Arrians Anabasis

111쪽

M-οις ἐν δ προστάσσε Ἀλέξανδρος πακουειν κάλ43 2η σατράπη της Φρυγίας. αυτὸ δ ἐπὶ της Καππαδο-- ελάσας ξυμπασαν την ἐντος Ἀλυος ποταμο προ πια και λι - τον Ἀλυν πολλην πιWαστνσα δἐ Καππαδ-- ωίκταν σατράπην αυτὸς προηγεν ἐπὶ τὰς πολας τὰς Κιλικίας. καὶ ἀφικόμενος ἐπὶ το Κύρου του ει Ξενοφωντι στρατόπεδον, ς κατεχομένας τὰς πύλας λακαῖς ἰσχυραῖς εIδε, Παρμενέων μἐν αυτο καταλεμπε δε ταῖς τάξεσι των πεζῶν σοι βαρύτερον λισμένοι - -δ δἐ ἀμφὶ πρώτην φυλακην ἀναλαβὼν τοος--ασπιστὰς καὶ τους τοξότας καὶ τους Ἀγριανας προπε της νυκτὸς ἐπὶ τὰς πύλας, ου προσδεχομένοις τοις λαξιν ἐπιπεσεῖν καὶ προσάγων ἐν οὐ λαθεν, ἐς

ἰοον δε αυτο κατέστη Ἀδλμα οἱ γὰρ φύλακες αἰσθμμ- Ἀλέξανδρον αυτὸν προσάγοντα λεπτόντες την φυλα Αν χοντό φευγοντες τῆ δε στεραέρ αμα τῆ φήμ 3 δυνάμει πάσα ἡπαερβαλὼν τὰς πύλας κατέβαινεν ἐς την Καικιαν. και ἐνταμ α ἀγγέλλεται αυτ Ἀρσάμης τι πρόσθεν ι ἐν ἐπενόει διασάζειν Πέρσαις την Ταρσόν, ςὸε περβεβυγότα - τὰς πύλας ἐπέθετο Ἀλέξανδρονιαμεῖν ἐν επειν τὴν πόλιν δεδιέναι - τους Ἀρ- Mu μη ἐφ' ὁρπαγην τραπεὶς -τω τ' ἀπόλειψιν νς ταρσου ποιήσηται ταυτα ἀκουσας δρόμου γε ἐπι την

112쪽

καμμου νόσησεν οἱ δε εἰς τον Κυδνον ποταμον λεγουσι ἡέφαντα κηρασθαι, ἐπι μήσαντα του δατος, ἱδρῶντα

καὶ καυματι εχόμενον ὁ δε υδνος εῖ διὰ μέσης της

σχουσῶν καὶ δια χώρου καθαροῖ έων, ψυχρός τέ ἐστι καὶ το δωρ καθαρός σπασμο τε υν χεσθαι Ἀλέξανδρον και θέρμαις ἰσχυραῖς καὶ ἀγρυπνέρ ξυνεχεῖ καὶ τους ἐναλλους ἰατροὐ οὐκ οἴεσθαι εἶναι βιώσιμοπι Φίλισταρον δε Ακαρνανα ιατρον ξυνόντα Ἀλεξάνδρο καὶ τα τε αμφὶ ἰατρικὴν ἐς τα μάλιστα πιστευόμενον και τα αλλα υκ δώμμον ἐν του στρατW χντα, καθηραι θέλειν Ἀλέξανδρον φαρμάκτ' και τον κελευειν καθηραι τον μεν δὴ παρα σκευάζειν την κύλικα εν τούτφ δε Ἀλεξάνδρο δοθηναι ἐπιστολην παρὰ Παρμενίωνος φυλάξασθαι Φελιππον ἀκούειν α διεφθάρθαι πο Λαρεέου χρήμασιν στεφαρμάκυ ἀστοκτεῖναι Ἀλέξανδρον τον δε ἀναγνόντα τ' ἐπιστολην και τι μετὰ χεὶρας εχοντα αυτὸν ἐν λαβεῖν την κύλικα ν γ ν το φάρμακον την ἐπιστολην δε φ10 Φιλίππφ δουναι ἀναγνῶναι και ὁμοῖ τόν τε Ἀλέξανδρον πένειν και τὸν Φίλιππον ἀναγινώσκειν τὰ παρὰ του Παραμενίωνος Φίλιππον δε ἐθυς ενδηλον γενέσθαι τι κωλῶς ο εχει τὰ του φαρμακου' ου γὰρ ἐκπλαγηνα γιρος την ἐπιστολην, αλλὰ τοσόνδε μόνον παρα λέσαι Ἀλεξον-

