Arrians Anabasis

421쪽

Ἀπολλόδοπον ει υ κατασιωπῆσαι, αλλὰ φράσαι γαρατρὸς Ἀλέξανδρον τα ἐπεσταλμένα, ς ἀνοιαν μαλλον τι

επιδειξόμενον φ βασιλεῖ, εἰ νυλώττεσθαι παραινέσειε μη τις αυτω κινδυνος ἐν τετότε ξυμπέσοι. καὶ Ἀπολλόδωρόν τε λέγει τι Ἀλέξανδρος προεσε και τον Πειθαγόραν, πειδὴ παρηλθεν εἰς Βαβυλῶνα, ρετο του γενομένου αυτW σημείου ταυτα ἐπέστειλε προ τον ἀδελφόν τον ἐδειπεῖν τι λοβόν οι το 7τα εγένετο του βρεέου 'ἐροωνου ὁ ο τι νοοῖ τὸ σημεῖον μέγα ειπεῖν ῶναι χαλε-nόν Ἀλέξανδρον ὁ τοσούτου δεησαι χαλεπῆναι του Πειθαγόρρ ος και δι' ἐπιμελείας πειν αυτὸν πλείονος, τι ἀδόλως την ἀλήθειάν οι φρασε ταῶτα αυτὸς Ἀριστό- βοουλος λέγει παρὰ Πειθαγόρου πυθέσθαι και Περδίκκρδ μαντεύσασθαι υτιν λέγει καὶ δντιγόνεχρόνW στερον και του αυτο σημείου ἀμφοῖν γενομένου Περδίκκαν τε ἐπι Πτολεμαῖον στρατεύσαντα ἀποθανειν και Ἀντίγονον εν Ἀ ἡ τ πρις Σέλευκον και υσίμαχον τη ἐν ' ν γενομέν5. και με ὁ και πἐρ Καλάνου του σοφι - στου του ινδο τοιόσδε τις ἀναγέγραπται λόγος, πότε ἐπι την πυρὰν Ιει ἀποθανούμενος, τότε Ους μἐν αλλους

ἔταέρους ἀσπάζεσθαι αυτόν, Ἀλεξάνδρ δἐ υκ ἐθελησαι οσελθεῖν ἀσπασόμενον, αλλὰ φάναι γὰρ τι ἐν Βαμ- λῶν αὐτφ ἐντυχὼν ἀσπάσεται. και τουτον τι λόγον ἐνμἐν φ τότε ἀμεληθηναι υστερον δέ, ἐπειδὴ ἐτελευτησεν ἐν Βαβυλῶνι Ἀλέξανδρος, ἐς μνημην ἐλθεῖν των ἀκουσάντων οτι ἐπι τη τελευτ αρα τη Ἀλεξάνδρου ἐθειάσθη.

422쪽

των Ἐλλήνων ἐνέτυχον, υπἐ δτων μεν--τοι πρεσβευσόμενοι Ουγι αναγέγραπται δοκιῶν δ' εμοιγε αἱ πολλαὶ στεφανουντων τε αυτὸν ησαν καὶ ἐπαινούντων ἐστὶ τὰ ἐς νίκαις ταῖς τε ἄλλαις καὶ μάλιστ τῶ γνδικαH, καὶ τι σῶος ἐξ Ινδῶν πανήκει χαίρειν φασκόντων. καὶ τούτους

δεξιωσάμενός τε καὶ τα εἰκότα Φήσας ἀποπέμψοι οπέσω λεγεται. σους δε ανδριάντας ' σα πάλματα - ει δ' τι αλλ ἀνάθqμα α της Ἐλλάδος ερρης νεκόμισεν κBαβουλῶνα ἐς Πασαργάδας η ς Οὐσα η πη ἄλλη της ὰσσέας, ταῖτα δουναι γειν τοῖς πρέσβεσι καὶ τὰς Ἀρ- μοδέου και Αριστογείτονος εικόνας τὰς χαλκας ουτε λέγεται ἀπενεχθῆναι πέσω ες Ἀθηνας και της Ἀρτέμιδος της Κελκαέας το ἔδος. Κατέλαβε δε ε Βαβυλῶνι, ως λέγει Ἀριστόβουλος,

