[Kritike kai exegetike melete en to pempto vivlio tou Thoukydidou] [microform]

51쪽

θηκαις ποτεροιουν μνημονησαν και την κοινην μεθ' ρκου ἀπόφασιν εἰς λτι ἀν προσθῶσιν η ἀφέλωσιν ἐκ της πυμμαχίας ει δηλονότι βουλενοντο οι Λακεδ συμμαχίαν σπονδὰς η πόλεμον πρός τινα ποιησασθαι, φειλον τουτοανακοινῶσαι τοις Ἀθηναίοις και νόρκως απὰ κοινον ἀπο- φασίσαι. δ αυτ δε και τοις Ἀθηναίοις. To του πέρι ἀμνημονοῖσι και τὼ προσθεῖναι και ἀφελεῖν περὶ της συμμαχίας περιέχει, ἁ δοκεῖ μῖν, και ὀ ανε αλληλων. μηδεν σπένδεσθαί τω μητε πολεμωιν και τὰ ἄνευ αλληλων

μηδεν ξυμβαίνειν. ὀ ακεδαιμονίοις συμμάχοις Ἀθηναίων ουσιν εδοξε συμμαχίαν Βοιωτοις ποιησασθαι τοι προσθεῖναί τι περ εαυτῶν ο,τι α δοκη ευορκον αν-

τοῖς ἀνακοινῶναι Ἀθηναίοις και λόγοις δικαίοις χρωμόνοις ἀμφοτίροις μεταθεῖναι αὐτη πη αν δοκη ἀμφοτέροις. υλλαις λέξεσι πρὼς ,τι εὐλογον και συμφέρον ἀμφοτέροις

προσθεῖναι η ἀφελεῖν η συμμαχία αυτῶν πωλεπε, τοὐτοαπὰ κοινοῖ παρεοῖντο μεθ' ορκου ποιησαι ' ειδ δε οἱ Λακεδ συμμαχοῖντες τοι Βοιωτοις προς τὰ διον συμφέρον ἀπέβλεπον συνήσθοντο, τι ἀδικοῖσι τοὐςυ9ηναίους, ουχι μετ' αυτῶν περι τούτου συσκεφάμενοι 'M. και κεν. 47, 12 εὰν δέ τι δοκῆ ἄμεινον εἶναι ταῖς πόλεσι ταὐταις προσθεῖναι πρὰς τοι ξυγκειμένοις, ,τι αν δόξη ταις πόλεσιν πάσαις κοινὴ βουλευομέναις, τοῖτο κώριον εἰναι .

A 18, 1 σπονδάς . . . κατά τάδε . . κατὰ πόλεις περιμεν των . . . και 47, 3 κατὰ τάδε ξυμμάχους . . . κατὰν ετη ην πολέμιοι . . . Aυτόθι 2. καTαλύειν ενν τὰν

Παρβ. Sievera Geschichte Griecti bis Mantinea S. 389. φ. 24, 2 ο πρῶτος πόλεμος, ο πρότερος πόλεμος, δεκαετης π4λεμος συνηθεις εκφράσεις του Θουκυδ. καὶ παρὰ τοις ητορσιν ὁ Ἀρχιδάμειος πόλεμος Παρβ βιβ. 7, 18, 2 και , 2b, 1,a 26, 3. Κεν. 25, 1 α ἐγένοντο . . . AI σπονδαὶ και η συμμαχία γέ ντ επι φόρου Πλειστόλα

52쪽

εν Σπάρταν καὶ π αρχοντος Ἀλκαίου εὐυθμαις Κεφ. 19, 1). ούτων ο χρόνος πίπτει, οὐ μεν εν Ἐλαφηβολιῶνι,

οντως κατὰ τον χειμῶνα του 422 διαπραγματεύσεις γοντο μεταξ Σπάρτης και χθηνῶν το δε εα μετὰ κόπιμον ἀπειλην των Λακεδαιμ προς τους Ἀθηναίους γένοντο αἱ σπονδαι Παρώβ. κεφ. 17 2 ,καὶ τον τε χειμῶνα τοὐτονησα ες λόγους, και προς το εα ηδ . . . ποιοῖνται τηνξύμβασιν Κεν. 2b, 3. ,- ἐπι εξ ετ μεν και δέκα μηνας ἀπέσχοντο μη ἐπι την κατέρων η στρατευσαι,

