[Theotes kai theia dioikesis en schesei pros ten anthropinen ethiken par Aischylo] [microform]

13쪽

εποχῆ τὼ ἐλληνικὁ πνευμα τεινε πρὸς δεώδη ἀντίληφεν τῆς θρησκείας' ει- ὁ πρῶτος καθηγεμὼν τῆς νέας ταύτης

και λεος ἐξωτερικὴν λατρεων ἐξοκέλλουσαν πάτριον θρησκεωνε και πεπειρύθη ν' ἀναστηλέω τὰ α ντευόμενον θρησκευτικὸν φρόνημα ἐπὶ βύσεως ἄλλον εμπέλυ κω

14쪽

αυτου ευρίσκομεν.

τουτου μως θέλομεν α προτάξωμεν εντα Θα τινὰσπερὶ τῶν περιστάσεων καὶ της εποχης αὐ- ν εα ρειαν τῶν οποίων ὁ ποιητὴς ε σε καὶ δρασε, διότι υτω και ὁ χαρακτὴρ τῶν θεῶν ἐκείνων καταφανης γίνεται και ὁ λύγος δι' δ αυται τουτον φέρουσι καταληπτὰ καθ έσταται. EIναι δετουτο τοσούτου ἀλλον εἴλογον και ἀναγκαλν θρησκευτικα και Θικαὶ του ἰσχυλου δέαι, αἱ τὰ εργα αὐτου διαπνέουσαι, δε εἶνaι ντικρυς γέννημα φιλοσοφέας συστ ματικῆς ἀλλ' πίρροια αἰσθήματος θερμου ἐκ στηθους ποιητ κου πηγάζουσα και χaλίνωτο εκχεομένη, διδασκαλία ἄλλως μητεκμηριουσα μεν μηδε δογματίζουσα ἀλλ' -ως-υθεντικὴ δτε ἀντλουσα το κυρος - του στόμaτος της μυρος. Αἰσχύλος εἶναι τέκνον της εποχης αυτου. - ἀνὴρ τέλειος κατὰ την μεγάγη πάλην της λευθερίας, ν κάλλιστα ηγωνίσατοδὶ κατὰ του βαρβαρικο δεσποτισμοὐ Φύσει μεγαλοφυὴς και δεώδους φροννματος μεστός, συναπεκομέωTOε τῶν ραίων μερῶν τῶν τροπαίων πῆσαν τὴν θικὴν εν - πωσιν του λαμπρου τέλους τῶν περσικῶν κεένων πολέμων, καθ' υς κατὰ Λιόδωρον τον Σικελιώτην αἱ ,ενδοξόταται ἐκαικαὶ κάλλισται τται τους ἀνδρείους στεφον. AEdπερ ευλύγως δυνάμεθα - θεωρήσωμεν τον Αἰσχύλον πιστον καὶ ληθες παράδειγμα του θ ρησκευτικου και η Θικου ισθήματος της εποχῆς υτου. Ἀέκη τῆς ἐλευθέρας η θικῆς δυνάμεως κατὰ του ταπεινου καὶ χαυνου-γκου καὶ η πίστις εἰς θεων δυναμινευθυνουσαν τὰς τυχας τῶν λαῶν καὶ τῶν τύμων εἰς νἀπεδύλη η ἀπόβασις τῶν πολέμων τούτων, νίσχυσεν ετ μὰλ- λον τὰς πεποιθήσεις ιτου καὶ το αἴσθημα τῆς λευθερίας ουτω δ' εν απολαύσει τῶν αγαθῶν τῆς δια μέρος ελευθερίας εκαλλιέργησε τί μέγα αὐτου πνε α καὶ ποιήσας τὰς μεγίστας ψακὰς δέας τῆς ανθρωπότητος πόθεσιν τῶν ργων αυτου, κατέστησε τὸ ρῆμα κέντρον φιλοσοφικῆς θεωρίας της ἐστορίας

καὶ τῆς θρησκείας.

15쪽

φακλεέδης ὁ Ποντικὸς παρ' Εὐστρατέφε αναφέρει τι -σχύλος 1νηνέξατο διδασκαλίας τινὰς τῶν μυστηρίων αὐτης σκηνῆς περιεργύτερον τοὐ δέοντος, τι μικρο εδέησε νὰ τιμωρηθῆ επὶ το πλημμελήματι αυτο ει μη κατέφευγεν εις τὸν βωμὸν οὐ Λιονύσου και τι πρὸ το δικαστηρίου διὰ τοὐτο κληθεὶς ἀφείνη διὰ τὰ πραχθέντα αδτφ εν ῆ επὶ αραθῶνι μάχη. mρααλ σια τούτοις διηγεῖται και ὁ ιλιανός').

16쪽

Φαίνεται μως τι η ἀφήγησις υτ ενέχει νακριβεως τινὰς και παρεζq σεις των πηγῶν εις, αναφέρονται, ἐννοῶ το χωρέον οὐ 'Αριστοτέλους, περ αυστράτιος ερμηνεύει και

μυστηρίων ρα υχὶ ἐκ προθέσεως ὁσων ν η κθέσει τῶν

αὐτώ - νεωτερινύν. -τὰ τὰς γενικὰς ταύτας παρατηρησεις μεταμένομεν εις τὰς διαιτέρας θρησκευτικὰς και ηθικὰς δως οὐ έσχύλου.

17쪽

χαιίτης, γεωρε την γῆν γεννήτειραν πάντων, μητέρα αρα ων

Kατὰ ταλα ντικαθέσταται παρ' υτ η θέλησις τῶν θεῶν ντὶ του τυφλο σαεπρωμένου καὶ φθέλησις υτη, περὶ Ἐλ εν τοις πομένοις θ εἴπωμεν τὰ δέοντα, ὁρέζει τὰς τύχας

18쪽

λόγον της γενικῆς ναπτυξεως τῶν λκῶν θεῶν της εποχῆς του μετέρου ποιητο ἐπὶ βαθμίδος ἱκανῶς φηλῆς σταται, αν και βεβαίως τε γέννημα τῆς ποκειμενικῆς θεωρίας του ποιητου ίω, δεν ἐναι πίλυτός τις αλλ' υδε δυνατὸν το νὰ ἐναι τοιαύτη, διότι εν θεύτης αυτ ητο ν γενόμενον και το σύμ ταν δεν ἐνομίζετο εργον τῆς γάπης

τῶν θικῶν νόμων τῆς του κύσμου διοικη ως ερείδεται.

19쪽

διότι η συμβολικὴ του μύθου πώθεσις ευχερῶς παρέχει λαβρο

ότητος τοι Προμηθέως, ερειδομένη πί τινων μετρικῶν κα γλωσσ κῶν καὶ δραματικῶν διωμάτων πρ . καὶ την σχολαστικην ἀναφορὰν Του στίχου 144 σὲ τον σοφιστὴν, - πικρῶς πέρπικρον , εις τους χρονους

των σοφιστῶν εἰναι εικασία ἀτυχῆς. Καὶ τίς αλλος δίνατ να δραματουργήσοῦ την θεολογίαν ζῶσαν, ως ἐναι δ Προμηθευς, πλην του Αἰσχυλου