κα - ναυτικόν, το μεν κατὰ τον υφράτην ποταμὸν

ἀναπεπλευκις απι θαλάσσης της Περσικης, τιπερ σομάπφ ν' το δε ε Φοινίκης ἀνακεκομισμένον, πεντήρεις με δύο τῶν ε Φοινίκων, τετρήρεις δε ρεις, τριήρεις δε δώδεκα, τριωκοντόρους δε ες τριάκοντα ταύτας λ τμηθείσας κομισθηναι επὶ το Ευφράτην ποταμιν εὐμι- νίκης ες Θάψακον πόλιν. ἐκει Ἀλ ξυμπηχθεέσας αὐθις καταπλευσα ες Βαβυλῶνα λέγει δε οε και αλλος αυτWἐναυπηγεῖτο στόλος τέμνοντι τὰς κυπαρίσσους τὰς ν τῆ Βαβυλωνίρ τοίτων γὰρ μόνω τῶν δένδρων ευπορέαν εἶναι εν χωρg τῶν Ἀσσυρίων, τῶν δε αλλων σα ες

423쪽

ναυπηγίαν ἀσαρο ἐχειν την γην ταυτην πληρώματα ἐ

ἐς τὰς ναυς και τὰς αλλος πηρεσίας πορφυρέων τε πλη- θος καὶ των αλλων σοι εργάται της θαλάσσης αφῖχθαι αυτφ ἐκ Φοινίκης τε καὶ της ἄλλης παραλίας λιμένα τεοτι προς Βαβυλῶνι εποίει ὀρυκτὴν σον χιλίαις ναυσιμαχρῶς ορμον εἶναι και νεωσοίκους επὶ του λιμένος. και Μώααλος ὁ Κλαζομένιος μετὰ πεντακοσίων ταλάντων ἐπι Φοινίκης τε και Συρίας στέλλετο, τους μεν μισθου πείσων, τους δε και νησόμενος σοι θαλάσσιοι νθ ρωποε.την τε γαρ παραλίαν την προς φ κόλαφ φ Περσικρκατοικίζειν στενόει και τὰς νησους - ταυτ5. δόκει γὰρ αυτο ου μεῖον αν Φοινίκης ευδαίμων η χώρα αυτ γενέ- σθα . ην δε αυτφ του ναυτικου παρασκευὴ ς επὶ υραβας τους πολλούς, πρόφασιν μεν, τι μόνοι των ταυτyβαρβάρων υτε πρεσβείαν απέστειλαν υτ τι αλλο ἐπιεικες η επι τιμη ἐπέπρακτο Ἀραφιν αυτόν τ δε ληθές, ως γέ μοι δοκεῖ, Ἀληστος ην του - αἱ τι ἀειωλέξανδρος- Aόγος δε κατέχει τι κουεν 'Ἀραβας δυο μόνον20

τιμῶν θεους, τον Ουρανόν τε και τον ιόνυσον, τον μενειρανδ αυτόν τε ὁρώμενον και τὰ στρα εν ι ποντα

τά τε λλα και τον λιον, ἀφ' του εγέστη και φανοτάτη φέλεια ε πάντα κει τὰ ἄνθρώπεια Λιόν σονδε κατὰ δόξαν της εὐγνδοῖς στρατείας. οἴκουν απαξιουν και υτιν τρίτον αν νομισθηναι προς Ἀράβων θεόν, ουφαιλόιερα εργα Λιονύσου ἀποδειξάμενον, εἴπερ υ καιουράβων κρατήσας, ἐπιτρέψειεν αυτοῖς, καθάπερ γνδοῖς,

424쪽

λφερουσι τό τε μέγεθος της χώρας, τι - λάττων

λετο, καὶ νησο αυτ προσκῶσθαι πολλαί, καὶ λιμνες πανταχου της χώρας ἐνεῖναι, οἷοι παρασχεῖν μεν ορμους τ ναυτικου, παρασχεῖν δε καὶ πόλεις νομισθηναι καὶ ταύτας γενέσθαι ευδαεμονας.