εξωθεν . . . πειτα μέντοι . . . Eς πόλεμον φανερον κατέ

στησαν . πειδὴ ὁ χρόi/ος τῶν σπονδῶν και η σνι μαχίας ου συμπίπτει, διότι υ πολλω στερον τῶν σπονδῶν εγένετο συμμαχία, και ο ἐπι της προτάσεως,,ἀπέσχοντομη ἐπι την κατέρων γην στρατευσαι ἀκριβῶς οὐκ εστιν ωρισμένος, ο σχολιασται διαφωνοῖσιν ως προς το σημεῖον της ει φανερον πόλεμον καταστάσεως τῶν Ἀθηναίων και

ακεδαιμονίων. Grote cla b Not. v b, 23 ἀριθμεῖτον μεταξἡ τῶν σπονδῶν και της συμμαχίας χρόνον εις ἔναμηνα Curtius 2 473 παραδέχεται ἐλάττονα του μηνὼς,εβδομάδας. Ultricli Bettr. g. AEL S. 153 - 168 τπολαμβώνει την ἀρχὴν της ει Σικελίαν ἐκστρατείας τῶν 'Ἀθηναίων ως ἀρχὴν οὐ δευτέρου πολέμου τοι του φανερον καταστάντος, και S. 159 ἀριθμεῖ ξ ετη και τέσσαρας μηνας ἀπωτης συνομολογήσεως της ειρήνης μέχρι το ἀπόπλου το μεγάλου στόλου τῶν Ἀθηναίων εις Σικελίαν ἀπδτης ἀρχῆς του εαρος ο 4210 μέχρι τολμέσον του θέρους του 1 b). ον Σικελικὰ πόλεμον ἀναγνωρίζει ς το σπον-δαιότατον μέρος του λου πολέμου, τὴν δε ε τω μεταξt περίοδον της ειρήνης ,,και τὴν διὰ μέσον ξὐμβασιν εἴ τις μὴ ξιώσει πόλεμον νομίζειν, οὐκ ὀρθῶς δικαιώσει κεφ. 26, 2 ως σπουδαῖον γεγονός. Didianae εννοεῖ τὰ εὐτερονημισυ του χειμῶνος του βδόμου και δεκάτου του του πολέμου, καθ δ οἱ Λακεδ διενοουντο βιβλ. 6, 93, 1 εἰσβαλειν εις τὴν 'Ἀττικήν, ω λίσιν της ειρήνης, και διατηρει τὴν παραδοθεισαν γραφήν. 'Aλλὰ κατὰ τὴν κδοχὴν αὐ-την δε ὁρμόττει τὰ μὴ . . . στρατευσαι. D Ulcer και ιαετ αντου παραδεχόμενοι τὴν εὐβιβλ. 6, 10b, 2 κατὰ δ

53쪽

θέρος του 1 μνημονευομένην λεηλασίαν τῶν Ἀθην παρὰ τὰς ἀκτὰς τη Αακωνίας προτείνουσιν επτὰ ετη καὶ δνομηνας. Eις ταυτην την γνώμην προσκροίει το κατέρων

της επιδρομη μη ἔπ' αλλήλων έννοουμένης). O δε 1ngor διὰ της κατακτήσεως της Λεκελείας εν τ' ἀρχῆ το εαρος