113쪽

- καὶ ἐς τα αλλα οἱ πεέθεσθαι - ἐπαγγέλλοιπορω σεσθαι γαρ πειθόμενον κω ο μἐν καθαρθῆναί ii. αὶ αἴσαι χυτψ το νόσημα Φιλέπαφ δἐ ἐπιδάλξαιό πιστός εστιν αυτου φίλος, καὶ τοι ἄλλοις δ τοις - αντον μι αυτοῖς τε τοι φίλοις βέβαιος ει το ἀνυποπτον τυγχάνει ν και προς το ἀποθανώὶν ἐρήωμένος, δε τούτου Παρμενίωνα μεν πέμπει - τας ἄλλας οπολας ά δ' ὁρίζουσι την Κιλίκων τε και Ἀσσυρίων χ

επιν, προκαταλαβεῖν - φυλάσσειν την πάροδον, δους οφφ των τε ξυμμαχων του πε ἡ και τους Ελληνας

οιῶται ταίτην ἡ Σαρδανάααλον κτίσαι τον Ἀσσύριονώρος κει το περιβόλφ δἐ και ταὶς θεμελέοις των τειχων - ἐστι μεγάλη τε πόλις κτισθεω και ἐπι μέγα ελ- λυ- δυνάμεως. και το μνημα του Σαρδαναπάλου πῶς 3ν των τειχῶν των ωάγχιάλου και αυτὸς ἐφειστηκε ἐπ'

Σαρδανάπαλος συμβεβληκώς τὰς χεῖρας ἀλλήλαις -

μάλιστα ἐς κρότον συμβάλλονται, και επίγραμμα ἐπε--- παπτα αυτν Ἀσσύρια γράμματα Ῥι ἐν Ἀσσυριοι καιμέτρον Ἀφασκον ε=πεῖναι του ἐπιγράμματι, ὁ δ νους ναπφ ον φραζε α πη, τι Σαρδανάπαλος ὁ Ἀνα- κινδαράξου παῖς Ἀγχίαλον και αρσιν ν ημέρρ

114쪽

ε δε της , γχιάλου ἐς Σόλους ἀφίκετο καὶ φρουρὰν ἐσήγαγεν ἐς Σόλους καὶ ἐπεβαλεν αυτοἔς τάλαντα αργυρίου διακόσια ζημίαν, τι πρὸς τους Περσας μαλλον

τι, τον νουν ῶχον ενθεν δε ἀναλαβὼν των ἐν πεζῶντων Μακεδόνων τρεις τάξεις, τους τοξότας δε πάντας καιτοπις Ἀγριανας ξελαύνει ἐπὶ τους τ ορη κατέχοντας

κέλεκας. και ἐν επτὰ ταῖς πάσαις μέραις τους ἐν ψἐξελών, τους δε ὁμολογέ παραστησάμενος ἐπανηκεν ἐς

ντους Σόλους. και ἐνταsθα μανθάνει Πτολεμαῖον καὶ Ἀσανδρον τι ἐκράτησαν 'Oροντοβάτου του Πέρσου, ς τροτε κραν τῆς Ἀλικαρνασσο ἐφυλασσε και Μυνδον και λον κα Θηρα και καλλιπολιν κατεῖχε προσηκτο δεκοι κω και ριόπων τουτον ήττησθαι γραφον μάπμεγάλη και ἀποθανεῖν ἐν των ἀμφ' αυτὸν πεζοῖς ἐς επτακοσιους και εππέας ἐς πεντήκοντα, λωναε ει - ελάττους των χιλιων Ἀλέξανδρος ὁ ἐν Σόλοις θυσας τε του Ἀσκληπι και πομπεύσας αυτός τε και η στρατιὰ πασα και λαμπάδα ἐπιτελέσας και αγῶνα διαθεις γυμνι κὸν καὶ μουσιγὰν λευσι ἐν δημοκρατεισθαι - κεν

7. 23. 8. πομπευσας . 1, 18, 2. - λαμ

πάδα - αγῶνα λαμπάδες, ache, laus, λαμπαδοδρομία, IVetuatis aut

115쪽

γαρσίδι - σεν. ἐντευθεν ει ἐς Μαλλον ἀφίκετο καὶ Ἱμφιλόχω σα ρω ἐνηγισε - στασιάζοντας καταλαβών την στάσιν αυτοῖς κατέπαυσε καὶ τους φόρους,υς βασιλεῖ σαρείου πέφερον ανηκεν, οτι Ἀργείων ἐν Μαλλωταὶ πτοικοι σαν, αυτὸ δ ἀπ' Ἀργους των φαναεμων ναε ρέου.

