Arrians Anabasis

381쪽

Ἐν τουτ δἐ και μaρχος περιπλευσας Ἀντρων τε και Γαδρωσίων γην και η γ γχ οφάγων κατηρὸν ε τῆς Καρμανίας τα προς θάλασσαν κισμένα ενθεν δἐ ἀνειθῶν συν λέγοις Ἀλεξάνδρο απήγγειλε τα ἀμφι τον περίπλουν τον γενόμενον αυτεκατα την ξω θάλασσαν. τουτον ἐν δ καταπέμπει αυθις ἐκπεριπλευσοντα στε ἐπιτην Σουσιανῶν τε η και του πιπροος ποταμου τὰς ἐκβολάς' πως δ ἐπλευσθη αυτ τα αδ του γνδου ποταμο ἐπι την θάλασσαν την Περσικην και το στόμα

τε Θομδ με και ὁ δαίμων γε τα I. Αλέξανδρος ὁ Ηφαιστίωνα ἐν συν τε τῆ πλεέσπιν Πμο ρ της στραγια και τοις υποζυγίοις, και τους ἐλέφαντας αμα οἷ εχοντα την παρὰ θάλασσα, απὼ της Καρμανίας, μι τὴν Περσίδα γειν ἐκέλευσεν, τι χειμωνος

382쪽

νως εχοντα.

2 Aυτος δε ξυν τοις κουφοτάτοις των πεζῶν καὶ ξυντων ππέων τοις ταίροις και μέρει τινι των τοξοτῶν Βιτην ἐπὶ Πασαργάδας της Περσέως. Στασάνορα δε κατα- πέμπει επι την χώραν την αυτου. ως δε επι τῶς οροις ην της Περσίδος, Φρασαόρτην μὰν ου κατέλαβε σατρα- πειοντα τι, νόστ α τετελευτηκώς ἐτυγχανεν εὐγνδοῖς

ετι Ἀλεξάνδρου οντος 'Oρρινης δε ἐπεμέλετο της Περσαδος, ο προς Ἀλεξάνδρου κατασταθείς, ἀλλ' οτι Ουκώ - ξέωσεν αυτὴν εὐκόσμου Πέρσας διαφυλάξαι Ἀλεξάνωψ,

3 ο- νιος λλου ἄρχοντος. λθε δε ἐς Πασαργάδας και Ἀτροπάτης ο Μηδίας σατράπης, ἄγων Βαρυάξην ανδρα Μῆδον συνειλωμένον, τι ὀρρην την κίδαριν περιθέμενος βασιλέα προσεiπεν--ον Περσῶν τε και *νδων, και ξυντουτW τους μετασχόντας αυτου του νεωτερισμου τε σι της

αποστάσεως. τούτους ἐν δ ἀπέκτεινεν Ἀλέξανδρος. Ἐλύπησε δε αυτὸν παρανομέα τον Κέρου τοῖΚαμβύσου τάφον, τι διορωρυγμένον τε κα σεσυλημένον κατέλαβε του Κυρο τον ταφον, - λέγει Ἀριστόβουλος. εἶναι γαρ εν Πασαργάδαις ἐν φ παραδεωφ φ βασιλικοὶ

Κύρου ἐκείνου ταφον, και περι αυτὸν ἄλσος πεφυτεῖσθαι

383쪽

ΛΝΑ ΣΙΣ. 6, 29. 161 δένδρων παντοίων, καὶ δατι ευαι κατάῆήττον καὶ πόαν βαθώῖαν πεφυκενα εν τε λειμῶνι αὐτὸν λ τον τάφον σὰ ἐν κάτω λιθου τετραπέδου ἐς τετράγωνον σχημα πω ποιησθαι ' νωθεν δ αι κημα ἐπεῖναι λίθινον στεγασμένον, θνρίδα εχον φέρουσαν εἴσω στερον, ως μόλις αν ενὶ ῶναι ἀνδρὶ ου μεγάλφ πολλὰ καιοπαθουν τι παρελθεῖν. εν δε φ οἰκήματι πύελον χρυσην κεῖσθαι, - το σῶμα

του κυρου ἐτέθαπτο, και κλίνην παρὰ τῆ πυέλν πόδας ὁ εἶναι θ κώνη χρυσους σφυρηλατους, και τάπητα ἐπιβλημάτων Βαβυλωνίων, καὶ καυνάκας πορφυρους υποστρώματα ἐπεῖναι δ καὶ κάνδυς καὶ λλους χιτῶνας της Βαβυλωνίου ἐργασίας. καὶ ἀναξυρέδες Μηδικὰ καὶ - λαὶ ακινθινοβαφεῖς λέγει τι κειντο, α δἐ πορφυρας, α δ αλλης και ἄλλης χρόας, καὶ στρεπτοὶ καὶ ἀκινάκαι καὶ νώτια χρυσου τε καὶ λίθων κολλητά, καὶ τράπεζα