του 14ον βιβλ. 7, 19, 1 εννοων το επὶ την κατέρων ην στρατευσαι. ἀναγινώσκει Ἀπτὰ ετη και τεσσαρας μηνας. δε γεγονὰς τοι το λαμβάνει σαυτως και- οριον Ουανθις εἰς φανερὰν πὀλεμον κατέστησαν θ, 2b, 3). D Classenτην εις ακωνίαν εἰσβολην το, στρατευσαι επὶ την γηνεκατέρων θεωρῶν, καί περ παρ' ενος των μερῶν γενἡμενον, και του χρόνου της συνομολογήσεως της συμμαχίας μετὰ τὰς σπονδὰς μ οντος ωρισμένον, ου τολμα παραλλάξαιτο κείμενον καί τοι ἀναγνωρίζων την ἀνάγκην διορθ'ώσεως. Oraclitu διισχυρίζεται. μνημονευων τη- ἀποστολὴν του Γουλίππου βιβλ. 6, 93, 2y εις Δικελίαν. οτι 'ο σημεῖον τουτο συνήδει πληρέστατα προ τον παραδοθέντα χρόνονεν τω κειμένω ετη και δέκα μηνας 'O L. Herbs πειγνώμην, τι ο Θουκυδ την διάλυσιν της ειρήνης ανάγει εις τον χρόνον της των Αακεδ βουλευομένης εκκλησίας βιβλ. 6, 93) Steu το ἀπέχεσθαι . . . στρατευσαι πολογίζει μέχρι της εὐβιβλ. 6, 10 ἀναφερομένης δηώσεως των Λακωνικῶν ακτῶν δι 30 ἀττικῶν τριηρων. IV. Jem1salem τέλος προτείνει, 3τι - Θονκυδ. διὰ της δις μετὰ τόνον μνημονευομένης διακρίσεως του θέρους τοD 421o ως χρόνου

της Ῥη φανερῆς χθρας τῶν τῶν και δέκα μηνῶν οντε αἱ

σπονδα Ῥυτε ν συμμαχία λαμβάνεται, αλλ' υτὴ Ἀρχὴ

Παραβάλλοντες τὰ χωρία Κεν. 12, 2, τυχεν ἡ μάχηαντη γενομένη εν Ἀμφιπόλει και το θέρος τελευτα.Tου δ' επιγιγνομένου χειμῶνος 422 Νοεμ. ἀπετράποντοεπ' οἴκου . . . μάλιστα δε ἀπῆλθον οι περὶ τον Ταμφίαν)ειδότες τους Αακεδ. οτ εξήεσαν, προς τὴν εἰρήνην ἄλλον τὴν γνώμην χοντας καὶ κεν 14, 1 ξυνέβη δε ενδυς μετὰ τὴν νυμφιπ4λει μάχην και τὴν Ῥαμφίου ἀναχώρησιν κ

54쪽

Θεσσαλίας στε πολέμου με μηδἐν τι ἄφασθαι μηδετέρους, προ δ την ειρηνη μὰλλον την γνώμην ειχον, οἰμεν Ἀθην. . . . οι δἐ ακεδ. . . . N. 15, 1. 6υτα υναμφοτέροις λογιζομένοις δόκει ποιητέα εἶναι η ξυμβασις. . . ' σφαλέντων δ αυτῶν επὶ τυ φλίου παραχρημα ι Αακεδ γνόντες νυν μῶλλον, ἐνδεξαμένον ποιουνται τηνενιανσιον εκεχειρίαν εὐ εδε ξυνιόντας και του πλείονος χρόνου βουλετεσθαι καὶ κεφ. 17 2 προυθυμηθη την ξυμβασιν Πλειστοάναξ), και σχετίζοντες αυτ προς το εν

λόγω χωρίον κεν. 25, 3 και προς το βιβλ. 6 κεφ. 105, 2 Κατὰ δῆ τονλαττους χρόνους τούτου του θέρους 414 Σεπτ.)κα Αακεδαιμόνιοι ει το υργος σέβαλον αυτοί τε και ι ξυμμαχοι και η γης την πολλην ἐμωσαν και Ἀθηναῖοι Ἀργείοις τριάκοντα ναυσιν βοηθησαν, αδ περ τὰς σπονδὰς φανερώτατα τὰς προς Λακεδ αυτοῖς λυσαν. ,συνάγομεν, τ οι Ἀθην. και Αακεδ ἀπέσχοντο μη επὶ τηνεκατέρων γην στρατεῖσαι ενθυς μετὰ Σην νιαυσιο εκεχειρίαν σνμβῶσαν πιθανως λίγον βραδύτερον της ν Ἀμφιπόλει μάχης κατὰ γανουάρ. οὐ 421 ἀκριβῶς, και τι απὰ το χρόνου τούτου μέχρι της λυσεως των σπονδῶν καιτου ανθις ει φανερὰν πόλεμον καταστηνα μνημονευομένουνα αντο τos ovκυδ. εν βιβλ. 6 10b, 2 ταῖς αυταῖς λέξεσιν καίπερ τὰς σπονδὰς φανερώτατα λυσαν παρεμπίπτουσιν ἐτη και δέκα μηνες κριβῶς Λιότι ει επὶ Πλειστόλα φόρου - ἄρτη και Ἀλκαίου ρχοντος νωθηναις συνομολογηθεῖσαι σπονδα ανάγονται ει το ἐτος