μι δἐ ἐν Μαλλεοντι αττφ ἀγγέλλεται Λαρεῖον ἐν ε Σώχοις ξυν τῆ πάση δυνάμει στρατοπεδευείν. ὁ δἐ χῶρος

ο-ος εστ μἐν της ἡσσσυρέας γης, πέχει δἐ των πυλῶν τῶν Ἀσσυρέων ἐς δύο μάλιστα σταθμούς. - δη ξυν- παγῶν του σαιρους φράζει αυτοῖς τα ἐξηγγελμένα -e

θεν εουεν αγειν ἐκέλευον ὁ δ τότε μει ἐπαινέσας αυτοὶ διέλυσε τον ξύλλογον τῆ δἐ - αἱ ρ προηγεν ος ἐπι σαρεμ τε καὶ τους Πέρσας δευτεραῖος δουπερβαλὼν τὰς πύλας ἐστρατοπέδεουσε προς Μυριάνδρο πόλει καὶ της νικτὸς χειμὼν ἐπιγίγνεται σκληρὸς καὶ δωρ τε

116쪽

-ροτοστέω Ἀλέξανδρον. Λαρεῖος ὁ τέως με ξυν τῆ στρατι διέτριβεν, Τιμλεξάμενος της Ἀσσουρέας γης πεδίον πάντη ἀναπεπταμή

νον καὶ του τε Τιμήθει της στρατιας επιτηδειον καὶ ἐνιπι

αάσασθαι τῆ μα ξύμφορον καὶ τουτο το χωρίον ξυνεβουλευσεν αυτW μ' ἀπολιπεῖν Ἀμυντας ὁ Ἀντιόχου, ὁ αρ' Ἀλεξάνδρου αυτόμολος εἶναι γὰρ την ευρυχωρίαν

προς του πλήθους τε καὶ της σκευη των Περσῶν καὶ

πρόσω ἄλλ' ὀκνεῖν γαρ πυνθανόμενον τι αυτις προ ίγοι καταπατησειν τε νειαφ των Μακεδόνων τὴν στρα τιαν-λλος αλλοθεν αυτο παίροντες επέλεγον καίτοι γε

φοντας ξειν τε Ἀλέξανδρον ἰσχυρί - οντο α πυθη-

6ται Λαρειον οντα, και αυτου προσμένειν κελευεν αλλο

117쪽

πρότητα χυτὴν της στρατιας επιδεῖξαι δυνήθη, ἀλλα Ἀλεξάν φ τε και τοῖ ἀμφ' υτὴν ευμαρῶς τὴν νικην παρέδωκεν ἐχρῆν γαρ η δ και Πέρσας πρὸς Μακεδόνων σφαιρεθηναι της Ἀσέας τὴν πήν, καθάπερ υ Μῆδοιμεν ὁ Περσῶν ἀφ vρέθησαν, προς Μήδιλ δε ετ εμ-

προσθεν Ἀσσυριοι. Υστερβαλὼν δ' το ορο υαρεῖος το κατὰ τὰς πέλας τὰς Ἀμανικας καλουμένας ς επὶ Ισσιν προηγε' και ἐγένετο καπόπιν Ἀλεξάνδρου λαθών τὴν δε Ἱσσὴν κατασχών,

οσους δια νόσον πολελειμμένους αντο των Μακεδόνων κατέλαβε, τουτους χαλεπῶς αἰκισαμενος πέκτεινε ες δε την στεραίαν προὐχώρει ἐπι τον ποταμιν ων Πίνα

αναβιβάσας εἰς τριακόντορον των σαίρων τινὰς αποπέμπει νιέσω μι Ισσόν, -τασκεψομένους, εἰ- όντα εραγγέλλεται. οἱ δε ἀναπλευσαντες τη τριακοντόρφ, τι κολπώ-4ης ν ταυτη θάλασσα, μῶλλόν τι ευπετῶς κατέμαθον

118쪽

Ἀλεξάνδρ0 ε χερσἐν Πναι Λαρεῖον. 3 G δἐ συγκαλέσας στρατηγους τε καὶ ἰλάρχας κα των ξυμμάχων τοις γεμόνας παρεκάλει θαήkῶν με ἐκ των

ηδη σφίσι καλῶς κεκινδυνευμένων καὶ τι προς νενικημένους ὁ ἀγων νενι κόσιν αυτοῖς σται καὶ οτι ὁ Θεος υπ-

σφῶν στρατηγεῖ μεινον εα νο Λαρει ἀγαγών καλόψω την δυναμιν ἐκ της ευρυχωρίας ἐς τα στενόπορα, ἔνασφίσι μεν ξυμμετρον το χωρίον ἀναπτυξαι την φάλαγγα τοῖς δε ἀχρεῖον τὸ πληθος οτι εσται τῆ μάχῖν, ουτ τα σώ

