Herodotos Buch 3 und 4

121쪽

οικίας νομίζουσι ἐκτῆσθαι, ποιηφαγέουσι δέ, και -- τοῖσι ἐστι σον κέγχρος το μέγαθος ἐν κάλυκι, αυτο- ματον ἐκ της ης γινόμενον, το συλλέγοντες αυτ τῆκάλυκι φουσί τε και σιτέονται ' αν ἐς νοῖσοναυτῶν πέσχν, ἐλθὼν ἐς την ἐρημον κέεται φροντίζει,10I δἐ υδεὶς υτε ἀποθανόντος ουτε κάμνοντος μῖξις δε τούτων των ,δῶν τῶν κατέλεξα πάντων ἐμφανης εστι κατά περ τῶν προβάτων, και το χρῶμα φορέουσι ὁμοῖον πάντες και παραπλήσιον ιθίοψι γονὴ δε αυτῶν την ἀπίενται ἐς τὰς γυναῖκας - κατά περ τῶν αλλων ἀνθρώπων ἐστι λευκή, ἀλλα μέλαινα κατάπερ τὸ χρῶμα τοιαυτην ὁ και Αἰθίοπες ἀπίενται θ ρῆν ουτοι με τῶν δῶν καστέρω τῶν Περσέων οἰκέουσι και προς νότου ἀνεμου, και Λαρείου βασιλέος 102 Ουδαμὰ πήκουσαν. 4λλοι ὁ τῶν 'ειδῶν Κασπατύρφτε πόλι και Πακτυῖκη χώρ εἰσι πρ4σοvροι, προς

4. ὁμοῖος - καὶ παραπλησιος, o vervuliden, Wie lat par et similia, par nullaque Vgl. E VI 52 13.

T. Arist de gen an II 2 μό-δoro ob αληθῆ λόγει φάσκων μέλαιναν εἶναι την τῶν Αἰθιόπων γονήν, σπερ ἀναγκαιον ὁ τῶν την χρόαν μελάνων εἶναι πάντα

122쪽

αρκτου τε και βορέω νέμου κατοικημένοι των αλλωνιδῶν , ο Βακτριοισι παραπλησίην πουσι δίαιτανὶ ουτοι και μαχιμώτατοί εἰσι γνδῶν, και ι ἐπι το χρυσον στελλόμενοι εἰσι υτον κατὰ γαρ τοὐτ εστι ἐρη-

b. μαχιμώτατοι : gl. VIII 113. Uener inre Bewallnune s. VII b. In den indisenen duellen merden sie

μένων δὲ τούτω χρυσωρυχείων μεrαλλεύοντες εῖεν μύρμηκες, θη-oία ἀλωπέκωνὰν ἔλαττω τάτος υπερφυὲς ἔχοντα καὶ ζῶντα αnboήρας ὀρυττε δε χειμῶνι την γῆν σωρεύει τε προς τοι στουίοις καθάπερ ἀσφάλακες φηγμαο ἐσrὶ χρυσου μικρῶς ἐφήσεως δεόμενον τοὐθ' ὐποζυγίοις μετίασιν οι πλησιόχωροι λάθρα φανερῶς γαρ διαμάχονται καὶ διώκουσε φευγοAας, καταλαβόντες δε διαχDῶ

ται καὶ αυτους καὶ τα ποζυγια. προς δεο λαθεῖν κρέα δηρεια προτιθέασι κατὰ μων περισπασθένrων δ αναιρουν Τπι τυ ηγμα καὶ του τροχόντος τοῖς ἔμπόροις ἀργον διατίθενται, χωνεύειν οὐκ εtδότες. Nearchos Alerianders

123쪽

τ ψάμμου γίνονται μιρμηκες μεγαθε εχοντες κυνῶν με ἐλάσσονα ἀλωπέκων ε μέζονα εἰσὶ γαρ αὐτῶν καὶ

1 παρὰ βασιλέι φ Περσεων ἐνθεττεν θηρευθέντες. ου- τοι ν οι μύρμηκες ποιευμενοι οἴκησιν υπὸ γην ἀναφορέουσι την φάμμον κατά περ οἱ ἐν τοῖσι Ελλησι

μυρμηκες κατὰ τον αυτὰ τρόπον, εἰσι δε καὶ δ Lδος μοιότατοι ὁ ψάμμος αναφερομένη ἐστι χρυ- 15 σῖτις. ἐπι η ταύτην την ψάμμον στέλλονται ἐς την ἐρημον οἱονδοι, ζαξάμενος ἔκαστος καμηλοvς τρεις,