15 - 3 15 - ἐτη και 10 μηνες, τουτέστιν ο προ τῶν σπονδῶν χρόνος της κεχειρίας διήρκεσε μηνας 3 και ημί- ρας 1 b, μέχρις ο αἱ σπονδα εγένοντο Και απὸ τουτουτον σθμείου της κεχειρίας εννοε ὁ Θουκυδ πιθανῶς το,,ἀπέσχοντο μη επι την κατέρων γην στρατευσαι Nσημεῖα, περ διακρίνουσι τὰ δὴ κουρια μέρη τῶν σχέσεων Λακεδαιμονίων και Ἀθηναίων, χαράχθησαν επὶ της νιαυσίου κεχειρίας και του ανθις ει φανερὰν πόλεμον κατα-

55쪽

στ αι, των σπονδῶν διαλυθ εισων Ἐκάτερον ὁ τουτωνεμφαντικῶς περιγράφεται ἐν κεφ. 1 b, 3 κανεν βιβ. 6, 105 2. φ. 26, 2 τοῖς τε γαρ εργοις ως διήρηται ἀθρείτω καὶ

γιγνομένων λόγων φαμηδας , Κορίνθιος ουὶ ἐφη τους λόγους τοῖς ἐργοις ομολογεῖν ,σημαίνει η δοτικὴ το ἀντίθετον του λόγω η λόγοις, την ν τοις θάγμασιν νυπάρχουσαν ενέργειαν, την πρὰξιν, την κτέλεσιν Ἐνταυθα Τνα κυρία ἐννοια του διηρηται ευοδωθ προς το θ ρείτω αεπιμελῶς προσέχειν, σκοπεῖν, σκέπτεσθαι και το ευρήσει, τολμῶμεν εννοησα ουχι την ε πείρας διδασκαλίαν, δι' ης

δύναταί τις παρατηρησαι πῶς η ρομβασις διερρήχθη, ἀλλατην σίμβασιν αντην διηρημένην εις τὰς δίας και διακεκριμένας προτάσεις, ἔτινες εν ῆ κτελέσει, ν τ εφαρμογῆου επραγματώθησαν. Evκολον μάλιστα οἰ κοθεν νοηθηναι την πρόθεσιν ν - τοις εργοις, οἰον Λιότι και κατὰ

την Ἀφαρμογην. πραγματοποίησιν αντης της ξυμβάσεως)καθ' δν τρόπον εις ώρισμένους ορον διηθημέν ἐστι τον

νοsν τις προσχέτω και εvρησε . . . ' Η σύνδεσις προστακτικης και μέλλοντος οριστικης διω του και και παρὰ τῆ

56쪽

μεταμεληθησει Ἐγένοντο ὁμαρτηματα ἀμφοτέροις αμφότεροι ἐποιησαια ἁμαρτηματα πι μαρτον Σχο- λιαστὴς), κατὰ την σειρὰν του λόγον ,ουτε πάντα ἀπέδοσαν Ουτε ἀπεδέξαντο . . . καὶ προς τον Μαντινικὰ καὶ Ἐπιδαυριον πόλεμον ρμονικώτερον ἴσως καὶ ουηχότεροντο αμαρτήματα ἀποδοτέον τε κα ὶ ες ἶλλα, τ δε ἀμφοτέροις τρεπτέον εις νομστ αμφότεροι, το δε γένοντο δε μεταβάτως ως κινήσεως σημαντικον ν η εννοί το ἀνακοντο, ἐλθον, κατήντησαν, περιέπεσον γρεδ. 5, 86. Zεν.