Λυο δε νησο κατὰ τὼ στόμα του ειφράτου πελάγεαε ἐξηγγέλλοντο αυτου, -- πρώτη ου πρόσω τῶν αβολῶν

του υ μου, εις κατιν καὶ εἴκοσι σταδέους απέχουσα απὸ του αἰγιαλοῖ τε καὶ του στόματος του ποτομου, μικροτέρα αυτ και δασάω δε πα-οἱ δ' εἶναι δε ε αυτθκαι μιν Ἀρτεμιδος, και τους μήτορας αυτους-μφὶ το

ιερι τα της διαίτης ποιεωθαι ἡμεσθα τε αυτην αἰειτε ἀγρίαις και λόφοις, καὶ ταύτας ανῶσθαι ἀφέτους Ἀρτέμιδι, ιδ εἶναι Θέμις θηραν ποιεῖσθαι ἀπ' αυτ οτι μη πισα τινα πιν εὐ ἐθέλοντα εα τψδε 'ρῶν μόνον Ἀπι φδε γαρ υκ εἶναι ἀθέμιτον και ταύτην την

425쪽

νησον λέγει Ἀρι όβουλος τι 'γκαρον ἐκέλευσε καλεῖσθαι Ἀλέξανδρος ἐστὶ της νησο της Ἱκάρου της ἐν φ Αἰγαίου

κατὰ τὰς ἐντολὰς του πατρος τρος τῆ γῆ ἐφέρετο, αλλὰ μετέωρος γαρ - ἀνοίας πεπομενος παρέσχε φ λιφ

θ άλψαι τε καὶ νῶναι τον κηρον, καὶ π εαυτο τον' Ικαρον τῆ τε Ἀσφ καὶ τ πελάγει την επωνυμίαν ἐγκαταλμεῖν την μεν 1καρον καλεῖσθαι, το δε γκάριον. φδε ετέρα νησος ἀπέχειν με ἀπ του στόματος του Ευφράτου ἐλέγετο σον πλουν μέρας και νυκτὸς κατ' Ουρον θεουσῖνs' Gλος δε αυτ ῶναι νομα μεγάλη δε Ιναι καὶ

ουτε τραχεῖα η πολλὴ υτ υλώδης, ἀλλ' δῖα καρστούς τεω-- ἐκφέρειν καὶ πάντα ρεια. Tαυτὶ ἀπηγγέλθη Αλεξάνων τα μεν προς Ἀρχίου,

- ριν τριακοντδρ εκπεμφθεὶς - κατασκοπὴ του παράπλου του ς επὶ τους Ἀραβας μέχρι με της νησου της πιλο ηλθεν, τ πρόσω δε υκέτι περαιωροναε τόιμησεν άνδροσθένης δε ρων ἄλλη τριακοντόρου σταλεις καὶ της ψήονησο τι των Ἀράβων παρέπλευσε μακροτάτω δε των ἐκπεμφθέντων προυχώρησεν Ῥέρων ὁ Σολευς ὁ κυβερνήτης λαβών καὶ ουτος παρ' Ἀλεξάνδρου τριακόν--

426쪽

- μην ἐτόλμησέ γε - πρόσω ἐλθεῖν, καίτοι ἐπὶ λυπαραπλευσας την Ισράβων γηπι λλ' ἀναστρέφας παρ' Αλέξανδρον ἐξήγγειλε το μέγεθός τε της χεΦρονήσου

Θαυμαστόν τι εἶναι καὶ σον ου πολυ αποδέον της γνων

γης ἄκραν τε ἀνέχειν ἐπι πολυ της μεγάλει θαλάσσης νην δ' καὶ τους ξειν μάρχου αὐτης υδαει πλέοντας,

ιν επικάμφα ε τον κόλπον τον Περσικόν, οὐ μὴ ἀνατείνουσαν ἐδεω τε κοι καρ' λέγω ελθεῖν διαβαλε, ἐς αυτήν, καὶ 'O σικρίτ του κυβερνητy ταίι δοκουν ἀλλα μαρχος λέγει τι αυτὴς διεκώλυσεν, ς ἐκπεριπλεύσας τον κόλπον τον Περσικὸν ποι ἀνταπώῖλαι - 10 ων-φ ἐφ' ῖς τισὶ προς αυτου στάλη ' O γαρ ἐπι πλευσαι την μεγάλην θάλασσαν στάλθαι, λλ' πὶ τ καταμα ἐν την χώραν τον προσεχῆ τε θαλάσσαν καὶ τους

κατοικουντας αυτην ἀνθρώπους, ορμους τε εν υτὴ καὶ υδατα καὶ τα νόμαια των νδρῶν καὶ ι τε ἀγαθὴ καρπους εκφέρειν η εἴ τις κακή καὶ ουν καὶ τουτο ἴτιον

