Poetae lyrici Graeci 2 Poetas elegiacos et iambographos continens

131쪽

πιστον εταῖρον, οτω μη τις ἔνεστι δόλος

ἐς βάσανον ὁ ἐλθὼν παρατρίβομαι ῶστε μολίβδωχ σός, υπερτερίης δ' ἄμμιν ἔνεστι λόγος. Πολλά με καὶ συνιέντα παρερχεται' ἀλλ' υπ' ἀνάγκης

420 σιγῶ, γινώσκων υμετέρην δυναμιν.

Πολλοῖς ἀνθρωπων γλώσση θυραι Ουκ ἐπίκεινται ἁρμόδιαι, καί σφιν πόλλ' αμέλητα μέλει πολλάκι γὰρ το κακὰν κατακείμενον ἔνδον αμεινον, ἐουθλὀυ δ' εξελθὸν λώζον η το κακόν.424 Πάντων μὲν μη φυναι επιχθονίοισιν ἄριστον, μηδ' ἐσιδεῖν αυγὰς οξέος ηελίου φύντα δ' ὀπως ίκιστα πυλας 'Αἴδαο περ ζσαι, καὶ κεῖσθαι πολλην γην επαμησάμενον.

Φυσαι καὶ θρέψαι ρῆον βροτόν, η φρένας ἐσθλὰς

Anti preter ib. VII 241: πολλὰ τιθηνητῆρ ὀλοφυρατο, χερσιν ἀμησας

Ανδρομάχοις δνοφερὰν κρατος υπερθε κύνιν. utinro pia et Sexti lectio γαῖαν ἐφεσσάμενον, sive ἐπιεσσάμενον malis. Cf. Dinit. Nem. XI 2 l. v. 229. φυσαι, Λ φαυσαι.

132쪽

480 ἐνθέμεν ' ου δείς πω τουτό γ' ἐπεφράσατο, ψ τις σώφρον' εθηκε τον ἄφρονα, κἀκ κακού ἐσθλόν ' εἰ δ' -κληπιάδαις τουτό γ' ἔδωκε θεός. ἰῆσθαι κακότητα καὶ ατηρὰς φρενας ἀνδρῶν, πολλούς αν μισθους καὶ μεγάλους ἔφερον 485 εἰ δ' ήν ποιητόν τε καὶ ἔνθετον ἀνδρι νόημα,

ου ποτ αν ἀγαθου πατρὸς εγεντο κακός, πειθόμενος μυθοισι σαόφροσιν ἀλλα διδάσκων Ου ποτε ποιησεις τον κακον ἄνδρ' ἀγαθόν.

A ήπιος, δς τον ἐμὸν μὲν ἔχει νόον εν φυλακῆσιν,

440 τον δ' αυτου ἴδιον ουδεν ἐπιστρέφεται. 408

ουδεις γὰρ πάντ' ἐστίν ἀνόλβιος ἀλλ' ὁ μῖν ἔσθλὰς

τολμῶ εχων το κακόν, κουκ επίδηλος ὁμως

ἰῶύθαι κακότητα καὶ α τηρὰς φρένας ἀνδρῶν. εἰ δ' ἐν ποιητόν τε καὶ ε νθετον ἀνδρι νόημα, πολλοὐς αν μισθοὐς καὶ μεγαλους ἐφερον κου ποτ' αν εξ ἀγαθοὐ κτλ. yiod firmat Aristotcl. εἰ μ ν Ουν ῆσαν οἱ λόγοι αυτάρκεις προς τὰ ποιh- σαι ἐπιεικεῖς, πολλοῖς ῖν μισθους καὶ μεγάλους δικαίως ἔφερον κατὰ

133쪽

p0ETAE ELEGIACI. δειλος δ' οὐτ' ἀγαθοῖσιν ἐπίσταται Ουτε κακοῖσέν θυμὸν ὁμως μίσγειν ' αθανάτων δὲ δόσεις 445 παντοῖαι θνητοῖσιν ἐπέρχοντ', αλλ' ἐπιτολμῶν