δ'Ἀσως' . . . εν ῆ ἴτε ἀπέδοσαν πάντα υτ εδέξαντο . . εξω τε τούτων προς το Μαντ καὶ Ἐπιδ. πόλεμον καὶ ς ἄλλα αμφότεροι αμαρτήματα γένοντο Καὶ κτὰς τούτων ἔτι υτε ἀπίδ. πάντ οντε δήξ. κατήντησαν αμφότεροι προς το Μαντ καὶ Ἐπιδ αελ. καὶ ις ἀλλα ἁμαρτ.

ρίνθιοι δε . . . λόγον ποιουνται προς τινας των ε τέλειοντων Ἀργείων, ως χρὴ . . . πειδὴ Λακεδαιμόνιοι . . . πεποίηνται, ορὰν . . . ἀποδεῖξαι δε ἄνδρας λίνους αρχὴν αντοκράτορας . . . M Muger κλαμβάνει το αρχὴν ν

τ, σημασι της δονάμεως λεξοοσίας προς το αὐτοκράτορας

συναπτων, o Poppo καὶ Classen καὶ ἄλλο επιρρηματικῶς κατ' ρχάς, εν πρωτοις, κατὰ πρῶτον σαώτως εἰς τοαὐτοκράτορας, στηριζόμενοι επι των ε τοι χωρίοις ,

74, 3. 4, 8, 1, 6, 4, μμ καὶ παρ' Ηροδ. 1, 193 2 96.3, 16 καὶ ξηγοῖντες ἄνδρας πλήρη κατ' αρχὰς βουσίαν

ποντας Παραβάλλοντες τὴν σχέσιν το ανωτέρω πρὼς τινας των εν τέλει οντων Ἀργείων ,προς τοἰ λίγον αρχὴν αντοκράτορας ελκυόμεθα φ I liger μονοησαι, ου μὴν αλλὰ μετά τοῖ λίγους συνδέοντες ἄνδρας λίγους αρχὴν,,τοουτέστιν ἀνώγκη εστὶν ἀποδεῖ αι, ὀνομάσαι, αναγνωρίσαι ἄνδρας ολίγον τὴν αρχὴν α κ των ἀρχων ε των ν τέλει απόλυτον ξουσίαν εχοντας. Ἐν τοις π τos Classen και Ρπρο προσαχθεῖσι χωρίοις παρατηρεῖται σχέσις τις χρονικὴ καθ' ην το αρχὴν κατ' ἀνάγκην χρονικῶς τίθεται. π χ βιβλ. 2, 74, 3 οὐτε τὴν δερχὴν ἀδίκως . . . υτε νῖν η σχέσις το παρελθόντος και του παρόντος τὴν αρχὴν .νων. 4, 8, 1 . . ουδῖν οντε το λοιποῖ . . . νδ γὰρ τὴν ἀρχὴν . . ,4 σχεσις τοῖ μέλλοντος καὶ το παρελθόντος.