124쪽

117 σειρηφδρον ἐν κατερωθεν ρσενα παρέλκειν, θήλεανδε ἐς μεσον ἐπι ταύτην δὴ υτὸς ναβαίνει, ἐπιτηδευσας κως αδ τέκνων - νεωτάτων ἀποσπάσας ζευ- ρει αἱ γάρ σφι κάμηλοι μαων ου ησσονες ἐς ταχυ- 20 τῆτα εἰσί, χωρὶς δε χθεα δυνατώτεραι πολλὰ φέρειν.

το ἐν δὴ εἶδος ὁκοῖόν τι χει κάμηλος, ἐπισταμέ- 103

νοισι τοῖσι Ελλησι ου συγγράφω- τ δε μὴ ἐπιστέατα αυτῆς, τουτο φράσω. κάμηλος ἐν τοῖσι ὀπισθίοισι σκέλεσι χει τεσσερας μηρους και γούνατα τέσσερα, ταδε ιδοῖα δια των πισθίων σκελέων προς την οὐρὴν τετραμμένα. - δἐ ὁ Ἱνδοι τρόπω τοιουτ και ζεύξι 104 τοιαυτ5 χρεόμενοι ἐλαυνουσι ἐπι τον χρυσῖν λελογισμένως οκως καυμάτων των θερμοτάτων ἐόντων σονται ν τῆ παγῆ υπὰ γὰρ του καύματος ι με ρμηκες ἀφανέες γίνονται ἐπ γ'ν θερμότατος δέ στι ὁ λιος τοι-

τοισι τοῖσι ανθρώποισι τ εωθινόν, ου κατά περ τοῖσι

αλλοισι μεσαμβρίης, αλλ' υπερτείλας μέχρι Ου ἀγορῆς διαλύσιος τουτον δῶ τον χρόνον καόει πολλ0 μῶλλον

εν, καὶ τα καμπὰς υ πλείους,

ῶσπερ Ἀγουσί τινες, ἀλλὰ φαμ

II 1. V 2.104. T. Die selisanae Ansicnt,

125쪽

τη μεσαμβρίη την Ἐλλάδα, - ωστ' ἐν δατι μ1 γος πυτούς ἐστι βρέχεσθαι τηνικαυτα μεσουσα δε ημερη σχεθει παραπλησίως καίει τούς τε ἄλλους -- θρώπους και τους γνδούς. ἀποκλινομένης δε της - σαμβρίης γίνεται σφι ὁ λιος κατά περ τοῖσι αλλοισι ὁ εωθινός κα το αδ τούτου πιὼν ἐπι ἄλλον ψύχει,1054 ἐπι δυροῖσι ἐὼν και τὸ κάρτα ψύχει ἐπεὰν δεελθωσι ἐς το χῶρον οιονδο εχοντες θυλάκια, ἐμπλήσαντες ταντα το φάμμου την ταχιστην ἐλαύνουσι πί-σω αυτίκα γαρ ι μύρμηκες δμην οὐδη λέγεται ταδ Περσέων, μαθόντες διώκουσι εἶναι δε ταχυτητα ουδενὶ ετέρου ὁμοῖον ουτω στε, ει μη προλαμβάνει τους δοις της ὁδου ἐν τους μύρμηκας συλλέγεσθοι, οἶδεν - σφεων ἀποσώζεσθαι τους μεν νυν ρσενας -

καμηλων εἶναι γαρ ησσονας θέειν των θηλέων, παρα- 10 λύεσθαι ἐπελκομέν- ον ὁμου ἄμφοτερους τὰς ἐθηλέας ἀναμιμνησκομένας των λιπον τεκνων ἐνδιδόναι μαλακὴν ουδέν. τον μεν δὴ πλέω του χρυσου -τω ι

δοὶ κτῶνται , ς Πέρσαι φασί αλλος δε σπανιώτερος ἐστι ἐν τῆ χώρη δρυσσόμενος.