γενέσθαι ἀποσω ναι Αλεξάνω τον στρατόν ου γαραν σωθῆναι πλευσαντας πἐρ της Ἀραβίας τα ρομα, ἐφ' τψ καὶ ὁ γέρων πιστρέφαι σείσω λέγεται. 21 1 φ δε αυιτ εναυα γουντο μεν αἱ τριήρεις, ὁ λιμὴν δε προς Βαβυλῶνι ρυσσετο, καλεῖ ἐκ Βαβυλῶνος κατὰ

427쪽

0κτμοσίους, καὶ εστ διώρυξ αυτ ὁ Παλλακόπας ἐκ του ειφράτου, υχὶ δἐ εκ πηγῶν τις ἀνέσχων ποταμός. ὁ γαρ Mφράτης ποταμος έων ἐκ των Ἀρμενίων ορῶν χε μωνος

μεν ει προχωρεῖ κατα τὰς χθας, ῶ δ' ου πολλουοντο αφφ του δατος ηρος δε ποφαίνοντος και πολῖδη μάλιστα πο τροπὰς στινας του θέρ ς ὁ λιος ἐπιστρέφει μέγας τε πέρχεται και περβάλλει πἐρ ὰς δμα ες την γην τ' ,σσσυρέαν τηνικαχτα γαρ αἱ χιόνες δαὶ επὶ τοις ορεσι τοι Ἀρμενίοις κατατηκομεναι αυξουσινα φ το δωρ ἐπι μέγα, τι δε ἐπιπολης στιν αυτW και

φηλὸς ὁ ροις οπερβάλλει ἐς την χώραν, ει μη τις ἀναστομώσας αυτὸν κατὰ τον Παλλακόπαν τα λη τε ἐκ- τρέφει και τὰς λίμνας, α δ ἀρχόμεναι - ταίτης της διώρυχος στε ἐπὶ την ξυνεχ τῆ Ἀράβων γῆ ' και ενθεν μενέες τέναγος ἐπι πολύ, ἐκ δε του ες θάλασσαν κατὰ πολλά τε καὶ ἀφαν στόματα ἐκδιδωσι τετηκυίας δε της χιόνος ἀμφι Πλειάδων μάλιστα δυσιν λόγος τε ὁ Ευφρά- ς έει και Ουδἐν μεῖον το πολυ αυτο κατὰ τον Πaλλακόπαν ἐκδιδοῖ ἐς τὰς λέμνας ει η τις μναποφράξειετο Παλλακόπαν υ θις, ως κατὰ τὰς χθας στραπεν φέρεσθαι το δωρ κατὰ τον πόρον, κένωσεν αὐτον υ-

φράτη ἐς αυτόν, ως μηδ' πάρδεσθαι ἀπ' υτου την Ἀσσυρέαν γην ἀλλ' ἀπεφράσσοντο γὰρ αἱ ἐς το Παλλακόπαν του ιφράτου ἐκβολαὶ προς του σατράπου της Βαβυλωνίας πολλὐ πόνφ, καίπερ υ χαλεπῶς ἀναστο-

428쪽

ρονείχοντο.

6εια ἀπαγγελθέντα ἐπηγαγεν Ἀλέξανδρον ἀφελησοι

τι την χώραν την Ἀσσυρέαν ενθεν με δ ες τον Παιλακόπαν ἐτρέπετο του υφράτου Ἀοῖς, ταύτy δε νιηβεβαίως ἀποκλεῖσαι την γ βολήπι προελθόντι δε ομνσταδέους τριάκοντα ὁπόσατρος η γη φαίνετο, Ἀ διακ πεῖσα, εἰ ξυναφὴς γένοιτο ν πάλαι διώρυχι τη κατὰ τον Παλλακόπαν, ἴτ αν διαχειμαι παρέχειν το δωρ ποστε ἡότητος της ης την τε ἀποστροφὴν αυτου τῆ πη-7 μέν ωρ δ μη χαλεπῶς γίγνεσθαι τούτων νεκα πέ τε τον Παλλακόπαν πλευσε καὶ κατ' αυτὸν κειαπλεῖ ς κλίμνας ς ἐπὶ Aρόβων γην. νθα χῶρόν τινα εν καὶφ ἰδὼν πόλιν ἐωκοδόμησέ τε και τείχισε, και εν ταντῖκατοκισε των Ἐλλήνων τινὰ των μισθυφόρων, σοι τε δντες και σοι αδ γηρως η κατὰ πήρωσιν ἀπόλεμοι σαν.

