장음표시 사용
191쪽
Laidiae versiones antiquae Operum Aristotelis praeter libro; Logicos a Boethio conversos & inter ejus opera obvio S, memorantur duae, Prima quae circa A. C. 122 o. jussu Friderici II. Imp. ' partim e graeco, partim ex Arabico sermo e composita estWr mile las sin utrius linguae prolatione peritos, ut est apud Petrum de Vin eis III. Epist. 67. Hujus versionis pars legitur in prima editione latina operum Aristotelis, sed valde imperfecta & in emendata, licet vicissim supposititia quaeda & in aliis plarisque editionibus haud obvia scripta complectente, Venetiis, non ex di ossicina, ut habet Labbeus, sed per Gregorium deGregoriis, expensis Benedieti Fontanae A. I 496. fol. Altera rogatu Thomae Aquinatis e graeco facta esse fertur ca Tho-
recentiore manu interpolatum Polemonis scriptum malis. Graece primum edidit misius Perusim cum Aeliani Variis, Adamantio & Melampode Rom. i 14s. . Latine vertit Nic. Petrejus Corcyraeus cum Meletii & Hippocratis destructura hominis,Dioclis Epistola de tuenda valetudine ad Antigonium Rogem , &Melampodis de naevis Venet. Isset. q. De Polemone Atheniensi dictum superius cap. 3. De Polemone
utroque Rhetore infra suo loco. De Polemone Perlege te Panaetii discipulo & I iniret Historici adversario Vossius in Hist. graecis. e) Aramantii sophistae libri duo φυσιογνωμικῶν e Polemone, Ut ipse fatetur, magompartem expressi & Constantio illi opinor. qui Placidiam Honorii uxorem duxit, de quo Sozomentis lX. I6. ) inscripti viderunt lucem graece primum cum Polemone Scaliis Rom. 1s4s. n. deinde Paris. IDO. 8. apud Conradum Neobarium cum versione Iani Cornarii Basil. I s44. 3. Gallice per Bh. Sonum Paris . Is 6. 8. atque interprete puero duo decenni Uenrico de Bo Uin dumυrou , qui Adamantium & Melampodem e graeco gallice versum Cardinati Richelio dicavit Paris . A. 1616. 8. Uidetur hic fuisse Adamantius gente ludaeus ἰατρικῶν λόγων σοφιςης , qui tempore Attici Episcopi CPolitani Christianam amplexus religionem Alexandriam se contulit ibique sedem fixit teste Socrate Vll. 13. Hist. Allegatur Adamantius idem fortassis, confer Marsilium Cognatum IV. 17. Variar. Observ. ab Aetio Tetrabibl. I. 3. 1 63. II. 4.27. &3Ι.&lli. 2. 6. ubi de dentium curatione. Alia Adamantii medicamenta laudat Oribasius lib. 3. Synops. Adamantium ἐν τοῖς περι οἰνέμων allegat Schol. Hesiodi ad 4 heogoniam. Λdamantii Aber de mentu MS. in Bibl. Regis Christianissimi CC d. I. I 3. teste Labbeop. II1. Bibl. nov.lMSS. Adamantii & aliorum de ponderibus &mensuris MS. id. p. IzJ. h) De Melampode diXi lib. I. C. I s. Confer Leonhardum Aretinum l .uli. &Vll. 4. Epist. H. Conringit Antiquitates Academicas pag. 9s, Vincentium Placcium de Anonymis pag. 13. seq. editionis primα,
192쪽
LV. IV e. VI. nutant pristano ut notat Almnsus Fernandes o A . let i. quod ex Aventino lib. VII. Annalium p. s66. Observat Iac. Tnomasius o μακα - in diatriba inserta observationibus Hallensiabus T. VI. p. 1 6o. & incommonefactione de versionibus latinis Nicomacheorum pag. Ios. seq.