57쪽

συγκατενείμαντο ,το παρελθὰν καὶ το μετέπειτα ορίζεται. Ἐνταυθα ὰν κληφθῆ το ἀρχην α κατ' αρχὰς, εννοητέοντο στερον του λοιπον κτλ. ἀποσιωπώμενον ς' εχον ἔτι ριωμένον σημεῖον, οἰον, νυν με αττοκράτορας προς το παρὼν), εἶτα ἐυς πρότερον, κοινους πολίτας. Η παρασιώπησις αυτ ως οἴκοθεν εννοουμένη παρὰ Θονκουδί φαίνεται, τι καθίστησι τον λόγον χαλαρόν. διότι ει τουτοηβουλετο ειπειν, ουδ του ἀρχην χρείαν αν εἶχεν, τετον αντοκράτορας ον πολιτικην ἀπρο ρισμένην ν εἰρηνε σημαίνοντος. Η διαστολη του νυν και δια παντῶς γένοιτ' αν ει ν τε διορισμω ἀρχης αντοκράτορός τινος ενυπηρχε φόβος τις παρ' αττον. Πολυβ. 3, 6 πρέσβεις καλεῖ κείνοους, ἔτινες μετὰ τη εκπληρωσιν της πρεπεν σεως μηδεμίαν ξουσίαν τοιαυτην πουσιν Ἐν πολεμον καλοονται οἱ στρατηγοί, ποντες ἀπόλυτον ξουσίαν, ως παρὰ νωμαίοις δικτάτορες Πολ. αυτ καὶ Ἀνδ. 1, 1b. I sτων τοίνυν νεκα συνάπτομεν το ἀρχην ν τ εννο τον ξονσψ, πολιτικ επιρρο προς το λίνους ἀναφερό μενοι ει το προρρηθ ἐν γ των ε τέλει α ἄνδρας ὀλίγον των ε τέλει περιβεβλημένους ἀπόλυτον πληρεξονσιότητα. ἀποδεῖξαι Ἀξαρτῶται - του χρὴ ἰς το ορῶν και ψηφίσασθαι, το δε ξυμμαχίαν ποιεῖσθαι εκ ου ψηφι-

Κεφ. 28, 1 τοίτων δε μηδετέροις ξάῖναι ανευ του δν μου του υργείων σπείσασθαι Classen συνδέει το μη δετέροις μετὰ τον σπείσασθαι. Κατὰ ταώτην την κδοχην νους εχε ουτω Ἀν εξέστω δε τοι δώδεκα σπείσασθαιανεν του δημον τοι Ἀργείων μηδετέροις τούτων. Ἐν τοι- ώτη περιπτώσει ρμοττεν α μαλλον η δοτικ. τοίτοις ἀντὶ νενικης ς τοίτοις δε τοι δώδεκα μηδετέροις αυτῶν. . . Φρονουμεν, Ἀτι κάλλιον ο νους προς τὰ ρηθέντα συμβιβάζεται, ὴν δεξώμεθα το μηδετέροις τοίτων ἁ δοτ του ἀπροσώπου ξεῖναι και ποκείμ. του σπείσασθαι ποντο δε ποριζόμεθα κ του ἀνωτέρω, προς ους τον βουλόμενον. . ξυμμ. ποιεῖσθαι πλην Ἀθηναίων και Λακεδαιμονίων. ἡτων δε μηδετέρον Ἀξειναι σπείσασθαι προ αντονς α νευ κτλ. 'Aλλαις λέξεσι πάντες - βουλόμενοι Ἐλληνες ηδώναντο προς τους δώδεκα σπείσασθαι, ι Ἀθην δε καὶ

58쪽

reger και ἄλλοι ξοβελίζουσι την εμπρόθετον γενικ. πὀ τῶν Λακεδ. ως προστεθεῖσαν ὲπ' ἀντιγραφέως κακῶς το περιορώμενοι παθητικὀνεκλαβόντος - καταφρονουμενοι,. καὶ ννοουσι το περιορ. μέσον α βλέποντες πέριξ μετ' ἀνυπομονησίας, παρατηρουντες, περιμένοντες ἀνυπομόνως:σχετίζοντες αυτ προ τα χωρία 4, 1, 1. 6, 93, 1 μέλλοντες δ' τι και περιορώμενοι. 103, 2 τα δ' επιτηδεια τ' στρατι εσήγετο εκ τῆς Ιταλίας πανταχόθεν. Ηλθον δεκα τῶν Σικελῶν πολλοι ξυμμαχοι τοι Ἀθηναίοις οι πρό