4 ματα υτ τὰς γνώμας παραπλησίοις Μακεδδνας τε γαρ Πέρσαις καὶ Μηδοις, ει πάνυ πολλου τρυφῶσιν. αυτοῖς ἐν τοῖς πόνοις ταῖς πολεμικο7ς στάλαι ηδη μετὰ κινδύνων ἀσκουμένους, ἄλλως τε καὶ δουλοι ἀνθρώποις ελευθερους, ἐς χεῖρας ξειν ' σοι τε 'Euvνες Ελλησιν, Ου υπ- τωναυτῶν μακεῖσθαι, ἀλλα τους μει ξυν Λαρείφ, ἐστὶ μισθεὶκὰ Ουδ τουτφ πολλεκινδυνευοντας τους δε ξυν σφίσιν,

5 υπ- της Ἐλλάδος κοντας ἀμυνομένους βαρβάρων τε αδ ργα καὶ Παίονας καὶ Πλυρωυς καὶ Ἀγριανας τους

ευρωστοτάτους τε των κατὰ την υρώπην καὶ μαχιμωτάτους πρὸς τὰ ἀσιονώτατά τε καὶ -μαλακωτατα τ' Ἀσίας

γένη ἀντιτάξεσθαι ἐπὶ δε Αλέξανδρον ἀντιστρατηγῶν Λα-

119쪽

οἰω τους δισμυρίους ξένους τους μισθοφόρους, αλλὰ

Περσῶν τε ο τιπερ φελος καὶ Μήδων καὶ οσα αλλα θνη Πέρσαις καὶ Μήδοις υπήκοα ἐποικεῖ μίαν καὶ αυ- τον μέγαν βασιλέα παρόντα, καὶ - ουδἐν πολειφθησε- ται σφισιν ἐπὶ τουδε φ ἀγωνι τι μη κρατῶν της Ασίας μάσης καὶ πέρας τοῖς πολλοὶ πόνοις ἐπιθεῖναι. επὶ τούτοις δε τω τε εἰς το κοινι ξυν λαμπρότητι - πεπραγμένων πεμίμνησκε καὶ εἰ δ' φ δέρ τι διαπρεπἐς ἐς κάλλος τετολμημένον, ὀνομαστὶ καστον ἐπὶ τω εργου ἐναχαλῶν καὶ τ αἱτολου ἀκίνδυνον ἐν ταῖς μάχαις πεπαχθέστατα ἐπεξηει λέγεται δἐ και Ξενοφῶντος καὶ τῶν αμα Ξενοφῶντι μυρίων ε μνημην ἐλθεῖν, ς ουδέντι υτε κατὰ πληθος ουτε κατὰ την αλλην ἀρόωσιν φλοι ἐπεοικότες, Ουδ ιππέων αυτοὰ παρόντων Θεσσαλῶν,

120쪽

Mξεινον πόντον καθ' οδόν σφισιν ἐπεγένετο νικῶντες ἐπῆλθον ' σα τε αλλα κ'φ τοιουδε προ των κινδυνων ἐς

παράκλησιν ἀνδράσιν ἀγαθοῖς ἐξ αγαθου γεμόνος πορθ

' αινεῖσθαι εἰκος. o δε αλλος ἄλλοθεν δεξιουμενοί τε τον βασιλέα καὶ,φ λόγφ ἐπαίρονzες αγειν δ' κέλευον τότε με δειπνοποιεῖσθαι πaραγγέλλει προπέμπει δἐ ώς επὶ τὰς οτυλα των τε ἱππέων λέγους καὶ των τοζοτῶν προκατασκεφομένους την ων την δαισω καὶ αυτὸς της νυκτὸς ἀναλαβὼν την στρατιὰν πασαν Ιει, Κώς κατασχεῖν υθις τὰς πύλας. δε ομφὶ μέσας μκτας ἐκράτησεν ωις των παρόδων, ἀνέπαυε ην στρωτιὰν το λοιπὸν της νυκτὴς υτου ἐπὶ των πετρῶν, προ φυλακὰς ἀκριβεῖς -ταμησάμενος. αδ δε την ω κατθει - των πυλῶν κατὰ την ὁδόν και εως με πάντη στεινόπορα ν τὰ χωρία, επι κέρως γεν ο δε διεχώρεε ες πλάτος, ἀνέπτυσσεν ἀει τι κέρας ες φάλαγγα, αλλην καιαλλην των πλιτῶν τάξιν παράγων τ μεν ς επὶ τὸ

νορος, εν αριστερ οἰ- ώς εα την θάλασσαν. οἱ δε ἱππεῖς αυτ τέως με κατόπιν των πεζῶν τεταγμένοι σαν ος δε ες την ευρυχωρέαν προῖεσαν, συνέτασσεν - την στρωτιῶν ς ε μάχην, πρώτους με εαι του δεξιοῖ κέρως πρὸς Ιτ ρει τῶν πεζῶν τό τε αγημα καὶ τους πασπι

στάς, ων γεῖτο Νικάνωρ ὁ Παρμενίωνος, εχομένην ε