Saeculo decimo quinto Nicolai V. ' Pontificis & Petri Mediaces auspiciis, tum p tivato etiam motu, Leonhardus Brunis Aretinus, Anno I 4 o de natus, Georgius Trapezuntim, Theodorus Gaza , Joh. Argyropulus, Georgius Valla , & ali, viri docti, elegantius & lucidius Aristotelis scripta egraeco in latinam linguam transferre coeperunt. Hinc e variorum interpretatione prodierunt Basil. I i 3 8. fol. a. Vol. quae editio a Sinalero recensetur. Saepius deinde recusa tum ibidem 15 43. & is4 8. fol. Hiero nymo Gemusaeo curante, & I, 63. fol. tum Lugduni is a. apud Jacobum Iuniam 8. & I s 49. mi. ex ossicina Ioh. Frelonii, cum indice locupletissimo e tum A. Is s s. a decem Voluminibus, & i s 8o. apud Ioh. Berion, I a. nec minus It 8 I. sel. apud Stephanum Michaelis, ex recognitione Jae. Martini, &Venetiis apud Octavianum Scotum is O. 8. & apud Cominum de Tridino i 3 6o. 8. & apud signum seminantis Is 72. I 2.& cum Merrois commentariiS I sit.& IS .fol. undecim voluminibus &1s7s. 3. decemVoluminibus,& Genevae I 6O8. Denique sine Avert ois Commentariis Franco furti A. Is96. 4. paginis editione graecae S Uurgianae respondentibus V. Volum. sed & Romae i668 4. cum Paraphrasi& indice copioso Sylvestri Mauri Iesu itae, sex Voluminibus.
. Cum Variorum latina interpretatione, & Variis Iectionibus castigationibusque ab Isaaco Casaubono in ora libri adscriptis, qui in
praef. etsi, inquit, non plus temporis est impensum, quam quantum partim operae vix aliquando interjungentes , partim aliae occupationes nobis concedebant, Oero tamen non defuturos gratos homines, qui nosero hoc labore sie adjutum iri fatebuntur. Lugd. I 19 o. f. L & Genevae live Coloniae Allobrogum. 1 6os . fol. Memorat Labbeus etiam editiones Genev. IS96. Lugd. 16q6. quas haud vidi . a. Cum
Vide Natalem Alex sec. Xlli. &XlV. c. IV. Arti c. 4.H. Conringit introducti in. in Aristotelis Politica c. s. & Valerii AndreaeBibl. Belgicam in Guit. Moerbecanus,quem cum Henrico Brabantino &Thoma Canti praniano eundem facit. ' Bessario praef. ad versionem Metaphysicorum.
193쪽
Lib. III. cap. VI. I731. Cum variorum interpretatione latina Lugd. I 97. 8. duo.
bus Volun in bus, apud Guil. Lae marium: & Genevae i6O . 8. apud Sam. Crispinum 2. Vol. ex. Julii Pacii recensione. 3. Cum Variorum interpretatione latina ex recognitione
Guil. Dukndii Ponti arani sive Pontilarensis, Regis Galliae Ludovici XIII. cui opus inscriptum est.Consiliarii& Medici, cum ejusdem Synopsi Analytica doctrinae Peripateticae & su imma librorum Aristotelis , argumentis & variis leda Paris. is I9. & i 6 19. duobus Voluminibus: & cum nova pro paedia ad Philosophiam aliisque nonnullis ab eodem DuVallio additis ibid. majoribus typis A. i 639. exempla alia praeferunt annum 16s ) quatuor voluminibus, fol. In his editionibus Du Vallianis exstat etiam Philosophia Aristoteli adsicripta secundum AEgyptios cui jam dixi num. XXXVI.) quae in aliis editionibus desideratur. Franciscus quoque Ximenius Cardinalis post illustre Bibliorum Complutensium opus insignem Aristotelis editionem fuit molitus, de quo sic Alvarus Gomecius libro secundo de rebus gestis X imenii pag.
ii. Non satis animi sui magnitudini Ximenim ingens hoc Bibliorum edendorum opus esse arbitrabatur, ad huc alia siecum volvebat, quae morte praeventus avomere non potuit. Nam ut Joh. Vergaram, aliosque complures, qui eo tempore apud eum vixerunt icentes audivi, Aristotelicorum voluminum editionem parabat, ut singuia paginarum facies ternis columnis distinguerentur , quarum primae graeca
soletis verba emendati sime contineret, media vulgatam translationem , ex trema Uero novam quandam s meliorem versionem : ut cis veluti commentariis
scriptoris alioqui di cilis siensem abditi illustrarentur. Nam s earum disciplinarum cognitionem, quas in schola seu a tractandas propo uerat , eum quoque auctorem pernecessarium esse intelligebat. Atque ad novam illam versionem faciendam T ros aliquot in Graecis N Philosophicis literis doctιFimos accersendos undecunque curasse. Huic rei inter alios qui adhuc conquirebantur, Johanne S Uergara designatus es, qui diligenter latinos fecit octo de P sico auditu libros, tres de anima, Metaph ces vero quatuordecim. Hi Toleti in templi maximi Bibhotheca struantur. At cum Bibliorum editioni Aristotelica esset 'ccefura, atque isia nondum absoluta Aimenius ' o vivis sublatis sit, mortis praeoccupantis injuria, quae siempcr Ui'rid ma vis periniqua s immatura accidit,praeclari operis ingenti l e studiosos homines stupradit.