τείαν, τι υδἐν πεπόνθοι εν Βαβυλωνι παρι, καθώτεραεινοι ἐμαντεύσαντο, αλλ' - γαρ λάσας εμ αμ- λῶνος πρίν τι παθεῖν, ἀνέπλει υθις κατὰ τ n ou

kῶν, - αριστερ ἐχων την Βυβυλῶνα - δη καὶ ἐπὶ vτW μέρος του ναυτικου κατὰ τὰ στενὰ ἀπορώδηγεμόν0ς, πρίν γε δ αυτις πέμψας τι, ηγησόμενον ἐπαν-

429쪽

ήγαγεν αυτους ἐς το πόρον λόγος ὁ λέγεται τοῖοσδε. των βασιλέων των Ἀσσυρίων του ταφους ἐν ταῖς λίμναις τε εἶναι τους πολλους καὶ ε τοι ἔλεσι δεδομημένους. - δε πλει Ἀλέξανδρος κατὰ τα λη, κυβερναν γαρ αυ- τὸν λόγος την τριηρη, πνείματος μεγάλου ἐμπεσόντος

αυτW ες την καυσίαν και το διόδημα υτὴ συνεχόμενον,

την μέν, οἷ δη βαρυτέραν, πεσῶν ε το δωρ, ο διώ- δημα δε απενεχθέν προς της πνοῆς σχεθηναι ἐν καλάμφ'

τον κάλαμον δε των πιπεφυκότων εἶναι τάφφ τι- των πάλαι βασιλέων τουτό τε Ου αυτ προ των μελλόντων σημῆναι και τι των τις ναυτῶν κνηξάμεωος ως ἐπι τοδιάδημα φελῶν του καλάμου αυτ μετὰ χειρας ἐν Ουκ νεγκεν, τι νηχομένου αν αὐτο ἐβρέχετο, περιθεις δε τῆκεφαλ τὴ ἡτο ουτω διήνεγκε. και ι μἐν πολλοὶ τῶν ἀναγραφάντων τὰ Ἀλεξάνδρου λέγουσιν τι τάλαντον-ἐν ἐδωρήσατο υτφ Ἀλέξανδρος της προ μέας εἴνεκα, ἀποτεμεῖν δ ἐκέλευσε την κεφαλήν, τῶν μάντεων ταμ νυ - γησαμένων, μη περιιδεῖν σώαν ἐκείνην την κεφαλὴν τις

το διάδημα ἐφόρησε το βασίλεων Ἀριστόβουλος ὁ τά

λαντον ἐν τι λαβεν λέγει αυτόν, ἀλλα πληγὰς λαβειν της περιδέσεως ενα του διαδήματος Ἀριστόβουλος μἐν δ' τῶν τινὰ οινίκων τῶν ναυτῶν λέγει τι το διάδημα

τφ Ἀλεξάνωφ ἐκόμισεν εἰσι δἐ Σέλευκον λέγουσι.

καὶ τοῖτο ν τε Ἀλεξάνδρ σημῆναι την τελευτὴν και του Σελευκφ την βασιλείαν την μεγάλην Σέλευκον γαρ θμ

430쪽

γ' ἐπορξαι μετά γε αυτὸν Αλεξανδρον ου μοι δοκεῖ ἰέναι ἐς ἀμφίλογον. 23 11τα,ελθὼν δε εἰς Βαβυλῶνα υχταλαμβάνει Πευκέ

σταν κοντα εα Περσῶν, γοντα στρατιὰν Περσῶν ἐς διομυρέους' γε δε καὶ Κοσσαίων καὶ αποτρων - λέγους, τι καὶ ταυτα τα θνη τῶν προσχώρων τῆ Περσίδι μαχιμώτατα εἶναι ἐξηγγέλλετο γε δε αυτου καὶ Φιλόξ νος στρατιὰν γων α Καρίας καὶ Μενανδρος εὐ--δέας ἄλλους καὶ Μενέδυς του ιππέας ἄγων τους αυρο ξυνταχθέντας. κὰ πρεσβεῖαι δε ε τούτου εκ της Ἐλλάδος κον, και τούτων οι πρέσβεις αυτο τε ἐστεφανωμένοι Ἀλεξάνω προσηλθον και στεφάνουν αυῶν στεφάνοις

'ενθα δ' τους τε Πέρσας ἐπαινέσας της προ μίας,οτι πάντα Πευκέστρ ἐπείθοντο, καὶ αυτὸν Πευκέσταν της ἐν κόσμ αυτῶν ξηγήσεως, κατέλεγεν αυτοῖς ες τας--