χρὴ δῶρ' ἀθανάτων, οἷα διμῶσιν, ἔχειν. Et μ' ἐθέλεις πλύνειν, κεφαλῆς αμίαντον απ' ἄκρης αἰεὶ λευκὸν υ δωρ ρευσεται ἡμετέρης ευρήσεις δε με πῆσιν ἐπ' ἔργμασιν ωσπερ ἄπεφθονqb0 χρυσόν, ερυθρὸν ἰδεῖν τριβόμενον βασάνω, τοὐ χροιῆς καθυπερθε μέλας Ουχ ἄπτεται ἰῖς Ου δ' εὐρώς, αἰεὶ δ' ἄνθος ἔχει καθαρόν. Yδνθρωπ', εἰ γνώμης ἔλαχες μέρος ῶσπερ ἀνοιης, καὶ σώφρων ουτως ῶσπερ ἄφρων ἐγένου, 455 πολλοῖς αν ζηλωτὸς ἐφαίνεο τῶνδε πολιτῶν, -τως ἄσπερ νυν - δενὸς ἄξιος εἶ. τοι συμφορόν ἐστι γυνὴ νέα ἀνδρὶ γέροντι Οὐ γὰρ πηδαλίω πείθεται ἄστ' ἄκατος, οὐδ' ἄγκυραι ἔχουσιν ' ἀπορρῆξασα δὲ δεσμὰ 409460 πολλάκις ἐκ νυκτῶν ἄλλον ἔχει λιμένα. ποτ' ἐπ' ἀπρήκτοισι νόον ἔχε, μηδε μενοίνα, χρήμασι, τῶν ἄνυσις γίνεται Ουδεμία.

ρων νέα στὶ πρεσβυτη γυνή. ωσπερ γὰρ ἄκατος ουδὲ μικρὸν πείθεται - πηδαλίω, τὰ πεῖσμ' ἀπορρήξασα δε ἐκ νυκtὸς ἔτερον λιμέν' ἔrous'

134쪽

μαρεως τοι χρῆμα θεοὶ δόσαν Ουτε τι δειλον ουτ' ἀγαθόν ' χαλεπῶ δ' ἔργματι κυδος ἔπι. 65 ' φ' αρετῆ τρίβου, καί σοι τα δίκαια φίλ' ἔστω, μ δε σε νικάτω κερδος, ο ,τ' αἰσχρον Μηδένα τῶνδ' ἀέκοντα μένειν κατερυκε παρ' ἡμῖν, μηδε θυραζε κέλευ' οὐκ ἐθέλοντ' ἰέναι,

κτοισι, non cum proximo prior verbo μενοίνα : sed haec vectoriam traiectio in antiquo poeta ostendit: nam Alexandrini hanc licentiam D

UIontant, velut Titeoer. XXVIII 6: o πως ξεῖνον ἐμὰν τέρψομ' ἰδών, καντι φιλήσομαι, μκίαν χαρίτων ἱμεροφώνιον ιερὸν φυτόν, Ῥine non debellat tentaro Ahrens. XXIX 3: κεγω μεν τὰ φρενων ἐρέω κέατ' ἐν μυχῶ, ubi item Moin eice emendatione in pericluat is est, uena Epigr. 19, 1: ρχἰλοχον και σταθι καὶ ε ῖσιδε τον πάλαι ποιητῶν. Callini Relius fr. 176:τον Ουκ επλησε φέρουσα μήτηρ. οὐδ' Αδιν', ἐννέα μῆνας oλους). apti l Seliol. 11. Σ 399: οι δ' ενεκ ' Εὐρυνόμη Τιτηνιὰς ε πον ἔτικτεν. D. 306:Μή με τον ἐν ρωδῶνι λέγοι μόνον Ουνεκα χαλκὰν Ἐγειρον. D. 445: Νεῖλος, ον) Οὐδ' ὀθεν οuεν οδεύει θνητὸς ανηρ, eandemiuo licentiam imitati sit ni latini poetae, velut Catullus 44,8: ttiassen, Nonisnurerenti quam

min metra venter. Diem stra tuosus appeto, dedit, cenas. Quae ex antiquioribus affert Lot,oc IcΛ i. v. 476 filii ibi is talitas Et trip. Phoeniss. 386) pleraque alius reneris sunt. iti pie nescio an lite locus vitium contraxerit, polorat enim

serit,irri rene' ἐπ' απρήκτοισι νόον ἔχε ρή τε μ ε νο ιν ῆν χρήμασι , vel

sivo Niconia clius in Clitrono ap. Atlion. VIII 364 C: ὁ δ' ἄχθεται αυτὰς ὁ θύων τφ καtακωλυοντι. καὶ ρυθος ζλεξ' ἐλεγεῖα ' Μηδέωα μήτ' ἀέκοντα ίακοντα ΒΡ) μένειν κατέρυκε κατερύκεινlῖJ παρ' ἡμῖν μηθ' εὐ- δοντ επίγειρpΣιμωνίδη ' o v γὰρ επ' οἴνοις τοιαυτὶ λέγομεν δειπνίζοντες