De Aristotelis libris Syρiisee & Aesbice redditis consulendus IIOttingerus Bibl. Oriental. pag. ri 9. seq. De versionibus Hebraicis e X
Obiit ex praebito veneno die S. Novembris Anni Isr7. .ctat. 8O.
194쪽
i SCRIPTA DE ARISTOTELE Lib IV e. VL
A abico fere confectis, Iulius Bartoloccius T. I. Bibl. Rabbinicae p. 48o. seq. & Rev. Joh. Franciscus Bud deus introductione ad Philosophiam Ebraeorum p. I 61. seq. In Persicam quoque R Turcicam translatos linguam, & Tartaricam , testimoniis Belonii, Adanai Olearii & Bergeroni notavit Motianus ' Vayerus. Libros de Coelo in IIchmensium linguam translatos supra g. X. retuli. Alias librorum quorundam Aristotelis
versiones Gallicas, Italicas, His anicas, Anglicas, Germanicas, Belgicas, Polonicas partim suo loco memoravi, partim in Hendreichii pandectis Bran-denburgicis & alibi inquirendas Lectori reliqui.
XXXIX. SCRIPTA DE ARISTOTELE ET ARISTOTELICA PHILOSOPHIA. VITAM ARlSTOTELIS scripsere e veteribus qui ex
stant c 1 Dionysiis Halic. Epistola ad Ammaeum pag. Ia I. seq. 1 Laertius libro V. 3) Ammonius '' Hermeae vel Joh. Philoponium pro- Iegomenis Commentarii ad Categorias, Anon 'mus latinus ' ' quem eruditis notis illustravit, Ammonioque latine a se reddito subjunxit H-ιrus Johannes Nunnesius, 19 Monymus Graecus quem pridem visum Octa-Viano Ferrario , nactus a Philippo Lojaltaeo, vulgavit Menetius, il-Iustravitque in extremo animadversionem ad Aristotelem Laertii. 6)Heochius illustr se. 7 Sui s. Perierunt Hermippus, aliique Ionsio laudati scriptores de sectis vitisque Philosophorum. E recentibus praeter Nun nesium & Laertii interpretes laudandus Andreas Scholius in vita comparataDemosthenis &Aristotelis, atq; 2-cundum annos Olympiadum digesta, Augustae Vindelicor. 16Ol. tranci cus Patricius discussionum Peripateticarum libro primo, quem virum omnium Aristotelis hostili optime de Aristotelicae Philosophiae historia
meritum esse affirmat Conringius Epist. ad Rachelium. Hieronymus Gemuseus de vita Aristotelis,& ejus operum censura,Gyarinus eronensis &Leonardus Aretinus de vita Aristotelis, cui denique accedit Iob. Iacobus Beu-
rerus ' Vide Basii Lex. in Ar sole. nota K. Ammonio Saccae hanc vitam tribuit bonsius de soriptoribus Hist. Philos. pag. etsi a.
EX Ammonio magnam partem translatus est D latin ae editioni operum Aristotelis Uenet. I 96. i l. praefXUS. Neque enim Nun nesius eum primus in lucem protulit, neque Damas us est auctor, Ut idem vir eruditissimus suspicabatur. Nunnesii institutio Philosophiae Peripateticae & Oratio de caussis obscuritatis Aristotelis ejusque remediis cum vita illa Aristotelis duplici recusa est Lutad. Bat. 16M. 3. Holstento curan-xe. tum Helmiladu I667 4.