και εὐβιβ. 7, 33, 2 ι πρότερον περιορώμενοι. 4, 3, 1και τον Μεγαρης παττάμενοι περιορωμένους ποτέρων νίκη εσται. αι γενικῆ 4, 104 4 Βρασίδας δε της τε Μένδης περιορώμενος . . ,και 1, 1 ἀμφοτέροις δόκει συχά - σασι το μέλλον περιιδεῖν . E πῶσι τούτοις τοι χωρίοις του περιορῶσθαι καθαρῶς μέσον στί, δηλον το μετ ενδιαφέροντος και προ ιδίαν ἀφέλειαν ρῶν. - ταύτης δε της σημασίας γενναται το καραδοκεῖν, βραδύνειν, περιμένειν, μέλλειν, προς- ἄλλον πλησια ει- 6, 93, 1 μέλλοντες και περιορώμενοι. ο δε το μέλλον περιιδεῖνενεργητικο δ διατηρεῖ την πρώτην αυτου σημασίαν, υπερισχίοντος του ρήματος της προθέσεως περί. Ἐν τῆ δεν-τέρ σημασί του παραβλέπειν, καταφρονεῖν ἀπαντ ενκ . 29, 5. Ἀλλὰ γενικῆ συντασσόμενον μεταπίπτει εις την εννοιαν του ἀποβλέπειν εις τι κήδεσθαι, φροντίζειν

ως 4 125 4 Βρασίδας δε της τε Μένδης περιορώμενος, - 73, 1 και τον Μεγαρης επιστάμενοι περιορωμένους,

59쪽

ὐποτερων η νίκη ἔσται. Η σημασία του κηδεσθαι προηλθεν τοτ ρῶν τινα τὰ πέριξ μετ' ενδιαφέροντος Ἀντη

εκδοχὴ ον φαίνεταί μοι καὶ τ εν λόγω χωρέω ἀνάρμοστος, ὰν την μεν πο ξαφανίσωμεν, την δε γεν. Λακεδαιμονίων πρὸς το περιορώμενοι συνάφωμεν Βοιωτοὶδ καὶ Μεγαρης το αυτ λέγοντες συχαζον περιορώμενοι των Λακεδαιμονίων α ησυχίαν γον, ου προέβαινον εἰς τὰς των Ἀργείων προτάσεις, αποβλέποντες προς τους Λακεδαιμ. ποντες στραμμένην την προσοχην γαλ. και νομίζοντες, τι το λιγαρχικὰ πολίτευμα αυτῶν μὰλλο συμφορον αυτοῖς το των Ἀργείων δημοκρατικόν. φ. 32, 1. Ληλωτ δε κατήγαγον πάλιν ε Ληλον,ενθυμουμενοι τάς τε ε ταῖς μάχαις ξυμφορὰς καὶ τον εν Λελφοῖς θ εον χρησαντος . V σίνδ νε ενταυθα συνδέει τὰ ἀντικείμενα τὰς ξυμφορὰς καὶ του θεου χρήσαντος, ἀνομοίως το μεν αμέσως διὰ της αγγελίας, το δε εμμέσως διάτων γεγονότων Ληλαδ το ενθυμοsμαι πειδὴ καιγενικὴ συντάσσεται πιν Ἀ- 1, 17 σα μεν ου μ φανερὰς ν πως γίγνωσκεν, ουδῖν θαυμαστὰν πῖ τουτων περι αντο παραγνῶναι ους δικαστάς' σα δε πάντες ηδεσαν ο θαυμαστὸν, ει μη τοὐτων νεθομήθησαν ,ἐθως την εν Θεο λεπτέον ως ἀντικείμ. ἀντ αιτ θεὼ χρήσαντα, την δε μετοχ. χρήσ ως ειδικήν. Classen, MPOppo και ἄλλοι συνδέουσι διὰ το τε τὰς δυο μετοχ ενθυμοώμ. και χρησ Poppo προς ἀπόδει ιν της συνδέσεως ταύτης προσάγει το χωρίον βιβλ. 3, 36, 2 επικαλοῖντες