σῶμα του Κύρου χουσα εἶναι δἐ εντις του περιβόλου προς ν ἀμβάσει τῆ πὶ τον τάφον φερουσy οἴκημα σμικρὸν τοι Μάγοις πεποιημένον, οῖ δ' ἐφύλασσον τον Κύρου τάφον, ἔτι απὸ Καμβύσου του Κύρου, παῖς παρὰ πατρὸς αδεχόμε μοι ἐν φυλακνν. και τούτοις πρόβατόν τε ἐς μέραν ἐδέδοτο ἐκ βασιλέως κὰ αλεύρων τε καὶ οἶνον τεταγμένα καὶ λαος κατὰ μηνὶ ἐς θυσίαν τέ

384쪽

Mρφ. ἐπεγέγραπτο δ ὁ τάφος Περσικοῖς γράμμοπι καὶ ἐδήλου Περσιστὶ τόδε δ ανθρωπε, ἐγ--τρός ειμι ὁ Καμβυσου ὁ την ἀρχην Πέρσαις καταστησάμενος καὶ της Ἀσέας βασιλευσας. Μ ουν

φ θονήοῖς μοι του μνήματος.

Πέρσας, παριέναι ς του κυρου ον τάφον εα με αλλα καταλαμβάνει ἐκπεφορημένα λην της πυέλου καὶ της κλίνης' ι δε και το σῶμα του κυρου λωβησαντο, ἀφελόντες το πῶμα της πυέλου, και τον νεκριν βεβαλον αυτην ὁ την πυελον ἐπειρῶντο ευονέν σφισι ποιήσασθαεκα ταυτ' ευφορον τα ἐν παρακόπτοντες, α δ ξυν-

θλῶντες -υτης. vii δἐ ἡ προυχώρει αυτοῖς τουτο - 10 εργον οντω δ' ἐάσαντες την πυελον ἀντηλθον. και λέγει Ἀριστόβουλος αυτος ταχθῆναι προς Ἀλεξάν ου κοσμησαε ἐξ υπαρχῆς φ Κυρν τον τάφον a του ἐν σώματος

385쪽

σθεν κατέφλεξεν αυτός, ως μοι Ἀλεκται, τε ιγ επτὶ

καὶ τάφους βασιλικοίς κα Περσῶν πολλους τι υ ξυνδίκην ἀπέκτεινε τουτον με δη ις τάχθη υαι Ἀλεξάνδρου κρέμασαν. σaτράπην ὁ Πέρσαις ταξε Πευκέσταντον σωματοφύλακα, πιστόν τέ οἱ ες α μάλιστα τιθέμενος, τά τε αλλα και επὶ φ εν Μαλλοῖς εργφ, ν προεκινδύνευσε τε και συνεξέσωσεν Αλέξανδρον, και αλλως ψ

ὁ ἐσθητά τε ειθις ως κατεστάθη σατραπεύειν Περσῶν μόνος τῶν αλλων Μακεδόνων μεταβαλῶν την Μηδικὴν καιφωνην την Περσικην εκμαθὼν και ὁλλα ἡμπαντα ἐς

τρόπον τον Περσικὸν κατασκετασόμενος. φ' ις 'Aλέξανδρός γε πῖνε αυτὸν και ι Πέρσαι, τα παρὰ σφίσι πρὸ τῶν πατρίων πρεσβεύοντι χαιρον.

386쪽

I δ ες Πασαργάδας τε καὶ ε Περσέπολιν ἀφίκετο

Ἀλέξανδρος, πόθος λαμβάνει αυτὸν καταπλευσαι κατὰ τον υφράτην τε καὶ κατὰ τον θρητα εα την Θάλα

σαν την Περσι κην καὶ των τε ποταμῶν ἰδεῖν τὰς αβολὰς τὰς ἐς το πόντον, κάχθάπερ του ἔνδου, χαὶ την ταυτηα θάλασσαν. δἐ καὶ τάδε ἀνέγραφαν, τι πενοει , λεξανδρος περιπλευσαι την τε Ἀραβέαν την σπολλην και την Αἰθιόπων γην καὶ την Ἀψυην τε καὶ τους Νομάδας α τον Ἀτλαντα το ρος - αὶ Γάδειρα εἴσω ες την με τέραν θάλασσαν καὶ την ιβυην τε καταστρεφόμενος καὶ Καρχηδόνα ουτω δη της Ἀσίας πάσης δικαίως α βασμ3λευς καλεῖσθαι τους γάρ τοι Περσῶν και Μήδων βασμλέας, Ουδἐ του πολλοστου μέρους της Ἀσίας ἐπάρχοντας, ου συν δέον καλεῖν σφας μεγάλους βασιλέας ενθεν δἐ ἔμεν λέγουσιν οτι ἐς το πόντον ον υξεινον σαλεμ