195쪽
renu Basil. I s 8 . 8. Cum primis vero dolendum, non vidisse lucem Jo-hunm, Jossu dissertationes reliquas de Historia Peripatetica, quarum prima tantum edita est Hamb. I 6i Z. inqua plures Aristoteles recententur,& Peripatetica Philosophia nomen accepisse docetur a Peripato in ovo Aristoteles docuit. In reliquis voluit Aristotelis vitam, mortem, vitia, virtutes, diligentiam &c. tum Antecessores ejus, eorumque sententias ex
ipso, succei res item & adversarios, denique libros ejus cum in genere tum in specie genuinos, spurios, deperditos & mutilos persequi. Orationes duae Hermanni Conringit de Aristotele & ejus Philosophia editae sunt Helm stadii 163 3. q. & laudantur ab Hugone Giratio Epist. 3 ς8.
DE PHILOSOPHIAE ARISTOTELI ZE CUM PLATONI
CA consesnsuveldissenseu consulendi scriptores quos retuli supra cap. i. g. ult. Rationem cur Plato Dirinus, Aristoteles dictus fuerit Lumomius, quod scilicet res naturales orbi lunae siubjectas, in quibus Daemonum genus versari existimabant, diligentissime tractasset , exponit Bessario lib. 1. contra calumniatorem Platonis c. 3. EFFIGIESini JGesis varias exantiquis monumentis aere descriptas exhibet Iacobus Gmno vius Tom. 2.thes auri Antiqv. Graec. tabula XC. Lambecius de Bibl. Vindob. T. VII. p. γ7. Sc Graevius ad Hesiodum p. 9O. edit. primae. Platonis imagines Vide si placet apud eundem Gron ovium tabula LXXXIII. De Michaele Hos italio, qui visus est forma oris Aristotelem exaste referre, disserit Clariis. Baelius in Lexico nota. N.
DE FORTUNA SCRIPTORUM ARISTOTELICORUM
quomodo in tenebris diu jacuerunt & in luce deniq; fuerunt protrasta, atq; emendata a Tyrannione Grammatico, nota sunt quae scribunt Strabo XIII. p. 6o9. & Plutarchus in Sylla p. 468. Athenaeus p. 3. Ammonius in vita Arist. &Suidas in TDρα- ων, quae loca illustravit idem praestanti T. Baelius ubi de Tyrannione apit. Andronici Rhodii ώνακας Di Aristotelis ad Jheophrasti scripta in Wαγματει- digessit , memorat p7xter Plutarchum loco laudato, Porphyrius in vita Plotini. Adrastum vero brodisiensem et G π τάξεως ἡ Αυς τέλους σιλοπ*ἱM laudat Simplicius in Categor. Occasionem varia Aristoteli scripta supponendi narrat Am
196쪽
i 6 SCRIPTA DE ARISTOTELE Lib. IV c. n.
De distinctione scriptorum Aristotelis in EXOTERICA, quae pMlarater scripta Cicero V. de fi n. appellat, & ACROATICA, videndie veteribus Plutarchus in Alex. p. 668. Cellius XX. 1. Galenus initio libri de facultatibus naturalibus, Themistius Orat. p. 3 i'. edit. Harduini,&c. E recentioribusOctavianus Ferrarius in libris duobus de sermonibus exotericis & disciplina Encyclio, qui cura Goldasti cum hujus Epistola de Cryptica veterum Philosophorum disciplina ad Rudolph. Goclenium recusi sunt Francose 16o6. 8. Salmasius ad Simplicium in Epictet . pag. 218. seq. Melchior Zei dier in tractatu de gemino Veterum docendi modo exoterico & Acroamatico, Dialectico & Analytico . Regio monte 168s . . Petrus Joh. Perpinianus Epistola ad Muretum, quae inter Mureti Epistolas legitur lib. I. Epist. XL. Andreas Christianus Eschenbachius lib. de Poesi Orphica p. 4. seq. Ioh. Henr. Me ibomius Commentario ad Hippocratis jusjurandum p. 93.