φίλον ανδρα. Itoni ipso in prooedosi v. 475-92 separuvi, id quod etiam Hartung secit, nam V. 492-6 initi no Ichor segregiιverat. IVolcher, qui variis poetis liaec attrit, sit. iliremit v. 467-74. 475-6, 477-92, 493-6, sed idein v. 386-92 ali interpolatore ali lato prosectos esηe existimat. Non ni inor liit,itrvtio est do carati in is auctore. Ego cum v. 472 vel certe simillimus Eueno tribuntii i vide Euoni fr. 8 , in proe odosi hunc certoloeum v. 467-74 Pario post tuo trilitii, id citiod inin antea Baeti orat

Atispicatiis et postea Harti ing probavit: nam Aristotelem, iiii compi tribus locis fiunc vorsunt Elieni nomine adliibi ierit, non osso incertae Inemorias errore duetum, apparet. Postea cuni intellexi antiquioris alicuitis et 1iami ignobilis poetae liune elemam esse, rursiis eam suspicionum aisse ei: Existimabam enim sopitistam Etienti triobileIn hune versum ex antiquiore poeta in suum carmen transtulisse. Εtonina vel Pliere cratis ille loe inlii liaee elegia cum Hesiodeis versibus componitur, satis superque arguit, anti luun esse cRrmen neque a Pario sophista compositi im: accedit graVissimurn argi nientuIn, quod is, qui itane syllogen Concinnavit, vetemini tantuni poetaruIn Inonu Inenta Rilhibuit, novietis poetis, qui circa

135쪽

μητε τον ἀγρυπνέοντα κέλευ' αεκοντα καθευδειν'

πῶν γὰρ ἀναγκαῖον χρῆμ' ἀνιηρὸν εφυ

τβ πίνειν δ' ἐθέλοντι παρασταδον οἰνοχοείτω ου πάσας νυκτας γίνεται αβρὰ παθεῖν

475 αυτὰρ ἐγώ - μέτρον γὰρ ἔχω μελιηδέος οἰ νου -

υπνου λυσικάκου μνησομαι οi'καδ' ἰων,

ηξω δ' ώς οἶνος χαριέστατος ἀνδρι πεπόσθαι 4l0ουτε τι γὰρ νηφω, ου τε λίην μεθυω.ος δ' ἰυ υπερβάλλη πόσιος μέτρον, Ουκέτι κεῖνος

Peloponnesia bolli temporii floratorii ut, proelii lial uis. At rursus par Imor utibile est, gi late sopitisin versii ni istii in iit, antimitore poeta liaud ignobili mutuatus erat, id Aristotelem, isti graecao poesis monum ut a diligentissime persemitatus emit, stigisse: at pio etia in si largiaris, Eiusinodi errorem in Aristoteloni cadere, tamen non ost verisimilo pltilosophiuntana pervagatana sententiain sopitistae alicuius auctoritate identi domtuitum esse: sed ii ire si io Aristotolos Eueni montionem socii, si isse linus e principibus gnomen o poesis niti. Aristotelis igitur auctoritata confisus inin totam liniic ologi nni Elieno tribuo, ii se tarnen Sopli istae, qui Socratis suit aevialis, sod niuiora, cultis notas sane inceria est: Sed cuinllic Euentis Simonidem nilomiatiit , sit spicor Anaorginitan ianthograPliuin, qui et ipse et eoas coinpositisse sartur, dici. Silitonidis bis pineterea in hac sulio ge fit montio v. g67 ot 1349: unipio iii mio pio loci pariter ex Eueni elegiis vi dolitur ropoliti esso. Igitii r Euentis illo Archilochi popularis sui exemplo excitati is videt irr aninium ad elogiaenan poesin appli avisse. His elogiis intogras risiis est, viii hinno opitomon condidit, quamaidem epitome tactum Dst, ut antimi oruin poetariun oleiae magis In R-gis Pio oblivione ol,riterentur: ita pio ia in Ericlo stlionis notate Eueni carminutu exempla Denitus extincta sileriint. - V. 467. των δ', I liere crates apud Athen. μῆτ', mi Od luc pio illo restitii omini Schnoide vin et Hai tuum - V. 469. μέθ' A, μηδ' ro I. - αν ad i. ΛΚ, oin . rel. - V. 470. θωρη