387쪽

εστενδε ε Σκυθας τε καὶ την Μαιῶτιν λίμνην, οἱ δε, τι ἐς Σικελίαν τε καὶ ακραν γαπυγέαμ η δη γὰρ καὶ ποκι- άὶν αυτὸν τὸ Ῥωμαίων νομα προχωρουν επὶ μέγα. πι- δε ποῖα με ην Ἀλεξάνδρου τα εν μήματα ουτε πω ἐγὼ ἀτρεκῶς ξυμβαλεῖν ουτε μέλει μοιγε εἰκάζειν ' κεῖνο δε καὶ αυτις αν μοι δοκῶ ἰσχυρίσασθαι, υτεμικρόν τι καὶ φαυλον πινοιῶν Ἀλέξανδρον ουτε μεῖναι ανατρεμουντ εα ουδενὶ των - κεκτημένων, ουδ εἰ την πιρώπην τῆ Ἀσέρ προσέωμεν ουδ' εἰ τὰς Βρεττανῶν νήσους τῆ)υρώπη, ἀλλα ετ αν ἐπ'Ἀκε7να ζητεῖν τι των ηγνοημένων, ε και μη λλφ φ, αλλὰ αυτόν γε αἱτο ἐρι- ντα και ἐπι φδε ἐπαινῶ τους σοφιστὰς των 'Ινδῶν, ων λέγουσιν εστιν Ους καταληφθέντας ἡπ' Ἀλεξάνδρου παιθρέους εν λειμῶνι, ναπερ αυταῖς διατριβα ησαν,

στρατιας, κρούειν ὁ τοῖς ποσὶ την γ' ἐν ης βεβηκότες ησαν. δἐ ρετο Ἀλέξανδρος δι ερμηνέων ο τι νοοῖ

αυτοῖς τι εργον, τοτ δἐ groκρένασθαι δε ω βασιλευ Ἀλέξανδρε, ανθρωπος ἐν καστος τοσόνδε της γης κατέχει σονπερ Οὐτό ἐστιν ἐφ' - βεβήκαιιεν σι δἐ --θρωπος ων παραπλήσιος τοῖς ἄλλοις, πλην γε δ οτι πολυπράγμων και ἀτάσθαλος, ἀπὸ της οικείας τοσαυτην γην ἐπεξέρχῖ πράγματα χων τε και παρέχων ἄλλοις καιου και λόγον στερον ἀποθανῶν τοσουτον καθέξεις της

γης σον ἐξαρκεῖ ἐντεθάφθαι του σώματι. κἀνταυθα προεσε ἐν Ἀλέξανδρος τους τε λογοι a

388쪽

κειμέν εν λέφ, ἐπιστὰς ξυν τοῖς πασπισταῖς καὶ τοHπεζεταίροις καὶ ρόμενος εἴ του δέοιτο ὁ δε ιογέωρος αλ λου μεν εφη δεῖσθαι Ουδενός, α του λέου δἐ ἀστε

2 θεῖν ἐκέλευσεν αυτόν τε καὶ τους συν-υτν ουτω τοι υ

πάντη ἐξω ν του ἐπινοεῖν - κρείττω Ἀλέξανδρος, ἀλλ' εὐδόξης γαρ δεινῶς ἐκρατεῖτο ἐπεὶ και ες άξιλα υτο

ἀφικομέ, καὶ ἰδόντι των σοφιστῶν των 'Ινδῶν του γυ- μνους πόθος ἐγένετο ξυνεῖνα τινά οι - ανδρῶν τουτων, οτι την καρτερέος αυτῶν 'αυμασε καὶ ὁ ἐν τρεσβυτα- τος τῶν σοφιστῶν, του ὁμιληταὶ ι αλλοι σαν, Λάνδαμις ονομα Ῥυτ αυτις εφη παρ' Ἀλέξανδρον ξειν υτε

του αλλους εἴα, ἀλλ' υποκρίνασθαι γαρ λέγεται ς εος

υιος και αυτις - εἴπερ υ και Ἀλέξανδρος, και πεοιτε δέοιτό του τῶν παρ' Ἀλεξάνδρου, χειν γαρ ι ευτα καρδoa, και - ὁρ- ους ἡ αυτου πλανωμένους τοσαυτην η και θάλασσα εστ' ἀγαθφ ουδενί, μηδἐ κώρας τι αυτοις γινόμενον τῶν πολλῶν πλανῶν ουτ ουν