DE ARISTOTELIS RELIGIONE praeclare sentiunt Iulius
Caesar Scaliger, qui Platoni etiam anteferre eum in divinis non dubitat Exerc. CCCLXV. Petrus L escat operius in Aristotelis Theologia desicripta ad calcem commentariorum in lib. I. Ciceronis de Natura Deorum: Ioh. sonitus de Scri proribus Hist. Philosophicae p. 8. Fortunius Licetus in pietate Aristotelis erga Deum & homines & de Animarum rationalium immortalitate secundum opinionem Aristotelis, Patav. I 629. fol. Hieronymus Capraedonus Soracinas Ord. Praedic.
libris tribus de Theologia Aristotelis Venet. 16O9. q. Anto nius Sirmondus , Augustinus Niphus & Casp. Contarentis in libris de immortalitate animae contra Pomponatium , Ger h. Joh. Vossius de Idololatria lib. i. c. io. & lib. de Philosophia p. 1 3. Christianus Dreteriis p. 43. Metaphys qui totam Philosophiam Peripatetiticam in Deum reduci in eoque ultimo acquiescere assirmat. Quid quod Coloniae a Lamberto ' quodam de Monte, chartis decem in folio edita est
quaesto Magistralis, ostendensper auectoritates Scripturae divinae quid juxta famorum doctorum siententiamprobabilius dici po sit de Samatione Aristotelis Stagiritae
A. I 87. Et notus est Johannis Zei soldi liber de Aristotelis in illis quae
' Cessieri tabl. p. 47s. Voetii disis sele T: a. p. 6OZ. Laelii Lex, in Aristote nota R. ex
197쪽
ex lumine Naturae innotescunt, cum Scriptura sacra consensu &ab ea
apparente dissensu, Ienae I 66 i. s. De iis qui I udaeorum sacra amplexum fuisse Aristotelem fabulantur; dixi supra g. XXXV. Alii vicissim Atheis eum audacter adscribunt, ut Valerianus Magnus libro de Atheismo Aristotelis, A. I 6 7. & Hallenses T. VIII. ObL. t o. Quin imo Samuel Pari erus disi. i. de Deo p. 6s. Aristotelem
Atheorum omnium Principem, atque ipso icuro apertiorem religionis hostem pronunciat. Animorum ab eo negatam iuisse imortalitatem, integris libris contenderunt Petrus Pomponatius, & Simon Porti Us. Dei providentiam tuque ad lanae regionem ait progredi, infra Pero neque providentiae scitis regi, nec angelorum ope consultisque si entari, nec vero daemonum prollicientiam putat intervenire, proptereaque tosiit omnem HUinationem, negatque praenosci futura,
observante Chalcidio p. 34s. Confer Tho. Campanellam de gentiliis o non retinendo, Gemistum & Patricium in scriptis quo Platonis ab Aristotele d i i sensum demonsstrare aggrediuntur. Mihi quidem non videtur temere inter Atheos rejiciendus esse Aristoteles, etsi mundum aeternum a Deo naturaliter emanasse se sit, & multos docuit graves atque maximos errores , quorum Vim si Omne penetra fiet, vel conliscutiones universas fuisset amplexu , in t - fm forte potuisset incidere, vel saltim perinde omni se exsiolvere religione, ut Epicurus fecit. Neque disputo quali ipse fuerit animo erga
De Um, vel num omnem ejus conscientiam amoremq; mente elimina- Verit, in cujus Oper Imus contemplandis per omnem fere vitam tam assi-
aue fuit versatus. Hoc fallim amrmo, ex scriptis Aristotelis, qualia hodie exstant, hoc neutiquam constare, nec polle firmiter concludi Aristotelem fuit te Atheum, ne ii adeo Hippocratem, ex scriptis Hippocratis, quod conatus nuper est demonstrare vir acuti & acris ingenii. Nam quod non plura de Deo dixerit uterque, terendum in Philosophis, qui
rationes proximas rerum naturalium exponere volebant, non ad causam primam, quam praeponebant, tanquam ad aram semper confugere, sive, ut Aristoteles Anaxagoram lib. I. Metaphys c. q. eo nomine reprehendens loqntur, Tragicorum more Deum ex machina inducere ad explicandum argumentum. Ex eo autem , quod in idea Dei, vel modi quo I ple in creando aut operando utitur, peccaverunt, non magis licet eos aci scribere Athe is, quam alios quoscunque, qui essentiam Dei aut a