136쪽

480 τῆς αυτοὐ γλώσσης καρτερὴς ουδε νόου μυθεῖται ὁ ' ἀπάλαμνα, τα νήφοσι γίνεται αἰσχρά αἰδεῖται δ' ερδων ουδέν, οταν μεθUsi, το πρὶν . ἐὼν σώφρων, τότε νήπιος ἀλλα συ ταυταγινώσκων, μη πῖν' οινον υπερβολάδην,485 ἀλλ' ἡ πριν μεθυειν υπανίστασο - μὴ σε βιάσθω γαστήρ, ωστε κακὸν λάτριν εφομέριον - ,ῆ παρεὼν μο πῖνε σὐ δ' ἔγχεε τοίτο μάταιον κωτίλλεις αἰεί του νεκά τοι μεθύεις ἡ μεν γὰρ φέρεται φιλοτήσιος, ἡ δε πρόκειται,490 τὴν θεοῖς σπενδεις, την δ' ἐπὶ χειρος ἔχεις ἀρνεῖσθαι δ' Ουκ οἰδας ανίκητος δέ τοι ουτος,δς πολλὰς πίνων μή τι μάταιον ἐρεῖ. υμεῖς δ' ευ μυθεῖσθε παρὰ κρητῆρι μένοντες,

ἀλλήλων ἔριδος δῆριν ἐρυκόμενοι, 495 ἐς τὸ μέσον φωνευντες ὁμως ἐνὶ καὶ συνάπασιν

χούτως συμπόσιον γίνεται Ουκ ἄχαρι.

Aφρονος ἀνδρὸς ὁμως καὶ σώφρονος οἶνος, ὀταν δῆ 4ll

πωρ υπὲρ μέτρον, κουφον ἔθηκε νόον.

137쪽

Ρ0ETAE ELEGIACI. ν πυρὶ μὲν χρυσόν τε καὶ αργυρον ἴδριες ανδρες 500 γινώσκουσ', ἀνδρος δ' οἶνος ἔδειξε νόον,

καὶ μάλα περ πινυτου, τον υπὲρ μέτρον ηρατο πίνων,

ωστε καταισχυναι καὶ πρὶν ἐοντα σοφόν.

' Οἰνοβαρέω κεφαλήν, υνομάκριτε, καί με βιῆται

μίτρον Stob., ὐπέρμετρον ΑΚ O, ὐπερ τὰ μέτρον rol. cs. Pan 'asis Atli. 137 B: πινόμενος κατὰ μέτρον, υπὲρ μέτρον δὲ χερείων, ubi Cloni. Al.

clitum exilibet: κακότητα δε πῆσαν ελέγχει. Non inologans Alirensia coniectumι ησατο, nec tamen apta liuic loco: ceterae omnes pravae; nihil omnino iniitan luin: similiter in a v. 976: ανιωνυσου δῶρ' ἐσαειρά -

Suidas. Sopliocles Phil. 701 eodein nurito notivntia formarn αἴρειν adH-buit, citioil cuin interpretes non qntelligeront, Varan conanienti sunt. Sed dicebiitiir etiam αλεῖσθαι σῖτον ai in id gentis, ut nonnunqtiuina igi possit, utriini αίρεσθαι nn αἴρεῖσθαι η e raptores ilicere malucrint, nam n litiritimis linee iluo voeninita sox contios consi is a sitnt velutae. Theoplir. tatur. 27: καν που κληθῆ εἰς Ηρακλεῖον, ρίψας τὀ υάτιον τον βουν αἴρεῖσθαι, ῖνα τραχηλίση, ubi deibebat du luna citρεσθαι restitui, idquo tituli optio horiani Liti coriani planissime conii ranant), non solum poetao, ut Aesetiylus in Palatnedo ap. Atli. Ι 11 Λ: υριστα, δεῖπνα δόρπα θ' αἴρεῖσθαι τρίτα, soci otiam pestestras orationis scriptores velut Thucyd. IV 26: αἱ μεν σῖτον ἐν τῆ γη hooυντο, ubi sacilis quidem correctio ηροντο, scit id in II 75: τοὐς δε υπνον καὶ σῖτον αἴ- ρεῖσθαι, Maona ad inodum III 49: οί δ' υπνον ἡροὐνto κατὰ μέρος, adde Herod. III 26. VII 120. Xon. Cyr. VIII 1 38, plRne quemail modum aptui