την τε ἀλλην ἀπόστασιν και τι οὐκ αρχόμενοι ἄσπερ ι ἄλλοι ποιήσαντο και προσξυνεβάλοντορο περ λάχιστα συμβάλλεται, πρῶτον διότι ο κε σίνδ και η υπάρχωνεν τοις χειρογράφοις προσετέθη π των πολιαστῶν ἔνασυνδέσωσι την διὰ τον τι οὐκ αὐχὀμενοι εννοιαν μετcτο τέ, περ φρονοῶμεν ἄτοπον εἰναι διότι η ἀνευ καιφερομένη πρῶτασις νομίζομεν, τι πεξήγησις οὐ-λλην ἀποστασίαν στὶ, ο δε διὰ του και προσξυνεβάλοντο ετο εκφερόμενος νον δοκεῖ μοι το δεύτερον ἀντικείμενον του πικαλουντες εἶναι, ξενεχθῆ παρεμφατικῶς, σε ην:την τε ἄλλην ἀπόστασιν πικαλ. τι δηλ. κτλ. και τὰ προσ-ξτμβαλέσθαι ἐκ λάχιστον της ορμης τὰς Πελοποννησίων νανς ει γωνίαν κείνοις βοηθους τολμησάσας παρακινδυ-

60쪽

νεῖσαι. Λεώτερον εἰ σχέσιν προς τι ἡμέτερον χωρίον εἶχεν, ' εἴη αν καὶ μετοχῆ συγχωνευθ' αι, οἰον επικαλ. . T ctia. απεστ καὶ αυτῶν χνα αρχομένων -σπερ Ἀων έλλων ποιησαμένων περ υκ νηχον καὶ χάριεν εν νενικη ἀπο- λυτ δυο μετοχα παρενθετικῶς μηδετέρας τὰ ποκείμενον δηλοτσης τίθεσθαι. προκειμένου χωρίε καὶ α μη τ μεν του θεου ς ἀντικείμ. του ενθυμουμ ληφθῆ, δε χρησαντος ως κατηγορούμ ως η φυσις το ρημ εν θυμουμαὰ ἀπαιτεῖ: ενθυμουμαί τι καί τινος η οτι μεθ' ορι- ειδικον παρεμ η μετοχης, σαυτως ἀκου τινὰ καί τινος λέγοντος η λέγοντα, η ενικη ἀπόλωτος κατ' ουδῖν . της συντάξεως ταυτης καὶ ννοίας διαφέρει. Axτόθι 4 ως δε ουδῖν αν φασαν ναντιωθηναι οἱ πεῶται Λακεδαιμονίοις, οἱ Κορίνθιοι μέχρι τοίτου προθυμως πράσσοντες ἀνεῖσαν . .' μέχρι τούτου ιδ κεφ. 27, 2 δηλ. του χρ4νον, μέχρι τονδε, μέχρι τούτου του σημείου των νεργειῶν , Aυτόθι θ τάς τε δεχημέρους επισπονδάς . . . κέλευον οἱ Κορίνθιοι τους Βοιωτορ ἀκολουθήσαντας Ἀθήναζε και σφίσι ποιησαι, σπερ Βοιωτοὶ εἶχον Statil, dippo καὶ ἄλλοι ξοβελίζουσι τὰ σπερ Βοιωτοι εἰχον ως παρέλ- κον, ως περιττόν. Classen διατηρεῖ αυτὰ ποτιθέμενος, ωτι αναφέρεται ις τοὐς μη διεξαχθέντας ορους Λομίζομεν,οτ ο ομοιωματικὰς ουτος προςδιορισμὰς ναφέρεται ις αυτὰς τὰς σπονδὰς, ας οἱ Κορίνθιοι ' συνεργεί των Βοιωτῶν προς τους Ἀθηναίους ζητουν ποιησασθαι, δηλονότι τοιαίτας οἴας αυτοι εἶχον, παραλλάκτονς δεχη-μέοους. φ. 34, 1. Και του αντον θέρους, ηδ ηκόντων αν- τοις των πλωρgκης μετὰ Βρασίδου ξελθόντων στρατιω

θέντες, εοινήσαντες, ουχὶ κ θατείσαντες, στρατιῶται, ἔδηλ. μετὰ Βρασίδου ξεστράτευσα . . N χωρία βιβ. 4, 78, 1 Βρασίδας δε κατὰ τὰν αντὰν χρόνον του θέρους πορευόμενος . . . εις τὰ επὶ Θρήκη . . καὶ 80 τους