Contestatio haec , ut fundamenta jecerit secutae damnationis Nestorii. XVII. Eodem hoc tempore Iulianus & assectae , earum probε gnari , quae Coelestinum inter di Nestorium motae erant de side contentiones , ad Nestorium confugientes , ejusque patroeinium adepti, Mario Mercatori, Constantinopoli tunc agenti, locum dedere , ut, edito commonitorio , publicὸ apud Constantinopolitanum Clerum,& Populum reseraret Haereticorum illorum contumaciam . Non alia autem in commonitorio profere veritatis subsidia , quam ex
Encyclica rasimi , subscriptionibus Patriarcharum Con
328쪽
stantinopolitanorum Attici , Sisinniique, Nestorii decessorum , Theodoti Antiocheni , Prayli Hierosolymitant , ceterorumque Africanorum Antistitum roborata . Imo vel ex
hisce tantum Encyclicis publica disputatione se contuma ces illos Episcopos spondet revicturum . Hos igitur in bullus modi impiisimis erroribus deprehensos ad satisfactionem Ecclesiae Iulianus , cI ceteri sui participes , vel modo condemnent , S si quos confidunt auυersus Catholicam fidem non re fle, sentire , uominatim designare non dubitent , ct Ecclesiissisοωd ne a nobis aeeipient pro nostra possbilitate responsum , aut ab eo certe , quem dicunt δε IDUM C at bolico λυinre . Haec sanὸ , di alia plurima , quae in hanc rem afferri possent, sed
in seqq. Dissert. commodius expendenda reservamus , sat
demonstrant , quali quantoque pondere istiusmodi Encyesicae adhiberentur , & quam obvia Plebi etiam 2 Populo
essent veritatis subsidia . XVIII. Tandem quod argumentum ex ipso adversariorum usu petitum quandoque cssicacius urgeat , animo paulisper versari Iubet persuasionem , qua , si per istiusmodi
epistolas, ultro citroque datas, Episcopi perfidiam firmarent, caussam omnem se tulisse , existimabant Haeretici . Diis xerat Alexander in secunda sua Encyclica , Arianos , ut , asseclis ostenderent , priori Alexandrinae Encyclicae haud fuisse praestitum ab Episcopis consensum , corrogasse hinc& inde epistolas , quibus non modicam Alexandrinorum partem seditiose ad impietatem protraxere . Pravissimae huic arti vires addidit prosecta e Nicomediensi Concilio , praecinente Eusebio , haeretica Iis Encyclica, cui semet , suosque suffragatores dedit Paulinus Tyri; atque simul omnes , confictis in Alexandri telum odii livorisque calumniis , injustam multis persuaserunt Ialam ab eo in Arium sententiam , oc ab iisdem Episcopis literas obtinuere plures , quas in Codicem Encyclicum compactas , cum Ariani primitus , tum deinceps assectae, grande velut perfidiae autoramentum, iactitarunt. Discimus id ex Socro te qui , enarratis Arianismi primordiis , ita de epistolis ab utraque
parte emanatis, Icquitur l. I. c. 6. Ceterum quibus Arii opinio absitan videbatur , ii prolatam ab Alexanc o adversus illum sententiam approbarunt, eosque qui ita scntirent , jure dam-
329쪽
nator esse censuerunt . Eusebius vero Nicomediensis , re quotquot opinionem Arii amplectebantur , ad Alexandrum scripse. runt , ut latam jam excommunicationis senientiam disses ret , es Excommunicatos ad Ecclesiam revocaret e neque enim illos male sentire . In bunc modum cum confrariae utrimque literae ad miscopum Aeaeandriae mirrerentur , utriusque Partis Illerne in unum Corpus collectae sunt . Et Arius quidem eas , quae caussae suae faciebam Alexander Uero contrarias in unum δε- Ismen redegit . Atque binc Sectae illae , quae nostra aetate plurimum υigent , Arianorum scilicet , Eunomianorum , S ereum , qui Macedoniani υoeantur, defensionis suae ansam arripiunt . Singuli en m Sectae suae epistolas, ιanquam restes idoneos , laudant. Ex his jam mihi dijudica B. Lector , quam prosundum sapiant tralatitiae quidam , & proletariae eruditionis Homines , qui palam asserere sustinuerunt , Pontificum , Patrumque Veterum neminem, petitis ex Encyclicarum magi sterio sententiis, Dogmata,disciplinamque constituisse . Uah malum i nihil praetermittunt nostrates Historici: nihil ignorant : dumque vana se imagine ludunt, apprime docti , di intelIigentes perhibentur .
330쪽
DE LITERIS ENCTC. 2873. XX. DE PRIMARIO ENCYCLICARUM , ET SIMI LIUM EPISTOLARUM SCOPO , FIDEI UNI TATE , ET ANIMORUM CONCORDIA .
I. Animorum inis , fideique coneordia a GriRO , Apostolis
commendaιa , ex Curiano expenditur . II. A Uiolata ea unitate praesumtio Antenoclicarum manavit . III. Ad eandem se an iam Exoelieae institutae . IV. Rat o bustus adferiarur . V. Duo imprimis harum epistolarum genera . VI. Uni-ias episolis Pascbalibus promota est . VII. Idem Piso earum Hus . VIII. In bis fidei pro sessio exigebatur. IX. Id exemplis confirmartir . X. Et ex adiis Carilli cum Pax Io Emesseno tempore Pacis . XI. Qid caυrrent , ct a quibus darentur Pacificae , Formataeque . XII. Commendatitiarum usus ct origo . XIII. Harum a commMnicatoriis discrimen , per quas maeltiplex data communis . XIV. Formatae unde diliae . XV. Quae, quidis earum Forma. XVI. suibus essent tradendae . XVII. Earum ex Augustino usus .X. III. Eι ex Leone M. XIX. Has praetexuerunt Sobf- maiiei . XX. Calumnia in Basilium coinatur , quod Formatam Apollinario dedisset . XXI. FormnIam quoque obtinuit Marcelius . XXII. Data Apollinario Formata ex Ma
tianens exρenditur . XXIII. Form Iarum commercia aris
get contra Donatistas optatus . XXIV. Iis destitui, Sebissematis erat character . XXV. Easdem Haereticis tradere, grave nefas . XXVI. LIUratur id in caussa Petri Lambesiani . XXVII. Hori testimonium de Goclicarum usu , autoritate , ct scopo . XXVIII. Differtationis OMIkm . lI. D Edemtor , coena peracta , quum in Divino illo n. sermone Trinitatis , Redemtioni iniae cc. plendae my steria reserasset , orationem ad Patrem dixit , atque inter alia , quae ab eo ad Ecclesiae incolumitatum ,s