Aristotelous peri geneseos kai phthoras. Aristotle on coming-to-be & passing-away (De generatione et corruptione) A revised text with introd. and commentary by Harold H. Joachim

62쪽

ξήσεως και ἡ της φθίσεως περ μεγεθος δε δοκεῖ εἶναι το

63쪽

χεια δε μηδεν εχοντος μέγεθος χωριστὸν γa αν εἴη τ κε - νόν, τοῖτο δ' ἔτι δύνατον, εἴρητa εν ετέροις πρότερον. ετιδ' η γε τοιαύτη μετaβολη υκ αὐξήσεως ἴδιος λλα γενε

δοσις, η δε φθίσις μείωσις διὸ δὴ χειν τι δει μέγεθος τοαὐξανόμενον), ἄστ' υκ εξίμεγέθους ἴλης δε ειναι την αἴλ-

67쪽

σαρξ δὲ η ὀστοῖν η χεό γ βραχίων καὶ τουτων τα ὁμοιομερη

68쪽

στοιχειωὶ διακρίσει χρωνται κaὶ συγκρίσει καὶ τω ποιεῖν

καὶ πάσχειr . ἔστι δ' η σύγκρισις μίξις πῶς δε μίγνυσθαι λέγομεν, ου διώρισται σαφῶς. ίλλα μην οὐδ' ἰλλοιohσθαι

1 δυνατόν, Ουδε διακρίνεσθαι και συγκρίνεσθaι, μηδενος ποιουν - τος μηδε πάσχ'ντος. a γαρ οἱ πλείω τα στοιχεῖα ποιουν - τες ο ὶ ῶσι τω ποιεῖν καὶ πάσχειν π αλληλων, καὶ τοῖς ξεI'O , ανάγκη λέγειν την ποίησιν και του ὀρθῶς λέγει Διογένης, τι ει μη ην ἐξ ἐνος παντα, υκ αν ν το ποιεῖν καὶ i5 το πάσχειν π αλληλων, οῖον το θερμὸν ψυχεσθαι καὶ

τουτο θερμαίνεσθαι πόλιι -0 γαρ η θερμότης μεταβάλλει καὶ η ψυχρότης εις ἄλληλα, αλλὰ δηλον τι το ποκείμενον, στε εν ἶς το ποιεῖν ἐστι και το πάσχειν, νάγκη τούτων μ&ν εῖναι την ποκειμένην φυσιν O μεν ουν πάντα

2 τοιαυτα εἶναι φάσκειν ου ἀληθές, ἀλλ' εν σοι το υ --λἹλων στίν ἀλλ μην ει περὶ του ποιεῖν καὶ πάσχειν καιπερὶ μίξεως θεωρητέον, νάγκη καὶ περὶ ἁφης' ἴτε γαρ ποιεῖν ταυτα και πάσχειν δύναται κυρίως μη οῖόν τε ἄψασθαι αλλήλων. οἴτε μ' ἁψάμενά πως Ἀνδεχεται μιχθη - 25 ναι πρωτον ἄστε περὶ τριῶν τούτων διοριστέον, τί ἁφη καὶ τί μίξις καὶ τί ποίησις. ρχην δε λάβωμεν τ)ὶὶ 'δε. νάγκη γαρ των οντων ἴσοις εστι μίξις εἶναι ταυτ ὰλλήλων πτικα, καν ει τι ποιεῖ, το δε πάσχει κυρίως, κaι τούτοις

ωσαύτως διω πρωτον λεκτεον περ ἰφης. σχεδὸν μεν ουν a ἄσπερ και των ἄλλων νομάτων ἔκαστον λέγεται πολλα χῶς, καὶ τα μεν ὁμωνύμως τα δε θάτερα τοῦ των τέρων κα των προτέρων, υτως χει και περι φης δμως δε τοκυρίως λεγόμενον πάρχει τοῖς υσι θέσιν θέσις δ' οἴσπερ 323 και τόπος κά γαρ τοῖς μαθηματικοῖς μοίως ποδοτέον

69쪽

λων σα διχηρημενα μεγέθη καὶ θέσιν ἔχοντα ἄμα ἔχει τα

εσχατα ἐπεὶ δε θέσις μεν σοι καὶ τόπος πάρχει, τόπουδε διαφορα πρωτη το ἄνω καὶ το κάτω καὶ τα τοιαυτα των aντικειμενων, παντα τα αλληλων ἁπτόμενα βάρος αν χοιη κουφότητα, η ἄμφω η θάτερον τα δε τοιαυτ παθητικὰκaι ποιητικά στε φανερον τι ταῖτα πτεσθαι πέφυκεν ο ἀλληλων, ων δι)ὶρημένων μεγεθῶν ἄμα τα σχατ εστιν, ἄντων κινητικῶν καὶ κινητῶν ἡ τ ὰλληλων. επε δε το κινουνου ὁμοίως κινεῖ το κινουμενον, ἀλλ το μεν νάγκη κινουμενον καὶ αυτο κινεῖν, το δ' ἀκίνητον ἄν, δηλον τι και επὶ του

ποιουντος ερουμεν σαυτως καὶ γa τ κινουν ποιεῖν τί φασι , καὶ τ ποιου κινεῖν Ο μην ἀλλ διαφερε γε καὶ δει διο- ρίθειν-ου γαρ οἰόν τε πὰν τ κινουν ποιεῖν, εἴπερ το ποιουνὰντιθησομεν τὼ πάσχοντι, τουτο δ' οἶς η κίνησις πάθος, παθος δε καθ οσον ἀλλοιουται μόνον, οῖον λευκον και τοθερμόν, αλλὰ το κινεῖν πι πλεον του ποιεῖν στιν-εκεῖν δ' υν οφανερόν, ὁτι εστ μεν ως τα κινητικὰ τῶν κινητῶν ἄπτοιτ αν,εστι δ' ς υ ἀλλ' ὁ διορισμος του ἄπτεσθαι καθόλου με ὁ

τῶν θεσιν εχόντων και του με κινητικου του δε κινητου, προς ἄλληλα δε κινητικο και κινητο εν οἶς υπάρχει το ποιεῖν καὶ το πάσχειν. εστ μεν ουν ς επι τ πολυ το ἁπτόμενον 5 ἁπτομενου ἁπτόμενον-και γαρ κινεῖ κινούμενα πάντ σχε -

70쪽

ουν ἁφῆς της ν τοῖς φυσικοῖς διωρίσθω τουτον τον τρόπον 323h περ δε του ποιεῖν και πάσχειν λεκτέον εφεζης. παρειλήφυμεν δὲ παρα των πρότερον πεναντίους ὰλλήλοις λόγους. οἱ μεν γaρ πλειστοι τουτό γε ὁμονοητικῶς λέγουσιν, ὼς τομὲν ὁμοιον πο ου ὁμοίου παν παθες εστ δι το μηδεν μῶλλον ποιητικον η παθqτικον εἶναι θάτερον θατέρου πάντα γαρ ὁμοίως πάρχειν ταυτα τοῖς ὁμοίοις), a ' νόμοια καὶ τα διάφορα ποιεῖν και πάσχειν ἄλληλα πέφυκεν καὶ

5 O O συμβαίνειν αυτοῖς. τ μεν ουν λεγόμενα ταυτ εστίν,

2 σχε ιι ὐπὸ του ὁμοίου μηθέν τι γα μὰλλον εσται θάτερον