[Theotes kai theia dioikesis en schesei pros ten anthropinen ethiken par Aischylo] [microform]

21쪽

καὶ τ τυραννικον τούτου συμπεραίνουσιν ) εκφέρονται μόνον

149 - 154. 162 365. 728. 808 εν λυπερ τὰς ἐμπαθεὶς

θεὸν πρ του αυ Θύδους Τιτῆνος να ταπεινωση μήτε τον διατην φιλανθρωπίαν και καρτερέα ευγεν τούτου χαρακτῆρα

22쪽

Ἐν ταῖς Ευμενέσιν μως χθικη περοχὴ των νέων θεῶν

A Ἐρινυες δηλαδὴ προασπίζουσιν ἐνταυθ πάση δυνάμει του ἀρχαέου φυσικου νόμου της εκδικήσεως κατὰ των φυλάκων του 'Oρέστου Ἀπόλλωνος καὶ ψηνῆς καὶ Ῥμένουσιν ν τῆ

23쪽

τουτου λόγος, πιστεύομεν μως τι η μνημονευθ' ω ἀντέθεσις ἱκανῶς λέγχει ν φυσιν των προ αλλήλους ἀντιστρατευομέ

Την Οὐεσιν μάλιστα ταυτρο μεταχειρίζεται ὁ Ἀσχύλος - μέσον πως ἐξάρν τ νέον του ιὸς κράτος και την Θι

24쪽

Μοῖραι, λεχέων Λιδ ευνάτειραν δοισθε πέλουσαν .... ταρβῶ γαρ

25쪽

Η φηλὴ δ' εἰκὼν της θεότροος, ην - οἶς εργοις αυτου καθ' λου πετύπωσε παρὰ τὰς λίγας ταύτας διαφωνίας,9 ἱκανὸς λύγος να δνομασθ' ὁ Αισχύλος πρόδρομος του Πλάτωνος καὶ δικαέως διίτι πηλλαβε την θεότητα πιτης μεγάλης κηλὶδος της πρώτης κακίας, του φθίνου καὶεγένετο δηγὸς της θρησκείας του λαου διδάσκων - ουχὶ

26쪽

λ Τελεία εἶναι δυνατὴ νὰ θεωρηθῆ 4 γνῶσις αυτη παρα Σοφοκλεῖ ἐν Ηλ. 657, ἔνθα καὶ αυτὰς τὰς σκέψεις περιλαμβάνει ἰω ο - οι: Τὰ δ' αλλα πάντα καὶ σιωπώσης ἐμου ἐπαξιῶ σε δηλ. θηνὰν δαίμον' ἔντ' ἐξειδέναι τους ἐκ Λιος γὰρ εέκός ἐστι πάνθ' δρὰν. καὶ

η Την ἰδέαν ταυτην ευρέσκομεν συχνὰ παρὰ τοῖς ἀρχαίοις ουτωλέγει Πίνδαρος ἐν τω τετάρτ πα ὰν χυ εσθ' πως τὰ θεῶν βου- λείματ' ἐρευνάσει βροτέα φρενί - ὁ Σόλων 17 Bὶ πάντρ δ'Ἀθανάτων φανης νόος ανθρώποισιν φ . καὶ Σοφοκλ. ἀπό- 834s D,

27쪽

γνώσκει το κράτισTDν .

' Κατ' ὀρθην του πολιαστο ερμηνείαν ἀγάζειν, λίαν ἐξετάζειν η σννήθης ἐξήγησις ἀγάζειν- aegro seres ἀκολοίθως τω o 'mni . ἀγάζει αγανακτεῖ, βαρέως φέρει εἰναι παντελῶς νάρμοστος. - - του Πινδάρου καλεῖται Λὼς . . . νόος μέγας Πυθ V, 153. R 'ν ἰδιότητα ταύτην εχων προ οφθαλμῶν ὁ Πίνδαρος προσφωνεῖτο Λία ἀριστοτέχνα πάτερ ἐν h Παιῆνι).' Κράτος μετὰ του Ηeimsoε ἀντὶ του ἀτόπου κάτω Περὶ του ἐφθαρμένου τούτου χωρίου δὲ πλείονα παρὰ Οχ ordies ἐν τη ἐκδόοει τῶν 'Ικετίδων εἰς στίχ. 577 595 σελ. 149.

29쪽

πρέπει να διακρίνωμεν παρὰ ψ ποιητη τὸν νοερὴν καὶ ἄξιον

G. 22, και αλλοι.

30쪽

δυνατον ν ηναι ἄλλος η αυτὸς ὁ Κρονιδης, ὁ ἀρχηγῖς τοι γένους princeps generis του χορου θεωρούμενος, ε δε τψἡ γαμέμνονιμ δεν μνημονεύεται ἄλλως - εν σχέσει Ῥῖς την

αυτ σελίδι της πραγματ αυτου διότι εὐρίσκει ἀντίφασιν ν τῆ γραφοῦ, ημενον φρόνημα α ως δ' ημεῖς νομίζομεν διότι παρενόησε τὸ χωρίον Ἀκτων συμφραζομένων πῆς τις ἐννοεῖ τι συνταξις ἐναι φρονημά πως ἐξέπραζεν καὶ τι υχὶ περὶ πνευματικο θεου αλλὰ περὶ ἐκτελέσεως της θείας θελήσεως, μετὰ ταχυτητος ο ν ὁ νους κέκτηται, πρόκειται, περὶ μέσου καί Ο ονεὶ συγχρόνου ἐκπληρώσεως του ἔργου μετὰ την σκέψιν, περ ἀλλαχου σαφῶς ὁ ποιητης ἐπεν πάρεστι δ' εργον ςεπος σπευσαι τι τῶν μυλιος φέρει φρὴν Ἱκετ. 598 ἔνθα ὁ Σχολ γράφειέαμα τω λόγω ἡ πρῆξις , ερ υ καὶ η παρὰ Oberdic s. 150 διωθωσις ἡ σπευσαι τί τῶν δ' ου Λιός φέρει φρήν, ' περιττή μι δε ειν τωδυνα- τον να φαντασθῆ ὁ ἰσχέλος εν παντοδύναμον καὶ νοερὸν θεόν παρατηρεῖ καὶ αυτὸς tousion s. 34. ' Τ ἀωτον μονολωμον εὐρίσχει aegelsbach, aulatio n. Theol. . 138 ν τω ἀπο- 295 s.) ἡ Ζευς ἐμ ν αἰθη πιυς δε γῆ πιυς