tributa ejus describere, & rem homini incomprehensii bilem aequare conceptionibus humanis satagunt. am primum enim aliqui: conabi-
198쪽
tur exponere quid sit Deus, quomodo produxerit ac conservet omnia, qua ratione intersit mundo,illico alius, qui aliter sentit, clamabit ab hoc tolli Deum. Neque vero Tertullianus erat Atheus, cui Deus erat corpus, neque omnes Athei, qui Dei praescientiam vel infinitatem, quia capere non possunt, negant: neque Athei universi illi, quibus persuasum est a Deo homines ferri ad malum , nec denique Athei nos, qui Deum unum Patrem filium & Spiritum S. credimus, & hominem V πικῶς unitum Deo. Omitto dicere, quod infelix fortassis, religioni certe &humano generi parum utilis,nec honorificus labor est, principes ingeniorum & praestantissimos totiusAntiquitatis viros,invitos trahere in s cietatem Atheorum, &universum Ethnicismum confundere cum Spi- notismo atque Atheismo, cum Apostolus quoque in Ethnicorum sapientibus non ta desideret cognitionem Dei, quam quod Deum, quem ex operibus cognoscebant, non tanquam Deum honore sunt super omnia
DE VARIA PHILOSOPHIAE ARISTOTELICAE FORTLI
NA librum singularem Parisiis ad Henr. Ludovic. Mon morium 16S3. 8. edidit Iob. Launojus Theologus Sorbonicus, recusum Hagae Comitum I 6s6. q. cujus summa haec est: Capite I. ex Rigordo S. Dionysii Monacho in vita Philippi Augusti refert A. 12oo. Parisiis in Concilio Senonensi Aristotelis libros flammis addictos fuisse, quod Almarico errorum ansam praebuerint, & novis erroribus dare imposterum queant. Ca pite II. profert testimonia duorum & viginti veterum Ecclesiae Doctorum , ' quibus subtilitas Aristotelica tanquam Evangelicae ac piscatoriae simplicitati adversa improbatur ac rejicitur. Justini, Clementis A
lex. Irenaei, Tertulliani, Origenis, Lactantii, Eusebii, Hermiae, Basilii, Naalangeni, Epiphanii, Theodori pres, Faustini presb. Gregorii Bartici Eliberitani Episcopi, Ambrosii, Chrysiostomi, Hieronymi, Simpliciani Mediolanensis Episcopi, Augustini, Cyrilli, Socratis, Theodoriti, AEneae Garaei, Nemesii, Sidonii Apollinaris, Mansueti Episcopi Mediolanensis, Bedae, Rabani Mauri, Remigii Lugdunensis,Leonis IX. Ernulli, & Bernardi, quibus addit coetum Episcoporum Ponti,Epistola ad Leo
nem Conser H. Ernstium in Sopho Asopho, Se Ludov. Thomasinum de philosophia lib i.
c. 37. Reetius tamen fortassis fecistent quandoque Sancti Patres, si, quod iacere poterant respondissent ad argumenta, quam ut querentes de subtilitate, eamque EVangelicae simplicitati etiam atque etiam opponentes, speciem praebuis ent detrectantium pugnam, aut Logicam disciplinam omnino repudiantium.'
199쪽
. ARISTOTELIS FORTUNA. LUGIZ e. VI. I senem Thracem , & sextam Synodum. Capite III. Bernardum refert Abai lardo dialectica Aristotelis exprobantem,&Ottonem Frisingensem Trithemiumque eodem nomine illum arguentes, tum Galteri opus Abai lardo & Lombardo oppositum. Narrat praeterea a Roberto Corceo ne ParisiensiiTheologo derideri eos, qui Philosophicas hoc es Aristotelicas, nulla enim alia eo tempore Philosophia vigebat propositiones in doctrina de Sacramento Eucharistiae in trudunt. Capite IV. profert constitutionem, qua idem Robertus a Papa Innocentio III. Academiam Paris. reformare jussus A. C. vos. Aristotelis Metaphysicam&Physicam legere vetuit, Dialectica ejus recepta in
locum Logicae S. Augustini, quam antea Lutetiae traditam observat c. U. Capite VI. Gregorius IV. in Concilio Provinciali A. C. I 23 I. Aristotelis libros Phl eos s Metaph co rlegi prohibet, quousque examinati fuerint, ab omni errorum si picionepurgati. Quo ipso Concilii Senonensis decretum emolliendo confirmasse videtur Launojo cap. VII. qui notat Simonem Tornacen siem sub idem tempus ob nimiam in Aristotele operam navatam haereseos postulatum, alios itidem eodem nomine ab Odone reprehensos. Sanctum quoque Ludovicum Odonis aequalem Magistrorum commentarios, quos eum non libenter legisse