IIomerum est δόρπον ἔχοντo et υπνου δῶρον ελοντο. - V. 502. καταισχυναι, Stob. καταισχυνειν. - πρὶν, Stol . τον. - V. 503-8 asteri Apostol. VII 16 m. Ono uia cratiis non Allieniensis esse videtur, seti Locrensis,

qui Thaletae amicus, Charondae et Zaleuci aequalis, pariterqua legibus scriptis clarus fuit: vido Aristo t. Pol. II 0, 5: πειρῶνται δέ τινες καὶ συνάγειν, ως υνομακοίτου 'ὲν γενομένου πρώτου δεινοῶ περὶ νομοθεσίαν γυμνασθῆναι δε αυτον ἐν Κρήτη Λοκρὰν ἄντα καὶ ἐπιδημουντα κατα τέχνην μαντικήν ' τούτου δὲ γενέσθαι Θάληtα εταῖρον, Θάλναος δ' ἀκροατην Λυκοὐρῖον καὶ Ζάλευκον, Ζαλεύκου δὲ Σαρώνδα ἀλλαtαῶτα μεν λέγουσιν αοκεπτότερον τω χρόνω λέγοντες : non onania liaeufido inὸigna osse censet Aristoteles, seu temporiini iustoriim incuriain inerito perstringit: possis auspicari, Epliorum castigari, qui fortRsso tunc iam partem ampli operis ediderat: etenim is, id quod testantiir Strabo et Plutaristus quian vita Lycurgi Ephoriam potissimam sequiti ir), locurgum Tlialetao institutione usum esse memoriae pro tulit: sed hune historiarum scriptore n e tirun Zaleuemn Thalotas discipulum squod per temporis rationes licuit eundo nuiue Lycurgi aequalem perliibuisse, cum Locrorum

138쪽

οινος, ἀτὰρ γλώσσης Ουκέτ' εγὼ ταμίης b0b ημετέρης, το δὲ δῶμα περιτρέχει ' ἀλλ' ἄγ' ἀναστὰς

πειρηθῶ ,-πως καὶ ποδας οἶνος ἔχει

καὶ νόον ἐν στήθεσσι ' δέδοικα δὲ μή τι μάταιον ἔρξω θωρηχθεὶς καὶ μέγ' ἔνειδος ἔχω

οἶνος πινόμενος πουλυς κακόν' ην δέ τις αυτόν

bl0 πινρ ἐπισταμένως, οὐ κακὸν ἀλλ' ἀγαθόν. Hλθες δη, Κλεάριστε, βαθυν διὰ πόντον ἀνυσσας, ἐυθάδ' ἴκ' οὐδὲν ἔχοντ'ὼ τάλαν ουδεν ἔχων. νηός τοι πλευρῆσιν υπὸ ζυγὰ θήσομεν ημεῖς, Κλεάρισθ', οἷ' ἔχομεν χοὶ διδουσι θεοί.

Epigopllyriortim civitas VI. 17 vol non niuitum rente condita sit, fidom excedit: ita ue fortasse in Heraclidem Ponticum haee dicta sunt, Pieri in limis περl νόμων talia leui pomini veritate adversanto priuii dissct nonost incredibile. Onomacritum autern Thaletao anatemn suisse non eSt, chir impriinemus: is vero, si popularimas suis leges seripsit, certe non anto ZaleiIeum lioo munere functius est, ut primus Ioguna auctor inter Graecos habendus sit: nam consentanoum omnino est, colonos prius rem publicam legibiis ordinavisse, clitani patrias urbos: Venim Zaleuci exemplo excitatus videtur Onoin aeritus vel apuit Opuntios vel apii 1 Crissaeos Locros legum ni ictor extitisse: lioc tamen veri sinailius puto, si quidem Epizephyrii Crassaeoriam sucriant coloni: neque vero Locri Crassae iacteo hiarnanit1ιtis expertes si Ieriint, vicinadmodum Plera PIe existi Iant: civitates eius regionis antiquitus bene legibus temperatas suisse arguinento est titillus Oeanusiensi ii in et Chaliensium, liuem eum Itosfi nimis liberaliter gae eulo octavo adscripsissol, Κ irolitio is non recto ad holli Peloponnesii toni pomι refert. Igitur si lite Onomae ritus Locrensis appellatur, fortasse hi versus Thaletae sunt, cf. v. 121l seqq. - Οἰνοβαρεω

Κλεάρισθ', Κ κλειάριθ'. Hartung ταριστ' scripsit. Nomen reperitum

indicio est, liaeo in aretvin redacta esse. Cum iis, quae Sequuntur,

componas Hom. Od. O 280: αὐτὰρ κεῖθι φιλήσεαι, οῖά κ ἔχωμεν.