126쪽

Aι δ' ἐσχατιαί κως της οἰκεομενης τὰ καλλιστα 106ελαχον, κατά περ ὴ Ἐλλὰς τὰς ρας πολλόν τι κάλλιστα κεκρημένας ελαχε τουτο μεν γαρ προς την ηῶἐσχάτη των οἰκεομενεων Ἀδική ἐστι, σπερ ὀλίγφπρότερον εἴρηκα ἐν ταύτy τουτο μεν τὰ εμψυχα τά τε τετράποδα και τὰ πετεινὰ πολλW μεζ. ἐν τοῖσι αλ-

λοισι χωρίοισι ἐστι, πάρεξ των μαων ουτοι δε εσσουν- ται αὐτων Μηδικῶν, ησαίων δε καλευμένων μαωνὶ, τουτο δε χρυσὸς πλετος αυτόθι ἐστί, ὁ με δρυσσόμενος,

ὁ δἐ καταφορευμενος αδ ποταμῶν, ὁ δε σπερ σήμηνα οciρπαζόμενος. - ὁ δενδρεα τὰ γρια αυτόθι φερει

δρέων χρέονται προ δ α μεσαμβρίης σχάτη σρα- 107

μένα.

127쪽

βίη των ικεομενέων χωρέων ἐστι, ἐν δ ταύταν λιβανωτός τε ἐστι μουνη χωρέων πασέων φυόμενος και γυρ- νη και κασέ κα κινάμωμον κα λήδανον ταυτα πάντα

πλην της σμύρνης δυσπετέως κτῶνται ι ράβιοι τον μέν γε λιβανωτὰν σιλλέγουσι την στvρακα θυμιῶντες, την ἐς Ελληνας οἰνικες ἐξάγουσι ταύτην Θυμ ιῶντες λαμβάνουσι τὰ γαρ δένδρεα τα λιβανωτοφόρα φιες

ουπόπτεροι, σμικροι τὰ μεγάθεα, ποικίλοι τὰ εἴδεα, φυ- 10 λάσσουσι πληθεῖ πολλοι περὶ δένδρεον χαστον, υτοεorπερ ἐπ' Αἴγυπτον ἐπιστρατευονται. ουδενι δἐ αλλφα πελαυνονται αδ των δενδρέων η της στυρακος τρο108 καπνου λέγουσι δἐ και τόδε γράβιοι, οπῶσα ν ηἐπίμπλατο των φίων τούτων, εἰ μὴ γινεσθαι κατ' - τοῖς Ιόν τι κατὰ τὰς πέδνας πιστάμην γίνεσθαι. καί κως του θείου προνοίη, σπερ και οἰκός ἐστι, ἐουσα σοφή, σα μέν γε ψυχήν τε δειλὰ και ἐδώδιμα,

τῆ των ράβων χερρονήστ περ

τε Σαβὰ καὶ Ἀδραμυτα καὶ κιτμβαινα καὶ Μαμάλε in sudlichen

128쪽

τα ἐν πάντα πολυγον πεποιηκε Πνα μὴ ἐπι- λέπη κατεσθιόμενα, σα ὁ σχέτλια και ἀνιηρά, λιγόγονα. τουτο μέν, τι ὁ λαγὰς αδ παντος θηρευεται θηρίου και ορνιθος και ἀνθρώπου, υτ δή τι πολύγονόν ἐστι ἐπικυωκεται μουνον πάντων θηριων, και θ

τὰ ἐν δασυ των τέκνων ἐν τῆ γαστρὶ του φιλόν, τοδ αρτι ἐν τῆσι μήτρῖσι πλάσσεται, τὰ ὁ ἐπαναιρέεται. τουτο ἐν δ τοιουτ ἐστι η ὁ δὴ λέαινα ἐμ ισχυρότατον και θρασύτατον παξ ἐν του βί τίκτει τι- κτουσα γαρ συνεκβάλλει του τέκνW τὰς μήτρας d is αἴτιον τούτου τόδε ἐστέ ἐπεὰν ὁ σκύμνος ἐν τῆ μητρι ἐὼν αρχηται διακινεόμενος, ὁ δ εχων νιχα θηρίων πολλὼν παντων Ορυτάτους ἀμύσσει τὰς μήτρας. τω- μενός τε Σὴ πολλW μαλλον ἐπικνέεται καταγραφων πέλας τε δὴ ὁ τόκος ἐστι και ὁ παράπαν λείπετα 20 αὐτέων γιἐς -δέν. Ἐς δ και ι εχιδνα τε και ι 10sἐν γραβίοισι αδπτεροι φιες εἰ ἐγινοντο ς φύσις

a. o. VI 3 ὀχευε δε καὶ τίκτει ὁ λέων οὐ πασαν ραν, καθ' εκαστον μέντοι ἐνιαυro . . o δὲ λεχθεὶς μοδο περὶ του ἐκβάλλειν τὰς σrέρας τίκτοντα ληρώδης ἐστί, συνετέθη συκ του σπανίως εἶναι τους λέοντας, ἀπορουντος