testatur Gaufridus Bellilocus Beauli eu 9 sanctorum Patrum libris postposuisse. Nihilominus Albertum M. & Thomam Aquinatem vetitos Aristotelis libros etiam illustrasse commentariis, forte quod decretu illud nescirent, vel potius, quod interpretatione sua malis perAristotelem male intellectum illatis optarent occurrere, Pontificis ipsius, ut videtur, indultu. At capite VIII. assertur Simonis, sedisApostol. Legati, decretum, quo A. C. I 26s. Aristotelis Physicorum &Metaphysicorum lectionem, non ut Gregorius IX. fecerat, addita clausula, sed simpliciter
interdicit. Vicissim capite IX. occurrit instrumentum duorum Cardinalium, Ioannis &AEgidii , commissariorum ab Urbano V. ad Academiam Parisiensem reformandam missorum A. C. I 366. quo praeter Organum Aristotelis permittitur, imo injungitur lectio librorum de anima,
de generatione N corruptione, de caelo s mundo, parvorum naturalium Mota
physicorum. Capite X. A. C. 1387 a Facultate Theol. Paris notacur Thomas Aquinas, quod in pluribus locis doctrinae suae ipse errarit ideci, quod principia Philosophiae, sive potius verba quaedam Aristotelis, ad cor, i- clusiones Theologicas nimis applicavit. Uti Clemens VII. tum Petruis
200쪽
LAUNOIUS DE VARIA Lib. LII c. VI.
de Alliaco, Ioli. Gerson &Nic. de Clem angis, Parisiensibus Theologis
Philosophiam Aristotelis exprobrarunt, Vincentius etiam Ferrerius inter alia his verbis : Praedicare verba damnatornm, Hrann .itio est : Dicit enim Hieroum , quod Plato N instoteles in i Uerno seunt. Nicolaus tamen V. A. C. 14q7. laudatur a Bessarione, quod omnium Ars otelis criptorum lectionem non modo probavit , sed & jusserit de integro latinitate donari. Orta & inter eundem Bessarionem ac Marcum Ephesium controversia, quorum hic ex recentiorum Academiarum sententia Aristotelem, ille ex veterum Ecclesiae doctorum susseagio Platonem in Christianis Scholiis praeferendum esse contendebat. Capite XI. Gulielmus Cardinalis Totavillaeus A. C. 14s2. a Rege Carolo VII. ad Reformandam Academiam Paris . missus,praeter libros a commissariis Urbani V . concessos etiam Moralia Aristotelis legenda studiosis praecipit. Equidem antea quoque a Buridano & aliis lecta & illustrata fuerat Philosophi Ethica, sed primus,ut a Launojo cap. XII. observatum, auctoritatem publicam huic
rei addidit Tota villaeus. Tunc publicus Ethicae lector Parisiis fuit con-Bitutus , quem tingulis bienniis quaelibet natio vice & ordine legebat. Subnectit hisce Launojus querelas de Theologicis quaestionibus per Aristotelica Sophismata infuscatis, Hieronymi Hangesti libro de Academiis Contra D. Lutherum, Iob. Majoris, Jacobi Almaini, Iodoci Clichtho-vei qui primus Theologorum Paris contra Lutherum scripsit) Alberti Pighii , Melchioris Cani, Joh Maldonati, Joh. Trithemii, Francisci Rothomagensis Archi-Episcopi, & Francisci Rogerii, Archidiaconi Tullensi S. E contrario Facultas Paris. Lutherum A. Isa I. inter alia notavit eo nomine, quod Aristotelis moralem Philosophiam cum Christi doctrina convenire negasset. Capite XIII. De Petro Ramo agitur, cui Aristotelem oppugnanti sese opposuit Antonius Goveanus , qui plures statim ex Academiae Magistris in suas partes traxit, ita ut post multas altercationes ad arbitros demum deveniretur, quos Ramus optabat Ioli. Quintinum in decretis do Ctorem , & Joh. Bellomontanum, Artis Medicae Magistrum: Goveanus Petrum Danesium & Franciscum Vicomercatensem, quibus Flanciscus I. Rex proprio motu Ioh. Salignacum Theologiae Professo-Tem adjunxit. Ramus vero ab judicio arbitrorum provocavit, donec Rege oninem provocationem ulteriorem prohibente, libros suos arbitrio