ποθεῖν τι αὐτος του κύριος Ἀλέξανδρος δουναι, υτ

389쪽

α δεδιέναι, του κρατορ κεῖνος, στιν ου ἀργε- ε'

ζῶντι με γαρ οἱ τὴν γνδῶν γῆν ἐξαρκῶν, φέρουσαν τα

-αὶα ἀποθανόντα δε παλλαγησεσθαι - ἐπιεικους ξυνοι κου του σώματος ουκουν ουδ Ἀλεξανδρον πιχεμ ροσα βιάσασθαι, γνοντα ἐλευθερον οντα τον ἄνδρα ἀλλακάλανον γαρ ἀναπει - των ταύτy σοφιστῶν οντι-

μάλιστα δὴ αυτου ἀκράτορα Μεγασθένης ἀνέγραπε αυ-

τους τους σοφιστὰς λέγειν, κακίζοντας τον Κάλανον τι ἀπολιπὼν την παρὰ σφίσιν ευδαιμονίαν, ὁ δε δεσπότην ἄλλον η τον Θεον ἐθεράπευε. υτ εγὼ ἀνέγραψα, τι καὶ αἐ Καλάνου χρῆν δειπεῖν ν τῖ περὶ Ἀλεξάνδρου ξυγγραφεν μαλακισθροαιγάρ τι φ σώματι τον Κάλανον εν ' Περσίδι ny, ουπω πρόσθεν ρσήσαντα Ουκουν Ουδἐ δίαιταν διαιτασθαι ἐθέ

λειν ἡρώστου ανδρός, ἀλλα εἰπεῖν γαρ προς Ἀλέξανδρον,

ἐς πεῖραν ἐλθεῖν παθηματος ὁ τιπερ ἐξαναγκάσει αυτὸν μεταβάλλειν την πρόσθεν δίαιταν και Ἀλέξανδρον -- ειπε7ν ἐν υετ εα πολυ ώς δ' υχ ττησόμενον εώρα,

ἀλλα αλλως αν ἀπαλλαγέντα ει μη τις ταυτ' υπεικάθοι, ουτ δη πη πηγγελλεν αυτός, κελευσαι νηο ναι υτW

λάξαιr της σαρκὸς ἀπο γήρως

ααγ ταῖς Ἀλεξάνδρου τραπέζαις

390쪽

τον σωματοφυλμα οἱ ει καὶ πομπήν τινα προπομπε σαι--ου λέγουσιν λπους τε καὶ ἄνδρας, τους μεν λι-

σμένους, τους ει μιαματα παντοῖα τῆ πυρ επιφέρομeας οι δἐ καὶ ἐκπώματα χρυσῶ πια αργιρῶ καὶ ἐσθῆτα βασιλικὴν λεγουσιν τι φερον. αυτ ει παρασκευα -- μἐνάππον, τι βαδισαι ἀδυνάτως εἶχεν αὐτης νόσοι 'ου μην δυν' ναί γε υδ τοτ απου ἐπιβημι, ἀλλα ἐπὶ κλίνης γαρ ωμισθηναι φερόμενον, ἐστεφανωμένον τε φ γνδῶν νόμ καὶ ἔδοντα τε γνδῶν γλώσση. o M 'Dδοὶ

λεγουσιν τι μνοι θεῶν σαν και αυτῶν παινοι. καὶ

- μἐν λαον τουτον του ἐπιβήσεσθαι μελλε, βασιλι- κον οντα των Νησαίων, πριν ἀναμναι εα την πυρπAυσιμάχου χαρίσασθαι, των τινὶ θεραπετόντων αυτον ἐῶσοφέc7 των ὁ δ' ἐκπωμάτων η στρωμάτων σα ἐμβλη 'ναι ἐς την πυρὰν κόσμον αυτο τετάχει Ἀλέξανδρος, αλλα αλλοις δουνα των ἀμφ' αυτόν ουτ δ επιβάντατ πυρῶ κατακλιθηναι ἐν ε κόσμW, ὁρῆσθαι ὁ προς

γαρ αλλοις θαυμα παρασχέσθαι Ουδέν τι παρακε σανταμεν του πυρι του σώματος ως δ το πυρ ἐς την πυραν

ἐνέβαλον οἷς προστεταγμένον ην, τάς τε σάλπιγγας φθέγξασ9αι λέγει Νέαρχος, ἴτω εξ Ἀλεξάνδρου προστεταγμέ-