129쪽

αυτοῖσι πάρχει - αν η βιώσιμα ἀνθρώποισι νυν δ' ἐπεὰν θορνυωνται κατὰ ζευγε και ἐν αυτ= ἰ Ἀρ- σην τῆ ἐκποιησι, ἀπιεμένον αυτου 'ν ο ν ὴ θηλεα απτεται της δειρῆς, και ἐμφυσα υκ ἀνίει πριν- δια-

φάης ὁ ἐν δ ερσην ἀποθνησκε τρόπφ τ εἰρημένω,

δε θήλεα τίσιν τοιήνδε ἀποτίνει τέ ρσενι τψ γονέι τιμωρέοντα τι ἐν τῆ γαστρι ἐόντα τὰ τέκνα διεσθιει 10 την μητέρα, διαφαγήντα δε την νηδῶν αυτης ουτωτη εκδυσιν ποιεεται. οι δε αλλοι φιες ἐόντες ἀνθρώπων ου δηλήμονες τικτουσί τε, και ἐκλέπουσι πολλόν τι χρῆμα των τεκνων αἱ μεν νυν εχιδναι κατὰ πα-

πολλοὶ Πναι. 110 μεν δὴ λιβανωτὰ τουτον Ουτω κτῶνται Ἀράβιοι, την δε κασίην δε ἐπεὰν καταδήσωνται βύρσῖσι και δέρμασι αλλοισι πῆν το σῶμα και τὰ πρόσωπον πλην αυτῶν τῶν ὀφθαλμῶν, ερχονται ἐπι την κασίην

εἴδη περ την ρωματοvηρον Ἀραβίαν γεννώμενα ἔχει δε θά- βδον πολυφλοιον, φύλλα δὲ ἄσπεο

130쪽

προσείκελα μάλιστα, και τετριγε δεινόν, και ς λκὴν Gλκιμα τὰ δει ἀπαμυνομενους αδ των φθαλμῶν ου- τω δρέπειν την κασίην. - δε δὴ κινάμωμον τι - 111των θωυμαστότερον συλλέγου σι. Ἀκου με γαρ γίνεται και τις μιν γη τρέφουσά ἐστι, υκ χουσι ειπειν, πλην τι λόγω ου οἰκότι χρεόμενοι ἐν τοισίδε χωρίοισι φασί τινες αυτ φύεσθαι ἐν τοισι ὁ Λιόνυσος ἐτράφη Ἀορνιθας δε λεγουσι μεγάλας φορεειν ταυτα τὰ κάρφεα τὰ μῶς αα Φοινίκων μαθόντες κινάμωμον καλέ μεν, φορέειν δε τὰς ορνιθας ἐς νεοσσιὰς προσπεπλασμένας ἐκ πηλου προς ἀποκρήμνοισι ουρεσι, νθα πρόσβασιν ἀνθρώπ ουδεμίαν εἶναι. προς ων δὴ ταυτα 10 τους Ἀραβίους σοφέζεσθαι τάδε βοῶν τε και νων των ἀπογινομένων κα των ἄλλων πορυγέων τὰ μέλεα διαταμόντας μέγιστα κομίζειν ς ταυτα τὰ χωρία, και

τέμνωσι τὰς ράβδους, φασὶ κατακόπτειν. διδάκτυλα τι μῆκος η μικρεμείζω, αὐτὶν εἰς νεό- δορον βυρσαν καταρράπτειν δεῖτἐκ ταύτης καὶ των ξύλων σηπομένων σκωλή κεα γίνεσθαι, α τι μὲν ξύλον κατεσθίει, του φλοιοῖ νου πτεται δια την πικρότητα καὶ δριμύτητα της ὀσμης. b. ἐν λίμνη Φύεται, vanrschein-liel die Massielbe Art, die de di me aeha αχυ, ' Sump*ssange'

φυεσθαι μὲν γάρ φασιν ἐν νάραγξιν, ἐν ταυταις δ οφεις εἰναι πολλοις δηγμα θανάσιμον ἔχοντας, Προς ους φραξάμενοι τὰς χεῖρας καὶ τους πόδας καταβαμ

νουσιν καὶ συλλέγουσιν.