139쪽

ουτε τι των οντων ἀποθήσομαι, ουτε τι μεῖζον

σῆς ἔνεκα ξενίης ἄλλοθεν οἰσόμεθα. ην δέ τις εἰρωτὰ τον ἐμὸν βίον, ωδέ οι εἰπεῖν 520 ώς ευ μεν χαλεπῶς, ώς χαλεπῶς δε μάλ' ευ,

ωσθ' ἔνα μεν ξεῖνον πατρωχν Ουκ ἀπολείπειν, ξείνια δε πλεόνεσσ' ου δυνατος παρέχειν.

Ου σε μάτην, ὼ Πλούτε, βροτοὶ τιμῶσι μάλιστα η γὰρ ρηΓδίως την κακότητα φέρεις. 525 Καὶ γάρ τοι πλῶτον μεν ἔχειν ἀγαθοῖσιν εοικεν, η πενίη δε κακῶ συμφορος ἀνδρὶ φέρειν. γδ μοι ἐγών ῆβης καὶ γηραος ουλομένοιο,

του μεν επερχομένου, τῆς δ' ἀπονισομένης. Ουδένα πω προυδωκα φίλον καὶ πιστον ἐταῖρον,

530 ου δ' ἐν ἐμῆ ψυχὴ δούλιον ουδεν ενι.

140쪽

421 Αἰεί μοι φίλον ἡτορ ἰαίνεται, ὁππότ' ἀκούσω

αὐλῶν φθεγγομένων ἱμερόεσσαν οπα.

χαίρω δ' εμπίνων καὶ υπ αυλητῆρος ἀείδων, 4I3 χαίρω ὁ ' εὐφθογγον χερσὶ λυρην ὀχεων. 535 Oυ ποτε δουλείη κεφαλη ἰθεῖα πέφυκεν, ἀλλ' αἰεὶ σκολιή, καυχένα λοξον ἔχει. Oυτε γὰρ ἐκ σκίλλης ὐήδα φύεται Ου ὁ ' υάκινθος,

οὐτε ποτ' ἐκ δούλης τέκνον ελευθέριον.

Oυτος ἀνὴρ, φίλε Κυρνε, πέδας χαλκεύεται αυτῶ, d 0 εἰ μη εμην γνώμην ἐξαπατῶσι θεοί. Λειμαίνω, μη τήνδε πόλιν, Πολυπαῖδη, υβρις,ῆπερ Κενταύρους ώμοφάγους ολεσεν. ή με παρὰ στάθμην καὶ γνώμονα τήνδε δικάσσαι, Κυρνε, δίκην, ἶσόν τ' ἀμφοτέροισι δόμεν,

V. 581. ἰαίνεται, ἰένεται l, sin, ἴναιται c a nuxnii pr. , ἀγάλλεται g. ἀκούσω, Ε inperius ακοέω. - V. 533-Isopzaravi a pro gressis - δ' ἐμπίνων scripsi, nisi δὴ πίνων in alis, libraδ' ευ πίνων. Brunck δ αυ π. ἀείδων Pierson, Illiri ἀκούων, emendatio necessaria, non quod Prax cossit modo ακούσω id mioci cori uptelae ansam dedit), nam non coniuneta olim memini haec disti elia, soli propior orationis concinnit ut ira, quae elegiae ne poesis peculiaris est virtus; nam ut poeta citharam pulsat, ita idem otia in canit tit ricino modos praeeunte, non auscultat: ita lite iam reiicio, quod Oli in seripsi. quo Imio otium O. Schnei ter coni-nietulavit ore' αυλοτῆρος ἀκουων. Vorsus Archilochi esse puto, qui Primus iure haec de se prae dicare poterat: cotomim es. Archil. D. 122 ἄδων ὐπ' αυλητῆρος, libi Setinoi lowin L iar. Antici. 1842 p. 683 vectis troiectis serit ore in aluit vπ αυλητῆρος αείδων, sane si verra esset con-ioctura, Ettaini loeuples auctoratres luinc suspicione in firmaret. - V. 534.